In november schallen overal
de jachthoorns weer
„Langs de hoge weg"
en de Ibis-vlucht 777
TEKKO TAKS en de Atoompantoffels
fijn FAAM fantastisch
„VRIJERE LOONVORMING MAG
GEEN LOONRONDE WORDEN"
DONDERDAG 5 NOVEMBER 1959
PROVINCIALE ZEEUW 8 B COURANT
11
DE HONDEN GEVEN WEER MUZIEK
Honden worden
vaak misleid
(Van een medewerker)
Iu Engeland vooral en niet
minder in Frankrijk trekken
na 3 november, „Si. Huber-
tus" de jachtstoeten weer
door de mooiste landschap
pen welke men zich kan voor
stellen. Rode rokken en witte
broeken geven aan deze tafe
reeltjes een ongekende beko
ring en niet minder de paar
den, welke evenals de hon
den zorgen voor leven en
beweging.
Overal waar Engelsen nederzettin
gen hebben is ook het jachtrijden
méde overgebracht, al past naar
ons gevoelen een oprechte Engel
se jachtstoet nu niet direct in een
Indiaas of Soendanees landschap,
Dat men in de Ver. Staten het
jachtrijden eveneens overgenomen
heeft met vrijwel allo gebruiken,
welke in „Old Engeland" er bij-
behoren, is begrijpelijk.
In navolging van Engeland
wordt in vrijwel alle landen
van Europa „gejaagd" achter
de honden, al zijn er landen,
waar men er een eigen stijl en
eigen gewoonten op na houdt.
In dit opzicht is Frankrijk een
goed voorbeeld. De dames daar
dragen de „tricorne", een bij
zonder elegant driepuntig
steekje en de kostuums zijn
dikwijls donker in plaats van
fel rood.
Het geheel krijgt nog een
extra feodaal tintje door ga
lonnering van goud op hoofd
deksels en kledij.
En blazen in Engeland de „Mas
ters" of de. „Huntsmen" op klei
ne vrijwel rechte hoorntjes, in
Frankrijk zijn er soms bij één
jachtgezelschap verscheidene
„sonneurs". Deze hoornblazers
ontlokten de fraaiste fanfares aan
werkelijke grote jachthoorns, zo
als de Alpenjagers die bespelen en
De jachtstoet trekt uit
voor weten. Voor het jagen op ha
zen heeft men „beagu
rehounds" en voor at
zen heeft men „beogïes" of „ha-
jacht op
herten „staghounds"
Het herten jagen vanaf het paard
komt betrekkelijk weinig
Hazen jagen heel wat meer,
voor.
doch
de vossenjacht overschaduwt alles
op dit gebied. Een enkele keer
wordt er ook wel op wilde «wijnen
gejaagd en in Polen en Rusland
misschien nog wel eens op wol
ven
Men zou zo denken, dat men hon
den, die toch bekend staan om hun
goede neus, moeilijk bij de neus
kan nemen. En toch maakt men
van die eigenschap Juist gebruik
in gevallen waarbij men graag
ter jacht wil rijden, doch niet op
levend wild kan of mag jagen.
Zoals dat dus in ons land net ge
val is.
Dan wordt er z.g. „op de slip"
gejaagd en dit „jagen" moet nu
tussen aanhalingstekens staan
want het is géén jagen, doch een
bij voortduring hernaald bedrie
gen der honden.
Dat zit zó: er wordt een vos in
een hok opgesloten met als ge
volg, dat dit diertje het ligstro
bevuilt. Het vossenvuil heeft de
eigenschap scherp te rieken.
Hiervan maakt de huntsman
gebruik door die mest in een
lederen bal te stoppen, die bal
aan een touw te bevestigen, te
paard te stijgen en een mooie
route rijdend, die bal achter
zich aan te laten slepen.
Wat gebeurt er dan?
Wel, d$ bal met het scherpe
geurtje (kan ook een namaak-
geurtje zijn) raakt van tijd tot
tijd, of zelfs langere tijd ach
tereen, de grond en laat daar
een voor honden bekende lucht
achter. Wanneer nu enkele
uren later de meute dat is
de honden-kudde - wordt losge
laten en al snuffelend het spoor
gevonden heeft, gaat ze luid
blaffend („muziek gevend",
heet dat in jagerstermen)
langs dat spoor naar voren,
vast en zeker verwachtend er
gens de vos te zullen aantref
fen. En dat doen die honden
week-in, week-uit, maand-in,
maand-uit, soms zelfs jaren
achtereen, doch ziennooit
een vos! Maar na elke vergeef
se poging krijgen ze tóch een
heerlijke beloning en dat ver
zoent ze met hun lot.
