FRAAIE ROL VAN GUINNESS
IN „ONZE MAN IN HAVANA"
ASTMA
FRANK SINATRA BALANCEERT
TUSSEN ROEM EN VERVAL
JULES DE CORTE - WARS VAN
IEDERE DOGMATIEK
„Je moet de mensen uit
elkaar kunnen spelen"
VANDAAG
MORGEN
!2 OKTOBER 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Duitse oorlogsfilm waarin
het geweten spreekt
„Onze man in Havana" is in
feite een feolderverhaal, maar zo
boèiend geschreven, dat het
pakt als Graham Greene's beste
thrillers. De spanning van de
politieroman wordt afgewisseld
met frisse Britse humor, boven
dien speelt het verhaal in een op
de verbeelding werkende omge
ving, in exotisch en ultramodern
Havana, liet Nice van midden-
Amerika. Carol Reed, die ook
Greene's „Derde man" zo voor
treffelijk verfilmde heeft van
„Onze man in Havana" een rol
prent gemaakt, waarin al die po
sitieve elementen zijn terug te
vinden. Reed verzekerde zich
van prima acteurs, onder wie de
begaafde Sir Alec Guinness, die
de hoofdrol Speelt.
Naast Guinness zien we in deze Cu
baanse komedie de geweldenaar Burl
Ives, Ernie Kovacs, Noel Coward,
Shakespeare acteur Sir Ralph Ri
chardson en de schone Maureen
O'Hara.
Zoals reeds opgemerkt is ..Our man
in Havana" een komedie. De hoofd
persoon, de stofzuigerhandelaar
James Wormold is een komisch man.
Wormold zit voortdurend in geldnood,
want zijn dochter weet van uitgaan
en Havana is duur. Toch is het eigen
aardig, dat Wormold met zo'n pro
bleem kampt, want hij is handig en
vindingrijk genoeg. Dat blijkt wan
neer hij een bijbaantje neemt. Om
de behoefte aan luxe van zijn doch
ter te bevredigen. Wormold wordt
geheim agent. Het gaat dan niet ver
der als in vele films in dit genre:
met veel gooi- en smijtwerk naar
een grappig happy end, maar er ge
beuren dramatische dingen, die Wor
mold tot bezinning dwingen. Want
hoe handig hij ook is James Wor
mold is ook naief en deze eigenschap
speelt hem parten op de weg naar het
succes. Heel fijntjes weet hij zich te
rug te trekken en de manier waarop
hij in zijn kinderlijkheid de laatste
hindemissen die de weg naar het
'heel aanvaardbare) happy end ver-
Advertentie)
nu in 80 seconden verlicht.
De hevigste astma-aanval wordt met
één enkel Adozo tablet bedwongen.
De verlichting is onmiddellijk. Indien
aan astma lijdt, moet U beslist
Adozo proberen! Verkrijgbaar bij
apothekers en drogisten.
sperren, opruimt is werkelijk su
bliem.
Guinness speelt zijn rol met het
meesterschap, dat hij ook in films
als „The horse's mouth" en „The
ladykillers" om er maar enke
le te noemen tentoonspreidde
Hij wordt daarbij door de overige
cast kundig bijgestaan.
„Onze man in Havana" is te zien
in CITY-theater (Middelburg).
Alhambra (Vlissingen) opent na de
restauratie met de vrolijke geschie
denis „Das Dreimaderl-Haus", naar
het zangspel van Frans Schubert.
Karl Heinz Böhm beeldt de figuur
van de componist uit en Hannerk
Matz speelt de rol van Hannerl. het
jongste meisje uit Dreimaderl-Haus,
dat Schubert in zijn jonge' jaren het
hoofd op hol bracht. Tot de verdere
medewerkers behoren de zanger Ru-
dolf Schock (als Franz Schober) en
Magda Schneider, de moeder van
Romy (als mevrouw Tschöll). Het is
eigenlijk onnodig op te merken, dat
de film van Ernst Marischka van
begin tot het eind een feest van
Weense muziek is. Het oude Wenen
herleeft en Rudolf Schock zingt lie
deren als „Am Brunnen vor den
Tore" en „Leise flehen meine Lieder",
die Schubert onvergetelijk maakten.
