HBeifóas
DE WITTE OLIFANT
Klanken uit de ether
De avonturen van Stikkeltje en Rruimke
DE WOLKJESPIJP
Drink
lil!
REGENTEN WIERPEN ELKAAR
TREFZEKERE BALLETJES TOE
r
j
Ijoeilwill
ZATERDAG 20 AUGUSTUS 1960
PROVINCIALE ZEEZJWSE COURANT
15
Alle dingen in de kamer: de hoge vazen, de oxide klok,
de spiegel, de lampen en de ouderwetse poppen op het
roodfluwelen bankje, wisten waarom de olifant van
s ivoor op het mooiste plekje stond. Dat had hijzelf van
zijn hoge tafeltje af, dat helemaal alleen voor hem was,
wel duizend keer vertéld: „Ik breng geluk", ruiste hij
M zijn glanzend witte slurf: „Ik breng geluk!"
H Iedereen kende zijn verhaal: een maxi die zó wijs
was dat hij bijna toveren kon, had de olifant ixi een
H ver land, dat wél drie zeeën en twee oceanen vaxi hier
H ligt, uit ivoor gesneden. En terwijl hij de rug, de staart
en de kop maakte, had hij het boek van het geluk
H uit zijn hoofd opgezegd en daardoor was er zó veel
1= geluk in die witte olifant gekomen, dat hij er andere
mensen nog van kon uitdelen ook. Hij was verkocht en
van hand tot hand gegaan, overal waar hij gestaan had,
kreeg hij de mooiste plaatsjes en tafeltjes voor hem
alleen.
Zo was hij, heel veel ja
il ren geleden nu al weer, met
de mevrouw van het huis
H waar hij nu woonde, meege-
komen uit dat verre land.
H De mevrouw was héél, héél
oud, maar al kon ze dan
JU niet goed meer zien, toch
m stond ze nog vaak stil voor
H het tafeltje waarop de oli-
fant stond. Dan legde ze
haar gerimpelde hand tus-
H sen zijn grote witte oren
en lachte heel stil. En als
ze dan weer voorzichtig ver-
der schuifelde door de half
donkere kamer keek de oli-
fant trots om zich heen.
„Zie je?", fluisterde hij. „ik
kan zelfs heel oude mensen
nog laten glimlachen en ze
aan vroeger doen denken,
zodat ze weer blij worden.
Ik breng geluk".
„Ja", knikten alle dingen
stil terug, „Ja, dat is waar.
Jij kunt ze nog laten glim
lachen, witte olifant".
Maar toen op een dag ge
beurde er iets, waardoor al
les veranderde Het ging
met een schok en zó vlug
dat alle dingen eigenlijk
pas, toen het gebeurd was,
begrepen hoe erg het was.
De oude mevrouw was ól
te oud geworden om nog
langer alleen in dat grote
huis te wonen. Ze ging naar
een klein licht huisje ergens
buiten, waar andere men
sen voor haar konden zor
gen. Dat hadden de jonge
mensen, die familie van de
oude mevrouw waren, zo
bedacht. Ze kwamen haar
met z'n allen halen.
Nog voor ze binnenkwamen
in het grote huis, schrokken
de dingen in de kamer al
op. Zó veel lawaai hadden
ze ln jaren niet in de gang
gehoord; zoveel gelach en
gepraat en drukte. Opeens
waren ze binnen; „kijk nou
eens!", riep er één en met
een ruk trok hij de zware
roodfluwelen gordijnen, die
altijd een beetje dicht wa
ren, open. „kijk nou eens,
het lijkt wel een museum!
Moet je die malle hoge va
zen zien en die klok met
krulletjes. O en kijk die
gekke poppen op de bank
eens! En dit!", riep opeens
één, „dit hier!".
Ze stonden in een kring om
het hoge tafeltje, waarop de
witte olifant zoveel jaren
had gestaan. „Wat een mon
ster!" riep er één. „O, oma,
ivoor van het olifante-
hoofd, net of ze pijn had.
Even later vertrok ze; heel
zacht en heel stil, net zo stil
ais ze al die jaren door de
kamer had gelopen. En toen
begon het. De jonge mensen
gingen aan het opruimen.
„Eerst de rommel eruit!",
riepen ze en met één graai
waren de popjes van de
bank en de hoge vazen van
de schoorsteen. „Ik neem
de klok", riep één van de
jonge mannen. „En jullie
de olifant", zei de moeder
van twee kleine meisjes,
die al achterkleinkinderen
waren van de oude me
vrouw.
