de „jaap koning story"
nogmaals „kruis ol munt"
EEN ZEEUW IN LA COURTINE
MOGEN WE 00K NOG IETS ZEGGEN
TOBT IEDEREEN WEL
GENOEG OVER ZIJN
FINANCIcLE „POSITIE"?
In Middelburg kon hef ons zo'n
klein jaar geleden overkomen
daf we bij bepaalde feeste
lijke gelegenheden een blijmoe
dig maar merkwaardig ritmisch
geluid opvingen; een zwaar
plok, plok plokWe herinne
ren het ons nog goëd. Meestal
overstemde het solisten en ritme
sectie van het orkest in rokerige
zalen tijdens school- en andere
feesten. Wanneer we binnen
kwamen en hef plok-geluid
hoorden wisselden we blikken
van snel begrip: ,Koning speelt',
zeiden we dan.
„Koning", dat was Jaap Koning,
toen een h.b.s-er van een jaar of
16. Een jongen met krullen uit
Middelburg die ernstig en beschei
den met een theekistbas-op-wielen
een opvallende carrière als ama
teurmusicus begon. Opvallend,
want Jaap Koning was de brenger
van het „Bijzondere geluid-' met
vaak bijzondere instrumenten. Hij
bespeelde verschillende theekist-
liassen, een baujolele, ukeleles en
tegenwoordig in stilte
een uniek apparaat: een elektri
sche ukelele.
Jaap Koning was in liet allerminst
pretentieloze wereldje van de lich
te (amateur)muziek in Middel
burg een bekende figuur. Hij
speelde populair en jazz op vele
podia, verkreeg het erelidmaat
schap van een bejaardensociëteit,
formeerde bandsTotdat plot
seling niemand meer van hem
hoorde. Jaap Koning had zijn lier
aan de wilgen gehangen
Toch, zijn streven naar liet „Bij
zondere geluid" is gebleven. Dat
bewijst de elektrische ukelele.
Toen we ervan hoorden vermoed
den we meteen een „Bijzonder ge
luid" waarvan Jaap Koning wel
eens de brenger zou kunnen zijn.
We hebben hem dus opgezocht.
Hij bleek ïumiddels leeftijd 18 en
dc tweede klas van de rijkskweek
school te hebben bereikt. Op deze
school was het dat hij Rinus
Koole uit Borssele ontmoette, de
man die de ukelele elektrisch
maakte. „Toen ik d&t hoorde
moest ik het ding wel even lenen",
legt Jaap Koning ons uit.
Daar lag dan de elektrische uke
lele, een nietig dingetje, zo te zien.
Maar, eenmaal op de huiskamer
radio aangesloten produceerde het
een bijzonder groot volume.
„Rinus Koole is meer technicus
dan musicus, die in Borssele tij
dens grote boerenfeesten op de
markt helemaal alleen op het ding
speelt, misschien wel met een ac
cordeon erbij" zegt Jaap. We be
kijken 't instrument. Aan de bin
nenzijde is een microfoontje ge
plakt en een dik snoer verlaat de
ukelele aan de zijkant.
„Hij prutst graag", zegt Jaap.
doelend op Rinus Koole, „als hij
link is kan hij er patent op aan
vragen".
We kijken ongelovig. „Ja, gaat
hij ernstig verder, „want een elek
trische ukelele is natuurlijk nog
nooit vertoond". Dan neemt hij de
ukelele op de knie en speelt op
ons verzoek een solo. Het wordt
„Oh baby it's cold outside". Het
doet ons denken aan het geluid
van een enigszins doffe elektri
sche gitaar. „Zo gaat dat dan",
zegt Jaap als hij klaar is.
Het was lang geleden dat wc hem
hoorden spelen.
JACK MEPSTER
De tijd dat Jaap Koning triomfen
op het toneel vierde ls voorbij. Als
gold het een nooit terugkerende
ervaring heeft hij alle bescheiden
uit die tijd foto's, feestpro
gramma's en kranteknipsels
nijver in een boek geplakt.
De „Jaap Koning Story" begon op
20 november 1957: liet eerste op
treden. Het was een avond voor
de Blindenbond en Jaap Koning
ging toen blijmoedig schuil achter
de naam Jack Mepster en een
grote theekistbas-op-wielen.
De band heette ..The Scarecrows
Skiffle Group" onder leiding van
Rob van Hoek uit Souburg.
