flmtona
„Koning Kiem" geeft voorlichting
over zaai - en pootgoed
De Amerikaan met vreemde bagage
■Qen gidó en zijn reizend volkje
DE MAASTRICHTSE INDUSTRIE
BEGINT EIGEN H.T.S.
hebt u deze
MAANDAG 31 OKTOBER 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
T
Advertentie
VI
t ATEN WE de toerist
E-1 niet teveel met allerlei
hebbelijkheden overstelpen.
Tijdens een rondreis wordt
hij al genoeg overstelpt.
Wanneer er dan nog ver
moeidheid bijkomt zijn alle
mogelijke soorten van ver
strooidheid mogelijk.
Voor de Pinacotheek van Mün-
chen, die door mijn groep werd
bezocht, was een echtpaar, dat
doodop was, in de bus blijven zit
ten. De vrouw schreef een brief
kaart, de echtgenoot las zijn
krant. Plotseling vroeg de vrouw
aan haar man: „Wat voor dag
hebben we vandaag?" „Ik heb
geen idee", antwoordde de man
geeuwend. „Kijk op het reisplan,
we zijn in München, dan zal je
het wel zien". „Ik heb het in het
hotel laten liggen. Maar wat voor
datum staat er op je krant?"
Het antwoord was verbluffend.
„Wat heb je aan die datum, het
is de krant van gisteren". Tot zijn
verontschuldiging moeten we zeg
gen, dat we een reis door Europa
maakten en dat we al vier weken
van reizen en trekken achter de
rug hadden.
Natuurlijk raken er ook kof
fers zoek. Het komt zelfs voor
dat ze worden gestolen. Volg
echter niet het voorbeeld van
de tekenaar Moso. Voor zijn
vertrek naar Italië had men te
gen Mose gezegd: „Pas goed op
de zakkenrollers, houd het oog
op je koffers, een moment van
onoplettendheid kan fataal
zijn". Deze woorden waren niet
tot dovemansoren gesproken.
Mose is geen man, die waar
schuwingen in de wind slaat.
Overigens was de zaak voor
hem heel eenvoudig:
Hij verloor zijn bagage niet uit
het oog. Maar deze voortdurende
waakzaamheid maakte het zo ge
spannen. dat zijn reis er door
werd bedorven. Om het in enkele
woorden te zeggen, hij bezocht
Italië met: het leek veeleer of hij
zich daar met een speciale op
dracht bevond, de opdracht om
zijn bagage te bewaken. Voor niets
ter wereld zou hij te bewegen zijn
geweest zijn auto met haar kost
bare lading te verlaten, om een
museum ot kathedraal binnen te
gaan. Met de restaurants was het
hetzelfde, hij gaf er de voorkeur
aan zich met sandwiches te voe
den. Na veertien dagen van zorg
vuldige waakzaamheid ging Mose
tenslotte triomfantelijk de grens
bij Ventimiglia over. Hij jubelde
het uit, terwijl hij zijn bagage
liefkoosde. Nu was dan de tijd ge
komen dat hij zich eens zou kun
nen ontspannen. Men was weer
thuis. En, voor de eerste maal se
dert twee weken, ging hij een res
taurant binnen, uitgehongerd en
wel. Toen hij er uit kwam was
zijn auto verdwenen, met zijn ba
gage.
Planning
DE MAN, die me met zijn ba
gage het meest heeft ver
baasd, was een vooraan
staand industrieel uit Detroit. Op
een goede dag kwam hij in Cher
bourg aan met een koffer, die uit
elkaar dreigde te barsten door de
berg ansichtkaarten, die hij be
vatte. Heel Europa was daarbij:
Eiffeltoren, Alhambra van Grana
da, de Sint-Pieter enz., alles zorg
vuldig gerangschikt naar soort en
land. „Merkwaardig cadeau om
Europeanen aan te bieden", had ik
hem gezegd. Maar hij wilde iets
heel anders. Deze man had uitge
rekend dat het zenden ter plaatse
van een ansicht aan al zijn beken
den een taak zou zijn, waaraan hij
twee keer de tijd, die hij in Euro
pa zou doorbrengen, zou moeten
besteden.
Daarom had hij die kaarten be
machtigd voor hij wegging en hij
had zijn secretaris met het schrij
ven ervan belast. Wanneer hij in
een of andere plaats kwam hoefde
hij ze slechts op de bus te doen.
zou het doen op hun verantwoor
ding. Nauwelijks was het vaartuig
in de doorgang, of het werd met
geweld tégen de wand geworpen.
