De vloeistofraket PlLOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer Uit de wondere wereld van de techniek "V A ZUID-AMERIKA CONTINENT VAN AUTO-VETERANEN SEN0R MASUR0 LEIDT „HOGERE ZAKKENR0LLERSSCH00L" UwKunstgebit Toen klonk een stem 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DINSDAG 7 JUNI 1960 $f*fT?7}" J' [DOORSNEDE RAKETMOTOR^ {ontsteking! DE RAKET, WAARVAN HET GEBRUIK REEDS 2000 JAAR GELEDEN BIJ DE CHINEZEN BEKEND WAS, HEEFT DE LAATSTE JAREN EEN GROTE ONTWIK KELING DOORLOPEN. DE BELANGRIJKSTE RAKETTEN VAN HET OGENBLIK ZIJN DE VLOEISTOFRAKETTEN HET PROTOTYPE VAN DE MODERNE RAKET IS DE IN DE OORLOG IN DUITSLAND ONTWIKKELDE! A4(V2) VAN VON BRAUN. HET WAS DE EERSTE! IN DE PRAKTIJK GEBRUIKTE VLOEISTOFRAKET. DE RAKETMOTOR BESTAAT UIT EEN VERBRANDINGSKAMER EN EEN STRAALPIJP. DE VLOEIBARE BRANDSTOF (ALCOHOL OF EEN ANDERE BRANDBARE VLOEISTOF) WORDT MET ZUURSTOF IN DE VERBRANDINGSKAMER GEPERST WAAR HET MENGSEL VERBRANDT. DE DAARBIJ ONTSTAANDE HETE VERBRANDINGSGASSEN ZOEKEN EEN UITWEG EN BLAZEN MET GROTE SNELHEID NAAR BUITEN. DUS ACHTERWAARTS. DAARBIJ OEFENEN ZE EEN STERKE TEGEN DRUK UIT OP DE VERBRANDINGS KAMER: DE REACTIEKRACHT. DEZE KRACHT BEWEEGT DE RAKET VOORWAARTS. ISCHEMA DRIETRAPSRAKET! Vjstcrtl [tweede trap! '[uitgebrand ENIGE VAN DE BELANGRIJKSTE I IN GEBRUIK ZIJNDE VLOEISTOF-i RAKETTEN |tweede trap[ jeerste trap[ DE RAKET WORDT DOOR ZIJN SNELHEID IN DE LUCHT GEHOUDEN EN IS IN STAAT ZICH IN LUCHTLEDIGE RUIMTE VOORTTE BEWEGEN. DOOR DEZE 'EIGENSCHAPPEN IS DE RAKET BIJ UITSTEK GESCHIKT VOOR DE RUIMTEVAART. OM DE VLUCHTDUUR TE VERGROTEN GEBRUIKT MEN Z.G. GETRAPTE RAKETTEN. IEDERE TRAP HEEFT EEN RA KETMOTOR EN TANKS DE LEEGGEBRANDE TRAP WORDT AFGEWORPEN. V RUSLAND raket van spoetnik I AMERIKA Vanguard satellietraket ENGELAND Black-knight satellietraket AMERIKA Atlas sa tellietraket AMERIKA Thor-Able maan raket Van een speciale correspondent.) Argentinië is vermoedelijk het enige land ter wereld, dat iu 1928 meer auto's telde dan nu. Men poogt derhalve met alle ter be schikking staande middelen, een eigen auto-industrie op te bou wen en verder de produktie van eigen voertuigen door hoge tol muren te beschermen. Een Che vrolet Bel Air kost in Argentinië ruim tachtigduizend gulden. Voor een T-Ford uit het jaar 1925 be taalt men nog steeds meer dan 2000 gulden en die prijs wordt dan gegeven door een echte ge bruiker, niet door een verzame laar van oude automobielen of een „veteran-car-club". Zulke clubs zouden hier ook wei nig zin hebben want dertig tot veertig jaar oude auto's vindt men in dit land heel gewoon. Het is dus ook geen wonder, dat hoog bejaarde taxi's door de straten van Buenos Aires rammelen. Dit is uitsluitend mogelijk omdat er in Argentinië bijzonder veel uiter mate vakkundige monteurs zijn, die steeds weer, als ware kunste naars kans zien van oud „nieuw" te maken en die over het alge meen veel handiger' zijn dan hun collega's in Europa of de Ver. Staten. Van het lijden in zo'n overjarig vehikel kunnen zij ech ter geen genoegen maken. Met vliegtuigen zijn 500 vrouwen en kinderen geëvacueerd uit Gagnon. een nieuwe nederzetting in het mijtigebied van Noord-Quebec die door een bos brand werd bedreigd. Kort nadat de eva cuatie was voltooid, wisten de achterge bleven mannen het vuur op enige tien tallen meters van de plaats