In de macht van jonge
college-heksen
r
-Qen cjidv en zijn reizend volkje
Van en voor de boekenplank
JEUGD-POCKETBOEKEN IN
GROTE VERSCHEIDENHEID
ZATERDAG 8 OKTOBER 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
N DE UREN die aan mijn
I ontmoeting met een nieu
we groep toeristen vooraf
gaan, heb ik altijd een zeker
angstgevoel. Het vertoont
misschien enige overeen
komst met de beklemming,
die een toneelspeler kan voe
len als hij op moet komen.
Zullen we goed of niet goed
met elkaar kunnen opschie
ten? Dat is de vraag die me
bezighoudt. De nieuwigheid
ten aanzien van een stel
meisjes van een college uit
Boston was, dat ik van te vo
ren wist wat me te wachten
stond. Het was een groep, die
te duchten viel.
Drie gidsen hadden er al het
hoofd aan moeten bieden en
uitzonderlijke gebeurtenissen in
de annalen van de georganiseerde
reizen ze hadden de vlucht
moeten nemen na achtenveertig
uur in haar gezelschap te zijn
geweest. Zulke precedenten wa
ren niet bepaald geruststellend.
Want ik was aangewezen om hun
opvolger te' zijn. Toen ik in het
hotel in Rome aankwam te
gen middernacht zei de por
tier: „uw reizigers wachten op U
in de hal"
Voor een dergelijke ontmoeting
verkeerde ik allerminst in een
briljante geestestoestand. Niette
min ging ik dapper op de mon
sters af. Plotseling bleef ik ge
fascineerd staan. Vóór mij be
vond zich in een wolk van veel
kleurig nylon en een stroom van
blond en bruin haar een magni
fieke groep van aai-dïge meisjes,
van wie de oudste nog geen twin
tig jaar was.
Neen, het kon niet waar zijn.
Men moest mij hebben voorge
logen. Een groep die zo beval
lig was kon niet met boze
voornemens bezield zijn. „Hal
lo", zei ik, met een glimlach
om de lippen, „ik ben uw nieu
we gids". Ik kreeg liet gevoel
dat mijn woorden tegen een
muur van ijs stootten. Arnper
keken enkele van die char
mante hoofdjes mijn kant op.
Ten slotte, na een iange stilte,
besloot een van de meisjes
mijn groet te beantwoorden.
„Hallo", mompelde ze op een
toon, die de diepste verach
ting uitdrukte. En dat was al
les. Met de grootste moeite
kon ik de moed opbrengen om
mijn naam te stamelen. Et-
kwam niet de minste weer
klank.
„Best", zei ik, vaststellend dat er
niets uit te krijgen was. „mor
genochtend staat een bezoek aan
Rome op het programma. Om
half negen dus verzamelen". Ab
solute stilte. Ze begonnen me
werkelijk op te winden. Wie dach
ten ze wel dat ze waren? „Goe-
dat het overbodig was om er over
te disputeren.
„Waar kunnen we gaan zwem
men?" vroeg ze.
„Het is een beetje laat voor de
zwembaden, maar er is nog altijd
een strand bij Ostia".
„Waar is dat?"
„Ongeveer dertig kilometer van
Rome".
„O.K. Laten we er dan been
gaan".
„Gaat U er maar heen, als U dat
graag wilt. Ik voor mij hebt er
geen enkele behoefte aan om Le
gaan zwemmen".
„Hij wil niet komen" hooide ik
zeggen. Daarna hoorde ik het ge
luid van gedempte stemmen. Aan
de andere kant van de lijn moest
wonderlijke meisjes. Het ging
er maar om in hun ogen niet.
voor een bangerd door te/.-
gaan.
Ik deed dus net zoals zij. Na tien
kilometer te hebben gereden»
wendde Joan, die met twee van
haar vriendinnen in mijn taxi zat,
zich tot mij: „Het was heel leuk"
zei ze. morgen gaan we weer,
niet waar?" Ik was dol van woe
de.
Oorlog l
Zou ik hun zeggen wat ik van
haar cn van haar vriendin
nen dacht? Neen, ik stak
een sigaret op cn glimlachte stil
letjes voor me heen. Wilden "zij
oorlog?
iemand een hand op de hoorn heb
ben gelegd. Ik wilde juist gaan
ophangen, menend dat het ge
sprek was afgelopen, toen hun
woordvoerster zich opnieuw liet
horen.
„Wij kunnen niet alleen uitgaan.
U bent onze gids, U moet ons ver
gezellen". „Niet om een uur
's nachts antwoordde ik, er zeker
van zijnd in mijn recht te staan.
