Amateur-smokkelaars verraden zich door nervositeit Z0MERP0STZEGELACTIE BEGON IN ROTTERDAM JAN VAN DEN BRINK IS NOG STEEDS SPOORLOOS PROF. PEE: „IN HET NOORDEN ONBEWUSTE HOOGHARTIGHEID" DINSDAG 24 MEI 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Kleine smokkel neemt grote vormen aam „In welke koffer zit de heroïne" De dame, die voor de douanecontrole van Londen Airport stond met haar koffers, was opgewonden. Dat viel de ambtenaar direct op. Ze had vele dure ringen en armbanden aan vingers en polsen. De inspecteur glimlachte geruststellend tegen haar, waarop de dame nerveus teruglachte en een klein koffertje achter haar andere koffers schoof. „Nee, laten we dat kleine koffertje eerst nemen", zei de inspecteur. De dame verbleekte, wat voor de inspecteur voldoende reden was om eens goed te gaan kijken. Hij ontdekte al spoedig de dubbele bodem en daaronder duizend karaat aan diamanten. De smokkelaarster was tegen de lamp gelopen door haar eigen opgewon denheid. Het leger van douanebeambten aan onze grenzen en aan de gren zen van andere landen, voert een stille maar verbeten strijd, niet in de eerste plaats met de beroepssmokkelaars en de smokkelaars van verdoven de middelen, maar vooral met de kleine amateurs, die er geen idee van hebben, dat ook de truc, waarvan zij menen, dat deze perfect is, al lang bekend is bij de douane-ambtenaren Op de douaneschool in Tilbury, Enge land, leert men de ambtenaar een zesde zintuig aan. Achtennegentig procent van de mensen zijn eerlijk, maar dié twee procent, die proberen te smokkelen verraden zich zelf da delijk door nerveusiteit. „Als een be ambte iemand ziet die nerveus is, is hij tweemaal zo argwanend", zegt John Rasch, die hier les geeft. Deze John Rasch geeft ook een politieblad uit, waaruit grensambtenaren in het Verenigd Koninkrijk kennis kunnen nemen van nieuwe trucs op het gé- bied van de smokkel. Schrikachtig Een leerling op wie Rasch trots ïs, is de douaneman, die een student uit India gadesloeg. De jongeman was bijzonder schrikachtig. „In welke koffer zit de heroine?" vroeg de be ambte langs zijn neus weg. „In de ze...." antwoordde de student in zijn verwarring en inderdaad werd er een pakje met een pond heroine in zijn koffers gevonden. De aard van de ge smokkelde artikelen hangt af van het land, waarheen men reist. In Enge land zijn de meest gesmokkelde ar tikelen zijde, parfums, wijnen, alco holica, gesneden bloemen, horloges en horloge-onderdelen, borduurwerk en kousen. Op Idlewild, New York, heeft men het meest te maken met juwelen, edelstenen en Italiaanse salami. Smokkelaars van verdovende midde len kiezen meestal andere wegen, om dat zij wel weten dat de douane een goede neus heeft. Tips In Amerika gaan de douanebeambten net als in Engeland regelmatig terug naar een cursus om kennis te maken met de nieuwste smokkeltechnieken. Zij leren daar bijvoorbeeld het geval van de dame met de vijfjarige doch ter. Hoewel het een warme dag was, droeg het kind een trui met een hoge boord; een douaneman vatte verden king op en verzocht te mogen kijken. Het kind droeg vijf kostbare hals snoeren. Op Idlewild heeft men bij zonder veel last met mensen die sa lami uit Italië meebrengen; dat zijn Amerikanen die het oude vaderland hebben bezocht en die een salami worst meenemen voor kinderen en kleinkinderen, omdat zij vinden dat er niets boven in Italië gemaakte sa lami gaat. Maar het is verboden le vensmiddelen Amerika binnen te brengen die niet in blik zijn