De theekistbas stond niet voor
niets op wielen. Deze dingen zijn
op straat wat onhandig, maar
toen het onderstel van een kinder
wagen was aangebracht kon de
bas" achter de fiets worden gebon
den. „Er zaten alleen geen ach
terlichten op", zegt Jaap veront
schuldigend. Hoewel de has voor
tijdig aan zijn eincle kwam vol
gens Koning reed drummer 1-Ians
Pottcboom er te roekeloos mee
door de bochtige Griffioen zul
len er toch nog wel Middelburgers
zijn die zich herinneren dat het
instrument een paar keer per
week passeerde.
„We begonnen natuurlijk popu
lair" zegt Jaap als we een foto
van de „Scarecrows" (vogelver
schrikkers" bekijken. Later ging
hij over op jazz. Op het program
ma stonden nummers als „Bye
Bye Love", „Josphine" en hoe ze
toen ook maar heetten en de
avond voor de Blindenbond werd
een groot succes. Daarna ging het
snel bergopwaarts en groots was
dan ook het optreden voor de Mid
delburgse bejaardensociëteit.
In een oud nummer van Close-Up,
het orgaan van de Middelburgse
li.b.s.-bond konden we lezen dat
Jack Mepster er zijn bas het to
neel opreed, gevolgd door de hand
leden Rob van Hoek, Leendert
Parent en Hans Potteboom (Ro
bert Robin, Herrie P. Boone en
Lonny Lytning of misschien wel
andersom). De band bracht de
oudjes in zeer korte tijd tot wild
enthousiasme. Men deed conces
sies als „Ouwe Taaie" en „Daisy"
en spontaan grepen de oudjes
naar lepeltjes om maatvast, zacht
meewiegend, het ritme op kopjes
en schoteltjes mee te slaan. Ze
waren door het dolle heenHet
werd dus een groot succes: alle
bandleden werden tot erelid van
de bejaardensoos benoemd.
„IEKA"
Later zien we Jaap Koning terug
op het podium achter een andere
bas. Weer later met een ukelele,
maar toen heette hij geen Jack
Mepster meer. Aan alles komt
immers een einde. Het was toen
zoiets als „Jeka" en er werd ijve
rig gemusiceerd in een nieuwe
formatie: de „Hot Club Jaap Ko
ning" met een viool. Een combi
natie die het niet erg deed, maar
dan is het langzamerhand begin
1959 geworden en het „Uptown
Quartet" o.l.v. Jaap Koning is in
middels geboren. Dit was voor ons
de tijd waarin we niet zelden het
plok-geluid konden tegenkomen.
Nieuwe musici had Jaap rond zich
weten te scharen als Flip Wolte
ring (alt-sax), Cees Cornelisse
(theekist) en Nol Kraan (drums)
waarmee opnamen werden ge
maakt als Session in the after
noon" zijnde een huiskamer optre
den met acht man en een band
recorder.
Vaak kon men „The Uptown
Quartet" horen, maar ook hieraan
lcwam een einde. Voor Jaap Ko
ning overigens niet ernstig want
binnen lcorto tijd stond weer een
nieuwe formatie op de planken:
„Jimmy King (Jaap Koning) and
his Jazzmen".
JIMMY KING
„Dat was mijn beste formatie",
vertrouwt Jaap ons toe. Ze speel
den Jazz en de band trok van tijd
tot tijd de hele provincie door: op
tredens in Middelburg, Vlissingen
en Zierikzee. Jimmy King and his
Jazzmen" waren een succes! Maar
toch zitten we nu al heel dicht bij
hét einde van de historie.
Dat einde kwam bij „Doe Open".
Weer stond de band volledig en
triomfantelijk op het podium. Nu
om geld voor de vluchtelingen bij
elkaar te spelen. Groot was het
succes, de musici waren in vorm...
Het lag dan ook niet aan „Doe
Open" maar aan een ongeveer
gelijktijdig verschijnen van Jim
my King's paasrapportDe lier
ging aan de wilgen.
EINDE
Dit alles is alweer geruime tijd
geleden en we mogen wel zeggen
dat we Jaap Koning's „Bijzondere
geluid" missen. Wellicht wachten
velen met ons op zijn come-back.
Een come-back met een bijzonder
geluid? Met een bijzonder instru
ment, al of niet op wielen? We
wachten af.
