LEE ABBEY: communiteit en
recreatie- en vakantiecentrum
HUIZEN IN DE AMSTERDAMSE
BINNENSTAD ALS ATELIERS
IN INDIASE WOESTIJN LIGT
EEN DORP VAN HEREDIEVEN
MAANDAG 29 AUGUSTUS 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE C O U R A N T
OOK DAAR ANDERE AANPAK VAN EVANGELISATIE
Portemonnee-dief op
Schiphol gegrepen
Lee Abbey in vogelvlucht.
het feit, dat de leden van de com
muniteit elkaar zonder pose of
masker willen benaderen, elkaar
ook in constructieve kritiek wil
len opbouwen geeft een grote ma
te van verantwoordelijkheid voor
elkaar.
Zo worden ook de huidskleur- en
de rassenbarrières overwonnen,
wordt ieder onderdeel van het
werk en iedere opgedragen taak
als een onderdeel van het geheel
gezien. Zo kunt U in deze commu
niteit bijv. een theologisch stu
dente aantreffen die de vloer
schrobt, een Duits onderwijzer als
hulp in de moestuin, een meisje
uit Nigeria in de keuken. Vel
schillende leden brengen hier een
al of niet verplichte stagetijd
door.
Van de zestig leden die thans
in deze communiteit leven, zijn
er ongeveer twintig, die de
wat strengere regels hebben
geaccepteerd. Zij komen op
gezette tijden bij elkaar. In
deze samenkomsten wordt
hun geestelijk leven, kame
raadschap en gemeenschap
verder verdiept. Hier belijdt
men zijn fouten, tégenover de
ander, 'worden nieuwe plannen
gemaakt en' inspiratie door
studie en gebed verkregen. Zo
kunnen zij bijdragen in de or
ganisatie en leiding van dit
centrum dat recreatie en
evangelisatie zo nauw met elk
ander verbonden heeft.
Geestelijk rijke beloning
Alle leden van deze communiteit,
zowel de directeur als zij die in
de tuinen werken, geestelijken
zowel als administratief perso
neel, ontvangen dezelfde toelage.
Naar zakelijke maatstaven niet
veel: een Engelse arbeider ver
dient meer! Maar liet is rijk in
die dingen, waar liet in een men
senleven op aan komt.
Zij die er werken voelen «zich
wonderwel thuis. Aan de maaltij
den zitten de leden van deze com
muniteit overal verspreid tussen
de gasten en komen ze in aanra
king met een groot aantal men
sen uit de vijf werelddelen. Op
deze wijze wordt hun blik wel
zeer verruimd, want jaarlijks ko
men er ongeveer drieduizend gas
ten uit bijkans alle landen ter
wereld.
Recreatie
Velen brengen hier hun enige va-
kantïetijd door of komen tijdens
hun vakantie hier een cursus of,
conferentie volgen.
Dagelijks kan men intekenen op
bustochten of wandelingen.
Heeft men geen behoefte hieraan
mee te doen, dan kan men tennis
sen, zwemmen of zonnen in één
van de baaien, vlak bij. Wil men
l ustig een brief naar huis schrij
ven of wat studeren, een grote bi
bliotheekzaal geeft daartoe alle
gelegenheid.
Zij. die een muziekinstrument
meegebracht hebben kunnen op de
..bonte avonden" anderen van hun
talenten doen genieten. Op Lee
Abbey houdt men van gezellig
heid en luim.
Hier op Lee Abbey sluit men
nieuwe vriendschappen en be
merkt men dat de mens waar
ook ter wereld dezelfde noden
en behoeften heeft.
De gasten worden volkomen vrij
gelaten in hun doen en laten.
Maar zelden zal iemand ontbre
ken bij de „Epilogue", cle avond
sluiting. Belangrijke thema's ko-
nien hier aan de orde. die zo no
dig in speciale ochtendzittin
gen verder worden besproken of
gedetailleerd.
Iedere morgen is er gelegenheid
het H. Avondmaal te ontvangen.
Als men daar, in de kleine ka
pel, aanwezig is, kan het gebeu
ren dat men neergeknield naast
een Lutheraan en Gereformeerde
het Brood en de Wijn ontvangt
uit handen van een neger-predi
kant uit Nigeria.
Want daar op Lee Abbey wordt
iets zichtbaar van de eenheid van
Chxistus' Kerk. Daar leren we ook
in ons gehaast bestaan wat
christendom in de praktijk van
het dagelijks leven wil zijn.
Breda. H. JOHANNES.
I)e laatste weken kwam het op de
luchthaven Schiphol herhaaldelijk
voor, dat de politie s middags werd
opgebeld door mensen, die hun por-
temonnee of portefeuille vermisten, j
Rechercheurs van de dienst lucht-
vaart van de rijkspolitie hebben naar j
aanleiding van deze meldingen een j
diepgaand onderzoek ingesteld, met i
als resultaat, dat een 37-jarige loop
jongen, werkzaam op Schiphol, heeft
bekend in de afgelopen weken ruim
20 portemonnees en portefeuilles te
hebben gestolen.
