Amateur-smokkelaars verraden
zich door nervositeit
Z0MERP0STZEGELACTIE
BEGON IN ROTTERDAM
JAN VAN DEN BRINK IS
NOG STEEDS SPOORLOOS
PROF. PEE: „IN HET NOORDEN ONBEWUSTE HOOGHARTIGHEID"
DINSDAG 24 MEI 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
Kleine smokkel neemt grote vormen aam
„In welke koffer zit de heroïne"
De dame, die voor de douanecontrole van Londen Airport stond met haar
koffers, was opgewonden. Dat viel de ambtenaar direct op. Ze had vele
dure ringen en armbanden aan vingers en polsen. De inspecteur glimlachte
geruststellend tegen haar, waarop de dame nerveus teruglachte en een
klein koffertje achter haar andere koffers schoof. „Nee, laten we dat
kleine koffertje eerst nemen", zei de inspecteur. De dame verbleekte, wat
voor de inspecteur voldoende reden was om eens goed te gaan kijken. Hij
ontdekte al spoedig de dubbele bodem en daaronder duizend karaat aan
diamanten.
De smokkelaarster was tegen de lamp gelopen door haar eigen opgewon
denheid. Het leger van douanebeambten aan onze grenzen en aan de gren
zen van andere landen, voert een stille maar verbeten strijd, niet in de
eerste plaats met de beroepssmokkelaars en de smokkelaars van verdoven
de middelen, maar vooral met de kleine amateurs, die er geen idee van
hebben, dat ook de truc, waarvan zij menen, dat deze perfect is, al lang
bekend is bij de douane-ambtenaren
Op de douaneschool in Tilbury, Enge
land, leert men de ambtenaar een
zesde zintuig aan. Achtennegentig
procent van de mensen zijn eerlijk,
maar dié twee procent, die proberen
te smokkelen verraden zich zelf da
delijk door nerveusiteit. „Als een be
ambte iemand ziet die nerveus is, is
hij tweemaal zo argwanend", zegt
John Rasch, die hier les geeft. Deze
John Rasch geeft ook een politieblad
uit, waaruit grensambtenaren in het
Verenigd Koninkrijk kennis kunnen
nemen van nieuwe trucs op het gé-
bied van de smokkel.
Schrikachtig
Een leerling op wie Rasch trots ïs,
is de douaneman, die een student uit
India gadesloeg. De jongeman was
bijzonder schrikachtig. „In welke
koffer zit de heroine?" vroeg de be
ambte langs zijn neus weg. „In de
ze...." antwoordde de student in zijn
verwarring en inderdaad werd er een
pakje met een pond heroine in zijn
koffers gevonden. De aard van de ge
smokkelde artikelen hangt af van het
land, waarheen men reist. In Enge
land zijn de meest gesmokkelde ar
tikelen zijde, parfums, wijnen, alco
holica, gesneden bloemen, horloges en
horloge-onderdelen, borduurwerk en
kousen.
Op Idlewild, New York, heeft men
het meest te maken met juwelen,
edelstenen en Italiaanse salami.
Smokkelaars van verdovende midde
len kiezen meestal andere wegen, om
dat zij wel weten dat de douane een
goede neus heeft.
Tips
In Amerika gaan de douanebeambten
net als in Engeland regelmatig terug
naar een cursus om kennis te maken
met de nieuwste smokkeltechnieken.
Zij leren daar bijvoorbeeld het geval
van de dame met de vijfjarige doch
ter. Hoewel het een warme dag was,
droeg het kind een trui met een hoge
boord; een douaneman vatte verden
king op en verzocht te mogen kijken.
Het kind droeg vijf kostbare hals
snoeren. Op Idlewild heeft men bij
zonder veel last met mensen die sa
lami uit Italië meebrengen; dat zijn
Amerikanen die het oude vaderland
hebben bezocht en die een salami
worst meenemen voor kinderen en
kleinkinderen, omdat zij vinden dat
er niets boven in Italië gemaakte sa
lami gaat. Maar het is verboden le
vensmiddelen Amerika binnen te
brengen die niet in blik zijn verpakt.
