PAGIM
Onconventionele woon-expositie
in Rotterdams „Bouwcentrum"
V.
Wel of geen
HOOGTEZON?
TOMADO
mengbeker
VRIJDAG 18 MAART 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
„DE KAMER VAN IK"
„Leer weer zondigen tegen woon-
voorschriften!" zeggen samenstellers
(Van onze redactrice)
De tentoonstelling „De Kamer
van Ik", die tot 27 maart in het
Bouwcentrum te R'dam wordt
gehouden, moet men niet zien
als een „gewone" woningten
toonstelling. Wie dat doet, zal
er hoogstwaarschijnlijk teleur
gesteld weggaan. Want een
woon-expositie in de heden
daagse zin des woords is „De
Kamer van Ik" beslist niet; een
eenheid van moderne stijlen,
een duidelijke richtlijn zal men
er vergeefs zoeken.
Wat dan wel? De samenstellers
geven op deze vraag het volgen
de antwoord, dat ergens in de
expositieruimte met duidelijke
letters te lezen staat:
„De mensen zoeken „de kamer
van Ik", de kamer van U en mij
en ons allemaal, de kamer waar
doorheen de polsslag slaat van het
volle leven, de kamer voor de dik
ke en dunne, de koelbloedige en
de warmbloedige, de kamer voor
alle typen die het handboek van
typologie maar op te noemen
iffc. Véél kamers dus.
Even wennen..
eetkamerstoeltjes met biezen zittink-
jes, die onweerstaanbaar aan groot
moeders keukenstoelen doen denken,
en zijn eerste reactie zal de gedach
te zijn dat die dingetjes nu wel hele
maal misstaan bij de stoere hard
houten tafel, waaraan ze geplaatst
zijn. Maar laat hij zijn fantasie wer
ken, dan plaatst hij zo'n stoeltje in
gedachten aan zo'n modern metalen
wandrekje met aangebouwd schrijf
blad, of misschien bij het fragiele
damesbureautje van zijn vrouw. En
wanneer hij dit doet, weet hij deze
expositie op de juiste waarde te
schatten: de „Kamer van Ik" toont
de materialen, maar uw smaak, fan
tasie en begrip zullen de rest moe
ten doen!
Bij die materialen móet iedereen
wel iets kunnen vinden al is
het maar een kleinigheid dat
hij of zij (misschien onbewust)
allang zoekt. Voor de één is dat
misschien de teakhouten eetka-
merstoel die, inplaats van een
stoffen bekleding, een zitting van
gevlochten touw heeft; voor de an-
lere de eenvoudige ronde spit
met houten lijst en leren ophang-
lus. Misschien ging uw verlangen
al lange tijd uit naar de rotan
fauteuil, waarvan het model on
weerstaanbaar doet denken aan
die zo uiterst-functionele fauteuils
uit Tati's zotte film „Mon Oncle",
mischien herkent U de zuiver.
vierkante blankeiken eettafel met
de verschroomde poten als de rui
me achtpersoons-tafel, die altijd
uw ideeaal is geweest. Als uw
wensen bescheiden zijn, gaan ze
wellicht alleen maar uit naar de
langwerpige zwarthouten fruït-
bak („fruit-strip" zou een beter
woord zijn), of naar de place-
mats van gespleten bamboe.
En wanneer U de merkwaardige „an-
derhalf-persoons" fauteuil van
chroom en gevlochten leer naar
men ons vertelde, een nog steeds in
trek zijnd ontwerp uit 1925 dat een
onwaarsehijnlijk-hoog bedrag kost
een uitgesproken monster wilt
vinden, dan mag dat gerust. Want
op deze tentoonstelling behoeft U
alleen maar mooi te vinden, wat U
werkelijk uit de grond van uw hart
mooi vindt en U moogt ook lelijk
vinden, wat U uit de grond van uw
hart lelijk vindt. Daarom: heet deze
expositie dan ook „De kamer van
Ik".
