Randolph Churchillzoon in de schaduw van een beroemde vader KONINGIN BESCHERMVROUWE VAN JUBILEREND „NUT' BRIT WIL OP BRUINVIS OF WALVIS HET KANAAL OVER MAANDAG 16 NOVEMBER 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT „IK BEN DE ZOON VAN ARME MAAR EERZAME OUDERS" „Enfant terrible" maakte door zijn scherpe pen veel vijanden Ookomsi en verval van sir Anthony Eden" heet het boek, dat op het ogenblik een der meest verkochte en gele zen boeken van Engeland is. De schrijver is iemand, die in zijn autobiografie zegt „Ik werd op 28 mei 1911 in Lon den geboren als de zoon van arme, maar eerzame ou dersDie ouders waren Sir Winston Spencer Chur chill en diens vrouw Clement! ne Hozier. De zoon: Ran dolph Frederick Edward Spencer Churchill. Randolph is een enfant terrible, die er niet van houdt zijn licht on der de korenmaat te zetten. Attlee zei tenminste van hem „zijn biografie van sir An thony Eden verraadt meer over de schrijver dan over minister Eden „Randolph is een „Schlacli- tenbummler", een wereldrei ziger in de politiek, die vast besloten is de wereldhistorie niet aiieen te beschrijven maar ook mee te maken, als liij die dan niet mag helpen scheppen zoals zijn vader deed. Y.~J- is het noodlot van Randolph Churchill, dat hij in de schaduw van zijn vader moet leven en werken. Die vader is overigens verre van gemakkelijk. Toen Randolph oor logsverslaggever op Korea was. vroeg zijn vader hem wat hij ver diende. Het antwoord bevredigde de oude heer niet. „Zoveel verdien de ik al als verslaggever in de boerenoorlog een halve eeuw gele den!" knorde hij. Randolph pro beert in alles op zijn beroemde va der te lijken: hij imiteert houding, gebaren en gang. Net als bij Sir Winston glijdt de zware bril met donker montuur hem regelmatig naar de neuspunt. Hij rookt siga retten en geen sigaren, maar drinkt belangrijk meer dan zijn vader ooit heeft gedaan. In zijn huis in Stour hangen overal schil derijen van de hand van Churchill; overal staan borstbeelden van pa pa. Vanaf zijn vroegste jeugd is Randolph verbonden geweest met de politiek van zijn vader. Als zesjarige jongen ging hij op de vuist met schoolvriendjes omdat deze zijn vader voor Dardanellen- avonturier hadden uitgescholden. Randolph ging naar Sandroyd, la ter naar Eton. De jonge Randolph was een geziene figuur. Op twintigjarige leeftijd hield hij een lezingentournee door Amerika, die hem twaalfdui zend dollar opbracht. Hij was zeer gezien op de renbaan van Ascot met aan zijn arm de Pa- rijse couturière Coco Chanel. Hij volgde de opkomst van Hitier op de voet; in 1932 maakte hij als enige journalist de verkiezingscampagne van Hitier mee, in diens vliegtuig door heel Europa reizend. Degradatie Dat hij niet dom was bewees hij al toen hij tezelfder tijd schreef dat de nazi's op revanche uit wa ren en dat Hitlers opkomst oor log betekende. Zijn recept om dit te voorkomen: een privé gesprek tussen Hitler en Winston Chur chill, die toen een ambteloos bur ger was. Toen vader Churchill voor zijn biografie over de hertog van Marlborough alle Europese slagvelden uit de achttiende eeuw afreisde, kwam hij ook in Mun- chen. Randolph benutte die gele genheid om een afspraak te ma ken met Hitiers perschef Putzi Hanfstangl. Hanfstangl kwam wel maar Hitier nietIa ben nog altijd benieuwd wat die twee te gen elkaar gezegd zouden heb benzegt Randolph Churchill. Dat hij een goed journalist was bewees hij ook door in 1934 door te dringen in het kasteel Doorn en een gesprek te hebben met de schuwe ex-keizer Wilhelm II. Al zijn pogingen uit de dertiger ja ren om voor de conservatieven in het Lagerhuis te komen leden schipbreuk op zijn eigen scherpe kritiek op die partij. Pas in 1940 werd hij Lagerhuislid, wat hem slecht beviel. Hij werd vrijwilliger in het oude regiment van zijn va der en opende daarmee een car rière die in Britse militaire krin gen nog altijd vol saillante schan daaltjes is. Zijn korte debuut als majoor van de staf in Cairo ein digde met degradatie, door zijn scherpe tong. Hij hield zijn vader namelijk op eigen houtje op de hoogte van wat zich afspeelde op dit hoofdkwartier en de verzamel de generaals deden hem kopje dui kelen. Randolph Churchill werd kapi tein, maar hij kwam in