Een geheel ander soort muziek is te
horen in „Freddy, die Gitarre und
das Meer", een rolprent van de Duit
se schlagervirtuoos Freddy. die
Grand (Goes) vertoont.
In LUXOR (Vlissingen) staat
eveneens een Duitse film op het
programma, een oorlogsfilm van
Harald Reinl over de strijd onder
water. Terwijl de film vol sensa
tionele duikbootaanvallen en ha
chelijke ontsnappingen is krijgt
het verhaal aan het eind een (ove
rigens te vernachten) wending,
die van „Doorbraak bij Scapa
Flow" meer maakt dan een dood
gewone oorlogsfilm. Dan gaat na
melijk het geweten spreken van
Graham Greene schreef net boek.
waarnaar Carol Reed de film „Our
man in Havana" vervaardigde.
de heldhaftige commandant Prien
(Dieter Eppler), nadat een do
minee hem op zijn fouten heeft
gewezen. Het gewetensconflict is
weliswaar een beetje eenvoudig
voorgesteld, maar het voornaam
ste facet van de film.
„Nacht der vergelding", Electro
(Middelburg) blijkt een niet hele
maal raszuivere western te zijn,
waarvan het gegeven aan een wild-
west-story doet denken, wat de film
in feite toch niet is. Het onderwerp
is namelijk een krachtmeting om
grond tussen een groep boeren en een
groep houthakkers. Alan Ladd voert
de houthakkers aan en geheel over
eenkomstig het recept voor de wes
tern. staat aan het hoofd van de te
genpartij een dappere jongedame, de
schone grondbe2itster Jeanne Crain
(Laura Rilcy). Hoe het tussen die
twee afloopt is niet. moeilijk te ra
den.
Voor de jeugd vertoont CITY (Mid-
delburg) zondagmiddag een film va»
Stan Laurel en Oliver Hardy, te
weten „In de penarie".
INKOMSTEN 15 MILJOEN
FRANK SIN AT RA ^BALANCEERT
Goed zanger en evenzeer
geoefend herrieschopper
Er zijn maar weinig artiesten
np deze wereldbol, die zó het
onderwerp van gesprek zijn als
de heer Frank Sinatra, bijge
naamd „The Voice" (De Stem)*
En dat is hij al vele jaren. Sina
tra heeft langdurig gebalan
ceerd op het hoog gespannen
touw tussen roem en verval.
Zijn verval was onmiskenbaar
j in het begin van de jaren vijftig
maar net toen iedereen dacht,
dat Franky helemaal van het
toneel was verdwenen vierde hij
onverwachte triomfen als dra-
I matisch filmacteur in „From
here to Eternity", een rol die
I hem een „Academy Award", 'n
Het nieuwste,het modernste
het meest veelzijdige I
en actuele... T%.« —f
mèt overzicht I ƒ-ƒƒ"■
RADIO en TV... I LfJl
Postbus 2 - Leiden
ereprijs voor de film, opleverde.
Op slag was Sinatra weer beroemd
en stond hij in het middelpunt van de
belangstelling. Opnieuw brak een
gouden tijd voor hem aan, die tot
dit ogenblik zo'n vijftien miljoen gul
den aan inkomsten per jaar oplevert.
Dat is zelfs na aftrek van de hoge
belastingen genoeg om comfortabel
van te leven en om er fiks mee te
gokken. Want gokken is een zeer
Spfeciafê'liefhebberij van ..The Voice"
die er- niet tegen opziet in de speel
huizen van Las Vegas en andere
mondaine gelegenheden, duizendjes
te laten wegfladderen.
