PAGINA m BERMUDA BLUSH KASTJE ZWITSAL MODERNE VROUWELIJKE TROUBADOUR moeder worden... voor melkboer en bakker BOBBBEOl BRONNLEY PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 3 JUNI 1960 2i\i\qeres Coti Sclxreijer: vah „sovxq tot „Niet alleen voor blauwkousen en scholieren!" (Van onze redactrice.) Het is een ietwat ongebruike lijke weg, die de zangeres Cobi Schreijer in het dagelijks le ven mevrouw Hiemstra-Schreij- er uit het Noordhollandse Zwa nenburg door de wereld van de Nederlandse muziek heeft gevolgd. Zij begon haar zang carrière als „Novelty Sister" bij het orkest van Benedict Sil- bermann, nu al weer vele jaren geleden; thans, in 1960, is zij een enthousiast voorvechtster voor het oude volkslied dat zij in zeven verschillende talen brengt, en dat voor haar een hobby betekent die haar waar schijnlijk nooit meer zal losla ten! Haar voorliefde voor de zang kunst kwam in haar prilste jeugd tot uiting: op haar vijfde jaar zong Cobi Schreijer mee in een kinderoperette, van haar zesde tot haar veertiende jaar deed ze aan koorzang, op haar zestiende jaar ging ze bij Sil- bermann zingen. Er volgden vele radio-uitzendingen, en in 1947 een tournee door In donesië met Max Tailleur en Sylvain Poons. Maar in feite had ze toen al afscheid geno men van het moderne „song genre" en was ze al in de ban geraakt van het volkslied. „Tijdens de oorlog:, toen normaal optreden onmogelijk werd, heb ik aan jeugdwerk gedaan en zodoen de ontdekte Ik het onde volkslied. Het boeide me zo, dat het al gauw een ware hobby voor me vormde", zegt Cobi Schreijer, kleine ener gieke verschijning met een blo zend gezicht. Haar leeftijd is moeilijk te raden, ze maakt een uiterst levendige en jonge indruk, die nog versterkt wordt door hel blauwe ogen in dat blozende gé- zicht. En door haar stem, die zeer helder is met een wat metaalach tige klank; een stem die haar pu bliek dikwijls met weinig moeite tot meezingen weet te bewegen. Die succesvolle tournee door Indone sië, in 1947, werd het sluitstuk van de „song-periode". Cobi Schreijer ging zang studeren, nam gitaarles sen, werkte intussen op de muziek afdeling van 'n groot warenhuis, en verdiepte zich intensief in historie en achtergronden van het volkslied. „Door het lezen van alle mogelijke literatuur, ook buitenlandse, die op dit gebied bestaat, en van heel oude boeken uit diverse bibliotheken die ik dan ook heel nauwgezet napluis. Vooral in de maanden, voorafgaande aan de geboorte van mijn kinderen, heb ik veel gestudeerd". Het resul taat van die studie was, dat Cobi Schreijer in 1950 met een eigen pro grammaatje voor het voetlicht trad, en nu, tien jaar later, omvat haar repertoire balladen en volksliederen uit vele landen (in zeven talen). Zij brengt liedjes, die stad en platteland omstreeks 1900 zongen, volksliederen rondom het kerstverhaal, volksliedjes dia het gezinsleven als onderwerp VO IKSI ied WÊËÊmm hebben, ambachtsliederen uit vele landen, „liedjes van de zeven zeeën van vroeger en nu". Israëlische lie deren, mei- en minneliedjes uit Ne. derland en andere landen. Uit deze opsomming blijkt wel, hoe veelom vattend-het gebied van het volkslied is, en hoeveel rijke mogelijkheden het in zich bergt! Die mogelijkheden haalt Cobi Schreijer er feu volle uit! En niet alleen in eigen land: ze zong in Parijs, trad. in België voor radio en televisie op, heeft voor de Ne derlandse radio-omroep haar spe ciale programmaatjes die ze, met eigen tekst, rondom bepaalde on derwerpen opbouwt. En waar- scJiijnlijk zal men haar nog deze zomer ook voor de Nederlandse televisiecamera's zien verschijnen. Het" „internationale" werk bevalt de ze ambassadrice-van-het-volkslied bijzonder goed. In augustus zal ze in Amsterdam deelnemen aan een jeugdconferentie van de YMCA, die door vijftienhonderd jongeren wórdt bij'gewoond; ze heeft bovendien zo juist meegewerkt aan een Engelse