PAGIM Unie Vrouwelijke Vrijwilligers bestaat vijftien jaar TBABYDERMSS PINKSTERMENU'S VOOR IJVERIGE EN NIET-ZO-IJVERIGE KOOKSTERS Op veelbewogen „voorgeschiedenis" volgde bloeiende werkperiode Moeder Baby-huidje ZATERDAG 28 MEI 196U PROVINCIALE ZEEUWSE C O U R A N '1 19 „EN TOENGINGEN WIJ GEWOON DOOR" Vijftien jaar is het deze maand geleden, dat de Nederlandse U.V.V. de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers officieel werd opgericht. Die officiële oprichting vond dus plaats in het bevrijdingsjaar en het is dan ook geen wonder, dat het jubileum nummer van „Raad en Daad" (het maandblad van de unie) veel aandacht besteedt aan de gebeurtenissen in dat bevrijdingsjaar en in de eraan voorafgaande oorlogsjaren. De activiteiten van de U.V.V. dateren trouwens al van vóór die oorlogsjaren, zo blijkt uit het (uitgebreide) overzicht dat in het jubileumnummer aan de geschiedenis van de stichting is gewijd. Want reeds in 1938 en 1939 begon het U.V.V.-werk op gang te komen, zij het onder andere (verschillende) benamingen. Zo werd in de zomer van 1938 in Amsterdam een „Werkcomité Vrouwelijke Vrijwilligers" gevormd, dat zich tot doel stelde ,,do oprichting: voor te bereiden van een organisatie die zich zal heiasten met het in groepsverband opleiden van de Amsterdamse vrouwen tot het verlenen van alle diensten waarvoor de overheid een beroep zou moeten doen op de burgerij in tijden van oorlog of nationale rampen, maar ook in tijden van vrede, wanneer bijzon dere omstandigheden een vrijwil lige dienstverlening door burgers ten bate van hun volk noodzake lijk zouden maken Uit deze opriehtingsclausule blijkt wel, dat men zich sterk bewust was van de noodzaak om bij de toenmali ge, steeds groter wordende oorlogs dreiging, de Nederlandse vrouw de gelijk voor te bereiden op de moeilij ke taak die haar in eventuele oor logstijd wachten zou. De naam van de organisatie „Korps Vrouwelijke Vrijwilligers" gaf de bedoelingen van de oprichtsters bovendien wel duide lijk aan. En dat veel vrouwen deze bedoelingen opperbest begrepen, bleek uit het feit dat de adspirant-le- den bij honderden toestroomden. Zo ontwikkelde zich al spoedig een enorme activiteit: niet alleen iu Am sterdam waar honderden nieuwe leden werden gekeurd en ingeschre ven, en diverse opleidingscursussen werden gestart maar ook buiten de hoofdstad. Ook in andere plaatsen ontstonden soortgelijke comité's die, naar het Amsterdamse voorbeeld, eveneens de vrouwelijke vrijwillige hulpverlening gingen organiseren. Nog voor het einde van 1938 waren in vijf verschillende plaatsen in het Gooi en omgeving soortgelijke groe pen als het Amsterdamse korps tot stand gekomen, en spoedig daarna volgden verscheidene grote en kleine re steden in alle provincies van ons land al volgde men niet overal de strakke organisatievorm, de naam en het embleem (een krijgshaftige leeuw) van de Amsterdamse pionier sters na. Maar deze incidentele verschillen in opvatting namen niet weg, dat het denkbeeld van de „vrijwillige hulp verlening door vrouwen" overal snel wortel schoot! Ze namen evenmin Advertentie I hét middel tegen afwashanden weg dat het landelijk contact (alweer opgenomen op initiatief van de Am sterdamse afdeling) in de loop van 1939 sterk groeide en tenslotte leidde tot een Contactbureau Vrouwelijke Vrijwilligers. Toen reeds werd dus de hechte basis gelegd voor de vor ming van een landelijke organisatie, al werkle voorlopig elke groep vol gens de eisen die in eigen gemeente golden. Veelzijdig werk Het werk van de vrouwelijke vrijwil lige hulpverlening zou al spoedig aan de praktijk getoetst worden: toen de algemene mobilisatie in Nederland een feit werd, deden de adviesbu reaus van de diverse plaatselijke groepen nuttig werk door hulpverle ning in gezinnen, die door mobilisatie van de kostwinner in moeilijkheden waren geraakt; op wijkbijeenkom sten werd aan huisvrouwen en ge zinshoofden het nodige verteld over het onderwerp luchtbescherming; in verscheidene plaatsen namen vrou welijke vrijwilligers deel aan