PAGIM
Unie Vrouwelijke Vrijwilligers
bestaat vijftien jaar
TBABYDERMSS
PINKSTERMENU'S VOOR IJVERIGE
EN NIET-ZO-IJVERIGE KOOKSTERS
Op veelbewogen „voorgeschiedenis"
volgde bloeiende werkperiode
Moeder Baby-huidje
ZATERDAG 28 MEI 196U
PROVINCIALE ZEEUWSE C O U R A N '1
19
„EN TOENGINGEN WIJ GEWOON DOOR"
Vijftien jaar is het deze maand geleden, dat de Nederlandse
U.V.V. de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers officieel
werd opgericht. Die officiële oprichting vond dus plaats in het
bevrijdingsjaar en het is dan ook geen wonder, dat het jubileum
nummer van „Raad en Daad" (het maandblad van de unie) veel
aandacht besteedt aan de gebeurtenissen in dat bevrijdingsjaar
en in de eraan voorafgaande oorlogsjaren.
De activiteiten van de U.V.V. dateren trouwens al van vóór die
oorlogsjaren, zo blijkt uit het (uitgebreide) overzicht dat in het
jubileumnummer aan de geschiedenis van de stichting is gewijd.
Want reeds in 1938 en 1939 begon het U.V.V.-werk op gang te
komen, zij het onder andere (verschillende) benamingen. Zo
werd in de zomer van 1938 in Amsterdam een „Werkcomité
Vrouwelijke Vrijwilligers" gevormd, dat zich tot doel stelde
,,do oprichting: voor te bereiden
van een organisatie die zich zal
heiasten met het in groepsverband
opleiden van de Amsterdamse
vrouwen tot het verlenen van alle
diensten waarvoor de overheid een
beroep zou moeten doen op de
burgerij in tijden van oorlog of
nationale rampen, maar ook in
tijden van vrede, wanneer bijzon
dere omstandigheden een vrijwil
lige dienstverlening door burgers
ten bate van hun volk noodzake
lijk zouden maken
Uit deze opriehtingsclausule blijkt
wel, dat men zich sterk bewust was
van de noodzaak om bij de toenmali
ge, steeds groter wordende oorlogs
dreiging, de Nederlandse vrouw de
gelijk voor te bereiden op de moeilij
ke taak die haar in eventuele oor
logstijd wachten zou. De naam van
de organisatie „Korps Vrouwelijke
Vrijwilligers" gaf de bedoelingen van
de oprichtsters bovendien wel duide
lijk aan. En dat veel vrouwen deze
bedoelingen opperbest begrepen,
bleek uit het feit dat de adspirant-le-
den bij honderden toestroomden.
Zo ontwikkelde zich al spoedig een
enorme activiteit: niet alleen iu Am
sterdam waar honderden nieuwe
leden werden gekeurd en ingeschre
ven, en diverse opleidingscursussen
werden gestart maar ook buiten
de hoofdstad. Ook in andere plaatsen
ontstonden soortgelijke comité's die,
naar het Amsterdamse voorbeeld,
eveneens de vrouwelijke vrijwillige
hulpverlening gingen organiseren.
Nog voor het einde van 1938 waren
in vijf verschillende plaatsen in het
Gooi en omgeving soortgelijke groe
pen als het Amsterdamse korps tot
stand gekomen, en spoedig daarna
volgden verscheidene grote en kleine
re steden in alle provincies van ons
land al volgde men niet overal de
strakke organisatievorm, de naam
en het embleem (een krijgshaftige
leeuw) van de Amsterdamse pionier
sters na.
Maar deze incidentele verschillen in
opvatting namen niet weg, dat het
denkbeeld van de „vrijwillige hulp
verlening door vrouwen" overal snel
wortel schoot! Ze namen evenmin
Advertentie I
hét middel tegen afwashanden
weg dat het landelijk contact (alweer
opgenomen op initiatief van de Am
sterdamse afdeling) in de loop van
1939 sterk groeide en tenslotte leidde
tot een Contactbureau Vrouwelijke
Vrijwilligers. Toen reeds werd dus
de hechte basis gelegd voor de vor
ming van een landelijke organisatie,
al werkle voorlopig elke groep vol
gens de eisen die in eigen gemeente
golden.