Het is de in Amsterdam woonach
tige jongeman G. v. G.. die zijn
lunch-pauze op de luchthaven ge
bruikte om alle kantoren en werk
plaatsen af te lopen en overal waar
hij een jas of colbert zag hangen de
portemonnees daaruit ontvreemdde.
Zijn praktijken hebben hem een to
taal-bedrag opgeleverd van om
streeks 100 gulden. Tegen de jonge
man ia door de rijkspolitie op Schip
hol proces-verbaal opgemaakt.
EERSTE AANKOPEN IN JORDAAN
Stichting „Diogenes"
helpt kunstenaars
(Van één onzer redacteuren)
De zakelijke woningbouw van
tegenwoordig moge voor vele
jonggehuwde woningzoekenden
misschien de vervulling van een
ideaal zijn, de kunstenaars biedt
ze maar weinig mogelijkheden.
Schilders en beeldhouwers vin
den in de moderne tuinsteden
rond Amsterdam, Rotterdam,
Den Haag of Utrecht slechts bij
hoge uitzondering een geschikte
atelier-ruimte en voor musici
zijn de „blokkedózen", die men
woningen noemt, niet zelden te
gehorig.
Maar bovendien, wat de naar Amster
dam gekomen kunstenaars aantrekt,
dat is de historische binnenstad met
zijn weliswaar drabbige, maar onge
twijfeld schilderachtige grachten, zijn
prachtige gevels en. doorkijkjes, zijn
talloze ontmoetingsplaatsen voor ge
lijkgestemden, en zijn vele huizen
met een eigen sfeer en een persoonlijk
karakter, die niet te duur zijn en toch
de ruimte bieden om ongestoord te
kunnen werken.
Onbewoonbaar
Langs de smallere en wat achterafge-
legen straten van Amsterdams bin
nenstad, waar geen city-vorming
plaats vindt, staan talloze huizen,
waar kunstenaars zich thuis kunnen
voelen. Ze zijn in de laatste eeuw
veelal uitgewoond en verwaarloosd.
Niet zelden treft men het bordje „On
bewoonbaar verklaarde woning" aan
de gevel. Maar met minder kosten dan
het bouwen van nieuwe atelierwonin
gen zou vergen, zijn deze woningen
zeer geschikt te maken voor kunste
naars.
Een kleine kring kunstminnendcn in
de, hoofdstad heeft dit opgemerkt. Het j
beeft tot de oprichting geleid van een j
Stichting, die de naam kreeg van de j
oude Griek Diogenes; die zich een ton
Toen het Nederlandse vliegkamp-
schip „Karei Doorman" in de ha-
van van Sorong lag gemeerd, werd
het bezocht door vier bussen Pa
poea's uit een kampong bij So
rong. Zij zorgden voor een lang
niet alledaags schouwspel door op
hét' vïiegdek onder grote belang
stelling van de opvarenden, in
heemse dansen uit te voeren.
tot woonplaats koos. De stichting
heeft zich ten doel gesteld ook een ton
te verwerven, zij het dan een ton
gelds. Met die som wil men waarde
volle kleine panden in de binenstad,
waarvoor de „Maatschappij voor
Stadsherstel" en „HendricK de Key-
ser" geen belangstelling hebben, door
eenvoudige verbouwingen geschikt
maken voor bewoning door zowel
beeldende kunstenaars als musici.
Beeldhouwer Geurt Brinkgreve, voor
zitter van de Maatschappij „Arti et
Amicitia" en prof. dr. N. R. A.
Vroom, directeur van de Rijksacade
mie voor Beeldende Kunsten te Am
sterdam, hebben de Stichting ten doop
gehouden en met het gemeenteraads
lid mevr. G. Wijsmuller-Meyer en de
heren drs. K. van Houten, directeur
van de Maatschappij voor Stadsher
stel, Ton Koot, algemeen secretaris
van het Rijksmuseum, en A. P. van
Mever, penningmeester van „Arti"
het eerste bestuur gevormd.
Met bijdragen
Direct werd reeds besloten tot aan
koop van twee percelen in de Jordaan
die op de Monumentenlijst voorko
men. maar voor f4000 en f5000 in
eigendom verworven zouden kunnen
worden. Voor restauratie zal men op
steun van rijk en gemeente kunnen
rekenen. Volgens een becijfering van
het gemeentelijk bureau Monumen
tenzorg zal deze restauratie voor het
Iti de grote optocht wellcc donder
dag ter gelegenheid van het
oogstfeest De Stoppelhaene
door Raalte is getrokken, reed
deze kunstige schepping mee,
welke geheel uit stro is vervaar
digd. Behalve deze wagen met
het motto ,T)e boer, hij ploegde
voort", reden nog vele andere
prachtig versierde oogstwagens
[perceel le Tuindwarsstraat 19 f 32.000
gaan kosten en die voor het perceel
Nieuwe Leliestraat 98 f 38.000.
