Tegen eerste hakenkruiskladders
van 1959 gevangenisstraf geëist
KLANKBORD
De Kerk en de internationale
hulpverlening
ONTDEKKERS VAN WATERSNOOD
TUINDORP OOSTZAAN IN CARRÉ
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1960
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
PROCES IN KEULEN
Avond voor Kerstmis gekozen
om indruk op publiek te maken
De openbare aanklager in het proces tegen de daders van het
besmeuren van de synagoge en het monument voor de slachtof
fers van de nazi's in Keulen heeft vrijdag tegen de 25-jarige
bakkersknecht Arnold Strunk twee jaar en drie maanden ge
vangenisstraf geëist. Voor de even oude kantoorbediende Paul
Josef Schoenen vroeg hij een jaar en negen maanden.
Hij noemde de beklaagden gevaarlijke psychopaten, wier daden
men niet licht moest opnemen. Overigens was de openbare aan
klager niet van mening, dat er achter het incident enige organi
satie was of dat men kon spreken van een weloverwogen anti
semitische actie. Wel zag hij er de invloed van ouderen achter,
hetgeen hij een verzachtende omstandigheid achtte.
Men verwacht dat de rechtbank vandaag uitspraak zal doen. De
maximum-straf is vijf jaar.
Do openbare aanklager zei dat vele
mensen onder de republiek van Wei-
mar om de nazi's hadden gelachen.
„Wat kwam er van dat gelach te
recht? Zullen wij opnieuw lachen of
zullen wij zeggen, dat wij het natio-
naal-socialisme niet meer zullen dul
den? Wij kunnen het ons niet ver
oorloven dergelijke gebeurtenissen
met een glimlach en een lichte straf
af te handelen".
Voorts herinnerde de openbare aan
klager er aan, dat de joodse gemeen
schap in Keulen voor het merendeel
uit bejaarden bestaat, die ondanks
alles hadden besloten naar hun stad
terug te keren om in vrede te ster
ven. „Wij zijn hun die vrede ver
schuldigd", aldus de openbare aan
klager.
Een psychiater had Strunk een man
met een bescheiden intelligentie en
een beperkt vermogen tot oordelen
genoemd. Hij achtte hem „geestelijk
wankel, nors, met typische tekenen
van een fanatieke se'ctariër". Schoe
nen werd" intelligenter dan Strunk
genoemd, doch ook hij vertoonde, vol
gens de psychiater, psychopatische
neigingen. Overigens werden beiden
geheel verantwoordelijk voor hun da
den geacht.
„Het Duitse ras
Strunk en Schoenen zijn beiden lid
van de uiterst rechtse Duitse Rijks
partij geweest, doch zij werden na
hun arrestatie geroyeerd.
Strunk verklaarde dat Horst Wes-
sel, van wie de nazi's een marte
laar hebben gemaakt, zijn per
soonlijke held was. Desgevraagd
zei hij niet akkoord te gaan met de
moord op de joden, maar hij vond
wel dat joden geen leidinggevende
posities in Duitsland mogen bekle
den. In dit verband sprak hij van
..een gevaar voor ons Duitse ras
dat wel eens vermengd zou kun
nen worden". Op de vraag van de
president of hij wel wist, dat „dat
gepraat over het Duitse ras louter
waanzin is", bleef hij het ant
woord schuldig.
Strunk verklaarde dat hij de „schan
dalige daden" van de nazi's afkeurde
maar zij hadden zijns inziens toch
ook vele goede dingen gedaan, zoals
de instelling van de arbeidsdienst en
de jeugdorganisaties. Zelf was hij
van 1943 tot het einde van de oorlog
lid geweest van de Hitier jeugd. In
1958 had hij zich aangesloten bij de
D.R.P. Desgevraagd zei hij door an
deren tot zijn denkbeelden te zijn ge
komen, maar hij ontkende dat hij
zijn ideeën van de D.R.P. had gekre
gen.
