DE KERKEN
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Maar liefde won
maatschappij
KERKDIENSTEN IN RUSLAND
WORDEN DRUK BEZOCHT
LEERGANG IN DE PASTORALE
PSYCHOLOGIE TE UTRECHT
MAANDAG 3 OKTOBER 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
35
en de
PROF. DE GRAAF TERUG UIT SOWJET-UNIE
Niet-communistische jeugd
staat buiten gemeenschap
Prof, dr. J. de Graaf, hoogleraar
in de theologie aan de rijksuni
versiteit te Utrecht, is dezer da
gen teruggekeerd van een veer
tiendaagse reis naar de Sowjet-
Ünie. Hij is de gast geweest van
het Moskouse patriarchaat en
heeft zich gedurende zijn verblijf
in Rusland in het bijzonder op de
hoogte laten stellen van de stand
aldaar.
In Rusland zijn momenteel acht
seminaria en twee theologische
academies vijf jaar geleden is
prof. De Graaf ook in Rusland
geweest. Hij heeft op deze reis
geconstateerd, dat de opleiding
van de theologen sinds die tijd
aanzienlijk is verdiept en ver
breed. Het is hem opgevallen, dat
de universitaire bibliotheken veel
meer westerse theologische lite
ratuur bevatten dan enkele jaren
geleden.
VERSTEVIGD CONTACT.
Prof. De Graaf vertelde, dat de
Russische jeugd onder de acht
tien jaar geen enkele vorm
van publiek godsdienstonder
wijs krijgt. De kerk staat in
Rusland volkomen los van de
staat. Van de leden van de
communistische partij wordt
bovendien geëist, dat zij athe
ist zijn. De leerlingen van de
scholen zijn grotendeels lid
van de communistische jeugd
beweging. Dit lidmaatschap is
Deze week kerkelijke
conferenties te Nyborg
Europese kerkelijke leiders, on
der wie een aantal uit communis
tische landen, zullen deze
week te Nyborg In Denemarken
bijeenkomen voor de tweede con
ferentie voor Europese kerken,
waaraan alle Europese kerken,
met uitzondering van de Rooms-
Katholieke Kerk deelnemen.
Er worden ongeveer 180 kerke
lijke autoriteiten verwacht. Hét
hoofdthema van de conferentie is:
„De dienst van de Europese ker
ken in een veranderde wereld".
Tijdens de conferentie die maan
dag begint en vrijdag eindigt,
houden drie deelnemers een le
zing, namelijk dr. A. Th. van
Leeuwen, directeur van het insti
tuut „Kerk en Wereld", de „Oost-
Europeaan" professor dr. J. Jeseh-
ke en de onder-directeur van het
oecumenisch instituut van de
Wereldraad van Kerken van Cha
teau de Bossez, dr. N. A. Nissio-
tis.
Dr. Van Leeuwen zal spreken
over „de kerk en haar dienst in
een wereld die door verwereldlij
king wordt bedreigd", professor
Jeschke over „De dienst van de
kerken, voor elkaar en met elk
aar".
Deze drie inleidingen zullen die
nen als basis voor drie van de
vier werkgroepen op de conferen
tie. De vierde werkgroep zal
spreken over voortzetting van de
samenwerking tussen de kerken
in Europa.
De kerken in Oost-Europa zullen
sterk zijn vertegenwoordigd. Er
komen afvaardigingen uit Rus
land, Estland, Letland, Polen,
Tsjecho-Slowalcije, Hongarije en
Oost-Duitsland. Verder komen er
deelnemers uit Westeuropese lan
den en vertegenwoordigers van de
oecumenische patriarch van Con-
stantinopel, de Wereldraad van
Kerken en de Lutherse wereld
bond.
niet verplicht, maar de jeugd
die geen deel uitmaakt van de
communistische beweging
staat overal buiten: zjj kan
geen sport beoefenen en heeft
ook geen toegang tot andere
vormen van ontspanning en
dergelijke.
