Dominee handelt in vlaaien. CANADESE REGERING ZAL IMMIGRATIE BELEMMEREN DE OOSTDUITSE JEUGD WIL DE „LIPSr NIET LEREN robins#n Donderdag 24 november i960 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 17 Zo gaat dat in Limburg Lutherse gemeente van Heerlen bouwt aan eigen kerk (Van een speciale verslaggever) Hij stond in zijn zwarte pak op een bouwstelliiig en zijn vrouw kwam daar juist vandaan met een theeblad met lege kopjes, toen we aanbelden bij de pastorie van ds. A. J. Allan (48) op de Meezenbroekerweg te Heerlen. Nu ja, pastorie... Het bleek een van de mijnwerkerswoningen te zijn, welke daar al tiental len jaren geleden in een lange, aaneengesloten rij wérden opge trokken, met vlak ervoor het uitgestrekte gebouwencomplex van de Oranje Nassau 1, die rustig rook en smook lag uit te blazen. Nadat we goed en wel hadden plaatsgenomen stapte ook zoals men hem in Zuid-Limburg wat oubollig, maar niet zonder ondertoon van respect aanduidt „de vlaaiendominee" binnen, die ons vrolijk toeriep: ,,'t Schiet nou lekker op. Als er geen stagnatie komt kuimen we onze kerk tweede pinkster dak in gebruik nemen". Nu is het op zichzelf niet zoiets bijzonders, wanneer een predikant met grote ijver en belangstelling de voltooiing van een kerkgebouw te gemoet gaat. Maar wat daar in Heer len wordt gewrocht grijpt je als bui tenstaander toch wel even aan vooral als je horen en zien kunt tegelijk. Enerzijds raak je vol be wondering voor zoveel vindingrijk heid en activiteit: anderzijds bekruipt je een gevoel van schaamte over zo'n openlijk etaleren in dat roomse ge west van de protestantse armoe lees miserabele onverschilligheid. En dan kan het haast niet anders, of zelfs de kranigste pioniers zullen op den duur sneuvelen, do een na de ander. Wat een geluk Wat een geluk dus. dat die ds. Al lan voorlopig een driedubbele pionier is: predikant, handarbeider en za kenman. En hoe hij dat allemaal werd vertelde hij aldus: ,,'k Had nooit kunnen denken dat het leren bouwen van orgels je te vens de technische vaardigheid zou verschaffen om een kerk met bijbe horende lokaliteiten te metselen. Want ik ben niet aanstonds voor pre dikant gaan studeren, toen ik de h.b.s. in Amsterdam achter de rug had. Nee, ik ging eerst naar de be leende orgelfabriek van Spanjaard aldaar, waar ik tien jaar werkzaam ben geweest. Ik was gek op orgels. Vandaar... ziet U. Nou, toen brï$ï de oorlog uit. Ik moest al gauw onderduiken, kwam in Fries land terecht, waar ik dank zij de godsdienstonderwijzersakte die ik intussen had behaald kon gaan preken. Net onder mijn eigen naam, maar onder een schuilnaam. Soms wel driemaal op een zondag. In Marram' bijvoorbeeld, in Ferwerd.- in Nes etcetera. Allemaal hervormde gemeenten,ofschoon ik zelf' Lu thers ben. Dat was nog niet eens zo erg eenvoudig, daar je herhaal delijk Duitse politie onder je gehoor kreeg, die op jacht was naar onder grondse strijders en mannen voor de „arbeidsinzet". Enfin, die tijd ben ik doorgewor steld, waarna ik in 1946 naar Gent vertrok, om daar de Belgische Pro testantse Kerk te dienen. In 1951 verzocht de Lutherse Synode me echter naar Nederland terug te ke ren voor 't bezetten van een zendings- post in Heerlen. Ik heb dat gedaan, op voorwaarde, dat ik tevens colle ge kon gaan lopen aan het Luthers Seminarie te Amsterdam, daar ik nu predikant wilde worden. Dat werd goedgevonden en in 1955 was ik zo ver. Ik ben er toen koopman bij ge worden èn ambachtsman. Dit laat ste onder leiding van Lutherse vak lieden van de mijnen en van een architect. Eerst vlaaien Eerst koopman. Koopman in Lim burgse vlaaien, dat grote ronde ge bak, dat wordt opgeluisterd met abri kozen, of met appelen, of met rijste brij met suiker, kaneel en vanille. Mijn Vrouw bakte ze, ik speurde naar adressen en zo kwam de eerste winst binnen. '1c Stuurde er bijvoor beeld al m'n 55 collega's in den lan de één, keurig