KERST? Voor ons een
drukke tijd!
VIIOR llïillE mi
KERSTDRUKTE ROM
IH11EI00R
overleven kerstdis
Schoonste konijnen
fikse vorst. ..Desnoods alleen
maar wat flinke nachtvorstjes",
verzuchten ze. En op de vraag
„waarom is het antwoord
„Ahvvel, dan wordt de pels veel
mooier".
Met hun glanzende pelzen trippe
len de vijftien konijnen van de
heer Jaap de Kubber rond in pro
pere stapelhokken, goed geordend
als waren het miniatuurflatwo-
ninkjes. „Het zijn er nu maar
weinig", vertelt deze fokker,
„want het is voorgekomen dat ik
er meer dan veertig had". Omdat
^de verzorging van deze dieren
echter een zee van tijd vergt, ver
kleinde deze arbeider van de be-
tonfabriek „De Hoop" in Terneu-
zen langzamerhand zijn bedrijvig
neuswippende „veestapel".
En fokker Piet, K. de Jonget Op
het ogenblik heb ik er nog een
twintig", moet hij bekennen. „Zo
weinig maar", vraagt mevrouw
De Kubber. En Piet de Jonge
„Ja, maar ik heb er wel eens meer
dan tachtig gehad". Dat giganti
sche aantal mag bij de leek ver
bazing wekken, maar bij mevrouw
De Kubber, die sinds jaar en dag
de konijnenhouders kent, beslist
niet. „Dat geloof ik", zegt ze,
„dat vin ik nog nie vele voor Piet
de JongeIn Driewegen wordt
hij dan ook de konijnenboer ge
noemd!
„Maar verdwijnt er nou van al
die konijnen echt niet eens een
in de pan", houden we vol. Ze
geven het dan toe: „Natuurlijk
wel, maar we fokken in de eerste
plaats voor de zuiverheid van het
ras. Niet ieder exemplaar is ech
ter geschikt om tentoongesteld te
worden". Vanzelfsprekend ziet de
goede fokker al spoedig welk
vlees hij in de kuip heeft: een
exemplaar met alle goede ken
merken van het ras, of zo-maar
een konijn.
„Bij Lotharingers bijvoorbeeld
kun je al heel vroeg na enkele
weken al zeggen of het een
goed exemplaar is", onderwijst de
heer De Kubber, „maar bij Cincil-
la's moet je tot een maand of drie
na de geboorte wachten voor je
kunt gaan selecteren". En het
zijn alleen de minder goede die
ren, die voor de slacht worden
verkocht. Natuurlijk: „minder
goed", alleen in de betekenis van
de uiterlijke kwaliteiten. Al in
maart-april werpen de konijnen
en de „mindere" exemplaren zijn
den ook vaak al lang voor de
kersttijd van eigenaar verwisseld.
„NATUURLIJK"
Natuurlijk is er ook dit jaar
weer een tentoonstelling",
veronderstellen we. „-Ja,
maar gelukkig in Terneuzen", ant
woordt mevrouw De Kubber, „dan
zijn de mannen tenminste tijdens
Kerstmis nog" wat thuis". Die
tentoonstelling is zaterdag 24 en
maandag 26 december (tweede
kerstdag) lil de oude bewaar
school in Ternenr.cn. Op de eerste
kerstdag zijn de lieren De Rubber
en De Jonge dus grotendeels thuis.
„En dat was vorig jaar anders,
toen de tentoonstelling in Goes
was", weet mevrouw De Kubber
zich nog goed te herinneren.
In Zeeland wordt die jaarlijkse
tentoonstelling bij toerbeurt aan
een plaats toegewezen. Ditmaal
dus Terneuzen. waar behalve ruim
250 konijnen van de meeste uit
eenlopende rassen ook nog 47 kip
pen, 15 sierduiven en cavia's
(marmotten) te zien zullen zijn.
Op deze tentoonstelling van de
„Konijnen- en pluimveevereniging
Terneuzen" zijn inzendingen uit
Middelburg, Goes, Oostburg.
Zaamslag, Zierikzee, Nieuwdorp
en nog meer Zeeuwse plaatsen.