Van een directe belemmering
van de godsdienst door de over
heid is in Rusland echter, vol
gens prof. De Graaf, geen
sprake. In de kerken die nog
open zijn, worden iedere dag
twee diensten gehouden. De
kerkgebouwen zijn steeds af
geladen vol. De Russische or
thodoxe kerk is veel vrijer dan
men in het Westen vertelt en
gelooft, aldus prof. De Graaf.
De contacten van de Russische
kerk met de wereldraad van
kerken zijn in de afgelopen
jaren verstevigd en de Utrecht
se hoogleraar vernacht dat de
orthodoxe kerk binnen afzien
bare tijd lid zal worden van
deze raad.
VOORUITGANG.
Prof. De Graaf, die onder meer
bezoeken heeft gebracht aan Le
ningrad, Moskou en Sochi aan de
Zwarte Zee, vertelde, dat hij ver
baasd heeft gestaan van de voor
uitgang van Rusland op het ge
bied van cultuur, huisvesting en
materiële welvaart. Hij is ervan
overtuigd, dat het Russische volk
in vrede wil leven. Van gesloten
heid én angst was bij de Russen,
volgens hem, niets te merken,
evenmin als van de „koude oor
log'. Hij verklaarde, dat de Rus-
In Argentinië
Kinderbijbel in het Spaans
In Buenos Aires heeft zich een co
mité-kinderbijbel gevormd, dat
zich ten doel stelt om te komen
tot de uitgave van een kinderbijbel
in het Spaans, in het bijzonder
voor de bevolking van Argentinië,
die praktisch voor het grootste ge
deelte van de bijbel is vervreemd.
Als basis wordt genomen, het
Groot Vertelboek voor de Bijbelse
Geschiedenis van Anne de Vries.
Begonnen wordt met het Oude
Testament.
Bij het zendingscentrum van de
Gereformeerde Kerken in Neder
land te Baarn, dat optreedt als
vertegenwoordiger van het Argen
tijnse Comité zijn al verscheidene
zeer grote giften binnengekomen
tot een totaalbedrag van 8.450.
Er is een bedrag nodig van onge
veer 23.000.
sische jeugd in de geest van vre
de en vriendschap wordt opge
voed, ondanks het feit, dat de
communistische ideologieën bij
deze opvoeding de hoofdrol spe
len. Uit gesprekken die hij met
vele Russen heeft gevoerd, maak
te hij op, dat men een eventuele
oorlogsdreiging minder verwacht
van Amerika dan wel van West-
Duitsland, waarschijnlijk ténge-
volge van de kennismaking met
de Duitsers in de Tweede Wereld
oorlog bij de slag om Leningrad
De misverstanden die er in het
Westen, volgens professor De
Graaf, heersen ten aanzien var
godsdienstvrijheid en persoonlijke
vrijheid in Rusland, worden, naa*
zijn oordeel, veroorzaakt doordat
men de Sowjet-republiek op één
lijn stelt met Oost-Duitsland en
bijvoorbeeld Tsjechoslowakije,
waar de situatie geheel anders
ligt.
AAN DE RIJKSUNIVERSITEIT
Nieuwe oecumenische
perspectieven
De door de theologische faculteit
aande rijksuniversiteit te Utrecht
ingestelde leergang in de pasto
rale psychologie voor predikanten
is dezer dagen geopend.
Professor dr. G. Quispel, de voor
zitter der faculteit zei bij deze ge
legenheid, blij te zijn met de er
kenning, dat de mens een ziel
heeft, „In vroeger tijden heeft de
kerk 'dat altijd wel geweten:
Daarom had zij toen ook geen
aparte leergang nodig", aldus
professor Quispel. Hij hoopte, dat
de deelnemers aan denieuwe cur
sus de „belijdenissen" van Augus-
tinus en de „geestelijke" verla
ting" van Voetius bij hun lectuur
wilden opnemen. Hij kon niet ge
loven, dat de grote leiders van
het verleden het volkomen mis
hebben gehad.
Toch is de nieuwe cursus, volgens
hem, nodig geworden, omdat de
ontwikkeling van psychologie en
kerkgeschiedenis de pastor voor
ongekende moeilijkheden plaatst.
