De vloeistofraket
PlLOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Uit de
wondere
wereld
van de
techniek
"V
A
ZUID-AMERIKA CONTINENT
VAN AUTO-VETERANEN
SEN0R MASUR0 LEIDT „HOGERE
ZAKKENR0LLERSSCH00L"
UwKunstgebit
Toen klonk
een stem
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 7 JUNI 1960
$f*fT?7}"
J'
[DOORSNEDE RAKETMOTOR^
{ontsteking!
DE RAKET, WAARVAN
HET GEBRUIK REEDS
2000 JAAR GELEDEN
BIJ DE CHINEZEN
BEKEND WAS, HEEFT
DE LAATSTE JAREN
EEN GROTE ONTWIK
KELING DOORLOPEN.
DE BELANGRIJKSTE
RAKETTEN VAN HET
OGENBLIK ZIJN DE
VLOEISTOFRAKETTEN
HET PROTOTYPE VAN DE MODERNE RAKET IS
DE IN DE OORLOG IN DUITSLAND ONTWIKKELDE!
A4(V2) VAN VON BRAUN. HET WAS DE EERSTE!
IN DE PRAKTIJK GEBRUIKTE VLOEISTOFRAKET.
DE RAKETMOTOR BESTAAT UIT
EEN VERBRANDINGSKAMER EN
EEN STRAALPIJP. DE VLOEIBARE
BRANDSTOF (ALCOHOL OF EEN
ANDERE BRANDBARE VLOEISTOF)
WORDT MET ZUURSTOF IN DE
VERBRANDINGSKAMER GEPERST
WAAR HET MENGSEL VERBRANDT.
DE DAARBIJ ONTSTAANDE HETE
VERBRANDINGSGASSEN ZOEKEN
EEN UITWEG EN BLAZEN MET
GROTE SNELHEID NAAR BUITEN.
DUS ACHTERWAARTS. DAARBIJ
OEFENEN ZE EEN STERKE TEGEN
DRUK UIT OP DE VERBRANDINGS
KAMER: DE REACTIEKRACHT. DEZE
KRACHT BEWEEGT DE RAKET
VOORWAARTS.
ISCHEMA DRIETRAPSRAKET!
Vjstcrtl
[tweede trap!
'[uitgebrand
ENIGE VAN DE BELANGRIJKSTE I
IN GEBRUIK ZIJNDE VLOEISTOF-i
RAKETTEN
|tweede trap[
jeerste trap[
DE RAKET WORDT DOOR ZIJN SNELHEID
IN DE LUCHT GEHOUDEN EN IS IN STAAT
ZICH IN LUCHTLEDIGE RUIMTE VOORTTE
BEWEGEN. DOOR DEZE 'EIGENSCHAPPEN
IS DE RAKET BIJ UITSTEK GESCHIKT VOOR
DE RUIMTEVAART. OM DE VLUCHTDUUR TE
VERGROTEN GEBRUIKT MEN Z.G. GETRAPTE
RAKETTEN. IEDERE TRAP HEEFT EEN RA
KETMOTOR EN TANKS DE LEEGGEBRANDE
TRAP WORDT AFGEWORPEN.
V
RUSLAND
raket van
spoetnik I
AMERIKA
Vanguard
satellietraket
ENGELAND
Black-knight
satellietraket
AMERIKA
Atlas
sa tellietraket
AMERIKA
Thor-Able
maan raket
Van een speciale correspondent.)
Argentinië is vermoedelijk het
enige land ter wereld, dat iu 1928
meer auto's telde dan nu. Men
poogt derhalve met alle ter be
schikking staande middelen, een
eigen auto-industrie op te bou
wen en verder de produktie van
eigen voertuigen door hoge tol
muren te beschermen. Een Che
vrolet Bel Air kost in Argentinië
ruim tachtigduizend gulden. Voor
een T-Ford uit het jaar 1925 be
taalt men nog steeds meer dan
2000 gulden en die prijs wordt
dan gegeven door een echte ge
bruiker, niet door een verzame
laar van oude automobielen of
een „veteran-car-club".