„Het is U vrij om één uur in de
nacht te doen wat U goeddunkt".
„Wij zijn een groep jonge meis
jes, wij willen begeleid worden".
Ze stelden me op de proef, dat
was duidelijk. Zoii ik weigeren en
voorgoed vijandinnen maken? Of
zou ik toegeven om te kijken tot
hoever ze wilden gaan? „Best",
zei ik tandenknarsend, „ik kom".
Het scheen me toe, dat ik ze
Maar ik nam wraak voor
een nachtelijke escapade
dennacht", had een van de meis
jes nog over haar lippen kunnen
krijgen.
De eerste aanval
NA DE IJZIGE „begroeting"
door de Bostonse jongeda
mes begaf ik me naar mijn
kamer, pakte mijn koffers uit,
bladerde vlug het reisplan door
en begaf me om één uur, dode
lijk vermoeid, ter ruste. Precies
op dat ogenblik openden de jonge
dames hun eerste offensief. Nau
welijks had ik bet licht uitgedaan
of de telefoon ging. „Hallo", zei
een slepende stem, „IJ spreekt
met Joan". Ongetwijfeld een van
mijn college-meisjes. Men begon
eindelijk iels gewaar te worden
van mijn bestaan.
„Hallo, Joan".
„Wij willen gaan zwemmen".
Een ogenblik bleef ik sprakeloos.
„Het is een uur in de nacht", zei
ik onnozel.
„Dat weten we".
„Wilt U om een uur in de nacht
gaan zwemmen?"
„Ja, bent U er op tegen?"
„Neen", zei ik, want ik voelde,
hoorde grinniken. Daarna hing
men de telefoon op.
Enkele minuten later was ik be
neden. Ik had verwacht een
triomfantelijke glimlach op de
lippen van de meisjes te zien,
maar dat was helemaal niet het
géval. Zij waren aanhangsters
van de bescheiden triomf en ze
leken nog altijd even onbewogen.
„Waar zijn uw badpakken?"
vroeg ik, omdat ik zag, dat ze
niets bij zich droegen. Het eni
ge antwoord dat ze gaven be
stond uit het openslaan van
hun nylon regenjassen. Hun
enjge kleding bestond uit het
badpak, dat ze al hadden aan
getrokken. De verblufte por
tier liet zes taxi's komen en
wij stoven de duisternis in, op
weg naar Ostia. Het was een
vreemde zwempartij. Niemand
zei een woord, ik ontdekte, dat
we geen handdoeken hadden
meegenomen. Naïef stelde ik
voor een beetje op het strand
heen en weer te hollen om
droog te worden. Waar hield
ik die meisjes voor? Ze deden
hun regenjas over hun door
weekt badpak aan en ver
klaarden dat ze gereed waren
om terug te keren. Werkelijk,
Best, dan zou het oorlog zijn
tussen ons. Maar ik zwoer, dat ik
mijn collega's zou wreken. Zo
kwamen we in <le voorsteden van
Home. We reden langs een ker
misterrein waar men had feest
gevierd en waar men net de laat
ste lampions aan het doven was.
„Wat vind je?" zei een van de
meisjes tegen Joan, die kennelijk
al aanvoerster van de groep op
trad. „Ik geloof dat liet een uit
stekend idee is", zei Joan. Daarna
richtte ze zich tot mij en zei op
gebiedende toon: „Wij zouden
graag naar dat feest gaan".
Innerlijk werd ik verteerd door
woede. Maar om dc wraak, die ik
overwoog", goed te kunnen vol
voeren moest ik zwijgen en tót
het bittere einde volhouden. Daar
om stapte ik mét uiterste welwilr'
lendheid uit om me te onderwer
pen aan die nieuwe marteling,.
Op het feest was nu niemand
meer, maar de kermismenscn
haastten zich om hun tenten te
heropenen, opgetogen als ze wa
ren over het buitenkansje, dat de
kómst van de toeristen voor hen
betekende. De meisjes wilden
overal naar toe en alles wilden ze
zien. Terwijl ze in de ene hand 'n
zakje met frites hielden en in de
andere een hotdog, sleepten ze
mé van een draaimolen naar een
schommel van de ene schiettent
naar de andere, van de worstel-
tent naar het griezelkabinet. Toen
we tenslotte bijna al onze lires
hadden uitgegeven zetten, de ker
misgasten, voor wie we op dat
moment niet commercieel aan
trekkelijk meer waren ons van
het terrein,
Tiber poëtischer
WAT WAS DAT. Maar de leu-
kigheden waren nog niet ten
einde. Toen we bij het hotel
aankwamen zei Joan koeltjes:
„Wij zijn niet in Rome gekomen
om in een hotelkamer te slapen.