Sinatra was als zanger afgedaan, al
wil hij dat zelf allerminst erkennen.
Hij spreekt dit in tegendeel hardnek
kig tegen. Nu. na zijn roem als echté
filmacteur, is hij ook weer als zan
ger in genade aangenomen en zijn
bazen van Capitol Records zijn blij
met hem. ondanks de niet altijd pret
tige wijze waarop Frankyboy meent
met de grammofoonplaten en de be
geleidende musici te moeten omgaan.
Sinatra is een goed zanger maar
evenzeer een geoefende herrieschop
per, die er niet tegenopziet tijdens
vrijwel elke opname voor een plaat
met een heerlijke woede-uitbarsting
voor de dag te komen. Alles moet
voor hem wijken, vindt Frank en
daarom was het een dubbele neder
laag, dat hij kortgeleden bij de voor
bereidingen voor een nieuwe lang
speelplaat zijn zin niet kreeg. Al
tijd is het beroemde grote orkest van
Nelson Riddle ten steunpilaar van
„The Voice" geweest. Plotseling
kreeg de heer Sinatra het echter in
zijn hoofd te bestellen, dat het orkest
van Red 'Norvo moest begeleiden.
Red was echter met Benny Goodman
in Europa op tournee en kon onmo
gelijk komen. Er vlogen telegram
men over en weer maar Norvo kon
geen jawoord geven. Sinatra stelde
zich aan als een dronken puber, maar
zijn invloed bleek te hebben gefaald.
Norvo kwam niet!
Politiek
Zijn belangstelling- voor de poli
tiek is gebleken toen hij het tij
dens verkiezingscampagnes op
nam voor Roosevelt en Truman,
later voor Stevenson en nu voor
Kennedy. Vrienden hebben al pla
gend gefluisterd, dat Frank waar
schijnlijk minister van Kunsten
en Wetenschappen wil worden in
een democratische regering on
der Kennedy.
Zij voegen er echter direct aan toe.
dat dit wel niet zal gebeuren want
aan 'n goklustige minister hebben de
Verenigde Staten niet veel, ook ai
is hij een goed verliezer, die bij het
weggeven van grote bedragen slechts
de schouders ophaalt en als troost
een glaasje gaat drinken.
Zijn belangstelling voor het zwakke
geslacht is al even spreekwoordelijk.
Het komt niet zelden voor, dat Fran-
ky zijn optreden op dure podia onder
breekt om een dame op te bellen en
haar zijn retorische complimentjes
in de lieftallige oortjes fluistert.
Frank Sinatra heeft een zeer wissel
vallig humeur; hij is grappig, hys
terisch, sentimenteel en keihard.'in
de kring van artiesten is hij een be
langrijke jongen, die graag een eer
ste riool speelt.
De jongen uit Hoboken (bij New
York) heeft de wereld aan zijn voe
ten gehad, verdween uit de belang
stelling en keerde terug als een gro
te ster. die ongetwijfeld vandaag
of morgen weer zal struikelen.
3laar dan heeft hij de schaapjes op
het droge. Misschien, want het kan
natuurlijk ook zijn, dat „De Stem"
tegen die tijd net weer alle dollar
biljetten aan de speelhnizen heeft
doorgegeven.
FILMS IN ZEELAND
Nederlands danser voor
Franse televisie
Jtforen, ymw ew
zl\
Televisie
De KRO komt vanavond met zij»
nieuwe rubriek „Brandpunt",
waarin de bisschop monseigneur
Dekkers uit Den Bosch maande
lijks een actueel probleem van
rooms-batholiek gezichtspunt uit
zal behandelen. Verder zal men de
heer Neuman kunnen zien die bui
tenlands commentaar levert en bo
vendien zullen enkele documen
taire onderwerpen in deze nieuwe
rubriek aan de orde komen.
