flmtona „Koning Kiem" geeft voorlichting over zaai - en pootgoed De Amerikaan met vreemde bagage ■Qen gidó en zijn reizend volkje DE MAASTRICHTSE INDUSTRIE BEGINT EIGEN H.T.S. hebt u deze MAANDAG 31 OKTOBER 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT T Advertentie VI t ATEN WE de toerist E-1 niet teveel met allerlei hebbelijkheden overstelpen. Tijdens een rondreis wordt hij al genoeg overstelpt. Wanneer er dan nog ver moeidheid bijkomt zijn alle mogelijke soorten van ver strooidheid mogelijk. Voor de Pinacotheek van Mün- chen, die door mijn groep werd bezocht, was een echtpaar, dat doodop was, in de bus blijven zit ten. De vrouw schreef een brief kaart, de echtgenoot las zijn krant. Plotseling vroeg de vrouw aan haar man: „Wat voor dag hebben we vandaag?" „Ik heb geen idee", antwoordde de man geeuwend. „Kijk op het reisplan, we zijn in München, dan zal je het wel zien". „Ik heb het in het hotel laten liggen. Maar wat voor datum staat er op je krant?" Het antwoord was verbluffend. „Wat heb je aan die datum, het is de krant van gisteren". Tot zijn verontschuldiging moeten we zeg gen, dat we een reis door Europa maakten en dat we al vier weken van reizen en trekken achter de rug hadden. Natuurlijk raken er ook kof fers zoek. Het komt zelfs voor dat ze worden gestolen. Volg echter niet het voorbeeld van de tekenaar Moso. Voor zijn vertrek naar Italië had men te gen Mose gezegd: „Pas goed op de zakkenrollers, houd het oog op je koffers, een moment van onoplettendheid kan fataal zijn". Deze woorden waren niet tot dovemansoren gesproken. Mose is geen man, die waar schuwingen in de wind slaat. Overigens was de zaak voor hem heel eenvoudig: Hij verloor zijn bagage niet uit het oog. Maar deze voortdurende waakzaamheid maakte het zo ge spannen. dat zijn reis er door werd bedorven. Om het in enkele woorden te zeggen, hij bezocht Italië met: het leek veeleer of hij zich daar met een speciale op dracht bevond, de opdracht om zijn bagage te bewaken. Voor niets ter wereld zou hij te bewegen zijn geweest zijn auto met haar kost bare lading te verlaten, om een museum ot kathedraal binnen te gaan. Met de restaurants was het hetzelfde, hij gaf er de voorkeur aan zich met sandwiches te voe den. Na veertien dagen van zorg vuldige waakzaamheid ging Mose tenslotte triomfantelijk de grens bij Ventimiglia over. Hij jubelde het uit, terwijl hij zijn bagage liefkoosde. Nu was dan de tijd ge komen dat hij zich eens zou kun nen ontspannen. Men was weer thuis. En, voor de eerste maal se dert twee weken, ging hij een res taurant binnen, uitgehongerd en wel. Toen hij er uit kwam was zijn auto verdwenen, met zijn ba gage. Planning DE MAN, die me met zijn ba gage het meest heeft ver baasd, was een vooraan staand industrieel uit Detroit. Op een goede dag kwam hij in Cher bourg aan met een koffer, die uit elkaar dreigde te barsten door de berg ansichtkaarten, die hij be vatte. Heel Europa was daarbij: Eiffeltoren, Alhambra van Grana da, de Sint-Pieter enz., alles zorg vuldig gerangschikt naar soort en land. „Merkwaardig cadeau om Europeanen aan te bieden", had ik hem gezegd. Maar hij wilde iets heel anders. Deze man had uitge rekend dat het zenden ter plaatse van een ansicht aan al zijn beken den een taak zou zijn, waaraan hij twee keer de tijd, die hij in Euro pa zou doorbrengen, zou moeten besteden. Daarom had hij die kaarten be machtigd voor hij wegging en hij had zijn secretaris met het schrij ven ervan belast. Wanneer hij in een of andere plaats kwam hoefde hij ze slechts op de bus te doen. zou het doen op hun verantwoor ding. Nauwelijks was het vaartuig in de doorgang, of het werd met geweld tégen de wand geworpen. Ik hoorde een verschrikkelijk ge luid. Ik