Dat is niet poëtischLaten we
gaan slapen op de oevers aan de
Tiber". Ik had ze wel kunnen bij
ten. Maar ik berustte er in en
accepteerde die nieuwe gril met
schijnbare welwillendheid. En en
kele ogenblikken later strekten
we ons uit, niet ver van het
kasteel San Angelo. Binnen een
minuut werden we aangevallen
door een zwerm mieren, door hor
zels. oor wormen en andere insek-
ten. „Ditmaal", dacht ik, terwijl
ik me tot bloedens toe krabde,
„zullen ze wel geen weerstand
bieden". Tot mijn verbazing ble
ven ze échter 'onbeweeglijk zit
ten. Hadden we dan niet dezelfde
huid Of waren ze taaier dan ik
In ieder geval wilde ik ze niet de
kans geven om de spot met mij te
drijven. Uit pure eigenliefde liet
ik me op stoïcijnse wijze prikken,
steken en verslinden. Deze mar
teling duurde tot het aanbreken
van'de dag.
„En nu", stélde Joan voor, „laten
we: nu gaan ontbijten, maar lie
ver. in de stad dan in het hotel".
Op de Piazza della Republica ging
een café open. Dc kelner die ons
bediende, scheen verwonderd te
zijn. Joan observeerde me en
toonde enige nervositeit. Ik had
nog niet het kleinste protest la
ten horen. Ongetwijfeld was ik
een merkwaardig geval voor ze.
Eindelijk keerden we naar het
hotel terug. Het was negen uur.
„Vanavond zien we elkaar weer",
zeiden mijn tijgerinnen bij het
binnentreden van de hal. Nu
kreeg ik mijn kans, ik zou nu re
vanche nemen.
„Neen", weerde ik beslist af. „we
zullen elkander voor vanavond te
rugzien".
„Voor vanavond. Wat bedoelt
U? riepen ze, terwijl ze om me
heen gingen staan. „Binnen een
kwartier" verduidelijkte ik op
een toon van gezag. „Waarom
binnen een kwartier?"
„Excursie".
Het was dus zover, dat ik de
jongedames haar streken
betaald kon zetten. „Bin
nen het kwartier excursie", kon
digde ik aan. „Maar we willen
vanmorgen helemaal niet op ex
cursie gaan", zeiden de lieverd
jes.
„Luister eens goed", zei ik met
stemverheffing, „U hebt me ge
dwongen U vannacht te volgen
naar liet U inviel. Ik heb de zaak
sportief gezien en ik ben met U
meegegaan. Maar overdag is de
benrt aan U, om mij te volgen.
Het voor uw college ontworpen
reisplan bevat een bezoek aan
Rome. Daarom verzoek ik U om
binnen een kwartier naar gene
den te komen om Rome te bezoe
ken','.
Een kwartier later waren ze al-
len in 'de autocar, maar ze sche
nen vast bèsloten te 'zijn om de
excursie te boycotten. Ze leun
den met de schouders tegen
elkaar aan, deden de armen over
elkaar en sloten de ogen. Ze re
kenden er op te gaan slapen ter
wijl de gids zijn uitleg gaf. Maar
op die mogelijkheid was ik voor
bereid. Ik had de plaatselijke gids
onder een voorwendsel weggezon
der» Met het bezoek aan Rome
zou ik me belasten. Ik deed ze de
lust: in de nachtelijke zwempar
tijen, kamperen aan de oevers
van de Tiber en andere kermis
attracties vergaan. Van het Vati-
eaan tot de catacomben, van het
Spaanse Plein tot het Kapitool
liet ik ze bergen van trappen be
klimmen en kilometers zuilen
gangen afleggen. Een volslagen
razernij bezielde me. Nooit heeft
een chauffeur van een Romeinse
autocar een zo woedende gids aan
zijn zijde gehad. Na een kort op
onthoud voor de lunch begeleidde
ik hen opperste wraak naar
het midden van het Forum op het
uur, waarop de zon haar gloeien
de stralen uitzond. Ze waren uit
geput., Ik ook. Maar ik heb nog de
kraóht gevonden om ze naar het
Goloseum te slepen en daarna
rïé&r-- de Baden van Caraoalla. Om
zes uur 's avonds hadden we alles
gezien en alles afgelopen. Voor
dat ik,mijn duivelinnen, die voor
goed genoeg hadden van Rome.
aan zichzelf overliet, veroorloof
de ik me de aanvullende luxe om
hun met mijn onschuldigste ge
zicht te vragen: „En. wat doen
we de komende nacht?"
