Romance van Prinses Margaret
IN BRAZILIAANS OERWOUD
VERRIJST MODERNE METROPOOL
„GOED KAMP"BELANGRIJKE
EXPOSITIE VOOR KAMPEERDERS
MAANDAG 28 MAART 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
1
Wereld van kunst en theater
werd voor prinses geopend
Tony's dubbele leven
III
WIE WAS en is Tony Arm
strong-Jones? Toen in 1952
heel Londen in opschudding
was en voorbereidingen trof
voor de kroning van koningin
Elisabeth, arriveerde er een
jongeman in de stad. Hij
droeg een bloem in zijn
knoopsgat en zijn gouden
haar glansde in de zon. Hij
begaf zich rechtstreeks naar
een bouwvallig pand in Pim-
lico, een morsige buurt achter
het Buckingham Palace, waar
vele bohémiens, dikwijls af
komstig uit de gegoede
stand, zich vestigden.
Daar aangekomen ging hij
dadelijk aan het werk om
met een kwast en een pot
verf zijn huisje wat op te
knappen. Deze jongeman van
tweeëntwintig jaar was nie
mand minder dan Tony Arm
strong-Jones, de zoon van
een bekend advocaat. Hij
werkte hard, repareerde
scheuren in de muren en
maakte van deze bouwval,
die eens bewoond werd door
een arme kleermaker, een ge
zellig huis. Er was niemand
die toen kon vermoeden en
Tony wel het minst, dat hij
op zekere dag niemand min
der dan prinses Margaret zou
trouwen.
Hij toverde het eens zo grauwe
huisje om in een aangename wo
ning, gemeubileerd met leuke
„doe-het-zelf" meubeltjes. De
mensen in de er naast gelegen
wasserij roken de geur van spa
ghetti. gekookte worstjes, van
celluloid en fotografische chemi
caliën. Zij vonden hem een rare
snaak, maar de buren op de bo
venverdieping hadden bijzonder
veel plezier in de jazzplaatjes die
hij regelmatig draaide.
Maar Tony leidde een dubbel le
ven. Niemand van de bevolking
van Pimlico had er een flauw ver
moeden van, dat diezelfde rare
snaak ook een bijzonder fraai
apartement had in Albany, een
exclusieve wijk, waar prominente
lieden wonen, zoals onder andere
de schrijver J. B. Priestley en de
toneelschrijver Terence Rattigan,
die rijke buren waren van Tony
Armstrong-J ones
Mislukking dreigde
ZrjN VADER, de advocaat, was
wanhopig over zijn zoon. Geluk
kig was de jongen in zijn kinder
jaren hersteld van een aandoe
ning van kinderverlamming, maar
op school en later op de Cam
bridge universiteit bleef het maar
matigjes met hem. Zijn enige
prestatie is eigenlijk geweest, dat
hij de roeiploeg van Cambridge in
de traditionele bootrace, in 1950
naar de overwinning had ge
voerd
Toen kwam er een nare fase in
zijn leven. Zoals wel meer voor
komt bij jongelieden uit de grote
stad die over wat geld beschik
ken en Tony beschikte daar
over, want hij had geld geërfd
van zijn grootvader, een bekend
zenuwspecialist ging hij veel
uit en smeet met geld, zonder
echter zelf te werken.
Gelukkig kwam daar snel een
einde aan. Op een feestje dat bij
kennissen werd gegeven, ont
moette de jongeman niemand
minder dan Baron, de beroemde
Engelse hoffotograaf. Deze fi
guur en dit beroep trok hem, To-
ny, zo aan, dat hij alle moeite
deed om een baantje te krijgen
als assistent van Baron. Dat lukte
en de jonge Armstrong-Jones
kwam in dienst van de beroemde
fotograaf, die ieder lid van de ko
ninklijke familie tot zijn cliënten
mocht rekenen.
Deze betrekking was een kolfje
naar de hand van de jongeman,
want hij was altijd al een enthou
siast amateur-fotograaf geweest.
