^aak hoofdpijn?] hdjpmiItraf1. ZWITSALETTEN F| 1 B 3 n n a n 1 1 aiiava/aH j P rr i F E tn PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer BIJZONDER FOTOMATERIAAL IR BOEK OVER IRSEKTER EVEN NADENKEN 8 - Van en voor de boekenplank ARTIS-V0GELHU1& WEER 0PER drfUDSO\ffa&& KREMLON 1>e qel\e\n\ywi\\qe derde PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT MAANDAG 25 JULI 1960 Advertentie SCHERP, RIJK AAN DETAILS Deel IV in de serie „De wereld der dieren" Wanneer men leest, dat van de meest primitieve insekten „slechts" 1500 soorten over de gehele wereld ver spreid voorkomen krijgt men reeds enig idee van de enorme aantallen insektensoorten, die de wereld bevol ken. Rekent men er dan mee, dat £én volk van één termietensoort en kele miljoenen individuen kan tellen en herinnert men zich vervolgens de astronomische, aantallen sprinkhanen, die vooral Afrika bedreigen, dan is een verwijzing naar de luizenplaag van het vorige jaar voldoende te begrijpen, welk een enorm werk prof. Alexander B. Klots en Elsie B. klots voor zich hadden toen ze beslo ten aan deel IV van de serie „De we reld der dieren" over de insekten te beginnen. (Uitgave Gaade, Den Haag). Ongetwijfeld heeft de noodzaak vele insekten rigoureus te bestrijden er tevens toe geleid de wetenschappe lijke apparatuur van het onderzoek te vervolmaken, zodat 't boek „Insec ten" kon worden geïllustreerd als thans het geval is. Vele van de be sproken dieren zijn zo klein van for maat. dat foto's er van alleen waar de hebben, wanneer ze. zonder aan scherpte in te boeten, ettelijke ma len kunnen worden vergroot. De kleurverdeling over hun lichamen is dermate belangrijk, dat enkel kleu renfoto's ons een goed begrip kunnen geven van hun middelen tot camou flage en' mimicry, waarmee ze zijn bedeeld en .die de natuurlijke bestrij ding vaak sterk bemoeilijken. Met de modernste middelen tot hun be schikking kon de taak. die de schrij vers zien stelden, pas bevredigend worden uitgevoerd. *ru 1 ló mMymwwmw it T7 4 lm T9 20 u 2b n 84 v> 26 27 Horizontaal: 1. kerel, 4. zanger in oude tijden, 7. ziekteverwekker. 9. slede. 11. aanhechting. 12. natuurl. logaritme (Lat. afk.), 13. achterzijde, 15. vrucht, 16. Indon. orkest. 17. hoofd van bep. klooster, 18. rivier in Nederland. 20. Dysprosium, afk., 21. bosmeertje, 23. heden. 24. sma den, bespotten, 26. verdriet, 27. stu dentenkamer. Vertikaal: 1. vader, 2. Naaml. Ven nootschap, 3. duivenwoning, 4. ziek teverzekering. 5. aanstaande, 6. klei ne veertjes. 8. doen verdwijnen (v. vlekken), 10. balspel, 12. in bruik leen geven. 14. opening, 15. dansfeest, 17. stand der edelen, 19. deel v. h. been. 21. lomp. lor, 22. achterzijde v. d. hals. 24. uitroep, 25. achter. Dr. J. Wilcke, die zich vooral spe cialiseerde op insekten, bracht een uitnemende vertaling. 1-Iij bracht de Amerikaanse tekst dichter bij het Nederlandse publiek, door van de besproken families en soorten ook inlandse vertegenwoordigers ten tonele te voeren en te wijzen op de soorten, die men ook in ons land aantreft. De vele foto's, zowel die ln kleuren als de zwart-witte, kenmerken zich door bijzondere scherpte, pit tige kleurweergave, rijkdom aan details en als gezegd sterke ver groting. Doelmatigheid De organen en mechanismen, die bij elk insekt niet slechts zijn vorm, maar ook zijn leefwijze bepalen kun nen dus door de lezer zelf op hun doelmatigheid worden beoordeeld. Als voorbeeld noemen we de afbeel ding van de grote sluipwesp Rhyssa, die ook in ons land voorkomt. Zij be strijdt voor ons schadelijke houtrusp- sen door. op de bast gezeten, de diep in 't hout levende insektenlarven met een ei te