LEE ABBEY: communiteit en recreatie- en vakantiecentrum HUIZEN IN DE AMSTERDAMSE BINNENSTAD ALS ATELIERS IN INDIASE WOESTIJN LIGT EEN DORP VAN HEREDIEVEN MAANDAG 29 AUGUSTUS 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE C O U R A N T OOK DAAR ANDERE AANPAK VAN EVANGELISATIE Portemonnee-dief op Schiphol gegrepen Lee Abbey in vogelvlucht. het feit, dat de leden van de com muniteit elkaar zonder pose of masker willen benaderen, elkaar ook in constructieve kritiek wil len opbouwen geeft een grote ma te van verantwoordelijkheid voor elkaar. Zo worden ook de huidskleur- en de rassenbarrières overwonnen, wordt ieder onderdeel van het werk en iedere opgedragen taak als een onderdeel van het geheel gezien. Zo kunt U in deze commu niteit bijv. een theologisch stu dente aantreffen die de vloer schrobt, een Duits onderwijzer als hulp in de moestuin, een meisje uit Nigeria in de keuken. Vel schillende leden brengen hier een al of niet verplichte stagetijd door. Van de zestig leden die thans in deze communiteit leven, zijn er ongeveer twintig, die de wat strengere regels hebben geaccepteerd. Zij komen op gezette tijden bij elkaar. In deze samenkomsten wordt hun geestelijk leven, kame raadschap en gemeenschap verder verdiept. Hier belijdt men zijn fouten, tégenover de ander, 'worden nieuwe plannen gemaakt en' inspiratie door studie en gebed verkregen. Zo kunnen zij bijdragen in de or ganisatie en leiding van dit centrum dat recreatie en evangelisatie zo nauw met elk ander verbonden heeft. Geestelijk rijke beloning Alle leden van deze communiteit, zowel de directeur als zij die in de tuinen werken, geestelijken zowel als administratief perso neel, ontvangen dezelfde toelage. Naar zakelijke maatstaven niet veel: een Engelse arbeider ver dient meer! Maar liet is rijk in die dingen, waar liet in een men senleven op aan komt. Zij die er werken voelen «zich wonderwel thuis. Aan de maaltij den zitten de leden van deze com muniteit overal verspreid tussen de gasten en komen ze in aanra king met een groot aantal men sen uit de vijf werelddelen. Op deze wijze wordt hun blik wel zeer verruimd, want jaarlijks ko men er ongeveer drieduizend gas ten uit bijkans alle landen ter wereld. Recreatie Velen brengen hier hun enige va- kantïetijd door of komen tijdens hun vakantie hier een cursus of, conferentie volgen. Dagelijks kan men intekenen op bustochten of wandelingen. Heeft men geen behoefte hieraan mee te doen, dan kan men tennis sen, zwemmen of zonnen in één van de baaien, vlak bij. Wil men l ustig een brief naar huis schrij ven of wat studeren, een grote bi bliotheekzaal geeft daartoe alle gelegenheid. Zij. die een muziekinstrument meegebracht hebben kunnen op de ..bonte avonden" anderen van hun talenten doen genieten. Op Lee Abbey houdt men van gezellig heid en luim. Hier op Lee Abbey sluit men nieuwe vriendschappen en be merkt men dat de mens waar ook ter wereld dezelfde noden en behoeften heeft. De gasten worden volkomen vrij gelaten in hun doen en laten. Maar zelden zal iemand ontbre ken bij de „Epilogue", cle avond sluiting. Belangrijke thema's ko- nien hier aan de orde. die zo no dig in speciale ochtendzittin gen verder worden besproken of gedetailleerd. Iedere morgen is er gelegenheid het H. Avondmaal te ontvangen. Als men daar, in de kleine ka pel, aanwezig is, kan het gebeu ren dat men neergeknield naast een Lutheraan en Gereformeerde het Brood en de Wijn ontvangt uit handen van een neger-predi kant uit Nigeria. Want daar op Lee Abbey wordt iets zichtbaar van de eenheid van Chxistus' Kerk. Daar leren we ook in ons gehaast bestaan wat christendom in de praktijk van het dagelijks leven wil zijn. Breda. H. JOHANNES. I)e laatste weken kwam het op de luchthaven Schiphol herhaaldelijk voor, dat de politie s middags werd opgebeld door mensen, die hun por- temonnee of portefeuille vermisten, j Rechercheurs van de dienst lucht- vaart van de rijkspolitie hebben naar j aanleiding van deze meldingen een j diepgaand