TUSSEN DERTIEN EN TWINTIG
OMFIETSBROMfiets.... bromf...
ZEEUWSE SCHOOLKRANTEN
slaan handen ineen
JAZZ, GESCHIEDENIS EN VORM
bundel
Pak de bromfiets even!
parker
Bij het ter perse gaan van de
jeugdpagina kregen wij bericht
dat de beloofde gedichtenbun
del van de Vlissingse h.b.s. was
verschenen. We hebben de bun
del zelfs al in ons bezit, maar
tot onze spijt moeten we met
de bespreking ervan wachten
tot de volgende „Tussen der
tien en twintig". De bundel be
vat een dertigtal gedichten, en
is ondergebracht in het laatst
verschenen nummer van de
schoolkrant „Perspektïef". We
willen er graag onze blijdschap
over uitspreken dat er van de
hand van scholieren een ge
dichtenbundel is verschenen, en
we hopen dat velen dit goede
voorbeeld zullen volgen.
Brrrrm Brrrm!
Brrmmrrrrrrmmminmm
Brrnm! Bwm-tummiumm
Kees Bartel, „De Loupe" van het
Goese lyceum door Aukje Tam-
miuga, Wim Wisse en Wim de
Herder, „Perspectief" van de Vlis
singse h.b.s. door Ad But, „Con
tact" van het Professor Zeeman
lyceum te Zierikzee door Heimo
Heringa en „Close-Up" van de
Middelburgse h.b.s. door Gerrit
Jan van Wiggen. Dat waren ze
dus.
de afwezigen
Maar er waren er dus nog veel
meer niet aanwezig. Waar waren
de kranten van de beide Middel
burgse kweekscholen? De „Fa
naal" van het christelijk lyceum
te Goes? De „Schim-Satelliet"
van de christelijke h.b.s. voor
Walcheren? „Aurora" van het
St. Willibrords college? En ga zo
maar door. Hun afwezigheid kan
twee dingen betekenen: öf de
kranten zijn om de een öf andere
reden op de fles (zoals het tragi
sche geval Terneuzen) öf de re
dacties menen dat het niet de
moeite waard is om met de ande
re kranten in contact te treden en
wellicht meent men dat zijn
krant geen verbetering van node
heeft
de aanwezigen
We hebben met genoegen gehoor
gegeven aan de uitnodiging om de
schoolkrantenvergadering bij te
wonen. We waren trouwens zeer
benieuwd te zien welke redacties
meenden zich te moeten doen ver
tegenwoordigen op een vergade
ring die tot verbetering van de
kranten moet leiden. Eerlijk ge
zegd viel dat niet eens zo hard
mee. Van alle Zeeuwse school
kranten waren er vijf vertegen
woordigd, te weten, „Nihil Scrï-
bens" door Bob Okker en Jan
I1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIW
H Huib Sweep, leerling van de
technische school te Vlissingen,
M die als voorlopig cohtactman
s van de Nederlandse School-
persunie fungeert, schrijft ons,
naar aanleiding van de in Mid-
delburg gehouden vergadering
het volgende:
I OP 21 MEI WERD EEN I
1 ZEEUWSE AFDELING VAN 1
DE NEDERLANDSE 1
1 SCHOOLPERS UNIE (N.S.U.)
1 OPGERICHT.
M De plannen van de afdeling
p zijn: p
f§ Verbeteren van de contacten
tussen de Zeeuwse school'
krantenredacties.
Pogingen aanwenden om de
censuur die bij sommige m
schoolkranten zeer streng en
nadelig is te verminderen.
Elkaar helpen bij redactione-
le moeilijkheden (zowel fi-
nanciële als technische
Verbeteren van de contacten
I met vak- en dagbladpers.
Uitwisselen van kopij tussen p
p de kranten onderling.
p Het uitgeven van een ge- p
p meenschappelijke school- p
p lcrant aan het einde van het
p jaar waarin de beste bijdra- p
gen uit de verschillende p
p kranten worden opgenomen, p
p DIT zijn de voorlopige plan- p
nen. Het hoofddoel blijft: ver- p
p betering van do nog steeds
p op te laag peil staande
H Zeeuwse schoolkranten. We ho- n
p pen dat nog meer Zeeuwse re- p
p ilacties tot de afdeling zullen p
p toetreden. p
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiNiiiiifli
Na de inleiding van Huib Sweep
en de limonade in kartonnen be
kers van de gastheren kreeg de
vergadering een bijzonder romme
lig karakter, wat niet wegneemt
dat er enkele belangrijke punten
werden besproken, en dat de
Zeeuwse afdeling van de N.S.U.
toch werd opgericht. Tot de be
langrijke punten behoren de
klachten. En tot de belangrijkste
klachten behoren: de censuur door
leraren, gebrek aan kopij en de
inhoud die vaak te wensen over
laat.
censuur
Gebrek aan kopij, en een inhoud
die te wensen overlaat zijn za
ken die rechtstreeks onder de ac
tiviteiten van de redacties vallen.
