Gevacolor
CABALLER0
an a
Ct.
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
DRIEDAAGS SPORTTOERNOOI
PERSONEELSVERENIGINGEN
REVUE
NEDERLANDERS WONNEN ALLES
IN „NEGEN-PROVINCIËN-RIT"
qebe\myi\w\qe derde
VTOÈNSDAG 15 JUNI 1960
PROVINCIALE ZE BOW 8b O O R A N 7
15
SPANNENDE FINALE IN GOES
Belangstelling was
vrij groot
Met enkele spannende finalewedstrij
den is zaterdagmiddag op het ge
meentelijk sportterrein te Goes het
voetbalgedeeite van het driedaagse
sporttoernooi der federatie van per
soneelsverenigingen besloten.
De enerverende finale ging tussen de
voetbalelftallen van Interscaldis en
de P.T.T.
In een wilde mengeling van voetbal
lers voor het PTT doel scoorde In
terscaldis in de eerste helft van de
wedstrijd het winnende doelpunt.
Overigens gaven beide partijen elk
aar weinig toe. Tot de laatste mi
nuut betwistten de spelers van de
Goese PTT de 10 voorsprong van
Interscaldis; helaas baatte het stug
volhardend gezwoeg hen niet. Met
10 zegevierde tenslotte Interscaldis,
wat hoofdzakelijk te danken was aan
hun voortreffelijk samenspel en gro
te beweeglijkheid. De derde plaats in
het algemeen klassement bezette het
elftal van De Zon, dat het GAK-
team met 21 in de halve finale
sloeg. Aan deze voetbalwedstrijden
namen 10 elftallen deel, vertegen
woordigend de BVAB, het GAK, de
PTT, De Zon, comb. NS, gem. Wer
ken, gebr. Wattez, de Typo's en In
terscaldis.
Het betrof evenwel tijdens dit
toernooi niet alleen voetbal. De
beide vorige dagen, donderdag en
vrijdag, waren in de gebouwen
van De Zon en café Flora gewijd
aan binnensporten zoals biljarten,
volleybal, schaken, dammen en
tafeltennis.
In café Flora bleek donderdagavond
de heer J. Verbeem van gem. wer
ken bij het biljarten de beste pa
pieren te bezitten. Onbedreigd won
hij het kampioenschap.
Op hetzelfde tijdstip bekampten een
zevental volleybal-zestallen van de
BVAB, het GAK, Interscaldis, de
PTT, comb. NS en gem. werken, de
waterleiding mij. en De Zon elkaar
de eer in de Prinses Ireneschool.
Hier stelde het team van de BVAB
zich aan de spits, op de tweede
plaats gevolgd door het zestal van
de PTT.
De vrijdagavond stond in het teken
van de denksporten en tafeltennis.
Tien schakers legden elkaar in de
kantine van De Zon het vuur na aan
de schenen. De BVAB telde de beste
schaker onder zijn gelederen; de eer
ste plaats was voor de heer P. Valk,
terwijl de tweede plaats werd inge
nomen door de heer H. Stouteham-
mer van de Typo's. Bij het dammen
onderscheidde zich de heer B. v. Holst
van de BVAB, terwijl de heer J.
Mange van De Zon de tweede plaats
bezette. Ook voor tafeltennis bestond
grote belangstelling.
De uitslagen hiervan zijn: eerste
plaats voor de heer P. Pieterse van
gem. werken, tweede plaats de heer
J. Louwerse van de BVAB. Voor de
wedstrijden bestond vrij grote be
langstelling. De prijsuitreiking is
donderdagavond a.s. in het Grand
Theater te Goes. Tevens worden dan
enkele sportfilms vertoond, waaron
der de hoofdfilm „Engelen zonder
vleugels".