tot staan te brengen. f A'tvsrtentte) In het naburige Chili is de situa tie ongeveer hetzelfde. In Santia go bestaan tien sloopbedrijven, die oude wagens uitkammen om reservedelen te verzamelen voor de „overlevenden". In Chili moet men drie maanden tevoren een be drag van ruim zeventigduizend gulden storten, wanneer men een auto wil importeren. In Peru be dragen de invoerrechten 300 pro cent van de koopprijs. De Peruaanse chauffeur Andres Bareto vertelde me: „Ik heb mijn Packard 1929 op een autokerkhof gekocht en ik heb daarmee een goede koop gedaan. Dat was elf jaar geleden. Met die wagen ver dien ik nog steeds tegen de dertig gulden per dag, want ik kan er twaalf passagiers of zakken aard appelen in onderbrengen, maar ook vis, mais. varkens of kippen voor de markt. Wanneer de wa gen soms wat vol is, dan neem ik de kippen wel op schoot. Wel moet ik in de winter de motor met een soldeerbrander eerst een kwartier lang opwarmen..." Bankbiljetlenroulatie voor de rechtbank Zeven maanden gevangenisstraf met al'trek, waarvan drie maanden voor waardelijk met drie jaar proeftijd en twee jaar toezicht heeft de officie van justitie bij de eclitbarnk te Dordrecht vrijdag geëist tegen de 26-jari- ge heier H. N.. Dit, omdat verdachte bij zijn oom terwijl deze beschon ken was een portefeuille met 535 had gerold. Oom \vpg zo dronken niet geweest of hij had gemerkt, dat zijn portefeuille wat lichter was geworden en daarom had hij neef uitgenodigd met hem mee te gaan naar het poli ticbureau. N„ die de van de prins geen kwaad wetende had gespeeld, had gezegd, dat dit goed was. maar onderweg had hij, zoals klein duimpje de kiezeltjes, de gestolen bankbiljetten geloosd. Dat was hem noodlottig geworden, want terwijl N. in het politiebureau ver hoord werd.lt wam men de vondst van een aantal bankbiljetten melden. Met geld van Collega's naar Parijs gereisd In Helmond heeft K. W. L. eind april t.e.n nadele van zijn collega's een bedrag van f 4000 aan lonen en tantièmes verduisterd. Hij vluchtte er mee 'naar Dusseldorp en van daaruit ging hij naar Parijs. Ten. slotte kwam hij zonder geld in Gent terecht en daar meldde hij zich bij de politie, die hem vrijdag aan de Koninklijke Marechaussee heeft 0 De deken en tien leden van de theolo gische faculteit der Vanderlbiltuniver siteit in Nashville (Tennessee) zijn af getreden omdat dg, universiteit een ne ger. die de leiding had gehad van een zltstaking tegen de rassenscheiding, niet meer tot de universiteit wil toelaten. Hun voorbeeld is door veertien studenten gevolgd. BOVENMEESTER WERD GEARRESTEERD Examens op kostbare alarminstallaties (Van een speciale correspondent) „Niets gaat boven een solide oplei ding!" vond senor Alfonso Masure uit Mexico City en hij opende een „Hogere Zakkenrollerssehool". Blijk baar waren de hier geschoolde zak kenrollers door hun vingervlugheid reeds na korte tijd in staat, het les geld dubbel en dwars terng te ver dienen. De school werd hierdoor al spoedig bekend en beroemd in „pe- noze-krïngen". Maar dat betekende, dat ook de politie het bestaan ervan ervoer. Midden tijdens een lesuur deed zij een inval en voor de verbaasde leerlingen een vin hadden kunnen verroeren, zagen zij reeds de monden van een aantal indrukwekkende pis tolen op zich gericht. Hier hielp niets meer! Ook de „bovenmeester" moest