sloot de ogen, en ik vrees de dat het vaartuig in tweeën was gebroken. Neen, het was niet de boot, die tegen de rots was gesto ten, maar de schedel van een van mijn toeristen. Er zijn mensen, die uit Capri an sichtkaarten meenemen, een rok van stro of muziekdozen. Mijn ar me reiziger hield er een onmete lijke afkeer voor de blauwe grot van over en zes hechtingen. Quasimodo DAT JAAR hadden de directe afstammelingen van de pio niers van „Mayflowers", het vaartuig, dat in 1620 102 prostes- tanten van Engeland naar Ameri ka bracht, besloten naar Europa te komen om de romp te dopen van de „Mayflower II", die op een scheepswerf van Plymouth in aan bouw was. Het was een gezelschap van 185 mensen en ik raakte in paniek toen ik me aan het hoofd zag gesteld van dat legertje pel grims, van wie de jongste onge veer zeventig jaar was. De voor naamste reden van hun reis was het gaan brengen van een groet aan de plaatsen, vanwaar hun Als een Quasimodo door een kleine Engelse kapel Gevangen TOCH heeft het vergeten van een paspoort, van het adres van zijn hotel of van zijn ba gage, een toerist nooit zijn goede humeur doen verliezen. Daarvoor is meer nodig: zich te laten op sluiten in de Azuren Grot te Capri bijvoorbeeld. De dag waarop dat gebeurde, was de zee in de omge ving van de beroemde grot zeer kalm. Plotseling echter werd ze ontstuimig en er kon geen sprake meer van zijn om zich door de nauwe opening te wagen. Gelukki gerwijs was m'n hele groep er uit kunnen komen, op twee mensen na: „we moeten op windstilte wachten", riep de roeier me toe. Vijf uur later wachtten we nog steeds. Binnen in de grot eisten mijn toeristen, die het bewonde ren van het natuurfenomeen moe waren, van de roeier dat hij van een gunstig ogenblik gebruik zou maken om ze uit de grot te halen. Deze stemde daarin toe, maar hij voorouders waren vertrokken. We moesten dan ook een groot aantal plaatsen bezoeken. Alleen al de eenvoudige handeling die bestaat in het doen instappen en uitstap pen van 185 mensen vergde een half uur. De eerste dag werd ik er half gek van. Ik geef U niet meer dan dertig minuten, had ik ge zegd: Drie uren later trok ik nog door het dorp, terwijl ik de laatste laatkomers voor me uitdreef. U zou een trommel moeten kopen, ried een van de deelnemers mij aan. Dat was geen slecht idee. Al leen moest ik er een zien te vin den. Op een goede dag ging ik een antiekzaak in Lincoln binnen om te zien of ik dat instrument kon vinden. Ik kwam naar buiten met een klok. Het was een prachtige klok van aanzienlijk gewicht, die eertijds voor de nietten moet hebben ge luid in een of ander oud klooster. Dit ding was alles wat de hande laar me kon aanbieden. Maar ik was zeer tevreden: zonder de klok weet ik niet wat me allemaal had kunnen overkomen. Van toen af aan heb ik mijn pelgrims zonder moeite bij elkaar kunnen krijgen, n Twee cagen later riepen ze me aan met de bijnaam Quasimodo. Dat kon me echter niet schelen. Ze luisterden gedwee naar het ge- luid van mijn klok. Klokkenpuzzel OP ZEKERE DAG liet ik de i groep stilhouden voor een n kleine kapel. In de nabijheid daarvan bevond zich het graf van de kapitein die „Mayflower" onder zijn bevel had gehad. Ik had het gezelschap gelegenheid gegeven om op verhaal te komen en ik stond net op het punt om te lui- den voor het verzamelen, toen de i§ geestelijke op mij afkwam. „Als U ze nu de kerk wilt laten binnengaan", zei hij, „dan zal ik mijn pieek houden". „Een preek? m Onmogelijk", weerlegde ik. Daar |e hebben we geen tijd voor. „Laat ze met een half uur", smeekte hij, f§ „ik beloof U dat ik mijn tijd niet zal overschrijden". Hij wist zo overtuigend te redene- ren, dat ik me liet overreden. Een half uur later kwam ik