Romance van Prinses Margaret IN BRAZILIAANS OERWOUD VERRIJST MODERNE METROPOOL „GOED KAMP"BELANGRIJKE EXPOSITIE VOOR KAMPEERDERS MAANDAG 28 MAART 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 1 Wereld van kunst en theater werd voor prinses geopend Tony's dubbele leven III WIE WAS en is Tony Arm strong-Jones? Toen in 1952 heel Londen in opschudding was en voorbereidingen trof voor de kroning van koningin Elisabeth, arriveerde er een jongeman in de stad. Hij droeg een bloem in zijn knoopsgat en zijn gouden haar glansde in de zon. Hij begaf zich rechtstreeks naar een bouwvallig pand in Pim- lico, een morsige buurt achter het Buckingham Palace, waar vele bohémiens, dikwijls af komstig uit de gegoede stand, zich vestigden. Daar aangekomen ging hij dadelijk aan het werk om met een kwast en een pot verf zijn huisje wat op te knappen. Deze jongeman van tweeëntwintig jaar was nie mand minder dan Tony Arm strong-Jones, de zoon van een bekend advocaat. Hij werkte hard, repareerde scheuren in de muren en maakte van deze bouwval, die eens bewoond werd door een arme kleermaker, een ge zellig huis. Er was niemand die toen kon vermoeden en Tony wel het minst, dat hij op zekere dag niemand min der dan prinses Margaret zou trouwen. Hij toverde het eens zo grauwe huisje om in een aangename wo ning, gemeubileerd met leuke „doe-het-zelf" meubeltjes. De mensen in de er naast gelegen wasserij roken de geur van spa ghetti. gekookte worstjes, van celluloid en fotografische chemi caliën. Zij vonden hem een rare snaak, maar de buren op de bo venverdieping hadden bijzonder veel plezier in de jazzplaatjes die hij regelmatig draaide. Maar Tony leidde een dubbel le ven. Niemand van de bevolking van Pimlico had er een flauw ver moeden van, dat diezelfde rare snaak ook een bijzonder fraai apartement had in Albany, een exclusieve wijk, waar prominente lieden wonen, zoals onder andere de schrijver J. B. Priestley en de toneelschrijver Terence Rattigan, die rijke buren waren van Tony Armstrong-J ones Mislukking dreigde ZrjN VADER, de advocaat, was wanhopig over zijn zoon. Geluk kig was de jongen in zijn kinder jaren hersteld van een aandoe ning van kinderverlamming, maar op school en later op de Cam bridge universiteit bleef het maar matigjes met hem. Zijn enige prestatie is eigenlijk geweest, dat hij de roeiploeg van Cambridge in de traditionele bootrace, in 1950 naar de overwinning had ge voerd Toen kwam er een nare fase in zijn leven. Zoals wel meer voor komt bij jongelieden uit de grote stad die over wat geld beschik ken en Tony beschikte daar over, want hij had geld geërfd van zijn grootvader, een bekend zenuwspecialist ging hij veel uit en smeet met geld, zonder echter zelf te werken. Gelukkig kwam daar snel een einde aan. Op een feestje dat bij kennissen werd gegeven, ont moette de jongeman niemand minder dan Baron, de beroemde Engelse hoffotograaf. Deze fi guur en dit beroep trok hem, To- ny, zo aan, dat hij alle moeite deed om een baantje te krijgen als assistent van Baron. Dat lukte en de jonge Armstrong-Jones kwam in dienst van de beroemde fotograaf, die ieder lid van de ko ninklijke familie tot zijn cliënten mocht rekenen. Deze betrekking was een kolfje naar de hand van de jongeman, want hij was altijd al een enthou siast amateur-fotograaf geweest. Wanneer zijn vrienden sport be oefenden op de velden van Eton, kon men Tony vinden in de pitto reske stradtjes van Windsor, waar hij fraaie foto's maakte. Toen hij bij Baron in dienst kwam en eenmaal met het ware vak kennis had gemaakt zei hij tegen een vriend: „Ik zal verder leven voor de fotografie. Ik wil niets anders doen!" Fotograaf TONY gaf zijn kamers in Albany op en hij werkte als een paard voor Baron, hard studerende om zich in zo kort mogelijke tijd alle theorie en de goede techniek van het vak eigen te maken. Hard werken bleek trouwens d,e enige manier voor hem om de ongeluk kige ontwikkeling in zijn familie te vergeten. Tony betreurde het namelijk buitengewoon, dat zijn ouders gingen