verpakt in een kar tonnen doos met de boodschap erbij, dat ze er eerst maar eens kennis mee moesten maken en, als ze gesmaakt hadden, drie gulden konden storten (voor een abrikozenvla f 3,50) op gi ro 32.80.87 ten name van de penning meester der Evang. Luth. Gemeente te Heerlen. Dat sloeg direct in. Want het produkt is prima. Aldus heb ik steeds weer naar nieu we adressen gezocht, ik kreeg ook voortdurend meer verzoeken als: „Stuur die en die dan en dan eens een vlaai want dan is hij jarig" en het gevolg was, dat we het met de beste wil niet meer konden bijpak ken. Vooral niet, toen het vakantie seizoen aanbrak. Dus riepen we een particuliere bakker te hulp en na drie jaar vlaaienactie zijn we de tiendui zend taarten al gepasseerd. Waarvan m'n vrouw er duizend voor haar re kening nam. Op die manier kregen we naturulijk geld in het laatje en konden we het eerste bouwplannetje gaan uitvoeren: drie... autoboxen voor de verhuur. We moesten immers een heleboel geld hebben om een kerk te kunnen bouwen! Complexje Toen we wat verdiend hadden, bouwden we een nieuw complexje. Dit werd één lokaal, met een keukentje en een klein bergka- mertje. In dat lokaal gingen we zondagsschool houden en 's zo mers ging ik het verhuren als zomerhuisje voor 90,per week in het hoogseizoen en 80,in het vooren naseizoen. Ik kocht zes eenpersoons bedden en het hoognodige meubilair en na een enkele advertentie vochten ze er om. 'k Ilad er nu eens een gezin in van 6 personen, dan weer vier verpleegsters etc. Op die manier is het beslist niet duur en ik trek toch van dit gebouwtje ook 20 pet. van m'n geld. Ja, wie niet sterk is moet slim zijn. Zo heb- - ben we- nu--al:-.voor do tweede zomer geboerd, tot wederzijdse tevredenheid. Kerkbouwactie Nu het weer herfst is en de toeristen geen belangstelling hebben voor de (druipendende) bossen hier achter ons, behelpen we ons voor alles met het zondagsschoollokaal. Totdat de kerk klaar is, want üaaan konden we een paar maanden geleden be ginnen. Wij luthersen hebben im mers, net als de hervormden en de gereformeerden, een kerkbouwactie gevoerd. Die leverde voor de luther sen ruim een ton op. En daarmee zouden vijf gemeenten gelukkig worden gemaakt: Haarlem voor een tweede kerkgebouw, Hilversum, En schede en Zeist voor het eerste. En ik vroeg ook om 20.000. „Mijn portie", zei ik. Ze keken eerst wel gek in Amsterdam maar toen ze al les hoorden kreeg ik net zoveel als de anderen. Voorts wilde onze We reldfederatie me 30.000 lenen a 1 pet., af te lossen in 20 iaar, wat ik evenmin liet schieten. En met die 50.000 plus nog wat eigen geld zijn we gaan woekeren. Het stuk grond hadden we. Dat kostte dus niets. Een grote partij oude Duitse stenen v&n afbraak uit Heerlen kost te ook haast niets. En ze zijn mis schien nog beter dan de nieuwe. Al leen niet zo mooi. Maar dat geeft geen zier, want daarmee hebben we de onderste helft van de kerk opge trokken en die wordt toch gepleis terd. Het bovenste deel wordt mooie gele handsteen, wat echter een dure geschiedenis is". Naar het werk Ds. Allan schoot z'n jas aan, nam ons mee naar het werk, vlak bij zijn woning, waar we zagen hoe daar op de hoek van de Mee zenbroekerweg en de Vijgenweg een zeskantig kerkgebouw ver rijst. En wel zo, dat het boxen- complex en het zondagsschool lokaal er tegenaan leunen, links en rechts van de hoofdingang. „Ik werk met twee ploegen", zo ging hij verder: „overdag met een man of vijf en 's avonds met twee of drie. Er zijn nogal wat gepensioneerden onder, maar ze bouwen oerdegelijk en voor een appel en een ei. Anders hadden we aan zoiets nooit durven, beginnen. Nou zitten we echter weer te zweten voor dat dak. Dat wordt een ijzerconstructie, doch we kun nen nergens goedkoper terecht dan voor 6000. En die hebben we niet. En je kunt ook niet het allerlaatste van je gemeente verlangen. Die auto boxen moeten dus voorlopig nog maar boxen