Tegen eerste hakenkruiskladders van 1959 gevangenisstraf geëist KLANKBORD De Kerk en de internationale hulpverlening ONTDEKKERS VAN WATERSNOOD TUINDORP OOSTZAAN IN CARRÉ ZATERDAG 6 FEBRUARI 1960 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT PROCES IN KEULEN Avond voor Kerstmis gekozen om indruk op publiek te maken De openbare aanklager in het proces tegen de daders van het besmeuren van de synagoge en het monument voor de slachtof fers van de nazi's in Keulen heeft vrijdag tegen de 25-jarige bakkersknecht Arnold Strunk twee jaar en drie maanden ge vangenisstraf geëist. Voor de even oude kantoorbediende Paul Josef Schoenen vroeg hij een jaar en negen maanden. Hij noemde de beklaagden gevaarlijke psychopaten, wier daden men niet licht moest opnemen. Overigens was de openbare aan klager niet van mening, dat er achter het incident enige organi satie was of dat men kon spreken van een weloverwogen anti semitische actie. Wel zag hij er de invloed van ouderen achter, hetgeen hij een verzachtende omstandigheid achtte. Men verwacht dat de rechtbank vandaag uitspraak zal doen. De maximum-straf is vijf jaar. Do openbare aanklager zei dat vele mensen onder de republiek van Wei- mar om de nazi's hadden gelachen. „Wat kwam er van dat gelach te recht? Zullen wij opnieuw lachen of zullen wij zeggen, dat wij het natio- naal-socialisme niet meer zullen dul den? Wij kunnen het ons niet ver oorloven dergelijke gebeurtenissen met een glimlach en een lichte straf af te handelen". Voorts herinnerde de openbare aan klager er aan, dat de joodse gemeen schap in Keulen voor het merendeel uit bejaarden bestaat, die ondanks alles hadden besloten naar hun stad terug te keren om in vrede te ster ven. „Wij zijn hun die vrede ver schuldigd", aldus de openbare aan klager. Een psychiater had Strunk een man met een bescheiden intelligentie en een beperkt vermogen tot oordelen genoemd. Hij achtte hem „geestelijk wankel, nors, met typische tekenen van een fanatieke se'ctariër". Schoe nen werd" intelligenter dan Strunk genoemd, doch ook hij vertoonde, vol gens de psychiater, psychopatische neigingen. Overigens werden beiden geheel verantwoordelijk voor hun da den geacht. „Het Duitse ras Strunk en Schoenen zijn beiden lid van de uiterst rechtse Duitse Rijks partij geweest, doch zij werden na hun arrestatie geroyeerd. Strunk verklaarde dat Horst Wes- sel, van wie de nazi's een marte laar hebben gemaakt, zijn per soonlijke held was. Desgevraagd zei hij niet akkoord te gaan met de moord op de joden, maar hij vond wel dat joden geen leidinggevende posities in Duitsland mogen bekle den. In dit verband sprak hij van ..een gevaar voor ons Duitse ras dat wel eens vermengd zou kun nen worden". Op de vraag van de president of hij wel wist, dat „dat gepraat over het Duitse ras louter waanzin is", bleef hij het ant woord schuldig. Strunk verklaarde dat hij de „schan dalige daden" van de nazi's afkeurde maar zij hadden zijns inziens toch ook vele goede dingen gedaan, zoals de instelling van de arbeidsdienst en de jeugdorganisaties. Zelf was hij van 1943 tot het einde van de oorlog lid geweest van de Hitier jeugd. In 1958 had hij zich aangesloten bij de D.R.P. Desgevraagd zei hij door an deren tot zijn denkbeelden te zijn ge komen, maar hij ontkende dat hij zijn ideeën van de D.R.P. had gekre gen. Vergissing Toen hem werd gevraagd of hij wist hoeveel joden er door de nazi's zijn vermoord, antwoordde hij: „Ze zeg gen ongeveer zeven miljoen, maar ik geloof dat dit maar een gissing is. Zij die ons nu leiden zijn maar men sen, misschien maakten zij een ver gissing". Hij zei persoonlijk weinig ervaring met joden te hebben gehad, maar hij voegde hieraan toe: „Wanneer zij een restaurant binnenkomen, kun je hen snel herkennen, omdat zij altijd zo druk praten en ik houd daar niet van". Schoenen verklaarde voorstander te zijn van een „gematigde dictatuur". Het was zijn idee geweest om het monument voor de slachtoffers van de nazi's te besmeuren, omdat er hierop gesproken wordt van „Duits- lands schandelijkste tijd". Dit leek hem „het bevuilen van het eigen nest". Strunk had de anti-joodse leu zen en hakenkruisen op de synagoge geschreven terwijl Schoenen toekeek. Deze zou nog getracht hebben Strunk hiervan af te houden. De beklaagden zeiden met hun actie „uitdrukking te hebben willen geven aan hun ge voelens". Zij hadden de avond voor Kerstmis uitgekozen, omdat het dan rustig zou zijn en omdat hun protest op dat tijdsip meer indruk op het publiek zou maken. Nadat zij in een r.