mee in de overvalwagen. ZELFS LEERBOEKEN De politiemannen hebben daarna eens grondig hun ogen de kost gegeven in dit allermerkwaardigste oplei dingsinstituut. Langs de wanden stonden kleermakerspoppen in avond kleding of wandelkostuum. Alle zak ken waren zorgvuldig voorzien van alarmsystemen. Wie niet met de grootste voorzichtigheid een hand tasje los sneed of in een zijzak van een colbert greep, werd opgeschrikt door een luide bel. Op een tafel vond men een uitgebreide collectie sleu tels en gereedschappen. Daarmee in strueerde Masoru zijn leerlingen in het onopvallend openen van koffers en tassen. Verder vond de politie een aantal „leerboeken". Hierin had deze meesterzakkenroller zijn ervaringen in het vak neergelegd. Voor de beste plaatsen om met succes te werken hield Masure bussen en trams, bioscopen theaters, sportvelden, banken en loketten. Hier wordt, zo schrijft hij, een greep in de zak het minst opgemerkt. Uitdrukkelijk legt de „meester" echter ook zijn psycho logische beroepsrege's vast: „Mannen zijn betere zakkenrollers, omdat zij een beter overzicht heb ben dan vrouwen en koelbloediger kunnen werken". BRUTALITEIT WORDT BELOOND Elke leerling kon pas na het afleg gen van een streng examen het „di ploma voor bijzondere vingervlug heid" verwerven. Er moeten echter ook uitzonderingen zijn geweest. Een bijzonder talentvolle leerling speelde het zelfs klaar, dc „meester" zelf tij dens een lesuur te bestolen zonder dat deze het merkte. Hij kreeg een eer volle vermelding De „bovenrtieester" is intussen weer op vrije voeten. Aan de rechter van instructie vertelde hij, dat liij slechts artiesten had opgeleid. Van een oplei ding tot zakkenroller was geen spra ke. Masure kon niet gestraft worden, omdat een opleiding niet strafbaar is, evenmin als onderricht in pistool schieten, al is de leerling dan mis schien ook een toekomstige moorde naar. Een paar dagen heeft Masure toch nog in de gevangenis doorgebracht, namelijk wegens overtreding van de blastingwetten. Hij had zijn school uiteraard niet laten regis treren en lesgelden geïncasseerd, waarover hij nooit belasting had betaald HOOG EN LAAG WATER 8 juni Vlissingen Terneuzen Hansweert Zierlkzee Wemeldinge' uur meter nap uur meter t nap uur meter uur meier 0.35 1.03 1.39 2.00 2,21 2.22 1.37 1.66 13.02 13.31 14.10 14.41 14.52 2.06 2.21 2.31 1.50 1.82 7.34 8.06 7.48 8.03 2.05 2.21 2.35 1.67 1.90 19.21 19.53 20.26 20.07 20.22 1.95 2.11 2.25 1.54 1.76 1496. Kapitein Mare be greep wel. dat piloot Storm om zo'n ongewone luchtvaart-demonstratie ge vraagd had, teneinde op de ze wijze zijn rasgenoten tc imponeren en te overtuigen van de noodzaak van inter stellaire samenwerking, nationale samenwerking, of misschien zelfs van inter- Wel, zo te zien maakte de show wel de nodige indruk, want overal krioelde het van de mensen en het verkeer lag stil in de straten. Ter wijl Mare voor een der ob servatie-vensters stond, zag hij in de nabijheid van een bijna geheel uit glas geconstrueerde wolken krabber de bekende vorm van de Horzel op stijgen. Onmiddellijk gaf hij order het grote luik te openen. „Onze vriend Storm komt ons even opzoeken, mannen!" riep hij opgewekt uit. Seconden later konden dc New Yorkers zich opnieuw verbazen, toen de Horzel dood- Walther Funk, minister van Hitier, overleden Walther Funk, de man die