NEDERLANDS VOETBALTEAM „ONTMASKERD"
Te weinig klasse om „defensief
geweld" der Belgen te breken
Na ruim zes jaar weer een Belgische zege
ARBITER VOND NEDERLANDSE
TACTIEK „NIET VERSTANDIG
MAANDAG 25 APRIL 1960
PROVINCIALE ZE EU VJ SE COURANT
3
NEDERLAAG VOOR FAVORIET ORANJE 2-1
(Van onze speciale verslaggever)
DE MASKERS GLEDEN gistermiddag in liet
Deurne-stadion bij Antwerpen af.... Na die bril
jante 4-2 zege op de Bulgaren had bijkans heel
de Nederlandse voetbal-natie gedacht, dat het
povere Belgische elftal opnieuw een weerloos
slachtoffer voor de schotvaardige Oranje-man
nen zou zijn. En inderdaad hadden de Belgen
zich zelf ook verscholen achter dat „masker der
weerloosheid"„Tegen dit schotvaardige Ne
derlandse elftal hebben we nauwelijks een
kans", zo ongeveer hadden vele Belgische kran
ten geschreven. Maar de „ontmaskering" in
Deurne liet een heel ander beeld zien: de Belgen
bleken niet in het minst weerloos! Zeker, ook
onze zuiderburen speelden kleurloos, vaak pover
voetbal, maar defensief bleken ze opvallend
sterk en beslist niet weerloos! En ook het Ne
derlandse team werd na de „Bulgaarse roes" bij
zonder onthullend ontmaskerd: een elftal, dat
aan eigen machteloosheid ten onder ging en dat
bovendien bepaald nog niet rijp bleek voor de
zozeer begeerde „Europese middenklasse"
Want tegen dit Belgische team, dat succes zocht
in een stugge man-dekking, was Nederland hele
maal niet schotvaardig. Integendeel: de Neder
landers zochten het veel te ver in de combinatie,
hielden de bal dribbelend veel te lang bij zich,
schoven elkaar keer op keer met speelse bewe
gingen het leer toe, maar gaven de Belgen zo
doende een zee van tijd om hun soms tien man
sterke verdediging tot een onneembare vesting
te organiseren. En uit die vesting plaatsten de
Belgen een aantal tegenstoten, die voldoende
waren om het Nederlandse elftal op de knieën
te krijgen. Tweemaal scoorden zij en omdat de
Nederlanders in hun machteloosheid niet verder
kwamen dan één treffer vierden de Belgen voor
het eerst sinds 1954 weer een zege (2-1) op hun
erfvijand Nederland
Nederlandse acties smoorden in een
„woud van Belgische verdedigers"
Inderdaad: toen de Belgen eenmaal met 2-1 voorstonden, trok
ken zij soms tien man rond en in hun eigen doelgebied samen.
„Stapelen" noemen onze zuiderburen deze volkomen op de ver
dediging afgestemde tactiek. En zij „stapelden" keer op keer
Steeds weer als Rijvers, Klaassens of Muller de Nederlanders,
die op het middenveld de aanvallen moesten opbouwen de bal
aan de voet kregen stormden niet alleen de Belgische halfspelers
en middenspelers terug, maar soms zelfs de razendsnelle buiten
spelers Piters en Jadot. En tegenover zoveel defensieve kracht
misten de Nederlandse aanvallers duidelijk voldoende klasse om
openingen te maken. Een temperamentvolle Wilkes en een laco
nieke Lenstra waren daar wellicht wel toe in staat geweest
Nu echter faalde de Nederlandse aan- durven toepassen op deze defensief
valslinie volkomen. De Utrechtenaar ingestelde Belgen.
Tonny van der Linden, die zich tegen Letterlijk en figuurlijk wist hij ten-
Bulgarije nog een mïdvoor van klasse slotte niet meer waar hij het zoeken
had getoond, kwam bijkans niet in moest: hij probeerde het links en
het stuk voor. Zelden zag men hem rechts, op de binnen- en de buiten-
de „vrije ruimte" insprinten: ten eer- plaats, maar nergens gunde men hem
ste omdat er In het dicht met Belgen ppn "TpiieHp Riinres.
bevolkte Nederlandse aanvalsgebied
slechts zelden zo'n ruimte ontstond
en ten tweede omdat Iiij nu het spel
van zijn ploeggenoten niet scheen
aan te voelen.