goede handen: bij majoor David Stir ling, de commandant van de SAS-spookbrigade. Randolph reed met een Duitse Fordstaf- wagen door de woestijn, drong het door Italianen bezette Ben- ghasi binnen, landde met com mandotroepen bij Salerno en op Sicilië ên sprong later als verbindingsofficier bij de Joc_ go-Slavische partisanen af bo ven het hoofdkwartier van Ti to. Voordien had hij nog nooit van Tito gehoord. Toen Stirling hem zei, dat hij een missie naar Tito voorbereidde zei Churchill: „Wie is dat voor de duivel?" Toen hij van de Joe- go-Slavische partisanenleïder hoorde besloot hij mee te gaan Enkele weken later bracht hij zijn vader telefonisch vanuit Algiers uitvoerig verslag uit over zijn ervaringen en deed voorstellen over de politieke toekomst van Joego-SIavië De ongelofelijke Engelsman. Tito's partisanen noemden hem „de ongelofelijke Engelsman". Hij mopperde nooit over nonger, dorst koude of Duitse kogels", herinnert de journalist Pribitsjevitsj zich, „maar de hel was los, als ze hem met koud water probeerden te scheren!" Randolph droeg bij die gelegenheid een zelfontworpen uniform, die behalve fraai ook praktisch was en diepe indruk maakte op iedereen. Op Korea droeg hij zes jaar later een dergelijke uniform en verbaasde de Amerikaan door enorme hoe veelheden whiskey die hij kon ver dragen. Randolph Churchill was na 1945 alleen nog maar journa list. Honderdtwintig Amerikaanse dagbladen drukten zijn artikelen serie over het herboren Europa af. In Korea werd hij gewond door een springende granaat, maar voor zijn transport naar een zie kenhuis in Japan, schreef hij zijn dagelijkse artikel. Toen hij in Foesan op een brandcard het vliegtuig werd binnengedragen, snelde een Engelse soldaat op hem toe en vroeg of hij werkelijk een zoon van de Prime Minister was. „Ik ben beslist geen nakomeling van de heer Attlee!" antwoordde Randolph boos. Teruggekeerd in Engeland ontzag hij zich niet om de Conservatieve Partij en de Britse, adel aan te vallen en te bekritiseren. Maar vijanden maakte hij zich hiermee niet. Van Lord Beaverbrook schreef hij, dat deze altijd bereid was om Engelands geheiligde in stellingen aan te vallen. In september 1953 werd Randolph door de boekverkoopster Christina Foyle uitgenodigd te spreken op een lunch voor de pers. „De peis van Fleetstreet" zei Randolph, „voert het volk uit winstzucht misdaad en pornografie, tast het persoonlijk leven van elke burger aan en leeft volgens het principe van de grote honden die elkaar niet bijtenAlle kranten zwegen de rede dood, die Ran dolph zelf liet drukken. Alleen „The People" reageerde toen met een artikel, waarin van Randolph werd gezegd dat zijn pen voor el ke zaak voor geld te koop was. Dat was precies wat Churchill ju nior gewenst had: hij eiste schade vergoeding wegens aantasting van eer en goede naam en kreeg vijf duizend pond toegewezenOm publiciteit te krijgen stichtte hij zijn „Country Bumpkins" uitgeve rij, die brochures uitgaf waarin zijn meningen werden verkondigd. Randolph is getrouwd met Ju ne Osborne en heeft twee kin deren, de zoon Winston en dochter Arabella. Hij is een beetje Falstaff en een beetje Don Quichotte. In Londen is hij de meest onbeminde gast in al le restaurants, omdat hij zo veeleisend is. Zijn loslippigheid is berucht. Tijdens een bezoek in Moskou vroegen Russische journalisten hem over de Brits-Russische sa menwerking. „Samenwerking tus sen onze beide landen is onnodig en onmogelijk, allemaal onzin!" zei Randolph, „koude oorlog be staat niet; drieënveertig minuten na een Russische oorlogsverkla ring, zal er geen Russische stad boven honderdduizend inwoners over zijn. Mijn zwager Sandys heeft het me zelf verteld!" De Russen antwoordden door Ran dolph in hun kranten met het Rus sische equivalent voor „nozem" te betitelen. Papa Churchill laat er zich zelden over uit, wat hij van zijn zoon denkt. De beste karakteristiek kwam van Randolphs aartsvijand Malcom Muggeridge. die zelf ook befaamd is om zijn scherpe tong: „Ik zou Randolph niet graag an ders meemaken; elke samenleving heeft een zweep nodig en Ran dolph is de beste zweep die men zich denken kan!" Randolph Churchill, de grote zoon in de schaduw van zijn vader. Hij is journalist en