PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Maar liefde won
MIDDELBURGSE SPORTLIEDEN
WEER IN FOLKESTONE
SPORT EN WEDSTRIJDEN
TERNEUZENS INTERNATIONAAL
ZEEHENGELC0NC0URS
4
PROVIN O I ALB; ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 8 AUGUSTUS 1960
ONTVANGST EN KERKDIENST
Voor de tiende maal is een groep Middelburgse sportlieden deze week
begonnen aan de uitwisseling met Folkestone. Na de eerste schermutse
lingen van zondag kijken de Zeeuwse hoofdstedelingen reeds tegen een
40 achterstand aan, omdat zij het tennis en de hockeywedstrijd met een
nederlaag moesten afsluiten.
Zaterdagmorgen om 6 uur waren de ruim 100 Middelburgse sportlieden,
die vergezeld werden door burgemeester mr. Joh. de Widt en zijn echtge
note, met als bestemming Oostende, vertrokken. Hier lag de mailboot
gereed, die behalve het Zeeuwse gezelschap nog liefst L800 passagiers
naar Dover bracht.
Tennissers en hockeyers
gaven de winst af
Ondanks de grote drukte op de kade
van Dover kwamen de Middelburgers
daarheen veilfg geloodsd door de
officials uit Folkestone in de twee-
verdiepingsbussen terecht, die hen
naar Folkestone brachten. Tijdens de
bustocht werd ieder in het bezit ge
steld van programma's, toegangs
kaarten, plattegronden en inkwartie
ringsadressen, zodat men zich daar
over geen zorg meer behoefde te ma
ken. Na een eerste kennismaking met
het fraaie natuurschoon van Folke
stone werden de gasten met perso
nenauto's naar de diverse adressen
gebracht, waar een „opknappertje"
geen kwaad kon
's Avonds was er een officiële ont
vangst in de prachtige Leas Cliff
Hall. Beide burgemeesters, Alderman
F. W. Archer en mr. De Widt, hiel
den hierbij de gebruikelijke speeches,
nadat de beide burgemeestersvrouwen
een enorme taart opgemaakt in
de Nederlandse nationale kleuren
hadden aangesneden. Burgemeester
Archer sprak hierna weer van de
hechte band tussen de twee steden.
Hij noemde het een unicum, dat
dank zij de goede organisatie de
uitwisseling nu reeds voor de tiende
maal gehouden wordt. Mr. De Widt
repliceerde met een dankwoord en
wees op het grote voordeel van deze
ontmoetingen om te komen tot een
beter begrip onder de volkeren, waar
op de burgemeester reeds bij voor
baat voor het genotene dankte.
Hollandse molen
Na de ontvangst genoten de gasten
van een groot, verlicht plantsoen,
waar een 10 meter hoge Hollandse
molen van levende planten is aange
bracht, met schijnwerpers verlicht.
Daarna werd op het strand een groots
vuurwerk afgestoken, hetgeen voor
de meeste sportmensen het besluit
was van deze lange en vermoeiende
dag.
Zondagmorgen werd een speciale
kerkdienst gehouden in de Grace Hill
Church, die met bloemen en de beide
nationale vlaggen getooid was. Ds.
J. C. Wynne Davis sprak over de
wereldverbroedcring cn de hechte
banden tussen Middelburg en Folke
stone. Burgemeester Archer las een
(Advertentie)
KEUZE UIT 5 SMAKEN
AARDBEIEN SINAASAPPEL,
ANANAS CASSIS. CITROEN
Bijbelgedeelte, waarop deze stijlvolle
kerkdienst besloten werd met het zin
gen van de beide volksliederen.
Om 13 uur kwamen de eerste sport
lieden in het strijdperk; het waren
de lawntennissers. Folkestone won
dit nummer met 73. Om half zes
kwamen de hockeyploegen in liet
veld. Folkestone bleek over een bij
zonder sterk team te beschikken. Tot
de rust zagen de Middelburgers kans
om de stand dubbel-blank te houlen,
maar na de rust moest, de hoofdste
delijke defensie zwichten voor het
Folkestoniaans geweld, dat twee tref
fers in het doelwit der gasten boorde.
