^aak hoofdpijn?]
hdjpmiItraf1.
ZWITSALETTEN
F|
1
B
3
n
n
a
n
1
1
aiiava/aH
j
P
rr i
F
E
tn
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
BIJZONDER FOTOMATERIAAL
IR BOEK OVER IRSEKTER
EVEN NADENKEN
8
-
Van en voor de boekenplank
ARTIS-V0GELHU1& WEER 0PER
drfUDSO\ffa&&
KREMLON
1>e qel\e\n\ywi\\qe derde
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 25 JULI 1960
Advertentie
SCHERP, RIJK AAN DETAILS
Deel IV in de serie
„De wereld der dieren"
Wanneer men leest, dat van de meest
primitieve insekten „slechts" 1500
soorten over de gehele wereld ver
spreid voorkomen krijgt men reeds
enig idee van de enorme aantallen
insektensoorten, die de wereld bevol
ken. Rekent men er dan mee, dat
£én volk van één termietensoort en
kele miljoenen individuen kan tellen
en herinnert men zich vervolgens de
astronomische, aantallen sprinkhanen,
die vooral Afrika bedreigen, dan is
een verwijzing naar de luizenplaag
van het vorige jaar voldoende te
begrijpen, welk een enorm werk
prof. Alexander B. Klots en Elsie B.
klots voor zich hadden toen ze beslo
ten aan deel IV van de serie „De we
reld der dieren" over de insekten te
beginnen. (Uitgave Gaade, Den
Haag).
Ongetwijfeld heeft de noodzaak vele
insekten rigoureus te bestrijden er
tevens toe geleid de wetenschappe
lijke apparatuur van het onderzoek
te vervolmaken, zodat 't boek „Insec
ten" kon worden geïllustreerd als
thans het geval is. Vele van de be
sproken dieren zijn zo klein van for
maat. dat foto's er van alleen waar
de hebben, wanneer ze. zonder aan
scherpte in te boeten, ettelijke ma
len kunnen worden vergroot. De
kleurverdeling over hun lichamen is
dermate belangrijk, dat enkel kleu
renfoto's ons een goed begrip kunnen
geven van hun middelen tot camou
flage en' mimicry, waarmee ze zijn
bedeeld en .die de natuurlijke bestrij
ding vaak sterk bemoeilijken. Met
de modernste middelen tot hun be
schikking kon de taak. die de schrij
vers zien stelden, pas bevredigend
worden uitgevoerd.
*ru
1
ló
mMymwwmw
it
T7
4
lm
T9
20
u
2b
n
84
v>
26
27
Horizontaal: 1. kerel, 4. zanger in
oude tijden, 7. ziekteverwekker. 9.
slede. 11. aanhechting. 12. natuurl.
logaritme (Lat. afk.), 13. achterzijde,
15. vrucht, 16. Indon. orkest. 17.
hoofd van bep. klooster, 18. rivier
in Nederland. 20. Dysprosium, afk.,
21. bosmeertje, 23. heden. 24. sma
den, bespotten, 26. verdriet, 27. stu
dentenkamer.
Vertikaal: 1. vader, 2. Naaml. Ven
nootschap, 3. duivenwoning, 4. ziek
teverzekering. 5. aanstaande, 6. klei
ne veertjes. 8. doen verdwijnen (v.
vlekken), 10. balspel, 12. in bruik
leen geven. 14. opening, 15. dansfeest,
17. stand der edelen, 19. deel v. h.
been. 21. lomp. lor, 22. achterzijde v.
d. hals. 24. uitroep, 25. achter.
Dr. J. Wilcke, die zich vooral spe
cialiseerde op insekten, bracht een
uitnemende vertaling. 1-Iij bracht
de Amerikaanse tekst dichter bij
het Nederlandse publiek, door van
de besproken families en soorten
ook inlandse vertegenwoordigers
ten tonele te voeren en te wijzen
op de soorten, die men ook in ons
land aantreft.
De vele foto's, zowel die ln kleuren
als de zwart-witte, kenmerken
zich door bijzondere scherpte, pit
tige kleurweergave, rijkdom aan
details en als gezegd sterke ver
groting.
Doelmatigheid
De organen en mechanismen, die bij
elk insekt niet slechts zijn vorm,
maar ook zijn leefwijze bepalen kun
nen dus door de lezer zelf op hun
doelmatigheid worden beoordeeld.