Vergissing
Toen hem werd gevraagd of hij wist
hoeveel joden er door de nazi's zijn
vermoord, antwoordde hij: „Ze zeg
gen ongeveer zeven miljoen, maar ik
geloof dat dit maar een gissing is.
Zij die ons nu leiden zijn maar men
sen, misschien maakten zij een ver
gissing".
Hij zei persoonlijk weinig ervaring
met joden te hebben gehad, maar hij
voegde hieraan toe: „Wanneer zij
een restaurant binnenkomen, kun je
hen snel herkennen, omdat zij altijd
zo druk praten en ik houd daar niet
van".
Schoenen verklaarde voorstander te
zijn van een „gematigde dictatuur".
Het was zijn idee geweest om het
monument voor de slachtoffers van
de nazi's te besmeuren, omdat er
hierop gesproken wordt van „Duits-
lands schandelijkste tijd". Dit leek
hem „het bevuilen van het eigen
nest". Strunk had de anti-joodse leu
zen en hakenkruisen op de synagoge
geschreven terwijl Schoenen toekeek.
Deze zou nog getracht hebben Strunk
hiervan af te houden. De beklaagden
zeiden met hun actie „uitdrukking
te hebben willen geven aan hun ge
voelens". Zij hadden de avond voor
Kerstmis uitgekozen, omdat het dan
rustig zou zijn en omdat hun protest
op dat tijdsip meer indruk op het
publiek zou maken. Nadat zij in een
r.-k. kerk de nachtmis hadden bijge
woond, waren zij met hun actie be
gonnen.
Strunk zei nog, dat het hakenkruis
een „Duits teken" was en niet spe
ciaal een symbool van de nazi's.
Desgevraagd verklaarde hij nooit
van de Rechten van de Mens te
hebben gehoord. Toen hem werd
gevraagd wat hij tegen de joden
had, antwoordde hij: „Zij zijn in
Duitsland. Op school heb ik ge
leerd, dat zij Christus hebben ge
kruisigd".
Er was grote belangstelling van het
publiek er waren o.m. schoolkinde
ren met hun onderwijzers in de recht
zaal
GASTEN VAN A'DAMS GEMEENTEBESTUUR
Circusvoorstelling
voor helpers
Onder de gasten van het gemeente
bestuur van Amsterdam, dat gister
avond in theater Carré een voorstel
ling van het circus Strassburger aan
bood aan al degenen, die op eniger
lei wijze hebben medegewerkt aan de
hulpverlening voor de slachtoffers
van de overstroming in Tuindorp
Zeven brandweerlieden
bedwelmd bij brandje
Zeven brandweerlieden zijn vrijdag
bedwelmd geraalct bij liet blussen
van een brandje in een naaimachine
werkplaats aan de Nienwe Keizers
gracht te Amsterdam. Drie van hen
moesten in het Weesperzickenhuis
worden opgenomen, de overige vier
zijn ziek uaar hals gebracht.
De mannen zijn vermoedelijk be
dwelmd door de dichte rookontwik
keling en door verdamping van in de
werkplaats aanwezige tetra. Enkele
mannen hebben wel gebruik ge
maakt van hun zuurstofmaskers. De
brand zelf was betrekkelijk snel ge
blust. Gebleken is, dat de eigenaar
een elektiisclie looplamp op een stel
ling heeft laten branden. Vermoede
lijk is door de warmteontwikkeling
de plank is brand gevlogen.
Raad van Ootmarsum
tegen openbare discussies
Besloten bijeenkomsten
Het Tweede-Kamerlid de heer Scheps
(p.v.d.a.) heeft aan de minister van
binnenlandse zaken de volgende
schriftelijke vragen gesteld:
Is het waar, dat de raad van de ge
meente Ootmarsum zogenaamde
„voor"-vergaderingen houdt, die als
besloten vergadering kunnen worden
beschouwd en leiden moeten, althans
geleid hebben, tot weliswaar nog of
ficieel geheten raadszittingen, zonder
enige openbare bespreking die tot 'n
leeg formeel gebaar zijn geworden?