scheiden. In zijn spaarzame vrije uren werkte To ny ook hard aan de verfraaiing van zijn onderdak in Pimlico, dat hij omtoverde in een paleisje. Er waren verschillende klanten van Baron, die de nieuwe jonge assistent uitnodigden, maar Tony wees alle invitaties af. Regelmatig bezocht Baron de ko ninklijke familie op Buckingham Palace wanneer er weer foto's moesten worden gemaakt. Op de ze uitjes vergezelde Tony zijn baas, maar hij was dan niets meer dan het hulpje, dat de ca mera's en de andere apparatuur mocht dragen. Merkwaardig ge noeg ontmoette hij prinses Mar garet bij die gelegenheden geen enkele maal. De hertog van Edin burgh mocht deze vlotte actieve assistent graag, maar bewaarde uiteraard de afstand. Toen kwam plotseling bij de jongeman de idee op om met Baron te breken. Hij nam zijn ontslag en vestigde zich als zelfstandig soeïety-fotograaf. Zijn studio richtte hij in te Pimlico. Zijn huis werd zijn bedrijfspand en van dit punt trok hij naar de parties van vooraanstaande personen en naar recepties van de diploma ten en evenzo vond men hem op de treden van de kerktrap- pen om foto's te nemen van belangrijke huwelijken. De roem ARMSTRONG—JONES, zoals de hele wereld hem nu noemt, voelde zich toch niet gélukkig met dit massawerk. Hij voelde meer voor de fijne fotografie, het sudio- werk lokte hem meer dan de re portage. Hij had grote belangstel ling voor het maken van fraaie foto's voor de grote geïllustreerde bladen en dergelijke. Toen Baron kort daarop stierf, was kleine Tony - hij is slechts enkele centimeters groter dan prinses Margaret reeds een bekend en succesvol fotograaf. Sterren als Alec Guinness, Claire Bloom en Dirk Bogarde poseer den graag voor hem. Hij maakte zo snel carrière, dat zelfs Anna Massey, een dochter van de be roemde Raymond Massey, hem nog maar met moeite kon over reden haartrouwfoto's te maken. Op artistiek gebied .heeft Tony ArmstrongJones wel enkele ga ven uit zijn familie meegekregen, onder andere van zijn oom de be kende tekenaar Oliver Messel. Ook van zijn moeder, nu gravin van Rosse, die eens de kostuums ontwierp voor de fabelachtige Charles Cochran shows. Typisch in de stijl van ArmstrongJones zijn de helverlichte achtergron den, waartegen $e koppen of fi'- guren bijna dé indruk wékken van een silhouet. Elke foto is wel- ovenvogen en artistiek verant woord. Prinses Margaret met haar ver loofde bij een balletvoorstelling. De jonge Tony als cricketspeler. Hof en toneel IN DE LOOP van 1956 kreeg To ny ArmstrongJones een telefo nisch verzoek van Buckingham Palace of hij bereid was om een aantal foto's te maken van prins Charles en prinses Anne. De verjaardagsfoto's van de ko ninklijke kinderen trokken de aandacht in de hele wereld. Tony kreeg het verzoek om een ten toonstelling van zijn werk in te richten in een van de beroemde fotosalons van Londen Bovendien stelde hij een prachtige collectie foto's samen die hij maakte in de straten van Londen en gaf die in boekvorm uit, mede om aan te tonen, dat hij ook nog iets meer kon dan alleen hof foto's maken, waardoor hij een grote naam had gekregen. Zo'n enkele koninklijke foto kan een bedrag van niet minder dan ongeveer 50.000 opbrengen door de wereldproduktierechten. Tony ging met vakantie naar het eiland Malta in de Middellandse Zee. Ook daar nam hij een groot aantal foto's, die een schitterend beeld gaven van het eiland en zijn bewoners. Toen hij in Engeland terugkeerde, gaf hij in samenwer king met Sacheverell Sitwell een boek uit over Malta, waarin zijn foto's waren opgenomen. Tony Armstrong werd beroemd en foto's die hij maakte, hingen in de Vitrines van de Londense schouw burgen. Rijke dames moesten zijn foto's betalen met bedragen rond de 600, maar theaterfoto's maakte hij bijvoorbeeld voor slechts 12.50 omdat hij het. zo'n leuk werk vond. Tony is echter een zeer consciëntieus fotograaf. Zo maakte hij eens foto's van Op een dag schreef hij een brief naar de hertogin van Kent, waarin hij verwees naar zijn leertijd bij Baron en waar hij hij toestemming