landedelman, een militante figuur, die evenveel vij anden als vrienden heeft. Men noemt hem onder meer „de zweep, die elke samenleving hard nodig heeft". FEESTELIJKE BIJEENKOMST IN AMSTERDAM Handboek voor sociaal- cultureel vormingswerk Tijdens de feestelijke 'bijeenkomst in het Koninklijk Instituut voor de Tropen te Amsterdam, waarmee de Maatschappij tot Nut van 't AJge- meen zaterdag haar 175-jarig be staan vierde, heeft mr. Y. Selioltcn, staatssecretaris van O., K. en W., za terdagmiddag bekendgemaakt, dat Hare Majesteit de koningin er niec heeft ingestemd, beschermvrouwe 9 De universiteit van Moskou en de Columbia-universiteit van New York hebben een overeenkomst van een jaar gesloten, die voorziet in het uitwisselen vrn vijf professoren. Tc Soutliwark heeft een jonge Lon- dense archeoloog dicht bij de Theems de resten ontdekt van een Romeins schip van .1(1 tot 24 meter lang en 340 nieter breed. liet schip dateert vermoedelijk uit de tweede eeuw voor Christus. Op Westersuhelde bij Bath werd zondagmorgen het Nederlandse tank- sleepschip Vianenaangevaren door het Duitse zeeschip DiisseldorfEn kele meters vóór de stuurhut boorde zich de voorsteven run het. zeeschip aan bakboordzijde in de romp van de ..Vianen". waardoor een gat van rijf meter breed ontstond. Op de fo to is op de voorgrond nog de omge slagen sloep zichtbaar, waarin de zoon van de schipper zich in veilig heid had willen brengen. Toen men de drenkeling niet terugvond, meen de men dat de jongen verdronken was. Eerst uren later kwam het blij de bericht, dat hij door de .Diissel dorf" was opgepikt en veilig en wel in Antwerpen aan land was gestapt. (Foto P.Z.C.). 99L van de Maatschappij te worden. On ze landsvrouwe was zelf in de aula aanwezig, toen mr. .Scholten zijn ver erende mededeling deed. In de zaterdag in het koninklijk in stituut voor de tropen te Amsterdam gehouden bijeenkomst ter gelegen heid van het 175-jarig bestaan van de Maatschappij tot Nut van 't Al gemeen heeft de voorzitter van de maatschappij, mr. H. Craandijk, een openingsrede gehouden, waarin hij Jan Nieuwenhuyzen en zijn zoon Martin herdacht, die in de doopsge zinde pastorie te Edam in 1784 teza men met ds. Hoekstra, Jan Roos, Johannes Loggen, de predikant Lu ther en H. Bakker het initiatief na men tot oprichting van de maat schappij tot nut van 't algemeen. Het werk der maatschappij, aldus mr. Craandijk. heeft steeds drie groepen van activiteit omvat: het schoolwezen, het bibliotheekwerk en de volksontwikkeling. Thans heeft de maatschappij 350 departementen en bijna 50.000 leden. Zij heeft al tijd op de bres gestaan voor het openbaar onderwijs. Daarnaast steunt zij haar departementen bij het oprichten van scholen voor neu traal bijzonder onderwijs. Op het ge bied van het biliotheekwezen blijft zij voor de handhaving der volksbi bliotheken, die in de dorpsgemeen schap een eigen functie hebben. Wat de spaarbanken aangaat erkent de maatschappij dat haar initiatiefne- mende werkzaamheid sedert lang is beëindigd. Zij stelt er echter prijs op, dat de banden die vele departemen ten met de plaatselijke spaarbanken onderhouden, in stand zullen blijven. Tot slot ziet de maatschappij grote mogelijkheden op het terrein der ontwikkeling. Reeds geven volks scholen voor beeldende kunsten ruimte aan vrije expressie, aldus mr. Craandijk. Dat is dan voor de jeugd. Maar ook volwassenen dienen zelf in het ontwikkelingswerk te worden betrokken. Thans wordt onderzocht of de vanouds bekende nutslezinj^ gehandhaafd moet blijven dan wel of de activiteit der departementen zich ook op andere wijze moet ontplooien. Prof. dr. T. T. Ten Have, lid van het hoofdbestuur, bood het onde zijn leiding samengestelde handboek voor sociaal-cultureel vormingswerk met volwassenen aan het hoofdbe stuur aan, waarna de voorzitter onze koningin een in leer gebonden exemplaar van dit handboek met een jubileumpenning ter hand stelde. Na een muziekprogramma door het: Amsterdams Kamermuziekgezelschap volgde een conference, die door kin deren werd opgevoerd. Het feest ein digde met een geanimeerde receptie. De voormalige Egyptische minister van voorlichting Salah Salem (de dansende majoor), die nu leider van een uitgeve rij te Cairo is, bevindt zich