Als voorbeeld noemen we de afbeel
ding van de grote sluipwesp Rhyssa,
die ook in ons land voorkomt. Zij be
strijdt voor ons schadelijke houtrusp-
sen door. op de bast gezeten, de diep
in 't hout levende insektenlarven met
een ei te beleggen nadat ze deze on
feilbaar met een subliem afgewerkte
legboor heeft weten te bereiken. Men
kan zich persoonlijk van de efficiën
tie van deze uiterst dunne legboor
overtuigen door maar een enkele
blik te slaan op de haarscherpe foto
ervan; 't werktuig ovetreft het beste
precïsie-ïnstruinent door mensen ver
vaardigd.
Voor 't overige geeft ook de stofband
reeds een sprekend voorbeeld van het
ingenieuze sprietenstelsel van de af
gebeelde mannelijke vlinder, die
daarmee in staat is het wijfje, zelfs
op kilometers afstand op té merken,
zelfs al heeft men dit in een afgeslo
ten ruimte geplaatst.
Indien men nog niet is geabonneerd
op de volledige serie, vrage men spe
ciaal inzage van dit deel. Wij achten
zowel het deel „Vogels" als het deel
„Insecten" een reclame voor de serie
als geheel.
Z.
t
kJ
Panorama der wereld
„Het jongetje in de grijze jas"
Met „Het jongetje in de grijze
jas" (uitgeverij Erven J. Bijle-
veld, Utrecht, heeft de Engel
se schrijfster Jean Ross zich op
een hoog auteursniveau ge
plaatst. Het boek is door de uit
gevers ondergebracht in een
reeks werken over kinderspy-
chologie, en het neemt daar,
door de zeer goede stijl en de
diepgang van het boeiende ver
haal, een bijzondere plaats in.
Met buitengewone scherpte en psycho
logische kijk schildert de schrijfster
het vijfjarige jongetje Colin in zijn
benarde positie tussen zijn gescheiden
ouders. Colin is een moeilijk kind dat
op vijfjarige leeftijd nog niet kan
spreken, en zich zodanig gedraagt dat
men sterke psychische afwijkingen
niet voor onmogelijk houdt. De oor
zaken daarvan zijn de verstoorde ver
houdingen in zijn ouderlijk huis. Een
gouvernante ziet na veel inspanning
kans de barrières tussen dit „jongetje
in de grijze jas" en zijn omgeving op
te heffen. Dit gaat echter niet zonder
ernstige conflicten met de verwende
humoristische moeder cn de terugge
trokken humor-loze vader. Op beslist
niet sentimentele wijze loopt dit ui
terst boeiende verhaal naar een 'be
klemmend slot, en mist daarbij een
diepe uitwerking niet.
Onder de titel „Panorama der Wereld"
verscheen bij J. J. Romen en zonen,
Roermond een geografische verken
ning onder de redactie van prof. A. C.
de Vooys en dr. R. Tamsma. Dit boek
beoogt "een populair-wetenschappelijk
werk te zijn, dat voortdurend kan
worden geraadpleegd door 'n ieder,
„die belang stelt in de gebeurtenis
sen van deze naar eenheid groei
ende wereld".
De eerste hoofdstukken geven een
beeld van de algemene structuur van
de wereld, zowel physisch als econo
misch, waarbij enige begrippen wor
den besproken, onmisbaar voor een
goed verstaan van de daarop volgen
de hoofdstukken. Het zwaartepunt
ligt echter op de regionale behande
ling.
Het eerste thans verschenen deel be
handelt Europa, het tweede zal Azië
en Afrika behandelen en het derde
tenslotte Amerika en Australië. Het
boek is voortreffelijk uitgegeven en is
verlucht met vele illustraties.
„Tijntje Tinkel"
„Tijntje Tinkel" „een leuk verhaal
om te lezen of voor te lezen voor
kinderen van zes tot acht jaar",
staat er op het titelblad van dit kin
derboek te lezen en dat valt alleen
maar te beamen. Dit door Niek van
Bakel geschreven en bij de N.V.
Drukkerij „De Spaarnestad" te Haar
lem uitgegeven verhaal is bovendien
aantrekkelijk geïllustreerd, zodat de
kleuters aan de belevenissen van het
kleine baasje Tijntje Tinkel onge
twijfeld bijzonder veel plezier zullen
NA GRONDIGE RESTAURATIE
(Van onze speciale
verslaggever)
De Amsterdamse die
rentuin Artis heeft se
dert kort een nieuw
vogelhuis. Met de in
gebruikneming is de
eerste fase afgesloten
van een groot aantal
vernieuwingen en res
tauraties, die de afge
lopen zeven jaar sinds
do gemeente Amster
dam en de provincie
Noord-Holland finan
cieel bijsprongen, wer
den verricht. In uitvoe
ring' is thans nog een
prachtige pinguïn-rots,
terwijl de restauratie
van het nijlpaarden
huis en de kleine zaal
van het aquarium in
voorbereiding zijn.
