Behandeling begroting onderwijs
beheerst door mammoetwet
KLANKBORD
MILAAN IN REP EN ROER DOOR
ANONIEME BRIEFSCHRIJVER
CNV WENST BETERE REGELING
ZIEKENFONDSVERZEKERING
BOEKHOUDER EN HEIL-SOLDAAT LEIDDE DUBBELLEVEN
VRUDAG 27 NOVEMBER 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
KRITIEK VAN C.H.UOP MINISTER CALS
Enkele afgevaardigden gaven
reeds voorlopig oordeel
(Van onze parlementaire redacteur)
Een uitgebreide scala van onderwerpen en onderwerpjes van kleu
tertjes tot mammoeten hebben de Tweede Kamerleden donderdag aan
de veel interrumperende minister van onderwijs, kunsten en weten
schappen, mr. Cals, en zijn beide staatssecretarissen, de heren Stuben-
rauch en Schotten, voorgelegd. Het was meest kruimelwerk; de behande
ling van de begroting van O., K. en W. voor 1960 maakte sterk de indrulc,
dat men in het vooruitzicht van een toekomstig breed debat over de rege
ling van het voortgezet onderwijs de zogenaamde mammoetwet
wat snippers heeft willen opruimen.
als de bewindsman kans zag de on
rust een beetje weg te nemen.
DE ONKOSTEN
VAN HET ONDERWIJS
Een duidelijk verschil van mening
demonstreerde zich tussen dr.
Tans (p.v.d.a.) enerzijds en o.a.
mevrouw Van SomerenDowner
(v.v.d.) anderzijds over de kosten
van het onderwijs. De socialisti
sche afgevaardigde begreep, dat
er in de toekomst enorme bedra
gen voor het onderwijs nodig zul
len zijn. Hij was bereid die te vo
teren, maar zijns inziens waren
er groepen waarop de regering
steunt, die er anders over denken.
Da.t verontrustte hem.
Dr. Tilanus dringt
aan op zuinigheid
Het wetsontwerp op het voortgezet
onderwijs kwam in zoverre ter spra
ke, dat enkele afgevaardigden er een
voorlopig, globaal oordeel over uit
spraken. De heer Tilanus (cJi.) bij
voorbeeld maakte zich zorgen over
de „Mammoet", die de minister aan
een ketting achter zich aan sleept.
Hij hoopte, dat men nog eens zou
bekijken, of dit wetsontwerp wel in
dit kabinet past en dat het geen on
gelukken zal veroorzaken.
Die ongelukken vreesde ook dr. Tans
van do P. v. d. A. Hij constateerde,
dat over de zaak van de Mammoet
wet, die het hart raakt van ons
volksleven, onzekerheid en tegen
strijdigheid heersen. En lüj achtte
het gevaar niet denkbeeldig, dat mi
nister Cals met zijn Mammoet niet
op stal maar in het politieke slop
terecht komt. Hij voorzag zelfs de
ernstigste gevolgen. Deze afgevaar
digde merkte op als lid van de
oppositie-partij misschien wel met
enig leedvermaak dat vooral van
protestants-christelijke zijde bezwa
ren tegen het wetsontwerp zijn ge
opperd.
Voor de heer Roos jen (a.r.) was dat
aanleiding om ijlings te verklaren,
dat een deel van de Mammoetwet
voor zijn fractie zeer aanvaardbaar
is. Overigens kon hij niet ontkennen,
dat ook hij ernstige bedenkingen
had. Wel heeft minister Cals na de
aanvankelijke kritiek een nota van
wijziging ingediend, maar materisch
heeft zijnaar het oordeel van de
heer Roosjen niets aan het ontwerp
veranderd. Zijn bezwaren waren er
althans niet door weggenomen.
De heer Stokman (k.v.p.) liet zich
tegenover zijn partijgenoot-minister
voorzichtiger uit. Hij onthield zich
van kritiek, maar vroeg wel open
baarmaking van het advies van de
onderwijsraad over het wetsontwerp,
o.a. om te kunnen beoordelen, of het
juist is, dat het door de vele regelin
gen, die het overlaat aan algemene
maatregelen van bestuur, in strijd
met de grondwet is. Ook achtte hij
het nuttig, dat-de minister precies
bekend maakt wat bij de kabinets
formatie over de Mammoetwet is be
sproken. Welkom zou het hem zijn,
Het kwade
gerucht
(Slot van pag. 1)
Voorop dient gesteld te worden, dat
hier niet in het geding is de vraag
ol" een dergelijke deelneming of eèn
uitbreiding daarvan op de weg van
de gemeente ligt: over de wenselijk
heid daarvan zal weinig verschil van
mening bestaan. Maar de zaak is, dat
een deel van de kwestie binnenska
mers is afgedaan en dat er wantrou
wen rond deze aangelegenheid is ont
staan door inmiddels wel in de open
baarheid gekomen ontwikkelingen
aannemersconflict!)
