Nederlandse scholieren rond Brandenburger Tor van m ziTinvsi' band TIJD VI HUISJE- BOOMPJE- BEESTJE IS I00KBIJ KENNISMAKING MET VLUCHTELINGENPROBLEEM Nicht rauchen Genosse Dit was mijn eerste contact met de Russische bezettingstroe pen in Oost-Berlijn. Een van de twee wachtposten bij het foei-lelijke Russische oorlogsmonument riep ons deze woorden toe. Het monument staat overigens op een eigenaardige plaats, namelijk in een enclave in West-Berlijn op ongeveer 500 meter van de Bran denburger Tor. Om deze poort draaide eigenlijk de hele studiereis die ik samen met nog negen andere vertegenwoordigers van de Nederlandse Schoolpers Unie naar West-Duitsland en West-Berlijn heb gemaakt om er het vluchtelingenprobleem te bestuderen. De Brandenburger Tor, die op de grens tussen Oost- en West-Berlijn staat is voor iedere Duitser het symbool van de hereniging mits hij hierin gelooft. Bij het Kuratorium Unteilbares Deutschland te gast Westduits grenswachter: één al vriendelijkheid. Op uitnodiging van het Ku ratorium Unteilbares Deutschland maakten 10 jonge Nederlanders, redacteu ren van schoolkranten, gedu rende de eerste tien dagen van dit jaar een studiereis tiaar Duitsland. Studieobject was het vluchtelingeprobleem en keurig werden ze door hun Duitse gastheren rondgeleid. Onder de tien jongelieden, aan gewezen door de Nederlandse Schoolpers Unie, bevond zich nde Middelburger Gerrit-Jan van Wiggen (18), leerling plus foto's zijn van zijn hand. h.b.s. Nevenvermeld relaas De reis werd georganiseerd door het; Kuratorium Unteilbares Deutschland, 'n vereniging die In eerste instantie probeert oost en west te herenigen en voorts er naar streeft om de vroegere Duit se oostgebieden, die onder Pools of Russisch gezag staan, weer bij Duitsland te voegen. Zoals bekend ontstond de huidige situatie na 1945, toen het Derde Rijk van Ritler door de gealieer- den was overwonnnen en bij het Verdrag van Versailles werd be paald dt de Duitse oostgrens in het vervolg zou worden gevormd door de rivieren Oder en Neisse. De voormalige Duitse gebieden ten oosten van deze grens werden bij Polen en Rusland gevoegd, de ge bieden ten westen van deze rivie ren kwamen onder toezicht van de gealieerden. Ook de oude hoofd stad Berlijn die in de Russische sector ligt werd verdeeld in secto ren. Toen de westelijke mogend heden in 1949 toestonden dat de westelijke zones zich verenigden tot de Duitse Bondsrepubliek was dit voor Rusland een reden om in zijn bezettingszone een regering van ja-zeggertjes te installeren en het gebied uit te roepen tot de „Boeren en arbeiders-staat", de Duitse Demokratische Republik. En hiermee was het ijzeren gor dijn midden in Duitsland neerge laten. Het enige gaatje erin is de stad Berlijn. Een van de gevolgen van de oor logshandelingen en de politieke en staatkundige verandexingen was dat een groot aantal mensen gedwongen of vrijwillig de geboor te streek moest verlaten. Soms alleen maar met de kleren die ze dropen gingen ze op weg om er ger® anders een nieuw bestaan te vinden. SITUATIE Het is bekend dat door genoem- do scheiding een vreemde si tuatie is ontstaan, een situa tie erger en tragischer dan wij wel vermoeden. Zo ontmoetten wij In het vluchtelingenopvangcen- trum Mariënfelde een weduwe van ongeveer (!0 jaar die ons haar his torie vertelde. Ze woonde niet ver van de zone- grens en dreef er samen met haar man een transportbedrijf. Ze wa ren echter geen trouwe partijge noten en in 1053 kregen ze plot seling aanzegging van de Russen om binnen het. uur te vertrekken met achterlating van hun bezit tingen. In Oost-Duitsland werden ze ergens in een kamp onderge bracht waar haar man van ellen de ziek werd en stierf. Zij liep intussen vele instanties af om schadevergoeding te krijgen voor het bedrijf. Dat duurde tot begin i960 toen ze eindelijk bericht kreeg dat ze moest ophouden met klagen om te voorkomen dat. ze- zou worden gearresteerd.Trouwens ze hoefde niet te