verzocht om foto's te mogen maken van haar dochter prinses Alexan dra. Het resultaat was een wei gering. Maar hij kreeg wel toe stemming om portretten te maken van de hertog van Kent en wel op zijn 21e verjaardag. Deze foto's vieleh buitenge woon in de smaak en daarmee was de naam van Tony aan het hof gemaakt. Zelfs konin gin Elizabeth' sprak haar per soonlijke bewondering nit voor deze portretten. Mariene Dietrich, maar hij wei gerde deze foto's aan de pers af te staan, zonder haar uitdrukke lijke toestemming. Hij wilde geen misbruik maken van haar bereid heid om voor hem te poseren. Mode-ontwerper TONY ZOCHT nog steeds naar nieuwe terreinen waarop hij zijn creatieve vermogens kon botvie ren. Hij ging over tot mode-ont werpen en creëerde een aantal ski kostuums. De kritiek van de vak mensen was echter niet bevredi gend. Toen wierp hij zich op zijn oude liefde, het toneel. Hij kwam in contact met John Cranko, een man die fantastische revues uit bracht, in een surrealistische stijl. Tony zorgde hierbij voor een aan tal decors, bestaande uit enorm grote foto's, die daar speciaal voor werden opgenomen. Prinses Margaret interesseer de zich bijzonder voor de re vues van Cranko en wel in die mate, dat zij een van zijn re vues tweemaal ging zien bin nen het tijdsbestek van enkele dagen Het was door deze John Cranko, dat Tony prinses Mar- f aret ontmoette op een toneel- eestje. Hier vertelde hij haar van zijn plannen voor decors voor de nieuwe revue van Cranko. De prinses merkte la chend op: „Dan koop ik alle plaatsen Later ontmoette Tony prinses Margaret op andere society-feest- jes en reeds spoedig werd hij haar vriend. Hij werd opgenomen in de kring van voorname jongelui die de feesten op Clarence House op fleurden. Allemaal mochten ze de vlotte fotograaf graag, om wiens verhalen ze dikwijls smakelijk konden lachen. Hij behoorde re gelmatig tot het groepje van vier of zes, dat samen met prinses Margaret uitging naar bioscopen of theaters. De prinses wenste dit, opdat er geen aanleiding zou zijn tot praatjes, welk rifeico be stond, wanneer zij met een enkele heer uit zou gaan. Langzamerhand trok Tony zich terug uit zijn vroegere leven. Geen keurig in avondkleding ge kleed fuifnummer meer, dat 's morgens wakker werd in een goudvisvijver of die om de een of andere reden uit de Savoy werd gezet. Niets meer van dat alles. Afscheid DE FOTO'S die hij van prinses Margaret nam ter gelegenheid van haar negenentwintigste ver jaardag, waren een ware sensatie. Ze waren voortreffelijk, maar nie mand wist, dat dit vrijwel de laatste waren die hij als beroeps fotograaf nam. Hij verwijderde zijn naam van zijn studio in Pimlico. Hij had voor prinses Margaret de dwarrelende en kleurrijke we reld geopend van kunst en theater, waar zij zich was gaan thuisvoelen. Maar nu gaf hij zijn liefhebberijen op. Zijn romance was begonnen en goe de vrienden van prinses Mar garet zoals de families Fry, Nevill en Wills verleenden hem in de weekends gastvrijheid. Slechts een kleine groep van vertrouwden wist wat er ge beurde. Slechts zij wisten, dat hij ook in Sandringham en Balmoral was. Aan het eind van 1959 vertoefde hij lange tijd geheel alleen op Birr Castle, het huis van zijn moeder, waar hij in totale afzon dering tot een belangrijke con clusie moest komen. Enerzijds z'n oude leven en de fotografie, an derzijds prinses Margaret. En niemand had er het flauwste ver moeden van, dat dit het werk was van de koningin-moeder, die voor gesteld had om de jongelui de ge legenheid te geven elk afzonder lijk een en ander te overdenken en op deze wijze tot een beslis sing te komen voor de toekomstt. Zij kwamen tot eenzelfde besluit en de verloving werd een feit. Verbaasde portretten TOEN Margarets a.s. gemaal in zijn nieuwe vertrekken in Buc kingham Palace kwam, keek hij met kritisch vakmansoog naar de portretten van koningin Victoria en prins Alberten het lijdt geen twijfel of ze keken stomver baasd naar hem. Tony's vader die voor de derde maal gehuwd is. feliciteerde zijn