PAGINA
m
BERMUDA
BLUSH
KASTJE
ZWITSAL
MODERNE VROUWELIJKE TROUBADOUR
moeder worden...
voor melkboer en bakker
BOBBBEOl BRONNLEY
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 3 JUNI 1960
2i\i\qeres Coti Sclxreijer:
vah „sovxq tot
„Niet alleen voor
blauwkousen en
scholieren!"
(Van onze redactrice.)
Het is een ietwat ongebruike
lijke weg, die de zangeres Cobi
Schreijer in het dagelijks le
ven mevrouw Hiemstra-Schreij-
er uit het Noordhollandse Zwa
nenburg door de wereld van
de Nederlandse muziek heeft
gevolgd. Zij begon haar zang
carrière als „Novelty Sister"
bij het orkest van Benedict Sil-
bermann, nu al weer vele jaren
geleden; thans, in 1960, is zij
een enthousiast voorvechtster
voor het oude volkslied dat zij
in zeven verschillende talen
brengt, en dat voor haar een
hobby betekent die haar waar
schijnlijk nooit meer zal losla
ten!
Haar voorliefde voor de zang
kunst kwam in haar prilste
jeugd tot uiting: op haar vijfde
jaar zong Cobi Schreijer mee
in een kinderoperette, van haar
zesde tot haar veertiende jaar
deed ze aan koorzang, op haar
zestiende jaar ging ze bij Sil-
bermann zingen. Er volgden
vele radio-uitzendingen, en
in 1947 een tournee door In
donesië met Max Tailleur en
Sylvain Poons. Maar in feite
had ze toen al afscheid geno
men van het moderne „song
genre" en was ze al in de ban
geraakt van het volkslied.
„Tijdens de oorlog:, toen normaal
optreden onmogelijk werd, heb ik
aan jeugdwerk gedaan en zodoen
de ontdekte Ik het onde volkslied.
Het boeide me zo, dat het al gauw
een ware hobby voor me vormde",
zegt Cobi Schreijer, kleine ener
gieke verschijning met een blo
zend gezicht. Haar leeftijd is
moeilijk te raden, ze maakt een
uiterst levendige en jonge indruk,
die nog versterkt wordt door hel
blauwe ogen in dat blozende gé-
zicht. En door haar stem, die zeer
helder is met een wat metaalach
tige klank; een stem die haar pu
bliek dikwijls met weinig moeite
tot meezingen weet te bewegen.
Die succesvolle tournee door Indone
sië, in 1947, werd het sluitstuk van
de „song-periode". Cobi Schreijer
ging zang studeren, nam gitaarles
sen, werkte intussen op de muziek
afdeling van 'n groot warenhuis, en
verdiepte zich intensief in historie en
achtergronden van het volkslied.
„Door het lezen van alle mogelijke
literatuur, ook buitenlandse, die op
dit gebied bestaat, en van heel oude
boeken uit diverse bibliotheken die
ik dan ook heel nauwgezet napluis.
Vooral in de maanden, voorafgaande
aan de geboorte van mijn kinderen,
heb ik veel gestudeerd". Het resul
taat van die studie was, dat Cobi
Schreijer in 1950 met een eigen pro
grammaatje voor het voetlicht trad,
en nu, tien jaar later, omvat haar
repertoire balladen en volksliederen
uit vele landen (in zeven talen). Zij
brengt liedjes, die stad en platteland
omstreeks 1900 zongen, volksliederen
rondom het kerstverhaal, volksliedjes
dia het gezinsleven als onderwerp
VO
IKSI ied
WÊËÊmm
hebben, ambachtsliederen uit vele
landen, „liedjes van de zeven zeeën
van vroeger en nu". Israëlische lie
deren, mei- en minneliedjes uit Ne.
derland en andere landen. Uit deze
opsomming blijkt wel, hoe veelom
vattend-het gebied van het volkslied
is, en hoeveel rijke mogelijkheden
het in zich bergt!