Veelzijdig werk
Het werk van de vrouwelijke vrijwil
lige hulpverlening zou al spoedig aan
de praktijk getoetst worden: toen de
algemene mobilisatie in Nederland
een feit werd, deden de adviesbu
reaus van de diverse plaatselijke
groepen nuttig werk door hulpverle
ning in gezinnen, die door mobilisatie
van de kostwinner in moeilijkheden
waren geraakt; op wijkbijeenkom
sten werd aan huisvrouwen en ge
zinshoofden het nodige verteld over
het onderwerp luchtbescherming; in
verscheidene plaatsen namen vrou
welijke vrijwilligers deel aan oefenin
gen in het kader van de burgerbe
scherming.
Inmiddels had liet korps Amster
dam koninklijke goedkeuring ver
kregen op de innuddels ontworpen
„Mixen" uit een boekje
Wie in haar verzameling huishoude
lijke apparaten zo'n fraaiglanzende
moderne „mixer" bezit ook wel
elektrische mengbeker of liquidiser
genoemd kan met deze „keuken
machine" heel verantwoord te werk
gaan aan de hand van een keurig
klein geplastificeerd kookboekje, dat
„Het Mixerboekje" heet en samenge
steld is door mevrouw M. C. Moret-
Boogaart.
Het plezierige van dit boekje is, dat
er een aantal zeer nuttige raadgevin
gen omtrent de „overwegingen bij
aankoop" in werd opgenomen. Want
de keukenmachine is in ons land nog
niet zó ingeburgerd en de huisvrouw
die de aanschaf van een dergelijk ap
paraat overweegt, weet meestal niet
wat een mixer precies is, waarvoor
hij gebruikt kan worden en aan wel
ke eisen de diverse onderdelen moe
ten beantwoorden. Al deze vragen
worden beantwoord in „Het Mixer
boekje", dat bovendien een groot
aantal recepten voor soepen, sausen,
voorgerechten, groentenscliotels be
vat, en waarin speciale hoofdstukken
zijn gewijd aan de onderwerpen
„babyvoeding" en „broodsmeersels".
Ook geeft de samenstelster recepten
voor melk- en yoghurtdranken, en
voor bakrecepten die speciaal voor
het „deeg-roerwerk" zijn ontworpen.
De Rein van Looy illustreerde op
aanrekkelijke wijze dit boekje, dat
uitgegeven wordt door Van Dishoeck
te Bussum.
J statuten, en steeds sterker groeide
I de wens naar en de noodzaak van
een landelijke organisatie bij de
plaatselijke besturen, die begin
1940 ongeveer dertig in getal wa
ren. En ondanks het l'eït, dat het
departement van binnenlandse za
ken de oprichting van een derge
lijke landelijke organisatie niet
wenste te sanctioneren, werd op
7 mei 1940 de Unie van Vrouwe
lijke Vrijwilligers in beginsel ge-
horen zij het dan nog niet er
kend en gedoopt.
Tijdens de vijf oorlogsdagen deden
de vrouwelijke vrijwilligers werk van
allerlei aard: het vervoeren en ver
zorgen van vluchtelingen, het verle
nen van hulp aan het Rode Kruis, het
distribueren van verbandmiddelen,
het redden van kostbare voedings
middelen die teloor dreigden te gaan,
en na de capitulatie het inza
melen van kleding en huisraad voor
de getroffen gebieden.
En ook na die vijf oorlogsdagen ble
ven de vrouwelijke vrijwilligers nog
verscheidene maanden actief, totdat
de plaatselijke verenigingen (Am
sterdam als eerste) door de omstan
digheden één voor één gedwongen
werden, het werk te beëindigen. Of
ficieel was het werk der V.VJï.'s en
V.V.K.'s in de loop van 1942 vrijwel
overal tot een einde gekomen, maai
de banden bleven bestaan en in 1944
werd, „ondergronds" dus, besloten
om na de oorlog een „Unie van Vrou
welijke Vrijwilligers" op te richten.