zoon telegrafisch van Bermuda, waar hij op huwelijksreis was met zijn nieuwe bruid, die slechts een jaar ouder is dan piinses Margaret Wat zou wijlen koningin Mary gezegd heben Ton's huidige stiefmoeder was vroeger stewar dess bij een luchtvaartmaatschap pij en zijn stiefmoeder van enkele jaren geleden was een gewezen revuegirl. In haar nieuwe schoon familie vindt de prinses vogels van diverse pluimage, waaronder een meisje dat'bij een tentoon stellingsgebouw scheermesjes ver kocht, een dochter van een fruit handelaar en vele anderen. Wanneer koningin Mary nog leef de, zou ze zich geschokt voelen... Maar vermoedelijk zou zij ten slotte toch waardering hebben voor de nieuwe wind die door het paleis zal waaien. (Copyright P.Z.C,Opera Mundi) Helen Catchcart. NA HONDERDVIJFTIG JAAR „PLANNEN" Centrum moet in april voltooid zijn HONDERDVIJFTIG JAAR OUD is het plan om een stuk groen oenooud van Brazilië te ontginnen én op het afgebrande, kale terrein een moderne metropool op te trekken. De staats kas heeft zulke fantasieën nooit kun nen steunen. Ook tegenwoordig kan zij het niet. Maar de sterke man van Brazilië, president Juscelino Kubit- schek, heeft desondanks de hoofd stroom van fiscale inkomsten naar Brasilia geleid en het veel bekriti seerde wolkenkrabberobject in het oerwoud tot een van zijn lieve lingsideeën gemaakt, aldus schrijft Rolf Seéler in de „Frankfurter All- gemeine Zeitung". Vandaag aan de dag kronkelen auto wegen met vier banen over het hob belige aardtapijt van de ontgonnen wildernis. Spoorrails dringen bijna door tot Anapolis en Pirapora; en naast de voorlopig nog houten hangars van de haastig verrezen luchthaven dalen reeds de machines van vijftien maatschappijen en onder nemingen. Zeventienduizend luchtrei zigers per maand registreert de ad ministratie van de luchthaven in het oerwoud. De taxi, die de bezoekers naar het enige hotel hobbelt, dat de stad-van-de-toekomst rijk is, moet voorlopig nog knuppelwegen en brug gen van boomstammen passeren om. de 350 bedden tellende residentie van het cbmfort' te kunnen bereiken'. Stof De gehele stad maakt de indruk, onder het rode stof te verstikken. Vrachtauto's, met arbeiders en waterzakken beladen, malen zich over de uitgedroogde zandwegen tot voor de bouwwerken. Het fijne stof wervelt in neus, oren en ogen. De opgewaaide, wolken rood poe der verduisteren zelfs de Brazili aanse zon. De ontwerpers van het „Brasilia Palace Hotel" hebben het inte rieur aangepast bij de met stof bedekte gasten: Bordeauxkleurige lopers, karmijnrode handdoeken, rose linnen Aarzelend Slechts aarzelend heeft men vijf jaar geleden het door de president geop perde plan gesteund. Maar thans hebben de „haute finan ce", de culturele toplaag en de gees telijkheid zich eveneens in Brasilia gevestigd. In de toekomstige bankwijken wor den al onderaardse stalen kluizen ge bouwd. Auto's van spaarbanken rij den op de dag van uitbetalen langs de gebouwen: Een hulparbeider ver dient hier meer dan iedere gemiddel de employé in de rest van het land. Brasilia is geprojecteerd als bisdom met 22 parochies. Waar thans nog verse hopen aarde liggen» vertelt een bord, dat men zich in een toekomstig Frans cultureel centrum bevindt. De grond van het oerwoud is verkaveld. De percelen, die met palen gemarkeerd zijn, zijn genoemd naar naties in alle wereld delen: „Cuba". „Duitsland", „Ver enigde Staten", „Litauen" Een vierkante meter grond kost 27 cent. Per maand worden 120 stuk ken grond verkocht. De speculatie neemt toe! 