Van mensen en dieren die
„anders" zijn
JWDSOHh&z1
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Waar zijn onze schepen?
MAANDAG 1 AUGUSTUS 1960
PROVINCIALE ZB EOW8 B CO O RA NT
S
Gisteren was ik met mijn klei
ne Shetlandse herdershond
Toynbee tussen twee buien
door in het park voor mijn huis
aan 't wandelen. Daar kwam een
mannetje aan. klein, leunend op
een grote stok, iemand die wel
licht het slachtoffer van kinder
verlamming was geweest, en die
bij iedere stap, helemaal naar
rechts, en dan weer naar links,
doorzakte. Voor mij een zielig ge
zicht, waar ik liefst uit beleefd
heid mijn ogen van had afgewend.
Maar mijn hond vond het niet zie
lig. Het prikkelde hem geweldig.
Hij vloog uit, draaide om de arme
mn heen, en blafte luid zijn pro
test tegen de ten toongestelde ab
normaliteit.
DOOR
PROF. RENIER.
Ik vertelde later 't geval aan mijn
vrouw, en zij herinnerde mij er
aan dat een paar jaar geleden
onze twee taksen de gewoonte
hadden om op dezelfde luidruch
tige wijze te protesteren tegen een
jonge man met een waterhoofd en
bange ogen, iemand die kennelijk
achterlijk of abnormaal was.
maar nooit abnormaal handelde
zoals tenslotte mijn kreupele van
gisteren deed. En zo kwamen we
tot de conclusie dat. terwijl alle
dieren abnormaliteit in eigen
soort verafschuwen en trachten te
verdelgen (de witte merel, de ver
minkte soortgenoot), honden zich
zo sterk op de waarneming van
menselijke wezens hebben toege
legd dat ze ook weten wanneer
een mens ongewoon handelt of
zelfs maar er ongewoon uitziet.
Voor de studie van hondenpsycho-
logie is het hele geval van grote
betekenis.
Over dat uitsluiten van het on
gewone door dieren die een
maatschappelijk leven lei
den, heb ik U al een hele poos
willen schrijven en wel naar aan
leiding van het verschijnen van
een vreemde vogel in het stukje
Theems dat ik mijn eigen noem.
Vijf jaar geleden zag ik op een
boel (geen baken, maar een ton
voor 't meren van jachten en
schuiten) een grote donkere vogel
zitten. Zonder moeite kon ik hem
thuisbrengen als de Britse variant
van de aalscholver, de grote aal
scholver namelijk (phalacrocorax
carbo carbo, the cormorant), die
donkerder is, met minder wit aan
zijn kop. en ook een tikje groter
dan de U bekende aalscholver of
rotgans. Ik was verbaasd hem
daar te zien, omdat hij naar mijn
beste weten in de Clyde en in
Cornwall maar niet in de Theems-
mond leeft. Wat deed hij hier nu,
hoger nog dan Londen
De vogel gaf spoedig zelf ant
woord op mijn vraag. Aalschol
vers houden ervan om zich met
uitgebreide vlerken in een indruk
wekkend mooie heraldische hou
ding te vertonen. Dat deed ook
deze vogel, maar toen bleek dat
zijn rechtervleugel half afgeknapt
of afgebeten was. Maandenlang
heb ik tóen de aalscholver in mijn
dagelijkse wandelingen kunnen
gadeslaan. Vliegen kon hij niet,
wat aalscholvers trouwens maar
weinig doen, maar hij zwom als
de beste, en 't was een verrukking
om hem te bekijken wanneer hij
zwemmend en duikend op de vis
vangst ging. Lange enden zwom
hij onderwater, om dan met een
grote .goudrode vis in zijn bek op
te duiken. Langzaam werkte hij
die in zijn geheel weg, en verteer
de dan vlees en graten, terwijl hij
uren aaneen onbeweeglijk op de
boei, waar hij zich maar moei
zaam op kon hijsen, zat te medi
teren.
Hier was, duidelijk, een dier dat
uit zijn gemeenschap gestoten
was, en dat in eenzaamheid op het
nog visrijke stuk rivier aan 't eind
van eb en vloed, zijn bestaan was
komen zoeken en het er ook vond.