En dat de energieke vrouwelijke vrij
willigers wisten, wat zij wilden,
blijkt wel uit het feit dat onmiddel
lijk na de bevrijding, reeds op 7 mei
1945, de stichtingsakte werd gete
kend waarbij de unie officieel be
staansrecht kreeg.
Tempo en energie
Wie de verdere, vanaf mei 1945 dus
„officiële", levensgeschiedenis van de
U.V.V. doorleest, krijgt wel de in
druk dat de vrouwelijke vrijwilligers
zich voortdurend de begrippen „tem
po" en „energie" voor ogen hebben
gehoudenReeds op 14 juni d.a.v.
hield men de eerste hoofdbestuurs
vergadering, maar intussen was
de U.V.V. al volop aan het werk: met
hulpverlening bij het opvangen van
krijgsgevangenen, dwangarbeiders en
gerepatrieerde!), met de uitzending
van zwakke kinderen naar platteland
en buitenland, en opnieuw met inza
meling van goederen.
Een van de facetten van die goe-
dereninzameling wordt speciaal
vermeld in het jubileumnummer:
het ging hier namelijk om een in
zameling vankatten, georga
niseerd door de Gelderse afdelin
gen ten behoeve van de Betuwe,
waar een ratten- en muizenplaag
heerste. Resultaat: ruim 550 kat
ten....
En na die „grote schoonmaak" van
vlak na de bevrijding? „Toen gingen
wij eenvoudig door, van het een op
het ander", zegt het jubileumverslag.
Dat „een en ander" omvatte onder
meer: liet bejaardenwerk, de oppas
diensten, het bevolkingsonderzoek,
repatriëringswerk, voorlichting inza
ke individuele zelfbescherming, me
dewerking aan het wereldvluchtelin
genwerk, blindenwerk, jeugdwerk...
Op de dezer dagen gehouden landdag
ter gelegenheid van het vijftienjarig
De vrouwenadviescommissie inzake de woningbouw heeft dezer dagen
in Arnhem een landdag gehouden, waar o.m. inleidingen te beluiste
ren waren over de menselijke en medische problemen van do „hoog
bouw", en de lawaaibestrijding. Een der inleiders, dr. E. A. Cohen, arts te
Arnhem, constateerde tal van misstanden door het gebrek aan voldoende
behuizing en stipte onder meer aan, dat uit rapporten naar voren is geko
men hoe groot de nadelen van b.v. een gemeenschappelijk trappenhuis
zijn. Als argumenten voor „open trappenhuizen" voerde hij o.m. aan, de
problemen van het schoonhouden, het gedwongen verkeer met buren en
de kans op vervuiling van een gesloten trappenhuis. Spreker noemde het
voorts een bedenkelijk verschijnsel dat, ondanks de toenemende materiële
welvaart, het aantal psyeho-somatische ziektegevallen en de neurosen toe
nemen, terwijl hij ook het ontbreken van zolders in de moderne woning
bouw een groot bezwaar vond omdat een zolder „een verborgen plaats in
het kinderleven is". Dr. Colten pleitte voor parterrewoningen voor long
en hartpatiënten en spastische kinderen, alsmede voor groeiende gezin
nen, terwijl hij bovendien als zijn mening uitsprak dat een flat niet meer
dan maximaal drie woonlagen moet bezitten.
Prof. dr. ir. C. W. Kosten, hoogleraar te Delft, wees in zijn rede over
lawaaibestrijding o.m. op het feit dat de juridische basis voor geluids
hinder iu ons land niet sterk ontwikkeld is. Hij sprak zich uit voor het
creëren van „zones van rust", voor bepalingen (in bouwverordeningen) te
gen het lawaai, en voor een onderzoek door akoestiei van projecten voor
grote wooncomplexen.
bestaan waar de U.V.V.-sters on
der andere als „hoge gasten" konin
gin Juliana, beschermvrouwe van
do stichting, en de minister van
maatschappelijk werk, mej. dr.