behoed- zaam de kerk binnen. De geeste- lijke, gestimuleerd door een ge- 1= hoor dat zijri woorden indronk, had zijn belofte vergeten en liet zijn welsprekendheid de vrije loop. Hoe ik ook met allerlei wanhopige gebaren en heftig armgezwaai zijn aandacht probeerde te trekken, de man wist niet van ophouden. Al- jj§ leen mijn trouwe klok kon me uit de moeilijkheden halen. Ik verborg |j me achter een pilaar en begon te luiden. Eerst deed ik het zachtjes p maar aangemoedigd door mijn ei- s gen vermetelheid, ging ik hoe lan- ger hoe harder luiden. Spoedig overstemde de klok het geluid van M de geestelijke, die over zijn brille- glazen heen radeloze blikken op het gewelf richtte. Een ogenblik heerste er algemene stomme ver- bazing. Plotseling echter kwam m mijn groep haastig naar buiten. Een ogenblik daarna hadden allen hun plaatsen in de bus ingenomen en we vervolgden onze reis. Ik wierp een blik in de autospie- gel. In het portaal van de kerk stond de geestelijke naar zijn klok te kijken. p (Copyright P.Z.C.-ABC Press) H AA<VVVVVVVV\AAAAAAAA/VV\ Slotartikel: Doodgewaande stond voor mij WWWWWWWWVWV j Wtb- .-aü: Dat horen we vaak! Iedereen is het er over eens: zo'n ARISTONA is niét te evenaren. Contrastrijk beeld, uit gebalanceerd geluid, smaakvolle vormgeving, uitstekende service. Geen wonder dat iedereen er meer in ziet! in één woord: fantastischi lllllllllll!l!ll!lllllllll!!in!!lllllll!i!!llllllllll!!l!nilllllll!lllllllll!IIIIIIII!lllllllllll!!lllllllll[!!lllllllll!IIIIIIMIIII!llllllllim Na uitstel door het rijk Prof. dr. ir. h. Gellssen heeft vrij dagmiddag tijdens de viering van het zilveren jubileum van de N.V. Industriebank in Limburg meege deeld dat in de raad van het be stuur der N.V. Koninklijke Sphinx-Ceramique het initiatief is genomen tot- een ILT.S.-opleiding in Maastricht. Een aangepaste op leiding van werknemers in de technische sector achtte men na-, melijk voor de Maastrichtse in dustrie bij de toenemende mecha nisatie en automatisering voor de toekomst onmisbaar. Deze H.T.S.-plannen verkeren nog in het eerste stadium, maar prof. Gelissen vertrouwt er op dat de Maastrichtse grootindustrieën, die trouwens in het verleden reeds Gemeenteraad Slenaken krijgt het plotseling drak In Slenaken, een dorpje van 600 in woners aan de Belgische grens, be gint het bijeen roepen van de ge meenteraad voor een vergadering wat meer tot de gewoonste zaken ter wereld te horen. Tot nu toe was dat niet zo, er was sporadisch een raads vergadering, want de burgemeester volgens velen een figuur met een sterk dictatoriale inslag zou dat niet nodig hebben gevonden. De eerste negen maanden van dit jaar werd er zodoende niet vergaderd, dit drong onder meer door tot de „vaste commissie voor binnenlandse zaken" in Den Haag en deze Kamerleden commissie stelde vragen aan minister Toxopeus. Het gevolg van een en an der is geweest dat er donderdagavond in Slenaken voor de tweede maal dit jaar vergaderd is. Er zullen nog vier vergaderingen moeten volgen, wil burgemeester A. Speetjens aan de minimale in de gemeentewet gestelde eis van zes vergaderingen per jaar voldoen. Burgemeester Speetjens gaf als ver klaring voor de lange vergaderloze periode: er waren geen stukken bin nengekomen, die belangrijk genoeg voor behandeling in de raad waren. Als er een onderzoek naar de gang van zaken in Slenaken zal worden ingesteld, dan ziet hij dat met ver trouwen tegemoet. Een van de punten die in Den Haag nogal verbazing hebben gewekt, zo vertelde de leider van de oppositie, wethouder A. Clermont donderdag avond, is dat de begrotingen voor 3959 en 1960 alleen door de burge meester aan de raad ter goedkeuring zijn aangeboden. „Hij weigerde ze gewoonweg in het college van B. en