Die mogelijkheden haalt Cobi
Schreijer er feu volle uit! En niet
alleen in eigen land: ze zong in
Parijs, trad. in België voor radio
en televisie op, heeft voor de Ne
derlandse radio-omroep haar spe
ciale programmaatjes die ze, met
eigen tekst, rondom bepaalde on
derwerpen opbouwt. En waar-
scJiijnlijk zal men haar nog deze
zomer ook voor de Nederlandse
televisiecamera's zien verschijnen.
Het" „internationale" werk bevalt de
ze ambassadrice-van-het-volkslied
bijzonder goed. In augustus zal ze in
Amsterdam deelnemen aan een
jeugdconferentie van de YMCA, die
door vijftienhonderd jongeren wórdt
bij'gewoond; ze heeft bovendien zo
juist meegewerkt aan een Engelse
bewerking van vierentwintig Neder
landse volksliedjes, die door een
Amerikaanse muziekuitgeverij zullen
worden uitgegeven. En voorts kan
men Cobi Schreijer zien (en horen!)
optreden op volkshogescholen, voor
plattelandsvrouwen, op congressen,
voor kunstkringen en bij nog vele an
dere, min of meer „besloten" gele
genheden. Soms is zij daarbij ge
kleed in het fraaie Westfriese kos
tuum, en in dat geval vormen de
„Schermer dansers" in hun al even
fraaie Westfriese kledij een kleurig
en beweeglijk decor voor het optre
den van de zangeres.
„Ik wil het volkslied zo heel graag
afhelpen van het etiketje: alleen voor
blauwkousen en scholieren", zo for
muleert Cobi Schreijer haar eigen
muzikale liefhebberij, en ze onder
streept met deze uitspraak nog eens
het feit dat voor haar ondanks
haar onmiskenbaar-zakelijke inslag:
„uiteindelijk ben ik altijd beroeps
zangeres geweest!" de idealisti
sche belangstelling voor het oude
volkslied, zijn historie en zijn moge
lijkheden, toch beslist op de eerste
plaats staat.
COBI SCHREIJER
dat etiketje moet van
het volkslied af!"
Wie op warme zomerdagen eens „ijs
thee" wil serveren, bedenke dat ijsthee
niet zo-maar-koude-thee is, maar dat
voor het maken ervan een apart recept
bestaat! Hier is het: giet een halve liter
kokend water op twintig gram thee. Iaat
de drank acht minuten trekken, roer ze
om en schenk ze door een zeef in een kan
of karaf. Voeg hierbij anderhalve liter
koud water, suiker naar smaak on
geveer tweehonderd gram, liefst donkere
basterdsuiker en laat de thee door en
door koud worden. Serveer ze in glazen
met een schijfje citroen en indien moge- t
lijk met blokjes ijs.
Na alle „Missen":
nu nog „Miss Make-up
H Omdat er blijkbaar in ons land
nog steeds niet voldoende cr-
kende „missen" zijn cn omdat eee
ee de organisatoren van dit soort n
verkiezïngs-evenementeu onver
moeibaar zijn, komt er in Ne-
ez derland binnenkort weer een
„Sliss" bij. Ditmaal zal het
gaan om een jongedame die ee
et moet uitblinken in de kunst
-zr van het hanteren van poeder-
dons, lippenstift, ogensehaduw
en wat cr nog meer aan ltos- ee
s metika aan de markt is: om
een „Miss Make-up" dus.
ee Het initiatief tot deze zoveelste M
verkiezing van een min of meer n
H opvallende jongedame gaat uit
van de organisatoren van de M
H tweede internationale drogis-
tenbeurs, die in september a.s.