Hijgend tilden de kinderen
de olifant van zijn tafeltje.
„Wat is ie zwaar, hè", zei
de ene.
De kleinste zei niets; die
had ook niets gezegd toen
de anderen zo moesten la
chen om de vazen, de popjes
en de klok met de krulle
tjes. Ze drukte de witte oli
fant stijf tegen zich aan.
„Breng je echt geluk?",
„Een pijpje", zei het mannetje,
dat in de winkel kwam,
waarop de pijpenwinkelman
de doos met pijpen nam.
„Zoekt U maar uit, zoekt U maar uit,
ik heb wel duizend pijpen,
van hout, van steen, lang, kort of krom,
ze liggen voor het grijpen.
Een Goudse pijp, een zeemanspijp
en kijkt U toch eens hier:
hier ligt het meerschuim en daarnaast
het kersehout en vlier.
„Het geeft niet", zei het mannetje
tegen de winkelman,
„als het maar een goed pijpje is
dat wolken blazen kan.
Ik wil een wolk voor mij alleen,
een wolk om op te staan,
een wolk, een mooie witte wolk
om met vakantie op te gaan.
Heeft U een pijpje dat voor mij
zo'n wolkje blazen kan,
pakt U dat dan maar voor me in,
meneer de winkelman."
Mies Bouhuys.
WWWWVV*VW*VVWWWV\WW\<VV*WV
„waarom huil je zo? Wil je
terug naar je hoge tafel
tje?"
„Nee", zei de olifant, even
zachtjes als et kleine meis
je, „nee, dat niet. Het geeft
niet waar ik ben, me ar ik
heb gemerkt dat niemand
meer in me gelooft. Ze wil
len niet meer dat ik ze ge
lukkig maak. Alleen de
oude mevrouw, maar die is
waarom heeft U al die ra
riteiten bewaard?"
De oude mevrouw, die de
oma van die drukke jonge
mensen was, stond er heel
stilletjes bij, ze probeerde
maar zo'n beetje te glimla
chen maar je kon zien dat
het niet echt was. Ze legde
haar hand tussen de oren
van de olifant en zei zacht
jes: „hij brengt geluk. Ik
wou hem graag meenemen
naar het kleine huisje." Er
werd wéér hard gelachen.
„Maar oma, stel je voor!
Dat ding? Hoe kan U dat
nou meesjouwen? En het
hele huis zou er vol mee
zijn. Nee, oma, echt niet".
„Goed", knikte de oude me
vrouw zachtjes en ze pro
beerde nog altijd te glimla
chen, maar haar hand kneep
nu heel hard om het witte
vroeg ze aan het ivoren oor.
„Gooi hem maar in de rom-
melkist", riep één van de
drukke grote mensen, maar
het kleine meisje deed of ze
dat niet begreep. Zonder dat
de anderen het zagen nam
ze de witte olifant mre
naar het kamertje waar zij
logeren zou. Ze zei tegen
uiemand iets en verborg
hem onder de dekens van
haar bed. Pas 's avonds toen
ze naast hem schoof, dacht
ze weer aan hem. „O, ben je
daar?", vroeg ze, maar
meteen daarop zei ze niets
meer, want ze voelde dat
haar kussen nat van tra
nen was. Olifaritetranen
drupten langs de ivoren
wangen van het dier on
der de dekens.
„Wat is er?", vroeg het
kleine meisje verschrikt,
nu weg en hoe zal ik haar
in een vreemd land ooit
kunnen vinden?"
Hij huilde opnieuw; het
kleine meisje streelde hem
tussen zijn oren en over zijn
gladde rug, maar het hielp
niet. De hele nacht bleef
hij huilen.
Het kleine meisje viel in
slaap, maar haar plan was
gemaakt. De volgende dag,
nog voor er iemandin het
grote huis was opgestaan,
naaide ze het poppenwagen-
tje van zolder, dat lang,
heel lang geleden, toen haar
overgrootmoeder nog een
klein meisje was. altijd door
de marmeren gang werd ge
reden, van zolder en legde
er de witte olifant in. Net
zoals ze het haar poppen
altijd deed, dekte ze hem
toe en ging heel stilletjes
lllllll!l!llllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllll!llllllllllillllllllllllllllllllllillllllllllll!l!IIIIIIIH
het huis uit. Ze liep en liep,
al wist ze zelf niet goed
waar ze het huisje van de m
oude mevrouw moest zoe-
ken. „Ik kom er wel", dacht m
ze en ze had nog gelijk ook,
want iedereen die ze vroeg
was even vriendelijk en
hielp haar op weg. „Dat doe
jij zeker, hè", vroeg het
kleine meisje aan de witte n
olifant onder het lakentje,
;,iij zorgt zeker dat ze ons
allemaal helpen."