beleggen nadat ze deze on feilbaar met een subliem afgewerkte legboor heeft weten te bereiken. Men kan zich persoonlijk van de efficiën tie van deze uiterst dunne legboor overtuigen door maar een enkele blik te slaan op de haarscherpe foto ervan; 't werktuig ovetreft het beste precïsie-ïnstruinent door mensen ver vaardigd. Voor 't overige geeft ook de stofband reeds een sprekend voorbeeld van het ingenieuze sprietenstelsel van de af gebeelde mannelijke vlinder, die daarmee in staat is het wijfje, zelfs op kilometers afstand op té merken, zelfs al heeft men dit in een afgeslo ten ruimte geplaatst. Indien men nog niet is geabonneerd op de volledige serie, vrage men spe ciaal inzage van dit deel. Wij achten zowel het deel „Vogels" als het deel „Insecten" een reclame voor de serie als geheel. Z. t kJ Panorama der wereld „Het jongetje in de grijze jas" Met „Het jongetje in de grijze jas" (uitgeverij Erven J. Bijle- veld, Utrecht, heeft de Engel se schrijfster Jean Ross zich op een hoog auteursniveau ge plaatst. Het boek is door de uit gevers ondergebracht in een reeks werken over kinderspy- chologie, en het neemt daar, door de zeer goede stijl en de diepgang van het boeiende ver haal, een bijzondere plaats in. Met buitengewone scherpte en psycho logische kijk schildert de schrijfster het vijfjarige jongetje Colin in zijn benarde positie tussen zijn gescheiden ouders. Colin is een moeilijk kind dat op vijfjarige leeftijd nog niet kan spreken, en zich zodanig gedraagt dat men sterke psychische afwijkingen niet voor onmogelijk houdt. De oor zaken daarvan zijn de verstoorde ver houdingen in zijn ouderlijk huis. Een gouvernante ziet na veel inspanning kans de barrières tussen dit „jongetje in de grijze jas" en zijn omgeving op te heffen. Dit gaat echter niet zonder ernstige conflicten met de verwende humoristische moeder cn de terugge trokken humor-loze vader. Op beslist niet sentimentele wijze loopt dit ui terst boeiende verhaal naar een 'be klemmend slot, en mist daarbij een diepe uitwerking niet. Onder de titel „Panorama der Wereld" verscheen bij J. J. Romen en zonen, Roermond een geografische verken ning onder de redactie van prof. A. C. de Vooys en dr. R. Tamsma. Dit boek beoogt "een populair-wetenschappelijk werk te zijn, dat voortdurend kan worden geraadpleegd door 'n ieder, „die belang stelt in de gebeurtenis sen van deze naar eenheid groei ende wereld". De eerste hoofdstukken geven een beeld van de algemene structuur van de wereld, zowel physisch als econo misch, waarbij enige begrippen wor den besproken, onmisbaar voor een goed verstaan van de daarop volgen de hoofdstukken. Het zwaartepunt ligt echter op de regionale behande ling. Het eerste thans verschenen deel be handelt Europa, het tweede zal Azië en Afrika behandelen en het derde tenslotte Amerika en Australië. Het boek is voortreffelijk uitgegeven en is verlucht met vele illustraties. „Tijntje Tinkel" „Tijntje Tinkel" „een leuk verhaal om te lezen of voor te lezen voor kinderen van zes tot acht jaar", staat er op het titelblad van dit kin derboek te lezen en dat valt alleen maar te beamen. Dit door Niek van Bakel geschreven en bij de N.V. Drukkerij „De Spaarnestad" te Haar lem uitgegeven verhaal is bovendien aantrekkelijk geïllustreerd, zodat de kleuters aan de belevenissen van het kleine baasje Tijntje Tinkel onge twijfeld bijzonder veel plezier zullen NA GRONDIGE RESTAURATIE (Van onze speciale verslaggever) De Amsterdamse die rentuin Artis heeft se dert kort een nieuw vogelhuis. Met de in gebruikneming is de eerste fase afgesloten van een groot aantal vernieuwingen en res tauraties, die de afge lopen