Adolf Hitler aan fondsen hielp ter voorbe reiding van dc oorlog, is woensdag op 59-jarige leeftijd in Dusseldorp over leden. Funk, die drie dagen voor zijn overlijden een hartaanval had gehad, was minister van economische zaken en later president van de Rijksbank in de periode vlak voor het uitbreken van de oorlog toen Hitier op het hoogte punt van zijn macht gekomen was. Funk werd later in zijn functie als geldschieter van Hitier opgevolgd door de „financiële tovenaar" van het derde rijk, Hjalmar Schacht. Walther Funk werd in 1946 in Neu renberg veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf wegens misdaden te gen de menselijkheid. Samen met de andere veroordeelden van het mon- steimroces werd Funk opgesloten in de Spandau gevangenis in Berlijn, maar in november 1959 ontslagen. Sinds die tijd heeft Funk terugge trokken geleefd bij vrienden aan de rand van Dusseldorp. Zijn afgesloten heid van de wereld was zo totaal dat het tijdstip van zijn dood eerst don derdagavond laat bekend werd, toen Funk's vrienden de politie verwittig den. Op het proces van Neurenberg werd Funk beschuldigd van het op slaan van goud voor het exclusief ge bruik van het elitekorps SS, aan deel neming van acties ter uitroeiing van joden en aan deelneming tot het voor bereiden van de Tweede Wereldoorlog. Funk had zich in 1931 bij de Duitse nationaal-socialistische partij aange sloten. Na het aan het bewind komen van Hitler werd Funk, die een expert was op het gebied van economie en journalistiek, perchef der Hitler-rege- ring en staatssecretaris van Göbels' ministerie van propaganda. In 1937 werd hij minister van economische za ken. Jongetje verdronken in Medenmblik In een sioot langs het Geldelopzepad et Mcdemblik werd zaterdagmorgen de vijfjarige Henk Bos uit Mcdem blik levenloos aangetroffen. Het kind werd sinds vrijdagmiddag vermist, nadat het met "zijn fietsje buiten was gaan spelen. Door de politie en door vele burgers werd in de nacht van vrijdag op zaterdag naar het jongetje verzocht. Burgemeester Letschert leidde zelf het opsporings werk. leuk in de romp van het grote schip verdween. Mare ontving zijn vriend op de hem eigen jo viale wijze, die Arend altijd het ergste voor zijn schoudergewrichten deed vrezen. „Haha!" huiderde de Valeron-kapitein. „Wij zien ten minste elkaar nog eens de laatste tijd. Is alles naar wens verlopen, meneer?" „Ja en neen," antwoordde Storm. „Ik geloof wel, dat wij het gewenste effect bereikt heb- ben. Maar nu wilde ik je vragen of je bereid bent mij naar beneden te vergezellen, ik wilde je namelijk voorstellen aan de heren van de UNO!" de gehele dag onwrikbaar op zijn plaat*I AU U wilt. dat Uw kunstgebit de ge hele dag door gemakkelijk, stevig en zeker zit, neem dan DENTOFIX een nieuw, beproefd, antiseptisch poedel en atrooi een weinig op de gebiUplaat. U zult meer dan tevreden zijn en alle ongemakken van Uw kunstgebit ver geten, want U kunt lachen, spreken en eten zoals U wiltl DENTOFIX is daar bij verfrissend, voorkomt onaangename reuk uit de moDd en is een weldaad voor Uw gehemelte. Wij garanderen, dat U tevreden zult zijn. Verkrijgbaar ln discrete, neutrale plastic flacons, prijs I. 2,35, bij apotheken en dro gisterijen. feuilleton LILIAN AYE Ik geloof van wél. En alsof hij plot seling iets bij zichzelf had ontdekt, liet hij er