-k. kerk de nachtmis hadden bijge woond, waren zij met hun actie be gonnen. Strunk zei nog, dat het hakenkruis een „Duits teken" was en niet spe ciaal een symbool van de nazi's. Desgevraagd verklaarde hij nooit van de Rechten van de Mens te hebben gehoord. Toen hem werd gevraagd wat hij tegen de joden had, antwoordde hij: „Zij zijn in Duitsland. Op school heb ik ge leerd, dat zij Christus hebben ge kruisigd". Er was grote belangstelling van het publiek er waren o.m. schoolkinde ren met hun onderwijzers in de recht zaal GASTEN VAN A'DAMS GEMEENTEBESTUUR Circusvoorstelling voor helpers Onder de gasten van het gemeente bestuur van Amsterdam, dat gister avond in theater Carré een voorstel ling van het circus Strassburger aan bood aan al degenen, die op eniger lei wijze hebben medegewerkt aan de hulpverlening voor de slachtoffers van de overstroming in Tuindorp Zeven brandweerlieden bedwelmd bij brandje Zeven brandweerlieden zijn vrijdag bedwelmd geraalct bij liet blussen van een brandje in een naaimachine werkplaats aan de Nienwe Keizers gracht te Amsterdam. Drie van hen moesten in het Weesperzickenhuis worden opgenomen, de overige vier zijn ziek uaar hals gebracht. De mannen zijn vermoedelijk be dwelmd door de dichte rookontwik keling en door verdamping van in de werkplaats aanwezige tetra. Enkele mannen hebben wel gebruik ge maakt van hun zuurstofmaskers. De brand zelf was betrekkelijk snel ge blust. Gebleken is, dat de eigenaar een elektiisclie looplamp op een stel ling heeft laten branden. Vermoede lijk is door de warmteontwikkeling de plank is brand gevlogen. Raad van Ootmarsum tegen openbare discussies Besloten bijeenkomsten Het Tweede-Kamerlid de heer Scheps (p.v.d.a.) heeft aan de minister van binnenlandse zaken de volgende schriftelijke vragen gesteld: Is het waar, dat de raad van de ge meente Ootmarsum zogenaamde „voor"-vergaderingen houdt, die als besloten vergadering kunnen worden beschouwd en leiden moeten, althans geleid hebben, tot weliswaar nog of ficieel geheten raadszittingen, zonder enige openbare bespreking die tot 'n leeg formeel gebaar zijn geworden? Woont het enige protestantse lid, dat de raad van de gemeente Ootmarsum telt, deze z.g. „voor"-vergaderingen bij of zijn deze vergaderingen slechts toegankelijk voor de leden van de fractie van de K.V.P. en van de groep Gemeentebelangen? Dreigt de burgemeester als voorzit ter v£fn de raad, door de in Ootmar sum gevolgde methode niet algeheel buiten de beraadslagingen te gera ken, die nodig zijn om de aanhangige voorstellen een zo goed mogelijke behandeling te verzekeren? Acht dc minister de in Ootmarsum gevolgde methode, aannemende, dat deze vragen bevestigend beantwoord moeten worden, niet in strijd, al thans met de geest van artikel 49 van de gemeentewet? Te Luxemburg zal de eerste r.