Opeens waren ze er; ze za-
gen een klein paadje dat p
een tuin inliep en bij de heg s
stond de oude mevrouw, de A
overgrootmoeder van het
kleine meisje. Ze zag haar
niet; ze staarde in de verte
en haar ogen stonden vol
tranen, net als de ogen van
de olifant die vorige avond.
Het leek wel of ze op
iemand wachtte, zo stond
ze daar.
„Wacht", fluisterde het klei-
ne meisje; ze tilde de oli-
fant uit het wagentje en liet
hem net over de heg heen. n
kijken; zijn witte gekrulde
slurf raakte de hand van de jj§
oude mevrouw „Nee", zei
die, „néé, ik droom! Dat
kan niet waar zijn. Hoe A
wist je dat ik aan je dacht?
O, lieve witte olifant, het
leek net of alle mooie din-
gen van vroeger yerdwe-
nen waren, nu jij er niet n
meer was. Hoe heb je dat
zo geraden?"
Nee. de olifant kon het haar
niet vertellen en het kleine
meisje draaide zich gauw
om met haar poppewagen.
„Laat het maar een won
der blijven", dacht ze, toen
ze terugliep. „Niemand
hoeft het te weten."
Niemaxid heeft ook ooit ge
weten hoe die witte olifant
bij de oude mevrouxo is te
ruggekomen, maar één ding
is er dat het kleine meisje
voor altijd weet: niets is
heerlijker dan andere men
sen blij te maken. Dat heeft
ze gezien op die morgen bij
de heg en al wordt ze ook
xiet zo oud als de oude
mevrouw zélf, dat zal ze
nooif vergeten.
MIES BOUHUYS.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
ZONDAG 21 AUGUSTUS.
niLVERSUM I. 103 m 746 kc/S. 8.00 VARA
12.00 AVRO. 17.00 VARA. 18.30 VPRO.
19.00 1KOR. 20.00—24.00 AVRO.
VARA: 8.00 Nws. en postduivenber. 8.-18
Voor het platteland. 8.30 Gevar. program
ma. 9,45 Geestelijk leven, toespr. 10.00
Pianorecital. 10.25 Boekbespr. 10.35 Gr.
10.55 Cabaret. 11.30 Lichte muz. AVRO:
12.00 Gram. 12.30 Sportspiegel. 12.35 Gr.
13.00 Nws. en SOS-ber. 13.07 De toestand
ln de wereld, lezing. 13.17 Meded. of gr.
13.20 Gram. 14.00 Boekbespr. 14.20 Gram.
15.10 Filmpraatje. 15.25 Gitaarduo. lfi.OO
Dansmuz, 16.30 Sportrevue. VARA: 17.00
Gram. 17.30 Voor de jeugd. 17.50 Nws.,
sportuitsl., en sportjourn. VPRO: 18.30
Korte Remonstrantse kerkd. IKOR: 19.00
Voor de jeugd. 19.30 De Open Deur, le
zing. AVRO: 20.00 Nws. 20.05 Ein Wal-
zertraum. operette. 21.15 Voordr. 21.30
Lichte muz. 21.45 Act. 22.00 Dansmuz.
22.30 Nws. en SOS-ber. 22.45 Gram. 23.15
New York calling. 23.20 Gram. 23.55—
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m 1007 kc/s. 8.00
KRO. 9.30 NCRV. 10.00 IKOR. 12.00
NCRV. 12.15 KRO. 17.00 Convent, van ker
ken. 18.30 NCRV. 19.45—24.00 KRO.
KRO: 8.00 Nws. en postduivenber. 8.15
Gram. 8.25 Inleiding hoogmis. 8.30 Hoog
mis. NCRV: 9.30 Nws. en waterst. 9.45
Gram. IKOR: 10.00 Gewijde muz. 10.15
Inleiding op de kerkd. 10.30 Kerkd. 11.30
Vragenbeantw. 11.45 De kerk i. d. spiegel
v. d. pers. lezing. NCRV: 12.00 Gram.
KRO: 12.15 Gram. 12.30 en 12.55 Gram,
13.00 Nws. 13.05 De hand aan de ploeg,
lezing. 13.10 Gram. 13.30 Lichte muz.
