Ploegen voor Rome en Leipzig onbevredigend
Absoluut niet
PLATTELANDERS...
GOED ZEEUWS...
GOED(E) ROND(E)
GEEN ONRECHT PLEGEN
BENÉ LOTZ
De wielerjournalist en ploegleider FRITS
VAN GRIENSVEN kent het klappen van
de zweep in de Nederlandse wielersport als
weinig anderen. Vooral in het kamp der
amateurrenners is hij uitstekend georiën
teerd. Hij weet welke renners op welk mo
ment in vorm zijn. Dat bewees hij door zijn
samenstelling van de Nederlandse ama-
teurploegen voor de Omloop van de Negen
Provinciën en voor de zware Ronde van
Oostenrijk. In beide wedstrijden won een
NederlanderVan Griensven, die in de
ze ronden als ploegleider optrad, schreef
voor dit extra nummer de volgende be
schouwing over de Nederlandse kansen
voor Rome en Leipzig.
danks de kritiek, die wij er op moesten horen,
omdat er „onze ploeg" voor de Konde van Oos
tenrijk in zijn geheel bij zit. Dat hebben deze jon
gens ook verdiend. JVIen zal immers nog even
moeten wachten voor men uit een keuze van ze
ven amateurs ploegen haalt, die in een tijdsver
loop van vijf weken de Belgische etappecourse
der Negen Provinciën en de Konde van Oosten
rijk winnen. Zowel persoonlijk als per ploeg. Dat
zijn zeldzaamheden. Maar het is ook geen toeval,
want beide keren was de gekozen ploeg lichame
lijk en geestelijk het sterkst van alle concurren
ten.
Wij hebben al vele jaren voor ons eigen plezier
en met onze eigen centen ploegleidertje gespeeld
in buitenlandse etappewedstrijden. Na een reeks
van experimenten hebben we ons tot een paar
goede wedstrijden per jaar bepaald.
Dit jaar zijn we begonnen met de Negen Pro
vinciën, nadat we enkele klassiekers en de pro
vinciale kampioenschappen hadden afgewacht.
Jac. v. d. Klundert, de Brabantse kampioen won
de Negen Provinciën, daarbij geholpen door Miel
Verstraete, die tweede werd, maar de Provinciën
even goed had kunnen winnen. Verstraete is het
type van de wieleratleet. Goed fond en snel ge
noeg om een etappe te winnen. De Heense v. d.
Klundert heeft eveneens fond, terwijl ook hij
een etappe op zijn naam kan schrijven. En... hij
kan afzien. Wie de Negen Provinciën zou winnen
heb ik henzelf uit laten praten. Ik heb alleen dit
gezegd, dat het óf Jack óf Miel moest zijn. En
verder dat de een zijn eigen kans mocht lopen
als de ander in moeilijkheden kwam. De over
winning moest in ieder geval voor de Nederlan
ders zijn! Daaraan heeft men zich stipt gehou
den. Miel Verstraete heb ik bewonderd voor de
wijze waarop hij op de laatste dag met zijn
tweede plaats genoegen nam.
Miel Verstraete was eigenlijk mijn eerste keus
voor de zware Ronde van Oostenrijk, omdat ik
in hem een klimmer zag. Jac. v. d. Klundert
was mijn tweede keus, eveneens een Middelkam-
Intussen ging het daar in Oostenrijk van een
leien dakje. De viermansploeg reed bijzonder
sterk. Hugens dook de tweede dag al in de lei
derstrui, nadat Lotz en Snijder in de course be
paalden, dat hij met voorsprong moest gaan win
nen. Jac. v. d. Klundert slaagde er in deze rit
in om na een vijftal lekke banden toch weer
naar de kopgroep te spurten, waar men notabene
om de leiderstrui aan het vechten was! Op deze
dag was er echter voor de pech die hem zou tref
fen geen kruid gewassen. Nog een lekke band
en dan een val tegen tachtig per uur. Voor- en
achterwiel kapot, derailleur stuk: een half uur
vertraging. Maar toch doorzetten, ondanks alles.
Voor hem een verloren ronde en een weinig
flatterende plaats. Maar op de daarna komende
dagen toch nog een rit winnen en elke dag prijs
rijden. Jac. v. d. Klundert kon dus tegen bergen
op!
Dut behoefde men van Hugens en Lotz niet te
vragen. En van Mik Snijder zag men het ook.
Die Oostenrijkse volgers keken zich do ogen uit.