-k. „Europese parochie" komen, die be doeld is voor het personeel van de E.G. ZIJ VONDEN HET ZO LEUK. Het begon met een gewoon praatje tus sen twee matrozen op een Ameri kaanse torpedobootjager. „Mijn vrouw Peggy..." vertelde Carlyle Stanley. „Mijn vrouw heet ook Peg gy", zei de ander Marvil Fritchel. „Öok toevallig", zei Stanley en hij vertelde er voor de aardigheid hij, dat de volledige naam van zijn vrouw Peggy Lucille was. „Hoe is het mo gelijk", zei Fritchel, „zo heet mijn vrouw ook". Zij sloegen elkaar op de schouder, zo leuk vonden ze het, en haalden toen foto's voor de dag om te kijken of dc vrouwen misschien ook nog op elkaar leken. Toen was de vrolijkheid ineens over. want het bleek een en dezelfde vrouw te zijn. Het bleek, dat Stanley met Peggy getrouwd was in april 1958 en Frit- chell vijf maanden later, toen Stan ley dienst deed in het buitenland. De trouwgrage Peggy is nu echter heide mannen kwijt. Fritchel kreeg in december jongstleden een nietig verklaring van het huwelijk en Stan ley donderdag een echtscheiding. Oostzaan, bevonden zich vier mili tairen van liet regiment Van Heutz, te weten de korporaal A. J. Boers uit Amsterdam en drie dienstplichti ge soldaten, de Volendammer II. V. J. Tol en twee Amsterdammers J. Molenaar en E. Bles. Dit \iertal reed op donderdagochtend 14 januari in een combiwagen om streeks half zeven over de smalle dijk langs het Zijkanaal H. naar het verst gelegen munitiedepot. Zij waren het die niet alleen de dijk breuk het eerst in ogenschouw na men, maar niet auto en al bijna pardoes in liet water belandden. De dienstplichtige Bles, die achter het stuur zat, remde plotseling scherp: de wagen stond met de voor wielen al op het afgebrokkelde deel van de dijk. Voor hem stroomde het water uit het Noordzeekanaal met woeste kracht de polder binnen. „Wij keerden haastig om, reden en kele tientallen meters terug, verhe ten toen de auto en liepen door de reeds drassige prut die op het zij weggetje lag, naar het eerste muni tiemagazijn om er de politie te waarschuwen", vertelde gisteravond korporaal Boers. In het magazijn, dat al in het water stond, troffen zij de bewaker en dienst familie nog in bed aan. De telefoon bleek al defect te zijn. De vier militairen keerden terug naar de auto en reden ijlings in de rich ting van de Oostzanerdïjk. Rechts daarvan troffen zij een boerderij aan waar de telefoon nog intact was. Zij belden daar de politie. Daarna waren zij het, die hij het Gamergat waar de koi*poraal Boers ook zelf woonde alarm sloegen. In deze omgeving sliepen nog vele men sen in hun noodwoningen. Dit was het diepste gedeelte van het enkele uren later geheel overstroomde ge bied. De Europese kampioenschappen schoonrijden voor 'paren in Garimsch (Duitsland)het winnende paar Ma id ka Kilins-Hans Jergen Baumler in actie. Staatssecretaris Stïjkel van verkeer en waterstaat is vrijdagmiddag op Schiphol aangekomen uit de Verenig de Staten. Op het platform werd hij begroet door zijn vrouw en doch ter. Vragen aan Hoge Autoriteit over schrootfraude De horen Van der Goes van Naters en Nederhorst, leden van Europese parlement hebben aan de Hoge Au toriteit van de Europese Gemeen schap voor kolen en staal vragen ge steld die betrekking hebben op de huidige resultaten van de controle op de frauduleuze handelingen met schroot. Zo willen zij weten of de Hoge Au toriteit bereid is aan de bevoegde commissie van de Assemblee de lijst over te leggen van handelaren die zich aan de vervalsingen hebben schuldig gemaakt alsmede die van hen die daarvan rechtstreeks heb ben geprofiteerd. Hoe hebben de ge vallen van niet in Lloyd's register in geschreven schepen en va.n ernstig te hoge schattingen het fonds onge merkt kunnen passeren Is het juist zo vragen zij verder, dat onder deze categorie ook behoren het geval van een of meer houten zeilschepen en dan van geheel fictieve schepen? Is het ook juist dat daartoe behoort het geval van een spookschip, dat op de ze wijze een keer of veertig ter ver evening is aangeboden en altijd met succes? Heeft de Hoge Autoriteit in de aanhangige procedure voor het Hof tegen de bewering van de advo caat-generaal, dat de fabrieken te goeder trouw hebben kunnen zijn aangevoerd dat iedere ontvangende fabriek precies het gewicht aan schroot kent, dat maximaal van ie dere aangegeven boot kan afkomen? Recordjaar voor Philips' ideeënbus H Philips heeft in 1959, blijkens de Philips Koerier, in totaal I f 177.280 uitgekeerd aan 2201 s inzenders van goede ideeën. H Dit betekent voor het Centraal