En als we het plakboek hebben
doorgebladerd is daarmee de
„Jaap Koning Story" weer ver
teld. Het is een verhaal van jonge
enthousiaste musici zoals we die
overal kunnen vinden met weder
waardigheden zoals die zich over
al zouden kunnen voordoen. Be
halve dan toch het „Bijzondere
geluid". Dat blijft boe dan ook
uniek! Het plakboek gaat weer
dicht en daarmee het tijdperk van
de triomfen op kleine podia in ro
kerige zaaltjes.
Voordat we van Jaap Koning af
scheid nemen wil onze fotograaf
nog even zijn plaatje maken: Jaap
met zijn instrumentarium.
„Dat schilderijtje achter je, mag
dat van de muur? Het stoort",
vraagt hij. Natuurlijk zegt Jaap
Koning en hij haast zleli het land
schapje te verwijderen.
„Het haakje blijft zichtbaar", zegt
hij verontschuldigend.
Eddië de Poorter, een jeugdige Vlissinger die gelukkig niet al te nauw
op de enge begrenzing van het tussen 13 en 20 let, zit op het ogenblik
zoals zovele Nederlandse jongens als militair in La Courtine. Voor velen
bleek dit de eerste buitenlandse reis, en zeker de eerste kennismaking
met Frankrijk te zijn, zodat nieuwe impressies bij tientallen per dag
werden opgedaan. Eddie de Poorter was zo vriendelijk ons een serie
indrukken toe te sturen. Hij zal begrijpen dat we gezien de ruimte (let
maar eens op hoeveel de spelers van „Kruis of Munt" al schrijven) niet
alles kannen plaatsen.
Maar het hondje denkt er anders
Itinnn over. Speels en bedrijvig snuffe-
iiivilvi jen(j j-jgjjt het zich onmiddellijk
naar de soldaat-op-wacht om er
met een nerveus ijverig neusje
aan te gaan ruiken. Maar een nij
dige grauw van de baas roept het
hondje terug alsof het zich verre
van de Hollanders moet houden.
Geschrokken tript de kleine hond
achter zijn baas aan, weg, in de
vroege morgen, in de nevels.
Nog geen vijf minuten later
scheurt een daverende knal zich
door de nevelige stilte. Enkele se
conden later ziet de soldaat het
hondje razendsnel voorbijschieten
en in de nevels verdwijnen. Weer
even later duikt hijgend en steu
nend de boer met het dubbelloops
jachtgeweer op. Hij houdt in,
wendt zich tot de soldaat: „Oü est
mon petit chien?" („waar is mijn
hondje?"), klinkt hét zacht en
verlegen, en dan vertelt hij dat
hij het hondje pas heeft gekocht
en dat het dier voor de eerste keer
mee op jacht ging.
De soldaat kan niet anders doen
LA COURTINE. Een vroege
morgen vol nevels gloort vaal
boven het Nederlandse kamp.
Diep weggedoken in zijn kraag en
in de nevels staat een soldaat op
wacht en waar hij op wacht is
duidelijk: de nieuwe morgen, een
bed en wat warmte.
Over de weg die door vele tanks
diep en brokkelig werd doorploegd
sjokt een boer naderbij. Hij gaat
schamel gekleed, kijkt nors eri
houdt zich gedeeltelijk onzicht
baar achter een zwaar dubbel
loops jachtgeweer. Naast hem een
kleine hond met neerhangende
oren en een geweldig trieste Welt-
schmerz-blik. Het hondje houdt
gelijke tred me zijn baas. Ze gaan
op jacht!
De boer groet niet terug als de
soldaat vriendelijk iets mompelt.
Kwaad kijkt dc boer naar de ver
nielde weg, naar het door tanks
gekerfde landschap om zich heen.
dan vaag met zijn hand een rich
ting aanduiden.
„Merci bien", hijgt de boer cn
meteen verdwijnt hij in de nevels.