Ik hoorde een verschrikkelijk ge
luid. Ik sloot de ogen, en ik vrees
de dat het vaartuig in tweeën was
gebroken. Neen, het was niet de
boot, die tegen de rots was gesto
ten, maar de schedel van een van
mijn toeristen.
Er zijn mensen, die uit Capri an
sichtkaarten meenemen, een rok
van stro of muziekdozen. Mijn ar
me reiziger hield er een onmete
lijke afkeer voor de blauwe grot
van over en zes hechtingen.
Quasimodo
DAT JAAR hadden de directe
afstammelingen van de pio
niers van „Mayflowers", het
vaartuig, dat in 1620 102 prostes-
tanten van Engeland naar Ameri
ka bracht, besloten naar Europa
te komen om de romp te dopen
van de „Mayflower II", die op een
scheepswerf van Plymouth in aan
bouw was. Het was een gezelschap
van 185 mensen en ik raakte in
paniek toen ik me aan het hoofd
zag gesteld van dat legertje pel
grims, van wie de jongste onge
veer zeventig jaar was. De voor
naamste reden van hun reis was
het gaan brengen van een groet
aan de plaatsen, vanwaar hun
Als een Quasimodo door een
kleine Engelse kapel
Gevangen
TOCH heeft het vergeten van
een paspoort, van het adres
van zijn hotel of van zijn ba
gage, een toerist nooit zijn goede
humeur doen verliezen. Daarvoor
is meer nodig: zich te laten op
sluiten in de Azuren Grot te Capri
bijvoorbeeld. De dag waarop dat
gebeurde, was de zee in de omge
ving van de beroemde grot zeer
kalm. Plotseling echter werd ze
ontstuimig en er kon geen sprake
meer van zijn om zich door de
nauwe opening te wagen. Gelukki
gerwijs was m'n hele groep er uit
kunnen komen, op twee mensen
na: „we moeten op windstilte
wachten", riep de roeier me toe.
Vijf uur later wachtten we nog
steeds. Binnen in de grot eisten
mijn toeristen, die het bewonde
ren van het natuurfenomeen moe
waren, van de roeier dat hij van
een gunstig ogenblik gebruik zou
maken om ze uit de grot te halen.
Deze stemde daarin toe, maar hij
voorouders waren vertrokken. We
moesten dan ook een groot aantal
plaatsen bezoeken. Alleen al de
eenvoudige handeling die bestaat
in het doen instappen en uitstap
pen van 185 mensen vergde een
half uur. De eerste dag werd ik er
half gek van. Ik geef U niet meer
dan dertig minuten, had ik ge
zegd: Drie uren later trok ik nog
door het dorp, terwijl ik de laatste
laatkomers voor me uitdreef. U
zou een trommel moeten kopen,
ried een van de deelnemers mij
aan. Dat was geen slecht idee. Al
leen moest ik er een zien te vin
den. Op een goede dag ging ik een
antiekzaak in Lincoln binnen om
te zien of ik dat instrument kon
vinden. Ik kwam naar buiten met
een klok.
Het was een prachtige klok van
aanzienlijk gewicht, die eertijds
voor de nietten moet hebben ge
luid in een of ander oud klooster.
Dit ding was alles wat de hande
laar me kon aanbieden. Maar ik
was zeer tevreden: zonder de klok
weet ik niet wat me allemaal had
kunnen overkomen. Van toen af
aan heb ik mijn pelgrims zonder
moeite bij elkaar kunnen krijgen, n
Twee cagen later riepen ze me
aan met de bijnaam Quasimodo.
Dat kon me echter niet schelen.
Ze luisterden gedwee naar het ge-
luid van mijn klok.
Klokkenpuzzel
OP ZEKERE DAG liet ik de i
groep stilhouden voor een n
kleine kapel. In de nabijheid
daarvan bevond zich het graf van
de kapitein die „Mayflower" onder
zijn bevel had gehad. Ik had het
gezelschap gelegenheid gegeven
om op verhaal te komen en ik
stond net op het punt om te lui-
den voor het verzamelen, toen de i§
geestelijke op mij afkwam.
„Als U ze nu de kerk wilt laten
binnengaan", zei hij, „dan zal ik
mijn pieek houden". „Een preek? m
Onmogelijk", weerlegde ik. Daar |e
hebben we geen tijd voor. „Laat
ze met een half uur", smeekte hij, f§
„ik beloof U dat ik mijn tijd niet
zal overschrijden".