Zo hadden zo zeker gedacht, dat die plattelan
ders na twee dagen wel uitgerangeerd zouden
zijn. En daar reden zij in de gele trui Hugens
had dat kleinood echter zo lief, dat hij bij een
ontsnapping een tour de force ging uithalen,
welke hem noodlottig werd. Ik lieb hem daarvoor
tijdens de course gewaarschuwd, maar ik heb
hem laten gaan omdat er inderdaad een kans
bestond. De vcrschriltkelijko Hugens kwam na
drie uren solorijden ontgoocheld bij onze ploeg-
ieiderswagen terug om zijn excuus te maken
„Ben niet kwaad, ik heb mijn best gedaan, maar
het ging niet". Waarom zou ik kwaad zijn ge
weest, beste Jan? Ik had al lang gezien, dat
Hugens niet de enige troef, ofschoon wel de
grootste troef, zou zijn.
De kans lag in handen van Réné. Lotz, beheerst,
sterk, klimmer, bereid om te fietsen.
Do amateurs voor de ploegen naar de Wereld
kampioenschappen en de Olympische Spelen zijn
door de Sportcominïssïe van de K.N.W.U. aange
wezen. Voor zover het de weg betreft zijn daar
geen namen bij van jongens, die mij onbekend
zijn. Integendeel. Er wordt mij het verwijt ge
maakt, dat er te veel bij zijn, die mij goed be
kend zijn. Ik vind dit een gelukkig verschijnsel.
Mie! Verstraete is er niet bij, ofschoon ik hem
goed hen en zeer waardeer. Miel heeft geen ge
luk gehad. Hij heeft de stap naar de ploeg voor
zestig percent afgelegd. Daarna zat het hem te
gen. Verkouden, doktersbezoek, tanden laten
trekken etc. Aan een coureur kan en mag niks
manheren. Een ingescheurde nagel kan al te veel
zijn. Miel weet dat. Hij loopt anderen niet voor do
voeten als hij weet geen honderd percent te zijn.
Zo is hij. Maar al is hij er dit jaar weer niet
hij, een coureur is deze Zeeuw toch!
Ik heb met deze inleiding willen beginnen, omdat
de Nederlandse overwinningen in de Negen Pro
vinciën en in de Ronde van Oostenrijk toch wel
Invloed op de mogelijke samenstelling van de
wegploegen voor amateurs hebben gehad.
Er wordt ook een groot aantal klassiekers in
Nederland verreden, waarvan men veronder
steld wil hebben, dat zij beslissend voor de
samenstelling van de ploegen zijn. Men kan
welen, dat dit al verschillende jaren niet meer
liet geval is. Vroeger bestond er een verplich
ting om aan al deze klassiekers deel te nemeu
wilde men voor de „grote verkiezing" in aan
merking komen. Do ar is terecht tegen geful
mineerd. Onze talenten reden elkaar daar
weck-in week-uit als jachthonden achterna tot
zij al hun reserves hadden verbruikt. Zij had
den wel de meeste overwinningen geboekt,
maar zij kwamen uitgeput op de Wereldkam
pioenschappen.
Dat was fout. En daarom heeft men dit hersteld.
Er beslaat geen verplichting meer om klassiekers
te rijden. Maar daarmee is niet gezegd, dat zij
van minder betekenis zijn geworden. Integendeel,
zonder deze klassieker zouden wij nooit aan het
schitterende stel wegamateurs komen, waarvan
wij ieder jaar gewag kunnen maken. In de klas
siekers onderscheidt men zich, daar begint de
victorie!
Wat hebben wij nu le zeggen over de ploegen
naar do Wereldkampioenschappen en Olympische
Spelen! Dat zij onbevredigend zouden zijn? Ab
soluut uiet. Wij achten deze verantwoord. On-
per, alleen omdat ik niet zeker wist of hij tegen
een berg bestand was. En Mik Snijder uit Half
weg mijn derde, omdat hij een degelijke regel
matige en geroutineerde coureur bleek te zijn.
Iemand mqt wielerbrains, bovendien een goede
kameraad, die in een ploeg eigenlijk onmisbaar
is. Bovendien had ik de beschikking over Hugens.
weliswaar een Hugens die niët in vorm zou
kunnen zijn.