Indien rijk en gemeente ieder f 6000
per huisje bijdragen en uit het fond»
wonïngonttrekking f 10.000 per huisje
wordt verworven, kan met een hypo
theek van f 30.000 de financiering rond
gemaakt worden. Voor de aankoop
van de percelen heeft de Stichting im
mers geld uit schenkingen ter Iw-
schikking gekregen.
Met deze twee woningen die woon- en
werkruimte zullen kunnen opleveren
aan drie of vier kunstenaars (schil
ders en beeldhouwers) is uiteraard
het hele woon-werkruimte probleem
voor deze groep niet opgelost. Maar
de Stichting heeft dan ook nog meer
pijlen op haar boog en wanneer de
voortekenen niet bedriegen zal men
zich binnenkort misschien wel eige
naar kunnen noemen van zelfs 'n Jor-
daanhofje met twaalf woningendit
hofje staat ook op de Monumenten
lijst, maar de huizen ervan zijn al en
kele tientallen jaren onbewoond.
Van het college van regenten U zo
juist de laatste overgeblevene, op 80-
jarige leeftijd overleden, zodat er een
redelijke kans is dat de Stichting
„Diogenes" dit bezit kan overnemen,
teneinde er de zorg aan te gaan be
steden die dit rustieke Jordaan-
hoekje no«" waard is.
Midden in de Hajas-
than woestijn, een 200
kilometer ten zuidoos
ten van New Delhi, be
vindt zich een dorp van
„heredicven".
Zijn er dorpen iu India
waar alleen hoefsme
den. slagers of kappers
vandaan komen, de in
woners van Nayabas
zijn toegewijde inbre
kers.
De „inina's". zoals zij
worden genoemd, zijn
geen gewone dieven.
Zij reizen meestal per
vliegtuig, of per trein
(alleen eerste klas) en
zij overnachten in luxe
hotels.
Slechts de lijken heb
ben hun professionele
belangstelling, maar zij
zijn geen moderne Ro
bin Hoods. Het geld
wordt niet onder de ar
men verdeeld, maar op
de bank gezet.
Zij gaan vaak op de
volgende wijze te
werk: een mina ver
huurt zich als bediende
bij een rijke familie in
een grote stad." Hij
leert de bedienden van
naburige rijke families
kennen en onderwerpt
de huishoudens van die
familie aan een nauw
keurig onderzoek.
Het resultaat wordt
doorgegeven en een an
dere heredief verlaat
het dorp om bij de
buurman in te breken.
Hij interesseert zich
alleen voor geld en ju
welen en maakt zich
snel uit de voeten.
De heel ontwikkelde
mina's bewegen zich
onder de rijken en ge
ven informaties door
aan hun snelvoetige
medeplichtigen.
Volgens de erecode van
de mina's berooft een
heredief nooit zijn
werkgever en verde
digt hij zijn verwanten
tot in de dood.
De politie heeft de mi-
nas nu de grond te heet
onder de voeten ge
maakt en vele mina's
zijn op zoek gegaan
naar eerlijk werk. De
naam mina is echter
"niet populair in India.
Vele nationaliteiten komen bijeen in
gerestaureerd Westengels landhuis
Op een morgen in liet jaar 1945 zaten tien Anglicaanse geestelijken
in de pastorie te Rochester bij elkaar. Hun gesprek ging over een
nieuwe aanpak van het kerkewerk. De oorlog had niet alleen mate
riële schade aan het Engelse volk toegebracht, maar ook diepe gees
telijke wonden geslagen.
Hoe moesten de velen bereikt worden, die van de Kerk ontvreemd
waren? Twee van de aanwezige predikanten kwamen met een plan
naar voren. Het gold de aankoop van een groot huis, temidden van
een uitgestrekt landgoed, dat bossen en weiden, baaien en stranden
bevatte. Het lag in één van de mooiste streken van Engeland, vlak
bij de door toeristen zo geliefde „Valley of Rocks", enkele kilometers
ten westen van Lynton, Noord Devon. Het heette Lee Abbey. Van
het huis uit, had men een schitterend uitzicht over enkele baaien en
de Atlantische Oceaan. In de verte, aan de overkant van het kanaal
van Bristol, kon men bij helder weer de hergen van Wales zien.