Een aantal vrienden en kennissen
heeft, evenals ik, al die vijf jaar
een oog op de aalscholver gehou
den. We weten hoe ver hij zich
in beide richtingen waagt, we
kennen het eilandje dat hij als
toevluchtsoord gebruikt als het
hem gedurende weekends op zijn
gewone post te druk wordt. Was
hij maar even een paar dagen na
elkaar niet gezien, dan organi
seerden de leden van het ouwe
herenclubje (waar ik U wel eens
over heb geschreven) verken
ningstochten (eerlijker tochtjes)
tot hij weer gezien was, en dan
trouwens ook weldra weer ver
scheen.
Ik zei het al. Ik ben vaak van
plan geweest om U over onze
vogel te schrijven, al was 't
maar enkel in de hoop dat Barend
Zwerfmans er dan het zijne over
zou zeggen. En nu, in 't vroege
voorjaar, was de aalscholver ver
dwenen. Niemand wist waar hij
heen was. En we waren bedroefd,
maar meenden nu ja. vier en
'n half jaar - kun je voor een ver
minkte vogel hoger aanspraken
maken En toen, op een keer,
in de vroege zomer, was hij er
weer. Maar watDunner, slan
ker, glanzend. Verjongd Totdat
op eenmaal de vogel zich uitstrek
te, zijn vleugels opende, en onver-
minkt en ongeschonden voor mijn
ogen rees. Het was een andere
vogel. Het was, dat sprak duide
lijk, een wijfje. Dezelfde dag nog,
tegen de avond, zag ik de nieuwe
aalscholver en de oude gezellig-
jes naast elkaar op de boei zitten
dromen. Een week of wat, mis
schien wel langer, ik zou het niet
precies kunnen zeggen, visten ze
prachtig samen in de rivier, en
toen verdwenen ze beiden.
Ten koste van wat inspanningen
is de oude zonderling erin ge
slaagd een wijfje te vinden Hoe
ver is hij moeten reizen om haar
tegen te komen, hoe heeft hij
haar overtuigd en haar van de
groep verwijderd en haar hierheen
meegetroond Waar hebben ze
hun nest gebouwd en hun jongen
opgevoed We weten er niets
van. Maar gisteren zat de oude
vogel weer op zijn boei, eenzaam
en dromend.
Wat ik U deze brief geschreven
heb, een brief over de aal
scholver en niet over me
zelf, betekent heel wat voor mij.
Ik heb me in 't begin van 't jaar
in de handen van de heelmeester
moeten stellen. Ik ben geopereerd,
en het zal U wel bekend zijn dat
mensen die door de chirurg be
handeld zijn, de grootste moeite
hebben om niet steeds weer over
„hun operatie" te spreken. Voor
henzelf is dat dan ook, vooral als
ze niet jong meer zijn, een gewel
dige gewaarwording. Ik wil U wel
bekennen dat, wat mij betreft, het
op een paar dagen na (2, 3 en 4
na de operatie) een geweldig pret
tig avontuur is geweest. Maar
ook ik kon er niet over zwijgen.
Iedere keer dat ik probeerde om
een brief voor onze krant te
schrijven, kwam die ondervinding
op de proppen. Ik heb niet willen
toegeven. Nu, als gevolg van een
bezoek aan Zeeland, dat aan mijn
langzame convalescentie een eind
heeft gesteld, ben ik weer nuchter
en normaal genoeg om niet over
mezelf, of enkel over mezelf te
schrijven. En daarom heb ik me,
als beloning, veroorloofd om het
U tóch even te vertellen. Heus,
enkel maar om mijn lange stil
zwijgen uit te leggen. En dan kan
ik meteen en in één adem ook
nog toeroepen, dat Zeeland nog
steeds het centrum van de wereld
is, en ondanks alle Delta-ravages
toch ook nog altijd het lieflijkste
en aandoemijkste oord dat een
mens zich kan indenken.
LOENERKERK 2
A.V.R.O. contra
Actiecomité
In de radiobode van de AVRO voor
deze week wordt in een hoofdartikel
kritiek geleverd op het actiecomité en
in het bijzonder op „De Telegraaf".
De AVRO-bode beklaagt zich over
de onjuistheden in dit blad.