„Bonne chasse" (goede jacht;
roept de soldaat hem nog vriende
lijk na.
modder
In het kamp La Courtine doet
volgens Eddie de Poorter het vol
gende verhaal de ronde:
voor het vele ploegwerk van de
tanks en ander rollend materieel
zijn de omliggende landerijen in
eerste instantie vólkomen omge
woeld. Vervolgens daalden vele
grote bakken hemelwater op deze
relden neer en het gevolg is dan
ook dat de soldaten nauicelijks
een stap buiten het kamp kunnen
doen zonder onmiddellijk inge
schakeld te worden in een groot
scheeps madderbaïlet. Hier en
daar is de modderlaag vele deci
meters dik en vele soldaten zak
ken er van tijd tot tijd in weg.
Ook gebeurde het eens dat een
tank roemloos in de modder ten
onder ging. Een snel gewaar-
schuxod kapitein kwam zich per
soonlijk van de toestand op de
hoogte stellen. Hij zocht 'n plaats
op waar hij zich een beetje staan
de kon houden, keek verbaasd om
zich heen en vroeg een sergeant,
geërgerd waar die tank dan ei
genlijk was.
„Tot uxo orders kapitein'ant
woordde de sergeant„U staat er
bovenop."
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
Op de vorige „Tassen 13 en 20" hebben we uitvoerig geschreven over
de in Goes, door de „Hervormde Jeugdraad" opgevoerde musical „Kruis
of Munt". Het was een musical met een boodschap zoals de spelers ons
vertelden, maar het was vooral de uitwerking van het gegeven: de
keuze van de jeugd tussen goed en kwaad, die wij aan de orde stelden.
Wij hadden gevraagd: „Zijn we nu werkelijk zo negatief als de voor
het kwade ontvankelijke jeugd In het stuk wordt afgeschilderd?" We
hebben vervolgens de spelers in het Soep'uus in een gesprek aangeval
len om te onderzoeken of ze achter de strekking van het stuk stonden
of slechts de auteur kritiekloos naspraken. Onze bèvindingen vulden
het grootste deel van de vorige „Tussen 13 en 20". Wat blijkt nu?
De spelers en enkele buitenstaanders zijn het helemdddal niet met ons
eens. Voortreffelijk. Want aldus komt het „gesprek" op gang en aan
gezien deze pagina ook een middel tot discussie is stellen we nu ook
n eer een groot deel van de pagina open voor „Kruis of Munt". Hier
volgt een greep uit de vele reacties waarmee we overstroomd werden.
Het spreekt vanzelf dat we die van de spelers zo veel mogelijk voor
rang geven. Daar gaat 'ie dan:
ONZE MENING
We waren ietwat overdonderd
toen we na het interview weer
buiten stonden. We hadden ge
tracht onze meningen omtrent
„Kruis of Munt" te verdedigen te
gen aanvallen van de redacteur.
Het was niet zo best gelukt, dat
zullen allen die er bij waren zo
toe geven, maar het interview in
de krant was niet het echte inter
view. Het verslag gaf een geheel
vertekend beeld van hetgeen zich
in ,,'t Soep'uus" had afgespeeld.
Maar er is door ons meer gezegd,
clan in „Tussen 13 en 20" stond.
We heben b.v. heel duidelijk naar
voren laten komen wat de figuur
van JAN wél en niét uitbeeldt. On
ze mening was dat Jan een aantal
aspecten van „de jongen" laat
zien. Hij stelt niet één bepaalde
jongen voor maar een grootste
gemenedeler. Er is geen enkele
jongen die én steeds meer zak
geld eist én z'n h.b.s. niet af
maakt én niet naar kantoor wil
én noem maar op. Maar wat lezen
we in de krant?: „Jan vertegen
woordigt een veelheid van perso
nen. Of we dan allemaal zo zijn?
Nee, maar allemaal hebben we er
wel iets van weg en in Jan zag
men toch wel de „jeugd".
Op b.v. zo'n vraag als: „Staan
jullie helemaal achter de sterk-
löng van de musical?" kunnen wij
natüürlijk niet voor 100 pet „ja"
antwoorden (tenslotte is het to
neel). Het is duidelijk dat het
voor de vraagsteller veel eenvou
diger ls om tegenargumenten te
vinden dan voor ons. Op zo'n ma
nier heeft men een gemakkelijk
maar goedkoop succes. Maar in
het stuk kwamen belangrijke din
gen niet uit de verf. Verschillende
punten werden even aangetipt,
maar niet uitgepraat o.m. door
tijdgebrek.
Maar ons bezwaar is vooral: dit
was geen Interview, maar een de
bat en dan nog een oneerlijk de
bat: de redacteur wist van te vo
ren hoe hij het in zou kleden, hij
had zich erop voorbereid
De afloop van de strijd staat op
zo'n manier van te voren al vast.