Sindsdien is in de raad van Vlissin-
gen terecht gevraagd of het nu
niet beter zou zijn bepaalde aspecten
van deze kwestie maar eens duidelijk
uit de doeken te doen. Dat is .toen
niet gebeurd met als gevolg een toe
neming van het gerucht. En ook
hier geldt weer: het bleek zelden een
goed gerucht
Inmiddels heeft sinterklaas er zich
ook al mee bemoeid en aan de burge
meester een koffertje voor „geheime
stukken" overhandigd. Op zichzelf
wel grappig, maar een grap met een
ernstige ondertoon. Het gemeentebe
stuur moet zich realiseren, dat alle
belangen die mogelijk openbaarheid
zouden verhinderen, ondergeschikt
behoren te zijn' aan de eis. dat de
publieke zaak publiek behandeld
dient te worden. Men is hier op de
verkeerde weg!
De publieke opinie kén en mag geen
genoegen nemen met de gang van za
ken, zoals die in de bier geschetste
gevallen tot stand is gekomen.
GASTVRIJ OORD. Op de poort van
gevangenis van Bonn staat te lezen:
„Personen die zich willen opgeven
worden alleen op werkdagen toege
laten van acht uur 's morgens tot
vier 's middags".
ONDERMAATS. Nrrlat hij een bank
gebouw te San Francisco binnengc-
waggeld was en met een wijnfles op
de lessenaar van de kassier slaande
wat geld had geëist, werd de 51-jari-
ge James R. Sliaw door terstond ge
alarmeerde politiemannen dadelijk op
vrije voeten gesteld. Zij gingen ervan
uit' dat hij veel te dronken was om
een serieuze overval te plegen.
Dr. Tilanus vond die verontrusting
overbodig, want ook de christelijke
partijen en de liberalen zitten vol
met wensen op het terrein-van het
onderwijs. Zij hebben er geld voor
over, maar zij kunnen niet de ogen
sluiten zo voegde hij er voorzich
tig aan toe voor de steeds toe
nemende hoge kosten. Nu al ver
slindt de begroting van o. k. en w.
1.400 miljoen gulden per jaar, dat is
een verdubbeling in vijf jaar tijds.
We moeten dus zo zuinig mogelijk
2ijn, bijvoorbeeld bij de administra
tie, aldus de heer Tilanus. Hij vrees
de, dat aan het departement van o.
k. en w. wel eens van ovérorganisatie
sprake is. Nu weer wordt een direc
teur-generaal voor de wetenschappen
benoemd.
De Christelijk-Historische fractielei
der heeft het verder niet aan kritiek
op minister Cals laten ontbreken. Hij
verweet de bewindsman en de staats
secretarissen, dat zij bij het nemen
van de talrijke beslissingen, waar
voor zij geplaatst zijn, niet opschie
ten en dat zij in hun stukken veel
mooie woorden gebruiken, die echter
niets concreets inhouden.
DE SALARISSEN
dat geen der vele
Opvallend was,
Farah Diba, de toekomstige keizerin
van Perzië, heeft haar beste wensen
gezonden aan de Catherinettes d.w.z.
de ongehuwde modinettes van vijfen
twintig jaar, in de Parijse modehui
zen, welke zij tijdens haar bezoek
aan Parijs heeft bezocht. Ter herin
nering aan haar bezoek hébben drie
Catherinettes van Reveillon voor het
jaarlijkse feest van de Catherinettes
hoofddeksels gemaakt met Oosterse
inslag.
De foto toont v.l.n.r. met haar ori
ginele hoofddeksels: Marie-Thêrèse,
Nicole en Colette.
Sprekers or waren er de eerste dag
van het debat zeventien uitvoerig
op de kwestie van de salarissen van
de onderwijzers en de leraren inging.