Woont het enige protestantse lid, dat
de raad van de gemeente Ootmarsum
telt, deze z.g. „voor"-vergaderingen
bij of zijn deze vergaderingen slechts
toegankelijk voor de leden van de
fractie van de K.V.P. en van de
groep Gemeentebelangen?
Dreigt de burgemeester als voorzit
ter v£fn de raad, door de in Ootmar
sum gevolgde methode niet algeheel
buiten de beraadslagingen te gera
ken, die nodig zijn om de aanhangige
voorstellen een zo goed mogelijke
behandeling te verzekeren?
Acht dc minister de in Ootmarsum
gevolgde methode, aannemende, dat
deze vragen bevestigend beantwoord
moeten worden, niet in strijd, al
thans met de geest van artikel 49
van de gemeentewet?
Te Luxemburg zal de eerste r.-k.
„Europese parochie" komen, die be
doeld is voor het personeel van de E.G.
ZIJ VONDEN HET ZO LEUK. Het
begon met een gewoon praatje tus
sen twee matrozen op een Ameri
kaanse torpedobootjager. „Mijn
vrouw Peggy..." vertelde Carlyle
Stanley. „Mijn vrouw heet ook Peg
gy", zei de ander Marvil Fritchel.
„Öok toevallig", zei Stanley en hij
vertelde er voor de aardigheid hij,
dat de volledige naam van zijn vrouw
Peggy Lucille was. „Hoe is het mo
gelijk", zei Fritchel, „zo heet mijn
vrouw ook". Zij sloegen elkaar op de
schouder, zo leuk vonden ze het, en
haalden toen foto's voor de dag om
te kijken of dc vrouwen misschien
ook nog op elkaar leken. Toen was
de vrolijkheid ineens over. want het
bleek een en dezelfde vrouw te zijn.
Het bleek, dat Stanley met Peggy
getrouwd was in april 1958 en Frit-
chell vijf maanden later, toen Stan
ley dienst deed in het buitenland.
De trouwgrage Peggy is nu echter
heide mannen kwijt. Fritchel kreeg
in december jongstleden een nietig
verklaring van het huwelijk en Stan
ley donderdag een echtscheiding.
Oostzaan, bevonden zich vier mili
tairen van liet regiment Van Heutz,
te weten de korporaal A. J. Boers
uit Amsterdam en drie dienstplichti
ge soldaten, de Volendammer II. V.
J. Tol en twee Amsterdammers J.
Molenaar en E. Bles.
Dit \iertal reed op donderdagochtend
14 januari in een combiwagen om
streeks half zeven over de smalle
dijk langs het Zijkanaal H. naar het
verst gelegen munitiedepot.
Zij waren het die niet alleen de dijk
breuk het eerst in ogenschouw na
men, maar niet auto en al bijna
pardoes in liet water belandden.
De dienstplichtige Bles, die achter
het stuur zat, remde plotseling
scherp: de wagen stond met de voor
wielen al op het afgebrokkelde deel
van de dijk. Voor hem stroomde het
water uit het Noordzeekanaal met
woeste kracht de polder binnen.
„Wij keerden haastig om, reden en
kele tientallen meters terug, verhe
ten toen de auto en liepen door de
reeds drassige prut die op het zij
weggetje lag, naar het eerste muni
tiemagazijn om er de politie te
waarschuwen", vertelde gisteravond
korporaal Boers. In het magazijn,
dat al in het water stond, troffen zij
de bewaker en dienst familie nog in
bed aan. De telefoon bleek al defect
te zijn.
De vier militairen keerden terug naar
de auto en reden ijlings in de rich
ting van de Oostzanerdïjk. Rechts
daarvan troffen zij een boerderij aan
waar de telefoon nog intact was. Zij
belden daar de politie.
Daarna waren zij het, die hij het
Gamergat waar de koi*poraal Boers
ook zelf woonde alarm sloegen. In
deze omgeving sliepen nog vele men
sen in hun noodwoningen. Dit was
het diepste gedeelte van het enkele
uren later geheel overstroomde ge
bied.