Wanneer zijn vrienden sport be
oefenden op de velden van Eton,
kon men Tony vinden in de pitto
reske stradtjes van Windsor, waar
hij fraaie foto's maakte.
Toen hij bij Baron in dienst
kwam en eenmaal met het ware
vak kennis had gemaakt zei hij
tegen een vriend: „Ik zal verder
leven voor de fotografie. Ik wil
niets anders doen!"
Fotograaf
TONY gaf zijn kamers in Albany
op en hij werkte als een paard
voor Baron, hard studerende om
zich in zo kort mogelijke tijd alle
theorie en de goede techniek van
het vak eigen te maken. Hard
werken bleek trouwens d,e enige
manier voor hem om de ongeluk
kige ontwikkeling in zijn familie
te vergeten. Tony betreurde het
namelijk buitengewoon, dat zijn
ouders gingen scheiden. In zijn
spaarzame vrije uren werkte To
ny ook hard aan de verfraaiing
van zijn onderdak in Pimlico, dat
hij omtoverde in een paleisje.
Er waren verschillende klanten
van Baron, die de nieuwe jonge
assistent uitnodigden, maar Tony
wees alle invitaties af.
Regelmatig bezocht Baron de ko
ninklijke familie op Buckingham
Palace wanneer er weer foto's
moesten worden gemaakt. Op de
ze uitjes vergezelde Tony zijn
baas, maar hij was dan niets
meer dan het hulpje, dat de ca
mera's en de andere apparatuur
mocht dragen. Merkwaardig ge
noeg ontmoette hij prinses Mar
garet bij die gelegenheden geen
enkele maal. De hertog van Edin
burgh mocht deze vlotte actieve
assistent graag, maar bewaarde
uiteraard de afstand.
Toen kwam plotseling bij de
jongeman de idee op om met
Baron te breken. Hij nam zijn
ontslag en vestigde zich als
zelfstandig soeïety-fotograaf.
Zijn studio richtte hij in te
Pimlico. Zijn huis werd zijn
bedrijfspand en van dit punt
trok hij naar de parties van
vooraanstaande personen en
naar recepties van de diploma
ten en evenzo vond men hem
op de treden van de kerktrap-
pen om foto's te nemen van
belangrijke huwelijken.
De roem
ARMSTRONG—JONES, zoals de
hele wereld hem nu noemt, voelde
zich toch niet gélukkig met dit
massawerk. Hij voelde meer voor
de fijne fotografie, het sudio-
werk lokte hem meer dan de re
portage. Hij had grote belangstel
ling voor het maken van fraaie
foto's voor de grote geïllustreerde
bladen en dergelijke.
Toen Baron kort daarop stierf,
was kleine Tony - hij is slechts
enkele centimeters groter dan
prinses Margaret reeds een
bekend en succesvol fotograaf.
Sterren als Alec Guinness, Claire
Bloom en Dirk Bogarde poseer
den graag voor hem. Hij maakte
zo snel carrière, dat zelfs Anna
Massey, een dochter van de be
roemde Raymond Massey, hem
nog maar met moeite kon over
reden haartrouwfoto's te maken.
Op artistiek gebied .heeft Tony
ArmstrongJones wel enkele ga
ven uit zijn familie meegekregen,
onder andere van zijn oom de be
kende tekenaar Oliver Messel.
Ook van zijn moeder, nu gravin
van Rosse, die eens de kostuums
ontwierp voor de fabelachtige
Charles Cochran shows. Typisch
in de stijl van ArmstrongJones
zijn de helverlichte achtergron
den, waartegen $e koppen of fi'-
guren bijna dé indruk wékken
van een silhouet. Elke foto is wel-
ovenvogen en artistiek verant
woord.
Prinses Margaret met haar ver
loofde bij een balletvoorstelling.
De jonge Tony als cricketspeler.
Hof en toneel
IN DE LOOP van 1956 kreeg To
ny ArmstrongJones een telefo
nisch verzoek van Buckingham
Palace of hij bereid was om een
aantal foto's te maken van prins
Charles en prinses Anne.