Bruinvis-poloploeg won
provinciaal toernooi
Voor het provinciaal waterpolotoer-
nooi dat zaterdag in het zwembad te
Terneuzen gehouden werd, waren vijf
zeventallen opgekomen. Het warme
zomerweer trok vrij veel belangstel
ling en er waren daarbij ook enkele
spannende wedstrijden te zien. Al
spoedig bleek echter dat de Sas van
Gentse „Bruinvis" de sterkste was.
Met 70 won dit zevental van de Ter-
neuzense „Schelde 2". Het was dan
ook geen verhouding en spanning zat
er hoegenaamd niet in deze ontmoe
ting.
Veel interessanter was de wedstrijd
tussen de „Ganze" uit Goes en de
„Zeehond" uit Vlissingen. Deze wed
strijd werd door de Goesenaren met
32 gewonnen. Maar in de laatste
wedstrijd moest „Ganze" het tegen
„Bruinvis" met 51 afleggen.
De totale uitslag luidt als volgt
De Schelde 1de Ganze 13; Bruin
vis 1Schelde 2 70; GanzeZee
hond 32; Schelde 1Schelde 2 6
1; Schelde 1Bruinvis 1 29; Zee
hondSchelde 1 14; GanzeBruin
vis 15.
Totaaluitslag: 1 Bruinvis; 2 Ganze; 3
Schelde; 4 Zeehond; 5 Schelde 2.
Lex Jongsma won de „open"
schaaktitel van Nederland
Cor Jansen op gedeelde
laatste plaats
De Rotterdammer Lex Jongsma is de
opvolger geworden van de Pool Bra_
niokï~als open schaakkampioen van
Nederland. Jongsma behaalde 6
punt uit 7 partijen. In de laatste ron
de won de nieuwe titelhouder van de
Westduitser Diemer, die al te opti
mistisch materiaal offerde. Kuypers
(Breda), dominee Gorïs (Bargum) en
Verholst (Utr.) deelden met 4% de
tweede plaats.
Cor Jansen, de Zeeuwse vertegen
woordiger uit Waterlandkerkje, be
landde na zijn laatste verliespartij
tegen de Nijmeegse schaker Speijer
op de met twee anderen gedeelde
laatste plaats. Hij veroverde in to
taal 1V3 punt.
De Westduitser Diemer, die een ze
kere reputatie als aanvalsspeler ge
niet, heeft ervaren dat men zijn
voorkeur voor combinatiespel niet te
ver mag drijven. Hij kwam op 3 pun
ten uit 7 partijen. Conings (België),
Meddeler (Heerlerheide) en Jansen
(Waterlandkerkje) deelden de laat
ste plaats met lVz uit 7. Voor deze
drie geldt, dat het isolement nadelig
werkt in een zwaar hoofdklasse-
toernooi. De uitslagen van de zeven
de ronde: Jongsma-Diemer 10,
Kuypers-Goris 01, Mulder-Van
Donk 10, Meddeler-Verholst 01,
Conings-Quakkelaar 01, Jansen-
Speyer 01.
De eindstand is: 1. Jongsma 6V2 pnt,
2, 3 en 4. Kuypers, Goris en Verholst
met 4'/3 pnt; 5. Quakkelaar 4 pnt;
6. 7 en 8. dr. Mulder, ir. Van Donk en
Speyer met elk ZV2 pnt; 9. Diemer 3
pnt; 10, 11 en 12 Conings, Jansen «en
Meddeler l^pnt.