14.00 Radio Philharm. orlc. 14.25 Ka-
mermuz. 14.50 Gram. 15.00 Gram. 16.00
Gram. 16.30 Gram. Convent van kerken:
17.00 Geref. kerkd. NCRV: 18.30 Dubbel-
kwart. 19.00 Jonge kerk bijeen, lezing.
19.10 Geestelijke muz. 19.30 De gelijkenis
sen van Jezus, lezing. KRO: 19.45 Nws.
20,00 Gram. 20,55 Gram. 21.35 Voordr.
22.05 Gram. 22,25 Boekbespr. 22.30 Nws.
22 40 Rep. van het intern. Katholiek Emi
gratie Congres te Ottawa. 22.45 Avondge
bed. 23.00 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
TELEVISIEPROGRAMMA.
VPRO: 20.00 Gesprek aan de schrijftafel;
20.10 Documentair progr. 20.40 Licht pro
gramma. 21.10 Muzikale lezing.
NTS: 22.00 Sporlact.
VLAAMS-BELG. T.V.-PROGRAMMA.
19.30 Nws. 20.00 T.V.-feuill. 20.25 Gevar.
progr. 21.40 Poolse film. 21.50 Muzikale
act. 22.20 Nws. en journaal.
FRANS-BELG. T.V.-PROGRAMMA.
11.00—11.45 H. mis. 15.00 Marionnetten-
theater. 15.20 Film. 19.30 Feuill. 20,00
Journ. 20.30 Gevar. progr. 21.00 Film. 22.00
Film. 22.20 Film. 22.30 JoumaaL
MAANDAG 22 AUGUSTUS.
HILVERSUM 402 m 746 kc/s. 7.00
VARA. 10.00 VPRO. 10.20—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
7.23 Idem. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 9.00 Gym.
voor de vrouw. 9.10 Gram. (9.359.40 Wa
terst.) VPRO: 10.00 Morgenwijding.
VARA: 10.20 Gram. 10.55 Voordr. 11.15
Gram. 11.30 Blaaskwint. 11.50 Achter het
satijnen gordijn van de mode, lezirig. 12,00
Hammondorgelspel. 12.30 Land- en tuin-
bouwmeded. 12.33 Voor het platteland.
12.38 Pianoduo. 13.00 Nws. 13.15 Voor de
middenstand. 13.20 Roemeens ork. 13.45
Bedreigd Azië, reisbeschrijving. 14.00 Alt
en piano. 14.20 Voordr. 14.40 Orgelspel.
15,00 Koorzang. 16.00 Zestig minuten voor
boven de zestig. 17.00 Oude liedjes. 17.15
Versierde vakantietips. 18.00 Nws. en
comm. 18.20 Lichte muz. 18.50 Act. 19.00
Gram. 19.15 Regeringsuitz.: De Stichting
Bevordering Bescherming Bevolking
vraagt de aandacht van de Nederlandse
Noodwacht. 19.30 Lichte muz. 20.00 Nws.
20.05 Dansmuz. 20.35 Genoeg om samen
van te leven, klankb. 21.00 Exotische klan
ken. 21,25 Bayreuther Festspiele 1960: Der
fliegende Hollander, opera. 22.20 Nwb.
22.30 Der fliegende Hollander, opera
(verv.). 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m 1007 kc/s. 7.00—
24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nws. 7.13 Gram. 7.30 Een
woord voor de dag. 7.40 Gewijde muz.
8.00 Nws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00
HÜÜÜi
de enige
echte
FAMILIEREGERING IN ZEELAND (IV)
Bestuursladder werd met
recognities beklommen
Als regent zitting te hebben in
het stadsbestuur gaf in de 18e
eeuw niet alleen eer en macht,
maar ook geldelijk voordeel.
Wel moest bij zijn verkiezing
recognitie of inleggeld betaald
worden. Voor het kiezerschap,
de eerste trede van de bestuurs
ladder, was dat 25 of 150.
Werd hij raad dan bedroeg dit
150 of 900. Bovendien ont
ving elk der twee burgemeesters
24 of 144 per jaar voor een
knecht, die van stadswege nog
een rok of mantel kreeg. Dan
zaten zij in het zadel en wel
voor hun leven.
door B. J. DE MEIJ
Mocht men nog benoemd worden
tot bewindhebber der Oostindische
Compagnie, dan moest eerst 166.13.4
of 1000 betaald worden. Voor
bewindhebber der Westindische Com
pagnie was de prijs 600: Dat wa
ren vastgestelde tarieven. Betrek
kelijk kleine uitgaven in vergelijking
met hetgeen deze regenten spoedig in
de schoot werd geworpen; want voor
de regenten betekende regeren ook
buit verdelen.