Om negen uur rollen de „Zater
dagavond-akkoorden" over het
scherm. Tenslotte wordt om tien
uur ter gelegenheid van het bezoek
van de koning en koningin van
Thailand een filmreportage over
dit land vertoond „De witte olifant
en de vrijheid". De Vlaamse tele
visie neemt vanavond de KRO-se
zaterdagavond-akkoorden over.
Radio
Bij de KRO kan men vanavond om
tien over negen weer naar „Tiere
lantijnen" luisteren. Bij de VARA
wordt om tien over drie 's middags
de hele ..Dreigroschenoper" van
Bert Brecht en Kurt Weil uitge
zonden met solisten van o.a. het
Westberliinse politieke cabaret
„Die Stacnelschweine". Ook Wolf
gang Neuss, de onlangs omgeko
men balladezanger uit de film
„Wir Wunderkinder", heeft een
rol in deze op grammofoonplaten
vastgelegde uitvoering, 's Avonds
om vijf over acht „Week uit week
in", om tien uur het derde deel van
„Scaramouche" en om tien over
half elf Ton van Duinhoven in
..Niet storen", deze week met me
dewerking van Mimi Boesnach en
Lia Dorana.
schrijven
Televisie
Het televisieprogramma van deze
zondagavond begint met de ru
briek „lu A.V.R.O.'s tclevizier",
om kwart over acht gevolgd door
de laatste aflevering van „De ze
ven werken" van Jan Brusse. Om
half negen volgt dan een recht
streekse uitzending uit het Ame
rikaans Theater te Brussel van de
spelshow „Een belga per seconde".
Om kwart voor tien behandelt ds.
J. Kater „Het leven voor de g
boorte" in zijn serie causeriën
„Het gezin". Om tien uur begint
het gezamenlijk programma met
„Sport in beeld".
Om half drie begint de Vlaamse
televisie al met een uitzending
over levende folklore, om drie uur
gevolgd door een reportage over
Madurodam. Er volgt daarna een
reportage van de wereldkampioen
schappen cyclobal. Om tien voor
vier een ontmoeting met de schil
der Mare Mendelson. Tot acht uur
wordt het T.V.-programma dan
aangevuld met een reportage over
Granada en kinderprogramma's.
Om acht uur begint het nieuws,
gevolgd door „Een belga per se
conde" en sportweekend. Om tien
voor half elf volgt een close-up
van de Nederlandse cineast Her
man van der Horst, waarna het
laatste nieuws de uitzending af
sluit.
Radio
Om half acht wordt in liet VARA-
progranima in een half uur du
rende uitzending Aan Peter Jas
pers het vak van doktersassisten
te op de hak genomen.
Om vijf over half negen geeft de
A.V.R.O. over dezelfde zender
Hilversum I het tweede deel
van het hoorspel ..De prediker en
zijn prooi", onmiddellijk gevolgd
om kwart over negen door een
programma voor de Nederlandse
militairen in La Courtin©. Ook de
K.R.O. geeft een deel van een
seriehoorspel en wel het derde deel
van „Eigen haard is moord
waard".
„Dit is mijn werkkamer. Ga zit
ten, ik zal thee halen". Jules de
Corte gaat weer voorzichtig de
twee trappen af, en laat ons al
leen; of eigenlijk niet helemaal al
leen. Iu de hoek van de huiskamer
staat een luidspreker, waaruit har
de vogelgeluiden opblinken. Het
vliegtuig, dat over gaat, lijkt wel
dwars door de kamer te vliegen.
Later blijkt, dat Jules de Corte iu
zijn vogelkooi buiten een micro
foon heeft opgehangen, zodat hij
zijn vliegende vriendjes altijd kan
hóren; ook als hij werkt.
Jules de Corte stapt ten tweede
male de kamer binnen. „Ik heb
niet gemorst, hè?. Tenminste ik
geloof i.et niet", zegt hij met vol
doening en hij geeft ons het kopje
thee. waarvan het schoteltje in
derdaad kurkdroog is gebleven.