Het vaste uitgangspunt van alle
pastorale psychologie blijft ech
ter de onveranderde leer der kerk,
dat Jezus als echt en volledig
mens ook een ziel heeft gehad en
zo de broeder van alle zielige men
sen is. geworden, aldus spreker.
Professor dr. H. Jonker waar
schuwde voor het misverstand,
dat deze leergang een stap zou
zijn in de richting van een ab-
sorbtie van het pastoraat in zijn
unieke theologische gestalte te
doen bijstaan door de hulp van
psychologie en psychotherapie.
Als motieven tot de instelling van
deze leergang noemde hij de alge
mene tendens in de academische
opleiding, wetenschap en maat
schappelijk leven dichter bij elk
aar te brengen, de theologische
heroriëntering öp de concreet-le-
vende mens te midden van een zich
snel veranderende samenleving, 'n
kritische openheid voor de resul
taten van het moderne onderzoek
naar het menszijn en het aposto-
laire elan niet alleen kerkgangers
maar ook anderen met het evan
gelie te dienen.
Ten aanzien van de werkwijze
merkte professor Jonker op,
dat niet alleen de theoretische
voorlichting, maar ook de vor-r
ming van de habitus van de
pastor in het oog gehouden zal
worden. Het g-rote aantal mel
dingen uit onderscheidene ker
ken moest tot. .een maximum
^gereduceerd worden om een
-team- en werkverband té vor
men. Hij sprak tènslotte het
vermoeden uit, dat vanuit de
bezinning over het pastoraat
nieuwe oecumenische perspec
tieven kunnen ontspringen.
Ibis shag -
wat 'n shag!
de halfzware
shag om nooit
te vergeten.
DOBBELMANN
C .HAÏKEN 4.
Q QC VO'.ENOAM gC V-.HvrL'.' ,j j2C«)>iDtlOTKA+g gQC. HOlrtM 4;
NEDERLAND
uz
Van 1/f november tot
half januari geeft de P.
T.T. de kinderzegelserie
1960 uit. De zegels zijn
NEDERLAND
bntworpen door mej.
Jeanne Bieruma Oosting
en tonen kinderen in de
klederdracht van een
vijftal plaatsenin het
IJselmeergebied.
Dé uitvoering is in vier
kleurendruk; de fran-
keerwaarden zijn (met
tussen haakjes de toe
slag6 (l,); 8
(4); 12 (9); en 30 9
cent.
1598. „Wat denk jij ervan
Charley?" vroeg Arend.
„Schei uit alsjeblieft, ik
krijg er.de bibberatie van!"
klonk benepen de stem van
de ander. „Het is hier aar
dedonker! Wat zeg ik?
Maandonker!" „Inderdaad,
zelfs een kat zou hier niets
kunnen zien", grinnikte de
piloot. „Schemerlicht be
staat hier niet, óf het is
licht, óf het is volkomen
donker. Alweer de schuld
van de atmosfeer die er
niet is. Er zijn geen water
stofdeeltjes om het licht te
verspreiden. Een zaklan
taren werpt hier ook bijna geen lichtkégel, zo
als op Aarde. Kijk maai', je ziet alleen een
ronde lichtvlek op de wand. Neen, als we de
zaak goed willen bekijken, zal er een sterke
schijnwerper aan te pas moeten komen." Toen
richtte Storm zich tot de chauffeur van de
tweede truck. „Zeg Buck, zie jij kans je wa
gen hier binnen te rijden Dan kunnen wij dit
hol eens wat beter onderzoeken!" „Okay
boss!" antwoordde Buck en zette zijn voer
tuig in beweging. Na enig manoeuvreren
waggelde de truck naar binnen. Bij het licht
van de grote schijnwerper kon men duidelijk
de grote oneffenheden van de grot onder
scheiden. Kowalski, de geoloog, bestudeerde
met grote nauwgezetheid de aard van het ge
steente en gaf tenslotte zijn fiat aan Buck,
die daarop het smeltkanon (een Valeron-
snufje!) in werking stelde.
z
O
52.
„Niet teruggekomen!" riep Chris
topher uit. „Maar zo had mijn brief
toch. Ze wist, dat ik thuiskwam. Ilc
zond hem naar Pilbright, met ver
zoek, hem onmiddellijk door te stu
ren. Hij stond tijdens mijn afwezig
heid met haar in verbinding".