W. te behandelen". De heer Clermont zei een serie bewij zen van het dictatoriale bewind van de burgemeester „zwart op wit" in zijn bezit te hebben, bewijzen over vreemde dingen bijvoorbeeld die ge beurden met bouwvergunningen, die eigenmachtig door do burgemeester werden verstrekt. Het zou beslist geen kwaad kunnen als een commissie van onderzoek hier eens enige klaarheid zou bewerkstel ligen. want de knoet van burgemees ter Speetjens zijn we beu, alclus de heer Clermont, Advertentie WIJ ETEN EN DRINKEN STEEDS MÉÉR VERGIF... IA, ADEMEN HET ZELFS IN! I OP INTERNATIONAAL INITIATIEF Verhoging van produktiviteit het doel „Koning Kiem" zal de centrale figuur zijn in de voorlichtings actie, die volgend jaar in ons land ontketend wordt 0111 de Ne derlandse boeren en tuinders te vertellen hoe belangrijk het ge bruik van goed zaaizaad en pootgoed is. be F.A.O., de land bouw- en voedselorganisatie van de Verenigde Naties, beeft, zo als men weet, besloten van 1961 een wereldzaaizaad- en poot- goedjaar te maken. Zij lioopt daardoor een beetje dichter te kunnen komen bij de ideale toe stand, dat iedere landbouwer bij dewerbomr van zijn gewassen gebruik maakt van goed, ge controleerd uitgangsmateriaal, een van de eenvoudigste en goedkoopste middelen 0111 de produktiviteit te verhogen. Omdat de omstandigheden in ver schillende gebieden in de wereld zo verschillend zijn heeft de F.A.O. de aangesloten landen verzocht, in de eerste plaats te onderzoeken wat er binnen hun eigen grenzen gedaan kan worden om de bestaande toe stand te verbeteren. Het is de be doeling dat ieder land zal nagaan, hoe het staat met het kweken van aan de plaatselijke omstandigheden aangepaste rassen, met het onder zoek van die rassen en de voorlich ting aan de gebruikers, met het controleren en garanderen van de kwaliteit, en met het gebruik, dat de hoeren van de hun geboden mo gelijkheden makun Al heel eind Nu is men lu Nederland met. k week werk, onderzoek, controle en wetgeving al een heel eind ge vorderd. Particuliere kweekbe- drijven waarvan enige coöperatie ve instellingen zijn, houden zich bezg met de veredeling van land bouwgewassen en worden daarbij geholpen door twee overheidsin stellingen: het instituut voor ver edeling van landbouwgewassen, dat vooral fundamenteel verede- lingsonderzoek doet en verder on derwijs aan studenten geeft het hoort bij de landbouwhoge school tc Wageningen en de Stichting voor Plantenveredeling, waarvan het werk meer op de praktijk gericht Is. Al die Wageningse instellingen en de zaadkwekers en -handelaren, die ook nog hun eigen laboratoria hebben willen natuurlijk graag dat de boer hun inspanningen hono reert door alleen zaad en pootgoed van het geschiktste ras en van goede kwaliteit aan de bodem toe te ver trouwen. De boer stelt hen echter nogal eens teleur, vertelde ir. J. I. C. Butler, voorzitter van de nationale commissie voor het wereldzaaizaad- en pootgoedjaar. Er zijn in de zaai tijd willekeurig monsters genomen van het zaad, dat de boer op een ge geven moment aan het zaaien was, en bij analyse bleek in vele geval len, dat die monsters niet voldeden aan redelijke eisen. Het komt nog vaak voor, dat uit eigen voorraad een paar zakken zaad genomen wor den. Zo is van de graanzaden, die in Nederland de grond ingaan, slechts vijftig procent gekeurd. De boer Aldus geconstateerd hebbende dat de mogelijkheden tot verbetering van de bestaande toestand in Ne derland niet in de eerste plaats bij dë kwekers en bij de weten schap liggen, maar bij de gebrui ker van zaai- en pootgoed, de boer, hebben de Nederlandse or ganisatoren van het zaai- en pootgoedjaar besloten hun acties vooral op die boer te richten. Daarom zal „Koning Kiem", tro nend