oefenin gen in het kader van de burgerbe scherming. Inmiddels had liet korps Amster dam koninklijke goedkeuring ver kregen op de innuddels ontworpen „Mixen" uit een boekje Wie in haar verzameling huishoude lijke apparaten zo'n fraaiglanzende moderne „mixer" bezit ook wel elektrische mengbeker of liquidiser genoemd kan met deze „keuken machine" heel verantwoord te werk gaan aan de hand van een keurig klein geplastificeerd kookboekje, dat „Het Mixerboekje" heet en samenge steld is door mevrouw M. C. Moret- Boogaart. Het plezierige van dit boekje is, dat er een aantal zeer nuttige raadgevin gen omtrent de „overwegingen bij aankoop" in werd opgenomen. Want de keukenmachine is in ons land nog niet zó ingeburgerd en de huisvrouw die de aanschaf van een dergelijk ap paraat overweegt, weet meestal niet wat een mixer precies is, waarvoor hij gebruikt kan worden en aan wel ke eisen de diverse onderdelen moe ten beantwoorden. Al deze vragen worden beantwoord in „Het Mixer boekje", dat bovendien een groot aantal recepten voor soepen, sausen, voorgerechten, groentenscliotels be vat, en waarin speciale hoofdstukken zijn gewijd aan de onderwerpen „babyvoeding" en „broodsmeersels". Ook geeft de samenstelster recepten voor melk- en yoghurtdranken, en voor bakrecepten die speciaal voor het „deeg-roerwerk" zijn ontworpen. De Rein van Looy illustreerde op aanrekkelijke wijze dit boekje, dat uitgegeven wordt door Van Dishoeck te Bussum. J statuten, en steeds sterker groeide I de wens naar en de noodzaak van een landelijke organisatie bij de plaatselijke besturen, die begin 1940 ongeveer dertig in getal wa ren. En ondanks het l'eït, dat het departement van binnenlandse za ken de oprichting van een derge lijke landelijke organisatie niet wenste te sanctioneren, werd op 7 mei 1940 de Unie van Vrouwe lijke Vrijwilligers in beginsel ge- horen zij het dan nog niet er kend en gedoopt. Tijdens de vijf oorlogsdagen deden de vrouwelijke vrijwilligers werk van allerlei aard: het vervoeren en ver zorgen van vluchtelingen, het verle nen van hulp aan het Rode Kruis, het distribueren van verbandmiddelen, het redden van kostbare voedings middelen die teloor dreigden te gaan, en na de capitulatie het inza melen van kleding en huisraad voor de getroffen gebieden. En ook na die vijf oorlogsdagen ble ven de vrouwelijke vrijwilligers nog verscheidene maanden actief, totdat de plaatselijke verenigingen (Am sterdam als eerste) door de omstan digheden één voor één gedwongen werden, het werk te beëindigen. Of ficieel was het werk der V.VJï.'s en V.V.K.'s in de loop van 1942 vrijwel overal tot een einde gekomen, maai de banden bleven bestaan en in 1944 werd, „ondergronds" dus, besloten om na de oorlog een „Unie van Vrou welijke Vrijwilligers" op te richten. En dat de energieke vrouwelijke vrij willigers wisten, wat zij wilden, blijkt wel uit het feit dat onmiddel lijk na de bevrijding, reeds op 7 mei 1945, de stichtingsakte werd gete kend waarbij de unie officieel be staansrecht kreeg. Tempo en energie Wie de verdere, vanaf mei 1945 dus „officiële", levensgeschiedenis van de U.V.V. doorleest, krijgt wel de in druk dat de vrouwelijke vrijwilligers zich voortdurend de begrippen „tem po" en „energie" voor ogen hebben gehoudenReeds op 14 juni d.a.v. hield men de eerste hoofdbestuurs vergadering, maar intussen was de U.V.V. al volop aan het werk: met hulpverlening bij het opvangen van krijgsgevangenen, dwangarbeiders en gerepatrieerde!), met de uitzending van zwakke kinderen naar platteland en buitenland, en opnieuw met inza meling van goederen. Een van de facetten van die goe- dereninzameling wordt speciaal vermeld in het jubileumnummer: het ging hier namelijk om een in zameling vankatten, georga niseerd door de Gelderse afdelin gen ten behoeve van de Betuwe, waar een ratten- en muizenplaag heerste. Resultaat: ruim 550 kat ten.... En na die „grote schoonmaak" van vlak na de bevrijding? „Toen gingen wij eenvoudig door, van het een op het ander", zegt het jubileumverslag. Dat „een en ander" omvatte