De heer Piet de Jonge, oprichter
en voorzitter van de vereniging
en de heer De Kubber, secretaris,
hebben dagenlang hun handen vol
aan het inrichten van de expositie.
Een dorado voor de ware
fokkers wordt het! Maar ook
de liefhebbers van een- goede
konijnenbout zullen tegen
vijftig cent entree welwil
lend toegelaten worden...
„Nauwelijks thuis"
TOT DEGENEN, die tijdens de kerstdagen de gemakke
lijke stoel bij de kachel voor enige tijd in de steek
laten om een bijdrage te leveren tot de „activiteiten-rond-
Kerstmis" behoren ook ongeveer vijftig Middelburgse man
nen. Zij zijn de leden van het Middelburgs Mannenkoor, die
op de tweede kerstdag hun kerstuitvoering in de Nieuwe
Kerk verzorgen, a.s. maandag reeds voor de negende achter
eenvolgende maal. Temidden van de talrijke uitvoeringen, die
het Middelburgs Mannenkoor sinds zijn oprichting vlak
voor de kerstdagen van 1905 op zijn naam heeft staan, is dit
uur kerstzang reeds een bijzondere plaats gaan innemen in
het jaarlijkse zangprogramma. Het zijn de sfeer, waarin dit
concert gegeven wordt, en de grote belangstelling, die ervoor
bestaat, die de groep zangers telkens weer treffen en waar
door deze uitvoering tot één van de hoogtepunten in het
verenigingsleven is geworden.
De huidige dirigent van het koor,
de heer Jan Kuiler, heeft het ini
tiatief genomen tot deze kerstuit
voeringen. Een speciaal doel had
den de heer Kuiler en het bestuur
er eigenlijk niet mee: men wilde
de toehoorders de kerstsfeer la
ten „proeven" en de zangers na
men aan, dat een dergelijk con
cert in een behoefte zou voorzien.
Welnu, daarin hebben dirigent
Kuiler en zijn mensen zich niet
vergist. Want de belangstelling-
voor het Middelburgs Mannen
koor op de tweede kerstdag is
enorm groot.
Groter dan voor de „gewone" uit
voeringen, waarbij de Concert
en Gehoorzaal meestal voor drie
kwart gedeelte bezet is, groter
ook dan voor de Abdijconcerten,
die het koor in de dertiger jaren
onder leiding van Joh. H. Caro
gaf en welke concerten men in
I960 weer in ere hersteld heeft,
groter ook dan voor de openlucht
concerten in de tuin van het
Schuttershof en na de oorlog
voor de openlucht concerten in
de Graanbeurs aan de Dam.
TELEURGESTELD
Want toen het. koor in 1952 de
eerste kerstzangmiddag in
de luterse kerk gaf, moes
ten meer dan honderd belangstel
lenden teleurgesteld worden om
dat er voor hen geen plaats meer
was-
De koorleden „verhuisden" daar
op naar de Nieuwe Kerk, die in
da afgelopen drie jaar geheel be
zet was.
Er kwam zelfs een uitvoering
voor, waarop de tekstboekjes uit
verkocht waren voordat alle be
zoekers er een hadden kunnen
bemachtigen. Het bestuur besloot
daarom elfhonderd tekstboekjes
te laten drukken, en daarmee
komt men net toe...
Het grootste deel van de belang
stellenden is in Middelburg woon
achtig, maar ook uit Vlissingen
en van de dorpen trekken talrijke
bezoekers de tweede kerstdag
naar 't Middelburgs kerkgebouw,
Ook van buiten Zeeland is er be
langstelling. In een hartelijk
briefje worden dirigent of bestuur
meermalen ervan op de hoogte
gesteld, dat deze kerstconcerten
bijzonder op prijs gesteld worden.
Er zijn bezoekers, die geen con
cert overslaan. „We gaan thans
voor de negende maal luisteren",
vertelde ons het Middelburgse
echtpaar De Vos. „We zouden
niet graag een concert mis3en".
Deze koorzangliefhebbers vinden,
dat de ontroering één van de ken
merken van deze kerstuitvoering
van het mannenkoor is. De
schoonheid van de kerstliederen
brengt hen steeds weer tot een
stille in zichzelf gekeerde aan
dacht, die zo typerend is voor de
kerstsfeer.