Enkele van de „dingen om ons
heen" die te zien zijn op de
expositie )rDe kamer van Ik":
een eettafel van matglanzend
hardhout met twee eetkamer-
stoelen (Italiaanse ontwerpen)
geplaatst tegen een decor van
twee verschillende soorten be
hangselpapier. Ook het ser
viesgoed behoort tot de expo
sitie, want glaswerk, potterie
en dergelijke zaken kunnen
immers ook mooie-dingen-om-
ons-heen zijn
heeti
En wanneer deze (wat langademige)
uitspraak de bezoeker nog niet vol
doende houvast geeft, kan hij als
leidraad de opdracht nemen, die de
samenstellers van de expositie heb
ben gekregen: een collectie „mooie
dingen om ons heen" te verzamelen
tegen een decor van fraaie behang
selwanden, want de expositie worat
gehouden onder auspiciën van een
grote Nederlandse behangselpapier
fabriek.
Wie, gewapend met deze „formules",
de tentoonstelling betreedt, begrijpt
de bedoeling van de samenstellers
beter en ziet de „ware gedaante"
van deze expositie: géén serie mo
delkamers, maai1 een aaneenschake
ling van details, tezamen naar
de mening van de samenstellers
vormend „een collectie mooie dingen
om ons heen".
Het is een merkwaardige ervaring
wanneer men, bij de eerste confron
tatie met deze „Kamer van Ik", even
het gevoel krijgt alsof men een kat
is, die tegen de haren in wordt ge
streken. Komt dat, doordat wij al zo
zeer verstrikt zijn in de voorschrif-
ten-voor-goed-wonen, waarmee de
moderne interieurkunst ons bijna on
gemerkt heeft omringd Immers,
hóe goed ook de bedoelingen zijn van
al die deskundige voorlichters, die
ons vertrouwd willen maken met het
moderne wonen en deszelfs mogelijk
heden: voor degenen die niet zelf
standig kunnen of durven kiezen
en dat zijn er velen! betgt al die
voorlichting een gevaar in zich, het
gevaar van de verstarring in de mo
derne woonstijlen.
Men durft, niet of nauwelijks te zon
digen tegen de moderne woon-voor-
schriflen, men is zoals een der sa
menstellers van „Kamer van Ik" het
formuleert in de ban geraakt van
de magische termen „logisch" en
„functioneel".
Men houdt zich angstvallig aan
het decreet dat onze woningin
richting verantwoord en een-eenheid
vormend moet zijn. En daarmee zijn
wij op het punt gekomen, waarop
„de conventionelen" tenslotte töcn
nog gelijk krijgen: de conventionelen
die immers van het begin af in koor
hebben uilgeroepen dat het moderne
interieur zo koud en zo onpersoonlijk
is. Want de dogmatische woonvoor-
schriften, die ons tegemoet springen
uit de vele hedendaagse moderne
meubelcxposities, hebben als onbe
doeld resultaat dikwijls, dat de
mens, die niet de moed of de fanta
sie heeft om zélf te kiezen, zichzelf
opscheept met een meubilering, die
Inderdaad alleen maar koel en on
persoonlijk is.
Die eenzijdige voorlichting op het
gebied van de moderne interieur
kunst te doorbreken, is ook een
van de bedoelingen van „De Ka
mer van Ik". Want die „kamer
van ons" is immers niet bedoeld
als een etalage, samengesteld door
een gewetensvol binnenhuisarchi
tect, maar als een ruimte, waarin
wij willen leven en waarin wij el
ke dag opnieuw die dingen willen
zien, die wij zelf mooi vinden.:....
Daarom zal iedere liefhebber van
mooie dingen de opzet van deze ten
toonstelling kunnen waarderen, al
zal hij misschien de eerste ogenblik
ken wat moeite hebben om de ten
dens van dc expositie aan te voelen.