onder meer: liet bejaardenwerk, de oppas diensten, het bevolkingsonderzoek, repatriëringswerk, voorlichting inza ke individuele zelfbescherming, me dewerking aan het wereldvluchtelin genwerk, blindenwerk, jeugdwerk... Op de dezer dagen gehouden landdag ter gelegenheid van het vijftienjarig De vrouwenadviescommissie inzake de woningbouw heeft dezer dagen in Arnhem een landdag gehouden, waar o.m. inleidingen te beluiste ren waren over de menselijke en medische problemen van do „hoog bouw", en de lawaaibestrijding. Een der inleiders, dr. E. A. Cohen, arts te Arnhem, constateerde tal van misstanden door het gebrek aan voldoende behuizing en stipte onder meer aan, dat uit rapporten naar voren is geko men hoe groot de nadelen van b.v. een gemeenschappelijk trappenhuis zijn. Als argumenten voor „open trappenhuizen" voerde hij o.m. aan, de problemen van het schoonhouden, het gedwongen verkeer met buren en de kans op vervuiling van een gesloten trappenhuis. Spreker noemde het voorts een bedenkelijk verschijnsel dat, ondanks de toenemende materiële welvaart, het aantal psyeho-somatische ziektegevallen en de neurosen toe nemen, terwijl hij ook het ontbreken van zolders in de moderne woning bouw een groot bezwaar vond omdat een zolder „een verborgen plaats in het kinderleven is". Dr. Colten pleitte voor parterrewoningen voor long en hartpatiënten en spastische kinderen, alsmede voor groeiende gezin nen, terwijl hij bovendien als zijn mening uitsprak dat een flat niet meer dan maximaal drie woonlagen moet bezitten. Prof. dr. ir. C. W. Kosten, hoogleraar te Delft, wees in zijn rede over lawaaibestrijding o.m. op het feit dat de juridische basis voor geluids hinder iu ons land niet sterk ontwikkeld is. Hij sprak zich uit voor het creëren van „zones van rust", voor bepalingen (in bouwverordeningen) te gen het lawaai, en voor een onderzoek door akoestiei van projecten voor grote wooncomplexen. bestaan waar de U.V.V.-sters on der andere als „hoge gasten" konin gin Juliana, beschermvrouwe van do stichting, en de minister van maatschappelijk werk, mej. dr. Klompé, mochten ontvangen wer den onder meer de volgende cijfers vermeld: In zeventig afdelingen behoort het bejaardenwerk tot de vaste werkob- jecten, iu vijfendertig afdelingen wordt aan gerepatrieerdenzorg ge daan, iu eenendertig aan blinden werk, iu zesentwintig aan vluchtelin genhulp, iu tweeëntwintig aan werk ten behoeve van kinderen, in eenen veertig aan hulp bij de t.b.c.-bestrij- ding, in tweeendertig aan oppas- werk, terwijl er in twintig afdelingen naaiclubs zijn. Men heeft in de afgelopen vijftien jaren „heel wat gepionierd op onont gonnen terreinen", zoals de presiden te, mevrouw J. B. Ch. 's Jacob, het tijdens deze landdag uitdrukte, en zij voegde hieraan nog toe dat er een hechte saamhorigheid ontstaan is „tussen van aard en karakter meest uiteenlopende vrouwen, voor wie al len werk is in het U.V.V." Snijd een klein rondje of driehoekje uit de plastic sluitdop van een fles bleekwatcr. Het gewurm met de soms onhandelbare dop die er pas na veel moeite afvliegt, hoort dan tot het ver leden en bovendien wordt ..toeschieten" van een te grote hoeveelheid bleekwater voorkomen. In Wenen heeft het modehuis Berta Farnhammer de nieuwe collectie voor dit voorjaar en de komende zomer getoond. Dit is ,JPrintemps". een jeugdig mo delletje van bontbedrukte stof. Het lijfje is eenvoudig gehouden om de plissérok beter te doen uitkomen. Restjes mosterd of mayonaise die moeilijk uit pot of fles te krijgen zijn, maar die U toch niet wilt weggooien, kunnen verdund worden met wat olie en azijn. Flink schudden.... en het „restje" is vaak voldoende, zonder dat het aan smaak verliest, wat wel het geval is wan neer het met water verdund wordt. Mode voor jonge meisjes: links een mantel Franse confectie) van ribfluweel, eenvoudig gesneden zodat de jas bij vele gelegenheden kan worden gedragen. De stof is dusdanig wa terafstotend gemaakt, dat de mantel wel een flinke regenbui kan verdragen. Sedert Brigitte Bardot voor haar bruidsjapon een eenvoudig keukenbontjekoos, is de B.B.