Dat geldt ook voor... grond. Heel wat
Het inzakken van een voetbrug over
het circuit van Aix-les-Bains in
Frankrijk, juist toen daar de strijd
om de grote prijs van Savoye werd
gehouden, heeft aan zeven mensen
het leven gekost, terwijl tientallen
anderen gewond werden.
Op deze tele foto ziet men redders
bezig met het opruimen van de wrak
stukken van de auto's en de brug,
welke laatste op de achtergrond
zichtbaar is.
Ieren die met vakantie zijn geweest,,
brengen een pond Ierse grond mee,
wat hen bij ontdekking onherroepe
lijk wordt afgenomen.
Verklikkers spelen een belangrijke
rol bij de Amerikaanse douane. Een
aanbrenger krijgt 25 van de in
voerrechten als beloning. Vele rijke
Amerikanen die kostbare sieraden of
horloges kopen in Parijs, Londen of
Rome, hebben er geen idee van dat
de man of het meisje, die hen het ar
tikel verkopen, diezelfde dag nog een
tip geven naar Amerika, zodat men
daar al weet wat mister X bij zich
heeft. Als hij het niet aangeeft, kost
hem dat behalve de invoerrechten
ook nog een flinke boete.
Instinct
Aan de grenzen kan men tegen
woordig niet meer iedere reiziger
fouilleren; men kan niet eens alle
bagage doorzoeken. De douanebe
ambten moeten vertrouwen op
hun speurinstinct en hun psycho
logische kennis. Die komt hen
meer dan ooit van pas bij de krui
melsmokkel, die werkelijk enorme
vormen heeft aangenomen. De
grenspassage is in de meeste lan
den uitermate gemakkelijk ge
worden. Gecontroleerd wordt er
praktisch niet.
Dat is aan de ene kant voordelig voor
zakenlieden en winkeliers, die hun
omzet in bepaalde artikelen zien stij
gen, aan de andere kant daarentegen
schept het grote problemen. Het
prijsverschil tussen de Belgische en
Nederlandse benzine is bijvoorbeeld
zeer aantrekkelijk en daarom wordt
door de meeste Belgen flink in ons
land getankt. Voor de Duitsers is het
nog aantrekkelijker, maar wat zij
mee terug mogen nemen is beperkt
tot twintig liter zodat het voor hen
niet erg loont even naar Nederland
te komen om te tanken.
Over tanken gesproken; automobilis
ten hebben het nog makkelijker in
Duitsland. Zij kunnen daar autora
dio's, autobanden en tal van onderde
len kopen tegen prijzen die van 40
tot 25 lager zijn dan in Nederland.
Als zij die meteen laten monteren,
hebben zij een goede kans wat te
verdienen, want gecontroleerd wordt
er op deze artikelen zelden, vooral als
men de oude banden in Duitsland
achterlaat, waar vele Duitse garages
weer goede zaken mee doen. Vele
Belgen maken trouwens ook gebruik
van deze Duitse mogelijkheden.
Wordt er veel goud gesmokkeld?
Praktisch niet in Europa, maar spe
ciaal in Azië is de goudsmokkel een
lonend bedrijf. Daar beschouwt men
goud als een goede belegging. De re
gering van Malakka heeft onlangs
een beroep gedaan op haar onderda
nen om goud in te leveren om daar
mee de industrialisatie te financie
ren, waar het hele land van profi
teert, terwijl het goud nu als familie
kapitaal wordt bewaard in de vorm
van halskettingen en armbanden. „De
f goudsmokkel maakt ons land arm",
j zei een woordvoerder in Koeala
I Loempoer, „de mensen geven er de
viezen voor uit en met het daarvoor
gekochte goud doen zij niets
Goud
Datzelfde zei een woordvoerder van
de regering van India in New Delhi
onlangs ook. Daar is het goudsmok-
ltelprobleem nog ernstiger, want elke
bruid moet in haar huwelijk minstens
een ons goud meebrengen. Jaarlijks
trouwen er in India en Pakistan zo
een vier miljoen paren, die honder
den miljoenen roepiahs aan goud ko
pen en.... er niets mee doen. Dat
goud wordt ingevoerd in de vorm van
staafjes of schijfjes en in India en
Pakistan verwerkt in de meest ge
vraagde vormen.