bewerking van vierentwintig Neder landse volksliedjes, die door een Amerikaanse muziekuitgeverij zullen worden uitgegeven. En voorts kan men Cobi Schreijer zien (en horen!) optreden op volkshogescholen, voor plattelandsvrouwen, op congressen, voor kunstkringen en bij nog vele an dere, min of meer „besloten" gele genheden. Soms is zij daarbij ge kleed in het fraaie Westfriese kos tuum, en in dat geval vormen de „Schermer dansers" in hun al even fraaie Westfriese kledij een kleurig en beweeglijk decor voor het optre den van de zangeres. „Ik wil het volkslied zo heel graag afhelpen van het etiketje: alleen voor blauwkousen en scholieren", zo for muleert Cobi Schreijer haar eigen muzikale liefhebberij, en ze onder streept met deze uitspraak nog eens het feit dat voor haar ondanks haar onmiskenbaar-zakelijke inslag: „uiteindelijk ben ik altijd beroeps zangeres geweest!" de idealisti sche belangstelling voor het oude volkslied, zijn historie en zijn moge lijkheden, toch beslist op de eerste plaats staat. COBI SCHREIJER dat etiketje moet van het volkslied af!" Wie op warme zomerdagen eens „ijs thee" wil serveren, bedenke dat ijsthee niet zo-maar-koude-thee is, maar dat voor het maken ervan een apart recept bestaat! Hier is het: giet een halve liter kokend water op twintig gram thee. Iaat de drank acht minuten trekken, roer ze om en schenk ze door een zeef in een kan of karaf. Voeg hierbij anderhalve liter koud water, suiker naar smaak on geveer tweehonderd gram, liefst donkere basterdsuiker en laat de thee door en door koud worden. Serveer ze in glazen met een schijfje citroen en indien moge- t lijk met blokjes ijs. Na alle „Missen": nu nog „Miss Make-up H Omdat er blijkbaar in ons land nog steeds niet voldoende cr- kende „missen" zijn cn omdat eee ee de organisatoren van dit soort n verkiezïngs-evenementeu onver moeibaar zijn, komt er in Ne- ez derland binnenkort weer een „Sliss" bij. Ditmaal zal het gaan om een jongedame die ee et moet uitblinken in de kunst -zr van het hanteren van poeder- dons, lippenstift, ogensehaduw en wat cr nog meer aan ltos- ee s metika aan de markt is: om een „Miss Make-up" dus. ee Het initiatief tot deze zoveelste M verkiezing van een min of meer n H opvallende jongedame gaat uit van de organisatoren van de M H tweede internationale drogis- tenbeurs, die in september a.s. in de Haagse Houtrustliallea H wordt gehouden. Do organisa- toren verklaren overigens met klem dat tot winnares niét een averdadig-gemaquilleerdo jon- ge vrouw zal worden gekozen, H maar dat de adspirant-winnares voor het voetlicht moet ver- schijnen met een goede en ver in antwoorde make-up die „nor- male" vrouwen en „gewone" meisjes ook kunnen gebruiken =e Er zijn dan ook twee leeftïjds- H groepen ingesteld: in de hoofd- klasse gaat het tussen kaudi- H daten, wier leeftijd van 25 tot 50 jaar varieert en daarnaast M is er nog een junior-groep met h als leeftijdsgrens 25 jaar. Elke e= vrouw beneden 50 jaar kan p meedoen aan deze (kleurige en ei geurige) competitie, waarvan s H de resultaten zullen worden be- H oordeeld door een jury, bestaan- ff H de uit een moderedactrice, een mode-ontwerper, een manne- ee ee quiu, een haute-coiffure kap- ee per en een propaganda-chef van een filmmaatschappij. §g llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllill Bermuda Blush, de nieuwe mode- tint in nylons voor dit seizoen. In Nederland exclusief verkrijgbaar In Hi-Iife. En u weet: Hi-life bete kent ook kwaliteitsgarantie» „Bermuda Blush" nylons met of zonder naad - reeds vanaf 2.95 In alle betere zaken. (Advertentie) Dit Is de titel van het nieuwe boek van Dr.W. de Kok. Alles over zwangerschap, geboorte, babyverzorging en kleuter opvoeding. Dit waardevolle boek (184 pagina's in fraaie omslag) krijgt U ten geschenke bij aanschaffing van een BABYSET DE LUXE (Advertentie) hét middel tegen afwashanden