Hij zal wellicht wat vreemd staren
naar de uiterst ranke zwartgelakte
Wie in het Rotterdams Bouw
centrum de expositie „Kamer
van Ik" heeft bezichtigd, moet
niet verzuimen om ook even
binnen te lopen in het aan
grenzend gelegen „Huis
voor Eén". Dit ,Huis voor Eén"
is (de naam zegt het al) een
kleine zeer efficient gebouw
de en ingerichte woning voor
alleenstaande werkende vrou
wen, die in een dergelijke klei
ne huurwoning toch alles vin
den wat zij nodig hebben, om
zich na werktijd te kunnen te
rugtrekken in een waarlijk
eigen home". Het woninkje
dat hopelijk te zijner tijd in
serie zal worden gebouwd, be
vat een kleine hal, een keuken
tje, een zit-slaapkamer en een
badcel, waarin ook gelegenheid
is om de was te doen. Er is
een klein, geheel vrij balkon
bij met een verwarmings-ele-
ment voor koele avonden; het
huisje zou moeten worden ver
warmd door een oliekachel,
waarvan de olietoevoer via een
centrale oliemeter wordt gere
geld. Oplettende bezoeksters
zullen trouwens nog meer aar
dige vondsten ontdekken in dit
Jfuis voor Eén", dat bewijst
dat de alleenstaande werkende
vrouwen niet langer een ver
geten groep" zijn, maar dat
ook haar huisvestingsproble
men de aandacht hébben.
Zijn hoogtezonbestralingen gezond
voor iedereen, groot of klein? Dat
vraagt menig huismoeder zich tegen
woordig af, nu hoogtezon-apparaten
in diverse grootten en prijzen te koop
zijn en via etalage en advertentie uit
bundig worden aangeprezen. Meer
weerstand, een gezonder uiterlijk:
het zijn verleidelijke argumenten die
ons worden voorgelegdHet hoeft
eigenlijk nauwelijks gezegd te wor
den, dat het nooit verstandig is om
op eigen houtje te gaan experimen
teren met een hoogtezon-apparaat.
Dergelijke experimenten kunnen mïs-
Voor 9.50 een elektrisch© junior-
mixer.
Koop bij uw Tornado koffiemolen-
U maakt vliegensvlug de heerlijks
ste milkshakes, cocktails, nage
rechten enz.
Ook ideaal voor babyvoeding.
Mengbeker in geschenkverpak
king receptenboekje
slechts J SO
schien toevallig goed uitvallen, maar
den kans dat ze verkeerd uitvallen,
is even groot.
De Nederlandse Consumentenbond
vond de vraag „Wel of geen hoogte-
zon?" ook belangrijk genoeg, om
haar licht er eens over op te steken
in de Nederlandse medische wereld.
Dit zijn de resultaten van het on
derzoek, zoals ze in de Consumenten
gids van deze maand gepubliceerd
werden: Gaat het U uitsluitend om
een gezond bruin kleurtje, dan kan
een kuurtje onder zo'n kleine huis-
houd-hoogtezon niet veel kwaad, mits
U zich houdt aan de voorgeschreven
tijd en afstand tot de lamp en aan
het gebruik van een speciale bril.
Voor gezonde mensen heeft een
hoogtezonkuur geen zin; babies mo
gen zeker niet zonder medisch toe
zicht worden bestraald!
Een hoogtezonkuur is zelfs af te ra
den voor mensen, die zich niet hele
maal goed voelen of moe zijn, voor
hardgroeiende kinderen, voor herstel
lende zieken etc., omdat men zich
na zo'n kuur weliswaar soms fitter
gaat voelen, wat echter helemaal niet
wil zeggen, dat de gezondheidstoe
stand inderdaad verbeterd is. Wie
een bepaalde aandoening wil genezen
door bestralingen, doe dit alleen op
medisch advies! En deze twee wocjr-
den „medisch advies" zeggen eigen
lijk alles over het probleem „Wel of
geen hoogtezon": koop zo'n kostbaar
apparaat niet, alvorens U de huis
arts om raad heeft gevraagd.
(Van onze redactrice.)
In de onmiddellijke na
bijheid van de tentoon
stelling „De kamer van
Ik" kan men in het
Rotterdams Bouwcen
trum een kleine expo
sitie aantreffen van
een totaal ander ka
rakter. Het is een ex
positie die dan ook niet
voor „het grote pu
bliek" bestemd is, maar
uitsluitend voor diege
nen, die uit hoofde van
hun beroep betrokken
zijn direct of indi
rect bij het pro
bleem der lichamelijk
gehandicapten, en bij
dat van de lichamelijk
gehandicapte huis
vrouw in het bijzon
der.
