Stammenoorlog maakt einde aan mythe van Batoetsi PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer Van en voor de boekenplank J MACHINE ZAL IN TOEKOMST VERTAALWERK VERRICHTEN KWALITEIT SERVICE LAGE PRIJSI %MeukmWJt 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT MAANDAG 16 NOVEMBER 1959 t Ds. Buskes over Zuid- Afrika's apartheidsheleid Drie maanden heeft de Amsterdamse predikant ds. J. J. Buskes jr. in het begin van 1955 door Zuid-Afrika ge zworven. Hij legde znn bevindingen neer in een boek „Zuid-Afrika's apartheids- beleidonaanvaardbaar". (Uitgave Bert Bakker/Daamen n.v., Den Haag). Met het relaas van persoonlijke er varingen („De treinen hebben aparte wagons, de stations aparte in- en uit gangen, de postkantoren aparte lo ketten voor blanken en zwarten. In de plantsoenen staat op de banken Alleen voor blanken") en met talloze citaten van vooraanstaande Zuidafri kaners tekent de schrijver de kwes tie van de rassenscheiding. Hij komt tot de conclusie dat vrees en zelfbehoud de voornaamste gron den zijn van dit in deze dagen van Afrikaans nationalisme steeds pijn lijker wordende probleem. De wereld van het dier ontsloten Als een vreemdeling op aarde Asahel Linden is een man van weinig woorden, levend met een open hart voor zijn vrouw, zijn kinderen, zijn grond en zijn dieren, maar ook voor 't vele onbekende in zijn leven, waar naar hij in alle eenvoud dorst. Hij is een pionier in het wijde Amerikaanse land. In het stuk land, dat hem is toevertrouwd spit en graaft hij van de vroege morgen tot de late avond en langzamerhand weet hij het uit te breiden tot een bloeiend boerenbe drijf. Maar Asahel Linden graaft ook diep in zichzelf en poogt het gro te Raadsel Leven op te lossen, om tenslotte tot het inzicht te komen, dat allen om hen heen, evenals hij zelf, vreemdelingen op aarde, zijn, die tas tend voortrekken en steeds weer hun lessen moeten leren. Met deze roman figuur schiep Marjorie Kinnan Raw- ling, die ook in dit boek „Als een vreemdeling op aarde" de uitermate boeiende sfeer van haar land wist te leggen, een vollevend getuigenis van een waarachtig mens. Deze roman, uitgegeven door AD M. C. Stok- Zuid- Hollandse Uitgevers Maatschappij te Den Haag, en geïllustreerd door An ton Pieck, zal ongetwijfeld vele lezers weten te boeien. ZIJ ZIJN NIET ONOVERWINNELIJK Nieuwe Prisma-hoeken: van Kierkegaard tot Toergenew Van het Spectrum, Utrecht (Prisma reeks) ontvingen wij een biografie van Kierkegaard door Walter Low- rie, een uitstekende aanvulling op Kierkegaards „Dagboek", dat even eens in deze reeks verscheen. Voorts deed het Spectrum in deze Prisma reeks het licht zien „Nalatenschap der oudheid" (twee delen) door W. G. de Burgh. Een bijzonder aardig boek in de ze serie is Roger Lancelyn Greens „Robin Hood", een allerplezierig ste samenvating van bekende Ro bin Hood-ver halen. De schrijver heeft een bijzonder talent om de ze oude vertellingen prettig en on derhoudend te verhalen. Een mo derne minstreel! Voorts ontvingen wij: Charlotte Armstrong, De Albatros en andere detective-ver halen; Edmund Crispin, Het verdwenen manuscript (een ex- celente speurdersroman!); Andrew Garve, Chantage, P. G. Wodehouse, Borreluurtje, en het bijzonder aardi ge boekje over „De gouden tijd der zeeroverij" van Robert Carse. Afzonderlijke vermelding tenslotte verdient Toergenew „Verhalen" met een bijzonder lezenswaardige levens beschrijving van Toergenew door N. Oblonsky. Aanbevolen! Erotiek in het dagelijks