Tenslotte moeten we nog even op
een kleine onjuistheid in het
vraaggesprek wijzen. Daar leest
men: „tenslotte is iedereen het er
over eens dat die barscène inder
daad te dik was aangezet, met het
grote gevaar dat de ouderen rede
neren: „Zie je wel. zo gaat het al
tijd op die fuifjes". Dit is waar
schijnlijk een of andere journalis
tieke vrijheid, geachte redactie.
Onze lezing was, dat het gevaar
dat de ouderen zo zouden gaan
denken over onze fuiven niet gele
gen was in het feit dat de bar
scène te dik was aangezet, maai
juist in het tegenovergestelde:
doordat deze scène niet goed ge
speeld werd
tie, de musical „Kruis of Munt"
als negatief betiteld. Ogenschijn
lijk was hiertegen niets in te
brengen. Plotseling dachten Avij
aan een van de laatste regels uit
het entree-lied: dat men niet
alles ziet A-anuit z'n eigen straat
je" en op het gevaar af de mu
sical ook uit het eigen straatje te
bekijken hebben we besloten A-er-
schillende facetten van de musical
eens nader te belichten. Het
schijnt ons dat U dc zaken te
eenzijdig belicht. Eenzijdig in die
zin dat U alleen de negatieve fa
cetten er uit haalt. Nu zult U
misschien zeggen: Ha! jullie ge
ven dus toe dat er negatieA-e kan
ten aan zitten. Inderdaad, dat ge
ven Avij zeker toe. Alleen menen
we stellig in twijfel te moeten
trekken dat de musical „Kruis of
Munt" daardoor een1 negatief ka
rakter zou krijgen. Juist de te
genstelling negatief-positief leidt
tot prachtige dialogen tussen
Chaos en Charis.
Er zijn in het. stuk gedeelten die
heel realistisch zijn, b.v. de ruzie,
maar direct daarom heen wordt
symboliek geweven. Zo ook met
de kamermuur want als de mu
ren eens oren hadden, Avat zonden
ze dan horen? En dan komt Jan
binnen. Hij tobt over zijn finan
ciële positie: „Altijd dat akelige
geld ook". De liedjes die in deze
scène gezongen worden door het
koor, door Charis en door Jan zijn
in feite gedachten van Jan. Hij
AA-eet niet wat hij moet beginnen
met het probleem „geld".
BARSCENE
Eén van onze spelers merkte het
volgende op:
Waarom geachte redacteur, heb
je bijna alleen de barscène onder
dc loep genomen? Tekent dit niet.
enigszins een zwakte ten opzich
te van de overige scènes. Heb je
die andere dan misschien niet be
grepen? Of herkende je je zelf
misschien in de barscène?
Hoe dan ook, het speet me zeer
dat je je commentaar op deze
musical niet iets gelijkmatiger
over alle scènes verdeeld hebt.
Verder zeg je onder aan je uit
eenzetting over de barscène: nou,
dat weten we dus ook Aveer. Zo
moet het dus niet. Hiermee be
licht je weer alléén de negatieve
kant.
REALITEIT
Als het de bedoeling Aan dc re
dacteur van de jeugdpagina ge-
AA-eest is om reacties te krijgen op
een door hem geschreven stuk, is
hem dat wel gelukt, wat zijn kri
tiek op de musical betreft. We
Nog een beeld uil musical:
scène met Janny. In het raam
het kruis-symbool duidelijk
herkennen
willen hier een enkel facet vau
die kritiek nader belichten.
De hoofdpersoon, Jan, Avordt het
hele stuk door aan A'erleidingen
bloot gesteld, A-erleidingen Avaar
Avij allemaal aan bloot gesteld
Avorden.
Dit op zichzelf is natuurlijk zeer
realistisch. De jeugdpaginaman
had echter bezwaar tegen de ma
nier waarop, hij vond het niet lo
gisch dat Jan óveral negatief op
reageerde.
Een ieder die A'oor ogen houdt dat
een musical op het toneel ge
bracht Avordt, zal moeten erken
nen dat de scènes dan ook Avel
een beetje op het publiek afge
stemd mogen zijn. Stelt U voor,
dat Jan op bepaalde dingen posi
tief zou reageren. Het stuk zou
dan een heleboel aan zeggings
kracht \-erliezen. Het is voor de
mensen niet moeilijk te raden wat
er zou gebeuren als Jan aan de
verleidingen Aveerstand bood.