-ruit een modetroef. Het ja ponnetje van de illusti-atie is een cliemiser-mode, en vooral in zachte tinten (lila, lavendelblauw, lindegroen) „doet" 'de B.B.- ruit het in zo'n cliemisier uitstekend. RPHMMI FY XkU Voor de gewetensvolle kookster betekenen twee zondagen achter elkaar twee fccsl- incnu's: uitgebreide etentjes, met een voor gerecht, een feestelijk nagerecht en als pièce- de-milieu een vooral niet te luchtige hoofd schotel. En zelfs de steeds weerkerende er varing dat de huisge noten op zo'n tweede zondag liet feestmaal meestal niet zoveel eer aandoen, is niet in staat om haar van deze culinaire gewoonte af te brengen. Met het ge volg: „kliekjes" op de dag na de feestdagen, die de vrouw des hui zes dan maai' voor zichzelf reserveert om dat ze man en kinde ren liever verse groen ten voorzet. Voor wie tot deze groep der ijverige kooksters behoort, maar het toch in haar hart wel ple zierig vindt, als zij niet te lang in de keuken hoeft te staan, deze suggestie voor een tweede-pinksterdagme nu. dat zo uitgebreid kan zijn als men wil en toch niet veel werk kost: Neem voor beide da gen „groot vlees": var kensfricandeau. rosbief of lamsbout. Dien het op de eerste dag „tra ditioneel" op, dus met aardappelen en verse groenten; verwerk de rest van het vlees de tweede dag in een kou de schotel, gevormd door plakken koud vlees met daaromheen diverse koude groen ten: gekookte verse as perges, fijne doperwtjes uit blik, eventueel wat sla of tomaten, wat ce- leri uit blik. Het enige wat er dan te doen valt, is het opmaken van de schotel (die men dus eigenlijk zo uitgebreid en kostbaar kan maken als men wil) en het klaarmaken van aard appelpuree om het maal te completeren. En voor niet zo ijverige kooksters die op twee de pinksterdag liever een sobere, weinig be werkelijke maaltijd klaarmaken, deze sug gestie: Bak aardappe len (ze kunnen een dag tevoren gekookt wor den) en strooi er tij dens het bakken ge raspte kaas over. dien ze op met in dunne plakken gesneden rau we tomaat waarbij dan eventueel nog plak jes hardgekookt ei ge- ge. ven kunnen worden. Nog gemakkelijker: een „slaT bohémienne" die gemaakt wordt uit vijfhonderd gram gaar- gekookte aardappelen, twee ons worst (met worst of salami zijn er bijzonder geschikt voor), tweehonderd gram belegen kaas, twee augurken en een appel. Al deze ingre diënten worden in zeer kleine blokjes gesneden (maar vooral niet fijn gehakt!) en met mayo naise of slasaus ver mengd. Eventueel kan dé worst vervangen worden door hardge kookte eieren, een fijn gesnipperde ui en wat peterselie of bieslook, waarna de sla met reepjes zure haring, sjalotjes en peterselie wordt gegarneevd. Bij zo'n koude hoofdschotel is een hete, geurige soep vooraf natuurlijk wel lekker anders wordt het menu wat érg sober... ~öan ozcutv C tot OZOtitV Het Is voor een vrouw met een beetje gevoel van eigenwaarde tegenwoordig wel een hele op gave om redelijk objectief de krant te lezen. Want de inhoud, ook van het rustigste familieblad, schijnt er wel speciaal op berekepd om haar zo heftig mogelijk tegen de muren op te jagen. Eergisteren werd er een publieke vrouw gewurgd, gisteren kregen we brutale besluiping van een arge loos slapend zeventienjarig kind voorgezet en vandaag komen we aan de weet dat een onfris individu een al te goedgelovig meiske van zestien met zich de bossen heeft ingelokt om haar daar na een mislukte poging tot aanranding in koelen bloede te wur gen met een sjaal die hij van te voren maar vast gekocht heeft. De dader was zichtbaar nerveus maar toonde geen spoor van berouw. Ach welnee, waarom ook? Het is maar een meisje van zestien jaar, zonder enige twijfel in de ogen van dergelijke gore sinjeurs niet veel be ter dan publiek eigendom, zo onge veer gelijkstaande met een bloeiende struik in een openbaar park. En mocht je uiteindelijk tegen de lamp lopen och, wat kan er dan helemaal nog gebeuren? Gaskamers, galgen of elektrische stoelen zijn hier niet in gebruik, en