De verjaardagsfoto's van de ko
ninklijke kinderen trokken de
aandacht in de hele wereld. Tony
kreeg het verzoek om een ten
toonstelling van zijn werk in te
richten in een van de beroemde
fotosalons van Londen Bovendien
stelde hij een prachtige collectie
foto's samen die hij maakte in de
straten van Londen en gaf die in
boekvorm uit, mede om aan te
tonen, dat hij ook nog iets meer
kon dan alleen hof foto's maken,
waardoor hij een grote naam had
gekregen.
Zo'n enkele koninklijke foto kan
een bedrag van niet minder dan
ongeveer 50.000 opbrengen door
de wereldproduktierechten.
Tony ging met vakantie naar het
eiland Malta in de Middellandse
Zee. Ook daar nam hij een groot
aantal foto's, die een schitterend
beeld gaven van het eiland en zijn
bewoners. Toen hij in Engeland
terugkeerde, gaf hij in samenwer
king met Sacheverell Sitwell een
boek uit over Malta, waarin zijn
foto's waren opgenomen.
Tony Armstrong werd beroemd en
foto's die hij maakte, hingen in de
Vitrines van de Londense schouw
burgen. Rijke dames moesten zijn
foto's betalen met bedragen rond
de 600, maar theaterfoto's
maakte hij bijvoorbeeld voor
slechts 12.50 omdat hij het. zo'n
leuk werk vond. Tony is echter
een zeer consciëntieus fotograaf.
Zo maakte hij eens foto's van
Op een dag schreef hij een
brief naar de hertogin van
Kent, waarin hij verwees naar
zijn leertijd bij Baron en waar
hij hij toestemming verzocht
om foto's te mogen maken van
haar dochter prinses Alexan
dra. Het resultaat was een wei
gering. Maar hij kreeg wel toe
stemming om portretten te
maken van de hertog van Kent
en wel op zijn 21e verjaardag.
Deze foto's vieleh buitenge
woon in de smaak en daarmee
was de naam van Tony aan
het hof gemaakt. Zelfs konin
gin Elizabeth' sprak haar per
soonlijke bewondering nit voor
deze portretten.
Mariene Dietrich, maar hij wei
gerde deze foto's aan de pers af
te staan, zonder haar uitdrukke
lijke toestemming. Hij wilde geen
misbruik maken van haar bereid
heid om voor hem te poseren.
Mode-ontwerper
TONY ZOCHT nog steeds naar
nieuwe terreinen waarop hij zijn
creatieve vermogens kon botvie
ren. Hij ging over tot mode-ont
werpen en creëerde een aantal ski
kostuums. De kritiek van de vak
mensen was echter niet bevredi
gend. Toen wierp hij zich op zijn
oude liefde, het toneel. Hij kwam
in contact met John Cranko, een
man die fantastische revues uit
bracht, in een surrealistische stijl.
Tony zorgde hierbij voor een aan
tal decors, bestaande uit enorm
grote foto's, die daar speciaal
voor werden opgenomen.
Prinses Margaret interesseer
de zich bijzonder voor de re
vues van Cranko en wel in die
mate, dat zij een van zijn re
vues tweemaal ging zien bin
nen het tijdsbestek van enkele
dagen Het was door deze John
Cranko, dat Tony prinses Mar-
f aret ontmoette op een toneel-
eestje. Hier vertelde hij haar
van zijn plannen voor decors
voor de nieuwe revue van
Cranko. De prinses merkte la
chend op: „Dan koop ik alle
plaatsen
Later ontmoette Tony prinses
Margaret op andere society-feest-
jes en reeds spoedig werd hij haar
vriend. Hij werd opgenomen in de
kring van voorname jongelui die
de feesten op Clarence House op
fleurden. Allemaal mochten ze de
vlotte fotograaf graag, om wiens
verhalen ze dikwijls smakelijk
konden lachen. Hij behoorde re
gelmatig tot het groepje van vier
of zes, dat samen met prinses
Margaret uitging naar bioscopen
of theaters. De prinses wenste
dit, opdat er geen aanleiding zou
zijn tot praatjes, welk rifeico be
stond, wanneer zij met een enkele
heer uit zou gaan.