Een jaar lang is het
vogelhuis gesloten ge
weest. De meer dan
1000 gevederde vrien
den die er woonden,
werden zolang in nood-
verblijven onderge
bracht. In vergelijking
met de oude behuizing-
zijn ze nu in een para
dijs terechtgekomen.
De aankleding van ver
schillende kooien is na
tuurgetrouw geworden.
De tropische en sub
tropische vogelsoorten,
het merendeel van de
collectie, werden in een
exotische omgeving
geplaatst. Alleen de
afdeling van de pape
gaaien en parkieten
bleef zonder beplan
ting, omdat deze vo
gels met hun sterke
snavels elke plant bin
nen enkele dagen vol
komen vernielen.
Alleen de waarde van
do beplanting van de
kooien wordt geschat
op 10.000 gulden.
Nieuw is liet experi
ment met twee open
kooien, die dus niet
door gaas of glas van
de publieksruimte z:in
afgesloten. Men specu
leert er in Artis op,
dat de vogels in hun
goed verlichte en ver
trouwde kooien zullen
blijven en niet de iets
donkerder en minder
goed bekende wandel
gang voor het publiek
zullen in vliegen.
Ongeveer duizend vo
gels in ruim 200 soor
ten zijn in het vogel
huis ondergebracht. Er
bevinden zich zeer
kostbare dieren onder,
zoals vier jonge Zuid-
amerikaanse rotsha
nen, die nu nog bruin
zijn maar straks een
oranje-zwart-rood ve-
renpak zullen dragen.
Nog maar een beschei
den aantal kolibries be
vindt zich in de collec
tie. De vangsten in
Brazilië van deze
kleinste vogels ooit ter
wereld gezien, werden
de laatste maanden be
lemmerd door zware
regenbuien.
Op de zeldzame vogel
soorten die Artis thans
telt, behoren ook de
fraaigetekende Toe-
kan-baardvogels die
vrijwel niet in dieren
tuinen te vinden zijn.
Ongeveer een half jaar
geleden werd begonnen
met het aankopen van
nieuwe soorten. Een
Tilburgse dierenhande
laar, die schijnbaar
geen problemen On
overkomelijk acht, is
cr Artis zeer behulp
zaam bij geweest.
Pictura-reeks: boeken
van hoog gehalte
De „Pictura-reeks" van de uitgeverij
Spectrum is een serie van hoog ge
halte. Het werd in onze kolommen
reeds eerder geconstateerd, maar het
kan thans opnieuw worden vastge
steld naar aanleiding van enkele
recente uitgaven. Zo moet Edmond
Barincous biografie van Machiavelli
bijzonder hoog worden aangeslagen,
evenals trouwens Kühns „De kunst
van het oude Europa", waaraan wij
vroeger reeds uitvoerig aandacht
schonken toen het als „gewoon" boek
verscheen. Een knap werk, vooral
ook door de indringende kunstbe
schouwing, die ook de hedendaagse
kunst insluit.
Tenslotte dienen uit deze Pictura-
reeks twee uitstekende componisten
biografieën te worden genoemd: Pier
re Petit, Verdi en Jankélpevitch, Ra-
vel. Vooral het eerste boekje is de
moeite waard. Ook qua uitvoering
zijn deze Pictura-uitgaven van voor
name allure (Pictura-reeks, Het
Spectrum, nos 8, 10, 11, 12).
„Hynose"
Bij de N.V. uitgeverij W. van Hoeve
in Den Haag en de uitgeversmaat
schappij A. Manteau N.V. in Brussel
is een boek verschenen van de En
gelse schrijver Alan Mitchell. „Hyp
nose" is geen roman, maar ander
zijds ook weer geen zuiver populair-
wetenschappelijk werk. In een boei
ende verteltrant zet de auteur de mo
gelijkheden en problemen van de
toepassing der hypnose in de genees
kunde uiteen. Er worden kundig
in het verhaal verwerkt een aan
tal lezingen van een arts over deze
materie, uitmuntend weergegeven.