Met de wetenschap het kampioen
schap moeilijk te kunnen behalen
speelde Cor Jansen min of meer voor
zijn plezier, overigens geen slechte
tactiek, omdat het geen kwaad kan
in sterk milieu wat te experimente
ren. Dat dit „geld kost" om met
schakers te spreken tja, wat wil
men. Dus poogde hij in de 6de ronde
in een Albins Tegengambiet, een vrij
riskante opening, een stukoffer te
brengen, dat in de theorieboeken
(nog) geen plaats beeft gevonden.
Het leverde enkele schaak enenig
initiatief op, maar opponent ds. Go-
ris verdedigde zich nauwkeurig en
behield het geofferde materiaal. Toen
viel er na enkele uren geen garen
meer te spinnen.
Het eindspel tegen Conings, dat in
de late donderdagayonduren, werd
afgespeeld, bleek voor de Belg fijne
wendingen te bevatten, „te fijn" zei
den de omstanders. Jansen moest
het er helaas mee eens zijn.
Zaterdagmiddag om 2 uur zei Jan
sen; „Het moet niet meer te lang
duren, anders haal ik straks de bus
naar huis niet meer". Een typeren
der uitspraak voor diens isolement
en diens handicap jegens andere
hoofdklasse-schakers uit den lande
is wel nauwelijks denkbaar Zo
bezien, en de objectiviteit gebiedt het
aldus te bekijken, is het spel van
Jansen, gebaseerd op aanleg' en uit
houdingsvermogen, voor elke stij
ging vatbaar. Onze Zeeuwse voor
vechter speelt ongetwijfeld op het
zelfde niveau als de landelijke hoofd
klassers, maar... hij komt tot een la
gere score.
„Net iets te kort" in een opening,
„net te veel tijd gebruikt" in het
middenspel, „net even pech bij een
taxatie", enzovoort, enzovoort;
schaakkenners weten hoe dergelijke
nuance-factoren de uitslag kunnen
bepalen. In het toernooi van Venray
is dat het geval geweest. Een oplos
sing voor het vraagstuk van het iso-
De heer -J. Bogievoorzitter van de
Nederlandse Bond voor Handboog
schutterijen r.)reikte zondagmid
dag te Kwadendamme het diploma
voor het jeugdkampioenschap van
Nederlandmet bijbehorende beker
uit aan de nieuwe kampioen Frans
Beaujean. de 11-jarige schutter uit
Overhoven bij Sittard.
Foto P.Z.C.)
lement? Spelen, spelen en nog eens
spelen, hoe en waar dan ook en zo
min mogelijk tegen zwakkeren, want
dat bevordert de nonchalance en ver
mindert de hai-dheid.
We mogen overigens over het resul
taat van de Zeeuwse equipe in de
grote Bondswedstrijden niet onte
vreden zijn. Hier volgt hel erelijstje:
PRIJZEN I
Achlkampers: D. Verspoor. Middel
burg, eerste prijs met 5 !i uit 7; E.
Louws, Oostkapelle, 4% uit 7, gedeel
de tweede plaats en prijs; F. v. Wij
nen, Middelburg, 5 uit' 7, gedeelde
eerste plaats en prijs; G. Jonkheer,
Middelburg, 3 uit 7, net buiten de
prijzen.
ZeskampersK. den Hamer, Sluis
kil, 4Yi uit 5, eerste prijs; L. Dubbel
dam. Sluiskil, ZV2 uit 5, eerste prijs;
Pietersc, Middelburg, 3 uit 5, tweede
prijs.
Een erelijst die er zijn mag!
Mevrouw Fenny Hëemskerk, 21. jaar
lang kampioene van Nederland, ver
dool- in de laatste ronde van me
vrouw Vreeken. Do laatste kwam er
door op 6 punt uit 7 partijen. De
Haagse mevrouw Timmer speelde re
mise tegen mej. Broerse. De dames
vochten x-uim 7 uur om de buit. Als
resultaat van een cn ander zullen de
dames Vreeken en Timmer 'n match
om de titel (moeten) spelen.. Of me
vrouw Heemskerk dan de winnares
zal uitdagen is nog niet bekend.