's Avonds zetten duizenden schijn werpers het geweldige decor-in-op- bouw in het oerwoud In een wit licht. Geen ogenblik rust het werk, geld speelt geen rol Wat Brasilia zal kosten? Geen mens weet het, of kan het ook maar benaderen. De tijd dringt. Want in april moet het centrum van de stad voltooid zijn. Dan is Kubit- scheks ambtsperiode afgelopen. En hoe zijn mogelijke opvolger over het gehele project denkt, for muleerde een afgevaardigde van de Senaat aldus: „Het was dwaas om met de bouw te beginnen, maar het zou een misdaad zijn om nadat er zoveel geïnvesteerd is, niet er mee door te gaan". Overleg over exploitatie olieterreinen in Sumatra Een .uit vier leden bestaande com missie van Japanners zal naar Indo nesië vertrekken voor de (voorheen enkele keren verdaagde) onderhan delingen over de exploitatie van olie- terreinen in Noord-Sumatra. Naar men verwacht, zal de overeen komst half april te Tokio worden on dertekend tussen een Japanse onder neming voor oliewinning en de Per- mina, de nationale Indonesische pe- troleummaatschappij. GROOT AANTAL CARAVANS Ook aandacht voor voorlichting Een honderdvijftigtal exposanten neemt met honderden soorten tenten en ruim 150 caravans aan de 8e A.N.W.B.-tentoonstelling „Goed Kamp" deel. De beide grote, perma nente hallen van het Houtrusteom- plex in Den Haag zullen een globaal beeld geven van datgene, wat „Goed Kamp" dit jaar te bieden heeft aan tenten, caravans en kampeeruitrus tingen. Men zal er het gehele scala van tenten aantreffen, van het klein ste lichtgewichttentje van de rugzak- kampeerder af tot de 8- en zelfs 10- persoons bungalowtenten, ware „kampeervilla's. Er zijn wederom flinke „groenstro ken" aangebracht, die de expositie ruimte voldoende overzichtelijk ma ken en de bezoekers in staat stellen de tenten en andere materialen in een goede kampeersfeer te bezien. De grootste extra-hal. die 150 m lang en 40 m breed is, zal vrijwel geheel in beslag worden genomen door meer dan honderd caravans, van zeer uit eenlopend model, waaronder enkele tientallen „primeurs", nog niet eer der in Nederland tentoongestelde types. In de beide andere tijdelijk opgetrok ken hallen voeren de tenten de bo ventoon. Men zal er een keur van binnen- en buitenlandse „linnen huis jes" aantreffen, die in hun verschei denheid de uiteenlopende manieren van kamperen manifesteren, die zich de laatste jaren hebben ontwikkeld en waarbij de snelle motorisering en de daarmede gepaard gaande oplos sing van het bagageprobleem een rol spelen. Voorts biedt deze 8e „Goed Kamp", weer een rijke verscheidenheid op het gebied van kampeermeubelen, luchtbedden, veldbedden, dekens, slaapzakken ook op dit gebied is er weer nieuws aan de markt ma trassen. keukenuitrustingen en kook- apparaturen in een bonte variatie. Het is typerend voor de behoefte aan comfort van de moderne kampeer der, dat zich tussen deze keukenma terialen de kampeerkoelkast er is er ditmaal een, die op butaangas werkt en aan gebruik 18 cent per dag kost een vaste plaats heeft verworven. In belangrijke mate zal thans ook aan de ideale vakantiekle- ding aandacht worden gewijd. Van groot belang is uiteraard weer het voorlichtende element op deze tentoonstelling, voor een deel geconcentreerd in een enor me A.N.W.B.-informatiestand, waar tientallen deskundigen de geïnteresseerden zullen adviseren omtrent alles, wat met hun va kantie-, caravan- en kampeer- plannen van doen heeft. (Advertentie) altijd een paar Akkertjes bij u om metéén pijn te stillen. AKKERTJES fUtso» do pg» weg Twee opstandigen houden 16 gijzelaars gevangen Iu de gevangenis van Nashville In de Amerikaanse staat Tennessee hou den twee met pistolen gewapende ge vangenen zestien mensen als gijze laar gevangen in een kantoorlokaal. De twee rebellen, Charles Farra (le venslang wegens roof en ontvoering) en Robert Rivera (40 jaar wegens roof) eisen hun vrijheid, een dienst auto en een vrijgeleide van drie man. Zij worden als zeer gevaarlijk be schouwd. Men vreest dat zij weinig consideratie met de gijzelaars zullen gebruiken. Niettemin zal hun eis worden afge wezen. De reusachtige gevangenis is aan alle kanten door schijnwerpers verlicht. De 1700 gevangenen hebben woensdag wegens de rebellie van het tweetal geen avondeten gehad. Een geestelijke heeft woensdag 50 minuten met de opstandelingen ge sproken om te trachten hen tot over gave te bewegen. Hij keerde terug met de boodschap: „Als wij onze vrijheid niet krijgen, komt er moord op grote schaal".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 7