PAGIM Onconventionele woon-expositie in Rotterdams „Bouwcentrum" V. Wel of geen HOOGTEZON? TOMADO mengbeker VRIJDAG 18 MAART 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT „DE KAMER VAN IK" „Leer weer zondigen tegen woon- voorschriften!" zeggen samenstellers (Van onze redactrice) De tentoonstelling „De Kamer van Ik", die tot 27 maart in het Bouwcentrum te R'dam wordt gehouden, moet men niet zien als een „gewone" woningten toonstelling. Wie dat doet, zal er hoogstwaarschijnlijk teleur gesteld weggaan. Want een woon-expositie in de heden daagse zin des woords is „De Kamer van Ik" beslist niet; een eenheid van moderne stijlen, een duidelijke richtlijn zal men er vergeefs zoeken. Wat dan wel? De samenstellers geven op deze vraag het volgen de antwoord, dat ergens in de expositieruimte met duidelijke letters te lezen staat: „De mensen zoeken „de kamer van Ik", de kamer van U en mij en ons allemaal, de kamer waar doorheen de polsslag slaat van het volle leven, de kamer voor de dik ke en dunne, de koelbloedige en de warmbloedige, de kamer voor alle typen die het handboek van typologie maar op te noemen iffc. Véél kamers dus. Even wennen.. eetkamerstoeltjes met biezen zittink- jes, die onweerstaanbaar aan groot moeders keukenstoelen doen denken, en zijn eerste reactie zal de gedach te zijn dat die dingetjes nu wel hele maal misstaan bij de stoere hard houten tafel, waaraan ze geplaatst zijn. Maar laat hij zijn fantasie wer ken, dan plaatst hij zo'n stoeltje in gedachten aan zo'n modern metalen wandrekje met aangebouwd schrijf blad, of misschien bij het fragiele damesbureautje van zijn vrouw. En wanneer hij dit doet, weet hij deze expositie op de juiste waarde te schatten: de „Kamer van Ik" toont de materialen, maar uw smaak, fan tasie en begrip zullen de rest moe ten doen! Bij die materialen móet iedereen wel iets kunnen vinden al is het maar een kleinigheid dat hij of zij (misschien onbewust) allang zoekt. Voor de één is dat misschien de teakhouten eetka- merstoel die, inplaats van een stoffen bekleding, een zitting van gevlochten touw heeft; voor de an- lere de eenvoudige ronde spit met houten lijst en leren ophang- lus. Misschien ging uw verlangen al lange tijd uit naar de rotan fauteuil, waarvan het model on weerstaanbaar doet denken aan die zo uiterst-functionele fauteuils uit Tati's zotte film „Mon Oncle", mischien herkent U de zuiver. vierkante blankeiken eettafel met de verschroomde poten als de rui me achtpersoons-tafel, die altijd uw ideeaal is geweest. Als uw wensen bescheiden zijn, gaan ze wellicht alleen maar uit naar de langwerpige zwarthouten fruït- bak („fruit-strip" zou een beter woord zijn), of naar de place- mats van gespleten bamboe. En wanneer U de merkwaardige „an- derhalf-persoons" fauteuil van chroom en gevlochten leer naar men ons vertelde, een nog steeds in trek zijnd ontwerp uit 1925 dat een onwaarsehijnlijk-hoog bedrag kost een uitgesproken monster wilt vinden, dan mag dat gerust. Want op deze tentoonstelling behoeft U alleen maar mooi te vinden, wat U werkelijk uit de grond van uw hart mooi vindt en U moogt ook lelijk vinden, wat U uit de grond van uw hart lelijk vindt. Daarom: heet deze expositie dan ook „De kamer van Ik". Enkele van de „dingen om ons heen" die te zien zijn op de expositie )rDe kamer van Ik": een eettafel van matglanzend hardhout met twee eetkamer- stoelen (Italiaanse ontwerpen) geplaatst tegen een decor van twee verschillende soorten be hangselpapier. Ook het ser viesgoed behoort tot de