VOOR DE DERDE MAAL
Gemeentepolitie van
Terneuzen 3e prijs
Zaterdag om half twaalf werd in Ter
neuzen net startsein gegeven voor de
derde internationale zeehengelcon-
cours, georganiseerd door de iienge-
laarsvereniging „Ontspanning na In
spanning" te Terneuzen. Wegens te
lage waterstand was de aanvang van
deze wedstrijd een half -uur verlaat.
Bijna 500 hengelaars, hoofdzakelijk
uit Zeeland, een dertig uit België en
één uit Drachten, die toevallig in
Terneuzen op vakantie was, hebben
hun gclult langs de Scheldeoever be
proefd.
Tegen zes uur werden de prijzen uit
gereikt. Eerst hadden de voorzitter,
de heer C. J. v. d. Broek, de jury bij
monde van de heer J. Olijslager en de
waarnemend bui-gemeester, wethou
der M. de Vos hun waardering uitge
sproken voor al dit werk. Een bij
zonder woord van dank aan V.V.V.,
„Klimop" en diverse Terneuzense
middcr.standszaken en bedrijven vond
de voorzitter zeker nodig want daar
van is veel steun ondervonden.
Wethouder De Vos wees op het cen
trum Terneuzen en hoopte dat de ve
le supporters zeker eens zouden te
rugkomen en ook de hengelaars: mét
of zonder hengel, dat deed er niet
toe.
Er 'waren .15 bekers waarvan er elf
naar de korpsen gingen. Vlissingen
won dc eerste, de tweede, de zesde en
15449. „Kolonel". Cameron
keek Sandra spottend aan,
terwijl hij met bestudeerde
bewegingen een sigaar uit
zijn binnenzak haalde en die
aanstak. „Kom kom nou,
meisje", sprak hij lang
zaam en dreigend, je wilt
me toch niet vertellen dat
onze vriend Storm gehei
men heeft voor zijn verloof
de? Je weet bliksems goed
waar hij die Valeron-docu-
menten verborgen heelt,
maar je wilt zeker graag
de dappere heldin uithan
gen." Zijn stem kreeg een
harde klank. „Welnu, we
kennen hier wel enkele minder beschaafde
manieren om iemand aan 't praten te krijgen
en als je zo koppig blijft moeten wc die ma
nieren helaas gaan toepassen!" Sandra ver
beet haar pijn en keek de man tegenover haar
strak aan. „U hebt zeker teveel gangster
films gezien. Misschien slaagt U erin mij bang
te maken, maar ik zal toch niets vertellen
over die Valeron-plannen, om de doodeenvou
dige reden,- dat ik er niets 'van af weet! Bo
vendien, wat zou een luchtmachtkolonel ermee
moeten beginnen? U bent uw uniform on
waardig!" Cameron grinnikte. „Stel je ge
rust. Dat uniform is maar camouflage. En wat
die plannen voor mij betekenen is iets dat jij
toch niet kunt begrijpen!"
de tiende lcorpsprïjs met respectieve
lijk «74, 651, 513 en 328 punten en
ging dus met 4 fraaie trofeeën naar
huis. De Terneuzense Gemeentepoli
tie had met 526 punten de derde prijs.
4 Sas van Gent 522 pnt.; de 5c. 8e cn
lie prijs was voor de „Zeebaars" uit
Scherpenisse met respectievelijk 520.
397 en 323 punten; 7 Kloosterzande
II 427 pnt. en 9 Hoek 1 met 394 pnt.
De best geklasseerde buitenlander
was C. Rosman uit Maldegem; de
best geklasseerde Nederlander, C. J.
Verspeu uit Dordrecht; mevrouw
Van der Hooft uit Terneuzen was de
best geklasseerde dame en D. Mol-
lerna ving het grootst aantal vissen
wat hem eveneens een beker ople
verde.
Vol trots ging de eerste prijswin
naar van dit concours, de heer J.