Bureau Ideeënbus te Eindho- II ven een record, niet alleen om- n H dat vrijwel alle cijfers hoger ee zijn dan de overeenkomstige f§ van het vorige jaar, maar ook H omdat ze hoger zijn dan ooit l| in de geschiedenis van de ideeënbus bij Philips. Er kwa- If s men 7399 ideeën binnen. De s beloningen worden vastgesteld H op basis van verkregen bespa- ringen. O De treksteenfabriek in Val- kenswaard staat met f 18.000 bovenaan de lijst, waarop eerst als twaalfde een Eindho- - vens bedrijf wordt vermeld, na- H melijk de Lichtgroep met f 5100. Maar in Eindhoven was het percentage beloonde ideeën M H weer groter, namelijk 36 pro- H cent, aldus de Philips Koerier, ff liitiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiii Geen hoge verwachtingen van aardappelexport In de jongste openbare bestuursver gadering van het produktschap voor aardappelen werd erop gewezen dat de noteringen op de termijnmarkt voor op april gedane zaken sinds half oktober met ongeveer 6 per 100 kg zijn gedaald voor de belangrijkste soorten Bintje, Furore en Alpha. Hieruit kan worden afgeleid dat de handel geen hoge verwachtingen heeft van de voorjaarsexport, zo deelt het prodnktschap mee. Op grond echter van de slechte zand- aardappelenoogst en daardoor gro tere kleiaardappelenconsumptie, en gezien andere factoren, zoals de ge ringe houdbaarheid van de aardappe len is er geen reden om aan te nemen, dat een instorting van de aardappel prijzen kan worden verwacht, zo meent het produktschap. Op de effectieve markt zijn de prij zen de laatste maanden vrij stabiel met slechts een geringe prijsdaling. De export bedroeg van oogst 1959 tot en met januari 160.000 ton tegenover 245.000 en 69.000 ton van de oogsten 1958 en 1957 in dezelfde periode. Incident rond Mikojan op Cuba Vrijdagmiddag hebben zich in de Cu baanse hoofdstatd Havanna inciden ten voorgedaan op het ogenblik, dat vice-premier Mikojan van de Sowjet- Unïe een krans met de Russische kleuren neerlegde voor het beeld van de Cubaanse patriot Jose Marti. Een groep anti-communisten was te zelfdertijd met een andere krans ge komen en had de bedoeling de Rus sische krans te vervangen en de Russische vlag mee te voeren. De politie schoot in de lucht om groepjes betogers te verjagen. Er zou een twintigtal arrestaties zijn ver richt. Premier Fidel Castro van Cuba en Mikojan bevonden zich op een verho ging waarop zij het woord zouden voeren ter gelegenheid van de ope ning van een Russische tentoonstel ling. Om Mikojan te beschermen liet Castro hem het gebouw van schone kunsten binnengaan, waar de ten toonstelling wordt gehouden. De Cu baanse eerste minister keerde vervol gens naar het podium terug en maan de het publiek tot kalmte aan. De betogers droegen borden met de woorden: „Leve Fidel. Weg met Mi kojan en het comnfiunisme". Ingesloten mijnwerkers te Coalbrook opgegeven Alle reddingswerkzaamheden in de Zuidafrikaanse kolenmijn nabij Coalbrook voor de 435 opgesloten mijnwerkers zijn donderdagnacht stopgezet. Men heeft met uiterst gevoelige mi crofoons en televisiecamera's, die door een boorgat in de 156 meter diepe rampschacht zijn neergelaten, geen enkel teken van leven kunnen ontdekken. De mijnwerkers waren reeds sedert de instorting van 21 ja nuari opgesloten. Men neemt nu aan dat allen zijn omgekomen. STEMMEN UIT DE KERKEN Morgenextra diaconale collecte Ieder mens, die wekelijks en maandelijks een aantal tijdschriften in zijn brievenbus krijgt, heeft in verschillende daarvan een rubriek waar hij het eerst naar grijpt. Wanneer we een nieuw nummer van „Diakonia"'. het maandblad ten dienste van het diaconaat in de Ned. Herv. Kerk in handen krijgen, is onze eerste gedachte: wat zou „mijn neef Jan, de diaken" nu weer hebben beleefd? Hij is een gewone plattelandsdiaken en aangezien de gemeenten in onze provincie bijna uitsluitend plattelandsgemeenten zijn en zelfs onze steden van het platteland doortrokken zijn, veronderstellen we dat deze rubriek wel veel door