in de Haagse Houtrustliallea
H wordt gehouden. Do organisa-
toren verklaren overigens met
klem dat tot winnares niét een
averdadig-gemaquilleerdo jon-
ge vrouw zal worden gekozen,
H maar dat de adspirant-winnares
voor het voetlicht moet ver-
schijnen met een goede en ver
in antwoorde make-up die „nor-
male" vrouwen en „gewone"
meisjes ook kunnen gebruiken
=e Er zijn dan ook twee leeftïjds-
H groepen ingesteld: in de hoofd-
klasse gaat het tussen kaudi-
H daten, wier leeftijd van 25 tot
50 jaar varieert en daarnaast M
is er nog een junior-groep met
h als leeftijdsgrens 25 jaar. Elke
e= vrouw beneden 50 jaar kan
p meedoen aan deze (kleurige en ei
geurige) competitie, waarvan s
H de resultaten zullen worden be-
H oordeeld door een jury, bestaan- ff
H de uit een moderedactrice, een
mode-ontwerper, een manne- ee
ee quiu, een haute-coiffure kap-
ee per en een propaganda-chef
van een filmmaatschappij. §g
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllill
Bermuda Blush, de nieuwe mode-
tint in nylons voor dit seizoen. In
Nederland exclusief verkrijgbaar
In Hi-Iife. En u weet: Hi-life bete
kent ook kwaliteitsgarantie»
„Bermuda Blush" nylons met of
zonder naad - reeds vanaf 2.95
In alle betere zaken.
(Advertentie)
Dit Is de titel van het nieuwe boek van
Dr.W. de Kok. Alles over zwangerschap,
geboorte, babyverzorging en kleuter
opvoeding. Dit waardevolle boek (184
pagina's in fraaie omslag) krijgt U ten
geschenke bij aanschaffing van een
BABYSET DE LUXE
(Advertentie)
hét middel tegen afwashanden
Maaltijden met kleine
nieuwe aardappeltjes
Tussen de nieuwe aardappelen, die
in de groentewinkel prijken, staat af
en toe ook zo'n kistje met van die
kleine kriel-aardappeltjes, die bijzon
der geschikt zijn om te worden ge
bakken. Ze kunnen, naar Overijsselse
trant, met schil en al (na goed te zijn
schoongeschrobt) in hete olie worden
gaargebakken de allerkleinste
exemplaren kunnen hiervoor worden
gebruikt maar ook wanneer ze op
de traditionele manier gebakken wor
den (in de koekepan of in frituur)
zijn ze erg smakelijk. In de frituur
kunnen ze rauw; worden ze in de koe
kepan gebakken, dan kan men ze
beter eerst halfgaar koken en ze ver
volgens door een bakbeurt de „fini
shing touch" geven.
En heeft U wel eens „krieltjes" half
gaar .gekookt en ze vervolgens lang
zaam verder gaar gestoomd in een
vuurvaste schaal met een bodempje
echte boter en een flinke hoeveelheid
fijngesneden peterselie? 't Is hetide-
ale aardappelgerecht bij visschotels en
De mode-ontwerpers denken
alweer aan de herfst: daarvan
H is deze mantel het bewijs! Het g§
ee is een witte mohair najaars-
mantel uit de collecties van
êe het Londense modehuis Har el-
H la. Een opvallend gedessineerde
sjaal zorgt voor een smaakvol
contrast met deze witte jas. M
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllll
wanneer U zulke peterselie- aardap
peltjes eens opdient met nieuwe ha
ring en met een gemengde sla van
tomaten, komkommer en kropsalade,
dan hoeft Uw „visdag-menu" niet on
der te doen voor dat in een goed
restaurant!
"O an ozcuto
C tot OZCMi)
Dat er wel iets verandert in de
samenleving bewijst mij vooral
de toon van de briefschrijfsters
die mij van belangstellende repliek
dienden inzake de woningnood van
i de alleenstaande vrouw,
i Het zijn namelijk voor het meren
deel praktische, zakelijke epistels
met een weldadig aandoende afwe
zigheid van goedkope sentimentali
teit omtrent de arme eenzame onge
trouwde juffer....