Zulke clubs zouden hier ook wei
nig zin hebben want dertig tot
veertig jaar oude auto's vindt
men in dit land heel gewoon. Het
is dus ook geen wonder, dat hoog
bejaarde taxi's door de straten
van Buenos Aires rammelen. Dit
is uitsluitend mogelijk omdat er
in Argentinië bijzonder veel uiter
mate vakkundige monteurs zijn,
die steeds weer, als ware kunste
naars kans zien van oud „nieuw"
te maken en die over het alge
meen veel handiger' zijn dan hun
collega's in Europa of de Ver.
Staten. Van het lijden in zo'n
overjarig vehikel kunnen zij ech
ter geen genoegen maken.
Met vliegtuigen zijn 500 vrouwen en
kinderen geëvacueerd uit Gagnon. een
nieuwe nederzetting in het mijtigebied
van Noord-Quebec die door een bos
brand werd bedreigd. Kort nadat de eva
cuatie was voltooid, wisten de achterge
bleven mannen het vuur op enige tien
tallen meters van de plaats tot staan te
brengen.
f A'tvsrtentte)
In het naburige Chili is de situa
tie ongeveer hetzelfde. In Santia
go bestaan tien sloopbedrijven,
die oude wagens uitkammen om
reservedelen te verzamelen voor
de „overlevenden". In Chili moet
men drie maanden tevoren een be
drag van ruim zeventigduizend
gulden storten, wanneer men een
auto wil importeren. In Peru be
dragen de invoerrechten 300 pro
cent van de koopprijs.
De Peruaanse chauffeur Andres
Bareto vertelde me: „Ik heb mijn
Packard 1929 op een autokerkhof
gekocht en ik heb daarmee een
goede koop gedaan. Dat was elf
jaar geleden. Met die wagen ver
dien ik nog steeds tegen de dertig
gulden per dag, want ik kan er
twaalf passagiers of zakken aard
appelen in onderbrengen, maar
ook vis, mais. varkens of kippen
voor de markt. Wanneer de wa
gen soms wat vol is, dan neem
ik de kippen wel op schoot. Wel
moet ik in de winter de motor
met een soldeerbrander eerst een
kwartier lang opwarmen..."
Bankbiljetlenroulatie
voor de rechtbank
Zeven maanden gevangenisstraf met
al'trek, waarvan drie maanden voor
waardelijk met drie jaar proeftijd en
twee jaar toezicht heeft de officie van
justitie bij de eclitbarnk te Dordrecht
vrijdag geëist tegen de 26-jari-
ge heier H. N.. Dit, omdat verdachte
bij zijn oom terwijl deze beschon
ken was een portefeuille met 535
had gerold. Oom \vpg zo dronken niet
geweest of hij had gemerkt, dat zijn
portefeuille wat lichter was geworden
en daarom had hij neef uitgenodigd
met hem mee te gaan naar het poli
ticbureau.
N„ die de van de prins geen kwaad
wetende had gespeeld, had gezegd, dat
dit goed was. maar onderweg had hij,
zoals klein duimpje de kiezeltjes, de
gestolen bankbiljetten geloosd. Dat
was hem noodlottig geworden, want
terwijl N. in het politiebureau ver
hoord werd.lt wam men de vondst van
een aantal bankbiljetten melden.
Met geld van Collega's
naar Parijs gereisd
In Helmond heeft K. W. L. eind
april t.e.n nadele van zijn collega's
een bedrag van f 4000 aan lonen en
tantièmes verduisterd. Hij vluchtte
er mee 'naar Dusseldorp en van
daaruit ging hij naar Parijs. Ten.
slotte kwam hij zonder geld in Gent
terecht en daar meldde hij zich bij
de politie, die hem vrijdag aan de
Koninklijke Marechaussee heeft
0 De deken en tien leden van de theolo
gische faculteit der Vanderlbiltuniver
siteit in Nashville (Tennessee) zijn af
getreden omdat dg, universiteit een ne
ger. die de leiding had gehad van een
zltstaking tegen de rassenscheiding, niet
meer tot de universiteit wil toelaten.
Hun voorbeeld is door veertien studenten
gevolgd.