leven De journalist Jan Blokker schreef een boekje over „De erotiek van het dagelijkse leven". Hij verkende een aantal gebieden, waarop druk met sex wordt gewerkt, soms bot en dom. soms uiterst geraffineerd, maar in beide gevallen zo frequent, dat ieder een er naar zit te kijken zonder zich te realiseren hoever dit alle maal gaat. Dat gebeurt op het ge bied van het filmwezen, van de re clame, de etalage enz. En deze zaken nu onderwerpt Blokker aan een muchtere, analyserende beschouwing. Het is hem er helemaal niet om te doen om de lezer „de ogen te ope nen", maar het gaat er hem om dat hij hem laat zien „wat hij bekeken heeft". Wij geloven dat Blokker erin geslaagd is deze opzet te verwezen lijken. Hij schreef geen moraliseren de preek, maar probeert zijn lezer even te laten doordenken. Een sym pathiek boekje, dat verscheen bij J. Heynis Tsz. Zaandijk. Advertentie) BABY Varta Service- Slation te GOES Blanckstraat 13, tel. .0 1100—2828. De stammenoorlog, die op het ogenblik woedt in Rocanda Oeroendi, dreigt een einde te maken aan een mythe, die sinds do I6e eeuw onaan tastbaar is gebleven in Midden-Afrika, de mythe dat de omstreeks twee meter lange mannen van de stam der Batoetsi geschapen zouden zijn om over mensen van normale lengte te heersen en dat zij onoverwin nelijk zouden zijn. De Batoetsi hebben zich de faam rustig laten aan- leunenn- Zonder, voor zover bekend ooit hun onoverwinnelijkheid met terdaad te bewijzen, totdat zij nu voor de giftige pijlen en speren van de Bahoetoe's en Batwa-pygmeeën even kwetsbaar blijken te zijn als ieder ander. Een journalist van United Press International, Robert Musel, heeft enige tijd vertoefd in Astrida, waar hij constateerde, dat, hoe zeer hun faam van grote krijgers ook op bluf mag berusten, zij in elk geval meesters zijn in hun voorkomen. Zij hebben een voor naam gezicht en een statige gang en zij weten hun reuzengestalte nog te accentueren met deftige gewaden. Hun oorlogstrommen zijn versierd met souvenirs van hun oorlogsslachtoffers, van wie niemand weet hoe zij eraan geko men zijn. Dit imponeerde de Ba hoetoe's en. Batwa's zozeer, dat zij nederig de slavenstaat aanvaard den en de nieuwkomelingen ble ven dienen tot de dag van van daag toe. Het „heersersvolk" aanvaardde de diensten als iets vanzelfspre kends. Geen van hen zal zelf zijn pijp aansteken of zich een glas bananenbier inschenken, als een Bahoetoe of Batwa in de buurt is. Ook in de moderne tijd hebben zij op intelligente wijze hun kansen weten te benutten. Toen het toe risme begon op te komen, hadden zij heel snel ontdekt, dat toeristen grote belangstelling hebben voor primitieve dansen. Zij hadden geen volksdansen van zichzelf, maar huurden snel een „deskun dige" op dit terrein die enkele dansen bedacht, die werden inge studeerd. Jarenlang hebben zij ook zonder meer beweerd, dat zij zonder moeite het wereldrecord hoog springen zouden kunnen verbete ren. Toen de correspondent van U-P.I. in Astrida was, kreeg hij liet met een fles whiskey gedaan, dat daarvan een demonstratie zou worden gegeven. Toen bleek, dat zij sprongen vanaf een mieren hoop van dertig centimeter hoog te. Als zij van de vlakke grond gesprongen zouden hebben, zou den zij, naar zijn schatting, maar nauwelijks de l.SO meter gehaald hebben. Het leven van nietsdoen en luieren heeft de Batoetsi echter geen goed gedaan. Ziektes en het een tonige dieet van banenbier en graanvoedsel heeft hun aantal doen afnemen. Ze houden wel