onderzoek ingesteld, met i als resultaat, dat een 37-jarige loop jongen, werkzaam op Schiphol, heeft bekend in de afgelopen weken ruim 20 portemonnees en portefeuilles te hebben gestolen. Het is de in Amsterdam woonach tige jongeman G. v. G.. die zijn lunch-pauze op de luchthaven ge bruikte om alle kantoren en werk plaatsen af te lopen en overal waar hij een jas of colbert zag hangen de portemonnees daaruit ontvreemdde. Zijn praktijken hebben hem een to taal-bedrag opgeleverd van om streeks 100 gulden. Tegen de jonge man ia door de rijkspolitie op Schip hol proces-verbaal opgemaakt. EERSTE AANKOPEN IN JORDAAN Stichting „Diogenes" helpt kunstenaars (Van één onzer redacteuren) De zakelijke woningbouw van tegenwoordig moge voor vele jonggehuwde woningzoekenden misschien de vervulling van een ideaal zijn, de kunstenaars biedt ze maar weinig mogelijkheden. Schilders en beeldhouwers vin den in de moderne tuinsteden rond Amsterdam, Rotterdam, Den Haag of Utrecht slechts bij hoge uitzondering een geschikte atelier-ruimte en voor musici zijn de „blokkedózen", die men woningen noemt, niet zelden te gehorig. Maar bovendien, wat de naar Amster dam gekomen kunstenaars aantrekt, dat is de historische binnenstad met zijn weliswaar drabbige, maar onge twijfeld schilderachtige grachten, zijn prachtige gevels en. doorkijkjes, zijn talloze ontmoetingsplaatsen voor ge lijkgestemden, en zijn vele huizen met een eigen sfeer en een persoonlijk karakter, die niet te duur zijn en toch de ruimte bieden om ongestoord te kunnen werken. Onbewoonbaar Langs de smallere en wat achterafge- legen straten van Amsterdams bin nenstad, waar geen city-vorming plaats vindt, staan talloze huizen, waar kunstenaars zich thuis kunnen voelen. Ze zijn in de laatste eeuw veelal uitgewoond en verwaarloosd. Niet zelden treft men het bordje „On bewoonbaar verklaarde woning" aan de gevel. Maar met minder kosten dan het bouwen van nieuwe atelierwonin gen zou vergen, zijn deze woningen zeer geschikt te maken voor kunste naars. Een kleine kring kunstminnendcn in de, hoofdstad heeft dit opgemerkt. Het j beeft tot de oprichting geleid van een j Stichting, die de naam kreeg van de j oude Griek Diogenes; die zich een ton Toen het Nederlandse vliegkamp- schip „Karei Doorman" in de ha- van van Sorong lag gemeerd, werd het bezocht door vier bussen Pa poea's uit een kampong bij So rong. Zij zorgden voor een lang niet alledaags schouwspel door op hét' vïiegdek onder grote belang stelling van de opvarenden, in heemse dansen uit te voeren. tot woonplaats koos. De stichting heeft zich ten doel gesteld ook een ton te verwerven, zij het dan een ton gelds. Met die som wil men waarde volle kleine panden in de binenstad, waarvoor de „Maatschappij voor Stadsherstel" en „HendricK de Key- ser" geen belangstelling hebben, door eenvoudige verbouwingen geschikt maken voor bewoning door zowel beeldende kunstenaars als musici. Beeldhouwer Geurt Brinkgreve, voor zitter van de Maatschappij „Arti et Amicitia" en prof. dr. N. R. A. Vroom, directeur van de Rijksacade mie voor Beeldende Kunsten te Am sterdam, hebben de Stichting ten doop gehouden en met het gemeenteraads lid mevr. G. Wijsmuller-Meyer en de heren drs. K. van Houten, directeur van de Maatschappij voor Stadsher stel, Ton Koot, algemeen secretaris van het Rijksmuseum, en A. P. van Mever, penningmeester van „Arti" het eerste bestuur gevormd. Met bijdragen Direct werd reeds besloten tot aan koop van twee percelen in de Jordaan die op de Monumentenlijst voorko men. maar voor f4000 en f5000 in eigendom verworven zouden kunnen worden. Voor restauratie zal men op steun van rijk en gemeente kunnen rekenen. Volgens een becijfering van het gemeentelijk bureau Monumen tenzorg zal deze restauratie voor het Iti de grote optocht wellcc donder dag ter gelegenheid van het oogstfeest De Stoppelhaene door Raalte is getrokken, reed deze kunstige schepping mee, welke geheel uit stro is vervaar digd. Behalve deze wagen met het motto ,T)e