Integendeel: de schrijfsters zijn zelf
vrijgezellinnen die zich al jaren op
eigen gelegenheid door het leven
slaan en zich daar over het algemeen
kiplekker bij voelen.
De woningnood, zo betogen zij, is
een gegeven misstand waarmee wij
de eerste jaren nog wel zullen blij
ven voorttobben. En als er wonin
gen worden toegewezen geschiedt dat
meestal aan preferente groepen die
men eigenlijk hun huis niet durft
weigeren, omdat men vanwege hun
groot aantal met hun rekening moet
houden.
7i iehier een nuchter realisme dat
gelukkig de romantische illu
sies omtrent net maatschappelijk be
stel begint te verdringen. Ook uw
dienstwillige ondergetekende heeft in
deze kolommen er meermalen op ge
hamerd, dat wij in de tijd van het
getal leven in de techniek en in
ae politiek.
Eén alleenstaande vrouw mag in
haar verzoek om een dak boven haar
hoofd nog zo het gelijk aan haat-
kant hebben, dat zij haar hart in.
verzoekschriften en ingezonden stuk
ken desnoods verbitterd lucht: de
belangrijkheid van haar functie
weegt vaak niet op tegen het gewicht
van het getal, dat andere groeperin
gen in de schaal kunnen werpen. Er
wordt niet met haar gerekend om
de eenvoudige reden dat er nog niets
gebeurt als zij dat huisje niet Krijgt.
Maar als in de plaats van haar inwo
ning een groot bedrijf, dat een be
langrijke werkgelegenheid en bron
van inkomsten vormt, woonruimte
verlangt voor een vrouwelijke em
ployé komt dat huisje of flatje er
ook, Iaat haar dat verzekerd zijn.
De logische consequentie is dus, dat
een alleenstaande vrouw in haar ru
moerig kosthuis niet moedeloos het
hoofd op tafel legt of verbitterde
brieven schrijft (al mag zij mij dat
uittentreuren doen vanwege de op
luchting), maar dat zij in de aller
eerste plaats ervoor zorgt dat er wel
degelijk met haar gerekend wordt.
Dat kan zij om te beginnen berei
ken door zich bij een groep van
lotgenoten aan te sluiten, waar
door zij het getal helpt vergroten en
dus haar eigen machtspositie. In dit
verband zijn, welk beroep zij ook
uitoefent, de „Bond van Vrijgezellen"
en die van de „Vrouwen, werkzaam
in beroep of bedrijf" de aangewezen
toevluchtsoorden.
Niet alleen dat zij zich hierdoor so
lidair verklaart met lotgenoten,
maar omgekeerd betekent de sa-
I menkomst of het verenigingsorgaan
I voor haar een niet geringe morele
I steun. En de tastbare resultaten, die
deze bonden al bereikt hebben, zullen
haar ervan overtuigen dat men als
alleenstaande heus niet zo rechteloos
l is als zij denkt.
I Wie in deze reeds ervaring heeft
I zou vele lezeressen een grote dienst
doen met die eens In eenmief uiteen
te zetten, en de adressen van de se
cretariaten zullen daarbij een goede
aansporing zijn. Aangezien dat lid
maatschap de alleenstaande werken
de vrouw niet dadelijk aan een on
derdak zal helpen, dient zij persoon
lijk ook een stevige duit in het zakje
te doen.