1
(Advertentie)
Nel Fritz handhaafde
zich gemakkelijk bij
selectie voor Rome
Een nieuwe selectie in de Nederland
se dames.turnploeg, waarbij twee
meisjes moesten afvallen, voor de
Olympische spelen heeft zondaj
Rotterdam een onverwachte
ping gekregen, 's Ochtends bij de
verplichte olympische oefeningen ein
digde het Amsterdamse meisje Dolly
van der Meulen op de eerste plaats
voor het Vlissingse meisje Nel Fritz.
brug, waarbij haar elleboog uit de
kom schoot en zij bovendien een arm
spier scheurde. Hierdoor werd Dolly
van der Meulen vrijwel definitief
voor Rome uitgeschakeld. De tweede
turnster, die uitgeschakeld werd, was
Nel Sallé, die door een blessure niet
meedeed. Voor de zes plaatsen voor
Rome zijn nu nog acht turnsters in
de running: Nel Fritz, Bep Ipenburg,
Ria van Velzen, All van Essen, Nel
Wambach, Lineke Majolee, Grietje
van Essen en Ria Meyburg In deze
volgorde eindigden de turnsters zon
dag tijdens de selectie in Rotterdam
achter Dolly van der Meulen. De
Vlissingse Nel Fritz zal zaterdag 23
juli deelnemen aan een landenkamp
tussen Engeland en Nederland in En
geland.
Damkampioenschap van
Bergen op Zoom
De damkampioenschappen te Bergen
op Zoom zijn geëindigd. In de eerste
klas ging de titel naar D, de Vos.
De Vos won zowel van De Kraker
als van Franken. Franken eindigde
als tweede, de derde plaats was voor
Da Kraker. Woensdag worden in het
ontspanningslokaal van de Stichting
Vrederust de bekers uitgereikt. De
kampioenen van dc drie klassen zul
len dan nog een simultaanwedstrijd
spelen.
HET IS WERKELIJK BIJ DE
BEESTEN AF, dat éérste par
ticuliere DIEREN ZIEKEN
HUIS van Nederland, dat on
langs te Wageningen werd ge
opend! REVUE nodigt U daar
om uit een kijkje te komen
nemen in dit met een hyper
moderne operatiekamer uitge
ruste ziekenhuis, waar U de
dierlijke patiënten tevens een
bezoekje kunt brengen in de
ziekenboeg met zijn speciaal
geconstrueerde bedden! Het be
zoek vindt plaats
De volgende week in:
EEN BLAD WAAR PIT IN ZIT*
Revue Postbus l&l Amsterdam
Franse ploeg voor de
Ronde van Frankrijk
Marcel Bidot, de leider van de Fran
se nationale ploeg in de Ronde van
Frankrijk, heeft maandag de namen
bekend gemaakt van de zeven ren
ners, die de ploeg zullen completeren.
Het zijn: Robert Cazala, Raymond
Mastrotto, Claude Coletto, Louis
Rostollan, Jean Dotto, Jean Stablïns-
ki en Frangoïs Mahé.
Reedn eerder had Bidot in zijn tour-
ploeg opgenomen Henry Anglade,
André Darrigade, Pierre Everaert,
Jean Graczyk, René Privat, Roger
Rivière en Jacques Anquetil, van wie
laatsgenoemde zich echter na zijn
overwinning in de Ronde van Italië
heeft teruggetrokken. Voor de enige
nog vakante plaats zal Bidot na de
zondag a.s. te houden wedstrijd „Le
Circuit des Boucles de la Seine" de
14e renner aanwijzen.
Avondvierdaagse in
West-Duitsland
Organisatie berust bij
B.W.V. Bergen op Zoom
Van 13 tot en met 16 juni 1960 zal te
Handorf (bij Münster, West-Duits
land) voor het eerst in de geschiede
nis van de K.N.B.v.L.0. een inter
nationale avondvierdaagse worden
gehouden.
De organisatie is in handen van de
B.W.V. te Bergen op Zoom. Aan de
ze tochten nemen deel Nederlandse
militairen van de in Duitsland gele
gerde eenheden van de Koninklijke
Luchtmacht en diverse groepen Duit
se wandelaars.