verpakt. Dat geldt ook voor... grond. Heel wat Het inzakken van een voetbrug over het circuit van Aix-les-Bains in Frankrijk, juist toen daar de strijd om de grote prijs van Savoye werd gehouden, heeft aan zeven mensen het leven gekost, terwijl tientallen anderen gewond werden. Op deze tele foto ziet men redders bezig met het opruimen van de wrak stukken van de auto's en de brug, welke laatste op de achtergrond zichtbaar is. Ieren die met vakantie zijn geweest,, brengen een pond Ierse grond mee, wat hen bij ontdekking onherroepe lijk wordt afgenomen. Verklikkers spelen een belangrijke rol bij de Amerikaanse douane. Een aanbrenger krijgt 25 van de in voerrechten als beloning. Vele rijke Amerikanen die kostbare sieraden of horloges kopen in Parijs, Londen of Rome, hebben er geen idee van dat de man of het meisje, die hen het ar tikel verkopen, diezelfde dag nog een tip geven naar Amerika, zodat men daar al weet wat mister X bij zich heeft. Als hij het niet aangeeft, kost hem dat behalve de invoerrechten ook nog een flinke boete. Instinct Aan de grenzen kan men tegen woordig niet meer iedere reiziger fouilleren; men kan niet eens alle bagage doorzoeken. De douanebe ambten moeten vertrouwen op hun speurinstinct en hun psycho logische kennis. Die komt hen meer dan ooit van pas bij de krui melsmokkel, die werkelijk enorme vormen heeft aangenomen. De grenspassage is in de meeste lan den uitermate gemakkelijk ge worden. Gecontroleerd wordt er praktisch niet. Dat is aan de ene kant voordelig voor zakenlieden en winkeliers, die hun omzet in bepaalde artikelen zien stij gen, aan de andere kant daarentegen schept het grote problemen. Het prijsverschil tussen de Belgische en Nederlandse benzine is bijvoorbeeld zeer aantrekkelijk en daarom wordt door de meeste Belgen flink in ons land getankt. Voor de Duitsers is het nog aantrekkelijker, maar wat zij mee terug mogen nemen is beperkt tot twintig liter zodat het voor hen niet erg loont even naar Nederland te komen om te tanken. Over tanken gesproken; automobilis ten hebben het nog makkelijker in Duitsland. Zij kunnen daar autora dio's, autobanden en tal van onderde len kopen tegen prijzen die van 40 tot 25 lager zijn dan in Nederland. Als zij die meteen laten monteren, hebben zij een goede kans wat te verdienen, want gecontroleerd wordt er op deze artikelen zelden, vooral als men de oude banden in Duitsland achterlaat, waar vele Duitse garages weer goede zaken mee doen. Vele Belgen maken trouwens ook gebruik van deze Duitse mogelijkheden. Wordt er veel goud gesmokkeld? Praktisch niet in Europa, maar spe ciaal in Azië is de goudsmokkel een lonend bedrijf. Daar beschouwt men goud als een goede belegging. De re gering van Malakka heeft onlangs een beroep gedaan op haar onderda nen om goud in te leveren om daar mee de industrialisatie te financie ren, waar het hele land van profi teert, terwijl het goud nu als familie kapitaal wordt bewaard in de vorm van halskettingen en armbanden. „De f goudsmokkel maakt ons land arm", j zei een woordvoerder in Koeala I Loempoer, „de mensen geven er de viezen voor uit en met het daarvoor gekochte goud doen zij niets Goud Datzelfde zei een woordvoerder van de regering van India in New Delhi onlangs ook. Daar is het goudsmok- ltelprobleem nog ernstiger, want elke bruid moet in haar huwelijk minstens een ons goud meebrengen. Jaarlijks trouwen er in India en Pakistan zo een vier miljoen paren, die honder den miljoenen roepiahs aan goud