De Europese kampioenschappen
schoonrijden voor 'paren in Garimsch
(Duitsland)het winnende paar Ma
id ka Kilins-Hans Jergen Baumler in
actie.
Staatssecretaris Stïjkel van verkeer
en waterstaat is vrijdagmiddag op
Schiphol aangekomen uit de Verenig
de Staten.
Op het platform werd hij begroet
door zijn vrouw en doch ter.
Vragen aan Hoge Autoriteit
over schrootfraude
De horen Van der Goes van Naters
en Nederhorst, leden van Europese
parlement hebben aan de Hoge Au
toriteit van de Europese Gemeen
schap voor kolen en staal vragen ge
steld die betrekking hebben op de
huidige resultaten van de controle
op de frauduleuze handelingen met
schroot.
Zo willen zij weten of de Hoge Au
toriteit bereid is aan de bevoegde
commissie van de Assemblee de lijst
over te leggen van handelaren die
zich aan de vervalsingen hebben
schuldig gemaakt alsmede die van
hen die daarvan rechtstreeks heb
ben geprofiteerd. Hoe hebben de ge
vallen van niet in Lloyd's register in
geschreven schepen en va.n ernstig te
hoge schattingen het fonds onge
merkt kunnen passeren Is het juist
zo vragen zij verder, dat onder deze
categorie ook behoren het geval van
een of meer houten zeilschepen en
dan van geheel fictieve schepen? Is
het ook juist dat daartoe behoort het
geval van een spookschip, dat op de
ze wijze een keer of veertig ter ver
evening is aangeboden en altijd met
succes? Heeft de Hoge Autoriteit in
de aanhangige procedure voor het
Hof tegen de bewering van de advo
caat-generaal, dat de fabrieken te
goeder trouw hebben kunnen zijn
aangevoerd dat iedere ontvangende
fabriek precies het gewicht aan
schroot kent, dat maximaal van ie
dere aangegeven boot kan afkomen?
Recordjaar voor
Philips' ideeënbus
H Philips heeft in 1959, blijkens
de Philips Koerier, in totaal
I f 177.280 uitgekeerd aan 2201
s inzenders van goede ideeën.
H Dit betekent voor het Centraal
Bureau Ideeënbus te Eindho-
II ven een record, niet alleen om- n
H dat vrijwel alle cijfers hoger
ee zijn dan de overeenkomstige f§
van het vorige jaar, maar ook
H omdat ze hoger zijn dan ooit
l| in de geschiedenis van de
ideeënbus bij Philips. Er kwa- If
s men 7399 ideeën binnen. De
s beloningen worden vastgesteld
H op basis van verkregen bespa-
ringen.
O De treksteenfabriek in Val-
kenswaard staat met f 18.000
bovenaan de lijst, waarop
eerst als twaalfde een Eindho- -
vens bedrijf wordt vermeld, na-
H melijk de Lichtgroep met
f 5100. Maar in Eindhoven was
het percentage beloonde ideeën M
H weer groter, namelijk 36 pro-
H cent, aldus de Philips Koerier, ff
liitiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiii
Geen hoge verwachtingen
van aardappelexport
In de jongste openbare bestuursver
gadering van het produktschap voor
aardappelen werd erop gewezen dat
de noteringen op de termijnmarkt
voor op april gedane zaken sinds half
oktober met ongeveer 6 per 100 kg
zijn gedaald voor de belangrijkste
soorten Bintje, Furore en Alpha.
Hieruit kan worden afgeleid dat de
handel geen hoge verwachtingen
heeft van de voorjaarsexport, zo
deelt het prodnktschap mee.
Op grond echter van de slechte zand-
aardappelenoogst en daardoor gro
tere kleiaardappelenconsumptie, en
gezien andere factoren, zoals de ge
ringe houdbaarheid van de aardappe
len is er geen reden om aan te nemen,
dat een instorting van de aardappel
prijzen kan worden verwacht, zo
meent het produktschap.
Op de effectieve markt zijn de prij
zen de laatste maanden vrij stabiel
met slechts een geringe prijsdaling.