boer, hij ploegde voort", reden nog vele andere prachtig versierde oogstwagens [perceel le Tuindwarsstraat 19 f 32.000 gaan kosten en die voor het perceel Nieuwe Leliestraat 98 f 38.000. Indien rijk en gemeente ieder f 6000 per huisje bijdragen en uit het fond» wonïngonttrekking f 10.000 per huisje wordt verworven, kan met een hypo theek van f 30.000 de financiering rond gemaakt worden. Voor de aankoop van de percelen heeft de Stichting im mers geld uit schenkingen ter Iw- schikking gekregen. Met deze twee woningen die woon- en werkruimte zullen kunnen opleveren aan drie of vier kunstenaars (schil ders en beeldhouwers) is uiteraard het hele woon-werkruimte probleem voor deze groep niet opgelost. Maar de Stichting heeft dan ook nog meer pijlen op haar boog en wanneer de voortekenen niet bedriegen zal men zich binnenkort misschien wel eige naar kunnen noemen van zelfs 'n Jor- daanhofje met twaalf woningendit hofje staat ook op de Monumenten lijst, maar de huizen ervan zijn al en kele tientallen jaren onbewoond. Van het college van regenten U zo juist de laatste overgeblevene, op 80- jarige leeftijd overleden, zodat er een redelijke kans is dat de Stichting „Diogenes" dit bezit kan overnemen, teneinde er de zorg aan te gaan be steden die dit rustieke Jordaan- hoekje no«" waard is. Midden in de Hajas- than woestijn, een 200 kilometer ten zuidoos ten van New Delhi, be vindt zich een dorp van „heredicven". Zijn er dorpen iu India waar alleen hoefsme den. slagers of kappers vandaan komen, de in woners van Nayabas zijn toegewijde inbre kers. De „inina's". zoals zij worden genoemd, zijn geen gewone dieven. Zij reizen meestal per vliegtuig, of per trein (alleen eerste klas) en zij overnachten in luxe hotels. Slechts de lijken heb ben hun professionele belangstelling, maar zij zijn geen moderne Ro bin Hoods. Het geld wordt niet onder de ar men verdeeld, maar op de bank gezet. Zij gaan vaak op de volgende wijze te werk: een mina ver huurt zich als bediende bij een rijke familie in een grote stad." Hij leert de bedienden van naburige rijke families kennen en onderwerpt de huishoudens van die familie aan een nauw keurig onderzoek. Het resultaat wordt doorgegeven en een an dere heredief verlaat het dorp om bij de buurman in te breken. Hij interesseert zich alleen voor geld en ju welen en maakt zich snel uit de voeten. De heel ontwikkelde mina's bewegen zich onder de rijken en ge ven informaties door aan hun snelvoetige medeplichtigen. Volgens de erecode van de mina's berooft een heredief nooit zijn werkgever en verde digt hij zijn verwanten tot in de dood. De politie heeft de mi- nas nu de grond te heet onder de voeten ge maakt en vele mina's zijn op zoek gegaan naar eerlijk werk. De naam mina is echter "niet populair in India. Vele nationaliteiten komen bijeen in gerestaureerd Westengels landhuis Op een morgen in liet jaar 1945 zaten tien Anglicaanse geestelijken in de pastorie te Rochester bij elkaar. Hun gesprek ging over een nieuwe aanpak van het kerkewerk. De oorlog had niet alleen mate riële schade aan het Engelse volk toegebracht, maar ook diepe gees telijke wonden geslagen. Hoe moesten de velen bereikt worden, die van de Kerk ontvreemd waren? Twee van de aanwezige predikanten kwamen met een plan naar voren. Het gold de aankoop van een groot huis, temidden van een uitgestrekt landgoed, dat bossen en weiden, baaien en stranden bevatte. Het lag in één van de mooiste streken van Engeland, vlak bij de door toeristen zo geliefde „Valley of Rocks", enkele kilometers ten westen van Lynton, Noord Devon. Het heette Lee Abbey. Van het huis uit, had men een schitterend uitzicht over enkele baaien en de Atlantische Oceaan. In de verte, aan de overkant van het kanaal van Bristol, kon men bij helder weer de hergen van Wales zien. Al stond het gebouw op de plaats van een oud Cistercienserklooster: het was geen abdij wat de naam zou doen vermoeden maar een gerestaureerd landhuis. Voor de oorlog behoorde Lee Abbey toe