vee, maar alleen voor de show, als te ken van welstand. In tijden van hongersnood moet'het voorgeko men zijn, dat zij liever stierven dan het vlees van hun vee te eten. Het ijverige en hard werkende ras der Bahoetoe's nam daarente gen in aantal toe en greep ook de kansen voor ontwikkeling die de kolonisatie der Belgen bood. Zij kregen politieke leiders die niet meer geloven in de mythe van het heersersras der Batoetsi en zo durven zij nu, in het vooruitzicht op de onafhankelijkheid, hun oude meesters aanvallen om de leiding van het land in handen te krijgen. In de strijd vernederen zij de Ba- hoetsi's door hun de voeten af te snijden. Ondanks het feit, dat de Bahoe toe's hen in aantal en in politiek opzicht boven het hoofd gegroeid zijn, hebben de Batoetsi hun zelf verzekerdheid en eigenwaan be houden. PROF. DR. IR. R. M. M. OBERMAN Bij mijnen pneumatische schakelinstallaties In de toekomst ltan verwacht wor den, dat machines met ingenieuze schakelingen het klaar spelen om een tekst van de ene taal in een andere te vertalen. Dit zei de Delftse hoog leraar prof. dr. ir. R. M. M. Ober man te Delft in een gesprek dat hij toestond aan het A.N.P. Reeds nu is het mogelijk gebleken, zo zei hij onder meer, om een techni sche verhandeling met gelimiteerde zinsconstructies van het Engels in het Russisch over te brengen. Wil men deze techniek verder ontwikkelen, dan zal het aller eerst nodig zijn, de wetten van de zinsbouw, die weliswaar uitge breid doch niet onbeperkt zijn, te ontdekken. In dit interview ver telde prof. Oberman, van wiens hand spoedig een boek over deze materie zal verschijnen getiteld „The design of logical and sequen tial circuits", dat ook de staats mijnen met schakelautomatieken werken. Deze worden echter pneu matisch aangedreven, daar een elektrische vonk in de mijnen tot een explosie zou kunnen leiden. De grondslagen van het ontwerp van elektronisch en pneumatisch werkende automatiek( heel dezelfde. ken zijn ge- Prof. Oberman, die hoogleraar in de techniek van de informatieverwer kende machines is aan de Delftse Technische. Hogeschool, zei dat het de taak van zijn afdeling is, studen ten vertrouwd te maken met „elek tronisch denkende" machines, dat wil zeggen met apparaturen, waar van de schakeling zodanig is, dat zij bijvoorbeeld tot tien kunnen tellen, in staat zijn bepaalde gegevens te onthouden en op verlangen te repro duceren, uit te maken of een getal groter is dan een ander, aan te ge ven of iets positief dan wel negatief is, getallen op te tellen en van elkaar af te trekken, en nog vele andere zo genaamde informatiebewerkingen uit te voeren, welke vergeleken kunnen worden met enkele van onze aller eenvoudigste hersen werkingen. Bij leraar gif tussen boterhammen gestopt De politie van Oslo is een ondervra ging begonnen onder de leerlingen van het Ulern-gymnasinm, waar een leraar onlangs drie pillen natrium hydroxide tussen de boterhammen van zijn lunchpakket vond. De direc tie van de school is ervan overtuigd dat een of meer leerlingen het ge daan hebben. Men hoopt voor de „grap", en heeft de politie gewaar schuwd, toen zich na een oproep geen dader meldde. Een motief voor een welbewuste ver giftigingspoging kan men zich niet indenken. De leraar, bij wie het ge beurde, was populair. Hij ontdekte de pillen, toen hij bij het opeten van zijn boterhammen iets vreemds proefde. Hij kon alles nog uitspuwen. Het waren dezelfde soort pillen die hij eerder op de dag gebruikt- had bij een experiment in een schei kundeles. Hij had toen duidelijk ver teld, dat een van zulke pillen al vol doende was om iemand te doden. Hij is na het incident gewoon door gegaan met lesgeven. Het móet een „grap" geweest zijn, zegt hij. 4- Vrijdag 23 oktober 4» 4* 4* 4. is door Notaris E, Bennink 4. 