Al stond het gebouw op de plaats van een oud Cistercienserklooster:
het was geen abdij wat de naam zou doen vermoeden maar een
gerestaureerd landhuis. Voor de oorlog behoorde Lee Abbey toe aan een
hotelmaatschappij. Vele Engelsen hadden hier een prettige vakantie
doorgebracht, want met zijn zestig vertrekken kon het ongeveo*
200 mensen herbergen. In gedachten zagen de geestelijken de grote
zalen al gevuld met conferentiegangers. Want wat zou dit gebouw,
in deze omgeving, een goede dienst kunnen bewijzen aan heel het
kerkewerk.
llier lag toch wel een unieke ge
legenheid om in een door de
natuur zo rijk begiftigde omge
ving mannen en vrouwen uit
alle lagen van de bevolking te
ontvangen, hen opnieuw met de
vreugde en ernst van het evan
gelie te confronteren door middel
van cursus, training, eredienst en
gesprek.
Hier, vlak bij de zee, waar men
kon baden en zonnen, bij bossen
waar men uren kon lopen temid
den van een grootse natuur, zou
den mensen zich geestelijk en li
chamelijk kunnen ontspannen en
wellicht iets meer gaan verstaan
van Hem, de Grote Schepper aller
dingen.
Ja, die Lee Abbey zou eigenlijk
ingeschakeld moeten worden, bij
een hernieuwde evangelisatie aan
pak. Wanthet was te koop
Maargeld ontbrak. Mooie
plannen en schone ideeën toveren
niet ineens een slordige veertig
duizend engelse ponden te voor
schijn. Met andere woorden: een
bedrag van ongeveer vierhonderd-
vijfentwintig duizend gulden was
nodig, wilde het plan van deze
twee geestelijken verwezenlijkt
kunnen worden!
In de overtuiging dat God achter
het plan stond, dat dit centrum er
moest komen, werd tot aankoop
besloten. Uit zakelijk oogpunt
was dit volkomen onverantwoord,
want geen penny was er in kas.
Maar van dat ogenblik af, be
gonnen de gelden toe te stromen.
6 juni 1946 kon Lee Abbey dooi
de Anglicaanse bisschop van Exe
ter ingewijd worden.
'Nu vijftien jaren later getuigen
duizenden dat Lee Abbey iets in
liun leven betekend heeft.. Gees
telijk en lichamelijk versterkt zijn
ze na een verblijf van één of twee
weken weer terug gegaan naai
de stad, land of continent, anders
dan ze gekomen waren. Want hier
waren ze opnieuw iets gaan ver
staan van de betekenis van een
praktisch christendom dat heel
het leven wil omspannen, ervoeren
ze de kracht van de gemeenschap
der gelovigen.
Een blik op het programma van
3960 laat zien hoe gevarieerd en'
rijk de activiteiten zijn, die hier
plaats vinden. House-parties en
conferenties, gezinsweken en cur
sussen voor predikanten en ker
kelijke werkers zijn er in bonte
verscheidenheid. Prinses Wilhel-
mina bijvoorbeeld nam in 3951
deel aan een cursus over „Chris
tian Leadership" en vele Neder
landers zijn in de afgelopen vijf-
Ds. Jack C'. Winslow, één van
de geestelijken die de stoot tot
aankoop van Lee Abbey ga
ven.
tien jaren voor een of andere ac
tiviteit ingeschreven geweest.
Natuurlijk is een uitgebreide staf
en veel personen nodig om week
in week uit al deze gasten te
kunnen ontvangen.
Op het ogenblik zijn er vier pre
dikanten aan Lee Abbey verbon
den, benevens een theologe. Een
kern van ongeveer zestig mannen
en vrouwen, meestal jonge men
sen vormt het huishoudelijk, ad
ministratief, keuken- en tuinper-
soneel. Zij zorgen ervoor dat de
„machinerie Lee Abbey" geruis-
loopt.
Communiteit
Zo is do communiteit Lee Abbey
ontstaan, die thans over de ge
hele wereld bekend is. Hierin zijn
degenen opgenomen die zich aan
Lee Abbey verbonden hebben,
Niet op do wijze als monniken,
die zich met geloften voor hun
leven aan een klooster verbinden.
Maar wel zo, dat zij beloven voor
geruime tijd hun krachten aan
doel en streven van Lee Abbey
te wijden, mensen die hier komen
om te dienen en, ieder op eigen
wijze te wijzen op Hom, die
waarlijk bevrijdt. De communi
teit draagt een sterk internatio
naal karakter. Van lien die toe
treden wordt verwacht dat ze
Christus als Heer aannemen en
willen gehoorzamen en tijd zullen
geven aan bijbelstudie en gebed.
Hun gemeenschappelijke overga
ve aan Christus schept een hech
te band onderling, door eredienst
en samenspreking nog verdiept.
Eerlijkheid en liefde jegens elk
ander wordt gevraagd. Alleen al