expo sitie, want glaswerk, potterie en dergelijke zaken kunnen immers ook mooie-dingen-om- ons-heen zijn heeti En wanneer deze (wat langademige) uitspraak de bezoeker nog niet vol doende houvast geeft, kan hij als leidraad de opdracht nemen, die de samenstellers van de expositie heb ben gekregen: een collectie „mooie dingen om ons heen" te verzamelen tegen een decor van fraaie behang selwanden, want de expositie worat gehouden onder auspiciën van een grote Nederlandse behangselpapier fabriek. Wie, gewapend met deze „formules", de tentoonstelling betreedt, begrijpt de bedoeling van de samenstellers beter en ziet de „ware gedaante" van deze expositie: géén serie mo delkamers, maai1 een aaneenschake ling van details, tezamen naar de mening van de samenstellers vormend „een collectie mooie dingen om ons heen". Het is een merkwaardige ervaring wanneer men, bij de eerste confron tatie met deze „Kamer van Ik", even het gevoel krijgt alsof men een kat is, die tegen de haren in wordt ge streken. Komt dat, doordat wij al zo zeer verstrikt zijn in de voorschrif- ten-voor-goed-wonen, waarmee de moderne interieurkunst ons bijna on gemerkt heeft omringd Immers, hóe goed ook de bedoelingen zijn van al die deskundige voorlichters, die ons vertrouwd willen maken met het moderne wonen en deszelfs mogelijk heden: voor degenen die niet zelf standig kunnen of durven kiezen en dat zijn er velen! betgt al die voorlichting een gevaar in zich, het gevaar van de verstarring in de mo derne woonstijlen. Men durft, niet of nauwelijks te zon digen tegen de moderne woon-voor- schriflen, men is zoals een der sa menstellers van „Kamer van Ik" het formuleert in de ban geraakt van de magische termen „logisch" en „functioneel". Men houdt zich angstvallig aan het decreet dat onze woningin richting verantwoord en een-eenheid vormend moet zijn. En daarmee zijn wij op het punt gekomen, waarop „de conventionelen" tenslotte töcn nog gelijk krijgen: de conventionelen die immers van het begin af in koor hebben uilgeroepen dat het moderne interieur zo koud en zo onpersoonlijk is. Want de dogmatische woonvoor- schriften, die ons tegemoet springen uit de vele hedendaagse moderne meubelcxposities, hebben als onbe doeld resultaat dikwijls, dat de mens, die niet de moed of de fanta sie heeft om zélf te kiezen, zichzelf opscheept met een meubilering, die Inderdaad alleen maar koel en on persoonlijk is. Die eenzijdige voorlichting op het gebied van de moderne interieur kunst te doorbreken, is ook een van de bedoelingen van „De Ka mer van Ik". Want die „kamer van ons" is immers niet bedoeld als een etalage, samengesteld door een gewetensvol binnenhuisarchi tect, maar als een ruimte, waarin wij willen leven en waarin wij el ke dag opnieuw die dingen willen zien, die wij zelf mooi vinden.:.... Daarom zal iedere liefhebber van mooie dingen de opzet van deze ten toonstelling kunnen waarderen, al zal hij misschien de eerste ogenblik ken wat moeite hebben om de ten dens van dc expositie aan te voelen. Hij zal wellicht wat vreemd staren naar de uiterst ranke zwartgelakte Wie in het Rotterdams Bouw centrum de expositie „Kamer van Ik" heeft bezichtigd, moet niet verzuimen om ook even binnen te lopen in het aan grenzend gelegen „Huis voor Eén". Dit ,Huis voor Eén" is (de naam zegt het al) een kleine zeer efficient gebouw de en ingerichte woning voor alleenstaande werkende vrou wen, die in een dergelijke klei ne huurwoning toch alles vin den wat zij nodig hebben, om zich na werktijd te kunnen te