Hofman van Driewegen in een stoel
van het prachtige tuinameublenient
zitten. Op tafel een beker als eerst-
geëindigue; in zijn hand de fraaie
P.Z.C.-beker voor de best geklasseer
de Zeeuw. Hij behaalde 679 punten.
Met grote snelheid stevende dc 12-ja-
rigc W. van der Hooft uit de Steën-
ltamplaan te Terneuzen op een kost
bare complete vishengel af toen hij
wist dat hij met 626 punten de twee
de prijs had behaald. P. Moes uit de
Dekkerstraat was derde met 624 pun
ten; 4e A. de Caluwé, Sluiskil 536
pnt.; 5 Jac. van Drongelen, Sluiskil
497 pnt.; 6 D. Mollcma, Terneuzen
457 pnt.; 7 mevr. v. d. Hooft, Ter
neuzen 449 pnt.: 8 L. van Tatenho-
vc, Terneuzen 398 pnt.: 9 C. Phil,
Vlissingen 368 pnt.; 10 M. Sollmgen,
Kloosterzande 364 pnt.; 11 P. v. d.
Endc. Terneuzen 341 pnt.; 12 J-
Naaktgeboren, Vlissingen 326 pnt.;
13 J. v. As, Scherpenisse 307 pnt.;
14 A. van Riessen, Hoek 306 pnt.; 15
J. D'Hondt, Sluiskil 300 pnt.: 16 C.
Ras. Vlissingen, 297 pnt.; 17 R. de
Graaf, Sluiskil 295 pnt.; 18 G. Schot,
Scherpenisse 292 pnt.; 19 C. Ros
man, Maldegem (B.) 291 pnt,; 20 W.
v. d. Hooft, Terneuzen 280 pnt..; 21
B. Begheyn, Terneuzen 278 pnt.; 22
L. Kiel, Terneuzen 276 pnt.; 23 H.
van Seyen, IJzendijke 275 pnt.: 24 R.
Riouw. Nieuwpoort 272 put.; 25 K. v.
Kerkhove, Kloosterzande 267 pnt.
Russen wonnen van Duitse
schakers met 51-13
De schaakwedstrijd tussen de natio-
tionale teams van West-Duitsland cn
Rusland, die ruim twee weken heeft
geduurd, is geëindigd met een 5113
overwinning voor de Russen. De uit
slag van de achtste en laatste ronde
was 62 in hun voordeel.
Tot de beste persoonlijke score
kwam wereldkampioen Michael Tal:
7,5 punt uit 8 partijen. Petrosian
en Polugaievsky scoorden elk 6,5
punt, beiden uit zeven partijen. De
beste Duitser was Darga met een
totaal van 3 punten uit zeven partij-
z
O
Juffrouw Pilbright ging in de rieten
leunstoel met zijn blauwe kussen zit
ten, terwijl beiden een ogenblik zwe
gen. Eindelijk zei Karen, met een
blik op de vaas neegerzette heerlijk
heden, ietwat dromerig: „Niemand
heeft er ooit aan gedacht zo vriende
lijk voor me te zijn als U!"
„Als ontbijt op bed, bedoel je zeker?
glimlachte juffrouw Pilbright. Ze
vond iets liefs cn kinderlijks in dit
meisje, dat volgens Aubrey toch ze
ker éénentwintig moest zijn. Lief
ja en innemend, maar toch ook wat
vreemd, wat zonderling. „Nu", ging
ze voort, „ik hoop, dal je het prettig
vindt!".
..Het is heerlijk", verklaarde Karen,
terwijl ze liefkozend over de rand
van het dienblad streek, „Hebt U dit
geborduurd?"
„Lieve hemel, neen!" riep juffrouw
Pilbright, naar haar flinke, sterke
handen ziende. „Eerien is mijn hoog
tepunt! Ik heb dit van een nicht als
verjaarscadeau gekregen. Maar eet
nu 'je ontbijt verder op".