De moeilijkheid is om het goud India
of Pakistan binnen te krijgen. In
Bombay ontdekte men eens iemand
die een eigen bed mee terugbracht
uit Engeland; het bedstel was een
beetje zwaar, als gevolg van het feit,
dat het duizend gouden staafjes ter
dikte van een griffel bevatte. Ara
bische schippers zijn Karatsji bin
nengevaren met schepen, waarvan de
dekplahken met gouden spijkers wa
ren bevestigd... En een Pakistaanse
zakenman importeerde Engelse
vrachtwagens, waarvan de onderde
len uitzuiver goud bestonden.
Netten
Vissers lieten netten zakken be
zwaard met loden gewichten, een
normale gang van zaken; Arabische
goudhandelaren vervingén die ge
wichten in de nacht door met lood-
verf geschilderde gouden gewichten,
waarmee de vissers onschuldig hun
haven binnenvoeren. De truc werd na
enige tijd ontdekt, zoals elke- truc
van smokkelaars eenmaal uitkomt.
Elke kameelkaravaan, die de grens
van Iran met Pakistan overschrijdt,
wordt sedert korte tijd getrakteerd
op wonderolie. De kamelen zijn er
dol op en de douanebeambten wach
ten rustig op het resultaat, dat een
zeer hoog goudgehalte had.
Hoofd gemeentelijke
dienst omgekocht
In de Italiaanse stad Trani is giste
ren het proces begonnen tegen de
hoofdverdachten in de zaak van de
op 16 september 1959 in Barletta in-
gestortte flatwoning, waarbij 59 men
sen werden gedood en 12 gewond.
Het elegante, rosekleurige gebouw,
dat pas was opgetrokken boven een
garage, begon kort voor de instor
ting scheuren in de muren te verto
nen. Niettemin verzekerden de archi
tect en aannemer dat er geen gevaar
bestond.
De aanwezige familieleden van de
op 16 september omgekomen flatbe
woners waren nog steeds in het
zwart gekleed.
De hoofdverdachten in het proces
zijn architect Francesco Lombardi,
aannemer Scipione del Carmine, Eli-
gio Turi, die de bouw financierde en
Nicola Cafagna, het hoofd van de ge
meentelijke dienst die toestemming
voor de bouw van de flat gaf. Alle
vier worden zij beschuldigd van
doodslag, nalatigheid en toebrengen
van lichamelijk letsel.
Op de eerste zitting kwam vast te
staan, dat Cafagna de bouw van
de flat goedkeurde zonder dat hem
gedetailleerde blauwdrukken en be
rekeningen waren voorgelegd. Del
Carmine en Turi zouden Cafagna
met 30.000 lire hebben omgekocht om
na voltooiing van de flat officiële
inspectie van het bouwwerk te laten
vallen en de constructie van een
vijfde verdieping goed te keuren hoe
wel maar voor vier toestemming
was verkregen.
Vandaag zal de verkeerspolitie in Amsterdam een proef ne
men met het regelen van het drukke verkeer op het traject
Spui-Weteringcircuit door middel van televisie. Op vijf pun
ten langs deze route staat dan een cameraterwijl in Carlton,
waarop dat moment de jaarvergadering wordt gehouden van
de vereniging van hogere politieambtenaren, het verkeer kan
worden waargenomen via vijf groepen van vijf beeldbuizen.
Een verkeersagent zal dan, eveneens vanuit het Carltonhotel
de stoplichten naar behoefte kunnen bedienen. Maandag was
men reeds de gehele dag met het testen van de omvangrijke
apparatuur bezig. Boven: een camera boven op het Carlton
hotel wordt op het Muntplein gericht. Onder: Dit zag men
in Carlton.
Laurence Olivier en
Viviën Leigh gaan scheiden
De Britse acteur sir Laurence Olivier
en zijn echtgenote Vivien Leigh, die
19 jaar lang gehuwd zijn, gaan schei
den.
Vivien Leigh heeft bekend laten ma
ken, dat sir Laurence echtscheiding
heeft verzocht om in het huwelijk te
kunnen treden met een andere, even
eens Engelse, actrice Joan Plowright.