4* Bolt aangewezen als onze 4. 4- eerste 4. t GRATIS KOOPDAG 4» 4* 4. De gelukkigen ontvangen 4* 4» onzerzijds bericht en waarde- 4* 4» bon. 4* 4. 4* WEDEROM EEN KANS OP EEN X GRATIS KOOPDAG ter viering van ons 75-jarig *j* jubileum en v/el als u koopt *f Y oo: 20. 23. 27 nov.. 2. 7. 8. Y op: 20, 23, 27 nov., 2, 7, 8, J 10, 12, 14, 15, 16 en 17 dec. "j* Trekking 21 december a.s. 4* Grijp uw kans door op een 4* 4* der aangegeven dagen in een 4 onzer 19 zaken uw inkopen 4» te doen4* Bij 4- 4* ToruStiat 4» 4* kunt u uitstekend terecht! 4* 4. 4. 4* 'I* 4>4«4»4» 4* 4* 4* 4* 4* 4* 4* 4* 4* *1* De 11-jarige Christopher Birkett uit Haich (Engeland) kan zich bijna geheel verschuilen achter zijn tuba. Het komt niet veel voor, dat kleine jongens een dergelijk instrument be spelen. De leden van de Haich Prize Band zijn erg trots op Christopher. De jonge musicus zegt: „Het zit ge loof ik in de familie. Mijn vader oom spelen ook in de band". kon gedurende langere tijd de zwaarste be schietingen doorstaan en hierop had Vuldun gerekend, want intussen doken zijn vier an dere schepen op de luchtbasis af. J. Bokma en E. Penkala, De wereld van het dier ontsloten. Phoenix- Pockets No. 28. W. de Haan N.V., Zeist-Antwerpen. De inzichten van de wetenschap veranderen ten opzichte van de sa menhang in de dierenwereld nog voortdurend. Een overzicht hier van in beknopte vorm, binnen het bereik van elke beurs, is het bo vengenoemde boekje, een juweel tje onder de pockets. Fraaie uit voering, zeer goede foto's, pittige schetsjes, prettig, verantwoord en geestig geschreven. 1328. Op het moment, dat de afweerbatterijen het vuur openden, stelden de vijf aanvallers hun elektro- schilden in werking. Gehuld in een spookachtig blauw waas gierden de schepen recht op de stad aan. In en kele seconden hadden zij de barrage doorbroken en daar beneden zochten allen die niets op straat te maken hadden, schreeuwend de kelders van hun huizen op. Terwijl de vier „schotcis" recht op hun doel afkoers ten, vloog de Polaris in een grote cirkel om Markad heen, als het ware zijn vij anden uitdagend. Al het afweervuur concen treerde zich op het trotse schip, dat echter eer energie scheen te winnen dan te verliezen bij deze kastijding. De lucht boven Markad da verde van de geweldige detonaties, maar het scherm vond de Polaris gloeide steeds feller op. De ontzaglijke kracht, die in staat was dit reuzenschip naar andere werelden te stuwen, Z - iiiucLi LU Niet een van de grens wachten is het, die haar te pakken heeft. In de plotselinge gloed van een toorts kan ik het afzichtelijk schouw spel in zijn volle omvang zien: de hond heeft haar te pakken, dat ko lossale beest...... Haar ogen zijn hol van angst als zij kermend geveld wordt. De hondebek opent zich; bij het toortslicht zie ik de gelige tanden blikkeren als sabels. „Lorna!" schreeuw ik. Maar niet al leen sorteert mijn stem geen enkel effect, ik geloof niet eens, dat er een geluid over mijn krukdroge lippen komt. Ik krijg een gevoel alsof een vlijmscherp mes in mijn maagstreek wordt gestoken als ik toezie, hoe de hondenkaken haar keel zoeken Ik moet mijn ogen dichtknijpen voor het gruwelijkste beeld, dat zij