„Daar weet ik niets van, meneer,
maar vanochtend is er een brief
voor U gekomen ln het. handschrift
van mevrouw. Die brief ligt nu op
U te wachten".
Christopher antwoordde niet. Waar
schijnlijk zou er wel een eenvoudige
verklaring voor deze onverwachte
gang van zaken zijn. Misschien was
ze opgehouden of niet helemaal in
orde. Voor het eerst sinds zijn ver
trek van Claverings twijfelde hij
aan de juistheid van het besluit, dat
ze elkaar niet zouden schrijven of
spreken gedurende zijn verblijf in
het ziekenhuis. Nu eerst besefte hij,
dat er iets gebeurd kon zijn en dat
Braunton geluk kon hebben met zijn
waarschuwing, zich vooral niet te
Margaret Malcolm
overspannen. Ongeduldig boog hij
zich voorover en tikte Cullen op de
schouder.
„Zet er in vredesnaam haast achter"
beval hij en zonk toen terug in de
kussens, doelloos naar buiten sta
rend, zonder in werkelijkheid iets
van het voorbijvliegende landschap
te zien.
Hij had zijn plannen toch zo zorg
vuldig opgemaakt. Wellicht zou hij,
als Karen een ander soort vrouw
was geweest, die voorschriften niet
hebben gegeven, maar hij had erop
gerekend, dat ze zou doen wat haar
gezegd was. Nu was hij er niet meer
zo zeker van. Gesteld eens, dat ze
toch naar eigen goeddunken had ge
handeld!
Ondanks de ontvangen waarschu
wing snelde hij de trappen op naai
de voordeur, die juist openging toen
hij er aankwam. Mevrouw Paynton
stond in de hal, gel-eed om hem te
begroeten.
„Dank U zeer mevrouw Paynton",
zei hij, met moeite zijn ongeduld be
dwingend. „Ja ik ben blij, weer hier
te zijn, maar
Er kwam iemand uit 't achterhuis
en een ogenblik dacht hij, dat het
Karen zou zijn, maar zag weldra
dat het Stella was.
„Beste Kit", sprak ze zacht. „Ik ben
bang, dat dit niet veel op een thuis
komst voor je lijkt, maar ik wilde,
dat er toch iemand zou zijn om je
welkom te heten".
„Dank je Stella", antwoordde hij
werktuigelijk. „Ik wil Karen's brief
zien".
„Daar is hij", zei Stella, de brief van
de tafel nemend en Kit terwijl hij las
aandachtig gadeslaande. Ze zag hem
bleek worden en stak hem do hand
toe.
„Wat is er. Kit?" vroeg ze scherp.
„Slecht nieuws?"
„Lees zelf maar", zei hij somber.
Stella nam de brief aan, de ogen nog
op zijn gelaat gericht. Toen las ze
het velletje papier met Karen's vrij
kinderlijke handschrift:
„Het spijt me erg, Christopher,
maar ik kan er niet mee voort
gaan. De zaken zijn anders gelo
pen dan we allebei dachten en
net zou tot niets leiden. Een hu
welijk, dat niet steunt op liefde
van weerskanten, is een onding en
het onze steunt niet op die liefde.
Ik hoop, dat je, wanneer dit alles
achter de rug is, het ware geluk
zult vindenwat ik ook zal
proberen.
Kuren".
„Nu", zei Stella zachtjes, „dat schijnt
duidelijk genoeg, nietwaar?"
„Voor mij niet", klpnk het grimmige
antwoord. „Ik begrijp het niet".
Stella legde de brief neer en nam
haar tasje op.
„Kit", zei ze vriendelijk, „ik vrees,
dat we het moeten aanvaarden. On-
gevëër een week geleden ontving ik
dit van Fred en ik geloof, dat die
twee briefjes elkaar afdoende verkla
ren".
ELFDE HOOFDSTUK.
Christopher las Fred's brief tot twee
maal toe, voor hij hem aan Stella te
ruggaf. „Welnu?" vroeg hij onzeker.