Vivien Leigh zegt, dat zij het ver
zoek zal inwilligen.
Aantal doden bij Aix-
les-Bains tot 7 gestegen
Het aantal mensen die het leven
verloren bij het ongeluk in Aix les
Bains, waar een loopbrug over het
circuit instortte op het moment, dat
de racewagens aankwamen, is geste
gen tot zeven. Er zijn nog 22 zwaar
gewonden.
Afbetalingskrediet
belangrijk gestegen
De staatssecretaris van economische
zaken heeft aan de Staten-Generaal
toegezonden het vijftiende verslag
over de tenuitvoerlegging van de wet
houdende een tijdelijke regeling be
treffende afbetalingsovereenkomsten.
Uit de bij het verslag gevoegde ge
gevens blijkt, dat het afbetalingskre
diet en het consumptief krediet in het
vierde kwartaal 1959 ten opzichte
van het vierde kwartaal 1958 over
het algemeen een belangrijke stijging
te zien geven.
De belangrijkste stijgingen vertonen
de verkopen op afbetaling door post
orderbedrijven, n.l. met ruim 29 pro
cent en de verstrekte kredieten door
financieringsmaatschappijen met bij
na 24 procent. In de overige cate
gorieën waren de stijgingspercenta
ges: gemeentelijke volkskredietban
ken 12.5; particuliere geldschïetban-
ken 5.7; betaalzegelkassen 9,8 en
grootwinkelbedrijven 17,3. De verko
pen op afbetaling van de groep
„overige detailhandelszaken inclusief
afbetalingsmagazijnen" is bij verge
lijking op nagenoeg hetzelfde peil ge
bleven, bij vergelijking van het ge
hele jaar 1959 met 1958 bleef ook
de kredietverstrekking door betaal
zegelkassen vrij stationair.
Directeur van Noorse
Munt gearresteerd
Thor Hjulstad, de 47-jarige directeur
van de Koninklijke Munt in Noorwe
gen, is gearresteerd.
Hij wordt ervan verdacht 180 kg
zilver, ter waarde van meer dan
25.000 gulden, ten eigen bate te
hebben verkocht. Hjulstad, die sedert
1949 directeur is, ontkent.
Papoeapredikanten komen
in Nederland studeren
In 1961 zullen zes Papoea-predikanten
voor drie a vier jaar naar Nederland
komen om hun studie te vervolgen.
In nauw contact met de rijksuniver
siteit van Leiden zullen zij een spe
ciale cursus volgen. De laatste drie a
zes maanden van hun studie zullen
zij doorbrengen in een Engels spre
kend land.
De Evangelische Christelijke Kerk
van Nieuw-Guinea wil over enkele
predikanten beschikken, die ingezet
kunnen worden voor oecumenische
activiteiten en daarom heeft zij aan
de Raad voor de Zending van de
Ned. Herv. Kerk gevraagd of deze
een en ander mogelijk wil maken.
Deze raad heeft thans besloten dit
verzoek in te willigen en de niet on
belangrijke kosten van deze uitzen
ding voor zijn rekening te nemen.
Vijfentwintig gekleurde ballonne
tjes werden gisteren op de Euro
mast te Rotterdam losgelaten en
dat betekende het begin van de
zomerpostzegelactie 1960. Aan
vijf ervan bengelde een enveloppe,
die de vinder in of buiten Neder
land twee toegangsbewijzen tot
de Floriade en een pakket bloem
bollen zal verschaffen. Op deze
enveloppes zijn de eerste zomer-
postzegels geplakt, dit jaar een
bloemenserie ter gelegenheid van
het 400-jarig bestaan van de Ne
derlandse bloembollencultuur.
Dit was ook een reden om de ver
koop van de eerste zegels op de
Floriade te doen plaatsvinden. De
hoofddirecteur posterijen. L. Th.
Hoolboom deed dit aan de weduwe
van de in 1956 overleden heer E.
H. Krelage, die voorzitter was van
de kon. alg. vereniging voor
bloembollencultuur.
Even daarvoor had de directeur-
generaal van de P.T.T., prof. ir. G.