Klompé, mochten ontvangen wer
den onder meer de volgende cijfers
vermeld:
In zeventig afdelingen behoort het
bejaardenwerk tot de vaste werkob-
jecten, iu vijfendertig afdelingen
wordt aan gerepatrieerdenzorg ge
daan, iu eenendertig aan blinden
werk, iu zesentwintig aan vluchtelin
genhulp, iu tweeëntwintig aan werk
ten behoeve van kinderen, in eenen
veertig aan hulp bij de t.b.c.-bestrij-
ding, in tweeendertig aan oppas-
werk, terwijl er in twintig afdelingen
naaiclubs zijn.
Men heeft in de afgelopen vijftien
jaren „heel wat gepionierd op onont
gonnen terreinen", zoals de presiden
te, mevrouw J. B. Ch. 's Jacob, het
tijdens deze landdag uitdrukte, en zij
voegde hieraan nog toe dat er een
hechte saamhorigheid ontstaan is
„tussen van aard en karakter meest
uiteenlopende vrouwen, voor wie al
len werk is in het U.V.V."
Snijd een klein rondje of driehoekje
uit de plastic sluitdop van een fles
bleekwatcr. Het gewurm met de soms
onhandelbare dop die er pas na veel
moeite afvliegt, hoort dan tot het ver
leden en bovendien wordt ..toeschieten"
van een te grote hoeveelheid bleekwater
voorkomen.
In Wenen heeft het modehuis Berta
Farnhammer de nieuwe collectie voor
dit voorjaar en de komende zomer
getoond.
Dit is ,JPrintemps". een jeugdig mo
delletje van bontbedrukte stof. Het
lijfje is eenvoudig gehouden om de
plissérok beter te doen uitkomen.
Restjes mosterd of mayonaise die
moeilijk uit pot of fles te krijgen zijn,
maar die U toch niet wilt weggooien,
kunnen verdund worden met wat olie en
azijn. Flink schudden.... en het „restje"
is vaak voldoende, zonder dat het aan
smaak verliest, wat wel het geval is wan
neer het met water verdund wordt.
Mode voor jonge meisjes: links een mantel Franse confectie)
van ribfluweel, eenvoudig gesneden zodat de jas bij vele
gelegenheden kan worden gedragen. De stof is dusdanig wa
terafstotend gemaakt, dat de mantel wel een flinke regenbui
kan verdragen.
Sedert Brigitte Bardot voor haar bruidsjapon een eenvoudig
keukenbontjekoos, is de B.B.-ruit een modetroef. Het ja
ponnetje van de illusti-atie is een cliemiser-mode, en vooral in
zachte tinten (lila, lavendelblauw, lindegroen) „doet" 'de B.B.-
ruit het in zo'n cliemisier uitstekend.
RPHMMI FY XkU
Voor de gewetensvolle
kookster betekenen
twee zondagen achter
elkaar twee fccsl-
incnu's: uitgebreide
etentjes, met een voor
gerecht, een feestelijk
nagerecht en als pièce-
de-milieu een vooral
niet te luchtige hoofd
schotel. En zelfs de
steeds weerkerende er
varing dat de huisge
noten op zo'n tweede
zondag liet feestmaal
meestal niet zoveel eer
aandoen, is niet in
staat om haar van deze
culinaire gewoonte af
te brengen. Met het ge
volg: „kliekjes" op de
dag na de feestdagen,
die de vrouw des hui
zes dan maai' voor
zichzelf reserveert om
dat ze man en kinde
ren liever verse groen
ten voorzet.