Hij wist zo overtuigend te redene-
ren, dat ik me liet overreden. Een
half uur later kwam ik behoed-
zaam de kerk binnen. De geeste-
lijke, gestimuleerd door een ge- 1=
hoor dat zijri woorden indronk,
had zijn belofte vergeten en liet
zijn welsprekendheid de vrije loop.
Hoe ik ook met allerlei wanhopige
gebaren en heftig armgezwaai zijn
aandacht probeerde te trekken, de
man wist niet van ophouden. Al- jj§
leen mijn trouwe klok kon me uit
de moeilijkheden halen. Ik verborg |j
me achter een pilaar en begon te
luiden. Eerst deed ik het zachtjes p
maar aangemoedigd door mijn ei- s
gen vermetelheid, ging ik hoe lan-
ger hoe harder luiden. Spoedig
overstemde de klok het geluid van M
de geestelijke, die over zijn brille-
glazen heen radeloze blikken op
het gewelf richtte. Een ogenblik
heerste er algemene stomme ver-
bazing. Plotseling echter kwam m
mijn groep haastig naar buiten.
Een ogenblik daarna hadden allen
hun plaatsen in de bus ingenomen
en we vervolgden onze reis.
Ik wierp een blik in de autospie-
gel. In het portaal van de kerk
stond de geestelijke naar zijn klok
te kijken. p
(Copyright P.Z.C.-ABC Press) H
AA<VVVVVVVV\AAAAAAAA/VV\
Slotartikel:
Doodgewaande
stond voor mij
WWWWWWWWVWV j
Wtb-
.-aü:
Dat horen we vaak! Iedereen is het er over eens: zo'n
ARISTONA is niét te evenaren. Contrastrijk beeld, uit
gebalanceerd geluid, smaakvolle vormgeving, uitstekende
service. Geen wonder dat iedereen er meer in ziet!
in één woord: fantastischi
lllllllllll!l!ll!lllllllll!!in!!lllllll!i!!llllllllll!!l!nilllllll!lllllllll!IIIIIIII!lllllllllll!!lllllllll[!!lllllllll!IIIIIIMIIII!llllllllim
Na uitstel door het rijk
Prof. dr. ir. h. Gellssen heeft vrij
dagmiddag tijdens de viering van
het zilveren jubileum van de N.V.
Industriebank in Limburg meege
deeld dat in de raad van het be
stuur der N.V. Koninklijke
Sphinx-Ceramique het initiatief is
genomen tot- een ILT.S.-opleiding
in Maastricht. Een aangepaste op
leiding van werknemers in de
technische sector achtte men na-,
melijk voor de Maastrichtse in
dustrie bij de toenemende mecha
nisatie en automatisering voor de
toekomst onmisbaar.
Deze H.T.S.-plannen verkeren nog
in het eerste stadium, maar prof.
Gelissen vertrouwt er op dat de
Maastrichtse grootindustrieën, die
trouwens in het verleden reeds
Gemeenteraad Slenaken
krijgt het plotseling drak
In Slenaken, een dorpje van 600 in
woners aan de Belgische grens, be
gint het bijeen roepen van de ge
meenteraad voor een vergadering
wat meer tot de gewoonste zaken ter
wereld te horen. Tot nu toe was dat
niet zo, er was sporadisch een raads
vergadering, want de burgemeester
volgens velen een figuur met een
sterk dictatoriale inslag zou dat
niet nodig hebben gevonden.
De eerste negen maanden van dit jaar
werd er zodoende niet vergaderd, dit
drong onder meer door tot de „vaste
commissie voor binnenlandse zaken"
in Den Haag en deze Kamerleden
commissie stelde vragen aan minister
Toxopeus. Het gevolg van een en an
der is geweest dat er donderdagavond
in Slenaken voor de tweede maal dit
jaar vergaderd is. Er zullen nog vier
vergaderingen moeten volgen, wil
burgemeester A. Speetjens aan de
minimale in de gemeentewet gestelde
eis van zes vergaderingen per jaar
voldoen.
Burgemeester Speetjens gaf als ver
klaring voor de lange vergaderloze
periode: er waren geen stukken bin
nengekomen, die belangrijk genoeg
voor behandeling in de raad waren.
Als er een onderzoek naar de gang
van zaken in Slenaken zal worden
ingesteld, dan ziet hij dat met ver
trouwen tegemoet.