Langzamerhand trok Tony zich
terug uit zijn vroegere leven.
Geen keurig in avondkleding ge
kleed fuifnummer meer, dat 's
morgens wakker werd in een
goudvisvijver of die om de een of
andere reden uit de Savoy werd
gezet. Niets meer van dat alles.
Afscheid
DE FOTO'S die hij van prinses
Margaret nam ter gelegenheid
van haar negenentwintigste ver
jaardag, waren een ware sensatie.
Ze waren voortreffelijk, maar nie
mand wist, dat dit vrijwel de
laatste waren die hij als beroeps
fotograaf nam.
Hij verwijderde zijn naam van
zijn studio in Pimlico. Hij had
voor prinses Margaret de
dwarrelende en kleurrijke we
reld geopend van kunst en
theater, waar zij zich was
gaan thuisvoelen. Maar nu gaf
hij zijn liefhebberijen op. Zijn
romance was begonnen en goe
de vrienden van prinses Mar
garet zoals de families Fry,
Nevill en Wills verleenden hem
in de weekends gastvrijheid.
Slechts een kleine groep van
vertrouwden wist wat er ge
beurde. Slechts zij wisten, dat
hij ook in Sandringham en
Balmoral was.
Aan het eind van 1959 vertoefde
hij lange tijd geheel alleen op
Birr Castle, het huis van zijn
moeder, waar hij in totale afzon
dering tot een belangrijke con
clusie moest komen. Enerzijds z'n
oude leven en de fotografie, an
derzijds prinses Margaret. En
niemand had er het flauwste ver
moeden van, dat dit het werk was
van de koningin-moeder, die voor
gesteld had om de jongelui de ge
legenheid te geven elk afzonder
lijk een en ander te overdenken
en op deze wijze tot een beslis
sing te komen voor de toekomstt.
Zij kwamen tot eenzelfde besluit
en de verloving werd een feit.
Verbaasde portretten
TOEN Margarets a.s. gemaal in
zijn nieuwe vertrekken in Buc
kingham Palace kwam, keek hij
met kritisch vakmansoog naar de
portretten van koningin Victoria
en prins Alberten het lijdt
geen twijfel of ze keken stomver
baasd naar hem.
Tony's vader die voor de derde
maal gehuwd is. feliciteerde zijn
zoon telegrafisch van Bermuda,
waar hij op huwelijksreis was
met zijn nieuwe bruid, die slechts
een jaar ouder is dan piinses
Margaret
Wat zou wijlen koningin Mary
gezegd heben Ton's huidige
stiefmoeder was vroeger stewar
dess bij een luchtvaartmaatschap
pij en zijn stiefmoeder van enkele
jaren geleden was een gewezen
revuegirl. In haar nieuwe schoon
familie vindt de prinses vogels
van diverse pluimage, waaronder
een meisje dat'bij een tentoon
stellingsgebouw scheermesjes ver
kocht, een dochter van een fruit
handelaar en vele anderen.
Wanneer koningin Mary nog leef
de, zou ze zich geschokt voelen...
Maar vermoedelijk zou zij ten
slotte toch waardering hebben
voor de nieuwe wind die door het
paleis zal waaien.
(Copyright P.Z.C,Opera Mundi)
Helen Catchcart.
NA HONDERDVIJFTIG JAAR „PLANNEN"
Centrum moet in april
voltooid zijn
HONDERDVIJFTIG JAAR OUD is
het plan om een stuk groen oenooud
van Brazilië te ontginnen én op het
afgebrande, kale terrein een moderne
metropool op te trekken. De staats
kas heeft zulke fantasieën nooit kun
nen steunen. Ook tegenwoordig kan
zij het niet. Maar de sterke man van
Brazilië, president Juscelino Kubit-
schek, heeft desondanks de hoofd
stroom van fiscale inkomsten naar
Brasilia geleid en het veel bekriti
seerde wolkenkrabberobject in het
oerwoud tot een van zijn lieve
lingsideeën gemaakt, aldus schrijft
Rolf Seéler in de „Frankfurter All-
gemeine Zeitung".