Met de censuur is het echter an
ders. Wij hebben de indruk, dat
het toezicht van leraren indien
men het nodig acht, niet de vorm
van censuur moet aannemen,
maar zich moet afspelen in de
vorm van advies en van overleg.
Zaterdag 21 mei. Een levendige discussie in een
van de kleine lokalen van het stedelijk gymna
sium te Middelburg. Scholieren op de schoolban
ken. Maar nu niet om wijze lessen in ontvangst
te nemen. De negen jongelui vertegenwoordigen
de redacties van vijf Zeeuwse schoolkranten.
Ze steken de koppen bij elkaar om plannen te
maken. Plannen voor de verbetering van 1
kranten, plannen om te komen tot de oprichting
van de Zeeuwse afdeling van de Nederlandse
Schoolpers Unie.'Huib Sweep, vertegenwoordiger
van de Unie heeft de vergadering bijeengeroe
pen, de redactieleden van „Nihil Scribens", het
schoolorgaan van het stedelijk Gymnasium te
Middelburg, zijn de gastheren.
DE BROMFIETS! Een snel, hard of zacht
grommend ding op twee wielen. Lawaai,
rook, stroomlijnVroeger was het de
fiets, de fiets waarvoor nu iedere fanatieke
bromfietsers zijn neus ophaalt. Met de komst
van de bromfiets is op vele terreinen een
nieuw tijdperk ingetreden. Een nieuw straat
beeld, nieuwe snelheden op lichte tweewielige
voertuigen, een nieuw soort lawaai, een nieuw
soort machtsvertoonen de jeugdige fer
vente bromrijder kunnen we gerust een
nieuw „verschijnsel" noemen.
„Ik ga er op naar school, maar voor mijn plezier pak
ik 'm ook wel eens" vertelt de 17-jarige Cor Verstraa-
ten uit Breskens die al aan zijn tweede tweede
hands brommer toe is.
Een machtig machientje, zo te zien. Niet zo jong
meer, maar wil er volgens Cor nog best goed vandoor.
Loopt nog zo'n 50 per uur, en die 300 gulden die hij
ervoor heeft betaald betreurt hij beslist niet....
We zagen Cor op zijn brommer door Middelburg
waar hij op de technische school gaat rijden,
het stuur in de knuisten, aardig wat herrie uit de
knalpijp. En we wilden wel eens weten wat zo'n
jeugdige bromfietser, die lang niet altijd uit bittere
noodzaak op zijn brommer rijdt, eigenlijk van zijn
machientje denkt, wat hij ervan verwacht en hoe
hij het behandelt.
Van achter een pilsje kwam 't volgende bromrelaas:
Als er iets aan het brommertje mankeert, Cor prutst
altijd zelf. „De eerste keer was het wel een beetje
vreemd, toen kon ik hem niet meer in elkaar krij
gen", vertelt hij, maar dat gaat nu allemaal veel
beter. Op een dag was Cor van mening dat ie best
eens wat sneller kon gaan lopen.
opgehoord....
Cor aan het werk: „carburateur
opgehoord, dunnere koppakking
ertussen want dan wordt de com
pressie groter, gat in de uitlaat.
Toen pakte ik 'm en rijen dat 'ie
deed! Maar toen pakte mijn vader
'm, en die had het gauw in de ga
ten. Hij was kwaad, en ik kon
een nieuwe carburateur gaan ko
pen... kostte me een tientje!" An
dere keer: Cor wilde wel eens een
flink en duidelijk gebrom uit zijn
machientje horen komen en haalde
daartoe de helft van de uitlaat
eraf. „En toen pakte ik 'm en bij
de boot zag ik de witpet niet. Nou
ja, ik wist dan ook wel dat het
verboden was...." Cor vond het wel
even leuk, die herrie, maar hij
werd er na een tijdje toch flink
doof van. In ieder geval, je hoort
jezelf tenminste duidelijk rijden.
En je kunt er nog eens wat mee
doen, met. zo'n brommer. „Vier
man erop gaat ook nogwel" vindt
Cor. Of zo'n brommer er eigenlijk
niet prachtig glimmend en blin
kend uit moet zien „In de eerste
plaats" moet 'ie goed lopen, en nou
jaeen mooi kleurtje, een
beetje nikkel mag ook wel". Noem
het woord „fiets", en Cor lacht 'n
beetje, op de manier van: ja, zo
Avas het vroeger. „Het is een raar
gevoel, op een fiets zitten en voor
uitkomen door te trappen".