Ongeveer hetzelfde gold voor Henk
Groot, de Ajaxied, die in zijn club
gemiddeld twee doelpunten per wed
strijd scoort, maar die nu niet verder
kwam dan een kogel tegen de lat.
Deze twee Nederlandse goalgetters
konden dan ook niet op tegen het de
fensieve geweld van de Belgen; steeds
als zij de bal hadden werden zij in
gesloten door twee, drie Rode Dui
vels, die dan inderdaad weer iets des
duivels hadden
Ken man, die in de Nederlandse
aanval ook volkomen taalde, was
Coen Moulijn, wellicht voor het
eerst van zijn leven in Deurne,
waar de tengere Rotterdammer
altijd met zijn tegenstanders heeft
gespeeld als een kat met een muis.
Nu e-chter leek Moulijn zijn be
faamde „passeertrucjc" niet te
te weinig rendement
Zijn clubgenoot Kees Rijvers was als
altijd weer een bruisend brok activi
teit. Altijd maar de tegenstander,
die de bal heeft, attaqueren, altijd
maar zwoegend zoekend naar de vrije
ruimte op het middenveld, altijd maar
sprintend de bal opdrijven! Maar met
al die activiteiten werkte Rijvers dit
maal slechts weinig stimulerend. In
tegendeel: door zijn vaak veel te lan
ge dribbels was hij 't juist, die op be
slissende momenten remmend werk
te. Weinig rendement dus uit veel
werk.
Het meesto Nederlandse gevaar
kwam dan ook dikwijls nog van de
rechtervleugel waar Piet van der Kuil
door ziju snelheid nog wel eens ver
warring kon stichten. Maar zijn pas
ses en voorzetten smoorden toch ook
vrijwel steeds in een woud van Bel
gische verdedigers.
Hoewel de Belgen defensief speelden
waren zij aanvallend toch nog ge
vaarlijker dan de Nederlanders, Voor
een belangrijk deel was dat te danken
aan het feit, dat aan hun aanvallen
de verrassing van de snelle uitval ten
grondslag lag. Maar bovendien bleek
tegen dit droge spel der Belgen, dat
van alle franje ontdaan was, de be
trouwbaarheid van spil Humphrey
Mijnals steeds te wankelenNoch
Wiersma, noch Kuys vertrouwde ken
nelijk volkomen op hem en inderdaad
moesten zij soms met een felle sprint
of een lange sliding in het verdedi
gingscentrum te hulp komen. Zo
doende kregen de aalvlugge Belgische
buitenspelers Piters en Jadot bij de
uitvallen der zuiderburen keer op
keer kans gevaarlijk te worden. Maar
dat ook het Belgische aanvalsspel
niet van hoge kwaliteit was, wordt
wel bewezen door het feit, dat uit
deze talrijke vleugelacties toch ook
maar weinig treffers voortkwamen...
Overigens was dit een wedstrijd,
die vrijwel nimmer het niveau van
een interland bereikte. Een wed
strijd met van beide zijden slecht
aanvalsspel, een wedstrijd boven
dien, waarin twee van de drie doel
punten werden gescoord dank zij
een blunder van doelman De Munck
en doelman Seghers. Aan Neder-,
landse kant viel alleen Jan Klaas
sens op door zijn prachtig opbou
wend werk na de rust.
Maar dat dit Nederlands elftal in de
komende weken zal worden „her
vormd" voor de wedstrijd tegen Zwit
serland in Zïirich staat welhaast als
een paal boven water
Bijna was dit de Nederlandse gelijk
maker, toen België met 2-1 leidde.
Bijna.... want de lange Belgische
doelman Seghers tikt de bal juist
naast. Het leer werd ingeschoten
door Tonny van der Linden ver
scholen achter een oploop van Belgi
sche spelers uit een vrije trap.
Foto P.Z.C.).
Bert Haanstra best
tevreden met 2-1
De cineast Bert Haanstra was
H zondagmiddag waarschijnlijk
de enige Nederlander in Deur-
ne. die best tevreden was over
het resultaat van België
Nederland. In zijn nieuwe
film „Dezaak MP." komt
H een aantal scenes voor bij een
interland BelgiëNederland.