verbaasd op volgen: „Kun je je voorstellen, dat ik nog nooit m mijn leven jaloers ben geweestHet is nu voor het eerst en ik vind het een ellendig gevoel!" En heimelijk dacht hij: „Heeft er veel van. dat ik voor mijn vertrek nog even alle soor ten van gevoel moet doorleven. Bink- baar heeft het lot daarvoor nu pre cies die dikbuik uitgezocht! Tot nu loe heb Ik nooit aan de mogelijkheid van jaloezie op een blik gedacht; no ta bene op de blik van zo'n sigaren paffende vetzak!" En met een soort galgenhumor zei hij tot Stefanie: „Ik ga nu een brede rug opzetten om die kerel zijn ge noegen te vergallen". Waarna hij zich hoog oprichtte en zijn stoel voor Stefanie schoof. Na dit intermezzo wenkte Donald een kelner, die bij de ingang van de grill-room met koffie en gebak stond. Hij bestelde een paar drankjes en ze gingen voort met hun gesprek. Dicht bij een der vensters gezeten, voelden zé zich als twee mensen, die op een of ander station van elkaar afscheid kwamen nemen, maar heel lang moesten wachten op een trein, dié telkens meer vertraging scheen te kri'gen. Welk uitstel hen enerzijds verheugde, maar aan de andere kant beangstigde, beurtelings opwond en dan weer kalmeerde. Het enige on derscheid met andere mensenparen was, dat ze .wisten, elkaar nooit te zullen terugzien. Maar ook. dat het niets baten zou als zë dit onderwerp aanroerden. „Zou je morgen weet- kunnen uit gaan?" vroeg Stefanie. Donald zag haar even aan, zei toen tegen beter weten in „Ja". „Als het niet kan. kom ik weer hier heen". „Dat zal niet nodig zijn, want mor gen kan ik zeker weer naar buiten!" „Moet je je nog steeds melden?" „Neen". Even een pijnlijk stilzwijgen. Toen, zei Stefanie, alsof haar vorige vraag niets betekend had: „We zouden naar de zee kunnen rijden: naar de Oost zee bedoel ik". „Om to zwemmen?" „Ja". Door de draaideur heen klonk het ge luid van vreemde, nogal opgewonden stemmen, vcrmoedelijlc van juist aan gekomen Spanjaarden die toevallig vrienden hadden ontmoet. „Heb je al eens een stierengevecht gezien?" vroeg Donald. Stefanie schudde het hoofd. „Ik ge loof ook niet, dat ik het graag zou zien; het. is zo ruw?" „Och", hernam Donald onbewogen: „Het is als alle leven. De een valt aan, de andere is het slachtoffer dat tevoren wordt gesard, opgehitst en murw gemaakt. Meer niet. Vind je het leven eigenlijk anders?". En hij dacht: „Ook ik wordt opgehitst, dooi de tiid, de omstandigheden en de zo genaamde olicht, maar wie zou heb ben vermoed, dat ik nog eens zulk offer zou moeten brengen?" De kelner had inmiddels het bestelde gebracht.. Donald schoof Stefanie het ene glas toe en nam het andere zelf in do hand. „Waarop zullen we drin ken?" vroeg hij. „Op morgen!" Donald aarzelde even, maar zei toén: „Laten we liever op ons tweeen drin ken!!" Dat is het enige wat blijft, dacht hij. Onderwijl was het voller in de hall geworden, want het liep tegen lunch tijd cn sommigen hadden afspraken gemaakt om vooraf nog iets te drin ken. De advocaat en zijn cliënt wa ren op doorreis of wachtend op zakken met hun sigaren en hun ge sprekken over hoog- en laagconjunc tuur. Op hun plaats zaten nu echtpa ren op doorreis of wachttend op vrienden. Na een blik om zich heen te heb ben geworpen zei Donald, met enige nadruk: „Doe nu wat ik je vraag, liefste en ga weg! Er komen aldoor meer mensen en je