BOVENMEESTER WERD GEARRESTEERD
Examens op kostbare
alarminstallaties
(Van een speciale correspondent)
„Niets gaat boven een solide oplei
ding!" vond senor Alfonso Masure
uit Mexico City en hij opende een
„Hogere Zakkenrollerssehool". Blijk
baar waren de hier geschoolde zak
kenrollers door hun vingervlugheid
reeds na korte tijd in staat, het les
geld dubbel en dwars terng te ver
dienen. De school werd hierdoor al
spoedig bekend en beroemd in „pe-
noze-krïngen". Maar dat betekende,
dat ook de politie het bestaan ervan
ervoer. Midden tijdens een lesuur deed
zij een inval en voor de verbaasde
leerlingen een vin hadden kunnen
verroeren, zagen zij reeds de monden
van een aantal indrukwekkende pis
tolen op zich gericht. Hier hielp niets
meer! Ook de „bovenmeester" moest
mee in de overvalwagen.
ZELFS LEERBOEKEN
De politiemannen hebben daarna eens
grondig hun ogen de kost gegeven
in dit allermerkwaardigste oplei
dingsinstituut. Langs de wanden
stonden kleermakerspoppen in avond
kleding of wandelkostuum. Alle zak
ken waren zorgvuldig voorzien van
alarmsystemen. Wie niet met de
grootste voorzichtigheid een hand
tasje los sneed of in een zijzak van
een colbert greep, werd opgeschrikt
door een luide bel. Op een tafel vond
men een uitgebreide collectie sleu
tels en gereedschappen. Daarmee in
strueerde Masoru zijn leerlingen in
het onopvallend openen van koffers
en tassen. Verder vond de politie een
aantal „leerboeken". Hierin had deze
meesterzakkenroller zijn ervaringen
in het vak neergelegd.
Voor de beste plaatsen om met
succes te werken hield Masure
bussen en trams, bioscopen
theaters, sportvelden, banken en
loketten. Hier wordt, zo schrijft
hij, een greep in de zak het minst
opgemerkt. Uitdrukkelijk legt de
„meester" echter ook zijn psycho
logische beroepsrege's vast:
„Mannen zijn betere zakkenrollers,
omdat zij een beter overzicht heb
ben dan vrouwen en koelbloediger
kunnen werken".
BRUTALITEIT WORDT BELOOND
Elke leerling kon pas na het afleg
gen van een streng examen het „di
ploma voor bijzondere vingervlug
heid" verwerven. Er moeten echter
ook uitzonderingen zijn geweest. Een
bijzonder talentvolle leerling speelde
het zelfs klaar, dc „meester" zelf tij
dens een lesuur te bestolen zonder dat
deze het merkte. Hij kreeg een eer
volle vermelding
De „bovenrtieester" is intussen weer
op vrije voeten. Aan de rechter van
instructie vertelde hij, dat liij slechts
artiesten had opgeleid. Van een oplei
ding tot zakkenroller was geen spra
ke. Masure kon niet gestraft worden,
omdat een opleiding niet strafbaar is,
evenmin als onderricht in pistool
schieten, al is de leerling dan mis
schien ook een toekomstige moorde
naar.
Een paar dagen heeft Masure toch
nog in de gevangenis doorgebracht,
namelijk wegens overtreding van
de blastingwetten. Hij had zijn
school uiteraard niet laten regis
treren en lesgelden geïncasseerd,
waarover hij nooit belasting had
betaald
HOOG EN LAAG WATER
8 juni
Vlissingen
Terneuzen
Hansweert
Zierlkzee
Wemeldinge'
uur meter
nap
uur meter
t nap
uur meter uur meier
0.35
1.03
1.39
2.00
2,21
2.22
1.37
1.66
13.02
13.31
14.10
14.41
14.52
2.06
2.21
2.31
1.50
1.82
7.34
8.06
7.48
8.03
2.05
2.21
2.35
1.67
1.90
19.21
19.53
20.26
20.07
20.22
1.95
2.11
2.25
1.54
1.76
1496. Kapitein Mare be
greep wel. dat piloot
Storm om zo'n ongewone
luchtvaart-demonstratie ge
vraagd had, teneinde op de
ze wijze zijn rasgenoten tc
imponeren en te overtuigen
van de noodzaak van inter
stellaire samenwerking,
nationale samenwerking, of
misschien zelfs van inter-
Wel, zo te zien maakte de
show wel de nodige indruk,
want overal krioelde het van
de mensen en het verkeer
lag stil in de straten. Ter
wijl Mare voor een der ob
servatie-vensters stond, zag
hij in de nabijheid van een
bijna geheel uit glas geconstrueerde wolken
krabber de bekende vorm van de Horzel op
stijgen. Onmiddellijk gaf hij order het grote
luik te openen. „Onze vriend Storm komt ons
even opzoeken, mannen!" riep hij opgewekt
uit. Seconden later konden dc New Yorkers
zich opnieuw verbazen, toen de Horzel dood-
Walther Funk, minister
van Hitier, overleden
Walther Funk, de man die Adolf
Hitler aan fondsen hielp ter voorbe
reiding van dc oorlog, is woensdag op
59-jarige leeftijd in Dusseldorp over
leden. Funk, die drie dagen voor zijn
overlijden een hartaanval had gehad,
was minister van economische zaken
en later president van de Rijksbank in
de periode vlak voor het uitbreken van
de oorlog toen Hitier op het hoogte
punt van zijn macht gekomen was.