de kans is altijd groot dat er genoeg verzachtende omstandigheden aan te voeren zijn, van dronkenschap tot een geestelijke afwijking. Na een jaar of wat sta je toch weer op vrije voeten en dan kan het spelletje opnieuw beginnen. Umoogt mij gerust verwijten dat ik cynisch ben: ziet U kans uw ergernis en verontwaardiging op een doeltreffender manier te uiten? Al wie dochters van die bloesemjon- ge leeftijd heeft loopt rond met wraakgevoelens die even fel als machteloos zijn. Want wat er wereld kunnen we tegen deze laffe onge lukskerels doen? In feite niets, en dat is aan één kant maar goed bok. Want particuliere wraakoefeningen zouden even vaak de verkeerde treffen en evenveel slachtoffers maken als de onherroe pelijke doodstraf. Als het publieke initiatief het vcor het zeggen had. was geen manspersoon meer veilig die een jong meisje ook maar naai de weg vroeg Daadwerkelijk kan de samenle ving, en speciaal het vrouwelijk deel ervan, weinig meer doen dan preventief te werk gaan en dat is werkelijk niet zo ondoeltref fend als het schijnt. Voorkomen is al tijd beter dan genezen en waar de inzet de veiligheid en het leven van ons eigen vlees en bloed betreft, is het toch werkelijk niet ondienstig in dezen vastberaden één lijn te trek ken. Tenslotte laten wij ook in ander op zicht onze bescherming niet klakke loos aan oom agent over, maar schui ven grendels voor onze deuren en draaien sleutels tweemaal om, ver trouwen geld en sieraden aan de bankkluis toe en voorzien ons des noods van een alarminstallatie. Waarom zijn wij dan niet even scherp en vanzelfsprekend op onze hoede voor H.H. Aanranders en con sorten Want om te beginnen geven wij hun met al die gedetailleerde krantenverslagen toch eigenlijk de pap in de mond. Een gedetailleerd beschreven lust moord brengt hen onvermijdelijk op een idee, precies als een kind waar van de moeder de ijselijke gevolgen van het spelen van lucifers afschil dert. Alleen daarom al, afgezien van onze gekwetste gevoelens en vooral die der nabestaanden, zou het drin gend aanbeveling verdienen de gru welijke details van deze misdaden zoveel doenlijk uit de verslagen te weren. En verder is het meer dan ooit een dwingende eis om onze dochters al van jongsaf in te scherpen (las ik onlangs niet datin de grote steden kinderen van twaalf jaar door heren meegelokt worden naar een hotel?) om uiterst, argwanend te staan te genover de avances van elke onbe kende snuiter, welk mooi of aan doenlijk smoesje hij ook moge op dissen. Want vaak vindt het ongeluk van de dochter zijn oorzaak in de naïviteit van de moeder. Het Limburgse geval is in dezen tragisch, hopeloos tragisch, en iedere vrouw zal 't radeloze ver driet van de ouders meevoelen als haar eigen. Maar welk motief school weer achter de argeloze bereidwillig, heid van het meisje? Het moderne bijgeloof van de glan zende carrière die begint met foto model en eindigt op wie weet welke duizelingwekkende hoogte bij de film of op de planken. Als je maar een knap snoetje en een lief figuurtje hebt is je bedje gespreid Dat gewetenloze vrouwenhandelaars en aanranders inhaken op dit kinder lijk bijgeloof, en met brutaal raffi nement hun slagen weten te slaan, bewijst deze zoveelste afschuwelijke moord. Dat bonafide fotografen zich kun nen legitimeren en daarmee ook be ginnen; dat iedere man met onvei- dachte bedoelingen vanzelfsprekend kennismaking met en toestemming van de ouders verlangt aleer hij ook maar de eerste zakelijke contacten met een minderjarige legt: het is een nuchtere wijsheid die speciaal elke dochter met de paplepel moet inge geven worden. SASKIA. Heeft U een koelkast en wilt U dat ap paraat zo lang mogelijk fraai van uiter lijk houden, kom er dan niet teveel aan met water en zeep, of (nog erger) schuur poeder. Neem de buitenkant liever iede re week af met wat vloeibare witte was: vuile en vette plekken verdwijnen dan in recordtijd, en uw kostbare koelkast blijft glanzen, alsof zij zo uit de toonkamer komt!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 21