En dan dringt een hond met zijn
neus de deur open. „Mag ik U
voorstellen, dit is Callie, mijn
schaduw", zegt onze Nederlandse
chansonnier. Hij gaat achter zijn
bureau zitten bij het raam. Zijn
kamer is vol geluiden. Er staan ze
ven klokken, die allemaal een an
dere tijd aanwijzen en dan ook op
verschillende ogenblikken begin
nen te slaan. Op een tafel staan
een bandrecorder en een verster-
ker aan de andere kant van. de
kamer een piano.
De Corte blijkt een man met een
ontzettende 'hekel aan dogma's en
aan vaste lijnen. Een man die blij
is als iemand de moed heeft van
't gebruikelijke af te wijken en het
opbeurend vindt als iemand hem
bij een afspraak laat wachten. Zijn
geestelijke hobby is, dat elke
groepsvorming leidt tot slechte:
dingen.
Zijn dochtertje, een pittig' ding
met donkere ogen, komt voor de
derde keer uit nieuwsgierigheid de
kamer binnenstappen. Jules de
Corte had haar elke keer wegge
stuurd. Nu staat hij resoluut op
en zegt zonder echt kwaad te zijn
„Vooruit, ga weg. Ik laat niet met
me spotten. Ik ben net Onze Lieve
Heer in die dingen".
„Het gaat er bij mij om. dat ik
wordt begrepen. De mensen plak
ken me vaak een etiket op. Als ik
maar „Ik zou wel eens willen we
ten" en „De vogels" zing, dan hoef
ik eigenlijk verder niets meer te
doen. Behalve als ik ze uit elkaar
kan spelen, als ik kan bereiken dat
ze individuen worden. Maar je kan
nooit zeggen of dat lukt. Dat ligt
misschien aan het feit dat ik niet
toekom aan wat ik zou moeten
doen. Het ligt misschien ook aan
de onbekwaamheid van de mensen
om los te komen. Het is mijn er
varing dat als je zingt over iets
wat de mensen nog niet wisten,
dat ze het dan ook niet mooi vin
den. Dat heb ik zelf ook wel. Als
ik Vondel lees zeg ik: het is wel
mooi maar niet van mij.-Ik durf
nu wel schoorvoetend te zeggen
dat Vondel me niet veel doet. Maar
..Antiek houten handje" van Lu-
cebert, ja, dan gaat mijn antenne
meetrillen. Ligt m'n tabak nog op
tafel?" „Ja, vlak voor U".
„Dank L". Jules de Corte stopt
zijn pijj». „Ik zing ook wel eens
een cynisch liedje. Bijvoorbeeld
van een man die zich tijdens een
kerkdienst ophangt omdat hij zo
eenzaam is en Onze Lieve Heer
niet. vindt. Een zaal inet quasi-
intellectuelen klapt dan niet. Pu
bliek dat hot niet begrijpt lacht
heel hard en klapt zacht. Degenen
die het wel begrijpen lachen niet
en klappen heel hard".
Toto en beurs
Even praten we over een van zijn
hekeldichten: „Het Totoburger-
woud" waarvan de moraal is dal
de christelijke partijen tegen gok
ken in de voetbaltoto zijn. maar
speculeren op de beurs iets ge
woons vinden. „Als je dat voor een
christelijk publiek speelt hoor je
Woensdaga vo n d prese nteerde
de A.V.R.O.-T.V. Let's face
music", onder leiding van Jos
Cleber. Regie Jef de Groot.
Op de foto de medewerkenden
v.l.n.r. Truus Koopmans, Gert
Smit, Ageeth Scherphuis, Cor-
ry Brokken, Jules de Corte en
Jos Cleber.