Vandaag aan de dag kronkelen auto
wegen met vier banen over het hob
belige aardtapijt van de ontgonnen
wildernis. Spoorrails dringen bijna
door tot Anapolis en Pirapora; en
naast de voorlopig nog houten
hangars van de haastig verrezen
luchthaven dalen reeds de machines
van vijftien maatschappijen en onder
nemingen. Zeventienduizend luchtrei
zigers per maand registreert de ad
ministratie van de luchthaven in het
oerwoud. De taxi, die de bezoekers
naar het enige hotel hobbelt, dat de
stad-van-de-toekomst rijk is, moet
voorlopig nog knuppelwegen en brug
gen van boomstammen passeren om.
de 350 bedden tellende residentie van
het cbmfort' te kunnen bereiken'.
Stof
De gehele stad maakt de indruk,
onder het rode stof te verstikken.
Vrachtauto's, met arbeiders en
waterzakken beladen, malen zich
over de uitgedroogde zandwegen
tot voor de bouwwerken. Het fijne
stof wervelt in neus, oren en ogen.
De opgewaaide, wolken rood poe
der verduisteren zelfs de Brazili
aanse zon.
De ontwerpers van het „Brasilia
Palace Hotel" hebben het inte
rieur aangepast bij de met stof
bedekte gasten: Bordeauxkleurige
lopers, karmijnrode handdoeken,
rose linnen
Aarzelend
Slechts aarzelend heeft men vijf jaar
geleden het door de president geop
perde plan gesteund.
Maar thans hebben de „haute finan
ce", de culturele toplaag en de gees
telijkheid zich eveneens in Brasilia
gevestigd.
In de toekomstige bankwijken wor
den al onderaardse stalen kluizen ge
bouwd. Auto's van spaarbanken rij
den op de dag van uitbetalen langs
de gebouwen: Een hulparbeider ver
dient hier meer dan iedere gemiddel
de employé in de rest van het land.
Brasilia is geprojecteerd als bisdom
met 22 parochies.
Waar thans nog verse hopen aarde
liggen» vertelt een bord, dat men zich
in een toekomstig Frans cultureel
centrum bevindt. De grond van het
oerwoud is verkaveld. De percelen,
die met palen gemarkeerd zijn, zijn
genoemd naar naties in alle wereld
delen: „Cuba". „Duitsland", „Ver
enigde Staten", „Litauen"
Een vierkante meter grond kost 27
cent. Per maand worden 120 stuk
ken grond verkocht. De speculatie
neemt toe!
's Avonds zetten duizenden schijn
werpers het geweldige decor-in-op-
bouw in het oerwoud In een wit
licht. Geen ogenblik rust het werk,
geld speelt geen rol
Wat Brasilia zal kosten?
Geen mens weet het, of kan het ook
maar benaderen. De tijd dringt.
Want in april moet het centrum van
de stad voltooid zijn. Dan is Kubit-
scheks ambtsperiode afgelopen.
En hoe zijn mogelijke opvolger
over het gehele project denkt, for
muleerde een afgevaardigde van
de Senaat aldus: „Het was dwaas
om met de bouw te beginnen,
maar het zou een misdaad zijn
om nadat er zoveel geïnvesteerd
is, niet er mee door te gaan".
Overleg over exploitatie
olieterreinen in Sumatra
Een .uit vier leden bestaande com
missie van Japanners zal naar Indo
nesië vertrekken voor de (voorheen
enkele keren verdaagde) onderhan
delingen over de exploitatie van olie-
terreinen in Noord-Sumatra.
Naar men verwacht, zal de overeen
komst half april te Tokio worden on
dertekend tussen een Japanse onder
neming voor oliewinning en de Per-
mina, de nationale Indonesische pe-
troleummaatschappij.