loopt steeds meer gevaar, dat je een bekende tegen het lijf loopt" Stefanie dacht onwillekeurig aan het vervalst recept, dat Robert had ge vonden. Ze had Donald niet alles verteld, zo ongeveer als een dokter die een patiënt het allerergste liever verzwijgt. Beiden begrepen, dat ze geen „tête- a-tête" in een of andere kamer mochten wagen. Stefanie stond ge hoorzaam op" en vroeg met wat hese stem. „Breng me alsjeblieft niet tot de deur!" Terwijl Donakl zich afvroeg: „Waar om is alles toch zoals het is? Waar om kan ik niet gewoonweg zeggen: „Trouw met mij, Stefanie en probeer alles vriendschappelijk met je man te regelen. Laat ons samen ons huls- je bouwen, samen leven werken en oud worden?" Toen hoorde hij het kleppen van de draaideur en zag Stefanies schduw gaandeweg verdwijnen. I De warme meizon bescheen het vlak- ke dak van het St.-Sol'iaziekenhuis. De ruiten van de wijdgeonende gang vensters glinsterden in de zonne schijn. Robert Winter wendde zich tot een der verpleegsters met hot verzoek Enderlein naar beneden te brengen cn hem in een taxi te zetten. Toen het tweetal de trappen afdaal de, zag hij hen na. Hijzelf had het gevoel, alsof Enderleins antwoord op zijn vraag naar het recept alle leven in hem had gedoofd. Dat was niet zonder verzet en zonder piln geschied maar hij had er niet tegenop gekund. En terwijl hij langzaam de gang af liep. herhaalde hij steeds weer bij zichzelf „Ik ben ei- kapot van, totaal kapot. Wat zal er van mijn huwelijk terechtkomen?" Zonderling genoe" wist hij enige ogenblikken met dat woord „huwe- Jl1k" geen raad. Hij wist niet precies waar het thuishoorde, maar blijkbaar werd het veel en graag gebruikt. Dus deed hij het ook maar. Hoe dan ook, hij zou er nu dan een eind aan maken. Kort en pijnloos. Inderdaad nünloos? Robert voelde hoe hem bij dit woord het bloed naai de slapen steeg. „Neen, niet pijnloos" dacht hij wraakzuchtig. „Zij zal pre cies evenveel lijden als ik". Hij schrok van zijn eigen onbarm hartigheid, van de tegen zijn wil bij hem opkomende wens naar genoeg doening, berouw en boete voor wat hem was aangedaan. Vastberaden trad hij even de dok- terskmer binnen en verzocht de jon ge dokter Schwarz, hem tijdelijk te vervangen. Toen trok hij zijn gewone kleren aan en begaf zich naar zijn auto. onderwijl steeds denkend. Wat zal er allemaal gebeurd zijn als ik hier terugkom?" H;; zette de motor aan en reed weg, maar werd bij de uitrit van het zie kenhuis aangeroepen. Toen hij ge stopt had en omkeek, zag hij 'Lars. die nu met een hoge kleur en hiicend naderbij kwam en zich door het neer gelaten portierraam boog. „Ik hoor zo juict van Schwarz dat hij U tijde lijk moet vervangen", riep hij adem loos. „Wat is er in vredesnaam ge beurd?" „S'-efanie heeft het valse recept ge schreven". zei Robert „Ja", antwoordde Lars met vaste stem. Een „ja", dat getuigde van zelfbeheersing en wil tot ingrijpen: „Wist jij dat dun?" vroeg Robert ruw. En weer zei Lars, even beslist als daareven: „Ja". „Sinds wanneer?" „Sinds gisteravond". „Zou jc het mij verteld hebben?" „Dat weet ik niet". „Laat me dan voortrijden!" „Neen, napa", zei Lars hoofdschud dend; „U kunt pas handelen zodra U alles weet". „Ik wéét alles". Lars voelde een ondeelbaar ogenblik iets als medelijden met zijn vader. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 12