In Nederland kennen we twee
jaehtverenigingen, welke er meu
tes op na houden. Dat is de „Ko
ninklijke Nederlandse Jachtver-
eniging" en de „Veluwe Hunt".
Eerstgenoemde club heeft fox
hounds van het beste Engelse
bloed, geschonken door prins
Bemhard, die ..Master" van deze
vereniging is. De „Veluwe Hunt"
jaagt met honden van zuiver of
minder zuiver harrier-bloed, als
we het wel hebben. Beide vereni
gingen hebben grote verdiensten
omdat zijh onderdtallen ruiters elk
jaar weer opnieuw in de gelegen
heid stellen te genieten van heer
lijke romantische sportdagen in de
mooiste streken van ons vader
land.
Haarlem en St.-Hubertus
Denkt) echter niet, dat het jacht
rijden alleen voor zeer welgestel
de lieden is weggelegd. Gelukkig
is het hier al net als in Engeland,
waar vele boeren ook hartstochte
lijke jachtruiters zijn. Hier zijn
het dan echter de landelijke rui
ters, die bij tijd en wijle de l-on.
den mogen volgen. Voorts leden
van manege-verenigingen, terwijl
men natuurlijk ook persoonlijk lid
van de een of andere jachtver-
enigingen kan zijn, welke op haar
beurt dan „de honden eens laat
komen".
Praktisch overal behalve in het
uitgesproken polder- of veenkolo
niale landschap wordt de meute
wel eens losgelaten, waarmede
dan trouwens bij de historie wordt
aangeknoopt.
Want reeds in do Middeleeuwen
kende men b.v. in Haarlem het
St.-Hubertus-gilde, waarvan de
vaste voorzitters waren de Heren
van Bredero, meestal verwoede
jagers. Zij hadden in Kennemer-
Iand grote duingebieden in bezit,
te Haarlem een vaste woonstee en
op 3 november op St.-Huber
tus werd vast en zeker elk
jaar een Hubertus-jacht uitge
schreven, waaraan alleen voorna
me jagers konden deelnemen. Tot
besluit werd heerlijk gemaaltijd in
de herberg „De Basterdpïjp".
Vaak werden vóór de aanvang
van de jacht de honden gezegend,
een gebruik dat in Frankrijk nóg
inheems is en ook in hat Walen
land van België wordt toegepast.
Zelfs in Brabant wordt tegenwoor
dig vrijwel elk jaar de meute van
de „Veluwe Hunt" gezegend door
de r.-k. geestelijkheid.
-. Trouwens, de. honden van de presi-
denten van het Haarlemse St.-
Hubertusgilde, dus de brakken
van de Heer van Brederode, waren
de enige, die in de St.-Bavokerk
binnen mochten komen zonder
door de officiële hondenslager er
weer uit gemept te worden
De meute is los, de jacht
volle gang
f Advertentie j
die lekkere drop heet KLAROP S
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Eoven Hardinxveld J. A.
C. Schuurman te Bleskensgraafbe
roepen door de generale synode als
predikant voor buitengewone werk
zaamheden (vlootpredikant) G. H.
Cassuto, kandiaat te Scheveningen.
Beroepbaarstelling de heer H. Linde
boom, kandidaat te Delft is beroep
baar.
GEREF. KEKKEN.
Beroepen te Dieren (vacature H. van
der Plaat) W. Griffioen te Nijkerk;
te Stad aan het Haringvliet F. L.
van der Bom, kandidaat te Amster
dam.
CHR. GEREF. KERKEN.
Bedankt voor Ermelo J. C. van Ra-
venswaaij te Scheveningen.