Medische hulp wordt verleend door
een gezamenlijk team van het Ne
derlandse en het Duitse Rode Kruis.
De start is in het kamp van de le
groep geleide wapens te Handorf, el
ke avond om zeven uur.
Sprintklassement voor
Zeeuw Miel Verstraete
In Hoboken was zaterdagavond iets
merkwaardigs te zien: de vijf Ne
derlandse amateurs, die daags voor
Pinksteren voor de Ronde van Ne
gen Provinciën waren gestart, ston
den met bekers, sjerpen en bloemen
aan de finishlijn als grote overwin
naars. Jack van de Klundert, Miel
Verstraete, Mik Snijders, Jan van
Geel en Leo Coehorst hadden er alles
gewonnen wat er te winnen was. Zij
waren in het bezit van alle leiders
truien, gewonnen door Van de Klun
dert en Miel Verstraete, zodat zij er
allemaal een konden aantrekken. Zij
bezetten in bet algemeen klassement
met Van de Klundert de eerste
plaats, de tweede plaats met Ver
straete en voorts de achtste, negen
de en dertiende plaats. Zij wonnen 't
algemeen ploegenklassement, terwijl
het sprintklassement (Verstraete)
hen ook al ten deel viel. Een succes
dat onze wieleramateurs in interna
tionale ronden niet vaak noteren.
Ze hebben deze dubbele overwinning
niet voor niets gekregen. Maar door
eensgezindheid was hun overwicht
zo groot, dat de feitelijke Belgische
overmacht er totaal door versplin
terd werd. Gilbert Maes, een der Bel
gische amateurs, die zeker voor de
Wereldkampioenschappen of voor
de Olympische Spelen wordt gekozen,
heeft ook op de laatste dag in de
etappe van Aalst naar Antwerpen
nog alles geprobeerd om de eensge- !?°Ki? ^1,Dert „wera. P™mP,c J10?*
zindheid der Nederlanders te door- Verstraete en Van de Klundert in
KInndert verwijderd, waarbij hij
Verstraete gedwongen had zijn
ploegmakker tot op 20 seconden te
■oenaderen. Dat betekende dus dat
Miel Verstrate, jongen met een
goed eindschot, Van de Klundert
met een etappe-overwinning uit
de trui had bunnen rijden. Maar de
sportieve Zeeuw, die er zelf op de
tweede dag voor gezorgd had, dat
do West-Brabander de trui van
hem kon overnemen, dacht daar
niet aan. Hij zorgde er alleen voor
dat de gevaarlijke Maes niet meer
weg kon komen en vergenoegde
zien met een der laatste plaatsen
van het compacte peloton.
In die laatste rit moest er nog zeer
snel gereden worden om het veld bij
elkaar te houden. De Nederlanders
vergenoegden er zich mee om in de
kopgroep de course te controleren,
een zeer zwaar werk overigens. In
tussen kregen Van Geel en Coehorst
nog een moeilijke hindernis te over
winnen. Bij de eerste liep de ketting
van de fiets en Coehorst kreeg twee
lekke banden. Jan van Geel gelukte
het met storm 'tegen en een aoor de
Belgische Afro-ploeg uitgelokte jacht
toch terug te komen.
Het gevaarlijkste was een ontsnap
ping van Maes toen hij onder St.
Niluaas door eigen streek reed. De
Nederlanders hadden op deze coupe
gerekend, temeer daar Verstraete in
het voorste gelid zat om het sprint
klassement weg te kapen. De bewie
rookte Gilbert werd prompt door
KLEURENFOTO'S
vergroot formaat
85
GovBcolor kleurenfoto'»
9x9 cm.
9x13 cm.
vroeger
65 ct.
90 ct.
Gevacolor rolfilms
4 x 6,5 cm.
6 x 6 en 6 x 9 cm.