aan een hotelmaatschappij. Vele Engelsen hadden hier een prettige vakantie doorgebracht, want met zijn zestig vertrekken kon het ongeveo* 200 mensen herbergen. In gedachten zagen de geestelijken de grote zalen al gevuld met conferentiegangers. Want wat zou dit gebouw, in deze omgeving, een goede dienst kunnen bewijzen aan heel het kerkewerk. llier lag toch wel een unieke ge legenheid om in een door de natuur zo rijk begiftigde omge ving mannen en vrouwen uit alle lagen van de bevolking te ontvangen, hen opnieuw met de vreugde en ernst van het evan gelie te confronteren door middel van cursus, training, eredienst en gesprek. Hier, vlak bij de zee, waar men kon baden en zonnen, bij bossen waar men uren kon lopen temid den van een grootse natuur, zou den mensen zich geestelijk en li chamelijk kunnen ontspannen en wellicht iets meer gaan verstaan van Hem, de Grote Schepper aller dingen. Ja, die Lee Abbey zou eigenlijk ingeschakeld moeten worden, bij een hernieuwde evangelisatie aan pak. Wanthet was te koop Maargeld ontbrak. Mooie plannen en schone ideeën toveren niet ineens een slordige veertig duizend engelse ponden te voor schijn. Met andere woorden: een bedrag van ongeveer vierhonderd- vijfentwintig duizend gulden was nodig, wilde het plan van deze twee geestelijken verwezenlijkt kunnen worden! In de overtuiging dat God achter het plan stond, dat dit centrum er moest komen, werd tot aankoop besloten. Uit zakelijk oogpunt was dit volkomen onverantwoord, want geen penny was er in kas. Maar van dat ogenblik af, be gonnen de gelden toe te stromen. 6 juni 1946 kon Lee Abbey dooi de Anglicaanse bisschop van Exe ter ingewijd worden. 'Nu vijftien jaren later getuigen duizenden dat Lee Abbey iets in liun leven betekend heeft.. Gees telijk en lichamelijk versterkt zijn ze na een verblijf van één of twee weken weer terug gegaan naai de stad, land of continent, anders dan ze gekomen waren. Want hier waren ze opnieuw iets gaan ver staan van de betekenis van een praktisch christendom dat heel het leven wil omspannen, ervoeren ze de kracht van de gemeenschap der gelovigen. Een blik op het programma van 3960 laat zien hoe gevarieerd en' rijk de activiteiten zijn, die hier plaats vinden. House-parties en conferenties, gezinsweken en cur sussen voor predikanten en ker kelijke werkers zijn er in bonte verscheidenheid. Prinses Wilhel- mina bijvoorbeeld nam in 3951 deel aan een cursus over „Chris tian Leadership" en vele Neder landers zijn in de afgelopen vijf- Ds. Jack C'. Winslow, één van de geestelijken die de stoot tot aankoop van Lee Abbey ga ven. tien jaren voor een of andere ac tiviteit ingeschreven geweest. Natuurlijk is een uitgebreide staf en veel personen nodig om week in week uit al deze gasten te kunnen ontvangen. Op het ogenblik zijn er vier pre dikanten aan Lee Abbey verbon den, benevens een theologe. Een kern van ongeveer zestig mannen en vrouwen, meestal jonge men sen vormt het huishoudelijk, ad ministratief, keuken- en tuinper- soneel. Zij zorgen ervoor dat de „machinerie Lee Abbey" geruis- loopt. Communiteit Zo is do communiteit Lee Abbey ontstaan, die thans over de ge hele wereld bekend is. Hierin zijn degenen opgenomen die zich aan Lee Abbey verbonden hebben, Niet op do wijze als monniken, die zich met geloften voor hun leven aan een klooster verbinden. Maar wel zo, dat zij beloven voor geruime tijd hun krachten aan doel en streven van Lee Abbey te wijden, mensen die hier komen om te dienen en, ieder op eigen wijze te wijzen op Hom, die waarlijk bevrijdt. De communi teit draagt een sterk internatio naal karakter. Van lien die toe treden wordt verwacht dat ze Christus als Heer aannemen en willen gehoorzamen en tijd zullen geven aan bijbelstudie en gebed. Hun gemeenschappelijke overga ve aan Christus schept een hech te band onderling, door eredienst en samenspreking nog verdiept. Eerlijkheid en liefde jegens elk ander wordt gevraagd. Alleen al

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 11