De AVRO-bode wijst o.a. de beschul
diging van de hand dat Karei Prior
onder druk van de VARA zou zijn
bestraft. De heer Prior, aldus de
radiobode, heeft „zijn fout monde
ling en schriftelijk erkend en er is
geen sprake van, dat de omroepvere
nigingen zich met elkaar personeels
aangelegenheden bemoeien".
Vervolgens gaat men in op de vele
ingezonden stukken die de heer B.
Groen, die zich later als een der
voormannen van het actiecomité zou
ontpoppen, in De Telegraaf gepubli
ceerd zag. „In een zo'n stuk zegt
hij aan het ziekbed van de AVRO te
staan," aldus de radiobode.
„Hij wenst tot een juiste diagnose
te komen, waarna de ziekte bestreden
kan worden. De heer Groen weet
blijkbaar niet, dat het stellen van een
diagnose de taak is van een be
voegd medicus". Deze opmerking
houdt een diepere achtergrond dan
ogenschijnlijk lijkt. Wij herinneren
in dit verband aan een uitlating van
een AVRO-functionaris, die wij on
langs in deze rubriek citeerden, dat
het verleden van een der voorman
nen van het actiecomité niet bepaald
brandschoon is.
Tenslotte wordt in de radiobode aan
gekondigd, dat men de volgende
keer nog cp deze zaak terug zal ko
men.
RADIO- EN T.V.-RUBRIEK
<\AAAAAAA/VVVVVV»AA/*w'VVV\A*
oren, yen eu..».
sc/vrijven
V IU H K A C 1 Poolse pianist Adam Harasiewicz, die
r /l II 1) t\ /i U vier werken van Chopin zal uitvoe
ren. Van vijf voor negen tot kwart
Tt>lt>iüttie> i over ne£en worden opnamen ten ge-
i eieuiste hore gebraCht, die men bij het zang
festival te Knokke heeft gemaakt.
Liefhebbers van Russische volksmu
ziek kunnen tien minuten bij de
N.C.R.V. terecht, namelijk van half
tien tot tien over half tien ('s mor
gens). Om kwart over één kan men
trouwens opnieuw naar volksmuziek
uit het Oosten luisteren als een en
semble onder leiding van Pavel Milos
melodieën uit Polen, Bulgarije, Ser
vië, Macedonië en Hongarije laat ho
ren. Medewerking wordt verleend
door de Bulgaarse zangeres Danu
Zonewa.
Oni tien over acht komt de X.C.R.Y.
met een oorspronkelijk luisterspel
van Tom Ledewijk „Vijf dagen naar
Parijs". Het is niet eens een herha
ling en dat is bepaald een uitzonde
ring voor de zomermaanden. Het
gaat om een reisgezelschap dat met
de trein naar Parijs gaat. Het is, zo
als gebruikelijk, een zeer gevari
eerd gezelschap en dat biedt de
schrijver de mogelijkheid allerlei fi
guren ten tonele te voeren. Het is
een luchtig zomers spelletje, dat pro
bleemloos uw luidspreker zal uitrol
len.
(Advertentie)
Opschudding
bij TV-show
Een beroemde Hollywood-ster wei
gerde onlangs op te treden in de
Bussumse TV-studio. „Too hot in
this studio riep zij temperament
vol, verontwaardigd over de tempe
ratuur. De opschudding was groot.
Totdat een regisseur haar glim
lachend een Boldoot Towelette over
handigde.
,Ah zuchtte de diva dankbaar,
terwijl ze haar kostbare huid ver
friste. „Dank oe wellEn daarna
trad zij verkwikt voor de lens, waar
zij enkele songs bracht uit „Some
Like It Hot".
Zélf hield zij niet van „Hot". U ook
niet Boldoot Towelettes, 20 cent,
gedrenkt in Boldoot Eau de Cologne
en hermetisch gesloten. Per doosje
van 5 stuks 1,
Hi2ond£>i goeie. Jtganeei!