klagen want er stond 28000 Mark voor haar op de bank. Maar, dit kon ze alleen krijgen als ze er een boerderij De tijd van huisje-boompje-beestje is voorbij. De tijd van het liniaal trouwens ook! Wie van ons nog op school zit of deze nog niet zo lang geleden heeft verlaten zal dit kunnen beamen. En wie al wat ouder is en altijd nog huisje-boompje beestje op school heeft getekend zal het ook beamen als hij volgende week een van de vijf tentoonstellingen van school- tekenwerk bezoekt. Vijf tentoonstellingen dus, met werk van kleuter tot middelbare scho lier. Enkele voorbeelden hiernaast mogen een indruk van het huidige school-tekenwerk geven. Het zwart-witte kopje bovenaan is van Loes Lezer .8) het stadsgezicht is van Pierre van Lieshout (13, v.g.l.o.) en de gouache daaronder werd gemaakt door Metsie Tamminga (18, kweekschool). Tegenwoordig kan er in de tekenles geklodderd wor den met verf, potlood en de meest mogelijke materialen. Dat het klodderen opmerkelijke resultaten oplevert, dat het op den duur helemaal geen geklodder meer is bewijzen de tentoon stellingen. Wij zouden er hier vele woorden aan kunnen wijden, maar de tentoonstellingen spreken een veel duidelijker taal. We hevelen ze dus van harte aan. In Middelburg, Goes, Oostburg, Hulst en Zierik- van 26 en van 810. voor kocht om zo in haar onder houd te kunnen voorzien. Wat doet een vrouw, die geen perso neel kan krijgen en geen benul van de landbouw heeft op een boerderijEnfin, de Russen en ook de Oostduitse regering wer ken „planmiissig" en het pro bleem werd opgelost toen een maand later alle boerderijen wer- zonder uitkering van schadever- den gecollectiveerd. Uiteraard zonder uitkering van schadever goeding aan de eigenaars. De vrouw is toen maar in arrenmoe de naar het westen getrokken. Ze arriveerde met vele andere vluchtelingen de twaalf uur voorafgaande aan ons be zoek lvwamen er weer 273 nieuwe vluchtelingen aan in liet kamp Mariënfelde te Berlijn. Na een me disch onderzoek worden deze men sen door een commissie van drie ex-vluchtelingen ondervraagd. Dit onderzoek heeft ten dole asocia- len, misdadigers en eventuele com munistische spionnen eruit te ha len en het motief voor de vlocht te leren kennen. Ook wilde men weten in welk beroep men werk zaam was om zodoende een snel le afwikkeling van het geval mo gelijk te maken. Na de erkenning als |>olitiek of economisch vluchte- Studiereis met ontspanning. ling ontvangen ze een pas en wor den ze zo snel mogelijk overge vlogen naar West-Duitsland om voorlopig in een opvangcentrum le worden ondergebracht. Van dit soort kampen hebben we er een kunnen bezichtigen, name lijk het nooddorp Gevetsried, dat gedeeltelijk bestaat uit opvang centrum waar de vluchtelingen op een woning wachten. Dat duurt ongeveer een jaar. Het andere deel van het dorp is een neder zetting met als belangrijkste mid del van bestaan plastic- en hout verwerkende industrieën en een chocoladefabriek. Het is 7n pracht plaats om te wonen, aan cle voet van de Alpen, midden in een bos waar hier en daar enkele huizen staan, gegroepeerd rond een be trekkelijk kleine dorpskern. ANDER BEELD Een heel ander beeld kregen wij in Oost-Berlijn te zien waar nog grote puinhopen liggen waar vroeger woningen stonden. De huizen die er zijn herbouwd werden opgetrokken in de foeilij- i ke Moskou-stijl. Alles is re grijs en grauw, van de vuile trams tot j dc mensen zelf. Het stadsbeeld j wordt verder beheerst door ver- i schillende sorten gewapende lie- j den met pet zoals de Vopo, grens- i politie, transportpolitie, leger Russische militairen en ga zo j maar door. De sfeer was zo beklemmend dat i onze groep bij terugkeer in j West-Berlijn helemaal, terneerge- j slagen en down was. Gelukkig dat i we toen nog een dag de tijd had- j den om er in het Hansa-Viertel de prachtigste staaltjes van inter- nationale architectuur te bewonde- ren. (o.m. van Le Corbusïer) zo- dat we toch enigszins opgewekt j