Maaltijden met kleine nieuwe aardappeltjes Tussen de nieuwe aardappelen, die in de groentewinkel prijken, staat af en toe ook zo'n kistje met van die kleine kriel-aardappeltjes, die bijzon der geschikt zijn om te worden ge bakken. Ze kunnen, naar Overijsselse trant, met schil en al (na goed te zijn schoongeschrobt) in hete olie worden gaargebakken de allerkleinste exemplaren kunnen hiervoor worden gebruikt maar ook wanneer ze op de traditionele manier gebakken wor den (in de koekepan of in frituur) zijn ze erg smakelijk. In de frituur kunnen ze rauw; worden ze in de koe kepan gebakken, dan kan men ze beter eerst halfgaar koken en ze ver volgens door een bakbeurt de „fini shing touch" geven. En heeft U wel eens „krieltjes" half gaar .gekookt en ze vervolgens lang zaam verder gaar gestoomd in een vuurvaste schaal met een bodempje echte boter en een flinke hoeveelheid fijngesneden peterselie? 't Is hetide- ale aardappelgerecht bij visschotels en De mode-ontwerpers denken alweer aan de herfst: daarvan H is deze mantel het bewijs! Het g§ ee is een witte mohair najaars- mantel uit de collecties van êe het Londense modehuis Har el- H la. Een opvallend gedessineerde sjaal zorgt voor een smaakvol contrast met deze witte jas. M lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllll wanneer U zulke peterselie- aardap peltjes eens opdient met nieuwe ha ring en met een gemengde sla van tomaten, komkommer en kropsalade, dan hoeft Uw „visdag-menu" niet on der te doen voor dat in een goed restaurant! "O an ozcuto C tot OZCMi) Dat er wel iets verandert in de samenleving bewijst mij vooral de toon van de briefschrijfsters die mij van belangstellende repliek dienden inzake de woningnood van i de alleenstaande vrouw, i Het zijn namelijk voor het meren deel praktische, zakelijke epistels met een weldadig aandoende afwe zigheid van goedkope sentimentali teit omtrent de arme eenzame onge trouwde juffer.... Integendeel: de schrijfsters zijn zelf vrijgezellinnen die zich al jaren op eigen gelegenheid door het leven slaan en zich daar over het algemeen kiplekker bij voelen. De woningnood, zo betogen zij, is een gegeven misstand waarmee wij de eerste jaren nog wel zullen blij ven voorttobben. En als er wonin gen worden toegewezen geschiedt dat meestal aan preferente groepen die men eigenlijk hun huis niet durft weigeren, omdat men vanwege hun groot aantal met hun rekening moet houden. 7i iehier een nuchter realisme dat gelukkig de romantische illu sies omtrent net maatschappelijk be stel begint te verdringen. Ook uw dienstwillige ondergetekende heeft in deze kolommen er meermalen op ge hamerd, dat wij in de tijd van het getal leven in de techniek en in ae politiek. Eén alleenstaande vrouw mag in haar verzoek om een dak boven haar hoofd nog zo het gelijk aan haat- kant hebben, dat zij haar hart in. verzoekschriften en ingezonden stuk ken desnoods verbitterd lucht: de belangrijkheid van haar functie weegt vaak niet op tegen het gewicht van het getal, dat andere groeperin gen in de schaal kunnen werpen. Er wordt niet met haar gerekend om de eenvoudige reden dat er nog niets gebeurt als zij dat huisje niet Krijgt. Maar als in de plaats van haar inwo ning een groot bedrijf, dat een be langrijke werkgelegenheid en bron van inkomsten vormt, woonruimte verlangt voor een vrouwelijke em ployé komt dat huisje of flatje er ook, Iaat haar dat verzekerd zijn. De logische consequentie is dus, dat een alleenstaande vrouw in haar ru moerig kosthuis niet moedeloos het hoofd op tafel legt of verbitterde brieven schrijft (al mag zij mij dat uittentreuren doen vanwege de op luchting), maar dat zij in de aller eerste plaats ervoor zorgt dat er wel degelijk met haar gerekend wordt. Dat kan zij om te beginnen berei ken door zich bij een groep van lotgenoten aan te sluiten, waar door zij het getal helpt vergroten en dus haar eigen