Dr. M. Zeegers schreef bij de Neder
landse vertaling van J. C. M. van der
Sluijs een voorwoord, waarin hij on
der meer wijst op het verschil tussen
de toepassing van de hypnose in En
geland en Nederland.
Muzikanten van nabij
In samenwerking met Philips Phono-
grafische industrie gaf het Wereld
venster te Baarn een aantrekkelijk
kijk- en leesboek uit „Muzikanten
van nabij". Het werd samengesteld
door Willem O. Duys en ingeleid door
Piet Beishuizen. Diens inleiding geeft
een uitstekend karakteristiek van het
werk, die wij gaarne willen citeren:
„Duys deed niets anders dan persoon
lijke ervaringen met „muzikanten"
toetsen aan fotografische momenten,
waarna hij uit deze ervaringen diege
nen koos, die op een of andere wijze
met fotografische momenten een tref
fend geheel opleveren. Neem bijvoor
beeld de allerhartelijkste begroeting
tussen Pablo Casals en Isaac Stern,
de plaat van een omhelzing als het
ware tussen vader en zoon. „Wat
leuk", zegt men bij het zien van deze
foto. Weet men echter door het on
derschrift nog meer van de relatie
tussen beide kunstenaars, dan ziet
men een zekere diepte in de foto.
Men ziet een dimensie van zuivere
genegenheid en bewondering". Tot
zover Bieshuizen.
Overigens: niet alleen „ernstige" mu
sici zijn in dit boek opgenomen: ook
de mensen van de amusementsmu
ziek en de jazz kregen er hun plaats.
Het is al met al een bijzonder aardig
boek, dat de wereld van de lichte en
de zware muzikanten dichter bij de
lezer (en kijker) brengt.Typogra
fisch is het uitstekend verzorgd.
IA <timri.enT.ie/
itilcmd&i q&eie 4tgcüten!
BRILLANTINE HAARCRÊME
1537. Enige ogenblikken
staarden piloot Storm en
Charley in stomme verba
zing naar de enorme rava
ge die er in Arends kamer
aangericht was. Overal in
het rond lagen paperassen
verspreid, de kasten ston
den open en de bureaula
den waren uitgetrokken.
Alles wees erop dat één of
meer indringers zich de no
dige moeite getroost had
den om zekere papieren in
handen te krijgen. De Va-
leron-plannen natuurlijk!
„Hoe komen ze erbij te
denken dat ik die hier ver
borgen hou?!" riep Arend
hoofdschuddend uit. „Als je 't mij vraagt,
moeten ze wel 'n heleboel lawaai gemaakt
hebben met dat karwei. Ik begrijp niet dat
niemand er iets van gehoofd heeft! Kom mee
Charley, dan gaan we Sandra eens polsen."
Maar hoewel hij luidruchtig genoeg zijn aan
wezigheid bekend maakte, gaf Sandra geen
antwoord. „Misschien maakt ze 'n avond
wandelingetje?" opperde Charley. „Of zit ze
bij haar vriendinnen in de dames-kantine?!"
„Mmm," gromde piloot Storm. „Dat ls natuur
lijk mogelijk, maar zij maakt 't anders nooit
zo laat. Enfin, we zullen zien.
In het raam van het militair be
zoek aan Holton, een dezer dagen,
werden voor de militairen ver
schillende wedstrijden georgani
seerd. Eén van de meest originele
daarvan teas wel hel „varkens-
vangen". Een zevental soldaten
werd goed geblinddoekt in een om
heinde ruimte van ongeveer 10
meter doorsnee op een geheel met
zachte zeep ingesmeerd varken
„losgelaten". Degene die erin
slaagde het varken te pakken en
het vast te houden werd ei
genaar van het beest.
Het werd een strijd welke de
toeschouwers heel wat hilariteit
opleverde
De directeur van het Cubaanse blad
..Carteles", Antonio Ortega, heeft poli
tiek asiel gevraagd op de Peruaanse am
bassade in Havana, aldus heeft een Cu
baanse regeringswoordvoerder meege
deeld. Tot zijn opvolger is benoemd Luis
Gomez Wanguemert, tot op heden com
mentator bij de Cubaanse radio.
zie advertentie op pagina 6
FEUILLETON
„Goed. kindlief", sprak hij zachtjes,
„zouden we nu maar niet ophouden
met het doen alsof en dan eens open
lijk met elkaar praten? Zeg me wat
je hindert misschien weer die zus
ter van je?"