zeven jaar sinds do gemeente Amster dam en de provincie Noord-Holland finan cieel bijsprongen, wer den verricht. In uitvoe ring' is thans nog een prachtige pinguïn-rots, terwijl de restauratie van het nijlpaarden huis en de kleine zaal van het aquarium in voorbereiding zijn. Een jaar lang is het vogelhuis gesloten ge weest. De meer dan 1000 gevederde vrien den die er woonden, werden zolang in nood- verblijven onderge bracht. In vergelijking met de oude behuizing- zijn ze nu in een para dijs terechtgekomen. De aankleding van ver schillende kooien is na tuurgetrouw geworden. De tropische en sub tropische vogelsoorten, het merendeel van de collectie, werden in een exotische omgeving geplaatst. Alleen de afdeling van de pape gaaien en parkieten bleef zonder beplan ting, omdat deze vo gels met hun sterke snavels elke plant bin nen enkele dagen vol komen vernielen. Alleen de waarde van do beplanting van de kooien wordt geschat op 10.000 gulden. Nieuw is liet experi ment met twee open kooien, die dus niet door gaas of glas van de publieksruimte z:in afgesloten. Men specu leert er in Artis op, dat de vogels in hun goed verlichte en ver trouwde kooien zullen blijven en niet de iets donkerder en minder goed bekende wandel gang voor het publiek zullen in vliegen. Ongeveer duizend vo gels in ruim 200 soor ten zijn in het vogel huis ondergebracht. Er bevinden zich zeer kostbare dieren onder, zoals vier jonge Zuid- amerikaanse rotsha nen, die nu nog bruin zijn maar straks een oranje-zwart-rood ve- renpak zullen dragen. Nog maar een beschei den aantal kolibries be vindt zich in de collec tie. De vangsten in Brazilië van deze kleinste vogels ooit ter wereld gezien, werden de laatste maanden be lemmerd door zware regenbuien. Op de zeldzame vogel soorten die Artis thans telt, behoren ook de fraaigetekende Toe- kan-baardvogels die vrijwel niet in dieren tuinen te vinden zijn. Ongeveer een half jaar geleden werd begonnen met het aankopen van nieuwe soorten. Een Tilburgse dierenhande laar, die schijnbaar geen problemen On overkomelijk acht, is cr Artis zeer behulp zaam bij geweest. Pictura-reeks: boeken van hoog gehalte De „Pictura-reeks" van de uitgeverij Spectrum is een serie van hoog ge halte. Het werd in onze kolommen reeds eerder geconstateerd, maar het kan thans opnieuw worden vastge steld naar aanleiding van enkele recente uitgaven. Zo moet Edmond Barincous biografie van Machiavelli bijzonder hoog worden aangeslagen, evenals trouwens Kühns „De kunst van het oude Europa", waaraan wij vroeger reeds uitvoerig aandacht schonken toen het als „gewoon" boek verscheen. Een knap werk, vooral ook door de indringende kunstbe schouwing, die ook de hedendaagse kunst insluit. Tenslotte dienen uit deze Pictura- reeks twee uitstekende componisten biografieën te worden genoemd: Pier re Petit, Verdi en Jankélpevitch, Ra- vel. Vooral het eerste boekje is de moeite waard. Ook qua uitvoering zijn deze Pictura-uitgaven van voor name allure (Pictura-reeks, Het Spectrum, nos 8, 10, 11, 12). „Hynose" Bij de N.V. uitgeverij W. van Hoeve in Den Haag en de uitgeversmaat schappij A. Manteau N.V. in Brussel is een boek verschenen van de En gelse schrijver Alan Mitchell. „Hyp nose" is geen roman, maar ander zijds ook weer geen zuiver populair- wetenschappelijk werk. In een boei ende verteltrant zet de auteur de mo gelijkheden en problemen van de toepassing der hypnose in de genees kunde uiteen. Er worden kundig in het verhaal verwerkt een aan tal lezingen van een arts over deze materie, uitmuntend weergegeven. Dr. M. Zeegers schreef bij de Neder landse vertaling van J. C. M. van der Sluijs een