ko pen en.... er niets mee doen. Dat goud wordt ingevoerd in de vorm van staafjes of schijfjes en in India en Pakistan verwerkt in de meest ge vraagde vormen. De moeilijkheid is om het goud India of Pakistan binnen te krijgen. In Bombay ontdekte men eens iemand die een eigen bed mee terugbracht uit Engeland; het bedstel was een beetje zwaar, als gevolg van het feit, dat het duizend gouden staafjes ter dikte van een griffel bevatte. Ara bische schippers zijn Karatsji bin nengevaren met schepen, waarvan de dekplahken met gouden spijkers wa ren bevestigd... En een Pakistaanse zakenman importeerde Engelse vrachtwagens, waarvan de onderde len uitzuiver goud bestonden. Netten Vissers lieten netten zakken be zwaard met loden gewichten, een normale gang van zaken; Arabische goudhandelaren vervingén die ge wichten in de nacht door met lood- verf geschilderde gouden gewichten, waarmee de vissers onschuldig hun haven binnenvoeren. De truc werd na enige tijd ontdekt, zoals elke- truc van smokkelaars eenmaal uitkomt. Elke kameelkaravaan, die de grens van Iran met Pakistan overschrijdt, wordt sedert korte tijd getrakteerd op wonderolie. De kamelen zijn er dol op en de douanebeambten wach ten rustig op het resultaat, dat een zeer hoog goudgehalte had. Hoofd gemeentelijke dienst omgekocht In de Italiaanse stad Trani is giste ren het proces begonnen tegen de hoofdverdachten in de zaak van de op 16 september 1959 in Barletta in- gestortte flatwoning, waarbij 59 men sen werden gedood en 12 gewond. Het elegante, rosekleurige gebouw, dat pas was opgetrokken boven een garage, begon kort voor de instor ting scheuren in de muren te verto nen. Niettemin verzekerden de archi tect en aannemer dat er geen gevaar bestond. De aanwezige familieleden van de op 16 september omgekomen flatbe woners waren nog steeds in het zwart gekleed. De hoofdverdachten in het proces zijn architect Francesco Lombardi, aannemer Scipione del Carmine, Eli- gio Turi, die de bouw financierde en Nicola Cafagna, het hoofd van de ge meentelijke dienst die toestemming voor de bouw van de flat gaf. Alle vier worden zij beschuldigd van doodslag, nalatigheid en toebrengen van lichamelijk letsel. Op de eerste zitting kwam vast te staan, dat Cafagna de bouw van de flat goedkeurde zonder dat hem gedetailleerde blauwdrukken en be rekeningen waren voorgelegd. Del Carmine en Turi zouden Cafagna met 30.000 lire hebben omgekocht om na voltooiing van de flat officiële inspectie van het bouwwerk te laten vallen en de constructie van een vijfde verdieping goed te keuren hoe wel maar voor vier toestemming was verkregen. Vandaag zal de verkeerspolitie in Amsterdam een proef ne men met het regelen van het drukke verkeer op het traject Spui-Weteringcircuit door middel van televisie. Op vijf pun ten langs deze route staat dan een cameraterwijl in Carlton, waarop dat moment de jaarvergadering wordt gehouden van de vereniging van hogere politieambtenaren, het verkeer kan worden waargenomen via vijf groepen van vijf beeldbuizen. Een verkeersagent zal dan, eveneens vanuit het Carltonhotel de stoplichten naar behoefte kunnen bedienen. Maandag was men reeds de gehele dag met het testen van de omvangrijke apparatuur bezig. Boven: een camera boven op het Carlton hotel wordt op het Muntplein gericht. Onder: Dit zag men in Carlton. Laurence Olivier en Viviën Leigh gaan scheiden De Britse acteur sir Laurence Olivier en zijn echtgenote Vivien Leigh, die 19 jaar lang gehuwd zijn, gaan