3JB3
JsÏBO
2.80
2 95
Govacolor kleinboeldfilma
20 opnamen
36 opnamen
JSIA 5
3.60
6.60
Ontwikkelen
3y*£
1.80
duizendmaal mooierl
door altijd nog verrassingen moge
lijk bleven. Het compacte peloton
kwam echter Hoboken binnenvallen,
zodat er toch wel iets bijzonders
moest gebeuren om hun prachtige
plaatsen nog te verliezen.
De drie ronden in Hoboken hadden
alleen tot gevolg, dat de Nederlan
ders misgrepen op de etappezege,
welke Mik Snijders op het oog had.
De enige Hollander in dit zuidelijke
gezelschap was de laatste dagen be
zig om zich te revancheren. Hij was
de Ronde ingegaan met een flinke
verkoudheid, die zijn conditie ernstig
benadeelde. Halfwegcourse kwam hij
echter over de moeilijkheden heen.
Toen werd hij ook derde man van de
ploeg. De laatste etappe wilde hij
winnen om zijn positie nog eens goed
te verbeteren. Hij vergiste zich ech-
Voor de rit was Maes nog ander
halve minuut van leider Van de
het peloton teruggehaald. Daarmee
was de strijd eigenlijk wel gestreden.
Alleen de Polen bleven actief, waar
ter een ronde. Boven aan de Kiosk
plaats, die met een klim bereikt
moet worden klopte hij Van Schil,
die een ronde later etappewinnaar
zou worden. De Belg, die eveneens
had gespurt ging echter door, terwijl
Snijder zich oprichtte. De Belg pro
fiteerde van deze gelegenheid en was
voor goed „weg".
Tegen dat de eindsprint kwam liep
Snijder opnieuw weg, maar in de
klim werd hij door het spurtende pe
loton overvallen.
Niettemin was de laatste rit voor de
Nederlandse ploeg toch een groot
succes. Onbedreigd, eerder als heer,
sers over het restant van 33 coureurs
die de gevechten, het weer en de val
partijen hadden overleefd.
1503. Met enige kernachtige
woorden besloot de man van
Valeron zijn redevoering.
Een ogenblik hing er een
zonderlinge stilte in de zaal,
alsof iedereen zich afvroeg:
Wat moeten we daar nu
van denken? Maar weldra
ging een aangroeiend ge
mompel der toehoorders
over in uitroepen van bij
val en toen brak er een da
verend applaus los. Terwijl
kapitein Mare en piloot
Storm zich naar de uitgang
van de zaal begaven klon
ken overal juichkreten op:
Leve kapitein Mare. Leve
Valeron! Tot zelfs In de wandelgangen bui
ten de zaal werden de twee mannnen hartelijk
toegejuicht. Geen van beiden voelde zich er
bijzonder prettig bij, omdat zij nu eenmaal
een hekel hadden aan heldenverering en hoera
geroep. Toen na verloop van tijd de orde weer
enigszins hersteld was in de Grote Zaal kon
dr. Troglund het woord nemen. De grijze voor
zitter glunderde. „Wel mijne Heren, ik hoef
niet te vragen welke indruk de woorden van
kapitenn Marc op U gemaakt hebben. Ik hoop
dat deze-geest van goodwill" vaardig over U
moge blijven en dat U in staat zult zijp die
geest over te brengen op de mannen van uw
respectieve regeringen, zodat wij ten spoe
digste dit garantieverdrag ondertekend en
wel aan de man van Valeron kunnen overdra
gen!"
(Adi ertentiB)
7 CONSTANTE KWALITEIT
Dammer J. Lere winnaar
van de zilveren beker
Zoals bekend eindigden de heren Jan
Blom uit 's-Gravenpolder en Joh.
Lere uit Vlissingen met een gelijk
aantal punten in het door de Zeeuw
se Dambond georganiseerde toernooi.