voorwoord, waarin hij on der meer wijst op het verschil tussen de toepassing van de hypnose in En geland en Nederland. Muzikanten van nabij In samenwerking met Philips Phono- grafische industrie gaf het Wereld venster te Baarn een aantrekkelijk kijk- en leesboek uit „Muzikanten van nabij". Het werd samengesteld door Willem O. Duys en ingeleid door Piet Beishuizen. Diens inleiding geeft een uitstekend karakteristiek van het werk, die wij gaarne willen citeren: „Duys deed niets anders dan persoon lijke ervaringen met „muzikanten" toetsen aan fotografische momenten, waarna hij uit deze ervaringen diege nen koos, die op een of andere wijze met fotografische momenten een tref fend geheel opleveren. Neem bijvoor beeld de allerhartelijkste begroeting tussen Pablo Casals en Isaac Stern, de plaat van een omhelzing als het ware tussen vader en zoon. „Wat leuk", zegt men bij het zien van deze foto. Weet men echter door het on derschrift nog meer van de relatie tussen beide kunstenaars, dan ziet men een zekere diepte in de foto. Men ziet een dimensie van zuivere genegenheid en bewondering". Tot zover Bieshuizen. Overigens: niet alleen „ernstige" mu sici zijn in dit boek opgenomen: ook de mensen van de amusementsmu ziek en de jazz kregen er hun plaats. Het is al met al een bijzonder aardig boek, dat de wereld van de lichte en de zware muzikanten dichter bij de lezer (en kijker) brengt.Typogra fisch is het uitstekend verzorgd. IA <timri.enT.ie/ itilcmd&i q&eie 4tgcüten! BRILLANTINE HAARCRÊME 1537. Enige ogenblikken staarden piloot Storm en Charley in stomme verba zing naar de enorme rava ge die er in Arends kamer aangericht was. Overal in het rond lagen paperassen verspreid, de kasten ston den open en de bureaula den waren uitgetrokken. Alles wees erop dat één of meer indringers zich de no dige moeite getroost had den om zekere papieren in handen te krijgen. De Va- leron-plannen natuurlijk! „Hoe komen ze erbij te denken dat ik die hier ver borgen hou?!" riep Arend hoofdschuddend uit. „Als je 't mij vraagt, moeten ze wel 'n heleboel lawaai gemaakt hebben met dat karwei. Ik begrijp niet dat niemand er iets van gehoofd heeft! Kom mee Charley, dan gaan we Sandra eens polsen." Maar hoewel hij luidruchtig genoeg zijn aan wezigheid bekend maakte, gaf Sandra geen antwoord. „Misschien maakt ze 'n avond wandelingetje?" opperde Charley. „Of zit ze bij haar vriendinnen in de dames-kantine?!" „Mmm," gromde piloot Storm. „Dat ls natuur lijk mogelijk, maar zij maakt 't anders nooit zo laat. Enfin, we zullen zien. In het raam van het militair be zoek aan Holton, een dezer dagen, werden voor de militairen ver schillende wedstrijden georgani seerd. Eén van de meest originele daarvan teas wel hel „varkens- vangen". Een zevental soldaten werd goed geblinddoekt in een om heinde ruimte van ongeveer 10 meter doorsnee op een geheel met zachte zeep ingesmeerd varken „losgelaten". Degene die erin slaagde het varken te pakken en het vast te houden werd ei genaar van het beest. Het werd een strijd welke de toeschouwers heel wat hilariteit opleverde De directeur van het Cubaanse blad ..Carteles", Antonio Ortega, heeft poli tiek asiel gevraagd op de Peruaanse am bassade in Havana, aldus heeft een Cu baanse regeringswoordvoerder meege deeld. Tot zijn opvolger is benoemd Luis Gomez Wanguemert, tot op heden com mentator bij de Cubaanse radio. zie advertentie op pagina 6 FEUILLETON „Goed. kindlief", sprak hij zachtjes, „zouden we nu maar niet ophouden met het doen alsof en dan eens open lijk met elkaar praten? Zeg me wat je hindert misschien weer die zus ter van je?" Ze bloosde hevig en probeerde haar