ooit te zien kregen. Lorna ligt plat op de grond. De hond staat wijdbeens over haar heen, vlak boven haar, de reus achtige voorpoten op haar schouders. Zijn tanden omklemmen haar keel. Ilc werp mij op het dier. Ik pak het bij de balsband. Ik wil uit alle macht wif tie Öosijowe door JEFF BOGAR trekkentot het tot mij door dringt wat ik Lorna kan aandoen als ik dat deed. Bij difc gedachte wordt mijn brein vertroebeld door een bloed rode mist. De hond neemt geen notitie van mij. Niet de geringste. Ik zou net zo goed een kind kunnen zijn, dat hij geen kwaad wil doen. Ik probeer het dier op zijn kant te drukken. Ik kon even goed een locomotief willen kantelen. Ik tracht een geluid over mijn lippen te krijgen, te schreeuwen. „Schiet hem dood! Schiet hem dood! In godsnaam Maar ook nu komt geen enkel ge luid over mijn lippen. Intussen begin ik het bewustzijn te verliezen. Het geestesbeeld van wat er met Lorna gebeurt, heeft een uitwerking op mij alsof ik een in ether gedrenkte doek tegen de neus gedrukt heb. In een laatste, bewust gebaar zoeken mijn handen de keel van het monster. Als ik die zou kunnen Er klinkt een commando in een taal die ik niet versta. Onmiddellijk Iaat het ondier Lorna los en springt ter zijde. Dat is genoeg voor mij. Ik zak weg in een grondeloze, genadige duister nis. HOOFDSTUK 7 Hoe lang duurt het eer ik weer tot bewustzijn kom? Tien seconden? Tien minuten? Ik weet het niet en niemand kan het mij zeggen. Maar of ik mijzelf al in de arm knijp tot mijn vingers er pijn van doen, ik droom nietik zie slechts de af zichtelijke, spookachtige werkelijk heid Een onwerkelijke werkelijkheid: als een boze, afschuwelijke droom, als een nachtmerrie zonder weerga. Het is tien keer zo krankzinnig als cle wildste tonelen ontsproten aan de wodkadoordrenlcte hersenen van die Russische schrijvers. Wij zijn eenvou dig niet meer in Europa. Die kleine Mongoolse kereltjes in hun hardgroe ne uniformpjes dwergjes in vergelij king met hun inktzwarte Nieuwzeo- lander die groene mannetjes, die als demonen van dé nacht door hun spookwoud jagen met hun vuurbra- kende geweren cn dansend blauw staal, blikkerend in het schijnsel van de maanzij zijn weer terugge keerd in hun daagse gedaante,........! Maar thans delen zij geen chocolare- pen uit aan een handjevol kleuters. Zij zijn een stel drinkebroers, die met hun kleine vuisten de Schnapps- fles naar hun platte, gerimpelde ou- wemannengezichtjes heffeneen stel vuui-waterzwelgers met een gi gantische hond, die er nu heel gedwee bij zit te kijken, hls de hond-van-reu- zcrilancl in een grimmig sprookje. Ik kan mijn ogen niet geloven, maar vlak bij mij ligt het met kogels door zeefde lijk van een onzer mensen om het te bewijzen. En verder is er dit: Lorna ligt naast mij. Of ze slaapt. Haar gezicht is nog vertrokken van afschuw, maar zij leeft zij is in orde. Haar keel voelt alleen maar een beetje koud aan. Bij het flakkerend schijnsel van de toortsen overtuig ik mij daarvan. Er is geen bloed, er zijn geen schrammen zelfs. De hond heel't haar niet gebeten. Wat is er dan wél gebeurd? Heb ik het allemaal maar gedroomd? Of zijn dit dan die fan tastisch getrainde honden die de Ges tapo gebruikte cn waarover wilde verhalen de ronde deden, die ik vroe ger onmiddellijk naar het rijk der verbeelding zou hebben verwezen...? Honden die geleerd hebben zich op hun slachtoffer te storten, het te vel len en het de mogelijkheid te ontne men zich nog te verroeren, om dan verdere