Margaret Malcolm
Toen dit was afgelopen, nam juf
frouw Pilbright het blad weg en ging
op de rand van het bed zitten.
„Zeg eens, kindlief", vroeg ze. „Zou
je me nu het een en ander over jezelf
willen vertellen?"
„Er is niet veel te vertellen", ant
woordde Karen, wier gladde voor
hoofd zich rimpelde. „Mijn vader
stierf voor mijn geboorte cn mijn
moeder toen ik ter wereld kwam. Ik
werd opgevoed door een oude tante
van vaderszijde van moederskant
hen ik in de verte familie van de Cot
tons. Voor tante Mary stierf wist ik
weinig van hen af. Ik was toen onge
veer veertien cn ze beweerden, dat ze
mij, omdat ze zelf kinderen hadden,
geen van allen konden huisvesten,
maar aan mijn opvoeding zouden
meebetalen en later een betrekking
voor me zoeken. Zodoende kwam ik
bij een andere tante, eigenlijk oud
tante, en haar man. Ergerg
aardig waren ze niet voor me".
Karen's lippen beefden bij de hcrin-
I nering aan de jaren, toen ze zich zo
vernederd had gevoeld door haar af
hankelijkheid, ellendige, eenzame ja
ren, waarin ze het verschil tussen
haar en andere meisjes eerst goed
had leren beseffen. Ongetwijfeld was
ze noch zo verstandig, noch zo aai*-
dig of lieftallig, want anders zouden
de haar toegewezen beschermers
haar toch wel enige genegenheid
hebben betoond, had ze verondersteld.
..Toen ik van school kwam", ging ze
voort, „hadden ze mij geloof ik, wel
bij hen willen houden, omdat ik hun
nu goed van dienst was. O, niet wat
kennis betreft, want ik had nooit best
kunnen leren, maar we) in het huis
houden
„Ja, dat geloof ik graag", zei juf
frouw Pilbright droogjes. „Ga maar
vorder."
„Maar", hernam Karen, „de Cottons
hieven voet bij stuk houden. Zij wil
den, dat ik voor juffrouw Cotton zou
gaan zorgen. Dat heb ik gedaan en
meer valt er niet te vertellen".
Een ogenblik deed juffrouw Pilbright
er het zwijgen toe, maar al sprak ze
niet, ze dacht des te meer. Wat een
schande, dal arme kind van het kast
je naar de muur te sturen, misbruik
'te maken van haar hulpeloosheid!
Voor alles wat haar o zo karig werd
toegemeten niet slechts dankbaarheid
maar ook tegenprestaties te verlan
gen. Op dit ogenblik was juffrouw
Pilbright er bijna toe gekomen, zelf
Karen een tehuis aan te bieden, maar
iets hield haar ervan terug.
Zc stond op en keek uit hot venster.
„Mijn broer is naar stad", zei ze ten
slotte. „Hij heeft gezegd, dat je het er
vandaag maar eens van moest ne
men. Als hij dan vanavond thuiskomt
wil hij wat met je praten".
„Ja, over een betrekking", zei Karen
vlug. „Ik moet er gauw een zien tc
krijgen, begrijpt U, want ik bezit
niets dan de honderd pond. die juf
frouw Cotton me heeft nagelaten en
als Ik daarvan ga gebruiken, zijn ze
gauw op!"
„Ja, dat geld moet je als een soort
nestei beschouwen",beaamde juf
frouw Pilbright. „Maar wat die be
trekking aangaat, zo'n haast is daar
niet bij. want we willen je eerst een
poosje bij ons houden. Neen, weiger
dat nu niet dadelijk, maar wacht tot
mijn broer met je heeft gepraat. Als
je nu klaar bent om op te staan, ra.
ik naar beneden. De badkamer Is pre
cies tegenover je kamerdeur cn als je
een bad wilt nemen, warm water is
er genoeg".