VOORZITTER KON. NED. MIDDENSTANDSBOND
Te snelle opgang van
conjunctuur afremmen
De heer P. G. van der Weele, voor
zitter van de Koninklijke Nederland
se Middenstandsbond heeft woens
dag tijdens een ledenvergadering van
deze bond een rede gehouden, waarin
hij enkele aspecten van de vrijere
loonvorming heeft besproken. Spr.
zeide hoopvol gestemd te zijn ten
aanzien van het welslagen van de
nieuwe loonontwikkeling. Hij merkte
voorts op, dat deze hoop in zekerheid
zal gaan verkeren naar mate men
zich minder gelegen laat liggen aan
datgene wat in andere bedrijfstakken
geschiedt en men zich bij de te ne-
JAN MOLL EN IAN COLVIN
Twee voortreffelijke
luchtvaartboeken
ER ZIJN de afgelopen maan
den twee opvallende boeken
over de luchtvaart verschenen:
Jan Molls „Langs de hoge weg"
en Ian Colvins „Vlucht" 777".
Wie Jan Moll is, is algemeen be
kend: deze befaamde K.L.M.-ve-
teraan was o.m. tweede piloot
van de „Ui,ver tijdens de be
faamde Melbourne-race. Cölvin
is 'n journalist, Engelsman, vele
jaren verbonden aan het pers
bureau Reuter. Jan Molls boek
gaat over zijn lange leven-in-de-
lucht, dat van Colvin over
slechts één vlucht, de raadsel-
zoals we die afgebeeld
oude prenten, waar de p
of poststiljons er gebruil
ken.
Hierboven zetten we „jagen" tus
sen aanhalingstekens, omdat er
lang niet in alle landen en ook
lang niet altijd op écht wild wordt
;d. In Nederland komt het
zien op
struiters
van ma-
jagen"op levend wild vanaf het
paar praktisch (of misschien wel
in het geheel) niet meer voor. Ons
landschap leent zich daarvoor niet
meer. Ons land is te dicht be
volkt. Onze terreinen te intensief
bebouwd. Vrijwel alle gronden
zijn in cultuur gebracht en
wat heel lastig en zelfs gevaarlijk
is - er wordt veel te veel met
prikkeldraad gewerkt. Dit is in
andere landen ook wel het geval,
maar daar vormfmen dan fond
sen waarmede men prikkeldraad
opruimen en vervangen kan door
minder gevaarlijke afrasteringen,
zoals houten hekken, natuurlijke
heggen of walletjes.
Wanneer er op levend wild ge
jaagd wordt komen daarvoor In
aanmerking in de eerste plaats
de vossen, daarna do hazen en ten
slotte de herten. Het merendeel
der jachtverenigingen In Engeland
en Amerika jaagt op vossen en
men doet dat met „Foxhounds",
waar we geen Nederlandse naam
aclitige K.L.M.-reis onder Qui-
rien Tepas op 1 juni 1943, waar
bij de Douglas-machine „Ibis"
op de route Lissabon-Londen
werd neergeschoten.. Aan
boord bevond zich de bekende
filmacteur Leslie Howard, die
met de overige passagiers en
bemanning om het leven kwam.
Viruly schreef bij Colvins boek een
voorwoord. En daarin betoogt hij,
dat in de geschiedenis van de Ne
derlandse luchtvaart het boeiende
verhaal van de „Engelse" K.L.M. on
der leiding van Koene Dirk Parmen-
tier een „veronachtzaamd gebied"
vormt. Het verhaal van de om en na
bij 1600 vluchten, die door Parmen-
tiers kleine vaderlandse groep van
uit het fort Engeland naar het neu
trale Portugal en dat andere fort
Gibraltar werden uitgevoerd en
waarvan er maar één vlucht 777
met Tepas en Howard mislukte,
is op de een of andere manier ver on
voldoende onder de aandacht van het
Nederlandse volk gekomen naar Vi-
ruly's mening. Colvins boek nu komt
daarin enigszins tegemoet zij het
zijdelings doordat hij zich uitvoe
rig in deze aangelegenheid heeft
verdiept teneinde een inzicht te
krijgen in de achtergronden van
vlucht 777.
Deze vlucht dus is het hoofdthe
ma van het boek, de K.L.M. in
Engeland tijdens de Tweede We
reldoorlog 'n deel van het „decor"
waartegen het verhaal zich af
speelt. En dit hoofdthema werd
door de schrijver zover als het
hem maar mogelijk is, ontrafeld.
Daarbij ging het over deze vraag:
waarom hebben de Duitsers de
„Ibis" neergeschoten Colvin
heeft, om een antwoord op deze
vraag te vinden, archieven door
gewerkt en met tientallen men
sen gesproken, ook met de over
levende Luftwaffe-officieren, die
bij de aanval op het vliegtuig wa
ren betrokken.