schei den. Vivien Leigh heeft bekend laten ma ken, dat sir Laurence echtscheiding heeft verzocht om in het huwelijk te kunnen treden met een andere, even eens Engelse, actrice Joan Plowright. Vivien Leigh zegt, dat zij het ver zoek zal inwilligen. Aantal doden bij Aix- les-Bains tot 7 gestegen Het aantal mensen die het leven verloren bij het ongeluk in Aix les Bains, waar een loopbrug over het circuit instortte op het moment, dat de racewagens aankwamen, is geste gen tot zeven. Er zijn nog 22 zwaar gewonden. Afbetalingskrediet belangrijk gestegen De staatssecretaris van economische zaken heeft aan de Staten-Generaal toegezonden het vijftiende verslag over de tenuitvoerlegging van de wet houdende een tijdelijke regeling be treffende afbetalingsovereenkomsten. Uit de bij het verslag gevoegde ge gevens blijkt, dat het afbetalingskre diet en het consumptief krediet in het vierde kwartaal 1959 ten opzichte van het vierde kwartaal 1958 over het algemeen een belangrijke stijging te zien geven. De belangrijkste stijgingen vertonen de verkopen op afbetaling door post orderbedrijven, n.l. met ruim 29 pro cent en de verstrekte kredieten door financieringsmaatschappijen met bij na 24 procent. In de overige cate gorieën waren de stijgingspercenta ges: gemeentelijke volkskredietban ken 12.5; particuliere geldschïetban- ken 5.7; betaalzegelkassen 9,8 en grootwinkelbedrijven 17,3. De verko pen op afbetaling van de groep „overige detailhandelszaken inclusief afbetalingsmagazijnen" is bij verge lijking op nagenoeg hetzelfde peil ge bleven, bij vergelijking van het ge hele jaar 1959 met 1958 bleef ook de kredietverstrekking door betaal zegelkassen vrij stationair. Directeur van Noorse Munt gearresteerd Thor Hjulstad, de 47-jarige directeur van de Koninklijke Munt in Noorwe gen, is gearresteerd. Hij wordt ervan verdacht 180 kg zilver, ter waarde van meer dan 25.000 gulden, ten eigen bate te hebben verkocht. Hjulstad, die sedert 1949 directeur is, ontkent. Papoeapredikanten komen in Nederland studeren In 1961 zullen zes Papoea-predikanten voor drie a vier jaar naar Nederland komen om hun studie te vervolgen. In nauw contact met de rijksuniver siteit van Leiden zullen zij een spe ciale cursus volgen. De laatste drie a zes maanden van hun studie zullen zij doorbrengen in een Engels spre kend land. De Evangelische Christelijke Kerk van Nieuw-Guinea wil over enkele predikanten beschikken, die ingezet kunnen worden voor oecumenische activiteiten en daarom heeft zij aan de Raad voor de Zending van de Ned. Herv. Kerk gevraagd of deze een en ander mogelijk wil maken. Deze raad heeft thans besloten dit verzoek in te willigen en de niet on belangrijke kosten van deze uitzen ding voor zijn rekening te nemen. Vijfentwintig gekleurde ballonne tjes werden gisteren op de Euro mast te Rotterdam losgelaten en dat betekende het begin van de zomerpostzegelactie 1960. Aan vijf ervan bengelde een enveloppe, die de vinder in of buiten Neder land twee toegangsbewijzen tot de Floriade en een pakket bloem bollen zal verschaffen. Op deze enveloppes zijn de eerste zomer- postzegels geplakt, dit jaar een bloemenserie ter gelegenheid van het 400-jarig bestaan van de Ne derlandse bloembollencultuur. Dit was ook een reden om de ver koop van de eerste zegels op de Floriade te doen plaatsvinden. De hoofddirecteur posterijen. L. Th. Hoolboom deed dit aan de weduwe van de in 1956 overleden heer E. H. Krelage, die voorzitter was van de kon. alg. vereniging