handen terug te trekken, maar slaag de daarin niet. Toen ze de verwijten de blik in zijn vriendelijke ogen zag, haatte ze zichzelf om haar verre gaande koppigheid, maar kou er toch niet toe komen. Frank deelgenoot te maken van haar ongerustheid over Katie's dwaasheden en mislukkingen. Tot haar schrik besefte ze, dat ze dergelijke dingen dan evengoed aan de eerste de beste vreemde zou kun nen mededelen. En Frank was nota- bene de man met wie ze ging trou wen „Och, 't is niets", antwoordde ze ontwijkend, „alleen maar wat hoofd- pijn". Frank glimlachte nu met langer. ..Zeg, is dat nu eerlijk tussen ons béiden?" drong hij aan. „Je weet opperbest dat er geen sprake ls van hoofd- of andere lichaamspijn, kind lief. Denk erom. ik ben Frank en we zullen samen trouwen. Moet er dan geen volstrekte eerlijkheid en openhartigheid tussen ons bestaan? Die zijn toch immers onmisbaar voor een gelukkig huwelijk!" „Ja. zeker, voor een gelukkig huwe lijk", bracht ze ei* wanhopig uit. „Maar zou ik je wel gelukkig kun nen maken, Frank? Soms vraag ik me af Hij had haar handen zo stevig vast, dat ze het bijna uitschreeuwde van de pijn. „Wat heeft je ineens zo doen twijfe len?" vroeg hij kort. „Of heb je soms altijd getwijfeld, Carol, zit 'm daar de kneep? Heb ik niet aan je verwachtingen beantwoord Och", ging hij voort, terwijl zijn lippen zich vol bitterheid krulden, „ik schijn een expert in 't missen van huwe lijkskansen, als ik nog iets meer kan doen dan totnogtoe om je te bewijzen, dat ik je gelukkig wil maken, zeg me dan wat dat is! Jij staat ér wat mijn geluk betreft heel anders voor als één vrouw ter wereld dat ge luk kan verzekeren, ben jij het im mers. Eindelijk wist Carol haar handen uit zijn greep te bevrijden. Diep be schaamd ever de woorden, die ze zo achteloos over haar lippen had laten komen, riep ze smekend: „O, Frank, lieve jongen, het spijt me zo; je moet het me maar vergeven. Ja, je had gelijk, het was Katie! Ik kon er niet besluiten, 't jou te vertellen; het lijkt immer zo eenzijdig als ik steeds bij jou om hulp aanklop en ie er niets voor in de plaats geef'. Hij rees op en trok haar zachtjes overeind tol ze voor hem stond. Toen sloeg hij de armen om haar heen en hief met de ene hand haar gezicht naar hem op. „Een poosje geleden, heb je me zó veel ei- voor in ruil gegeven, Carol", zei hij langzaam, terwijl hij haar in het bleke, ontstelde gezicht keek. „Heb ik je ooit meer gevraagd dan genegenheid en begrip? Is dat te veel verlangd?" Even staarde ze. meer ontroerd dan ze zichzelf durfde bekennen, hem aan. Op dat ogenblik wilde ze hem zo graag geruststellen, alle twijfel dat ze gelukkig met hem was en blij om dat. ze met hem zou trouwen. Maar toch, toen hij zich vooroverboog om haar te kussen, maakte ze een afwerend gebaar en verborg haar gloeiende wangen tegen zijn jas, zich vol wanhoop ervan bewust, dat ze nu. niet de berinnering aan Davids omhelzing, Frank's kus niet zou kun nen verdragen. Ze zag niet hoe bleek hij werd, noch ook de bittere uitdrukking in zijn blik, toen hij haar heel bedaard vroeg, hoeveel Katie nodig had om weer uit dc schulden te zijn. Met nog altijd afgewend gelaat, bracht ze hem aarzelend en hakkelend op de hoogte, stamelde ten slotte een onsa menhangend woord van dank toen hij beloofde, het geld de volgende dag te zullen brengen. Na enkele ogen blikken liet hij haar los en hield zich verder op een afstand. Kort daarop ging hij, zijn belofte inzake het geld herhalend, zijns weegs en liet haar bevend en wanhopig ach ter, vol haat en verachting voor zich zelf. Ze had op grond van haar be lofte met hem te zullen trouwen weer geld van Frank