De export bedroeg van oogst 1959 tot
en met januari 160.000 ton tegenover
245.000 en 69.000 ton van de oogsten
1958 en 1957 in dezelfde periode.
Incident rond
Mikojan op Cuba
Vrijdagmiddag hebben zich in de Cu
baanse hoofdstatd Havanna inciden
ten voorgedaan op het ogenblik, dat
vice-premier Mikojan van de Sowjet-
Unïe een krans met de Russische
kleuren neerlegde voor het beeld van
de Cubaanse patriot Jose Marti.
Een groep anti-communisten was te
zelfdertijd met een andere krans ge
komen en had de bedoeling de Rus
sische krans te vervangen en de
Russische vlag mee te voeren.
De politie schoot in de lucht om
groepjes betogers te verjagen. Er zou
een twintigtal arrestaties zijn ver
richt.
Premier Fidel Castro van Cuba en
Mikojan bevonden zich op een verho
ging waarop zij het woord zouden
voeren ter gelegenheid van de ope
ning van een Russische tentoonstel
ling. Om Mikojan te beschermen liet
Castro hem het gebouw van schone
kunsten binnengaan, waar de ten
toonstelling wordt gehouden. De Cu
baanse eerste minister keerde vervol
gens naar het podium terug en maan
de het publiek tot kalmte aan. De
betogers droegen borden met de
woorden: „Leve Fidel. Weg met Mi
kojan en het comnfiunisme".
Ingesloten mijnwerkers
te Coalbrook opgegeven
Alle reddingswerkzaamheden in de
Zuidafrikaanse kolenmijn nabij
Coalbrook voor de 435 opgesloten
mijnwerkers zijn donderdagnacht
stopgezet.
Men heeft met uiterst gevoelige mi
crofoons en televisiecamera's, die
door een boorgat in de 156 meter
diepe rampschacht zijn neergelaten,
geen enkel teken van leven kunnen
ontdekken. De mijnwerkers waren
reeds sedert de instorting van 21 ja
nuari opgesloten. Men neemt nu aan
dat allen zijn omgekomen.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Morgenextra diaconale collecte
Ieder mens, die wekelijks en maandelijks een aantal tijdschriften in zijn
brievenbus krijgt, heeft in verschillende daarvan een rubriek waar hij het
eerst naar grijpt. Wanneer we een nieuw nummer van „Diakonia"'. het
maandblad ten dienste van het diaconaat in de Ned. Herv. Kerk in handen
krijgen, is onze eerste gedachte: wat zou „mijn neef Jan, de diaken" nu
weer hebben beleefd? Hij is een gewone plattelandsdiaken en aangezien
de gemeenten in onze provincie bijna uitsluitend plattelandsgemeenten zijn
en zelfs onze steden van het platteland doortrokken zijn, veronderstellen
we dat deze rubriek wel veel door onze diakenen gelezen zal worden.
In het laatste nummer van „Diako
nia" nu wordt verhaald (lat neef Jan
iets moest vertellen op een gemeen
teavond die er in zijn dorp gehouden
zou worden,, over de diaconale taak
van de gemeente in de wereld. Zoals
dat hier behoort, begon hij zijn toe
spraak met „broeders en zusters".
Toen deed hij een heel verhaal ^velk
een feest het was op de lagere school
wanneer dc meester verjaarde. Ieder
kind nam voor hem een sigaar mee,
vaak van niet al te beste kwaliteit,
welke sigaren niet allemaal onge-
kneusd in de handen van de meester
terechtkwamen. Toch toonde hij er
zich heel blij mee. Zo moeten wij on
ze hemelse Meester eren met onze
gaven, voegde hij er als toepassing
bij.
Maar het eigenlijke feest bestond
niet in hetgeen de kinderen aanbo
den. maar in hetgeen de meester gaf.