Beide heren sloten met goedkeuring
van de wedstrijdleiding een overeen
komst waarbij bepaald werd dat de
eerst volgende winstpartij de beslis
sing zou brengen.
Niet minder dan 5 partijen waren
nodig om het toernooi te beëindigen,
daar de 4 voorafgaande partijen met
remise werden beëindigd, doch de 5e
partij besliste. Lere bleek de sterkste
te zijn.
Hieronder volgt een fragment van
het eindspel uit de betrokken partij,
waarbij Lere. agressief speelde, doch
Jan Blom een enigszins venijnige re
mise zet over het hoofd zag, om
daarna te capituleren.
Wit: Jan Blom, 8 schijven op 16—21
—26—32—33—38—43 en 45.
Zwart: Joh. Lere, 8 schijven op 29
—12—17—18—23—24 en 30.
Zwart aan zet, speelde:
1 30—34 dreigt met 24—29, 34—40
en 2328 doorbraak naar dam. 2 43
—39 34x43, 3 38x49 24x29, 4 33x29
23—28, 5 32x23 18x20, 6 45—40 20—
24, 7 40—34 9—13, 8 49—43 13—18,
9 43—38 Is hier de afruil 16—11 21—
17, 26—17 niet sterker. 9 24—29, 10
34x23 18x29, 11 38—32 29—33!! een
sterke voortzetting, hetgeen later zal
blijken, 12 32—27 33—38, 13 27—22
17x28, 14 1611?? een zwakke
voortzetting, de afruil 2117 en 26x
17 is veel sterker, 14 38—42! 15 11—6
42—47! verhindert dam te halen. 16
2116? waarom geen 2117 en 26x
17 met opgelegde remise. 16 2833,
17 2621 verplicht 27 hier kan
wit" met 1611 en 61 remise spe
len. 18 2117? verzuimt de remise,
18 12x21, 19 16x27 en wit staat ver
loren, 19 7—11! 20 6x17 47—36, 21
27—21 verplicht 36—18, 22 17—11
33—39, 23 11—6 18—1. 24 21—17
3944, 25 17—12 1x45, 26 6—1 44—
50 27 16 451 en wint.
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK
Beroepen te Leeuwarden (vac. dr. A,
H. Hellemans): R. Bos woonachtig
te Laag Keppel, laatstelijk predi
kant te Driebergen.
Aangenomen naar Oudshoorn: A.
Breure te Oud-Vossemeer.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Alkmaar (derde
pred. plaats): G. van Loenen te
Moerwijk, die bedankte voor Zoeter-
meer.
Bedankt voor Hilversum (vac. J.
Thomas): J. van Leeuwen te IJmui-
den.
Bedankt voor Siddeburen en voor
Zuldlanö: S. van der Veen te Arum
(Fr.).
CHRIST. GEREF. KERKEN
Bedankt voor Aalsmeer: C. Lang
broek te Nieuwe-Pekela.
Bedankt voor Wormerveer: J. H.
Carlier te Zutphen.
BAPTISTEN GEMEENTEN
Beroepen te Alblasserdam: J. van
der Veen, kand. te Leeuwarden.
FEUILLETON
„Ilc wil naar David", had ze verdrie
tig geroepen, ,,'t Is nodig, dat we bij
elkaar blijven we hebben beloofd,
dat we voortaan altijd samenwerken".
Carol's vader was heel vriendelijk
geweest hij kon tegen zijn doch
tertje nooit anders dan vriendelijk
zijn doch natuurlijk waren ze
huiswaarts gegaan, zonder dat ze
ook slechts de kans had gekregen.