£>e minister bad toegezegd, dat hij
over de salarissen tijdens de openba
re behandeling van zijn begroting
mededelingen zou doen. Blijkbaar
was dit voor de afgevaardigden aan
leiding hun stilzwijgendheid
scheen op een onderlinge afspraak te
berusten om eerst deze nadere in
formatie af te wachten. In tweede
termijn kunnen zij over deze belang
rijke, sterk levende zaak nog altijd
het hunne zeggen.
Dat alles wil niet zeggen, dat het
woord salaris niet gevallen is. Dr.
Tans (p.v.d.a.) had weinig waarde
ring voor het voortslepen van de sa-
lariskwestie. De heer Engelbertink
(k.v.p.) sprak zijn voldoening erover
uit, dat de regering kort geleden
heeft besloten de aanpassing van de
salarissen van de leraren bij het la
ger nijverheidsonderwijs aan de se
dert 1 januari 1957 vigerende sala
risregeling voor de onderwijzers bij
het voortgezet gewoon' lager onder
wijs alsnog met terugwerkende
kracht tot deze datum te laten in
gaan. Eindelijk wordt dus de achter
stand weggewerkt.
De lieer De Ruiter (c.h.) drong er op
aan, dat eindelijk de kwestie van de
salarissen der kleuterleidsters tot een
oplossing wordt gebracht.
Met de positie van de oudere kleuter
leidsters mét veel dienstjaren bleken
vrijwel alle sprekers begaan. Men
vroeg althans unaniem aan de be
windsman om de mogelijkheid van
inkoop van pensioen aan een onder
zoek te onderwerpen.
Dader van steekpartij
niet toerekeningsvatbaar
Een Poolse immigrant die in een
vlaag van verstandsverbijstering in
een bioscoop in Sydney een 80-jarige
man gedood had, is donderdag niet
schuldig bevonden aan moord. De
rechtbank was van mening dat de da
der, de 3G-jarige Bogdan Marr, niet
toerekeningsvatbaar was. Hij zal in
hechtenis blijven zolang de gouver
neur van de staat dit nodig acht.
Op zeker ogenblik riep Marr uit:
„Het is een samenzwering tegen mij.
Het is dc Gestapo." Hij zei dat men
hem, overal waar hij ging, uitlachte
en dat hij moreel onschuldig is aan
moord.
Zijn advocaat verklaarde dat Marr
door de Duitsers vijf jaar lang als
dwangarbeider was- gebruikt. Later,
in Australië, kreeg hij achtervol
gingswaanzin.
HIJ WIL 100 MILJOEN LIRE
Springlading op
benzine-opslagplaats
Een maand geleden ontving de direc
tie van een benzinedepot van Shell
te Milaan een dreigbrief van iemand
die 100 miljoen lire eiste, en mee
deelde dat hij de boel in de lucht zou
laten vliegen als het geld er niet
kwam.
Men vatte dat niet zo ernstig op.
Een paar dagen geleden schreef hij
weer 'n brief. Hij had, zo deelde de
anonieme bommenzetter mee, een
springlading van tnt (trinitoluol)
aangebracht op het dak van een gro
te opslagplaats. En om te laten zien
dat het hem ernst was had hij, op
het dak van een benzinestation in de
nabijheid, een ontstekingsinrichting
gedeponeerd.
De politie las de brief en ging op
zoek. Men vond een voortreffelijke
springlading, en een voortreffelijke
ontsteking. De combinatie van deze
twee met de miljoenen liters benzine
en de kwade wil van de bommen
zetter zou, naar het deskundig oor
deel van de in consult geroepen
brandweer, zeer vergaande conse
quenties hebben.
De politie is er nu wel van over
tuigd dat de bommenzetter een vak
man is, die misschien wel zal door
zetten als hij zijn geld niet krijgt.
Daarom is Milaan in rep en roer. De
politie heeft zijn straatpatrouilles
verdubbeld, de bezetting van de
brandweer heeft bijzondere consig
nes gekregen, en iedereen zoekt de
man die de brieven heeft geschreven.
Daarbij klinkt de slotzin van zijn
laatste brief de autoriteiten nog
in de oren. „Wees voorzichtig,
doe wat ik U schrijf. Ik moet die
.100 miljoen hebben."