blijven, al is dat na tuurlijk niet de bedoeling. De opzet was, en is nog, er straks de binnen muren uit te slaan en er een verga derzaal van te maken tevens twee de zondagsschoollokaal, daar de leeftijden der kinderen op het ogen blik eigenlijk te ver uiteenlopen om ze in één lokaal samen te on derrichten in Gods Woord. Maar dat beroerde geldZo is er ook nog het plan om daar. waar de twee zaaltjes de kerk ontmoeten en dat doen ze zoals twee gespreide vingers de hand ontmoeten een overdek king aan te brengen en aldus een garderobe te creëren. Van die gar derobe kan dan gelijktijdig door de kerkbezoekers en leerlingen van de zondagsschool gebruik worden ge maakt. Maar alweer: dat geld. T orentje Op de kerk wordt een torentje ge bouwd met drie luidldokjes, die me in elk geval reeds zijn toegezegd. Voor niets en niemandal. Die klokjes zullen de eerste drie tonen van het Te Deum, van het Lutherlïed doen klinken. Toch zal ik nog maar eens de boer opgaan met de film, die ik van de bouwerij maak. 'k Heb ze reeds ïn verscheidene wijken van Am sterdam Aertoond, voorts in Rotter dam, in Schiedam en nog meer plaat sen, Avaar luthersen wonen. De be langstelling was groot en dus hield ik ook daarvan wat over. Als dat elders ook nog eens lukken wil... Acht pinken van Amsterdam per schip naar Chili Met het m.s. Ares van de Kon. Ned. Stoomboot Maatschappij, dat zater dag van Amsterdam vertrekt, wordt een achttal pinken als geschenk naar Chili verscheept. Dit geschiedt op initiatief van de vier op Zuid-Ame- rka samenwerkende exporteurs van fokvee, het Nederlands Rundvee Stamboek te Den Haag en het Fries Rund\-ee Stamboek .te Leeuwarden, als onderdeel van de hulpverlenings actie Nederland-Chili. ERNSTIGE WINTERWERKLOOSHEID VERWACHT Deze zomer reeds 322.000 werklozen Aangezien er in Canada in de lo pende winter ernstige werkloosheid Avordt verwacht, wordt mogelijke immigranten het emigreren sterk ontraden. Aan het eind van de afge lopen zomer heeft men de Avinterbe- lemmeringen voor de immigratie, een normale maatregel in een land waar het werk buitenshuis in janua ri sterk vermindert, van kracht doen worden en zij zullen op zijn minst tot het volgende voorjaar blijven bestaan. Uit cijfers, die eind september door de Canadese regering werden gepu bliceerd, bleek, dat de werkloosheid in de zomer de grootste is geweest sedert het einde van de Tweede We reldoorlog. Gewoonlijk Avordt de werkloosheid in Canada gedurende de zomermaanden door vraag naar arbeidskrachten voor de bouwindus- trie en voor de landbouw tot een mi nimum beperkt, maar dit jaar is van juni op juli, en ook van juli op augs- tus, het totaal aantal personen, dat werk zocht toegenomen. Midden augustus Avaren 322.000 personen, iets minder dan 5% van het aantal arbeidskrachten in het land, zonder «.werk. Politieke tegenstanders van de rege ring voorspellen thans, dat het aan tal werklozen in de komende winter tot meer dan een miljoen zal stij gen. De regering doet geen voorspel lingen, maar zij bereidt plannen voor, om aan een mogelijke ernsti ge toestand het hoofd te kunnen bie den. Eind augustus ging de regering over tot immigratiebelemmering voor mijnwerkers, houthakkers en arbeiders in de bouwindustric, als metselaar, elektriciens en timmerlie den, die het land wilden binnenko men. Eind september Averden de be roepen, waarvoor beperkingen be stonden, nog uitgebreid met teke naars, technici ook voor industrie laboratoria. verkopers, landbouwers en personeel voor kantoormachines. Aan mogelijke- immigranten uit an dere landen zullen Aisa worden ge- „Als goed zakenman moet je ook reclame malcen", dacht ds. Allan. En dat gebeurt dan ook volgens de regelen der kunst. DE PARTIJ GEEFT DANSLES, MAAR.... Op de dansA-loeren van communistisch Oost- Duitsland Avordt ge fluisterd, dat de „lipsi" al bezig is in vergetel heid te geraken. ÏAvee jaar geleden schreef het