in zijn krantestrip, geregeld feiten en goede raadgevingen om trent zaai- en pootgoed in de vorm van slagzinnen "het boeren land inslingeren. Er zullen zaaizaad- en pootgoedda- gen, praatavonden of -middagen, de monstraties op marktdagen, beurzen en tentoonstellingen worden gehou den, vlugschriften zullen worden ver spreid, aan streek- en vakbladen, aan handel- en landbouwscholen zal me dewerking worden gevraagd, in de landbouwuitzendingen voor de radio zal aan het onderwerp aandacht wor den besteed. Enkele medewerkers van de NA.K. in Noord-Holland hebben in een serie kleurendia's met geluidsband licht verteerbare propa ganda 'voor goed zaai- en pootgoed vastgelegd. Bijdrage De Nederlandse bijdrage aan het zaai- en pootgoedjaar zal niet hele maal tot Nederland beperkt blijven. De F.A.O. heeft aan de deelnemende landen gevraagd, voor zover dat in ïmn vermogen ligt en op de manier die hun liet lieste uitkomt, ook iets voor andere landen te doen. Neder land, dat een vrij grote export van pootaardapelen heeft en daardoor zeer geïnteresseerd waren in een H.T.S. en daarvoor enkele jaren geleden een bedrag van 100.000 als werkbasis hadden bijeenge bracht, het initiatief van Sphinx- Ceramique met kracht en naar vermogen zullen steunen. De H.T.S. welke men particulier wil beginnen, nu van rijkswege de stichting van zo'n school te Maastricht voorlopig op de lange baan is geschoven, zal later wel licht, ala ze op gang is gekomen en haar doelmatigheid heeft be wezen, de nodige rijkserkenning kunnen krijgen, aldus prof. Ge- lissen. Men heeft voor de H.T.S. te Maastricht vier opleidingen op het oog, namelijk keramiek, papier industrie. werktuigbouwkunde en elektro-techniek. De Maastrichtse industriëlen zal medewerking wor den gevraagd voor het beschik baar stellen van leerkrachten, de vorming van het Instrumentarium en de inrichting van laboratoria. De Sphinx-Ceramique heeft een villa aan de Akerstraat als voor lopige behuizing beschikbaar ge steld. Van Expo-krediet bleef vier ton over „Nederland op de wereldtentoonstel ling Brussel 1958" heet het plechtig geïllustreerde verslag van het com missariaat-generaal voor de Expo, waarvan het eerste exemplaar gister morgen aan koningin Juliana werd aangeboden. Mr. H. F. van Walsem, commissaris-generaal en jhr. ir. F. E. C. Everts, directeur van de stich ting wereldtentoonstelling werden daartoe in speciale audiëntie op Soestdijk ontvangen. Het verslag, dat in de vorm van een boekwerk door de staatsdrukkerij werd verzorgd, beoogt tevens een herinnering aan de Expo te zijn als ook een leidraad voor het werk ten behoeve van volgende wereldtentoon stellingen. TTit. de financiële verantwoording blijkt, dat van het rijkskrediet van 7,5 miljoen gulden vierhonderdnegen duizend gulden in de schatkist zal worden teruggestort. Aanvankelijk was een extra-krediet van anderhalf miljoen gevraagd. Na weigering hier van heeft men kans gezien drastisch te bezuinigen en desondanks een der grootste (collectieve) paviljoens tot stand te brengen. Naast het batig saldo spreekt het succes uit het be zoekersaantal, dat na de Amerikaan se, Russische en Franse paviljoens het grootste was. naar schatting tus sen de tien en dertien miljoen onder wie een tiental staatshoofden. Men telde soms 200.000 bezoekers per dag. De Nederlandse inzending verwierf 11 grand prix. 8 cre-diploma's, 9 gou den medailles, elf zilveren en 13 bronzen medailles. vrij goed op de boogie is van pootaardappelproblemen elders in de wereld, heeft op dat verzoek gerea- gperrt door deskundigen uit 48 lan den uit Ie nodigen, in juni 1961 een drieweekse cursus over dat onderwerp in Wageningen-te komen meemaken.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 7