onze diakenen gelezen zal worden. In het laatste nummer van „Diako nia" nu wordt verhaald (lat neef Jan iets moest vertellen op een gemeen teavond die er in zijn dorp gehouden zou worden,, over de diaconale taak van de gemeente in de wereld. Zoals dat hier behoort, begon hij zijn toe spraak met „broeders en zusters". Toen deed hij een heel verhaal ^velk een feest het was op de lagere school wanneer dc meester verjaarde. Ieder kind nam voor hem een sigaar mee, vaak van niet al te beste kwaliteit, welke sigaren niet allemaal onge- kneusd in de handen van de meester terechtkwamen. Toch toonde hij er zich heel blij mee. Zo moeten wij on ze hemelse Meester eren met onze gaven, voegde hij er als toepassing bij. Maar het eigenlijke feest bestond niet in hetgeen de kinderen aanbo den. maar in hetgeen de meester gaf. Dat was ieder jaar een grote zak met zuurtjes. Zo moeten de gaven van onze hemelse Meester ons leven tot een feest maken, paste hij weer toe. Een van de kinderen, dikwijls een. waarmee de meester nogal wat te stellen had. mocht met die zak rondgaan. Dat zijn dan in dit ver haal natuurlijk onze diakenen. Zij mogen Gods gaven uitdelen in de we reld. Dat is onze diaconale taak! Zo werd neef Jan ook eens uitverkoren om met die zak rond te gaan in de klas. Hij wilde beginnen met zelf er een uit te pikken. Maar de meester zei: wacht even Jan! Jij moet eerst anderen een zuurtje aanbieden en dan pas mag je er zelf een nemen. „Dacht je soms dat ik niet voor vol doende zuurtjes gezorgd had?" Zo is het nu met de diaconale taak van de gemeente in deze wereld, maakte neef Jan de toepassing. „Helaas ver staan wij niet altijd, dat God ons tot zijn gemeente geroepen heeft om eerst de wereld te trakteren en dan zelf te nemen". Werelddiaconaat Dat n-as een goed verhaal, ook om ons iets duidelijk te maken van het werelddiaconaat, waarvoor iedere kerk in deze tijd staat. Van dag tot dag" bemerken wij hoe klein onze aardbol geworden is, zodat wij te malven hebben met landen en volken, die vroeger buiten onze gezichtskring lagen, behalve dan dat wij als curio siteit er iets over lazen. Bijna dage lijks lezen we in onze dagbladen iets van hetgeen er gebeurt in de binnen landen van Afrika. Wanneer wij op het ogenblik lezen van conferenties, waar beslist wordt over het toekom stige lot van landen, waar het leven van de bevolking nog zo primitief is en waar de gesel van de honger zo onbarmhartig kan rondslaan, hebben wij daarmee te maken. Wanneer men in de wereld van de grote politiek al le aandacht voor deze volken heeft, voor die on- en onder-ontwikkelde gebieden, zou de kerk dan daaraan voorbij mogen gaan en alleen maar kunnen denken aan het eigen kringe tje, liet eigen dorp, of het eigen land Een feit is echter dat ook in de kerk, waar men, volgens het bevel van Christus, de ogen gericht moet hou den naar de uiterste einden der aar de, de blik dikwijls zo beperkt is. Nu wordt aan die gemeenten in ons land, waarvan de kerk is aangesloten bij de Nederlandse Oecumenische Zie slot pag. 4 kol. 2) j Het Wereldgebeuren Ruimtezoeker Voor het ministerie van buitenland se zaken wordt in Oostenrijk 153 miljoen schilling (ruim twee entwintig en een kwrat miljoen gul den) per jaar uitgetrokken. Dat is 37 miljoen schilling minder dan het bedrag dat jaarlijks wordt bestemd voor de staatsopera en het Burg theater in Wenen. Minister Bruno Kreisky, die op „het toneel" van buitenlandse zaken de hoofdrol speelt, barst dan ook bijna uit zijn finan ciële jasje, hoewel hij de laatste zal zijn óm liet cxtrageld dat voor Oos tenrijks „optreden" voor het voet licht der wereldpolitiek nodig is bij voorbeeld ten dele te willen verkrij gen door beknibbeling op Wenens beroemde culturele centra. Kreisky heeft ook te kampen met gebrek aan „woonruimte" voor zijn "denartement. Zelfs ontbreekt in zijn afdeling ter bondskanselarij een wachtkamer. Bezoekende diplomaten, politici en journalisten moeten hun beurt afwachten in de kamer van zijn secretaresse. Men mag voor een en ander de minister geen verwijten maken. Pas sinds vorig jaar zomer, toen de nieuwe regering van (r.