Haanstra was met een volle-
li dige filmploeg en de hoofdrol-
vertolkers Ko van Dijk en In-
grid Valerius naar Deurne ge
il togen om de eerste buitenop-
namen voor de film te maken.
§s En naarmate de wedstrijd
H vorderde werd het humeur
H van Haanstra in tegenstelling
tot dat van de meeste andere
Nederlanders steeds beter.
H Volgens het draaiboek moet
België die filmwedstrijd na-
H melijk met2—1 winnen,
H zodat de filmmensen volledig
aan hun trek kwamen.
liiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiniiiuiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiii
Het was, angstwekkend
stil ïn de Nederlandse
kleedkamer. De favo
rieten schenen het nog
niet te kunnen geloven
dat het zwakke Belgi
sche team hun een on
verwachte nederlaag
had toegebracht.
Toranie van der Linden
was een van de eersten
die over zijn teleurstel
ling heen was. „Het
was een matige wed
strijd, waarin de Bel
gen vooral tegen het
eind wel erg afbrekend
hebben gespeeld. Bij de
Belgen ontbraken dit
maal individueel goede
spelers, alleen Vanden-
berg vond ik sterk spe
len. Vooral tegen het
einde van de wed
strijd", waren zijn
woorden.
Aanvoerde Kees Rijvers
was maar heel malig
te spreken over de "lei
ding van arbiter Kelly.
„De scheidsrechter wei
gerde gewoonweg de
voordeelsregel toe te
passen", zei de Feyen-
oord-speler verontwaar
digd. ,.Ik heb maar één
werkelijk heel goede
Belg gezien, dat was
Jurion".
En de overige Neder
landse spelers waren
het daar, in grote lijnen
althans, mee eens. Heel
duidelijk bleek wel dat
vooral deze onverwach
te nederlaag erg moei
lijk te verwerken was.
Constant Vandenstock,
de „selectionneur uni
que" van de Belgische
ploeg, kwam handen te
kort om zijn mannen
geluk te wensen. La
chend en bijzonder ge
lukkig stond de Brus
selse bierbrouwer tus
sen de spelers. „Wij
hebben verstandig ge
speeld, daaraan danken
we de overwinning",
merkte hij op.
Vic Mees, de Belgische
„record-intemalionai",
kon er nog niet over
uit. „DU is de overwin
ning van de tactiek ge
weest", zei hij, „wij
hebben de Nederlan
ders rustig laten komen
en we hebben onze
kansen efgewacht. Zo
gezien is die overwin
ning van ons hoewel
de Nederlanders vaak
sterk waren beslist
verdiend".
John Kelly vond het
verschil tussen de 91
wedstrijd van Rotter
dam ook die ontmoe
ting leidde de broodma
gere Britse arbiter
en de wedstrijd van de
ze zondag opvallend.
„Neen, de tactiek van
de Nederlanders was
stellig ndet verstandig.
Het was overigens een
heel gemakkelijke wed
strijd voor mij, want de
spelers zijn bijzonder
fair 'gebleven. En
waarom ik dat Belgi
sche doelpunt kort voor
de rust af keurde? Ik
had namelijk al geflo
ten, de Nederlandse
spelers wisten dat het
spel „dood" was. Er
bleef me geen andere
weg dan het doelpunt
af te keuren".
Precies zes en een half jaar heb
ben ze erop moeten wachten, de
supporters van de Rode Duivels.
Maar nu heben ze hem dan toch
eindelijk gekregen, de eerste
overwinning op de Nederlandse
semi-profs.
Desondanks zal deze „historische
wedstrijd" zelfs de meest fanatieke
Belgen wel niet al te lang in de her
innering blijven. Immers daarvoor
was het spelpeil van deze 90e „der
by der lage landen" te teleurstellend.
Zelfs die onverwachte 2-1 zege van
de Belgen in het Deurne-stadion bij
Antwerpen zal de aanhangers van
de Rode Duivels nauwelijks kunnen
verheugen.
De teleurstellingen beperkten zich
voor wat het Nederlandse le
gioen betreft tenminste niet
louter tot de wedstrijd. Het be
gon al daarvoor, toen het muziek
korps van de Antwerpse politie
liet Wilhelmus inzette. Het tempo
waarmee de Belgische gendarmes
het volkslied speelden was wel
heel erg laag.