Dat was ieder jaar een grote zak
met zuurtjes. Zo moeten de gaven
van onze hemelse Meester ons leven
tot een feest maken, paste hij weer
toe. Een van de kinderen, dikwijls
een. waarmee de meester nogal wat
te stellen had. mocht met die zak
rondgaan. Dat zijn dan in dit ver
haal natuurlijk onze diakenen. Zij
mogen Gods gaven uitdelen in de we
reld. Dat is onze diaconale taak! Zo
werd neef Jan ook eens uitverkoren
om met die zak rond te gaan in de
klas. Hij wilde beginnen met zelf er
een uit te pikken. Maar de meester
zei: wacht even Jan! Jij moet eerst
anderen een zuurtje aanbieden en
dan pas mag je er zelf een nemen.
„Dacht je soms dat ik niet voor vol
doende zuurtjes gezorgd had?" Zo is
het nu met de diaconale taak van de
gemeente in deze wereld, maakte
neef Jan de toepassing. „Helaas ver
staan wij niet altijd, dat God ons tot
zijn gemeente geroepen heeft om
eerst de wereld te trakteren en dan
zelf te nemen".
Werelddiaconaat
Dat n-as een goed verhaal, ook om
ons iets duidelijk te maken van het
werelddiaconaat, waarvoor iedere
kerk in deze tijd staat. Van dag tot
dag" bemerken wij hoe klein onze
aardbol geworden is, zodat wij te
malven hebben met landen en volken,
die vroeger buiten onze gezichtskring
lagen, behalve dan dat wij als curio
siteit er iets over lazen. Bijna dage
lijks lezen we in onze dagbladen iets
van hetgeen er gebeurt in de binnen
landen van Afrika. Wanneer wij op
het ogenblik lezen van conferenties,
waar beslist wordt over het toekom
stige lot van landen, waar het leven
van de bevolking nog zo primitief is
en waar de gesel van de honger zo
onbarmhartig kan rondslaan, hebben
wij daarmee te maken. Wanneer men
in de wereld van de grote politiek al
le aandacht voor deze volken heeft,
voor die on- en onder-ontwikkelde
gebieden, zou de kerk dan daaraan
voorbij mogen gaan en alleen maar
kunnen denken aan het eigen kringe
tje, liet eigen dorp, of het eigen land
Een feit is echter dat ook in de kerk,
waar men, volgens het bevel van
Christus, de ogen gericht moet hou
den naar de uiterste einden der aar
de, de blik dikwijls zo beperkt is.
Nu wordt aan die gemeenten in ons
land, waarvan de kerk is aangesloten
bij de Nederlandse Oecumenische
Zie slot pag. 4 kol. 2)
j Het Wereldgebeuren
Ruimtezoeker
Voor het ministerie van buitenland
se zaken wordt in Oostenrijk
153 miljoen schilling (ruim twee
entwintig en een kwrat miljoen gul
den) per jaar uitgetrokken. Dat is
37 miljoen schilling minder dan het
bedrag dat jaarlijks wordt bestemd
voor de staatsopera en het Burg
theater in Wenen. Minister Bruno
Kreisky, die op „het toneel" van
buitenlandse zaken de hoofdrol speelt,
barst dan ook bijna uit zijn finan
ciële jasje, hoewel hij de laatste zal
zijn óm liet cxtrageld dat voor Oos
tenrijks „optreden" voor het voet
licht der wereldpolitiek nodig is bij
voorbeeld ten dele te willen verkrij
gen door beknibbeling op Wenens
beroemde culturele centra.
Kreisky heeft ook te kampen met
gebrek aan „woonruimte" voor zijn
"denartement. Zelfs ontbreekt in zijn
afdeling ter bondskanselarij een
wachtkamer. Bezoekende diplomaten,
politici en journalisten moeten hun
beurt afwachten in de kamer van
zijn secretaresse. Men mag voor een
en ander de minister geen verwijten
maken. Pas sinds vorig jaar zomer,
toen de nieuwe regering van (r.-k.)
volkspartij en socialisten tot stand
kwam. bestaat er immers een zelf
standig Oostenrijks ministerie van
buitenlandse zaken.