voor bloembollencultuur. Even daarvoor had de directeur- generaal van de P.T.T., prof. ir. G. H. Bast, de zomerpostzegels van 1960 overgedragen aan de voorzit ter van de stichting „Comité voor de zomerpostzegels", staatsraad mr. W. F. Schokking. De bloemenserie is ontworpen door de heer P. Wetselaar en ver krijgbaar tot en met 9 juli. Alleen op de Floriade zijn de zomerpost zegels te koop tot 25 september, de sluitingsdatum van deze ten toonstelling. Voor frankering zijn de zegels geldig tot eind 1961. De opbrengst is voor vijftien instel lingen op het gebied van de volks gezondheid, maatschappelijk werk, en cultuur. MET PASEN IN OOST-ZONE VERDWENEN Angstige vraag: wanneer zien wij hem terug? (Van een onzer redacteuren.) In het dorpje de Zande, dat ongeveer vijf kilometer ten zuiden van Kam pen ligt heerst onrust, sinds na Pa sen het bericht kwam, dat „Jan van den Brink weg is. Hij was met een clubje van de Jonge Kerk in Berlijn en is daar in de Oostzone zoek ge raakt Op die dinsdag na Pasen hield er een auto stil voor de woning van Jan's ouders en daaruit stapten ds. W. Dijkstra, hervormd predikant te Donderbroek en diens ambtgenoot uit Kamperveen, ds. J. Vroegindewey. Ds. Dijkstra was de leider van het groepje van 18 jongelui, van wie er een in het grote en geheimzinnige Berlijn achterbleef. Hij had de moei lijke taak de familie op de hoogte te stellen. Hoe de reactie van vader en moeder Van den Brink was, laat zich denken. De ontsteltenis deelde zich mee aan allen in de Zande. Vader Van den Brink, een rijzige fi- Kettingbotsing in België eiste één dode Een geweldige kettingbotsing op de autoweg van Oostende naar Brussel heeft zondagavond een dode en zes zwaargewonden geëist. Tegen elf uur 's avonds werden de bewoners van huizen in de nabijheid van de verkeersweg opgeschrikt door een hevige knal, gevolgd door hulp geroep. Zij vonden over een afstand van 200 meter een twintigtal auto's verspreid, die tijdens een dichte mist op elkaar «'aren gereden. Een van de voertuigen lag gekanteld op het mid den van de weg. Tot zeven uur maandagochtend is de Belgische politie bezig geweest met het opruimen van de ravage. Het is mogelijk, dat er nog meer slachtof fers zijn. De autoweg van Brussel naar Oost ende heeft vier banen en is ruim 110 km lang. Het is een van de weinige verkeersaders in België, waar tijdens het weekeinde de maximumsnelheid van 80 km per uur niet geldt. guur van 48 jaar, werkzaam in een grossierderij te Kampen, was sober in zijn mededelingen. „Ik weet niets. Ik kan U niets vertellen". Het ver driet beefde om zijn mond. „Wij begrepen het niet, mijn vrouw en ik. Hij is beslist tevoren niet van plan geweest om Oost-Berlijn in te gaan, anders zou hij het ons of de jongelui met wie hij was, gezegd hebben". „Sprak hij U ooit over de situatie van de kerk in Oost-Duitsland?" „Nee nooit. Hij is in Eindhoven een actief lid van de Jonge Kerk geworden hij werkt daar als assistent in een laboratorium van Philips maar dat hij zich spe ciaal verdiepte in de moeilijkheden van het kerkelijk leven ginds, hebben wij nooit gehoord". Moeder Van den Brink weet ook niets meer te vertellen. „Alles ging altijd goed", zegt zij moeilijk „en nu ineens dit". Het is een slag voor het eenvoudige gezin. Jan is de enige zoon. Er is nog een zusje van 14 jaar, tien jaar jonger dan hij. Jan werkte al jaren in Eindhoven, vanaf de tijd dat hij in Kampen met mooie cijfers het einddiploma 5-jarige h.b.s. haalde. De Zande kent