HOOG EN LAAG WATER
nap
nap
nap
nap
uur
meter
uur
meter
uur
nieter
uur meter
2 augustus
Vlissingen
8.51
1.56
21.21
1.56
2.46
1.61
15.15 1.44
Terneuzen
9.18
1.74
21.45
1.74
3.07
1.78
15.36 1.61
Hansweert
9.3D
1.88
22.09
1.87
3.34
1.91
16.03 1.74
Zierikzee
10.08
1.26
22.31
1.24
3.26
1.39
15.57 1.24
Wemeldinge
10.25
1.48
22.51
1.44
3.36
1.55
16.07 1.38
Over de Vlaamse televi
sie kan men o.a. een dis
cussie aanschouwen tus
sen verschillende journa
listen onder leiding van
Omer Grawlet. Opnieuw
wordt Kongo onder de
i televisie floep genomen.
Deze uitzending begint
om kwart voor vegen.
Om tien uur wordt een
gedeelte van het inter
nationale balletfestival
in de Italiaanse -plaats
Nervi uitgezonden in een
relais van de Italiaanse
televisie.
Radio
De classicus-literator dr. H. Knorrin-
ga heeft een aantal losse verhalen
van de Griekse schrijver Herodotus
(5e eeuw voor Christus) uitgewerkt
en opnieuw geschreven in de trant,
die ook door Herodotus zelf zou zijn
gebruikt. Op deze manier heeft dr.
Knorringa zeven verhalen gebundeld
onder de titel „Herodotus lacht".
Een ervan is „Huwelijksmarkt",
dat maandagmorgen om kwart
voor twaalf door Mary Michon zal
worden voorgedragen. Het gebeurt
in A.V.R.O.'s rubriek „Attent op
jong talent". Mary Michon is als
actrice aan het toneelgezelschap
Podium verbonden.
Om zeven uur kan men een half uur
lang luisteren naar opnamen van de
V.P.R.O.-opdracht voor
dichters en componisten
De V.P.R.O. heeft de Nederlandse
dichters Ad den Besten, Muus Jacob-
se en J. W. Swubten Nordholt op
drachten verstrekt tot het maken
van enkele liederen die in het komen
de najaar in de rubriek „Het protes-
tanfsp kftflrlierl" IIlTlpn umnian ïiifrr».
De muziek bij deze liederen zal wor
den gecomponeerd eveneens in op
dracht van de V.P.R.O., door Albert
de Klerk, Jaap Geraerdts, Herman
Strategier, Jurriaan Andriessen,
Henk Badings, Betus van Lier, Hans
Koks en Willem Vogel. Deze compo
nisten is ook verzocht melodieën te
schrijven bij bestaande onberijmde
psalmen.
De liedeven moeten driestemmig zijn
en ook voor- gemeentezang bruikbaar
zijn. Bovendien moeten zij speelbaar
zijn voor een organist.
„De V.P.R.O. doet al jaren beschei
den pogingen om tot verbetering van
het kerklied in het algemeen te ko
men. Deze opdrachten zijn daar een
onderdeel van", aldus zei ons de pre
dikant-directeur van de V.P.R.O,. dr.
E. D. Spelberg.
1543. Snel klauterden de
twee mannen uit de cockpit
maar alvorens zij hun tocht
over de bergrug begonnen,
greep piloot Storm in zijn
binnenzak en overhandigde
Charley een vreemd uit
ziend voorwerp. „Hier, dit
is een zogenaamde paral",
verklaarde Arend, „een
klein maar geducht straal-
wapen, zoals ze dat op de
planeet Valeron gebruiken.
Kapitein Mare heeft me er
'n paar cadeau gegeven.
Werkt net als 'n gewone re
volver en verlamt op slag
je tegenstander, maar druk
vooral niet langer dan één seconde op de knop,
want anders wordt de kerel waarschijnlijk
nooit meer wakker!" Charley stond een ogen
blik beteuterd te kijken naar het zonderlinge
apparaat in zijn hand, dat meer weg had van
'n stuk speelgoed dan 'n gevaarlijk wapen.
Toen schudde hij het hoofd en mompelde voor
zich heen: ,,'t Is warempel net een stripver
haal!" De klimpartij over de bergrug was niet
van gevaar ontbloot, maar dank zij het hel
dere maanlicht bereikte het tweetal zonder
ongelukken de top. Duidelijk konden zij de
vervallen gebouwen van het eens zo levendige
mijnwerkersstadje in de vallei beneden hen
onderscheiden.
UT DE ETHER
DINSDAG 2 AUGUSTUS.