David goedendag te zeggen, Eerst
had ze erg, heel erg geschreid, maar
gaandeweg was de herinnering ver
vaagd, om echter de volgende zomer,
bij een tweede familiebezoek, weer
in een grote vreugdevlam uit te
slaan. Het had wel een dag of vier
geduurd, voor zij en David de oude,
vertrouwelijke toon hadden hei-von
den, maar geen van beiden was daar
door van zijn stuk gebracht, omdat
de. belevenissen van het ogenblik op
zichzelf reeds de moeite van het
wachten loonden. De gemeenschap
pelijke vakantie was al spoedig regel
geworden, iets dat jaarlijks terug
kwam, terwijl langzamerhand het
kleine meisje en haar speelkameraad
zich tot een jonge dame en een jon
geman hadden ontwikkeld nog
altijd in de aanvang wat verlegen,
doch geleidelijk sneller op vertrou
welijke voet. Zijzelf veranderden,
schier ongemerkt, hun dromen bleven
echtor ongewijzigd; wat hen zo
nauw verbond was hun grote, ge
meenschappelijke liefde voor één en
dezelfde roeping.
Natuurlijk schreven ze elkaar
lange, slecht gekrabbelde brieven
van zijn kant, meer zorgvuldig ge
stelde epistels van de nare, maar
wat inhoud betreft vrijwel overeen
stemmend. Eerst toen zij zestien was
en hij achttien, sloop er, o bijna on
merkbaar, heel schuw, iets dat op
ontwakende liefde wees in zijn tot
haar gerichte brieven. Ze had die ge
lezen en herlezen tot de inhoud ervan
haar hart totaal vervulde en haar
gehele leven tot een sprookje maak
te. Als haar moeder haar meedogen-
'deallstische
instictma-
tig troost bij haar vader. Hij stelde
haar wel niet gerust, maar schonk
haar de troost van zijn volledige be
grip, grondslag van zijn eigen grote
vertrouwen.
„Blijf alleen maar geloven, knidlief",
had hij haar vriendelijk onder 't oog
gebraent. „Geloofdat is het be
langrijkste in ons leven. Niets kan je
weriteujk deren zolang je gelooft in
de essentiële dingen van ons be
staan. Jaag geen, hersenschimmen
na zoals yelen tegenwoordig, maar
onderzoek slechts wat in je leven 't
meest belangrijk is en geloof daarin
met hart en ziei. Begrijp je me?"
Neen, begrepen had ze het natuur
lijk niet; daarvoor was ze nog te jong
geweest. En toen ze oud genoeg was,
om hem verdere uitleg te gaan vra
gen, was hij er niet meer. Zelrs nu, na
zoveel jaren, kon ze nog nauwelijks
geloven, dat de innig geliefde man,
die haar zulk een gelukkige jeugd
had bezorgd, niet meer tot de leven
den behoorde. De ene dag nog was hij
bij hen geweest, vrolijk en vol ver
trouwen, altijd gelovend in het toch
eens te behalen succes de volgende
hadden ze hem naar zijn huisje gedra
gen, het huisje dat hij nog slechts
zou verlaten om op het kerkhof te
worden begraven....
Op dat ogenblik had ze David bij haar
gewild David méér dan iemand
anders ter wereld, zelfs dan haar ei
gen moeder. Als bij ingeving had ze
gevoeld, dat alleen hij in staat zou
zijn, haar innige smart, haar onont
koombare verlies te begrijpen. Haar
moeder sloot zich te veel op in het
zelfde verlies en leed, maar David zou
met haar, Carol, de smart delen om
dat het de hare was en dus ook de
zijne moest wezen.