Bij de befaamde kunstveiling van
Sotheby in Londen, waar woensdag
een van de grootste veilingen van
impressionistische werken begon,
welke ooit ter wereld is gehouden,
heeft het schilderij van Paul Cezanne
,J*aysan en Blouse Bleue" niet min
der dan Uf 5.000 pond sterling opge
bracht. Het werk „Ik wacht op een
brief" van Gauguin heeft op dezelfde
veiling 130.000 pond sterling opge
bracht. De foto toont het veilen van
het werk van Cezanne.
A.R.-gemeente- en
provinciebestuurders
In Utrecht is gisteren de jaarverga
dering van het Verband van vereni
gingen van anti-revolutionaire ge
meente- en provinciebestuurders ge
houden.
De tweede voorzitter, de heer J. C.
Haspels, burgemeester van Bussuni,
besprak op deze vergadering de be-
handeUng van de begroting van bin
nenlandse zaken in de Tweede Ka
mer op 11 en 12 november.
Hij noemde deze behandeling niet in
elk opzicht bevredigend, aangezien
er slechts zeer eenzijdig is gesproken
over enkele facetten van de financië
le verhouding tussen rijk en gemeen
ten.
De heer Haspels pleitte voor een
spoedige behandeling van het nieuwe
wetsontwerp op gemeentefinanciën
en in verband hiermee een snelle
verschijning van de memorie van
toelichting. Hij zei tenslotte, dat een
belangrijke betekenis moet worden
toegekend aan het overleg tussen de
ministers van binnenlandse zaken
en van financiën over dit wetsont
werp.
In de middag hield de heer H. van
Eijsden, lid van de Tweede Kamer,
een inleiding over „overheid en mid
denstand."
VAN MASTRIGT IN DE GIDS
Bezwaren tegen
organisatie
(Van onze Haagse redactie)
Werkgevers en werknemers betalen
de premie voor de verplichte ziekte
kostenverzekering, zoals deze in het
ziekenfondsenbesluit wettelijk is ge
regeld. Ze zouden daarom best iets
meer te zeggen willen hebben over dc
uitvoering van deze verzekering,
meent de heer C. J. van Mastrigt,
voorzitter van het C.N.V. op.
De heer Van Mastrigt heeft, blijkens
een artikel in „De Gids", bezwaren
tegen de wijze waarop de zieken
fondsverzekering organisatorisch ge
regeld is. Hij wijst erop, dat zaken
als het vaststellen van de premie en
van de honoraria voor huisartsen,
specialisten, tandartsen, vroedvrou
wen e.a. door de ziekenfondsraad
worden behandeld.
In de ziekenfondsraad zijn de orga
nisaties van werkgevers en werkne
mers vertegenwoordigd, naast verte
genwoordigers van de ziekenfondsen
en de verschillende gr oepen medewer
kers.
De honoraria van de medewerkers
worden echter in feite reeds vastge
legd in overeenkomsten tussen zie
kenfondsen en medewerkers.
„Wanneer dus in de ziekenfondsraad
deze zaak moet worden behandeld,
zijn overeenkomsten als deze al ge
sloten. Een niet onbelangrijk deel van
de raad is het derhalve al eens ge
worden en kan moeilijk een ander
standpunt innemen. Wat kan het ge
organiseerde bedrijfsleven dat de
ze kosten in de vorm van premie
moet betalen nu nog doen? Orga
nisatorisch zit dit toch maar een
beetje vreemd in elkaar. We hebben
het dan ook al eens meegemaakt, dat
de ziekenfondsraad onmachtig is. als
ziekenfondsen en medewerkers het
niet met elkaar eens worden".
Bang-Jensen dood in park
te New York gevonden
Póvl Bang-Jensen, de secretaris van
de commissie van de Verenigde Na
ties die een onderzoek instelde naar
de Hongarse opstand, is donderdag
in een park bij New York gevonden.
Hij was toen reeds overleden.
Een onderzoek wees uit, dat hij de
hand aa zichzelf had geslagen.
Bang-Jensen zou zich zijn ontslag
van het hoofdkwartier der Verenig
de Naties sterk hebben aangetrok
ken. Hij werd ontslagen nadat hij
weigerde een lijst met namen van
Hongaren, die door de commissie als
getuigen waren gehoord, op het se
cretariaat te overhandigen.
Bang-Jensen betoogde dat hij de 0_
tuigen absolute geheimhouding had
beloofd en dat de lijst in het V.N.-
hoofdkwartier niet meer veilig was.