HILVERSUM I 402 m 746 kc/s. 7.00 AVRO
7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 'Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 8.30 Voor de kinderen. 8.40 Gr.
9.00 Gym. voor de vrouw. 9.10 De groen
teman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Mor
genwijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de
kleuters. 11.00 Hammondorgelspel. 11.35
Voor de zieken. 12.00 Zang en piano 12.30
Land- en tuinbouwmeded. 12.33 Gram.
13.00 Nws. 33.15 Meded. of gram. 13.20
Promenade-ork. en omr. koor. 13.55 Beurs-
ber. 14.00 Gram. 14.40 Zuïdamerikaanse
Indinanen in de 20e eeuw, lezing. 15.00
Licht progr. 15.30 Van mens tot mens, le
zing. 15.45 Kamermoz. 10.15 Gram. 17.00
Voor de jeugd. 17.30 Lichte rnuz. 18.00
Nws. 18.15 Pianospel. 18.50 R.V.U.: Onze
kinderen, nu, door J. A. Aalbers, arts.
19,00 Paris vous parle. 19.05 Gram. 19.45
Journ. 20.00 Nws. 20.05 Lichte muz. 20.45
De Nederlandse draf- en rensport, klankb.
21.15 Floriade, rep. en gevar. muz. 22.00
Holland Festival 1960: sopr. en piano.
22.20 Gram. 22.30 Nws,. beursber. van New
York en SOS-ber. 22.45 De toverstaf Van
het woord, lezing. 22.55 Intern. Songfesti
val te Knokke. 23.30 Gram. 23.55—24.00
Nieuws.
HILVERSUM II 298 m 1007 kc/s. 7.00—
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.45 Morgen
gebed en overweging. 8.00 Nws. 8.18 Gram.
8.50 Voor de vrouw. 9.40 Voor de jeugd.
10.00 Voor de kleuters. 10.15 Lichtbaken,
ldzing. 10.25 Gram. 10.35 Lichte muz. 11.00
Voor de vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Vol-
aanvooruit, lezing. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Gram. 12.30 Land- en
tuinbouwmeded. 12.33 Gram 13.00 Nws.
13.15 Zonnewijzer. 13.20 Platennleuws,
13.30 Gram. 14.00 Gram. 14.30 Voor de
plattelandsvrouwen. 14.40 Het hoofdkwar
tier van Zijne Majesteit, hoorspel, 16.00
Voor de zieken. 36.30 Ziekenlof. 17 00
Voor de jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Re-
gcringsuitz.: Het volk aan de wisselme
ren leert Nederlands, door D. M. Jansen.
18.00 Pianospel. 18.20 Polit. praatje. 38.30
Gram. 39.00 Nws. 19.10 Act. 19.25 Gram.
20.30 Brabants-ork. 21.40 Gram. 22.00 Rep.
van het Eucharistisch wereldcongres te
Mtlnchen. 22.20 Gram. 22.25 Boekbespr.
22.30 News. 22.40 Omr.ork en solist. 23.55
—24.00 Nieuws.
TELEVISIEPROGRAM MA.
NTS: 19.30 Intern. Agrarisch nieuws. 20.00
Journ. en weeroverz. 20.30 Inl. tot Der
Barbier von Bagdad, praatje. Eurovisie:
20.3022.45 Rep. uit Bregenz: Der Bar
bier von Bagdad, opera.
VLAAMS-BELG. T.V.-PROGRAMMA.
19.30 Nws. 20.00 Film rep. v. d. landb. 20.30
Eurovisie Bregenz. Der Barbier von Bag
dad, opera. 22.45 Nws. en journaal.
FRANS-BELG. T.V.-PROGRAMMA.
3.30 Onbekend. 20.00 Journ. 20.30 Film.
a: jou
Daarna: journaal.
FEUILLETON
2>e qel\e\vnywH\qe derde
„Met moeder is 't nu in orde ze
rust. Het spijt me van daareven. Ca
rol. Ik begrijp volkomen hoe dit al
les je tegenstaat en kan me niet in
denken, dat je het er jaren bij hebt
uitgehouden."