Ze had David geschreven, hem ver
teld, dat haar vader dood was... en
hij bad niet geantwoord. Dagen en
weken had ze, bijna ziek van verbijs
tering, gewacht en gewaoht, maar
tenslotte toen ze niet meer op bericht
van hem kon hopen, beproefd, haar
normale leven zo goed mogelijk te
hervatten. In een brief aan haar tante
had ze als terloops naar hem geïn
formeerd en eerst maanden later
had de oude dame haar bericht, dat
David vertrokken was ze wist niet
waarheen dat het huis waar hij met
zijn vader had gewoond leeg stond,
maar nieuwe bewoners waren op
komst. Dat was alles. Gelukkig voor
Carol kwam omstreeks die tijd een
ander menselijk wezen haar belang
stelling opeisen en wei in de vorm van
Katie, een mooi klein meisje, dat haar
moeder had verloren en dientenge
volge hulpeloos stond tegenover een
niet begrepen en deels niet begrijpen
de wereld.... een situatie waarin Carol
zich volkomen kon verplaatsen. Ze
had geprobeerd, het lieve, maar stuur
loze Kind te bemoederen en zelf daar
bij enige troost gevonden voor David's
raadselachtige verdwijning. Toen ge
ruime tijd daarna, Carol's moeder en
Katie's vader samen trouwden, wa
ren de beide meisjes reeds zo be
vriend, dat het weinig indruk op hen
maalde, 't Betekende voor hen alleen,
dat Katie nu in Carol's huis kwam
wonen en met haar dezelfde slaap
kamer deelde. De vader van Katie,
een vriendelijke, bedaarde man, had
amper de oppervlakte van Carol's le
ven beroerd, zodat zijn dood, drie
jaar na het huwelijk, haar weinig ont
roerde; daarentegen leed Katie er des
te meer onder. Zij en haar stiefmoeder
hadden nooit met elkaar kunnen op
schieten en 't had er wel van of Katie
mevrouw Manson verantwoordelijk
stelde voor 't smartelijk gebeuren. Ca
rol had wel geprobeerd, haar vrien
dinnetje tot rede te brengen, maar in
haar hart al dadelijk beseft, da1 Katie
en mevrouw Manson, nu de rustige
verzachtende invloed van vader en
echtgenoot zich niet meer deed gel
den, nooit langer onder hetzelfde dak
konden blijven. Mevrouw Manson, die
altijd een teer gestel had gehad,
scheen na het overlijden van haar
tweede echtgenoot totaal verzwakt
en uitgeput. Tot Carol's groot, maar
zorgvuldig voor zich gehouden ver
driet sloot ze zich geheel van de bui
tenwereld af en nam de houding aan
van een vrouw, die alles wat het le
ven nog de moeite waard maakte had
verloren. Tegelijkertijd echter legde
ze steeds meer beslag op haer dochter,
zodat Carol, toen leerling-verpleegster
in een naburig ziekenhuis, letterlijk
bekneld raakte tussen haar- „baan" en
haar moeder. Slechts één keer had de
directrice de koe bij de horens gevat
en onder het voorwendsel van een
vriendschappelijk bezoek aan de moe
der van een der beste leerlingen, ge
tracht het veelgeplaagde meisje wat
meer vrijheid te schenken. Het resul
taat was averechts geweest; mevrouw
Manson was bij het eerste schuchtere
woord kritiek in tranen uitgebarsten
en had de Jiuilbui nét zolang voortge-
haar thuiskomst
eerst mama weer had moeten verzor-
zet, dat Carol
;en voor ze aan haar
Kon beginnen.
„Ze proberen allemaal je van me af
te halen", had mevrouw Manson op
meelijwekkende, toon geschreid, 't
Lijkt wel of ik alle mensp.n van wié
ik hield moet verliezen, Carol. Maar
jou zullen ze niet krijgen, nietwaar
kindlief? Beloof je me, dat je nooit
van me zult weggaan, schat? Ik heb
niemand anders aan jou en ik kan je
niet missen. Och, het zal immers niet
zo lang duren".
.Maar Katie is er toch", had Carol
zelf alerminst door 't argument over-
^flgd, _opgemerkt. „Zij houdt je im-
„Katie houdt niet van me", had me
vrouw Manson toonloos geantwoord.
„Ze heeft nooit van iemand anders
dan van zichzelf .gehouden en zal dat
ook nimmer, let op mijn woorden. Ze
heeft het land aan me omdat haar
vader me liefhad en nu hij er" niet
meer is, zal zij ook niet lang meer
bij ons blijven*'.
(Wordt vervolgd)