Tenslotte werd de lijst, in het "bijzijn
van V.N.-funfctionarissen, door Bang-
Jensen verbrand.
's ZONDAGS IN DE NACHTCLUB
Heilsoldaat David Gustave Tay
lor te Londen, die elke vrijdag en
zaterdag trouw voor het, Leger
des Heils collecteerde om andere
mensen te helpen, moest zich
woensdag voor dc rechtbank ver
antwoorden inzake de verduiste
ring van 19.614 pond sterling
(196.140 gulden) om zichzelf te
helpen. Elke vrijdag en zaterdag
trok de 47-jarige boekhouder zijn
uniform van heilssoldaat aan en
collecteerde voor tic zaak. Elke
zondag bezocht hij de duurste
nachtclubs van Londen waar hij
geld uitgaf, dat hij gestolen had
van de juweliersfirma, waar hij
werkte.
Hij stond terecht wegens 102 ge
vallen van valsheid in geschrifte
en verduistering, en bekende
schuld, maar, zo verklaarde hij
nadrukkelijk, „ik heb nimmer een
cent van het Leger des Heils ge
stolen". En dit laatste was waar.
Door de weck leek Taylor een mo
del-employé hoewel hij zijn week-
salaris van 16 pond 10 shilling ge
regeld vergrootte met vervalste
cheques.
Eens op een zondag was hij wel
erg royaal toen hij een blondine
uit een jachtclub een diamanten
ring van 260 pond, een gouden
armband van 100 pond, een band
opnemer, vier japonnen, een stof
zuiger, een wasmachine en een
ijskast cadeau deed.
Op zaterdag ging hij van deur tot
deur en vroeg geld voor het Leger
des Heils en verkocht exemplaren
van het tijdschrift „War Cry".
Op zondagen vertelde hij zijn
vrienden in de nachtclubs dat hij
eigenaar was van 400 juweliers-
winkels en schonk gouden hor
loges aan de „meisjes", die zijn
aandacht wisten te trekken.
Door sde week zaten hij en zijn
vrouw gewoonlijk 's avonds thuis
en lazen de bijbel. Op een zondag
werden vier meisjes uit een
nachtclub ontslagen omdat zij
gevochten hadden om „de eer en
het genoegen" te hebben bij de
royale .Taylor te zitten.
Op een andere zondag vertrouw
de hij een van zijn favorieten toe
dat hij soms voor het Leger des
Heils collecteerde. Voortaan
mocht hij elke week vijf shillings
van zijn vriendin innen voor het
Heilsleger, terwijl liij haar over
laadde met nylon negligés, bloe
men, snoepgoed, champagne en
kaviaar.
Zijn vrouw was verbaasd toen zij
dit allemaal hoorde, maar zij was
vergevensgezind. „Hij bracht mij
zaterdag altijd kousen. Hij was
zeer aanhankelijk. Ik ben nog
steeds met hem getrouwd en ik
kan een man die gevallen is, geen
trap na geven".
Maar Taylor beschuldigde zich
zelf voor de rechtbank. „Ik heb
schande gebracht over het heils
leger en het uniform dat ik droeg.
Ik geef mij over aan de genade
van het hof". De rechter veroor
deelde hem tot zeven jaar gevan
genisstraf.
Het Wereldgebeuren
Tragedie
Wat men ook mag denken van
de zaak-Bang-Jensen. ik
vertrouw dat allen het er
i over eens zijn dat zijn motieven juist
waren". De voorzitter van de Deense
delegatie bij de Verenigde Naties, de
vroegere minister van staat Ernst
Christiansen, sprak deze beharti
genswaardige woorden gisteravond
laat in New York. Het waren woor
den die do tragedie van Povl Bang-
Jensen (50) wiens stoffelijk over
schot gisteren in een park in een
New Yorksc voorstad werd gevonden
en van wie de politie aanneemt dat
hij de hand aan zichzelf heeft gesla
gen, niet konden verzachten. Maar
zij maakten wel duidelijk dat de door
demonstratief optreden van Bang-
Jensen naar voren gebrachte twijfel
of het personeel van de volkerenor
ganisatie wel kan worden vertrouwd
niet de wereld uit is, maar opnieuw
in het brandpunt van de belangstel
ling komt te staan.