Een van de punten die in Den Haag
nogal verbazing hebben gewekt, zo
vertelde de leider van de oppositie,
wethouder A. Clermont donderdag
avond, is dat de begrotingen voor
3959 en 1960 alleen door de burge
meester aan de raad ter goedkeuring
zijn aangeboden. „Hij weigerde ze
gewoonweg in het college van B. en
W. te behandelen".
De heer Clermont zei een serie bewij
zen van het dictatoriale bewind van
de burgemeester „zwart op wit" in
zijn bezit te hebben, bewijzen over
vreemde dingen bijvoorbeeld die ge
beurden met bouwvergunningen, die
eigenmachtig door do burgemeester
werden verstrekt.
Het zou beslist geen kwaad kunnen
als een commissie van onderzoek hier
eens enige klaarheid zou bewerkstel
ligen. want de knoet van burgemees
ter Speetjens zijn we beu, alclus de
heer Clermont,
Advertentie
WIJ ETEN EN DRINKEN
STEEDS MÉÉR VERGIF...
IA, ADEMEN HET ZELFS IN! I
OP INTERNATIONAAL INITIATIEF
Verhoging van
produktiviteit
het doel
„Koning Kiem" zal de centrale
figuur zijn in de voorlichtings
actie, die volgend jaar in ons
land ontketend wordt 0111 de Ne
derlandse boeren en tuinders te
vertellen hoe belangrijk het ge
bruik van goed zaaizaad en
pootgoed is. be F.A.O., de land
bouw- en voedselorganisatie van
de Verenigde Naties, beeft, zo
als men weet, besloten van 1961
een wereldzaaizaad- en poot-
goedjaar te maken. Zij lioopt
daardoor een beetje dichter te
kunnen komen bij de ideale toe
stand, dat iedere landbouwer bij
dewerbomr van zijn gewassen
gebruik maakt van goed, ge
controleerd uitgangsmateriaal,
een van de eenvoudigste en
goedkoopste middelen 0111 de
produktiviteit te verhogen.
Omdat de omstandigheden in ver
schillende gebieden in de wereld zo
verschillend zijn heeft de F.A.O. de
aangesloten landen verzocht, in de
eerste plaats te onderzoeken wat er
binnen hun eigen grenzen gedaan
kan worden om de bestaande toe
stand te verbeteren. Het is de be
doeling dat ieder land zal nagaan,
hoe het staat met het kweken van
aan de plaatselijke omstandigheden
aangepaste rassen, met het onder
zoek van die rassen en de voorlich
ting aan de gebruikers, met het
controleren en garanderen van de
kwaliteit, en met het gebruik, dat
de hoeren van de hun geboden mo
gelijkheden makun
Al heel eind
Nu is men lu Nederland met.
k week werk, onderzoek, controle
en wetgeving al een heel eind ge
vorderd. Particuliere kweekbe-
drijven waarvan enige coöperatie
ve instellingen zijn, houden zich
bezg met de veredeling van land
bouwgewassen en worden daarbij
geholpen door twee overheidsin
stellingen: het instituut voor ver
edeling van landbouwgewassen,
dat vooral fundamenteel verede-
lingsonderzoek doet en verder on
derwijs aan studenten geeft
het hoort bij de landbouwhoge
school tc Wageningen en de
Stichting voor Plantenveredeling,
waarvan het werk meer op de
praktijk gericht Is.
Al die Wageningse instellingen en
de zaadkwekers en -handelaren,
die ook nog hun eigen laboratoria
hebben willen natuurlijk graag
dat de boer hun inspanningen hono
reert door alleen zaad en pootgoed
van het geschiktste ras en van goede
kwaliteit aan de bodem toe te ver
trouwen. De boer stelt hen echter
nogal eens teleur, vertelde ir. J. I.
C. Butler, voorzitter van de nationale
commissie voor het wereldzaaizaad-
en pootgoedjaar. Er zijn in de zaai
tijd willekeurig monsters genomen
van het zaad, dat de boer op een ge
geven moment aan het zaaien was,
en bij analyse bleek in vele geval
len, dat die monsters niet voldeden
aan redelijke eisen. Het komt nog
vaak voor, dat uit eigen voorraad
een paar zakken zaad genomen wor
den. Zo is van de graanzaden, die in
Nederland de grond ingaan, slechts
vijftig procent gekeurd.
De boer
Aldus geconstateerd hebbende dat
de mogelijkheden tot verbetering
van de bestaande toestand in Ne
derland niet in de eerste plaats
bij dë kwekers en bij de weten
schap liggen, maar bij de gebrui
ker van zaai- en pootgoed, de
boer, hebben de Nederlandse or
ganisatoren van het zaai- en
pootgoedjaar besloten hun acties
vooral op die boer te richten.