En de koorleden zelf zingen deze
middag met extra toewijding.
Deze concerten zijn zo'n succes
gebleken, dat er nooit over ge
sproken is om ermee op te hou
den.
GEEN ORGANIST
Verschillende instrumentale so
listen hebben reeds aan de
kerstconcerten, die altijd be
ginnen en eindigen met het „Stil
le nacht" en waarop verder
een keur van Franse, Engelse,
Duitse en Nederlandse kerstliede
ren uitgevoerd worden, medege
werkt. Nu er voor de a.s. uitvoe
ring geen organist aanwezig was
heeft het mannenkoor een beroep
gedaan op een meisjes-zangen
semble, dat onder leiding van me
vrouw Kuiler de mannenzang zal
afwisselen.
Zo zal ook maandag a.s.
weer naar het Middelburgs
Mannenkoor en zijn dirigent
Kuiler de dank uitgaan van
velen, die op deze tweede
kerstdag een wijdingsvol uur
willen meemaken.
J. de Kubber (links) en P. K. de Jonge: deze konijnen worden niet
geslacht
Een wereldkampioen
te Axel
p.UIZENDEN ZEEUWEN
D zullen helaas niet weten,
dat deze provincie al geruime
tijd een wereldkampioen be
zit! En dat terwijl dit glori
euze feit vorig jaar toch in
de kolommen van dit veel ge
lezen dagblad met alle bij
zonderheden werd vermeld-
Geen nieuws dus, maar meer
een opfrissing van het ge
heugen: die wereldkampioen
is de 29-jarige Axelse tand-
techniker M. Borghstein.
Hij hééft inderdaad alle reden
om triomfantelijk glimlachend
voor de fotograaf te poseren,
want alle bekers, plaquetten, lau
wertakken, medailles en wand-
bordjes, die rond hem uitgestald
staan, heeft hij veroverd. Zo veel
flonkerende prijzen zijn het, dat
zelfs een beker-verzamelaar-bij-
uitstek als de Middelburgse at
leet Hein Cujé in de schaduw
wordt gesteld
Neen, wereldkampioen Borgh
stein heeft zijn successen niet
bevochten op de sintels van een
atletiekbaan, in het lauwe water
van overdekte zwembaden, op het,
gravel van een tennisbaan of
op welk ander sportveld ook.
Daarom staat hij ook minder in
de publieke belangstelling, maar
zijn prestaties zijn er niet" minder
om: hij is Zeelands meest ta
lentvolle kweket^, vankana
ries!
Dat bewees hij onomstotelijk in
1959, toen vier door hem gefokte
Isabelkanaries op de wereldexpo
sitie in Lissabon het schoonste,
mooist gekleurde, best gelijnde
viertal van heel de wereld bleek.
„Campeao Mundial Lisboa 1959"
luidt de inscriptie op de enorme
beker, die hij toegezonden kreeg:
wereldkampioen 1959. Dit jaar
leverde hij in Darmstad (Duits
land) tijdens de wereldtentoon
stelling 1960 opnieuw een ver
rassende proeve van bekwaam
heid: hij werd ditmaal „slechts"
vierde, maar toch een bijzondere
prestatie, want zijn span vogels
kreeg 364 punt. terwijl de wereld
kampioen 365 punt veroverde-
WAAROM
Waarom moet dat. nou juist
in de kerstbrant verteld
worden?'", zal er welliclil
gevraagd worden. Wel, ook de
heer Borghstein is één van die
enthousiaste vrlje-tijd-besteders.
die juist in die kersttijd door hun
hobby hun woning worden uitge
dreven. Op 24 en 26 december
houdt de vereniging „Zeeuw*-
Vlaamse Vogelvrienden" een ex
positie in Axel en omdat de heer
Borghstein secretaris van deze
vereniging ïs, zal hij tijdens de
kerstdagen maar weinig thuis
zijn.