-k.) volkspartij en socialisten tot stand kwam. bestaat er immers een zelf standig Oostenrijks ministerie van buitenlandse zaken. Socialist Kreisky, die al van 1953 af staatssecretaris van buiten landse zaken was, wist toen zijn eis ingewilligd te krijgen, dat „bui tenland" niet meer onder bondskan selier ir. Julius Raab zou ressorte ren, zoals tot dan toe het geval was geweest. Hij wilde „een hele minister zijn ,of helemaal geen". Sindsdien is gebleken, dat de behartiging van strikt Oostenrijkse belangen hem ook al te knellerig is. In het historische paleis waar zijn wat nauw behuisde bureaus gevestigd zijn, heeft hem de wens bekropen om het neutrale Oos tenrijk een belangrijke bemiddelaars rol tè doen spelen in de wijde wereld politiek. Om vooral geen twijfel te doen rijzen aan die (bij het Saats- verdrag van 1955) vastgestelde neu traliteit heeft hij lang getwijfeld aan de mogelijkheid, om tot een der Europese economische blokken toe te treden: tenslotte werd het dan toch de Kleine Vrijhandelszone. In de ko mende maanden zal hij als „vliegen de Oostenrijker" niet alleen Londen, Parijs en Bonn maar ook Warschau bezoeken. In de Poolse hoofdstad zal hij niet alleen onderhandelingen voe ren over een schadeloosstelling voor in beslag genomen Oostenrijkse eigendommen: er staat voor hem on der meer een voordracht op het pro gramma over „de voorwaarden van de coëxistentie". De 68-jarige bondskanselier Raab, voorzitter van de r.-k. volkspar tij, heeft in de zes jaren van nauwe samenwerking die aan Kreis- ky's ministerschap voorafgingen steeds bijzonder goed met hem kun nen opschieten. Men zegt dat de be trekkingen wat verkoeld zijn se dert Kreisky onbuigzaam was in zijn streven, „een hele minister" te wor den. In de kringen van Raabs volks partij mankeert het daarenboven evenmin als in socialistisch gezel schap aan kritiek op de (door me nigeen riskant geachte) wereldpoli tieke strevingen van de nieuwe mi nister van buitenlandse zaken. Ondanks de huiverigheid die ver scheidene Oostenrijkers bij kennisne ming van Kreisky's ambities aan de dag leggen, staat wel vast dat deze 49-jarige zoon van de directeur ener grote Oostenrijkse textielindustrie tot de populairste Oostenrijkse staats lieden behoort. Zijn moderne, ondoctrinaire opvat tingen van het socialisme zijn vooral aan zijn ballingschap in Zweden te danken. De top van Oostenrijkse so- sialisten heeft na de oorlog even als het programma een opmerke lijke vernieuwing ondergaan: het naar voren komen van Kreisky en andere „jongeren" is een van de ver schijnselen. Op haar congres van 11 en 12 fe bruari aanstaande zal de r.-k. volkspartij in de Weense hof burcht ook van gedachten wisselen over een verjonging en modernise ring. Kanselier Raab heeft zich (na enig tegensputteren) bereid ver klaard om de voorzittershamer aan een jongere kracht over te dragen, maar bij het „touwtrekken" dat op die mededeling volgde is nog geen kandidaat naar voren gekomen die met kop en schouders bóven de ande ren uitkwam. En dat, terwijl een krachtig man nodig is om de ver schillende standsorganisatïes waaruit de partij in wezen bestaat onder één noemer te brengen en om nieuwe elan te geven aan een gezelschap, dat nu de handen in de schoot heeft gelegd en zich in verband met de aan wezigheid van zulke stemmenwinnen- de tegenstanders als Kreisky bij voorbaat instelt op een socialistische verkiezingsoverwinning in 1963 Misschien zal de grote Raab. die zich al van „buitenlandse zaken" terug gedrongen zag, straks een prestige verlies in eigen partij bespaard blij ven, want wellicht komt het partij- voorlopig de enige (beproefde) leider is, die voor alle richtingen aanvaard- congres tot de conclusie, dat hij baar kan worden genoemd.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1960 | | pagina 3