rugtrekken in een waarlijk eigen home". Het woninkje dat hopelijk te zijner tijd in serie zal worden gebouwd, be vat een kleine hal, een keuken tje, een zit-slaapkamer en een badcel, waarin ook gelegenheid is om de was te doen. Er is een klein, geheel vrij balkon bij met een verwarmings-ele- ment voor koele avonden; het huisje zou moeten worden ver warmd door een oliekachel, waarvan de olietoevoer via een centrale oliemeter wordt gere geld. Oplettende bezoeksters zullen trouwens nog meer aar dige vondsten ontdekken in dit Jfuis voor Eén", dat bewijst dat de alleenstaande werkende vrouwen niet langer een ver geten groep" zijn, maar dat ook haar huisvestingsproble men de aandacht hébben. Zijn hoogtezonbestralingen gezond voor iedereen, groot of klein? Dat vraagt menig huismoeder zich tegen woordig af, nu hoogtezon-apparaten in diverse grootten en prijzen te koop zijn en via etalage en advertentie uit bundig worden aangeprezen. Meer weerstand, een gezonder uiterlijk: het zijn verleidelijke argumenten die ons worden voorgelegdHet hoeft eigenlijk nauwelijks gezegd te wor den, dat het nooit verstandig is om op eigen houtje te gaan experimen teren met een hoogtezon-apparaat. Dergelijke experimenten kunnen mïs- Voor 9.50 een elektrisch© junior- mixer. Koop bij uw Tornado koffiemolen- U maakt vliegensvlug de heerlijks ste milkshakes, cocktails, nage rechten enz. Ook ideaal voor babyvoeding. Mengbeker in geschenkverpak king receptenboekje slechts J SO schien toevallig goed uitvallen, maar den kans dat ze verkeerd uitvallen, is even groot. De Nederlandse Consumentenbond vond de vraag „Wel of geen hoogte- zon?" ook belangrijk genoeg, om haar licht er eens over op te steken in de Nederlandse medische wereld. Dit zijn de resultaten van het on derzoek, zoals ze in de Consumenten gids van deze maand gepubliceerd werden: Gaat het U uitsluitend om een gezond bruin kleurtje, dan kan een kuurtje onder zo'n kleine huis- houd-hoogtezon niet veel kwaad, mits U zich houdt aan de voorgeschreven tijd en afstand tot de lamp en aan het gebruik van een speciale bril. Voor gezonde mensen heeft een hoogtezonkuur geen zin; babies mo gen zeker niet zonder medisch toe zicht worden bestraald! Een hoogtezonkuur is zelfs af te ra den voor mensen, die zich niet hele maal goed voelen of moe zijn, voor hardgroeiende kinderen, voor herstel lende zieken etc., omdat men zich na zo'n kuur weliswaar soms fitter gaat voelen, wat echter helemaal niet wil zeggen, dat de gezondheidstoe stand inderdaad verbeterd is. Wie een bepaalde aandoening wil genezen door bestralingen, doe dit alleen op medisch advies! En deze twee wocjr- den „medisch advies" zeggen eigen lijk alles over het probleem „Wel of geen hoogtezon": koop zo'n kostbaar apparaat niet, alvorens U de huis arts om raad heeft gevraagd. (Van onze redactrice.) In de onmiddellijke na bijheid van de tentoon stelling „De kamer van Ik" kan men in het Rotterdams Bouwcen trum een kleine expo sitie aantreffen van een totaal ander ka rakter. Het is een ex positie die dan ook niet voor „het grote pu bliek" bestemd is, maar uitsluitend voor diege nen, die uit hoofde van hun beroep betrokken zijn direct of indi rect bij het pro bleem der lichamelijk gehandicapten, en bij dat van de lichamelijk gehandicapte huis vrouw in het bijzon der. Deze tentoonstelling maakt deel uit van het voorlichtingscentrum van de Stichting Tech nische Voorlichting ten behoeve van lichame lijk gehandicapten, die een klein jaar geleden is opgericht door de Nederlandse