Voor wie tot deze groep
der ijverige kooksters
behoort, maar het toch
in haar hart wel ple
zierig vindt, als zij niet
te lang in de keuken
hoeft te staan, deze
suggestie voor een
tweede-pinksterdagme
nu. dat zo uitgebreid
kan zijn als men wil en
toch niet veel werk
kost:
Neem voor beide da
gen „groot vlees": var
kensfricandeau. rosbief
of lamsbout. Dien het
op de eerste dag „tra
ditioneel" op, dus met
aardappelen en verse
groenten; verwerk de
rest van het vlees de
tweede dag in een kou
de schotel, gevormd
door plakken koud
vlees met daaromheen
diverse koude groen
ten: gekookte verse as
perges, fijne doperwtjes
uit blik, eventueel wat
sla of tomaten, wat ce-
leri uit blik. Het enige
wat er dan te doen valt,
is het opmaken van de
schotel (die men dus
eigenlijk zo uitgebreid
en kostbaar kan maken
als men wil) en het
klaarmaken van aard
appelpuree om het
maal te completeren.
En voor niet zo ijverige
kooksters die op twee
de pinksterdag liever
een sobere, weinig be
werkelijke maaltijd
klaarmaken, deze sug
gestie: Bak aardappe
len (ze kunnen een dag
tevoren gekookt wor
den) en strooi er tij
dens het bakken ge
raspte kaas over. dien
ze op met in dunne
plakken gesneden rau
we tomaat waarbij
dan eventueel nog plak
jes hardgekookt ei ge-
ge. ven kunnen worden.
Nog gemakkelijker:
een „slaT bohémienne"
die gemaakt wordt uit
vijfhonderd gram gaar-
gekookte aardappelen,
twee ons worst (met
worst of salami zijn er
bijzonder geschikt
voor), tweehonderd
gram belegen kaas,
twee augurken en een
appel. Al deze ingre
diënten worden in zeer
kleine blokjes gesneden
(maar vooral niet fijn
gehakt!) en met mayo
naise of slasaus ver
mengd. Eventueel kan
dé worst vervangen
worden door hardge
kookte eieren, een fijn
gesnipperde ui en wat
peterselie of bieslook,
waarna de sla met
reepjes zure haring,
sjalotjes en peterselie
wordt gegarneevd. Bij
zo'n koude hoofdschotel
is een hete, geurige
soep vooraf natuurlijk
wel lekker anders
wordt het menu wat
érg sober...
~öan ozcutv
C tot OZOtitV
Het Is voor een vrouw met een
beetje gevoel van eigenwaarde
tegenwoordig wel een hele op
gave om redelijk objectief de krant
te lezen. Want de inhoud, ook van
het rustigste familieblad, schijnt er
wel speciaal op berekepd om haar zo
heftig mogelijk tegen de muren op
te jagen.
Eergisteren werd er een publieke
vrouw gewurgd, gisteren kregen we
brutale besluiping van een arge
loos slapend zeventienjarig kind
voorgezet en vandaag komen we aan
de weet dat een onfris individu een
al te goedgelovig meiske van zestien
met zich de bossen heeft ingelokt om
haar daar na een mislukte poging tot
aanranding in koelen bloede te wur
gen met een sjaal die hij van te
voren maar vast gekocht heeft. De
dader was zichtbaar nerveus maar
toonde geen spoor van berouw.
Ach welnee, waarom ook? Het is
maar een meisje van zestien jaar,
zonder enige twijfel in de ogen van
dergelijke gore sinjeurs niet veel be
ter dan publiek eigendom, zo onge
veer gelijkstaande met een bloeiende
struik in een openbaar park.
En mocht je uiteindelijk tegen de
lamp lopen och, wat kan er dan
helemaal nog gebeuren? Gaskamers,
galgen of elektrische stoelen zijn hier
niet in gebruik, en de kans is altijd
groot dat er genoeg verzachtende
omstandigheden aan te voeren zijn,
van dronkenschap tot een geestelijke
afwijking. Na een jaar of wat sta je
toch weer op vrije voeten en dan kan
het spelletje opnieuw beginnen.
Umoogt mij gerust verwijten dat
ik cynisch ben: ziet U kans uw
ergernis en verontwaardiging op
een doeltreffender manier te uiten?
Al wie dochters van die bloesemjon-
ge leeftijd heeft loopt rond met
wraakgevoelens die even fel als
machteloos zijn. Want wat er wereld
kunnen we tegen deze laffe onge
lukskerels doen?