Funk werd later in zijn functie als
geldschieter van Hitier opgevolgd
door de „financiële tovenaar" van het
derde rijk, Hjalmar Schacht.
Walther Funk werd in 1946 in Neu
renberg veroordeeld tot levenslange
gevangenisstraf wegens misdaden te
gen de menselijkheid. Samen met de
andere veroordeelden van het mon-
steimroces werd Funk opgesloten in
de Spandau gevangenis in Berlijn,
maar in november 1959 ontslagen.
Sinds die tijd heeft Funk terugge
trokken geleefd bij vrienden aan de
rand van Dusseldorp. Zijn afgesloten
heid van de wereld was zo totaal dat
het tijdstip van zijn dood eerst don
derdagavond laat bekend werd, toen
Funk's vrienden de politie verwittig
den. Op het proces van Neurenberg
werd Funk beschuldigd van het op
slaan van goud voor het exclusief ge
bruik van het elitekorps SS, aan deel
neming van acties ter uitroeiing van
joden en aan deelneming tot het voor
bereiden van de Tweede Wereldoorlog.
Funk had zich in 1931 bij de Duitse
nationaal-socialistische partij aange
sloten. Na het aan het bewind komen
van Hitler werd Funk, die een expert
was op het gebied van economie en
journalistiek, perchef der Hitler-rege-
ring en staatssecretaris van Göbels'
ministerie van propaganda. In 1937
werd hij minister van economische za
ken.
Jongetje verdronken in
Medenmblik
In een sioot langs het Geldelopzepad
et Mcdemblik werd zaterdagmorgen
de vijfjarige Henk Bos uit Mcdem
blik levenloos aangetroffen. Het kind
werd sinds vrijdagmiddag vermist,
nadat het met "zijn fietsje buiten
was gaan spelen. Door de politie en
door vele burgers werd in de nacht
van vrijdag op zaterdag naar het
jongetje verzocht. Burgemeester
Letschert leidde zelf het opsporings
werk.
leuk in de romp van het grote schip verdween.
Mare ontving zijn vriend op de hem eigen jo
viale wijze, die Arend altijd het ergste voor
zijn schoudergewrichten deed vrezen. „Haha!"
huiderde de Valeron-kapitein. „Wij zien ten
minste elkaar nog eens de laatste tijd. Is alles
naar wens verlopen, meneer?"
„Ja en neen," antwoordde Storm. „Ik geloof
wel, dat wij het gewenste effect bereikt heb-
ben. Maar nu wilde ik je vragen of je bereid
bent mij naar beneden te vergezellen, ik wilde
je namelijk voorstellen aan de heren van de
UNO!"
de gehele dag
onwrikbaar op zijn plaat*I
AU U wilt. dat Uw kunstgebit de ge
hele dag door gemakkelijk, stevig en
zeker zit, neem dan DENTOFIX een
nieuw, beproefd, antiseptisch poedel
en atrooi een weinig op de gebiUplaat.