Maar een heleboel mensen zijn er
zich niet, of slechts ten dele van
bewust wat er zou gebeuren als
hij er voor bezweek.
De spelers.
Ik kan mij geheel aansluiten bij
de mening dat het stuk diverse
zwakke puntjes liet zien, zowel
wat betreft de inhoud als de ver
tolking door de jongerengroep.
Maar dat de redacteur rondom
vrijwel uitsluitend de zwakke zij
den van het stuk zijn Aerslag
heeft opgebouAArd vind ik betreu
renswaardig.
R. J. Scheele,
student geografie, Utrecht
De redacteur die dit geschreven
heeft, heeft, volgens mij alleen
maar de negatieve kant van do
musical gezien en alles op zo'n
overdreven manier afgekraakt
dat er niets, maar dan ook niets
\-an overbleef. Ik heb „Kruis of
Munt" ook gezien en ik ben blij
dat ik het niet gemist heb.
Frank Schuringa,
Beatrixlaan 48, Goes
Een heel verhaal, beste Goese
vrienden, maar toch Avillen Ave
graag ook nog iets zeggen. Neem
de beAA-uste „Tussen 13 en 20" er
even bij en lees nou -'es duidelijk.
Staat er dan ergens te lezen dat
Avij de musical negatief noemen?
Bijna alle reacties beschuldigen
ons hiervan, maar nergens hebben
Ave dit gesclircA'en. We zullen jul
lie dus uit de droom helpen. Luis
ter: „WE VINDEN KRUIS OF
MUNT POSITIEF!" Altijd gevon
den. Maar Avaarom, zo vroegen
Avij ons af moet dit positieve be
reikt worden met het vertekende
beeld van een veel te negatief en
te zAvak afgeschilderde jeugd?
Stonden jullie achter de inhoud?,
vroegen we. „Niet voor 100 pro
cent" lezen we nu en constateer
den we in het Soep'uus. Hoe
kan iemand dan meespelen, blij-
ven we ons afvragen.
En dan beschuldigen jullie ons
ervan dat het een debat maar
geen intenieAV is geworden in het
Soep'uus. Zeer juist gezien: het
Avas een debat en we kwamen met
de bedoeling om te debatteren.
Maar hoe kunnen jullie daar nu
een beschuldiging van maken?
Dan zeggen jullie dat het niet zo
best lukte om argumenten tegen
de aanvallen van de jeugdpagina
man te vinden. Waarom niet, ken
den jullie het stuk zo slecht dat je
niet eens Avist Avat je moest ver
dedigen? En hoe kunnen jullie
ons verwijten dat we van tevoren
wisten hoe we het debat zouden
inkleden Stel je voor dat we dat
niet geweten zouden hebben.
Want bedenk goed dat jullie de.
materie door en door kenden door
het veelvuldige bestuderen van
het stuk, terwijl deze materie
A*oor ons volkomen nieuAv Avas.
Daarom A\-as ,het nu juist zo
vreemd dat er tijdens het debat
\an jullie kant geen keiharde te
genargumenten kwamen
Onze bedoeling met de vorige
„Tussen 13 en 20" is geweest om
eens even door het jasje te prik
ken dat men zo klakkeloos kan
aantrekken, zo kritiekloos mogen
we wel zeggen. Ergens in de re
acties wordt gezegd dat de dis
cussie mislukt zou zijn. En daar
zijn Avij het nu eens helemaél niet
mee eens. want Avat is er ge
beurd? Jullie zijn gaan praten,
denken en schrijA'en en we kregen
een heel wat solider geluid te ho
ren. Echter, een geluid met een
rancuneus ondertoontje alsof jul
lie het gevoel hebben terug te wil
len slaan terAvij! jullie au fond
nooit geslagen zijn!
In ieder geval, als jullie nu zeg
gen: „We staan A olledig achter de
musical" dan lijkt ons dat een ge
motiveerde uitspraak. Verder veel
succes AanaA'ond in Middelburg.
Nogmaals, de musical, is positief.
Leve „Kruis of Munt", le\-e „Tus
sen 13 en 20"!