In feite niets, en dat is aan één kant
maar goed bok. Want particuliere
wraakoefeningen zouden even vaak
de verkeerde treffen en evenveel
slachtoffers maken als de onherroe
pelijke doodstraf. Als het publieke
initiatief het vcor het zeggen had.
was geen manspersoon meer veilig
die een jong meisje ook maar naai
de weg vroeg
Daadwerkelijk kan de samenle
ving, en speciaal het vrouwelijk
deel ervan, weinig meer doen
dan preventief te werk gaan en
dat is werkelijk niet zo ondoeltref
fend als het schijnt. Voorkomen is al
tijd beter dan genezen en waar de
inzet de veiligheid en het leven van
ons eigen vlees en bloed betreft, is
het toch werkelijk niet ondienstig
in dezen vastberaden één lijn te trek
ken.
Tenslotte laten wij ook in ander op
zicht onze bescherming niet klakke
loos aan oom agent over, maar schui
ven grendels voor onze deuren en
draaien sleutels tweemaal om, ver
trouwen geld en sieraden aan de
bankkluis toe en voorzien ons des
noods van een alarminstallatie.
Waarom zijn wij dan niet even
scherp en vanzelfsprekend op onze
hoede voor H.H. Aanranders en con
sorten
Want om te beginnen geven wij
hun met al die gedetailleerde
krantenverslagen toch eigenlijk
de pap in de mond.
Een gedetailleerd beschreven lust
moord brengt hen onvermijdelijk op
een idee, precies als een kind waar
van de moeder de ijselijke gevolgen
van het spelen van lucifers afschil
dert. Alleen daarom al, afgezien van
onze gekwetste gevoelens en vooral
die der nabestaanden, zou het drin
gend aanbeveling verdienen de gru
welijke details van deze misdaden
zoveel doenlijk uit de verslagen te
weren.
En verder is het meer dan ooit een
dwingende eis om onze dochters al
van jongsaf in te scherpen (las ik
onlangs niet datin de grote steden
kinderen van twaalf jaar door heren
meegelokt worden naar een hotel?)
om uiterst, argwanend te staan te
genover de avances van elke onbe
kende snuiter, welk mooi of aan
doenlijk smoesje hij ook moge op
dissen. Want vaak vindt het ongeluk
van de dochter zijn oorzaak in de
naïviteit van de moeder.
Het Limburgse geval is in dezen
tragisch, hopeloos tragisch, en
iedere vrouw zal 't radeloze ver
driet van de ouders meevoelen als
haar eigen. Maar welk motief school
weer achter de argeloze bereidwillig,
heid van het meisje?
Het moderne bijgeloof van de glan
zende carrière die begint met foto
model en eindigt op wie weet welke
duizelingwekkende hoogte bij de film
of op de planken. Als je maar een
knap snoetje en een lief figuurtje
hebt is je bedje gespreid
Dat gewetenloze vrouwenhandelaars
en aanranders inhaken op dit kinder
lijk bijgeloof, en met brutaal raffi
nement hun slagen weten te slaan,
bewijst deze zoveelste afschuwelijke
moord.
Dat bonafide fotografen zich kun
nen legitimeren en daarmee ook be
ginnen; dat iedere man met onvei-
dachte bedoelingen vanzelfsprekend
kennismaking met en toestemming
van de ouders verlangt aleer hij ook
maar de eerste zakelijke contacten
met een minderjarige legt: het is een
nuchtere wijsheid die speciaal elke
dochter met de paplepel moet inge
geven worden.
SASKIA.
Heeft U een koelkast en wilt U dat ap
paraat zo lang mogelijk fraai van uiter
lijk houden, kom er dan niet teveel aan
met water en zeep, of (nog erger) schuur
poeder. Neem de buitenkant liever iede
re week af met wat vloeibare witte was:
vuile en vette plekken verdwijnen dan in
recordtijd, en uw kostbare koelkast blijft
glanzen, alsof zij zo uit de toonkamer
komt!