Hun antwoord liet niet op zich
wachten. Ze brulden allemaal te
gelijk uit volle borst: „Slapen".
(Copyright P.Z.C. A.B.C. Press)
M Volgende artikel: M
Eerste stappen j
op qidsenpad J
lllill!lllllllilimi)IIIIIIM!lllllllllllllll!llll!lllllll!lllllillllIIIIIIII!!!lll)lll!ll
J
DE STUURMAN VAN DE CLEO
PATRA. Een mysterieus type met
een lange baard en een donker uiter
lijk was de enige overlevende, toen
een splinternieuw rank schip bij een
wedstrijd in de buurt van Borneo in
plaats van deze te winnen in de gol
ven verdween. Tim, de dertienjarige
zoon van de eigenaar, ontmoette de
ze eerste stuurman tijdens zijn eer
ste reis op een ander schip. Er moest
iets achter zitten, dacht hij. Hoe
Tim tot zijn ontdekking komt ver
telt Frank Knight in Prisma
Junior J. 96 (Uitgeverij Het Spec
trum, Utrecht) aan de jongens van
12 tot 16 jaar.
HOMPIE is het geesteskind van de
Engelse schrijfster Leila Berg. Een
lollig joch, dat met zijn vriendjes
vele. grappige avonturen beleeft,
waaraan jongens en meisjes van 8
tot 11 jaar hun hart kunnen ophalen.
Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht
heeft de 173 bladzijden tellende bele
venissen in een vertaling van Nel
Bakker, gebundeld in een Prisma
Junior. George Downs zorgde voor
de illustraties.
DE TOUT NAAR DE GOUDVEL
DEN. Gezeten in huifkarren en hob
belend door het ruige prairieland
schap maakte in 1862 een familie een
lange reis door het onherbergzame
gebied van de Sioux-indianen. De
goudkoorts had zich van de huisva
der meester gemaakt en dat had
uiteraard zijn gevolgen. Welke ge
volgen, dat kunnen jongen en meis
jes van 1114 jaar lezen in Christie
Harris' Junior Pocket, die als num
mer J 101 bij Het Spectrum te
Utrecht van dc persen liep.
HET GEHEIMZINNIGE SCHOT. De
rugzak om, een stok in de hand
Autobiografieën
Tachtig avontuurlijke jaren, een
autobiografie van Sherwood Eddy, de
oud-voorman der Y.M.C.A., verscheen
bij de N.V. Boekencentrum in Den
Haag. Eddy heeft in dertig verschil
lende landen geleefd, en gewerkt en
geeft in zijn boek onder meer een
kijk. op de gistingen, die voorafgin
gen aan omwentelingen op politiek en
sociaal gebied, onder meer in China
en India. Vooral dc mededelingen van
de schrijver over ontmoetingen die
hij had met mannen die een belang
rijke rol in de nieuwe geschiedenis
speelden, zoals Ghandi, Stalin en Ka-
gawa, zijn buitengewoon lezenswaard.
Ik neem de handschoen op is even-
eeps een autobiografie en wel van
Hans Habe, een tót Amerikaan gena
turaliseerde Hongaar van joodsen
bloede. Ook de schrijver-journalist
die hier aan het woord is, gaat niet
voorbij aan het wereldgebeuren, maar
zijn opmerkingen over de belangrijke
voornamelijk Europesepolitici
waarmee hij beroepshalve in aanra
king komt, zijn oppervlakkig in ver
gelijking met de zelf-analyse, die een
belangrijk aspect van dit werk is: „Ik
zal ze wel eens iets laten zien" ja,
daarmee was mijn leven voor de eer
ste vijfentwintig jaar bepaald. Om
het hun te „laten zien" deed ik eind
examen gymnasium met een literair
proefschrift van zeshonderd bladzij
den: om het hun te „laten zien" brak
ik alleen, tegen beter weten in, de
Weense zettersstaking, werd ik een
veertien maal gedecoreerd oorlogs
held, trouwde ik met een vrouw om
haar geld. verried ik vrienden, be
droog ik vrouwen, werkte ik- zestien
uur per' dag en schreef mijn beste
boeken. Misschien heb ik daarom ook
deze biografie geschreven". „Ik neem
dc handschoen op" is een uitgave van
Ad. M. C. Stok, Forum Boekerij, Den
Haag.
Advertentie
Koop 'n gegarancjperd Zwitsers
ankerhorloge op de meest econo
mische manier. Rechtstreeks uit
Zwitserland naar U.