In dit viertal zag ik een ploeg, die zich regel
recht naar de Wereldkampioenschappen zou kun
nen rijden. Waarom naar de Wereldkampioen
schappen! Omdat men op de Sachsenring klim
mers nodig zou hebben, die men niet met ze
kerheid in de platte Nederlandse klassiekers
kan aanwijzen. In de zwarte Konde van Oosten
rijk met zijn vele passen en zijn Grossglockner
zouden ook de Nederlandse klimmers zich on
derscheiden. Er kwam celiter deze tegenslag, dat
Verstraete met zijn club naar het Eiland Man
zou gaan, wat inhield dat ik Lotz als zijn plaats
vervanger ging vragen, die opgegeven had in ecu
mogelijke Konde van Engeland. Verstraete had
het met zijn kunde reeds zover gebracht, dat op
hem de ogen van de Sportcommissie waren ge
richt. Doch Verstraete zou met tegenslag te kam
pen krijgen. Het Eiland Man werd geen succes
voor hem. Hij kwam verkouden thuis
De Haagse arts P. van Dijk, die voorzitter
is van de Koninklijk Nederlandse Wieier
L'nie, stelde de volgende „diagnose" over
de Ronde van Midden-Zeeland
Het zware parcours, de fraaie finish en de
uitstekende organisatie van verleden jaar
tcaarborgen reeds bij voorbaat een succes.
Het is verheugend, dat de bestuurders van
Theo Middelkamphet wederom aan heb
ben gedurfd deze Ronde te organiseren. Ik
ben ervan overtuigd, dat het gezegde Goed
Zeeuws, goed rond, ook voor de volle hon
derd procent voor dit wielrenevenement zal
gelden. Een sterk veld renners zal zeker
aan de start verschijnen en er mede voor
zorgdragen, dat de zo toenemende popula
riteit van de wielrensport in Zeeland nog
zal groeien.
Mogen de weergoden U gunstig gezind zijn.
Noot van de redactie
Geen spoortje van een ziek beeld dus
Lotz ging na acht zware dagen in Wenen zege
pralend over de finish. Dat was het werk van
hem, maar ook van het team. Van tijdrijder Hu
gens, van tacticus Snijder, van doorzetetr v. d.
klundert. Samen-uit samen-thuis.
Zouden deze mannen, die de beste Oostenrijkse
klimmers, de Italianen, Belgen, Russen, Zwitsers,
Duitsers versloegen onwaardig zijn om op de
Sachsenring Nederland te vertegenwoordigen?
Ik zeg dat zij meer dan anderen het bewijs
leverden, door zelfs in het hooggebergte te kun
nen klimmen. Mik Snijder leverde dit in het afge
lopen weekeinde o.ok nog eens op de Stuttgarder
Solitudering, waar hij de enige was, die naast
het nieuwe Lichtensteiner lclimfenomeen Heeb
kon rijden. Ik heb indertijd aandacht gevraagd
voor de jonge Luxemburgse amateur Gaul, die
als een klipgeit over de bergen sprong. Dat is
al weer verschillende jaren geleden. Kijk „Wieler
sport" maar na en ge zult het vinden. Gaul was
toen voor de buitenwereld nog een volkomen on
bekende. Van deze Heeb gaat men ook meer ho
ren. Denk niet, dat v. d. Klundert niet omhoog
kon. De tactiek maakte het noodzakelijk dat hij
op z'n allerbest negende kon worden. Schakel-
pech veroorzaakte dat hij op „d'n dertien" de
sprint tegen een vijftien-percentshelling op ver
loor en slechts tiende werd. Voor Stuttgart had
ik zondag nog een nieuwe bij me: Jan Jansen
uit Nootdorp. Een goede kracht, die klimmen kan
en sprinten. Daarom is het zo mooi dat hij voor
de Olympische Spelen is aangewezen samen met
Sluis, die eigenlijk door de mazen zou lreenge-
vallen 'zijn. De mogelijkheid bestond echter om
de ploeg naar de Olympische Spelen zodanig sa-
men te stellen, dat er dit jaar geen verongelijkten
behoefden te zijn.
Dat men naast de vier van Oostenrijk voor de
Wereldkampioenschappen ook kampioen Dirk
Groeneweg en Lex van Kreuningen koos is voor-
ons vanzelfsprekend. Wie anders om geen on
recht te plegen?
Naar onze mening hebben we een sterke ploeg
ginds op de Sachsenring. Dat er straks betere
en minder goede bij zullen zijn, dat is vanzelf
sprekend. Het is nog nooit anders geweest. Van
de 140 die er zullen starten is er maar één we
reldkampioen!
Neen, de samenstelling van de ploegen voor de
Wereldkampioenschappen en voor de O.S. bevalt
ons wel. Ondanks de kritiek, die we hoorden. We
vinden het alleen jammer dat Verstraete in de
beslissende weken niet kon aantonen, dat ook
hij een klasse-rijder is. Je moet maar pech heb
ben met het bereiken en vasthouden van de top
vorm!