Daarom zal „Koning Kiem", tro
nend in zijn krantestrip, geregeld
feiten en goede raadgevingen om
trent zaai- en pootgoed in de
vorm van slagzinnen "het boeren
land inslingeren.
Er zullen zaaizaad- en pootgoedda-
gen, praatavonden of -middagen, de
monstraties op marktdagen, beurzen
en tentoonstellingen worden gehou
den, vlugschriften zullen worden ver
spreid, aan streek- en vakbladen, aan
handel- en landbouwscholen zal me
dewerking worden gevraagd, in de
landbouwuitzendingen voor de radio
zal aan het onderwerp aandacht wor
den besteed. Enkele medewerkers
van de NA.K. in Noord-Holland
hebben in een serie kleurendia's met
geluidsband licht verteerbare propa
ganda 'voor goed zaai- en pootgoed
vastgelegd.
Bijdrage
De Nederlandse bijdrage aan het
zaai- en pootgoedjaar zal niet hele
maal tot Nederland beperkt blijven.
De F.A.O. heeft aan de deelnemende
landen gevraagd, voor zover dat in
ïmn vermogen ligt en op de manier
die hun liet lieste uitkomt, ook iets
voor andere landen te doen. Neder
land, dat een vrij grote export van
pootaardapelen heeft en daardoor
zeer geïnteresseerd waren in een
H.T.S. en daarvoor enkele jaren
geleden een bedrag van 100.000
als werkbasis hadden bijeenge
bracht, het initiatief van Sphinx-
Ceramique met kracht en naar
vermogen zullen steunen.
De H.T.S. welke men particulier
wil beginnen, nu van rijkswege
de stichting van zo'n school te
Maastricht voorlopig op de lange
baan is geschoven, zal later wel
licht, ala ze op gang is gekomen
en haar doelmatigheid heeft be
wezen, de nodige rijkserkenning
kunnen krijgen, aldus prof. Ge-
lissen. Men heeft voor de H.T.S. te
Maastricht vier opleidingen op het
oog, namelijk keramiek, papier
industrie. werktuigbouwkunde en
elektro-techniek. De Maastrichtse
industriëlen zal medewerking wor
den gevraagd voor het beschik
baar stellen van leerkrachten, de
vorming van het Instrumentarium
en de inrichting van laboratoria.
De Sphinx-Ceramique heeft een
villa aan de Akerstraat als voor
lopige behuizing beschikbaar ge
steld.
Van Expo-krediet bleef
vier ton over
„Nederland op de wereldtentoonstel
ling Brussel 1958" heet het plechtig
geïllustreerde verslag van het com
missariaat-generaal voor de Expo,
waarvan het eerste exemplaar gister
morgen aan koningin Juliana werd
aangeboden. Mr. H. F. van Walsem,
commissaris-generaal en jhr. ir. F.
E. C. Everts, directeur van de stich
ting wereldtentoonstelling werden
daartoe in speciale audiëntie op
Soestdijk ontvangen.
Het verslag, dat in de vorm van een
boekwerk door de staatsdrukkerij
werd verzorgd, beoogt tevens een
herinnering aan de Expo te zijn als
ook een leidraad voor het werk ten
behoeve van volgende wereldtentoon
stellingen.
TTit. de financiële verantwoording
blijkt, dat van het rijkskrediet van
7,5 miljoen gulden vierhonderdnegen
duizend gulden in de schatkist zal
worden teruggestort. Aanvankelijk
was een extra-krediet van anderhalf
miljoen gevraagd. Na weigering hier
van heeft men kans gezien drastisch
te bezuinigen en desondanks een der
grootste (collectieve) paviljoens tot
stand te brengen. Naast het batig
saldo spreekt het succes uit het be
zoekersaantal, dat na de Amerikaan
se, Russische en Franse paviljoens
het grootste was. naar schatting tus
sen de tien en dertien miljoen onder
wie een tiental staatshoofden. Men
telde soms 200.000 bezoekers per dag.
De Nederlandse inzending verwierf
11 grand prix. 8 cre-diploma's, 9 gou
den medailles, elf zilveren en 13
bronzen medailles.
vrij goed op de boogie is van
pootaardappelproblemen elders in de
wereld, heeft op dat verzoek gerea-
gperrt door deskundigen uit 48 lan
den uit Ie nodigen, in juni 1961 een
drieweekse cursus over dat onderwerp
in Wageningen-te komen meemaken.