Bij de deur keerde ze zich nog even
om. „Ik weet wel", zei 'ze enigszins
aarzelend, „dat het hier in huis mis
schien een beetje eentonig is voor een
jong meisje zoals jij, maarik
zou toch graag zien, dat je bleef,
want ik heb nooit iets jongs gehad
om voor te zorgen".
„Lieve juffrouw Pilbrightbe
gon Karen, door de klank In de stem
van haar gastvrouw ontroerd, maar
ondertussen had deze, verschrikt, dat
ze haar eigen aandoening had laten
blijken, reeds dc deur acht zich ge
sloten.
En nu welk een luxe, een bad voor
ze zich aankleedde! Bij juffrouw Cot
ton had Karen slechts af en toe, wan
neer het zo uitkwam, een bad geno
men en dan altijd in de zinken was-
lcuip ln de bijkeuken, want er was
haar al gauw aan het verstand ge
bracht, dat de badgeyser niet voor
haar mocht worden aangestoken.
Ze genoot dus dubbel in het warme,
geurige water juffrouw Pilbright
had haar nog toegeroepen, dat ze de
bij het venster liggende badzouten
vrij mocht gebruiken en Karen had
dit ook, op bescheiden schaal gedaan
terwijl ze zich afvroeg of het per
slot van rekening toch mogelijk zou
zijn, bij de Pilbrights in huis te wo
nenen. Ze bewonderde de verschroom-
de kranen en de keurige witte tegels,
die gemakkelijk zouden zijn schoon
tc houden, want natuurlijk zou ze
waar mogelijk, graag de helpende
hand bieden in dit gastvrije huis.
Weliswaar maakte juffrouw Pil
bright de indruk, dat ze volkomen in
staat was, zichzelf te redden, maar
toch zou zij, Karen, het hier zeker
prettig hebben. Daarbij kwam, dat
zc er tegen opzag, weer naar anderen
te moeten gaan. Stel eens, dat ze niet
over haar werk tevreden waren en
haar allerlei standjes gaven! Wat zou
dat voor betrekking zijn, die meneer
Pilbright in petto nad? Waarschijn
lijk een bij de ccn of andere cliënt
op leeftijd, zo iemand als juffrouw
Cotton. Bij die gedachte kreeg ze hel
lichtelijk te kwaad en eensklaps her
innerde ze zich iets anders, door me
neer Pilbright geopperd: dat ze mis
schien wel zou trouwen. Onwillekeu
rig, huiverde ze, want een huwelijk
scheen haar wel het allerlaatste toe.
Stel je voor: volkomen afhankelijk te
zijn van een man voor alles wat je
bezat en je hele persoonlijkheid er
aan tc geven ter wille van zijn geld.
Terwijl je zelf niet over een eigen
kamertje, hoe schamel dan ook, zou
kunnen beschikken! Alles, je gehele
leven zou je voortaan met een ander
moeten delen.
„Neen" zei ze plotseling, zonder het
zelf tc weten hardop. „Ik zou nog
liever sterven".
Haastig sprong Karen uit het bad.
kleedde zich vlug aan, borstelde haar
donkere haar tot het een zijdeachtige
glans kreeg en ging, na haar bed te
hebben opgemaakt, langzaam de trap
af.
Beneden was juffrouw Pilbright be
zig bloemen te schikken op de grote
mahoniehouten eetkamer-tafel, die
door een kleed van Amerikaans was
doek tegen water werd' beschermd.
„Zo. kindlief, daar ben je dus!" sprak
ze vriendelijk. „Zeg nu eens wat je
vanmorgen doen wil. Je moet dit als
een vakantiedag beschouwen, zie je",
ging ze voort, aldus Karen's aanbod
om haar te helpen in de kiem smo
rend. Elke morgen komt een flinke
vrouw uit bet dom hier werken en ik
dacht zo. dat je het wel prettig zou
vinden, de lunch huiten te gebruiken.
(Wordt vervolgd)