terugkwamen. Opgewekt, ondanks j de verschrikkelijke toestanden zo- j als we die in Duitsland hebben le- j ren kennen, toestanden voortge- i komen uit de scheiding tussen j oost en west. llllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllUlllllllllllllllllllllllllll' 1—, en Zeeuwse band? H H Nee, nog niet hele- maal, deze „Blue H Stars" uit Goes. Ze zijn nog bezig het te worden. Het enthousiasme van de negen muzikanten is er echter niet minder om en dat is al reden genoeg voor dit plaatje H (ook al konden ze er met z'n allen no£ maar net op). De rokjes zijn H rood, de bloesjes zijn sg wit en duidelijk onder- H deel van het uniform vormt koord plus me daillon rond de lials. Het dragen van een uni- fprm is hen niet zo vreemd want ze komen allemaal van de pijpers. Ja, allemaal pijpers en toen het koor ;.Sweel Sixteen" eens óp de Goese Markt optrad be sloten ze: we gaan ook iets doen (maar niet zo iets als Sweet Six teen!'), dus: „Blue Stars". Daar zijn ze d&n; helemaal Links da ELCK WAT WILS Negentien december tot 23 de cember 1960: woeligë dagen voor het schoolleven van de Vlissingse h.b.s., in casu voor schoolvereniging „Elck Wat Wils". Vijf dagen van problemen, woeli ge vergaderingen een pamflet en tenslotte het ontbinden door de le den van de vereniging die de vier kruisjes reeds was gepasseerd. Oorzaak? Misverstanden en ge brek aan overeenstemming tussen de drie partijen: oudervereniging, directeur en bestuur „Elck wat wils". Aanleiding was een feest. (Kennelijk vaak bron van moei lijkheden) E.W.W. wilde naar zaal D. maar directeur besloot: zaal B. en voorts zagen de leerlin gen op tegen de bepaling als zou den alleen leden en oud-leden toe gang hebben. (Commentaar oude re jongens: als we onze meisjes niet mogen meenemen moeten we de hele avond optrekken met de kleintjes uit de lagere klassen) (Commentaar van dc kleine meis jes: gegiechel). Volgden een door het E.W.W. bestuur iets te uitbun dig opgesteld pamflet, een verga dering met de oudervereniging en besprekingen met de directeur. Maar de moeilijkheden bleven en bij wie nu precies de schoen wringt blijft min of meer in de nevelen. Op een zeer rumoerige vergadering van vrijdag 23 de cember trad het bestuur af. Nieuw bestuur kwam niet opdagen en besluit viel „Elck Wat Wils" voor ontbonden te verklaren... We vra- s gen ons wel af of het ontbinden van een schoolvereniging statuair wel een zo eenvoudige zaak is. In ieder geval waarde lezer, een voorspoedig 1961 ACH DER FREDDY tt r e hebben een verheugend he- M richt gelezen: in Duitsland werd een anti-Fredd.v club opgericht, een club van lieden die §i de buik volkomen vol hebben van H het zoete gewauwel van de heer Quinn. En zowaar niet alleen de heer Quinn moet het ontgelden, ook zekere Conny en Peter gaan voor de bijl. Voor deze club, die- zich in Duitsland in een sterke H groei mag verheugen, is de tijd van het zoet gekweel, het beurte- lings snikken, zuchten en kwijlen f= en het van tijd tot tijd zo bijzon- der leuk en vlot doen helemaal voorbij. If Het Nederlandse tienerpubliek is H altijd zo gevoelig geweest voor genoemde weke Duitse zaken. Wellicht is men nu net zo gevoelig voor deze nieuwe stroming. Voorts, waarde lezer, een voor- spoedig 1961. Illlllllllfllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll! héér Mondeel die de zaak leidt en woonka mer als repetitieruimte beschikbaar stelt. Daar naast Tonnie den Boer (zang), staande: bassist Hans Verstraeten, zit tend daaronder: Harry Verburg (zang). Aan de andere kant van de bas staan van hoven naar benéden Miel "Hirdee {rumbabalm&nji, drum mer Jan Nuijten en gi- tariste Coby Schipper. Zittend vooraan: gita risten Jannie Brocrse en Nic Meijer. Enkele maanden geleden begon nen ze en nu spelen en zingen ze veelstemmig „Barcelona" en „Op ze- kere dag...'' Uit volle borst! Favoriet in dit gezelschap zijn: Freddy^ Elvis, Peter etc. etc.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 3