Ze bloosde hevig en probeerde haar
handen terug te trekken, maar slaag
de daarin niet. Toen ze de verwijten
de blik in zijn vriendelijke ogen zag,
haatte ze zichzelf om haar verre
gaande koppigheid, maar kou er toch
niet toe komen. Frank deelgenoot te
maken van haar ongerustheid over
Katie's dwaasheden en mislukkingen.
Tot haar schrik besefte ze, dat ze
dergelijke dingen dan evengoed aan
de eerste de beste vreemde zou kun
nen mededelen. En Frank was nota-
bene de man met wie ze ging trou
wen
„Och, 't is niets", antwoordde ze
ontwijkend, „alleen maar wat hoofd-
pijn".
Frank glimlachte nu met langer.
..Zeg, is dat nu eerlijk tussen ons
béiden?" drong hij aan. „Je weet
opperbest dat er geen sprake ls van
hoofd- of andere lichaamspijn, kind
lief. Denk erom. ik ben Frank en
we zullen samen trouwen. Moet er
dan geen volstrekte eerlijkheid en
openhartigheid tussen ons bestaan?
Die zijn toch immers onmisbaar voor
een gelukkig huwelijk!"
„Ja. zeker, voor een gelukkig huwe
lijk", bracht ze ei* wanhopig uit.
„Maar zou ik je wel gelukkig kun
nen maken, Frank? Soms vraag ik
me af
Hij had haar handen zo stevig vast,
dat ze het bijna uitschreeuwde van
de pijn.
„Wat heeft je ineens zo doen twijfe
len?" vroeg hij kort. „Of heb je
soms altijd getwijfeld, Carol, zit 'm
daar de kneep? Heb ik niet aan je
verwachtingen beantwoord Och",
ging hij voort, terwijl zijn lippen
zich vol bitterheid krulden, „ik schijn
een expert in 't missen van huwe
lijkskansen, als ik nog iets meer kan
doen dan totnogtoe om je te bewijzen,
dat ik je gelukkig wil maken, zeg
me dan wat dat is! Jij staat ér wat
mijn geluk betreft heel anders voor
als één vrouw ter wereld dat ge
luk kan verzekeren, ben jij het im
mers.
Eindelijk wist Carol haar handen uit
zijn greep te bevrijden. Diep be
schaamd ever de woorden, die ze zo
achteloos over haar lippen had laten
komen, riep ze smekend: „O, Frank,
lieve jongen, het spijt me zo; je moet
het me maar vergeven. Ja, je had
gelijk, het was Katie! Ik kon er niet
besluiten, 't jou te vertellen;
het lijkt immer zo eenzijdig als ik
steeds bij jou om hulp aanklop en ie
er niets voor in de plaats geef'.
Hij rees op en trok haar zachtjes
overeind tol ze voor hem stond. Toen
sloeg hij de armen om haar heen en
hief met de ene hand haar gezicht
naar hem op.
„Een poosje geleden, heb je me zó
veel ei- voor in ruil gegeven, Carol",
zei hij langzaam, terwijl hij haar in
het bleke, ontstelde gezicht keek.
„Heb ik je ooit meer gevraagd dan
genegenheid en begrip? Is dat te
veel verlangd?"
Even staarde ze. meer ontroerd dan
ze zichzelf durfde bekennen, hem
aan. Op dat ogenblik wilde ze hem zo
graag geruststellen, alle twijfel dat
ze gelukkig met hem was en blij om
dat. ze met hem zou trouwen. Maar
toch, toen hij zich vooroverboog
om haar te kussen, maakte ze een
afwerend gebaar en verborg haar
gloeiende wangen tegen zijn jas, zich
vol wanhoop ervan bewust, dat ze
nu. niet de berinnering aan Davids
omhelzing, Frank's kus niet zou kun
nen verdragen.
Ze zag niet hoe bleek hij werd, noch
ook de bittere uitdrukking in zijn
blik, toen hij haar heel bedaard
vroeg, hoeveel Katie nodig had om
weer uit dc schulden te zijn. Met nog
altijd afgewend gelaat, bracht ze
hem aarzelend en hakkelend op de
hoogte, stamelde ten slotte een onsa
menhangend woord van dank toen
hij beloofde, het geld de volgende dag
te zullen brengen. Na enkele ogen
blikken liet hij haar los en hield
zich verder op een afstand. Kort
daarop ging hij, zijn belofte inzake
het geld herhalend, zijns weegs en
liet haar bevend en wanhopig ach
ter, vol haat en verachting voor zich
zelf. Ze had op grond van haar be
lofte met hem te zullen trouwen
weer geld van Frank aangenomen...
en ze huiverde van zijn aanraking,
stond hem niet toe. haar te kussen!