Stella nam de brief aan en legde hem
op bijna symbolische manier naast
die van Karen. Zodoende werd haar
vraag: „Nu begrijp je het toch wel?"
bijna overbodig.
„Je bedoeltdat Fred en Karen",
zei hij weifelend. „Maar dat is on
zinnig!"
„Vind je?" vroeg ze. „En wil je soms
beweren, dat je nooit hebt gezien,
hoe goed ze met elkaar opschoten?
Karen is van nature nogal verlegen,
maar wil je beweren, dat ze dat te
gen Fred ook was?"
„Neen, dat was ze niet", gaf hij toe,
„maar met Fred is ook gemakkelijk
om te gaan".
Stella verkropte met moeite haar
ongeduld. Hoe kon Kit toch zo hard
nekkig blind zijn voor de door haar
geschetste stand van zaken?
„Kit lieveling", hernam ze, „ik weet,.
dat dat allemaal ellendig is, maar
geeft niets je hoofd in het zand te
steken. Karen is met je getrouwd ter
wille van het geld, dat ze zo op ge
makkelijke manier dacht te krijgen.
O, meen niet, dat ik dit in haar af
keur. Ze heeft blijkbaar een moeilijk
leven gehad en dit was haar grote
kans! En zeer waarschijnlijk had ze
er geen idee van wat het betekent
om lief te hebbentot ze Fred
ontmoette. Waarom doe je niet. wat
zij voorstelt: je verlies nemen en op
nieuw beginnen?"
„Met jou?" vroeg hij zo toonloos, dat
ze hem onderzoekend aanzag. Maar
zelfs toen had ze geen zekerheid. In
tussen was Stella nooit voor een
kleintje vervaard geweest en in elk
geval was 2* nu te ver gegaan, om
nog terug te krabbelen.
„Waarom niet?" vroeg ze zorgeloos.
En ging. toen hij niet antwoordde,
voort: „Kit, ik heb een lelijke streek
uitgehaald en mijn enige veront
schuldiging is, dat ik toen in wan-
hoopstemming verkeerde. Ik wil best
weten, dat ik geen heldin ben, maar
ik geloof niet, dat het aan jou staat,
kritiek te oefenen. Vind je zelf wel?
Wat jij gedaan hebt gebeurde in koe
len bloede en dat maakt het oneindig
erger".
„Misschien", gaf hij toe en Stella
vroeg zich, haar adem inhoudend, af
of ze genoeg had gezegd om hem te
overtuigen. Het scheen van wel. want
hij wreef zich met een hand over de
ogen en zei somber: -„Ik weet het
niet. De hele geschiedenis heeft me
erg aangepakt. Begrijp je wat ik be
doel als ik zeg. dat ik absoluut
„leeg" ben? Ik kan niet behoorlijk
denken en nauwelijks voelen".
Stella beet zich op de lippen. Dit was
erger dan ze verondersteld had. O, ja,
ze kon, als je het zo noemen wilde,
de voldoening smaken, dat Kit nu het
ergste omtrent Karen geloofde. Maar
ze had stellig verwacht, dat zijn na
tuurlijke reactie een gevoel van op
luchting zou zijn, omdat hij nu kon
terugkeren tot de vrouw, die hij vóór
zijn ongeluk had liefgehadhaar
zelf- En daarvan had hij hoegenaamd
geen blijk gegeven. Hij was volko
men uit het veld geslagen.
Van 't begin af aan had ze geweten,
dat ze niet veel tijd ter beschikking
zou hebben; dat ze de waarheid al
leen voor 't ogenblik aannemelijk
kon verdraaien om hem te overtui
gen. Maar ze was tevens vastbeslo
ten. dat Kit zich in dat korte tijds
bestek onherroepelijk zou hebben
verbonden om, na zijn scheiding van
Karen, met haar Stella teertou
wen. En nu greep hij de hem zo dui
delijk geboden kans zowaar niet eens
met béide handen aan!
Inmiddels was Christopher op een
stoel neergevallen, waar hij neer
slachtig zonder feitelijk iets te zien,
voor zich uit zat te staren.
(Wordt vervolgd).