Socialist Kreisky, die al van 1953
af staatssecretaris van buiten
landse zaken was, wist toen zijn
eis ingewilligd te krijgen, dat „bui
tenland" niet meer onder bondskan
selier ir. Julius Raab zou ressorte
ren, zoals tot dan toe het geval was
geweest. Hij wilde „een hele minister
zijn ,of helemaal geen". Sindsdien is
gebleken, dat de behartiging van
strikt Oostenrijkse belangen hem ook
al te knellerig is. In het historische
paleis waar zijn wat nauw behuisde
bureaus gevestigd zijn, heeft hem de
wens bekropen om het neutrale Oos
tenrijk een belangrijke bemiddelaars
rol tè doen spelen in de wijde wereld
politiek. Om vooral geen twijfel te
doen rijzen aan die (bij het Saats-
verdrag van 1955) vastgestelde neu
traliteit heeft hij lang getwijfeld aan
de mogelijkheid, om tot een der
Europese economische blokken toe te
treden: tenslotte werd het dan toch
de Kleine Vrijhandelszone. In de ko
mende maanden zal hij als „vliegen
de Oostenrijker" niet alleen Londen,
Parijs en Bonn maar ook Warschau
bezoeken. In de Poolse hoofdstad zal
hij niet alleen onderhandelingen voe
ren over een schadeloosstelling voor
in beslag genomen Oostenrijkse
eigendommen: er staat voor hem on
der meer een voordracht op het pro
gramma over „de voorwaarden van
de coëxistentie".
De 68-jarige bondskanselier Raab,
voorzitter van de r.-k. volkspar
tij, heeft in de zes jaren van
nauwe samenwerking die aan Kreis-
ky's ministerschap voorafgingen
steeds bijzonder goed met hem kun
nen opschieten. Men zegt dat de be
trekkingen wat verkoeld zijn se
dert Kreisky onbuigzaam was in zijn
streven, „een hele minister" te wor
den. In de kringen van Raabs volks
partij mankeert het daarenboven
evenmin als in socialistisch gezel
schap aan kritiek op de (door me
nigeen riskant geachte) wereldpoli
tieke strevingen van de nieuwe mi
nister van buitenlandse zaken.
Ondanks de huiverigheid die ver
scheidene Oostenrijkers bij kennisne
ming van Kreisky's ambities aan de
dag leggen, staat wel vast dat deze
49-jarige zoon van de directeur ener
grote Oostenrijkse textielindustrie
tot de populairste Oostenrijkse staats
lieden behoort.
Zijn moderne, ondoctrinaire opvat
tingen van het socialisme zijn vooral
aan zijn ballingschap in Zweden te
danken. De top van Oostenrijkse so-
sialisten heeft na de oorlog even
als het programma een opmerke
lijke vernieuwing ondergaan: het
naar voren komen van Kreisky en
andere „jongeren" is een van de ver
schijnselen.
Op haar congres van 11 en 12 fe
bruari aanstaande zal de r.-k.
volkspartij in de Weense hof
burcht ook van gedachten wisselen
over een verjonging en modernise
ring. Kanselier Raab heeft zich (na
enig tegensputteren) bereid ver
klaard om de voorzittershamer aan
een jongere kracht over te dragen,
maar bij het „touwtrekken" dat op
die mededeling volgde is nog geen
kandidaat naar voren gekomen die
met kop en schouders bóven de ande
ren uitkwam. En dat, terwijl een
krachtig man nodig is om de ver
schillende standsorganisatïes waaruit
de partij in wezen bestaat onder één
noemer te brengen en om nieuwe elan
te geven aan een gezelschap, dat nu
de handen in de schoot heeft gelegd
en zich in verband met de aan
wezigheid van zulke stemmenwinnen-
de tegenstanders als Kreisky bij
voorbaat instelt op een socialistische
verkiezingsoverwinning in 1963
Misschien zal de grote Raab. die zich
al van „buitenlandse zaken" terug
gedrongen zag, straks een prestige
verlies in eigen partij bespaard blij
ven, want wellicht komt het partij-
voorlopig de enige (beproefde) leider
is, die voor alle richtingen aanvaard-
congres tot de conclusie, dat hij
baar kan worden genoemd.