machtspositie. In dit verband zijn, welk beroep zij ook uitoefent, de „Bond van Vrijgezellen" en die van de „Vrouwen, werkzaam in beroep of bedrijf" de aangewezen toevluchtsoorden. Niet alleen dat zij zich hierdoor so lidair verklaart met lotgenoten, maar omgekeerd betekent de sa- I menkomst of het verenigingsorgaan I voor haar een niet geringe morele I steun. En de tastbare resultaten, die deze bonden al bereikt hebben, zullen haar ervan overtuigen dat men als alleenstaande heus niet zo rechteloos l is als zij denkt. I Wie in deze reeds ervaring heeft I zou vele lezeressen een grote dienst doen met die eens In eenmief uiteen te zetten, en de adressen van de se cretariaten zullen daarbij een goede aansporing zijn. Aangezien dat lid maatschap de alleenstaande werken de vrouw niet dadelijk aan een on derdak zal helpen, dient zij persoon lijk ook een stevige duit in het zakje te doen. Dit gelieve zij letterlijk op te vatten, aangezien het hier om een bescheiden kapitaaltje gaat. Ik ben het namelijk roerend eens met de lezeressen, die mij vragen: Wat doen die vrouwen toch altijd op huurkamers, en dat zo veel jaren achtereen? Waarom ko pen zij geen huis? oordat de betrokkenen beginnen te protesteren, moeten zij toch Een regenachtige va kantiedag én een echtgenoot die graag en handig knutselt: het lijkt ons een verrukke lijke combinatie. Want op zo'n regenachtige dag is die echtgenoot ongetwijfeld gaarne be reid tot het opknappen voai alle mogelijke huishoudelijke karwei tjes, die U in de loop der maanden voor hem hebt „opgespaard". Be schikt U over zo'n echtgenoot (én over de regenachtige vakantie dag dus!), vraag hem dan eens zijn krachten te beproeven op dit knutsel-ideetje dat wij in beeld gébracht zagen in een Engels dames blad: een klein kistje <lat naast de buiten deur of op het portaal kan worden gezet, en dat bestemd is voor de produkten van melk boer en bakker voor geval U niet thuis kunt zijn op het tijdstip, dat deze leveranciers ko men. Het kastje hoeft niet zo heel diep te zijn, maar het moet wel groot en hoog genoeg zijn om plaats te bieden aan melkflessen of een melkkoker. Het deksel kan aan de bovenkant zitten, maar ook aan de voorzijde zodat het opgeklapt kan worden. In zijn eenvoudigste uitvoering is deze ,,melk-e)i-brood box" een oud kistje waaraan door middel van een paar scharnieren een deksel ivordt bevestigd, maar het kan uiteraard ook gemaakt worden van nieuw materiaal dat daarna een fleurig verfje krijgt. Voor be woonsters 'van parter re-woningen is deze box wel bijzonder han dig, omdat het brood en de melk beschermd zijn tegen de snoeplust of de honger van in de tuin rondzwervende katten, honden en vo gels. Ook bewoonsters van etagewonïngen kunnen nut hebben van zo'n kastje, dat de pro dukten van melkboer en bakker tegen stof en opwaaiend vuil be schermt, en waarin bo vendien gemakkelijk een bestelbriefje en los geld kunnen ivorden klaargelegd. <w\ oderue l\u\sl\oude(\j\he apparaten {jefe&enevt niet nliijd efficiency.... Vergeleken bij moeders en grootmoe ders tijdleeft.de huisvrouw aimo- 1 in een huishoudelijk paradijs, zei I's als zij die veelgeroemde „ouder wetse dienstmaagd" uit de tijden van moeder en grootmoeder moet mis sen! Zij heeft immers haar stofzuiger, haar wasmachine en centrifuge, mis schien een elektrische koffiemolen, een mixer of nog andere elektrische huishoudelijke apparaten die het werk van die ouderwetse dienstmaagd over nemen of in elk geval zeer vereen voudigen. En toch betekenen die mo derne huishoudelijke apparaten niet altijd een vergroting van de effi ciency in het huishouden Grootte en samenstelling van het gezin, afme tingen en indeling van de woning zijn factoren die men eigenllijk steeds in het oog zou moeten houden wanneer men de aankoop overweegt van weer zo'n gloednieuw, werk hesparend huis houdelijk apparaat, dat doorgaans een behoorlijke