(Advertentie)
BINNENVERINGBED
SCHUIMRUBBERBED
Voor de zieken. 9.30 Gram. 9.40 Voor de
vrouw. 10.15 Theologische etherleergang.
11.00 Gram. 11.25 Voordr. 11.45 Gram.
12.00 Kamermuz. 12.25 Voor boer en tuin
der. praatje. 12.30 Land- en tuinbouwme-
ded. 12.33 Gram. 12.53 Gram of act. 13.00
Nws. 13.15 Promenade ork. en koor. 14.05 I zikale komedie. 22.00 Wetensch. curiosa.
Schoolradio. 14.35 Gevar. progr. 15.50 Gr. 22.10 Nieuws en journaal.
16.00 Bijbeloverdenking. 16.30 Muzikale le
zing. 17.00 Voor de kleuters. 17.15 Gram.
17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45" Rege-
rnigsuitz.: Zwerftochten langs Nieuw-
Guinea's Noordkust, door L. Krook. 18.00
Orgelspel. 18.30 Vocale en instr. groe
pen. 19.00 Nws. en weerber. 19.10 Lichte
muz. 19.30 Radïokrant. 19.50 Gram. 20.30
Er waren méér lopers in de slag bij
Marathon, lezing. 20.45 Muzikale quiz,
21.15 Gram. 21.25 Pianorecital. 22.00 Euro
pese Evangelische Conferentie. 22.10 Lich
te muz. 22.30 Nws. en SOS-ber. 22.40 Gr.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Volksmuz.
23.25 Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
VLAAMS-BELG. T.V.-PROGRAMMA.
19.30 Nws. 20.00 Voor de Jeugd. 21.00 Mu-
HOOG EN LAAG WATER
nap
nap
21 augustus
uur
meter
uur meter
uur meter
uur meter
Vlissïngen
1.27
1.96
13.39
1.97
7.47
1.66
20.11
2.04
Terneuzen
1.54
2.11
14.06
2.11
8.15
1.83
20.40
2.21
Hansweert
2.26
2.29
14.37
2.27
8.48
1.96
21.13
2.34
Zierikzee
3.00
1.53
15.04
1.45
8.31
1.34
20.42
1.68
Wemeldinge
3.08
1.81
15.27
1.71
8.51
1.54
21.05
1.89
22 augustus
Vlissingen
1.59
2.11
14.11
2.10
8.21
1.74
20.48
2.13
Terneuzen
2.24
2.25
14.38
2.24
8.50
1.91
21.17
2.30
Hansweert
3.02
2.42
15.14
2.37
9.24
2.04
21.51
2.43
Zierikzee
3.37
1.60
15.43
1.48
9.07
1.35
21.19
1.73
Wemeldinge
3.45
1.90
16.04
1.79
9.26
1.55
21.42
1.94
m
32. Ze rijden langs een klein station
netje. „Eens even bedenken: voor
morgenochtend kan ik jullie niet vrij
laten... hé, kijk, daar staat de goe
derentrein voor morgenochtend al
klaar... dót ls de oplossing!"
Niemand te zien; het is al laat. Hij
doet voorzichtig een wagon open:
Een goed Idee. Ik eluit jullie in deae
wagon op; morgen vinden ze jullie
dan wel!" Dan duwt hij de vriendjes
hardhandig in de wagon.
„Kijk, hier is nog wat chocolade;
amuseer je maar tot morgen" grin
nikt de oplichter. Hij doet de deur
op slot en rijdt vlug weg. De vriend
jes roepen... niemand hoort er iets
van op het verlaten rangeerterrein.
De ambten te Middelburg door de
vroedschap toegewezen waren
naar hun belangrijkheid, (d.w.z.
naar hetgeen zij geldelijk op
brachten) verdeeld in grote, klei
ne, verkoopbare en overige amb
ten. Dat er wel eens geschil ont
stond over de vraag tot welke
groep een ambt behoorde, is te
begrijpen.
Door „presuatie" en „inductie", door
onderlinge bespreking, elkaar te
overtuigen, trachtte men tot een op
lossing te komen.
Natuurlijk werd elke vergadering ge
notuleerd. Maar de vroedschap van
Middelburg hield er nog secrete of
geheime notulen op na, waarin een
en ander over de contracten werd
aangetekend. Blijkbaar mocht dit in
latere jaren het daglicht niet zien,
want de bladen waarin die aanteke
ningen stonden, waren verzegeld.