„Waarom juist met Kerstmis een
tentoonstelling", vroegen we en
eerlijk antwoordde deze wereld
kampioen: „Omdat onze vereni
ging er financieel er dan het
beste uitspringtMeer dan
250 vogels zullen er voor vijftig
cent te zien zijn: 175 kanaries en
vele koppels tropische vogels als
diamantvinken, zebravinken, kar
dinalen, Japanse nachtegalen, die
niet uit Japan, maar wei uit Chi
na afkomstig zijn..., napoleons,
vuurvinken, goudbuikjes en nog
vele andere „merken".
Wat is het geheim van zijn suc
ces zullen honderden kanarie
kwekers willen weten. „Kleui-
kanaries kweken berust op we
tenschappelijke basis", zegt deze
wereldkampioen. Een kwestie van
studie dus. „Maar het belangrijk
ste is toch te zien welke vogel
bij welke vogel gezet moet wor
den om nieuwe vogels te krijgen
met alle goede eigenschappen van
het ras", geeft hij toe.En de
heer Borghstein. die ook keur
meester is', weet uit ervaring, dal.
er heel wat kwekers zijn die daar
geen kijk op hebben.
ACHT JAAR
Dertig vogels bezit deze Axelse
kweker momenteel. Acht
jaar houdt hij zich reeds
bezig met deze vrije tijdsbeste
ding, die veel geduid vraagt- In
de kringen van kanarie-kwekers
is hij zo bekend, dat hij zelfs
tril" het buitenland onlangs nog
uit Oostenrijk aanvragen
krijgt om door hein gekweekte
vogels te verkopen.
p\IE MANNEN zijn met
Kerstmis nooit thuis, ook
al is dat dan voor het gezin de
mooiste tijd van heel het jaar",
zegt licht verwijtend, maar be
rustend mevrouw De Kubber in
Driewegen bij Terneuzen. Ze
wijst daarbij wat bestraffend op
„die mannen": haar 44-jarige
echtgenoot Jaap de Kubber en
de 53-jarige Piet K. de Jonge.
Beiden hebben een ontembare
hartstocht, die hen in de kerst
tijd meestal dagenlang ver van
huis drijft: konijnen!
Let wel: geen slachtkonijnen
nog altijd het klassieke hoofdbe
standdeel van de Nederlandse
kerstdis maar raskonijnen. Dat-
Is een hemelsbreed verschil. Ge
ontdekt dat bijvoorbeeld als arge
loos de vraag wordt gesteld: Zul
len al uw konijnen de kerstdagen
overleven...?". Als mensenkenner
hebt ge dan volkomen gefaald,
want zo'n vraag is een belediging
voor de ware fokker!
„Slachten Mijn konijnen
roepen ze dan in koor en opval
lend verontwaardigd uit. „Maar
eh", vervolgt ge dan, uw fout be
seffend, „U eet met Kerstmis toch
ook konijn?" Uw mislukking als
„tactisch vragensteller" is dan
volkomenEerst hangt de stil
te als een donderwolk loodzwaar
en dreigend boven uw hoofd. Dan
klinkt het afgebeten: „Hier komt
geen konijn met Kerstmis op ta
fel". En ge prijst de hemel, dat de
ware fokkers zoveel zelfbeheer
sing hebben opgebracht, dat ge
niet met geweld zijt verwijderd.
Want dit moet goed begrepen
worden: een konijn wordt niet in
eerste instantie gefokt voor de
slacht, maar voor de schoonheid
van 'zijn lijnen, bij veel rassen
voor de sierlijkheid van zijn vorm.
en ook voor de pracht van zijn
pels. En vooral ook om- bij voor
keur tijdens de kerstdagen ten
toongesteld te worden! ,Jdaar
worden ze niet juist rond die tijd
tentoongesteld voor de liefhebbers
van een goed stuk konijnebout",
wordt nog altijd heel argeloos ge
vraagd.
CONDITIE
et een uitstekend acteertalent
verbergen de ware fokkers
nu hun groeiende verbijste
ring. En met veel geduld leggen
ze uit: „Neen, dat beslist niet,
maar we houden juist rond Kerst
mis een tentoonstelling, omdat de
dieren dan in de beste conditie
zijn".
Ze bekennen ook, dat ze al weken
voor de kersttijd vurig hopen op