aangenomen... en ze huiverde van zijn aanraking, stond hem niet toe. haar te kussen! Dc volgende morgen deed mevrouw Manson knorrig en koortsachtig, zo dat Carol na een weer vergeefse po ging om haar moeder tot het inroe pen van medisch advies te bewe gen, met een bezwaard hart haar dagtaak begon. Ze wist David tol laat in de middag uit de weg te blij ven en toen ze elkaar eindelijk op de boerderij van Martin ontmoetten, ontbrak de tijd voor enig persoonlijk contact. Ze wijdden zich geheel aan hun beroepsplicht en zo verliep hun eerste samenzijn na het gebeurde in zijn auto al heel eenvoudig. Later, bij een andere patiënt, waren ze bei den meer op hun gemak en consta teerde Carol opgelucht, dal. David de juiste toon voor hun toekomstige sa menwerking had aangeslagen 'de toon van een goed bij elkaar pas send „team": verpleegster en dok ter. Getrouw aan zijn belofte, bracht Frank die avond de toegezegde vijf tig pond, die Carol dadelijk naar Katie stuurde, er bij wijze van ulti matum aan toevoegend, dat ze niet verder op steun behoefde te reke nen en maar zorgen moest, zichzelf te redden. Frank had op het schrij ven van deze brief aangedrongen en Carol had zich verplicht gevoeld zijn wens in te willigen, hoezeer ook tegen haar zin. Mevrouw Manson, die nog te bed lag en haar dochter wel een beetje ongerust maakte, was geheel onkundig van de transactie, arol kon alleen maar wensen, dat die zalige onwetendheid zou voort duren, want anders zou er met de zieke geen land zijn te bezeilen! Enige dagen later zag Carol-, op ze kere avond nog laat thuiskomend, tot haar verbazing licht in de voorka mer. Zou baar moeder zijn opge staan? Op dit late uur toch zeker niet, vooral nu ze al zo lang niet uit bed was geweest. Na haar fiets in de schuur te hebben f ezet, rende Carol de woning binnen, n de grootste leuningstoel van de zit kamer zag ze Katieen Katie zó mager, zó bleek, zó ongelooflijk ver anderd, dat Carol slechts met moeite een kreet van schrik onderdrukte. Toen Katie haar zuster hoorde bin nenkomen, wendde ze zich om en staarde haar aan. „Hallo. Carol", zei ze toonloos, zon der ook slechts de zweem van een glimlach op het kleurloze gezicht. 1 „Hallo, ik hen thuisgekomen". ZEVENDE HOOFDSTUK. „Heb je lang gewacht?" vroeg Carol, met haar figuur verlegen, toen maai' al te duidelijk bleek, dat Katie niet van plan was, nader tekst en uitleg van naar verrassende aankomst te geven! In antwoord op die vraag, haalde Katie die zich weer omge draaid had, om lusteloos in het haard vuur te staren, haar magere schou ders op en zei plompweg: „Ja, nog al, maar ik ben wachten gewend". „Maar we wisten absoluut niet......" hernam Carol, angstig, terwijl ze met door ervaring geschoolde blik haar zuster ongerust aanstaarde „Als wc geweten hadden, dat je zou komen, zou natuurlijk iemand je hebben verwelkomd. Maarmaar hoe ben je binnengekomen? Je had toch geen sleutel, is 't wel?" Katie schudde het hoofd en zei met een ironische glimlach, heel lakoniek: „O, moederlief heeft zoweer de moei te genomen, zelf open te doen. En ze heeft me geen ogenblik in twijfel erover gelaten, dat mijn bezoek heel ongelegen kwam. Ik heb geprobeerd haar uit te leggen, dat het niet zo zeer een bezoek als wel een thuis komst was, maar dat kon of wilde zc niet begrijpen. Volgens haar zeggen was ze veel te ziek, om op dat ge bied „concurrentie" in huis te heb ben; in elk geval kwamen haar woorden daarop neer. Ik neem dus aan, dat alle verpleegsterszorg in de ze inrichting dient gericht te zijn op onze dierbare moeder en op geen ander, wie dan ook". (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 12