Dc volgende morgen deed mevrouw
Manson knorrig en koortsachtig, zo
dat Carol na een weer vergeefse po
ging om haar moeder tot het inroe
pen van medisch advies te bewe
gen, met een bezwaard hart haar
dagtaak begon. Ze wist David tol
laat in de middag uit de weg te blij
ven en toen ze elkaar eindelijk op
de boerderij van Martin ontmoetten,
ontbrak de tijd voor enig persoonlijk
contact. Ze wijdden zich geheel aan
hun beroepsplicht en zo verliep hun
eerste samenzijn na het gebeurde in
zijn auto al heel eenvoudig. Later,
bij een andere patiënt, waren ze bei
den meer op hun gemak en consta
teerde Carol opgelucht, dal. David de
juiste toon voor hun toekomstige sa
menwerking had aangeslagen 'de
toon van een goed bij elkaar pas
send „team": verpleegster en dok
ter.
Getrouw aan zijn belofte, bracht
Frank die avond de toegezegde vijf
tig pond, die Carol dadelijk naar
Katie stuurde, er bij wijze van ulti
matum aan toevoegend, dat ze niet
verder op steun behoefde te reke
nen en maar zorgen moest, zichzelf
te redden. Frank had op het schrij
ven van deze brief aangedrongen
en Carol had zich verplicht gevoeld
zijn wens in te willigen, hoezeer ook
tegen haar zin. Mevrouw Manson,
die nog te bed lag en haar dochter
wel een beetje ongerust maakte, was
geheel onkundig van de transactie,
arol kon alleen maar wensen, dat
die zalige onwetendheid zou voort
duren, want anders zou er met de
zieke geen land zijn te bezeilen!
Enige dagen later zag Carol-, op ze
kere avond nog laat thuiskomend, tot
haar verbazing licht in de voorka
mer. Zou baar moeder zijn opge
staan? Op dit late uur toch zeker
niet, vooral nu ze al zo lang niet
uit bed was geweest.
Na haar fiets in de schuur te hebben
f ezet, rende Carol de woning binnen,
n de grootste leuningstoel van de zit
kamer zag ze Katieen Katie zó
mager, zó bleek, zó ongelooflijk ver
anderd, dat Carol slechts met moeite
een kreet van schrik onderdrukte.
Toen Katie haar zuster hoorde bin
nenkomen, wendde ze zich om en
staarde haar aan.
„Hallo. Carol", zei ze toonloos, zon
der ook slechts de zweem van een
glimlach op het kleurloze gezicht.
1 „Hallo, ik hen thuisgekomen".
ZEVENDE HOOFDSTUK.
„Heb je lang gewacht?" vroeg Carol,
met haar figuur verlegen, toen maai'
al te duidelijk bleek, dat Katie niet
van plan was, nader tekst en uitleg
van naar verrassende aankomst te
geven! In antwoord op die vraag,
haalde Katie die zich weer omge
draaid had, om lusteloos in het haard
vuur te staren, haar magere schou
ders op en zei plompweg: „Ja, nog
al, maar ik ben wachten gewend".
„Maar we wisten absoluut niet......"
hernam Carol, angstig, terwijl ze
met door ervaring geschoolde blik
haar zuster ongerust aanstaarde
„Als wc geweten hadden, dat je zou
komen, zou natuurlijk iemand je
hebben verwelkomd. Maarmaar
hoe ben je binnengekomen? Je had
toch geen sleutel, is 't wel?"
Katie schudde het hoofd en zei met
een ironische glimlach, heel lakoniek:
„O, moederlief heeft zoweer de moei
te genomen, zelf open te doen. En
ze heeft me geen ogenblik in twijfel
erover gelaten, dat mijn bezoek heel
ongelegen kwam. Ik heb geprobeerd
haar uit te leggen, dat het niet zo
zeer een bezoek als wel een thuis
komst was, maar dat kon of wilde zc
niet begrijpen. Volgens haar zeggen
was ze veel te ziek, om op dat ge
bied „concurrentie" in huis te heb
ben; in elk geval kwamen haar
woorden daarop neer. Ik neem dus
aan, dat alle verpleegsterszorg in de
ze inrichting dient gericht te zijn
op onze dierbare moeder en op geen
ander, wie dan ook".
(Wordt vervolgd)