Deze tentoonstelling
maakt deel uit van het
voorlichtingscentrum
van de Stichting Tech
nische Voorlichting ten
behoeve van lichame
lijk gehandicapten, die
een klein jaar geleden
is opgericht door de
Nederlandse Vereni
ging A.V.O.. de Ne
derlandse Centrale Ver
eniging voor Gebrek-
kigenzorg, het Prinses
Beatrix Poliofonds en
de Nederlandse Vereni
ging tot Rheumatiek-
bestrijding. Doel van
de Stichting is het ge-
van van voorlichting
in de ruimste zin over
technische hulpmidde
len voor lichamelijk
gehandicapten, voor
zieningen voor lichame
lijk gehandicapten in
woningen on gebouwen,
inrichting en uitrusting
daarvan.
Die voorlichting wordt
om begrijpelijke rede
nen uitsluitend gege
ven aan artsen, ar-
beidstherapeuten,
maatschappelijke wer
kers, wijkverpleeg
sters, architecten, over
heidsinstanties etc.
Voor al deze groepen
is het interessant, te
weten dat het voorlich
tingscentrum tot 7 mei
a.s. een tweetal keu
kens en een badkamer
exposeert, speciaal af
gestemd op de behoefte
van lichamelijk gehan
dicapte huisvrouwen.
In deze werk- en ge
bruiksruimten treft
men vele zaken aan,
speciaal ten behoeve
van de categorie der
gehandicapten, gecon
strueerd kranen, die
door een lichte druk
kunnen worden ge
opend, aanrechtkasten
en -laden, die met een
minimum aan inspan
ning kunnen worden
geopend maar daar
naast krijgt men ook
een duidelijk beeld van
het uitgebreide onder
zoek, dat de Stichting
instelt naar in de han
del zijnde artikelen,
die juist voor de licha
melijk gehandicapten
een onschatbaar ge
mak in de huishouding
kunnen betekenen.
Om enkele kleine voor
beelden te noemen: de
„schotelslang", oor
spronkelijk ontworpen
voor het aanvatten van
hete vuurvaste schalen,
blijkt in de praktijk
een doeltreffende hulp
voor degenen voor wie
het openen en ver
plaatsen van gewoon
serviesgoed moeilijkhe
den oplevert; het een
voudige houten kleer-
hangertje dat tussen
twee houten beugels
een rubberstrip heeft
om afglijden van de
kleding te voorkomen,
kan voor mensen, die
moeilijk of in het ge
heel niet kunnen buk
ken, een bijzonder wel
kom gebruiksvoorwerp
zijn.
Het is wellicht nuttig
om nog eens erop tè
wijzen, dat de Stich
ting géén rechtstreek
se voorlichting aan de
gehandicapten zelf
geeft. Deze wetenschap
kan voorkomen, dat
vertegenwoordigers
van deze categorie
misschien vergeefs een
moeizame (en soms
lange) reis zouden ma
ken.
BRONNLEY.
COMPLEXION SOAP 1.50
jCaaiste woord over scLoewewvnode
is nog niet gesproken
Het laatste woord over onze tegenwoordige (Italiaanse) schoenenmode
is blijkbaar nog niet gesproken! Het eerste woord kwam van onze
echtgenoten die met ontzetting naar die smalle leestenwankele
hakjes en spitse neuzen keken en als hun onverbloemd oordeel gaven, dat
ze het een onzinnige en uitgesproken ongezonde mode vonden. De daarop
volgende woorden kwamen van diverse medici, die unaniem waarschuwden
tegen overdrijving in deze schoenenmode, en met klem adviseerden om
dit sierlijk schoeisel vooral niet teveel te dragen
Nu heeft een Duitse medicus zich nog eens uitgesproken over het mo
dieuze Italiaanse schoentje, en ook hij waarschuwt tegen het streven
van de moderne vrouw, om haar voet een steeds eleganter lijn te wil
len geven. Hij gebruikt zelfs de woorden „verwaarlozing" en „noodlijdend"
voor de 'voeten van de vrouw, die „op Italiaanse leest" leeft, en wijst er
met klem op dat die verwaarlozingdie noodlijdendheid zich niet tot de
voet alleen beperken. Want van de gezondheidstoestand van de voeten
hangt veel af: zijn de voeten ondoelmatig geschoeid, dan is pijn onvermij
delijk het gevolg. Die pijn kan de zozeer op elegance gestelde vrouw mis
schien wél verdragen en gedeeltelijk camoufleren, maar toch wordt haar
gezicht op de lange duur „getekend" door het voortdurend op pijnlijke
voeten door het leven gaan. En niet alleen het gezicht, maar het hele
lichaam ondervindt nadelige gevolgen van het voortdurend geforceerd-zijn
der voeten. Hoofd- en rugpijnen, spierverhardingen, zelfs ruggewervel-
aandoeningen kunnen er het gevolg van zijn.