Dit gelieve zij letterlijk op te vatten,
aangezien het hier om een bescheiden
kapitaaltje gaat. Ik ben het namelijk
roerend eens met de lezeressen, die
mij vragen: Wat doen die vrouwen
toch altijd op huurkamers, en dat zo
veel jaren achtereen? Waarom ko
pen zij geen huis?
oordat de betrokkenen beginnen
te protesteren, moeten zij toch
Een regenachtige va
kantiedag én een
echtgenoot die graag
en handig knutselt: het
lijkt ons een verrukke
lijke combinatie. Want
op zo'n regenachtige
dag is die echtgenoot
ongetwijfeld gaarne be
reid tot het opknappen
voai alle mogelijke
huishoudelijke karwei
tjes, die U in de loop
der maanden voor hem
hebt „opgespaard". Be
schikt U over zo'n
echtgenoot (én over de
regenachtige vakantie
dag dus!), vraag hem
dan eens zijn krachten
te beproeven op dit
knutsel-ideetje dat wij
in beeld gébracht zagen
in een Engels dames
blad: een klein kistje
<lat naast de buiten
deur of op het portaal
kan worden gezet, en
dat bestemd is voor de
produkten van melk
boer en bakker voor
geval U niet thuis kunt
zijn op het tijdstip, dat
deze leveranciers ko
men.
Het kastje hoeft niet zo
heel diep te zijn, maar
het moet wel groot en
hoog genoeg zijn om
plaats te bieden aan
melkflessen of een
melkkoker. Het deksel
kan aan de bovenkant
zitten, maar ook aan
de voorzijde zodat het
opgeklapt kan worden.
In zijn eenvoudigste
uitvoering is deze
,,melk-e)i-brood box"
een oud kistje waaraan
door middel van een
paar scharnieren een
deksel ivordt bevestigd,
maar het kan uiteraard
ook gemaakt worden
van nieuw materiaal
dat daarna een fleurig
verfje krijgt. Voor be
woonsters 'van parter
re-woningen is deze
box wel bijzonder han
dig, omdat het brood
en de melk beschermd
zijn tegen de snoeplust
of de honger van in de
tuin rondzwervende
katten, honden en vo
gels. Ook bewoonsters
van etagewonïngen
kunnen nut hebben van
zo'n kastje, dat de pro
dukten van melkboer
en bakker tegen stof en
opwaaiend vuil be
schermt, en waarin bo
vendien gemakkelijk
een bestelbriefje en los
geld kunnen ivorden
klaargelegd.
<w\ oderue l\u\sl\oude(\j\he apparaten
{jefe&enevt niet nliijd efficiency....
Vergeleken bij moeders en grootmoe
ders tijdleeft.de huisvrouw aimo-
1 in een huishoudelijk paradijs,
zei I's als zij die veelgeroemde „ouder
wetse dienstmaagd" uit de tijden van
moeder en grootmoeder moet mis
sen! Zij heeft immers haar stofzuiger,
haar wasmachine en centrifuge, mis
schien een elektrische koffiemolen,
een mixer of nog andere elektrische
huishoudelijke apparaten die het werk
van die ouderwetse dienstmaagd over
nemen of in elk geval zeer vereen
voudigen. En toch betekenen die mo
derne huishoudelijke apparaten niet
altijd een vergroting van de effi
ciency in het huishouden Grootte
en samenstelling van het gezin, afme
tingen en indeling van de woning zijn
factoren die men eigenllijk steeds in
het oog zou moeten houden wanneer
men de aankoop overweegt van weer
zo'n gloednieuw, werk hesparend huis
houdelijk apparaat, dat doorgaans een
behoorlijke aderlating van het huis
houdelijk budget betekent.
De vatenwasmachine, dat nog altijd
uiterst kostbaar apparaat, mag in
dit verband wel als 'n sprekend voor
beeld gelden. Want hoe aanlokkelijk
is het niet: zo'n modern gestroom
lijnd apparaat in de keuken, waarin
éénmaal per dag al het vuile vaatwerk
wordt geplaatst, dat dan automatisch
wordt gespoeld, gewassen cn ge
droogd! Zelfs de vlijtigste huisvrouw
heeft ongetwijfeld wel eens een oogje
gewaagd aan deze verleidelijke robot.