Over de moeilijkheden die leidden
tot Bang Jensens ontslag uit.
de dienst van het secretariaat
der Verenigde Naties, waar hij een
belangrijke positie bekleedde. be
hoeft niet te worden uitgeweid. Men
weet dat de Deen in conflict kwam
met zijn hoogste chef, de secretaris
generaal der volkerenorganisatie Dag
Hammarskjöld, nadat hij had gewei
gerd een lijst met getuigen, die door
hem over de Hongaarse opstand en
de Russische onderdrukking daar
van waren gehoord, aan de officiële
archieven uit te leveren. Als plaats
vervangend secretaris-generaal van
de speciale commissie der Verenigde
Naties voor Hongarije had hij aan
81 van de 111 getuigen in naam van
de volkerenorganisatie zijn erewoord
gegeven, dat alleen hijzelf en de me
deleden van de commissie hun namen
te weten zouden komen. Toch wei
gerden nog verscheidene Hongaren
te getuigen toen zij bemerkten dat
niet alleen Bang-Jensen maar ook de
vijf commissieleden en 25 andere
functionarissen van de Verenigde
Naties present waren. Enigen van
die functionarissen, een wachtsman
en een vertaler, werden ervan ver
dacht, communistische agenten te
zijn, maar ondanks de vertrouwelijke
waarschuwingen en protesten van
Bang-Jensen verwijderde men hen
niet.
De Deen had geen ver trouwen, dat de
namen der getuigen op het secreta
riaat voor communistische dwarskij
kers verborgen zouden blijven. Eerst
wilde hij ze zelf behouden; latei-
stemde hij erin toe. de - omstreden
getuigenlijst in het bijzijn van voor
aanstaande V.N.-functionaxissen tc
verbranden, hetgeen op 7 februari '58
gebeurde. Maar een maand latei-
werd Bang-Jensen geschorst en in
juli van hetzelfde jaar volgde zijn
ontslag. Op het secretariaat liet men
aan buitenstaanders weten, dat hij
een drinker, een geestelijk gestoorde,
een geheime agent was. Het - mocht
niet baten dat Bang-Jensen met -fi
nanciële steun van de Deense rege
ring in hoger beroep ging zijn ont
slag werd gehandhafad.
Het is tragisch, dat de twee Scan-
dinaviërs Hammarskjöld en
Bang-Jensen, die elkaar lang ge
leden op een juristencongres voor het
eerst ontmoetten en via een carrière
in Zweedse resp. Deense staats- en
diplomatieke dienst bij de Verenigde
Naties terechtkwamen, in een zo
hevig conflict verzeild raakten.
Beider motieven waren goed ge
meend. Hammarskjöld duldt in eigen
rijen geen openlijke twijfel aan de
betrouwbaarheid van zijn organisa
tie. De doeltreffendheid van het ap
paraat staat daarbij immers op het
spel...
En Bang-Jensen meende, dat men
de organisatie geen werkelijke ge
heimen kon toevertrouwen en voelde
zich geroepen om in dit opzicht van
zijn hart geen moordkuil te maken.
De Russen hebben bij de oprichting
van de Verenigde Naties velé ver
trouwelingen ook uit andere landen,
in het secretariaat weten te manoeu
vreren. Een flinke categorie van hel
personeel sympathiseert openlijk met
de Sowjets een meerderheid is voor
stander van „neutralisme tussen
Oost en West" degenen die westers
gezind zijn vormen een kleine min
derheid. Het is te begrijpen dat een
westers gezind man als Bang-Jensen
er weinig voor voelde om de docu
menten waarover hij beschikte en
met welker geheimhouding de levens
van familieleden der getuigen in
Hongarije wai-en gemoeid, in de ar
chiefkasten temidden van dit zeer
gemengde gezelschap te doen belan
den. De Internationale Liga voor de
Mensenrechten, die als niet-officiële
organisatie bij de Verenigde Naties
is geaccrediteerd, heeft na een on
derzoek het ontslag van Bang-Jensen
veroordeeld omdat hij in overeen
stemming met de in het proces van
Neurenberg gestelde norm zijn mo
rele verantwoordelijkheid voor het
leven en de vrijheid van derden ho
ger had gesteld dan de plicht tot het
gehoorzamen van meerderen.
Het lijkt onvermijdelijk, dat zulke
kwesties de Verenigde Naties voor
lopig zullen blijven bezighouden, ook
nu, na Bang-Jensens dood.
POVL BANG-JENSEN
.wantrouwde V.N.-secretariaat.