U zult meer dan tevreden zijn en alle
ongemakken van Uw kunstgebit ver
geten, want U kunt lachen, spreken en
eten zoals U wiltl DENTOFIX is daar
bij verfrissend, voorkomt onaangename
reuk uit de moDd en is een weldaad
voor Uw gehemelte. Wij garanderen,
dat U tevreden zult zijn. Verkrijgbaar
ln discrete, neutrale plastic flacons,
prijs I. 2,35, bij apotheken en dro
gisterijen.
feuilleton
LILIAN AYE
Ik geloof van wél. En alsof hij plot
seling iets bij zichzelf had ontdekt,
liet hij er verbaasd op volgen: „Kun
je je voorstellen, dat ik nog nooit m
mijn leven jaloers ben geweestHet
is nu voor het eerst en ik vind het
een ellendig gevoel!" En heimelijk
dacht hij: „Heeft er veel van. dat ik
voor mijn vertrek nog even alle soor
ten van gevoel moet doorleven. Bink-
baar heeft het lot daarvoor nu pre
cies die dikbuik uitgezocht! Tot nu
loe heb Ik nooit aan de mogelijkheid
van jaloezie op een blik gedacht; no
ta bene op de blik van zo'n sigaren
paffende vetzak!"
En met een soort galgenhumor zei
hij tot Stefanie: „Ik ga nu een brede
rug opzetten om die kerel zijn ge
noegen te vergallen". Waarna hij
zich hoog oprichtte en zijn stoel voor
Stefanie schoof.
Na dit intermezzo wenkte Donald
een kelner, die bij de ingang van de
grill-room met koffie en gebak stond.
Hij bestelde een paar drankjes en ze
gingen voort met hun gesprek. Dicht
bij een der vensters gezeten, voelden
zé zich als twee mensen, die op een
of ander station van elkaar afscheid
kwamen nemen, maar heel lang
moesten wachten op een trein, dié
telkens meer vertraging scheen te
kri'gen. Welk uitstel hen enerzijds
verheugde, maar aan de andere kant
beangstigde, beurtelings opwond en
dan weer kalmeerde. Het enige on
derscheid met andere mensenparen
was, dat ze .wisten, elkaar nooit te
zullen terugzien.
Maar ook. dat het niets baten zou als
zë dit onderwerp aanroerden.
„Zou je morgen weet- kunnen uit
gaan?" vroeg Stefanie.
Donald zag haar even aan, zei toen
tegen beter weten in „Ja".
„Als het niet kan. kom ik weer hier
heen".
„Dat zal niet nodig zijn, want mor
gen kan ik zeker weer naar buiten!"
„Moet je je nog steeds melden?"
„Neen".
Even een pijnlijk stilzwijgen. Toen,
zei Stefanie, alsof haar vorige vraag
niets betekend had: „We zouden naar
de zee kunnen rijden: naar de Oost
zee bedoel ik".
„Om to zwemmen?"
„Ja".
Door de draaideur heen klonk het ge
luid van vreemde, nogal opgewonden
stemmen, vcrmoedelijlc van juist aan
gekomen Spanjaarden die toevallig
vrienden hadden ontmoet.
„Heb je al eens een stierengevecht
gezien?" vroeg Donald.
Stefanie schudde het hoofd. „Ik ge
loof ook niet, dat ik het graag zou
zien; het. is zo ruw?"
„Och", hernam Donald onbewogen:
„Het is als alle leven. De een valt
aan, de andere is het slachtoffer dat
tevoren wordt gesard, opgehitst en
murw gemaakt. Meer niet. Vind je
het leven eigenlijk anders?". En hij
dacht: „Ook ik wordt opgehitst, dooi
de tiid, de omstandigheden en de zo
genaamde olicht, maar wie zou heb
ben vermoed, dat ik nog eens zulk
offer zou moeten brengen?"
De kelner had inmiddels het bestelde
gebracht.. Donald schoof Stefanie het
ene glas toe en nam het andere zelf
in do hand. „Waarop zullen we drin
ken?" vroeg hij.
„Op morgen!"
Donald aarzelde even, maar zei toén:
„Laten we liever op ons tweeen drin
ken!!" Dat is het enige wat blijft,
dacht hij.
Onderwijl was het voller in de hall
geworden, want het liep tegen lunch
tijd cn sommigen hadden afspraken
gemaakt om vooraf nog iets te drin
ken. De advocaat en zijn cliënt wa
ren op doorreis of wachtend op
zakken met hun sigaren en hun ge
sprekken over hoog- en laagconjunc
tuur. Op hun plaats zaten nu echtpa
ren op doorreis of wachttend op
vrienden.