„Och, ik ben er aan gewend", zei
Carol langzaam. „En je moet je niet
verbeelden, dat ik al die tijd onge
lukkig ben geweest, kindlief, want
dat is niet waar. Moeder is af en
toe vermoeid, maar haar enige fout
- - die ze zelf wel erkent is een
allesoverheersende liefde. Je was zo
even erg vriendelijk voor haar, Ka-
tïe."
Om Katie's knorrige mond speelde
een zonderling glimlachje.
„Misschien geloof je me niet", her
nam ze, „maar ik zou er alles voor
over hebben, als ik kon maken dat ze
van me hield. Ikik denk dat ik
juist zo het land aan haar heb om
dat het klinkt paradoxaal ze
niet in staat is. mij lief te hebben.
Ik had zo veel verwacht van vaders
tweede huwelijk, zie je. O, ja, ik
kreeg jou als zuster en ben er
steeds dankbaar voor geweest, maar
ik dacht dat ik ook een moeder zou
krijgen. Dwaas van me, vind je
niet?"
Carol zag geen kans die onver
wachte en verrassende vraag te
beantwoorden, zodat er een onbe
haaglijke stilte intrad. Toen zij al
les had afgewassen, ging ze met
haar stiefzuster weer naar de huis
kamer, waar ze nauwelijks zaten of
er-werd gebeld. Hevig verschrikt,
stond Katie onmiddellijk op.
„Neen, loop niet weg, Katie", drong
Carol, die eveneens was opgerezen,
aan. „Waarschijnlijk is het David
hij zei, dat hij misschien vana
vond eens zou aanlopen om een
boek, dat hij me al een tijd geleden
beloofd had, aan te reiken. Ik zou
graag zien, dat je hem ontmoette
hij is zo'n oude vriend van me, niet
waar en hij verlangt er na ai-
kennis met je te maken. Bovendien"
ging ze aarzelend en hevig blo
zend voort „is er kans dat Frank
hem vergezelt. Ikik ben ver
loofd met Frank, Katie, dat had ik
je al willen vertellen
„Ik ga maar liever", bracht Katie
er haastig en blijkbaar dodelijk ver
schrikt uit. „Je weet toch dat ik
niemand wil ontmoeten. Wanneer
dit een streek is om me de dokter
op de hals te sturen, vind ik het
een vrij armzalige streek!"
„Doe niet zo kinderachtig", zei Ca
rol, plotseling heel kalm en met ge
zag. „Als David en Frank op be
zoek komen, wil ik dat je de gewo
ne beleefdheid in acht neemt, Katie.
Nadat je met hen hebt kennis ge
maakt, kun je je verontschuldigen
en zo gauw als je wilt naar bed
gaan, maar niet vroeger!"
Voor Katie nog tegenwerpingen kon
opperen, liep Carol naar ae voordeur
en opende aie.
David-Frank!" riep ze luid, opdat
Katie 't horen zou. „Wat prettig dat
jullie komt. Ik had juist Katie ver
teld. dat ik jullie half en half ver
wachtte ze zal blij zijn jullie te
leren kennen. Kom binnen."
Ze volgden haar dadelijk, zodat Da
vid het eerst na Carol binnentrad
en daarop Frank. Onderwijl "keek
Katie, die met haar rug naar de
haard gekeerd stond, Carol aan als
een in 't nauw gebracht dier, dat zich
ten slotte opmaakt zijn vervolgers
het hoofd te bieden. Een ogenblik
wenste Carol vurig, dat ze David
maar niet had opgebeld, deze drama
tische en voor alle partijen pijnlijke
ontmoeting niet had voorbereid. Toen
wendde ze zich glimlachend tot Ka
tie.
„Mag ik je voorstellen David Chap
man, de plaatsvervanger van dok
ter Chesters en een heel oude vriend
van me. en dan mijn verloofde,
Frank Hethers"
Plotseling uitte ze een kreet van
schrik, terwijl haar ogen zich vol
ontsteltenis van Katie's asgrauwe
gelaat naar Frank keerden, in wiens
blik tot haar verbazing ongeloof en
ontzetting om de voorrang streden,
David niet minder verrast dan Ca
rol, hield zich kleintjes op een af
stand, maar sloeg oplettend het on-
vei-wachte tafereel gade.