Veertien „Russen" op uw scherm
Vrijdag vier november is het vier jaar geleden dat de Hongaarse
opstand bloedig door de Russen werd neergeslagen. Aan de vooravond
van deze herdenkingsdag zendt de KRO onder regie van Luc van
Gent het spel „De donkere kant van de aarde" van Rod Serling uit,
in welk stuk die opstand tot achtergrond dient. Het stuk
speelt in een denkbeeldige stad met denkbeeldige figuren, maar het
is niet moeilijk in die stad Boedapest te herkennen en in een der be
langrijkste opstandige Hongaren Pal Maleter.
Chris Torenhosoh, eerste solist van
het. Amsterdams ballet, is door de
Franse televisie uitgenodigd mede
te werken aan de wereld-première
van een nieuw ballet op muziek
Min de Franse componist Marcel
Delannoy als onderdeel van de uit
zending „Musiquc pour vous".
Chris Torenbosch zal als solist op
treden naast Jean Paul Andreanï
Etoile van de opera van Parijs;
Yvonne Meyer, die kort geleden
naam heeft gemaakt door haar op
treden op de festivals van Nervi en
Edinburgh, alsmede Dany Colle-
tin, een jong danseres, die men ook
reeds voor cle Nederlandse televisie
heeft kunnen zien.
De muziek, een concerto voor viool
en orkest, zal worden uitgevoerd
door het Orchestre National van
de Franse radio, de choreografie
is in handen van Juan Corelli, die
kort geleden voor het Amsterdam
se Ballet „De Bronzen Venus"
heeft gesteld.
„Tssss". Ze verstaan het niet. Dat
hebben ze nooit doordacht. Als je
tegen geheide katholieken zegt:
„Ik ben bijna zo onfeilbaar als de
Paus", dan zijn ze zeer gekrenkt,
omdat ze collectief denken. Ik sta
erg sceptisch tegenover de dingen.
Niet cynisch, dat is me weer te
dogmatisch. Als ik iets onaardigs
zeg, neem ik het even later toch
onmiddellijk weer terug, omdat ik
niemand in de goot wil duwen. Als
je*in de Bijbel Profeten leest, dan
zie je dat die veel cynische dingen
zeggen, maar dat wortelt dan in
het verdriet over de gang van za
ken.
In die zin ben ik wel cynisch. Ik
geloof dat we op de verkeerde weg
zijn. Ik wil niet terng naar Rous
seau, maar we hebben de band met
de natuur in ieder opzicht verlo
ren", zegt de Corte.
Sterkte hoor
En hij vervolgt: „Waar de mens
zijn voeten neerzet trapt hij de
bladeren dood om ze in goud te
veranderen. Ik heb eens een liedje
gemaakt, dat ik nog nooit in het
openbaar heb gezongen, en dat
gaat over de wereld waarin de
mens alles kan. In plaats van ap
pelen groeit er geld aan de bomen.
Maar de mensen gaan toch derod
een klein percentage van heimwee
en de rest van verveling en ge
brek aan fantasie. Het is een feit,
dat door alles een barst loopt en
dat noemen ze dan de zondeval en
zo. maar ik weet 't niet. Als je dat
allemaal zo zegt noemen ze je een
a-sociaal wezen. Dan krijg je het
predikaat: hij heeft altijd wat.
Voor Gods troon staat het gouden
kalf. En als we bidden, bidden we
God niet aan. maar het gouden
kalf.
Neem de Floriade! Dat was allé-
maal economie. Elke bloem die
geen geld opbrengt is onkruid".
Jules de Corte zegt het allemaal
zonder fanatisme, zonder stemver
heffing. Hij vergeet de tijd en zijn
vrouw moet hem via de huistele
foon waarschuwen, dat hij over
tien minuten weg moet. We dalen
de houten, open trappen van zijn
huis in Delft weer af. Bij de deur
zegt hij: „Sterkte hoor!", dezelfde
gToet die hij heeft gebruikt aan
het slot Aan de vele telefonades
die ons gesprek interrumpeerden.
RADIO- EN T.V..RUBRIEK