hem als een rustige, ingetogen knaap. Men mocht Jan wel. Hij studeerde hard en men nam aan dat hij het nog eens ver zou brengen. Wanneer zien wij hem weer? is de vraag, die onder meer de Interpol bezig houdt, die via de Nederlandse politie direct is ingeschakeld. Ook de politie in West-BerUjn en de Duit se pers houden zich met dit vraag stuk bezig. Men heeft weinig houvast. Zonder geld ïs hij op paasmaandag van zijn groep met welke hij de Kirclientag in Berlijn bezocht, afgedwaald. „In Oost-Berlijn wordt het evangelie geweld aangedaan", zou hij hebben gezegd en men houdt het voor mo gelijk, dat liij aan de grens van de zone met iemand in gesprek is ge raakt, die hem al of niet vrijwillig heeft meegevoerd iu de „oostelijke anonimiteit". Sindsdien is niets meer van Jan van den Brink vernomen. De In terpol beschikt over de enige fo to die zijn ouders wilden afstaan en daarmee is het met de weinig beschikbare gegevens, moeilijk zoeken. In de Zande wacht men in angstige spanning af. 34STE NEDERLANDSE CONGRES IN GENT In E.E.G. factoren die cultuur bedreigen Het afgelopen weekeinde is in Gent het 34e van de in 1849 begonnen se rie Nederlandse congressen gehou den, georganiseerd door het Algemeen Nederlands Verbond. Het stond zo als het bestuur van het A.N.V. aan kondigde in het teken van de wens, „dat het een vertrekpunt zou zijn van een vernieuwde algemene Ne derlandse beweging, gedragen door de eendracht van alle personen en verenigingen, die zich bekommeren om de toekomst van ons volk en zijn cultuur". Tot de inleiders op het congres be hoorde ook de Gentse hoogleraar en voorzitter van de Vlaamse vereniging voor beschaafde omgangstaal, prof, dr. W. Pee. Hij betoogde, dat de een heid van taal en woordgebruik wordt verhinderd door „onbegrip van bet noorden over beschaafd in het zuiden en door onbewuste hooghartigheid van het noorden". Prof. Pee voegde hier aan toe, dat naar middelen moet worden gezocht om de mensen te doen begrijpen dat „noord en zuid dezelfde taal spreken". De gevaren, die de Nederlandse cultuur bedreigen werden belicht door de Belgische jurist M. van de Kerckhove. De groeiende eenwor ding van de zes landen van de Europese Gemeenschappen noemde hij als een der factoren die hierbij een rol spelen. Hij wees op de ma terialistische aard van de louter economische bijeenkomsten, waar men zich vrijwel niet om de cul tuur bekommert. De heer Van de Kerckhove betoogde voorts, dat in dien het Vlaamse volk een gemis aan nationaal bewustzijn heeft, de Nederlanders een nationaal be wustzijn op het gebied van de cul tuur ontbreekt. Hij zeide hier een grote taak te zien weggelegd voor de Vlaamse beweging. Op het congres werd voorts nog de evolutie van de taal in Zuid-Afrika besproken door de Zuidafrikaanse hoogleraar prof. H. yan der Merwe— Scholtz. Ook het gebruik van het Ne derlands in de publiciteit en de cultu rele leemten in het Vlaamse middel bare onderwijs behoorden tot de be handelde onderwerpen. Een kranslegging bij het graf v in dr. A. Snellaert, de grondlegger van de eerste Nederlandse congressen, ging aan het congres voorat. De bijeen komst ontving voorts telegrammen van munster Cals. De burgemeester van Vlaardingen bood aan het volgen de congres in zijn gemeente te houden. Het congres werd besloten met een concert als hulde aan dc met de Gro te Prijs van de Nederlandse Letteren bekroonde auteurs Herman Teirlinck en Adriaan Roland Holst.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 3