Daarom adviseert ook deze medicus „matigheid" ten aanzien van de
ongetwijfeld elegante schoenenmode onzer dagen. Hij wil het sier
lijke schoentje met de hoge ranke hak en het kleine loopvlak niet
taboe verklaren, maar hij raadt de vrouw, die gezondheid even hoog
waardeert als elegance, met klem aan om dat sierlijke schoentje dadr te
laten waar het hoort: bij het elegante middagtoiletje en bij de min of
meer feestelijke avondjapon. Op de overige uren van de dagvindt hij,
draagt de verstandige vrouw een schoen, die bij de vorm van haar voet
past waarin haar tenen voldoende ruimte hebben en waarin de hiel de
juiste steun kan vinden.
„De tweede mode" noemt men
wel eens de mode in dessous
en nachtkleding, en die tweede
mode is voor de vrouw even
belangrijk als de Grote Mode.
Welke vrouw houdt niet van
mooi, luchtig ondergoed, sier
lijk opgemaakt met kant en
ruches? In nachtkleding is de
babydoll van de foto het laat
ste nieuws, uit Engeland over
gewaaid. Daar vindt men dat
de babydoll 1960 er zo moet
uitzien: een kniebroek, nauw
sluitend om de knie, met een
brede ruche afgezet, en daar
overheen een op de heup val
lend jasje, heel wijd en ook
voorzien van een brede strook.
Zulke wijde jasjes kunnen ook
met succes geplisseerd worden,
maar dan wordt het nacht
kleedje wel wat erg duur.
~Dan ozetiw
(7^ tOt OZOHfV
Misschien ls het U ook wel eens
plotseling opgevallen, dat ons
dagelijks bestaan op zijn
zachtst gezegd danig tweeslachtig is.
Wij dwalen voortdurend in een soort
maskerade rond, terwijl wij ons zelf
wijs maken dat het vriendelijk glim
lachend mom waarop wij staren het
werkelijk gezicht van onze mede
mens is. Maar wanneer zo'n masker
in een onbewaakt ogenblik een tikje
losschiet schrikken wij buitensporig
van het weinig aanminnig gelaat
daarachter.
Een tijd geleden beluisterde-ik voor
de zoveelste keer die teleurstelling
uit de mond van een vrouw op rijpe
leeftijd, die zich herhaaldelijk pijn
lijk gestoten had aan de ervaring,
dat uiterlijke vriendelijkheid en be
leefdheid zo vaak een ontstellend ge
brek aan deze deugden moeten mas
keren.
Vooral de vrouwen bewaren keurig
de uiterlijke schijn: zij blijven beleefd
glimlachen, alleen de ogen doen niet
mee. Daaruit loert de achterdocht, het
wantrouwen, de jaloezie vaak je
wordt er op den duur moedeloos onder.
Werden zij maar eens echt kwaad,
heten zij die lieve glimlach maar eens
één keertje vallen en zeiden ze dan
maar eens ronduit hun mening. Maar
die eeuwige gladde beleefde veinzerij
het ontneemt je alle lust om je er
gens voor in te spannen of warm voor
te lopen. Je kunt veel beter in een
stoel bij de kachel gaan zitten.
Misschien heb ik geantwoord met
'n glimlach die nu eens echt was
gemeend. Want teleurgestelde
vrouwen zijn in elk geval levende
wouwen, wezens met een of ander
ideaalbeeld voor ogen, dat zij graag
zo ongeschonden en zelfs stofvrij mo-
genlijk bewaren. En de onvriendelijke
samenleving maakt daar maar onver
droten krassen en blutsen op. Nu zijn
deze ontnuchterende ervaringen,
hoe teleurstellend ook, in wezen toch
wel bijzonder heilzaam. Want het le
ven bestaat nu eenmaal niet' uit ideale
persoonlijkheden, en oprechtheid is
niet alleen een buitengewoon schaarse
maar ook een zeer incourante deugd.