H. Bast, de zomerpostzegels van
1960 overgedragen aan de voorzit
ter van de stichting „Comité voor
de zomerpostzegels", staatsraad
mr. W. F. Schokking.
De bloemenserie is ontworpen
door de heer P. Wetselaar en ver
krijgbaar tot en met 9 juli. Alleen
op de Floriade zijn de zomerpost
zegels te koop tot 25 september,
de sluitingsdatum van deze ten
toonstelling. Voor frankering zijn
de zegels geldig tot eind 1961. De
opbrengst is voor vijftien instel
lingen op het gebied van de volks
gezondheid, maatschappelijk werk,
en cultuur.
MET PASEN IN OOST-ZONE VERDWENEN
Angstige vraag: wanneer
zien wij hem terug?
(Van een onzer redacteuren.)
In het dorpje de Zande, dat ongeveer
vijf kilometer ten zuiden van Kam
pen ligt heerst onrust, sinds na Pa
sen het bericht kwam, dat „Jan van
den Brink weg is. Hij was met een
clubje van de Jonge Kerk in Berlijn
en is daar in de Oostzone zoek ge
raakt
Op die dinsdag na Pasen hield er een
auto stil voor de woning van Jan's
ouders en daaruit stapten ds. W.
Dijkstra, hervormd predikant te
Donderbroek en diens ambtgenoot uit
Kamperveen, ds. J. Vroegindewey.
Ds. Dijkstra was de leider van het
groepje van 18 jongelui, van wie er
een in het grote en geheimzinnige
Berlijn achterbleef. Hij had de moei
lijke taak de familie op de hoogte
te stellen. Hoe de reactie van vader
en moeder Van den Brink was, laat
zich denken. De ontsteltenis deelde
zich mee aan allen in de Zande.
Vader Van den Brink, een rijzige fi-
Kettingbotsing in
België eiste één dode
Een geweldige kettingbotsing op de
autoweg van Oostende naar Brussel
heeft zondagavond een dode en zes
zwaargewonden geëist.
Tegen elf uur 's avonds werden de
bewoners van huizen in de nabijheid
van de verkeersweg opgeschrikt door
een hevige knal, gevolgd door hulp
geroep. Zij vonden over een afstand
van 200 meter een twintigtal auto's
verspreid, die tijdens een dichte mist
op elkaar «'aren gereden. Een van de
voertuigen lag gekanteld op het mid
den van de weg.
Tot zeven uur maandagochtend is de
Belgische politie bezig geweest met
het opruimen van de ravage. Het is
mogelijk, dat er nog meer slachtof
fers zijn.
De autoweg van Brussel naar Oost
ende heeft vier banen en is ruim 110
km lang. Het is een van de weinige
verkeersaders in België, waar tijdens
het weekeinde de maximumsnelheid
van 80 km per uur niet geldt.
guur van 48 jaar, werkzaam in een
grossierderij te Kampen, was sober
in zijn mededelingen. „Ik weet niets.
Ik kan U niets vertellen". Het ver
driet beefde om zijn mond. „Wij
begrepen het niet, mijn vrouw en ik.
Hij is beslist tevoren niet van plan
geweest om Oost-Berlijn in te gaan,
anders zou hij het ons of de jongelui
met wie hij was, gezegd hebben".
„Sprak hij U ooit over de situatie
van de kerk in Oost-Duitsland?"
„Nee nooit. Hij is in Eindhoven
een actief lid van de Jonge Kerk
geworden hij werkt daar als
assistent in een laboratorium van
Philips maar dat hij zich spe
ciaal verdiepte in de moeilijkheden
van het kerkelijk leven ginds,
hebben wij nooit gehoord".
Moeder Van den Brink weet ook
niets meer te vertellen. „Alles
ging altijd goed", zegt zij moeilijk
„en nu ineens dit".
Het is een slag voor het eenvoudige
gezin. Jan is de enige zoon. Er is
nog een zusje van 14 jaar, tien jaar
jonger dan hij.
Jan werkte al jaren in Eindhoven,
vanaf de tijd dat hij in Kampen
met mooie cijfers het einddiploma
5-jarige h.b.s. haalde. De Zande kent
hem als een rustige, ingetogen knaap.