Alles op de brommer, altijd even
snel en bij tegenwind „plat er op"
zo doen bromfietsers dat. „Als ik
bij ons naast moet wezen pak ik
'm zelfs", verklaart Cor. En wat
hij van de steeds groter wordende
brommers denkt die steeds meer
gaan glimmen en steeds meer ge
stroomlijnd zijn? „Die show
brommers?" vraagt hij ter ver
duidelijking, „nou ja. als je dan
toch met je tijd mee moet gaan,
dan neem je er zo een".
En dan durft men nog wel eens te
spreken van brom-nozems! Een
ieder heeft zich, door de eeuwen
heen, ltijd gelukkig gevoeld wan
neer hij zich „gedragen wist". Hoe
moet het dan niet zijn als men
jong is en over 'n eigen, pijlsnel en
niet te duur voertuigje beschikt?
Bovendien, het is een verrukkelijk
stuk speelgoed en een minstens zo
verrukkelijk machtsvertoon, voor
wie daar zin in heeft.
In de vorige aflevering van „Jazz,
geschiedenis en vorm" hebben ïve
in een oppervlakkige inleiding ge
sproken van de meuwe richting
die de jazz-muziek omstreeks 1940
is ingeslagen. De jazz-muslci ver
klaard en zich onafhankelijk van
de dansers, en de eigenlijke jazz,
zoals die zich sinds de oorsprong
had geopenbaard, was \-erdivenen.
Dat was het revolutionaire mo
ment in de jazz. En A'an uit deze
revolutie kwam da zogenaamde
„progressive-jazz" naar voren.
De revolutie concentreerde zich
rond de werkelijke kern van de
zaak, de „heat.", liet ritmisch
zwaartepunt.
De musici die met de nieuwe rich
ting werden geconfronteerd voel
den ook wel dat de zo lange tijd
geëerde dance-beat van de jazz,
met de geaccentueerde tweede en
vierde kwart in de maat, te veel
beperlangen oplegde.
VERNIEUWER.
Een van de eerste en grootste
vernieuwers was de haast legen
darisch geworden Charlie Parker,
de alt-saxofonist Aviens naam on
verbrekelijk verbonden zal blij
ven met de niemve richting die
de jazz-muziek insloeg, de ,jbop".
Parker was onbetwist de leidende
genius van de oimventeling.
ver Parker valt een lang en
triest verhaal te vertellen. Een
A'erliaal over een man die bruiste
van muzikaliteit, die ongelofelijk
muzikale prestaties leverde maar,
zoals hij zei, zelf zijn grootste
vijand was, en zijn eigen leven
verwoestte.
Op jeugdige leeftijd bespeelde Par
ker de hoorn in een schoolorkest,
en nadat hij op de saxofoon was
overgegaan A-iel hij in zijn ge
boortestad reeds meteen op dooi
de nieuwe geluiden die hij tevoor
schijn toverde: bizarre, abstracte
melodie-flarden. Hoewel men niet
gauw vertrouwd raakte met zijn
jazz-interpretatics. voelde men
toch de intensiteit van zijn spel.
Parker was een terughoudende fi
guur, zijn muziek was moeilijk
toegankelijk. Het was in Minton's
Playhouse in het New Yorkse
Harlem, waar hij Gillepsie en
Monk zijn geestverwanten ont
dekte.
QUINTET.
Met Gillespie maakte „The Bird",
zoals Parker genoemd werd, ver
schillende historische opnamen,
totdat hij in 1944, zelf 24 jaar
oud, de achttienjarige trompettist
Miles Davis ontmoette een revo
lutionair en „cool" trompettist.
Daarna ontstond het roemruchte
Charlie Parker Quintet, dat soli
produceerde die tot de beste in de
jazz-geschiedenis behoren. (Ko-
Ko. en Now's the Time).
Parkers nerveuse en gespannen
spel vormde als het ware de bi
zarre voorbode van zijn ineenstor
ting. Tijdens een repetitie kreeg
hij een zenuwinzinking waaraan
verdoA'ende middelen niet voor
een gering deel debet waren.
Parker kwam echter terug uit het
sanatorium Camarillo, en speelde
als nooit tevoren. (Relaxin' at
Camarillo). Parker bleef echter,
zoals hij zelf zei, lijden onder de
rassendiscriminatie. In de zomer
van 1949 werd hij tijdens zijn con
certen in Europa enthousiast be
jubeld. Tot 1955 heeft Parker het
uitgehouden Er volgden weer
enkele instortingen, en Parker
stierf op 35-jarige leeftijd, een
land yan beloften achterlatend.