GROOT AANTAL CARAVANS
Ook aandacht voor
voorlichting
Een honderdvijftigtal exposanten
neemt met honderden soorten tenten
en ruim 150 caravans aan de 8e
A.N.W.B.-tentoonstelling „Goed
Kamp" deel. De beide grote, perma
nente hallen van het Houtrusteom-
plex in Den Haag zullen een globaal
beeld geven van datgene, wat „Goed
Kamp" dit jaar te bieden heeft aan
tenten, caravans en kampeeruitrus
tingen. Men zal er het gehele scala
van tenten aantreffen, van het klein
ste lichtgewichttentje van de rugzak-
kampeerder af tot de 8- en zelfs 10-
persoons bungalowtenten, ware
„kampeervilla's.
Er zijn wederom flinke „groenstro
ken" aangebracht, die de expositie
ruimte voldoende overzichtelijk ma
ken en de bezoekers in staat stellen
de tenten en andere materialen in
een goede kampeersfeer te bezien.
De grootste extra-hal. die 150 m lang
en 40 m breed is, zal vrijwel geheel
in beslag worden genomen door meer
dan honderd caravans, van zeer uit
eenlopend model, waaronder enkele
tientallen „primeurs", nog niet eer
der in Nederland tentoongestelde
types.
In de beide andere tijdelijk opgetrok
ken hallen voeren de tenten de bo
ventoon. Men zal er een keur van
binnen- en buitenlandse „linnen huis
jes" aantreffen, die in hun verschei
denheid de uiteenlopende manieren
van kamperen manifesteren, die zich
de laatste jaren hebben ontwikkeld
en waarbij de snelle motorisering en
de daarmede gepaard gaande oplos
sing van het bagageprobleem een rol
spelen.
Voorts biedt deze 8e „Goed Kamp",
weer een rijke verscheidenheid op
het gebied van kampeermeubelen,
luchtbedden, veldbedden, dekens,
slaapzakken ook op dit gebied is er
weer nieuws aan de markt ma
trassen. keukenuitrustingen en kook-
apparaturen in een bonte variatie.
Het is typerend voor de behoefte aan
comfort van de moderne kampeer
der, dat zich tussen deze keukenma
terialen de kampeerkoelkast er is
er ditmaal een, die op butaangas
werkt en aan gebruik 18 cent per
dag kost een vaste plaats heeft
verworven. In belangrijke mate zal
thans ook aan de ideale vakantiekle-
ding aandacht worden gewijd.
Van groot belang is uiteraard
weer het voorlichtende element
op deze tentoonstelling, voor een
deel geconcentreerd in een enor
me A.N.W.B.-informatiestand,
waar tientallen deskundigen de
geïnteresseerden zullen adviseren
omtrent alles, wat met hun va
kantie-, caravan- en kampeer-
plannen van doen heeft.
(Advertentie)
altijd een
paar Akkertjes
bij u
om metéén pijn
te stillen.
AKKERTJES
fUtso» do pg» weg
Twee opstandigen houden
16 gijzelaars gevangen
Iu de gevangenis van Nashville In
de Amerikaanse staat Tennessee hou
den twee met pistolen gewapende ge
vangenen zestien mensen als gijze
laar gevangen in een kantoorlokaal.
De twee rebellen, Charles Farra (le
venslang wegens roof en ontvoering)
en Robert Rivera (40 jaar wegens
roof) eisen hun vrijheid, een dienst
auto en een vrijgeleide van drie man.
Zij worden als zeer gevaarlijk be
schouwd. Men vreest dat zij weinig
consideratie met de gijzelaars zullen
gebruiken.
Niettemin zal hun eis worden afge
wezen. De reusachtige gevangenis is
aan alle kanten door schijnwerpers
verlicht. De 1700 gevangenen hebben
woensdag wegens de rebellie van het
tweetal geen avondeten gehad.
Een geestelijke heeft woensdag 50
minuten met de opstandelingen ge
sproken om te trachten hen tot over
gave te bewegen. Hij keerde terug
met de boodschap: „Als wij onze
vrijheid niet krijgen, komt er moord
op grote schaal".