Men mocht Jan wel. Hij studeerde
hard en men nam aan dat hij het
nog eens ver zou brengen.
Wanneer zien wij hem weer? is de
vraag, die onder meer de Interpol
bezig houdt, die via de Nederlandse
politie direct is ingeschakeld. Ook
de politie in West-BerUjn en de Duit
se pers houden zich met dit vraag
stuk bezig.
Men heeft weinig houvast. Zonder
geld ïs hij op paasmaandag van zijn
groep met welke hij de Kirclientag
in Berlijn bezocht, afgedwaald.
„In Oost-Berlijn wordt het evangelie
geweld aangedaan", zou hij hebben
gezegd en men houdt het voor mo
gelijk, dat liij aan de grens van de
zone met iemand in gesprek is ge
raakt, die hem al of niet vrijwillig
heeft meegevoerd iu de „oostelijke
anonimiteit".
Sindsdien is niets meer van Jan
van den Brink vernomen. De In
terpol beschikt over de enige fo
to die zijn ouders wilden afstaan
en daarmee is het met de weinig
beschikbare gegevens, moeilijk
zoeken. In de Zande wacht men
in angstige spanning af.
34STE NEDERLANDSE CONGRES IN GENT
In E.E.G. factoren die
cultuur bedreigen
Het afgelopen weekeinde is in Gent
het 34e van de in 1849 begonnen se
rie Nederlandse congressen gehou
den, georganiseerd door het Algemeen
Nederlands Verbond. Het stond zo
als het bestuur van het A.N.V. aan
kondigde in het teken van de
wens, „dat het een vertrekpunt zou
zijn van een vernieuwde algemene Ne
derlandse beweging, gedragen door
de eendracht van alle personen en
verenigingen, die zich bekommeren
om de toekomst van ons volk en zijn
cultuur".
Tot de inleiders op het congres be
hoorde ook de Gentse hoogleraar en
voorzitter van de Vlaamse vereniging
voor beschaafde omgangstaal, prof,
dr. W. Pee. Hij betoogde, dat de een
heid van taal en woordgebruik wordt
verhinderd door „onbegrip van bet
noorden over beschaafd in het zuiden
en door onbewuste hooghartigheid
van het noorden". Prof. Pee voegde
hier aan toe, dat naar middelen moet
worden gezocht om de mensen te doen
begrijpen dat „noord en zuid dezelfde
taal spreken".
De gevaren, die de Nederlandse
cultuur bedreigen werden belicht
door de Belgische jurist M. van de
Kerckhove. De groeiende eenwor
ding van de zes landen van de
Europese Gemeenschappen noemde
hij als een der factoren die hierbij
een rol spelen. Hij wees op de ma
terialistische aard van de louter
economische bijeenkomsten, waar
men zich vrijwel niet om de cul
tuur bekommert. De heer Van de
Kerckhove betoogde voorts, dat in
dien het Vlaamse volk een gemis
aan nationaal bewustzijn heeft, de
Nederlanders een nationaal be
wustzijn op het gebied van de cul
tuur ontbreekt. Hij zeide hier een
grote taak te zien weggelegd voor
de Vlaamse beweging.
Op het congres werd voorts nog de
evolutie van de taal in Zuid-Afrika
besproken door de Zuidafrikaanse
hoogleraar prof. H. yan der Merwe—
Scholtz. Ook het gebruik van het Ne
derlands in de publiciteit en de cultu
rele leemten in het Vlaamse middel
bare onderwijs behoorden tot de be
handelde onderwerpen.
Een kranslegging bij het graf v in dr.
A. Snellaert, de grondlegger van de
eerste Nederlandse congressen, ging
aan het congres voorat. De bijeen
komst ontving voorts telegrammen
van munster Cals. De burgemeester
van Vlaardingen bood aan het volgen
de congres in zijn gemeente te houden.
Het congres werd besloten met een
concert als hulde aan dc met de Gro
te Prijs van de Nederlandse Letteren
bekroonde auteurs Herman Teirlinck
en Adriaan Roland Holst.