Vereni ging A.V.O.. de Ne derlandse Centrale Ver eniging voor Gebrek- kigenzorg, het Prinses Beatrix Poliofonds en de Nederlandse Vereni ging tot Rheumatiek- bestrijding. Doel van de Stichting is het ge- van van voorlichting in de ruimste zin over technische hulpmidde len voor lichamelijk gehandicapten, voor zieningen voor lichame lijk gehandicapten in woningen on gebouwen, inrichting en uitrusting daarvan. Die voorlichting wordt om begrijpelijke rede nen uitsluitend gege ven aan artsen, ar- beidstherapeuten, maatschappelijke wer kers, wijkverpleeg sters, architecten, over heidsinstanties etc. Voor al deze groepen is het interessant, te weten dat het voorlich tingscentrum tot 7 mei a.s. een tweetal keu kens en een badkamer exposeert, speciaal af gestemd op de behoefte van lichamelijk gehan dicapte huisvrouwen. In deze werk- en ge bruiksruimten treft men vele zaken aan, speciaal ten behoeve van de categorie der gehandicapten, gecon strueerd kranen, die door een lichte druk kunnen worden ge opend, aanrechtkasten en -laden, die met een minimum aan inspan ning kunnen worden geopend maar daar naast krijgt men ook een duidelijk beeld van het uitgebreide onder zoek, dat de Stichting instelt naar in de han del zijnde artikelen, die juist voor de licha melijk gehandicapten een onschatbaar ge mak in de huishouding kunnen betekenen. Om enkele kleine voor beelden te noemen: de „schotelslang", oor spronkelijk ontworpen voor het aanvatten van hete vuurvaste schalen, blijkt in de praktijk een doeltreffende hulp voor degenen voor wie het openen en ver plaatsen van gewoon serviesgoed moeilijkhe den oplevert; het een voudige houten kleer- hangertje dat tussen twee houten beugels een rubberstrip heeft om afglijden van de kleding te voorkomen, kan voor mensen, die moeilijk of in het ge heel niet kunnen buk ken, een bijzonder wel kom gebruiksvoorwerp zijn. Het is wellicht nuttig om nog eens erop tè wijzen, dat de Stich ting géén rechtstreek se voorlichting aan de gehandicapten zelf geeft. Deze wetenschap kan voorkomen, dat vertegenwoordigers van deze categorie misschien vergeefs een moeizame (en soms lange) reis zouden ma ken. BRONNLEY. COMPLEXION SOAP 1.50 jCaaiste woord over scLoewewvnode is nog niet gesproken Het laatste woord over onze tegenwoordige (Italiaanse) schoenenmode is blijkbaar nog niet gesproken! Het eerste woord kwam van onze echtgenoten die met ontzetting naar die smalle leestenwankele hakjes en spitse neuzen keken en als hun onverbloemd oordeel gaven, dat ze het een onzinnige en uitgesproken ongezonde mode vonden. De daarop volgende woorden kwamen van diverse medici, die unaniem waarschuwden tegen overdrijving in deze schoenenmode, en met klem adviseerden om dit sierlijk schoeisel vooral niet teveel te dragen Nu heeft een Duitse medicus zich nog eens uitgesproken over het mo dieuze Italiaanse schoentje, en ook hij waarschuwt tegen het streven van de moderne vrouw, om haar voet een steeds eleganter lijn te wil len geven. Hij gebruikt zelfs de woorden „verwaarlozing" en „noodlijdend" voor de 'voeten van de vrouw, die „op Italiaanse leest" leeft, en wijst er met klem op dat die verwaarlozingdie noodlijdendheid zich niet tot de voet alleen beperken. Want van de gezondheidstoestand van de voeten hangt veel af: zijn de voeten ondoelmatig geschoeid, dan is pijn onvermij delijk het gevolg. Die pijn kan de zozeer op elegance gestelde vrouw mis schien wél verdragen en gedeeltelijk camoufleren, maar toch wordt haar gezicht op de lange duur „getekend" door het voortdurend op pijnlijke voeten door het leven gaan. En niet alleen het gezicht, maar het hele lichaam ondervindt nadelige gevolgen van het voortdurend geforceerd-zijn der voeten. Hoofd- en rugpijnen, spierverhardingen, zelfs ruggewervel- aandoeningen kunnen er het gevolg van zijn. Daarom adviseert ook deze medicus „matigheid" ten aanzien van de ongetwijfeld elegante schoenenmode onzer dagen. Hij wil het sier lijke schoentje met de hoge ranke hak en het kleine loopvlak niet taboe verklaren, maar hij raadt de vrouw, die gezondheid even hoog waardeert als elegance, met klem aan om dat sierlijke schoentje dadr te laten waar het hoort: bij het elegante middagtoiletje en bij de min of meer feestelijke avondjapon. Op de overige uren van de dagvindt hij, draagt de verstandige vrouw een schoen, die bij de vorm van haar voet past waarin haar tenen voldoende ruimte hebben en waarin de hiel de juiste steun kan vinden. „De tweede mode" noemt men wel eens de mode in dessous en nachtkleding, en die tweede mode is voor de vrouw even belangrijk als de Grote Mode. Welke vrouw houdt niet van mooi, luchtig ondergoed, sier lijk opgemaakt met kant en ruches? In nachtkleding is de babydoll van de foto het laat ste nieuws, uit Engeland over gewaaid. Daar vindt men dat de babydoll 1960 er zo moet uitzien: een kniebroek, nauw sluitend om de knie, met een brede ruche afgezet, en daar overheen een op de heup val lend jasje, heel wijd en ook voorzien van een brede strook. Zulke wijde jasjes kunnen ook met succes geplisseerd worden, maar dan wordt het nacht kleedje wel wat erg duur. ~Dan ozetiw (7^ tOt OZOHfV Misschien ls het U ook wel eens plotseling opgevallen, dat ons dagelijks bestaan op zijn zachtst gezegd danig tweeslachtig is. Wij dwalen voortdurend in een soort maskerade rond, terwijl wij ons zelf wijs maken dat het vriendelijk glim lachend mom waarop wij staren het werkelijk gezicht van onze mede mens is. Maar wanneer zo'n masker in een onbewaakt ogenblik een tikje losschiet schrikken wij buitensporig van het weinig aanminnig gelaat daarachter. Een tijd geleden beluisterde-ik voor de zoveelste keer die teleurstelling uit de mond van een vrouw op rijpe leeftijd, die zich herhaaldelijk pijn lijk gestoten had aan de ervaring, dat uiterlijke vriendelijkheid en be leefdheid zo vaak een ontstellend ge brek aan deze deugden moeten mas keren. Vooral de vrouwen bewaren keurig de uiterlijke schijn: zij blijven beleefd glimlachen, alleen de ogen doen niet mee. Daaruit loert de achterdocht, het wantrouwen, de jaloezie vaak je wordt er op den duur moedeloos onder. Werden zij maar eens echt kwaad, heten zij die lieve glimlach maar eens één keertje vallen en zeiden ze dan maar eens ronduit hun mening. Maar die eeuwige gladde beleefde veinzerij het ontneemt je alle lust om je er gens voor in te spannen of warm voor te lopen. Je kunt veel beter in een stoel bij de kachel gaan zitten. Misschien heb ik geantwoord met 'n glimlach die nu eens echt was gemeend. Want teleurgestelde vrouwen zijn in elk geval levende wouwen, wezens met een of ander ideaalbeeld voor ogen, dat zij graag zo ongeschonden en zelfs stofvrij mo- genlijk bewaren. En de onvriendelijke samenleving maakt daar maar onver droten krassen en blutsen op. Nu zijn deze ontnuchterende ervaringen, hoe teleurstellend ook, in wezen toch wel bijzonder heilzaam. Want het le ven bestaat nu eenmaal niet' uit ideale persoonlijkheden, en oprechtheid is niet alleen een buitengewoon schaarse maar ook een zeer