bevelen af te wachten, terwijl hun kaken zich om de keel van hun slachtoffer spannen Een schimmige figuur komt voorzich tig op mij t.oe gekropen en gebaart mij het zwijgen" t.e bewaren. Haa.lt een fles uit een Rücksack en houdt die aan Lorna's lippen. Maar intussen begint het daarginds warm toe te gaan, bij de hond en de drinkebroers. De stilte van het woud wordt verbroken door een kakelend gelach eerst, vervolgens door flarden van het een of ander gezang. Het is dat meisje uit onze karavaan, een stevige, struise meid, vast en zeker van het platteland en zeker niet on knap uit de omgeving van Keu len. Thea heet zij, Thea weetikveel. Zij heeft zich aangesloten bij de aardmannetjes en het drinkgelag. De aardmannetjes zijn met z'n vieren; zij gaat van de een naar de ander en zet zich bij hen neer. Zij slaan een arm rond haar heupen of knijpen haar in de benen, maar zij neemt net sportief en moedig op en ziet er omzichtig op toe, dat zij de flessen niet breekt, die zij bij zich heeft. De aardmannetjes zwelgen gulzig hun vuurwater onverdund. En het is zeker zo sterk als wodka. De hond, die enkele minuten terug nog liet toonbeeld der verschrikking was voor iedereen, zit cr gedwee bij toe te zien en laat zich door een van rle grens wachten kietelen en aanhalen. Een van de andere grasgroen geünifor meerde kaboutermannetjes scharrelt onzeker omhoog en grijpt Thea. rond haar middel, om een woeste, dronken rondedans te beginnen. Nog geen tien tellen later heeft zij hem weer op de grond gekregen met een nieuwe fles aan de lippen. Gezang klinkt op, ge lach davert door het bos, lallende stemmen klinken op in een taal, die zelfs niet met Russisch gemeen heeft. Uniformenkragen worden losge knoopt, petten worden afgeworpen. De festiviteiten hebben een nieuwe fase bereikt. Nieuwe toortsen worden ontstoken, wel vier tegelijk, en in de koele mosgrond geplant. Ik kan de verleiding niet weerstaangeen sterveling zal zich nu iets aantrekken van een mager ratclgeluidje. Loew heeft nrlj hierheen gezonden om inter zonale achtergrondjes t-e filmen. Als ik maar voldoende licht heb, schiet ik een meter of dertig van de griezelig ste film die hij ooit van zijn leven gezien heeft. Niemand besteedt ook maar de geringste aandacht aan mij. Maar net ben ik druk bezig, of een welhaast tastbare spanning doet zich voelen en daneen gefluister, een hand op de schouder: we gaan er vandoor. Weg hier. Zachtjes nu niet allen tegelijk. Een voor een, de verhullende duisternis van het bos in...... De patrouille kunnen wij rus tig laten smoren in haar zware, dron ken roes en de hond in zijn geduldig, onverstoorbaar en gelaten wachten. Ook Thea glipt weg. Natuurlijk ik had het immers al gedacht: het was allemaal-maar komedie. Maar hoe voortreffelijk gespeeldIe. mand met dérgêlijke stalen zenuwen heb ik nog nooit meegemaakt. Lorna krabbelt overeind. Zij ziet er bang en wat groggy uit. Maar zij beseft het stadium waarin de drinkebroers ver keren. Zij kent de voortekenen. Ik help haar op en sluit haar in mijn ar men. Ditmaal weerstreeft zij ze niet. Ze zijn een haven van vertroosting. En na zo'n nacht van verschrikking en grondeloze ellende sla je die niet licht af.,Ilc kus haar keel. Ilc breng wat levën in haar koude, verstilde lippen. En terwijl ik haar omarm, is het, of ilc het warme, levende bloed weer in haar aderen voel vloeien. Zij kromt de rug om do riemen van haar Rücksack vast te maken. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 12