Maar die vatenwasmachine onder
zoekingen hebben het uitgewezen
doet alleen in de duurste uitvoering
het afwaswerk volmaakt en dan nóg
brengt clie kostbare „afwaskast" al
leen zijn geld op in grote gezinnen,
of in een huishouding waar men veel
gasten ontvangt.
Met de zogenaamde aardappelschil
machines ligt het al niet veel an
ders: heel grote gezinnen kunnen er
nut en tijdsbesparing van ondervin
den, maar de huisvrouw met een klein
of normaal gezin haalt het aanschaf-
geld er beslist niet uit. Zij kan naar
verhouding sneller werken met goed
materiaal: in dit geval met een goed
aardappelschilmesje.
En zo zijn er nog meer huishoudelijke
apparaten, die hun werk alleen maar
goed doen wanneer ze uit het beste
materiaal en de beste onderdelen ver
vaardigd zijn waardoor de prijs
vaak vrij hoog ligt. Met het gevolg
dat die prijs te hoog wordt, omdat de
verkregen werkbesparing niet meer
in redelijke verhouding tot de kosten
van aanschaf staat. Omgekeerd gaat
een prijsverlaging van dit soori mo
derne huishoudapparaten weer vaak
ten koste van de kwaliteit en het
technisch vermogen.
Vooral dit laatste is wel een facto* om
voortdurend in overweging te honden
bij de aanschaf van modern huishou
delijk materiaal. Want wat heeft men
aan een huishoudappuraat dat zijn
werk toch niet helemaal volmaakt;
doet, of dat nog veel „neven-arbeid"
vereist? In bepaalde gevallen draait
het, naar verhouding, op tijdverlies
in plaats van op werkbesparing uit.
Driemaal nadenken alvorens te ko
pen: dat advies mag zeker gelden,
wanneer het om aankopen op dit
terrein gaat!
D
Adi>PTtf.ntie i
DENNENAALDENZEEP 1.«o
een klein rekensommetje maken.
Hoeveel harde guldens hebben zij in
haar twintig, dertig en meer dienst
jaren al niet aan kamerhuur bc-
;aald? Is het zo ver mis om te ver
onderstellen, dat dit toch stellig voor
elke tien jaar van haar leven op
minstens twaalf a vijftienduizend
gulden komt?
Met diezelfde som als eigen kapitaal
had zij een riant huisje kunnen be
trekken, met de luxe van een eigen
dak, een eigen keuken, een onge
stoord privé-leven.
Het is in de praktijk ook meerma
len zeer wel mogelijk gebleken, zelfs
in deze tijd. Ik hoorde nog zeer on
langs van een amper dertigjarige on
derwijzeres in een grote stad, die na
diverse pension- en gehuurde etage
ervaringen nu eindelijk wel eens bin
nen haar bloedeigen vier muren wil
de wonen.
Het kostte haar natuurlijk wel de
nodige moeite, speurzin en volhar
ding maar zij wist in betrekkelijk
korte tijd beslag te leggen op een
kleine woning, die zij voor een schap
pelijke prijs kopen kon. Want dit
huis verkeerde in een dergelijke staat
van verwaarlozing door de vorige be
woners, dat niemand de moed had er
in te trekken.
De kordate jongedame vond dat
allerminst een bezwaar. Zij was
bereid desnoods een tijdje tus
sen de verveloze deuren, hét ge
scheurde behang en de kaalgetrapte
plinten te kamperen en de zaak me
ter voor meter te restaureren. Met
behulp van een stel handige kennis
sen en familieleden gelukte haar dat
ook wonderwel, en nu bezit zij voor
een belachelijk lage prijs een ple
zierig domicilie.
Als wij niet zo angstig aan kwesties
van stand en prestige vasthielden
zouden er nog heel wat huisjes op die
manier rendabel te maken zijn, ook
en vooral op dorpen, waar tegen
woordig woningen van landarbeiders
voor een prik te koop zijn. SASKIA.