incourante deugd. Speciaal vrouwen zijn er onredelijk benauwd voor. Zij veinzen veel liever dan dat zij ronduit voor een mening, hoe eenvoudig ook, uitkomen. Zij vin den het wel zo gemakkelijk om net te doen alsóf, om nergens aanstoot te feven, om eventueel overal dubbel lank aan te zetten en zich buiten al le geschilpunten te houden. Zij zijn, misschien, in haar prille jeugd nog wel eens opstandig of bruusk-eerlijk geweest maar dat heeft de harde ervaring haar wel gauw afgeleerd: Een vrouw doet er wijs aan zich zoveel mogelijk te schik ken, te plooien en mooi weer te spelen: oprechtheid, een eerlijke mening be zorgen haar alleen maar blauwe plek ken en het afschuwelijk bord: Pas op, zij is anders! om de hals. Hebt U ooit een vrouw wel eens eerlijk tegen een vriendin horen verklaren, dat de laatste geen gelukkige keus van kleren of kleuren had? Zo in de trant van: Een aardige jurk kind, maar jou staat het model en de kleur niet? Dat tafelkleed vloekt met jouw hele interieur, of: Er staan veel te veel meubels in zo'n klein suite als die van jou? Om nog maar te zwijgen van on gehoorde vrijpostigheden als: Waar om loop je er in huis altijd zo onver zorgd bij? of: Dat wisselvallige hu meur van jou bederft je hele gezins leven, weet je dat wel Ja maar zoiets is toch hoogst onbe leefd, de goede omgangsvormen eisen immers dat men andermans en stellig ander vrouw gevoelens niet kwetst met botte kritiek, waarnaar in de meeste gevallen ook niet gevraagd wordt. Het is toch wel zo fijngevoelig en wellevend om zich maar met een glimlach op de vlakte te houden en, zich niet in eens anders zaken te men gen. Tenslotte moet ieder maar leven zoals haar dat juist lijkt. Daar is geen speld tussen te krijgen, op het eerste gehoor maar is het niet merkwaardig dat diezelfde kri tiek onverholen wordt geuit zodra het slachtoffer buiten gehoorsafstand is? Dan zijn de vriendelijke glimlach en de welwillende beleefdheid plotseling verdwenen. Dan komen de aanmerkin gen, de hatelijkheden zelfs zo onge remd los alsof de spons het gistende roddelvocht niet meer kan houden. En wie is daar dan bij gebaat, ver onderstel dat de kritiek in wezen juist is Stellig niet het afwezi ge slachtoffer dat in alle gemoedsrust doorgaat japonnen te dragen die haar niet staan of meubels te kopen waar voor zij geen ruimte heeft, de huise lijke gezelligheid te vergallen met haar slecht humeur en het misnoegen van haar man smeulend te houden met haar onverzorgd voorkomen. Menige huisgenoot zou dankbaar zijn als iemand moeder de vrouw eens in welgemeende en beleefde termen op haar fouten wees, in plaats van ge makshalve maar glimlachend-neu traal te blijven. Want vreemde ogen dwingen in meer dan één opzicht, en het is werkelijk een ware vriendin die mij mijn feilen toont. Het is daarom verstandig, zich aan al die gladde beleefdheid niet te stoten. Alleen onbeduidende mensen missen de oprechtheid van een eigen mening. SASKIA Een speciale attractie,van cte tentoon stelling „Gast en Gastheer", die ter gele genheid van het 70-jarig bestaan van „Horecaf" van 12 tot en met 23 mei in de Haagse Houtrusthallen wordt gehou den, zal worden gevormd door een be zienswaardige collectie menu's. Bij deze verzameling spijskaarten zijn vela „pracht-exemplaren", gedrukt bij spe ciale gelegenheden, maar ook curiosi teiten. zoals menu's, afgedrukt op hout- schroeven, en op papieren pyramides. Voor verzamelaars dus wel een collect:* om van te watertanden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 5