Speciaal vrouwen zijn er onredelijk
benauwd voor. Zij veinzen veel liever
dan dat zij ronduit voor een mening,
hoe eenvoudig ook, uitkomen. Zij vin
den het wel zo gemakkelijk om net te
doen alsóf, om nergens aanstoot te
feven, om eventueel overal dubbel
lank aan te zetten en zich buiten al
le geschilpunten te houden.
Zij zijn, misschien, in haar prille
jeugd nog wel eens opstandig of
bruusk-eerlijk geweest maar dat
heeft de harde ervaring haar wel
gauw afgeleerd: Een vrouw doet er
wijs aan zich zoveel mogelijk te schik
ken, te plooien en mooi weer te spelen:
oprechtheid, een eerlijke mening be
zorgen haar alleen maar blauwe plek
ken en het afschuwelijk bord: Pas op,
zij is anders! om de hals.
Hebt U ooit een vrouw wel eens
eerlijk tegen een vriendin horen
verklaren, dat de laatste geen
gelukkige keus van kleren of kleuren
had? Zo in de trant van: Een aardige
jurk kind, maar jou staat het model
en de kleur niet?
Dat tafelkleed vloekt met jouw hele
interieur, of: Er staan veel te veel
meubels in zo'n klein suite als die van
jou? Om nog maar te zwijgen van on
gehoorde vrijpostigheden als: Waar
om loop je er in huis altijd zo onver
zorgd bij? of: Dat wisselvallige hu
meur van jou bederft je hele gezins
leven, weet je dat wel
Ja maar zoiets is toch hoogst onbe
leefd, de goede omgangsvormen eisen
immers dat men andermans en stellig
ander vrouw gevoelens niet
kwetst met botte kritiek, waarnaar in
de meeste gevallen ook niet gevraagd
wordt. Het is toch wel zo fijngevoelig
en wellevend om zich maar met een
glimlach op de vlakte te houden en,
zich niet in eens anders zaken te men
gen. Tenslotte moet ieder maar leven
zoals haar dat juist lijkt.
Daar is geen speld tussen te krijgen,
op het eerste gehoor maar is het
niet merkwaardig dat diezelfde kri
tiek onverholen wordt geuit zodra het
slachtoffer buiten gehoorsafstand is?
Dan zijn de vriendelijke glimlach en
de welwillende beleefdheid plotseling
verdwenen. Dan komen de aanmerkin
gen, de hatelijkheden zelfs zo onge
remd los alsof de spons het gistende
roddelvocht niet meer kan houden.
En wie is daar dan bij gebaat, ver
onderstel dat de kritiek in wezen
juist is Stellig niet het afwezi
ge slachtoffer dat in alle gemoedsrust
doorgaat japonnen te dragen die haar
niet staan of meubels te kopen waar
voor zij geen ruimte heeft, de huise
lijke gezelligheid te vergallen met
haar slecht humeur en het misnoegen
van haar man smeulend te houden met
haar onverzorgd voorkomen.
Menige huisgenoot zou dankbaar zijn
als iemand moeder de vrouw eens in
welgemeende en beleefde termen op
haar fouten wees, in plaats van ge
makshalve maar glimlachend-neu
traal te blijven. Want vreemde ogen
dwingen in meer dan één opzicht, en
het is werkelijk een ware vriendin die
mij mijn feilen toont.
Het is daarom verstandig, zich aan al
die gladde beleefdheid niet te stoten.
Alleen onbeduidende mensen missen
de oprechtheid van een eigen mening.
SASKIA
Een speciale attractie,van cte tentoon
stelling „Gast en Gastheer", die ter gele
genheid van het 70-jarig bestaan van
„Horecaf" van 12 tot en met 23 mei in
de Haagse Houtrusthallen wordt gehou
den, zal worden gevormd door een be
zienswaardige collectie menu's. Bij deze
verzameling spijskaarten zijn vela
„pracht-exemplaren", gedrukt bij spe
ciale gelegenheden, maar ook curiosi
teiten. zoals menu's, afgedrukt op hout-
schroeven, en op papieren pyramides.
Voor verzamelaars dus wel een collect:*
om van te watertanden.