Oostduitse ministerie van Aolksopvoeding do „lipsi" voor bij Avijze van tegengif tegen de „decadente" dansen uit het kapitalistische wes ten, AOOTnamelijk do rock 'n roll. De „lipsi" was zeer zeker niet de cadent maar evenmin kon men er op dansen. ,,De communisten wil den iets van zichzelf hebben", zo zegt een dansleraar uit West- Berlijn, „en daartoe na men zij iets van elk po pulair type muziek uit het westen over. Dat werd toen alles samen in een pot gedaan." Het resultaat was in derdaad een vreemd mengsel, waarin als voornaamste ingrediën ten de rumba, de samba en de cha cha cha te herkennen waren. De nieuwe „modedans" werd in januari 1959 voor het eerst voor het voetlicht gebracht op aen conferentie van mu ziekleraren te Laucli- hammer. Om de zaak volledig te maken, had den een paar beroeps- rijmelaars van de partij ook een duit in het zak je gedaan. De nieuwe dansmuziek kreeg woorden, zoals bijvoorbeeld „dans de lipsi die fijne muziek uit onze Duitse volks republiek". Maar de „lipsi" bleek a'eel te moeilijk om te leren en dc jongelui ble ven op de (clandestie ne) grammofoonplaten Aan EIaüs Presly dan sen. Een dansleraar ge tuigt er van: „De lipsi is zo moeilijk te leren en de passen zijn zo moeilijk te onthouden, dat zelfs zij, die hem hebben uitgevonden, herhalingscursussen moeten A-olgen om er mee op de hoogte te blijven." Om er enthousiasme bij de jeugd voor-te kwe ken, begonnen er brie- yen in alle Oostduitse bladen te verschijnen. Een van die brieven was van een jongeman uit Leipzig, ongetwijfeld een trouwe partijge noot, die zonder het te beseffen de vinger op de wonde plek legde. Een nieuwe stroming als het lipsi-danscn kan niet -spontaan groeien. Zij moet georganiseerd Avórden", schreef hij. De communistische pers begon echter al spoedig zowel de lipsiliedjes als de teksten te bekritise ren. Volgens een hoofd- redacteuf, die er een artikel aan wijdde, was men tekort geschoten. Hij meende: „Niet al leen moet men de in vloed van dc Ameri kaanse populaire mu ziek te boven komen, maar men moet er ook voor zorgen, dat de neerslachtige onderwor penheid, het fatalisme, de a-alse zeemansrö- mantiek en de decaden tie uit onze liedjestek sten verdwijnen." Hij citeerde de regel: ..Ik ga door de donkere straten" uit een van- de Oostduitse Aorsjes. „Iu oen' socialistische ge meenschap", aldus deze hoofdredacteur, „moet een meisje niet doelloos door de straten lopen, wanneer zij door een man in de steek gelaten is." weigerd totdat de beperkingen zul len zijn opgeheven, waarschijnlijk tot het A-olgende \roorjaar, en Engel se immigranten, die de regering niet wettig kan weren, zal het immigre ren worden ontraden. Voor sommige beroepen staat Cana da het gehele jaar open. Dit geldt voor dokters, technici van medische laboratoria, verpleegsters, diëtisten, leraren, sociale werkers cn accoun tants. Ambtenaren van het ministe rie A-oor immigratie voorspellen, dat het aantal personen, dat in 1960 naar Canada zal zijn geëmigreerd, tussen de 112 en 115 duizend zal liggen. Dit aantal is dus iets groter dan verle den ■'"aar, toen 106.000 personen im- migreerdcr., doch heel wat kleiner dan het jaarlijkse gemiddelde van 150.000 voor de afgelopen tien jaar. Volgens regeringsambtenaren is een belangrijke factor voor de verminde ring van het aantal beschikbare be trekkingen de sterk a-erminderde vraag naar Avoningen, Afiverteyitie' "mister robinson" schoenen zijn voor zien van de nieuwe, ideaIe"footline" bin nenzool die op unieke wijze geheel gevormd is naar de natuurlijke lijn van de voet. 5 belangrijke voordelen in de "mister robinson"- "footline" praedicaat:,fgoed gekeurde pasvorm op anatomische grondslag-' "footline' binnen zool "original goodyear* kernlederen zool "sanitized" (om voeten gezond te houden) a o a o jutrbU-ng f beste vriend is „mister robinson"

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 9