„Neen!" hijgde Katie, achteruit tre
dend, nog steeds haar blik vol wan
hoop op Frank gevestigd, neen
ik kan het niet geloven. Zou, wat
ik ook gedaan heb. het lot zó wreed
voor me kunnen zijn
Katie, wat scheelt eraan?" kreet
Carol op haar beurt. „Ken je Frank
Ben jc vroegerO, je moet het
me vertellen!"
Maar Katie was sprakeloos en toen
Carol haar zuster naderde leek deze
op het punt ineti te storten. Alsof
hij Carol's gedachten kon lezen, liep
David op Katie toe en raakte haar
zachtjes aan.
„Ga zitten", zei hij kalm maar be
slist. „Je bent doodop".
Ze wendde haar verglaasde blik naar
hem toe en schudde ongeduldig zijn
hand van haar arm. maar bewaarde
het stilzwijgen. Intussen sloeg Carol, i
die was begonnen te beven, een sme
kende blik op Frank.
„Wat is er toch?" riep ze hem ver
bijsterd toe. „Kennen jullie elkaar,
Frank? En als dat zo is, waarom is
ze dan nu ze jou ziet zo overstuur?"
Hij antwoordde niet dadelijk, maar
toen hij sprak zei hij kalm, met
merkwaardig, toonloze stem:
„Vraag het je zusterals het in-
derdaad je zuster is. Waarschijnlijk
spreekt ze. als in al het andere, ook
in dat opzicht 'niet de waarheid. Ik
heb haar gekend als Gloria Merring-
ton. Of liever, ik dacht dat ik haar
kende, maar nu weet ik, dat dit hele
maal niet zo was. dat ik niet de ware
vrouw kende, maar alleen het aan
vallige gezicht en de zo betoverende
manieren. Ja", ging hij voort, terwijl
zijn lippen zich minachtend krulden,
„ik betwijfel. Carol, of zelfs jij haar
beter kent. Als je er niets op tegen
hebt. ga ik maar. Nu ik je zuster heb
ontmoet, blijf ik liever niet".
„Neen!" riep Katie die blijkbaar
moeite had zich te beheersen hem
met de hand terughoudend. „Neen, je
gaat niet, Frank niet voor je de
waarheid hebt gehoord. .Als je me
het niet laat zeggen, besterf ik het,
want hier bracht ze met een mee
lijwekkend gebaar, dat niets drama
tisch of toneelmatigs had als zowel
van haar doen en laten, maar veel
eer de geste van een wanhopig, ver
bijsterd kind leek. de hand naar haar
hoofd „want ik moet het zeggen,
Vrank, dat begrijp je toch? Niemand
Kan zichzelf zo blijven haten als ik
en daarbij zijn verstand behouden.
Toe, alsjeblief Frank".
Hij bleef haar ijskoud aanstaren, zo
dat Carol, die hem stomverbaasd
gadesloeg, ontstelde van de harde
trek op zijn gezicht en zijn in een
dunne rechte lijn saamgetrokken
lippen.
„Vooruit maar. vertel het hun", zei
hij kortaf, .,'t Kan voor geen van ons
enig verschil maken, niet waar? Ik
ga trouwen met je zuster, Katie of
Gloria of hoe je je tegenwoordig ook
gelieft te noemen".
Katie deinsde terug alsof Frank haar
had geslagen, zodat Carol aanstalten
maakte naar haar toe te gaan, maar
David schudde heel even waarschu
wend het hoofd. Dus bleef ze, be
angst voor haar ongelukkige zuster
en vervuld van diep medelijden met
het arme meisje, weifelend en zwij
gend waar ze was.
„Er gebeurde een ongeluk", begon
Katie op gespannen toon. terwijl ze
haar ogen afwendde. „Je wierp je
over me lieen en redde daardoor mijn
leven. Frank. In het ziekenhuis zin
speelden ze op de mogelijkheid, dat
je je hele leven kreupel zou blijven
zodat ik me omdraaide en weg
snelde. Ja", ging ze bitter lachend
voort, ik snelde weg omdat ik de
gedachte niet kon verdragen, dat ik
zou trouwen met een doodarme inva
lide, maar ik begreep niet dat. waar
ik ook heen vluchtte, ik steeds één
arm, ellendig schepsel met me zou
meeslepen - en dat was Katie Man-
son. Wordt vervolgd).