aderlating van het huis houdelijk budget betekent. De vatenwasmachine, dat nog altijd uiterst kostbaar apparaat, mag in dit verband wel als 'n sprekend voor beeld gelden. Want hoe aanlokkelijk is het niet: zo'n modern gestroom lijnd apparaat in de keuken, waarin éénmaal per dag al het vuile vaatwerk wordt geplaatst, dat dan automatisch wordt gespoeld, gewassen cn ge droogd! Zelfs de vlijtigste huisvrouw heeft ongetwijfeld wel eens een oogje gewaagd aan deze verleidelijke robot. Maar die vatenwasmachine onder zoekingen hebben het uitgewezen doet alleen in de duurste uitvoering het afwaswerk volmaakt en dan nóg brengt clie kostbare „afwaskast" al leen zijn geld op in grote gezinnen, of in een huishouding waar men veel gasten ontvangt. Met de zogenaamde aardappelschil machines ligt het al niet veel an ders: heel grote gezinnen kunnen er nut en tijdsbesparing van ondervin den, maar de huisvrouw met een klein of normaal gezin haalt het aanschaf- geld er beslist niet uit. Zij kan naar verhouding sneller werken met goed materiaal: in dit geval met een goed aardappelschilmesje. En zo zijn er nog meer huishoudelijke apparaten, die hun werk alleen maar goed doen wanneer ze uit het beste materiaal en de beste onderdelen ver vaardigd zijn waardoor de prijs vaak vrij hoog ligt. Met het gevolg dat die prijs te hoog wordt, omdat de verkregen werkbesparing niet meer in redelijke verhouding tot de kosten van aanschaf staat. Omgekeerd gaat een prijsverlaging van dit soori mo derne huishoudapparaten weer vaak ten koste van de kwaliteit en het technisch vermogen. Vooral dit laatste is wel een facto* om voortdurend in overweging te honden bij de aanschaf van modern huishou delijk materiaal. Want wat heeft men aan een huishoudappuraat dat zijn werk toch niet helemaal volmaakt; doet, of dat nog veel „neven-arbeid" vereist? In bepaalde gevallen draait het, naar verhouding, op tijdverlies in plaats van op werkbesparing uit. Driemaal nadenken alvorens te ko pen: dat advies mag zeker gelden, wanneer het om aankopen op dit terrein gaat! D Adi>PTtf.ntie i DENNENAALDENZEEP 1.«o een klein rekensommetje maken. Hoeveel harde guldens hebben zij in haar twintig, dertig en meer dienst jaren al niet aan kamerhuur bc- ;aald? Is het zo ver mis om te ver onderstellen, dat dit toch stellig voor elke tien jaar van haar leven op minstens twaalf a vijftienduizend gulden komt? Met diezelfde som als eigen kapitaal had zij een riant huisje kunnen be trekken, met de luxe van een eigen dak, een eigen keuken, een onge stoord privé-leven. Het is in de praktijk ook meerma len zeer wel mogelijk gebleken, zelfs in deze tijd. Ik hoorde nog zeer on langs van een amper dertigjarige on derwijzeres in een grote stad, die na diverse pension- en gehuurde etage ervaringen nu eindelijk wel eens bin nen haar bloedeigen vier muren wil de wonen. Het kostte haar natuurlijk wel de nodige moeite, speurzin en volhar ding maar zij wist in betrekkelijk korte tijd beslag te leggen op een kleine woning, die zij voor een schap pelijke prijs kopen kon. Want dit huis verkeerde in een dergelijke staat van verwaarlozing door de vorige be woners, dat niemand de moed had er in te trekken. De kordate jongedame vond dat allerminst een bezwaar. Zij was bereid desnoods een tijdje tus sen de verveloze deuren, hét ge scheurde behang en de kaalgetrapte plinten te kamperen en de zaak me ter voor meter te restaureren. Met behulp van een stel handige kennis sen en familieleden gelukte haar dat ook wonderwel, en nu bezit zij voor een belachelijk lage prijs een ple zierig domicilie. Als wij niet zo angstig aan kwesties van stand en prestige vasthielden zouden er nog heel wat huisjes op die manier rendabel te maken zijn, ook en vooral op dorpen, waar tegen woordig woningen van landarbeiders voor een prik te koop zijn. SASKIA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 4