Na een blik om zich heen te heb
ben geworpen zei Donald, met enige
nadruk: „Doe nu wat ik je vraag,
liefste en ga weg! Er komen aldoor
meer mensen en je loopt steeds meer
gevaar, dat je een bekende tegen het
lijf loopt"
Stefanie dacht onwillekeurig aan het
vervalst recept, dat Robert had ge
vonden. Ze had Donald niet alles
verteld, zo ongeveer als een dokter
die een patiënt het allerergste liever
verzwijgt.
Beiden begrepen, dat ze geen „tête-
a-tête" in een of andere kamer
mochten wagen. Stefanie stond ge
hoorzaam op" en vroeg met wat hese
stem. „Breng me alsjeblieft niet tot
de deur!"
Terwijl Donakl zich afvroeg: „Waar
om is alles toch zoals het is? Waar
om kan ik niet gewoonweg zeggen:
„Trouw met mij, Stefanie en probeer
alles vriendschappelijk met je man
te regelen. Laat ons samen ons huls-
je bouwen, samen leven werken en
oud worden?"
Toen hoorde hij het kleppen van de
draaideur en zag Stefanies schduw
gaandeweg verdwijnen.
I De warme meizon bescheen het vlak-
ke dak van het St.-Sol'iaziekenhuis.
De ruiten van de wijdgeonende gang
vensters glinsterden in de zonne
schijn.
Robert Winter wendde zich tot een
der verpleegsters met hot verzoek
Enderlein naar beneden te brengen
cn hem in een taxi te zetten.
Toen het tweetal de trappen afdaal
de, zag hij hen na. Hijzelf had het
gevoel, alsof Enderleins antwoord op
zijn vraag naar het recept alle leven
in hem had gedoofd. Dat was niet
zonder verzet en zonder piln geschied
maar hij had er niet tegenop gekund.
En terwijl hij langzaam de gang af
liep. herhaalde hij steeds weer bij
zichzelf „Ik ben ei- kapot van, totaal
kapot. Wat zal er van mijn huwelijk
terechtkomen?"
Zonderling genoe" wist hij enige
ogenblikken met dat woord „huwe-
Jl1k" geen raad. Hij wist niet precies
waar het thuishoorde, maar blijkbaar
werd het veel en graag gebruikt. Dus
deed hij het ook maar.
Hoe dan ook, hij zou er nu dan een
eind aan maken. Kort en pijnloos.
Inderdaad nünloos? Robert voelde
hoe hem bij dit woord het bloed naai
de slapen steeg. „Neen, niet pijnloos"
dacht hij wraakzuchtig. „Zij zal pre
cies evenveel lijden als ik".
Hij schrok van zijn eigen onbarm
hartigheid, van de tegen zijn wil bij
hem opkomende wens naar genoeg
doening, berouw en boete voor wat
hem was aangedaan.
Vastberaden trad hij even de dok-
terskmer binnen en verzocht de jon
ge dokter Schwarz, hem tijdelijk te
vervangen. Toen trok hij zijn gewone
kleren aan en begaf zich naar zijn
auto. onderwijl steeds denkend. Wat
zal er allemaal gebeurd zijn als ik
hier terugkom?"
H;; zette de motor aan en reed weg,
maar werd bij de uitrit van het zie
kenhuis aangeroepen. Toen hij ge
stopt had en omkeek, zag hij 'Lars.
die nu met een hoge kleur en hiicend
naderbij kwam en zich door het neer
gelaten portierraam boog. „Ik hoor
zo juict van Schwarz dat hij U tijde
lijk moet vervangen", riep hij adem
loos. „Wat is er in vredesnaam ge
beurd?"
„S'-efanie heeft het valse recept ge
schreven". zei Robert
„Ja", antwoordde Lars met vaste
stem. Een „ja", dat getuigde van
zelfbeheersing en wil tot ingrijpen:
„Wist jij dat dun?" vroeg Robert
ruw.
En weer zei Lars, even beslist als
daareven: „Ja".
„Sinds wanneer?"
„Sinds gisteravond".
„Zou jc het mij verteld hebben?"
„Dat weet ik niet".
„Laat me dan voortrijden!"
„Neen, napa", zei Lars hoofdschud
dend; „U kunt pas handelen zodra
U alles weet".
„Ik wéét alles".
Lars voelde een ondeelbaar ogenblik
iets als medelijden met zijn vader.
(Wordt vervolgd)