in Moskou, om kennis op te doen van het leven van het Sowjetrussische volk en zijn succes sen, aldus meldt het Russische persbu reau Tass. De belangstelling voor de vijftiende herdenking van de bevrijding van Vlissingen was groter dan ooit. De putaties ondermeer uit Engeland legden talrijke kransen en bloe men aan de voet van het landings monument op de Marinedam. De plechtigheid werd bijgewoond door véle burgerlijke en militaire autori teiten. Foto P.Z.C.). Dertig journalisten met protest uit organisatie Dertig journalisten, verbonden aan in Amsterdam en Rotterdam ver schijnende landelijke dagbladen, heb ben besloten gezamenlijk uit protest tegen de instelling van de Raad voor de Journalistiek, uit de Nederlandse journalistenkringen te treden. De journalisten beschouwen de in stelling als een inbreuk op de vrij heid van vakvereniging. De raad, die in de plaats komt van de Raad van Tucht van de Federa tie van Nederlandse Journalisten, kan voortaan de gedragingen beoor delen van iedere journalist, ongeacht of hij al of niet bij één van de jour nalistenorganisaties is aangesloten. De raad zal zijn oordeel in principe publiceren. Zij voegen aan de motivering van hun uittreden de uitdrukkelijke ver klaring toe, dat zij nimmer zullen meewerken aan enige procedure voor de Raad voor de Journalistiek. Desgevraagd verklaarde mr. M. Vro lijk, voorzitter van de Nederlandse Journalisten Kring en vice-voorzitter van de Federatie van Nederlandse Journalisten, dat het bestuur van de N.J.K. zondagavond nog niet op de hoogte was van de stap van de dertig journalisten. Mr. Vrolijk voegde hier aan toe ..Persoonlijk betreur ik het, dat men zich onttrekt aan een op de mocratische wijze genomen be sluit en dat nog wel op gronden, die, naar tijdens de normale be handeling van het voorstel in de organisatie is gebleken, in geen enkel opzicht juist of relevant kunnen worden geacht. Persoon lijk heb ik verder de vrees, dat met alle ondertekenaren de dis cussie afdoende gevolgd hebben alvorens tot hun besluit te ko men". V.V.D. richtte commissie werknemersbelangen op Zaterdag heeft de algemeen secre taris van de Volkspartij voor Vrij heid en Democratie, de heer D. W. Dettmeijer, in Den Haag een vaste commissie van de V.V.I). voor werk- nemersbelangen geïnstalleerd. De heer Dettmeijer zeide namens het hoofdbestuur van de V.V.D., dat cle instelling van deze vaste commissie voor werknemersbelangen geschiedde teneinde mede na te gaan of de op richting van een verbond van werk nemers op basis van de positie van de werknemer in het staatkundig bestel op liberale grondslag gewenst is en zo ja, of deze oprichting dan verwezenlijkt zou kunnen worden. Een Britse auteur, die tevens waterkers kweekt, Ronald Pear son, wil op een walvis of een bruinvis het Ka naal oversteken. Als hij er het geld voor bij el kaar kan krijgen leent hij de vissen van het oceanarium van Flori da. waar ze naar ver luidt een walvisje van bijna vier meter en en kele bruinvissen ge temd bobben. Volgens de „News Chronicle" is het Pear son volkomen ernst met zijn plan en is dit plan ook volgens ande re Britse viskenners niet zo gek, Dr. F. C. Frazer van het natuurkundige mu seum van Kensington noemde het een plan dat zeer zeker uit te voeren is en dr. Ken neth Blackhouse. die onlangs een bezoek bracht aan het oceana rium van Florida zei. dat hij zelf ook al eens aan zoiets gedacht heeft. De bruinvissen in het oceanarium tonen zich even intelligent en trainbaar als chimpan- sé's, zei hij. Ik heb me door hen door het wa ter laten trekken. Ze hehben daar veel ple zier in. Als de dieren in cen grote tank voor zo'n Kanaaltocht ge traind zouden worden. zou het volgens mij best gaan. Pearson is van plan om gekleed in een rubber- pak en met een adem halingsapparaat op. op de rug van de walvis te „rijden" of zich aan teugels te laten trek ken door enkele bruin vissen. Het zal dan waarschijnlijk nodig zijn om een boot met een tros rissen eraan als lokmiddel vooruit te laten varen om de weg te wijzen. Pearson zou op deze wijze meer belangstel ling willen kweken voor zeevissen die volgens hem opvallend intelli gent en vriendelijk voor de mensen zijn.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 7