Zegels verbroken
In de 19de eeuw zijn de zegels ver
broken en werd de inhoud zo een pu
bliek geheim. Kenschetsend zijn de
volgende regels: „Wij zullen altijd
weer onszelf'benoemen, verwachten
de den zegen van God almachtig over
deze eenparige en welgemeende re
solutie, belovende dezelve tot groot-
making van „Godes Naems eere te
sullen executeeren" (uitvoeren).
Elke vergadering werd met gebed
geopend, uitgesproken door de stads
predikant. Deze werd boven de 12
hervormde predikanten door de stad
beroepen en betaald. In zijn plechtige
korte toespraak en gebed werden bij
een verkiezing de raden en kiezers
vermaand naar hun plicht en ambts
eed met een vrije keuze mannen naar
Gods hart te kiezen, achtbaar om hun
deugden en bekwaam om rechter
en regeerder van het volk te zijn.
Geen vreemde
Vóór de hervorming was in het stad
huis een altaar. Voor elke vergade
ring, die wekelijks werd gehouden,
werd een mis gelezen. De ene week
door de Minderbroeders, de andere
week door de Augustijners.
Mocht iemand voor een ambt be
noemd worden, dat een regent bij
zijn lidmaatschap kon waarnemen en
tamelijk geldelijk voordeel bracht,
dan werd natuurlijk géén vreemde
benoemd. Zo bracht het weesmeester
schap ruim 1000 op. Voor een be
trekking, die niet door een raadslid
vervuld kon werden ging het anders.
De gegadigden moesten een bod doen.
Uit de drie meestbiedende personen
werd dan een keuze gedaan. Dit ge
schiedde niet door de gehele vroed
schap maar door het lid. dat aan de
toerbeurt was om een betrekking
weg te geven.
Winstgevende betrekkingen waren
bijvoorbeeld het bodeschap op
Vlissïngen. Veere, Goes en andere
steden. Blijkens de betaalde re
cognitiegelden waren ook belang
rijk: controleur van de vismarkt,
commissaris op het Rotterdamse
veer, crïeërder of vendumeester,
beurtschipper op andere steden,
stadsdrukker, rouwmantelver-
huurder, lijkbidder en grafdelver.
Een paar voorbeelden als nadere toe
lichting. In 1687 werd voor het post
meesterschap een recognitie van
1151 of 6906 betaald. In 1702
moest een nieuwe postmeester
13.500 betalen en in 1728 zelfs
16.300. Uit deze verhoogde bedra
gen zien wij, dat het postwezen als
gevolg van de uitbreiding van de
handel aanmerkelijk was toegenomen
en hiermede ook de inkomsten van
de postmeesters.
Voor 1000 rijksdaalders
Het griffierschap van de weeskamer
werd in 1677 verkocht voor 1000
rijksdaalders en een storting van
12.000 in obligaties van de Bank
van Lening. Voor het ambt van op
roeper bij verkoping werd in 1791
zelfs 9000 betaald. Natuurlijk moes
ten de benoemde personen het door
hen betaalde bedrag grotendeels of
geheel uit de opbrengsten hunner
functies terug verdienen.
Er waren roosters van opvolging, zo
dat ieder raadslid op zijn beurt zowel
de voordelige als een minder voor
delige functie had weg te geven.
Anna Mulder zegt in het 4de deel
van haar „Zeven ecüwen Levens
kunst" het zo juist: de corrupte
functionarissen wierpen elkaar de
bal toe. En de bal miste nooit.
Geen enkele familie raakte bij dit
spelletje af. Het was een nooit
falende oligarchie of overheer-
sching van weinigen.
(Slot volgt).
9 Gaston Dominicl, de thans 84-jarige
Franse boer, die zes jaar geleden wegens
moord op de Engelse familie Drummond
ter dood werd veroordeeld, gratie kreeg
en 14 juli op vrije voeten kwam, mag zijn
tegenwoordige woonplaats" Montford niet
zonder toestemming van de autoriteiten
verlaten. Dominici woont sinds zijn vrij
lating bij zijn dochter, niet ver van de
plaats van de moord. Normaal mogen ge
vangenen die gratie hebben gekregen zich
niet vestigen in het departement waar
zij hun misdaad pleegden. De vrijlating
van Dominici en het feit dat hij zich
weer in zijn vroegere departement. Bas
ses Alpea mocht vestigen heeft protesten
uitgelokt.