En gelukkig waren die vele duizen
den Nederlandse supporters zo ver-
WVMVAWWAWVWW
Fatale blunder
van De Munck
VV\\-VVV^WVVVV\VVVVVV\V
standig de muziek na elke regel de
gelegenheid te geven om „bij" te ko
men, anders had het legioen deze
„wedstrijd" met het muziekkorps
ruimschoots gewonnen.
In wanhoop
Nauwelijks waren de laatkomers
gaan zitten of Frans de Munck
greep in wanhoop naar zijn hoofd,
liep doelloos heen en weer en haalde
verslagen de bal uit het Nederland
se doel. Terwijl de tienduizenden op
de tribunes hun vreugdekreten over
deze onverwachte treffer nog niet
konden onderdrukken, veranderde de
man-van-het-scorebord heel stoï
cijns, alsof het hem niets aanging, de
Belgische „nul" voor een „een".
Het was een dramatisch moment.
Niemand was zich van enig gevaar
bewust en toen. geheel onverwacht,
die fatale treffer. En dat op een
psychologisch zo belangrijk moment.
De inleiding ervoor was een duel
,jNu begint de victorie", dachten dui
zenden Nederlanders op dit mo
mentKees Rijvers ten dele
zichtbaar achter de angstig kijkende
Belgische spil Saeys heeft een
hard schot gelost. Doelman Seghers
glijdt op dit kritieke moment uit en
de bal zoeft in de touwen. België
leidt niet langer: 1-1. Het werd ech
ter geen Nederlandse victorie, want
het bleef bij dit ene doelp&nt-^.
(Roto P.Z.C.K
tussen stopper Humphrey Mijnals
en middenvoor Leon Ritzcn. Beiden
trapten, gelijlctijdig, tegen de bal, die
zeker een tiental meters omhoog-
sprong en in effectvolle draaiingen
weer naar beneden kwam. Frans de
Munek had alle tijd om de bal onder
controle te krijgen voordat deze de
grond raakte. Hij scheen dat ook te
gaan doen. Plotseling bedacht de
Utrechter zich. Wachtte even. Liet
de bal stuiten. En toen was het te
laat. De effectbal sprong hoog op
en voordat De Munek terug had kun
nen keren in zijn doel was het onheil
al gebeurd (1-0).
Een psychologisch moment. Inder
daad, want de Belgische ploeg die
deze wedstrijd volgens de publieke
opinie toch wel met groot verschil
moest verliezen kreeg er zelfver
trouwen door. De Nederlanders daar
entegen, sterk als favoriet gestart,
zagen dat een mooie illusie ernstig
dreigde te worden verstoord.
En juist daarom was het een wel
heel prettige omstandigheid dat am
per tien minuten later om precies
te zijn in de 14e minuut een blun
der van de Belgische doelman de di
recte oorzaak was van de gelijkma
ker.
Maar voor het zover was had
eerste rechtshalf Willenis, bij ver
rassing verkozen boven Vic Mees
plaats moeten maken voor de lie
veling van het Antwerpse publiek.
Zeer uitvoerig- beduidde manager
Constant Vandenstock dat de
man uit Lïerse geblesseerd was
geraakt. Nadat scheidsrechter
Kelly zich persoonlijk overal van
op de hoogte had gesteld kwam
dan, onder luide toejuichingen van
het publiek, Vic Mees, de Belgi
sche „record-international", het
veld op.
Gelijkmaker
Maar ook de Belgen kregen een des-
ilusie te verwerken. En het erge
was dat de blunder van doelman
Seghers mogelijk nog lachwekkender
was dan die fout van De Munek.
Toegegeven, het schot waarmee
Kees Rijvers de gelijkmaker scoor
de was hard en hoog. Maar daar
mee was eigenlijk alles gezegd, want
de bal was volkomen binnen het be
reik van Seghers. Tenminste zo
scheen het. doch toen de Gantolse-
doelman bij een poging om op te
springen uitgleed, werd de situatie
ineens heel anders. Vlak boven de
wanhopig grijpende handen van de
Belgische doelman kwam de bal in
de touwen (1-1).
Niet de Rode duivels waren oor-
(Zie slot pag. 4 kol. 1