Vermeld PRIJZEN w.«. I 49.50
op Uw
aanvraag Vraag het fraaie gratis
boekje aan. dat U hier
alles van vertelt, bij
6 ZWITSERSE
Lisd HORLOGES
zo trok Hans Grünert dooi' het win
terse hoogland. Jager in hart en ziel
als hij was leerde hij de gedragin
gen van de gemzen al spoedig ken
nen. Heel wat vrije uren bracht hij
bij de marmotten door. In vreemd
land leefde hij onder een valse naam
en de jongen votlde zich boven de
kleinzieligheden van de wereld ver
heven. De uitgeverij Helmond te
Helmond heeft de avonturen van de
ze trekker, beschreven door Hugo
Kocher samengevat in een van haar
jeugdpockets.
HET EERSTE BEDRIJF. De af
stand tussen school en beroep is
enorm groot. Dat ondervindt ieder,
die vers van de schoolbanken de
maatschappij binnenstapt. Meisjes
van dertien jaar en ouder, die willen
weten wat èr zoal komt kijken om
verantwoordelijk redactrice van een
groot dagblad te worden kunnen
daarover het nodige vinden in de
Kern-pocket (H. ten Brink, Amster
dam) voor de jeugd van Ingrid
Theissen. Een boek dat tevens een
interessant kijkje geeft in de keu
ken van een krant.
Liedjes
Liedjes is de titel van een bundeltje
werk van Jules de Corte, dat werd
uitgegeven in de reeks Donker
pockets van Ad. Donker, Rotterdam.
Dit boekje maakt het mogelijk, de bij
het voordragen voor de radio vaak
zo vluchtig voorbijtrekkende levens
wijsheden van De Corte nader te be
schouwen. Menigeen zal het eens zijn
met Simon Carmiggelt. die in de in
leiding onder meer schreef: ,,'t Moest
mogelijk zijn, dat je dit boekje niet
alleen zou kunnen lezen, maar ook
hóren". En verder: „De innige klank
van zijn (Jules de Corte's) stem en
de raffinementen van zijn hoogst
persoonlijk pianospel moet de lezer
van dit boekje erbij dromen". Car
miggelt kwam overigens tot de ont
dekking. dat het trefzeker taalge
bruik van Jules de Corte meestal
sterk genoeg is om op eigen benen
te stagn.
Vijf minuten
Bij Boekencentrum. Den Haag. ver
scheen een serie „bijbelwoorden voor
iedere dag" van H, Giesen onder de
titel „5 minuten". Pastor H. Giesen
is secretaris-generaal van de Duitse
Kirchentage. Zijn boekje, waarvan de
oorspronkelijke titel luidt: „Sei fünf
Minuten still", weid in Duitsland
zeven keer herdrukt. Het werd voor
Nederland vertaald en bewerkt door
P, A. Geluk. Wie kennis neemt van
dit boekje, een moderne voortzetting
van de traditie der „bijbelse dagboe
ken". zal beamen wat ds. G. P. Klijn
in zijn voorwoord zegt: „Pastor Gie
sen is iemand, die de kerk en de we
reld kent, de kerk in de wereld en
de wereld in de kerk. Dat blijkt op
elke bladzijde. Geen „vroom" ge
neurie in zich zelf, maar een klaar
woord, recht op mensen in het ge
wone leven af. Een klaar woord, ge
put uit de klare diepten van Gods
woord, dat geldt voor nu en hier".
Baby op komst
De Nederlandse. Vereniging voor Sex-
uele Hervorming heeft 'n boekje uit
gegeven: „Baby op komst", geschre
ven door dr. L. I. Swaab. Deze des
kundige geeft in een zeer bevattelijke
stijl uitstekende voorlichting. Vele
tekeningen verhelderen nog de tekst.
Onderwerpen als: het vaststellen der
zwangerschap, wanneer komt de ba
by?, eet cn blijf slank, de rhesus-fac
tor, de „pijnloze baring" en zelfs een
hoofdstuk „alleen voor vaders" wor
den behandeld. Het boekje (pocket
formaat) kost 1,50 (met plastic
band) en 2,50 (in linnen band).
Buick brengt nu onder de naam
Specialeen compact-car aan de
markt. Deze compact-car heeft voor
Europese begrippen nog vrij respec
tabele afmetingen: zij is 4,78 meter
lang, 1,82 meter breed en 1,94 nie
ter hoog, maar ze is dan nog altijd
57 centimeter korter dan de onlangs
gelanceerde „grote'' magen „Le Sa-
bres", die bij het model- van vorig
jaar ook al weer 19 centimeter in
gekort is. De „Special' wordt gele
verd als 4-deurs Sedan. Hij is ver
der uitgerust met een aluminium 8-
in-V motor van .3,52 liter, die een-
vermogen van meer dan 150 pk heeft.