Werd vlucht 777 onderschept omdat
de Duitsers wisten, dat Howard aan
boord was Of zaten zij achter een
andere pasagier, de joodse agent
Wilfrid Israël aan Colvin meent
dat er slechts één reden kon zijn: de
tegenwoordigheid van Churchill in
Algerije, van wie de Duitsers wisten
dat hij ieder moment langs deze K.
L.M.-route kon terugvliegen. Zijn
43. Even later, nadat de
koffie opgedronken en de
koek verorberd was, vroeg
Tekko opeens: „En profes
sor, waar kan die toffel,
die me uit de handen ge
schoten is, nu wel helemaal
terechtgekomen zijn?"
„Oh!" antwoordde Starre-
vold zonder dralen: „Dat is
natuurlijk niet precies te
zeggen. Maar als het ding
nergens togenaan gevlogen
is, kan het plus minus twee
uur in de lucht blijven en
drie vierhonderd kilo
meter afleggen!"
„Jammer dat ik dat ding
niet aan mijn voet heb!"
sprak Terry parmantig, terwijl hij zijn snor
opdraaide. „Het lijkt me heerlijk om vrij als
een vogeltje door het luchtruim te suizen!"
„Wel, als jullie daar iets voor voelen kan dat
gebeuren!" opperde professor Starreveld blij
verrast. „Dan maak ik drie paar verbeterde
atoompantoffels en gaan we er samen op uit
om ze te testen!" ,Maar U gaat toch zeker
niet mee, op uw leetijd?" kreet Polly ver
schrikt, die net weer binnenkwam. „U maakt
zekei weer grapjes?"
„Wel wis en drie niet!" antwoordde Starréve'd
prompt. „Jij hebt toch zeker ook gevlogen. En
wat jij durft, durf- ik ook!"
lissingen meer laat leiden
door de sociale en economische mo
gelijkheden van de eigen bedrijfstak.
De voorzitter van de Middenstands
bond merkte verder op dat de beste
krachten ingezet dienen te worden
om te voorkomen dat de vrijere loon
vorming een ander woord zal zijn
voor een nieuwe algemene loonronde
met alle inflatie-impulsen vandien.
Een groot gedeelte van de economi
sche problemen waarmede de mid
denstand in ambacht en detailhandel
te kampen heeft, vloeit voort uit in
flatie, aldus spreker. De middenstand
kan zich dan ook geen betere dienst
bewijzen, dan door uiterste krachts
inspanning ook bij de toepassing van
de vrijere loonvorming trachten het
inflatiegevaar te vermijden.
Ten aanzien van het prijsbeleid
zeide de heer Van der Weele, dat
het hoofdbestuur gemeend heeft
pnn het verlangen van de minis
ter, die wenste dat het bedrijfs
leven zijn medewerking zou ver
lenen bij het melden van voorko
mende prijsverhogingen, tegemoet
te moeren komen. Daarbij heeft 't
hoofdbestuur er wel op aange
drongen bij overleg op het depar
tement over een bepaalde prijs
ontwikkeling, de gehele bedrijfs
kolom in het gesprek te betrek
ken. Deze gedachfengang is door
de minister overgenomen.
De heer Van der Weele legde er do
nadruk op, dat het zaak zal zijn,
maatregelen te treffen om een te
snelle opgang van de conjunctuur af
te remmen om daardoor te voorko
men, dat een nieuwe bestedingsbeper
king een domper zal zetten op de
hoog gestemde verwachtingen. Het
beleid van de bond zal hierop ge
richt moeten zijn en men zal daar
bij een open oog moeten hebben, al
dus spreker, voor het feit dat het di
recte gewin van bijvoorbeeld een pro
centuele marge wegvalt tegenover de
perspectieven van een zich evenwich
tig ontwikkelende economische voor
uitgang.
conclusie is gebaseerd op een zorg
vuldig onderzoek van alle beschik
bare feiten. Feiten, die hij in dit
boek publiceert en die een duidelijk
beeld geven van de situatie rond de
ze Ibis-vlucht, een situatie waarin
de geheime diensten als spelers van
een luguber schaakspel optreden.
Het boek uitgegeven bij Ad. M.
C. Stok is vertaald door Erica Vi
ruly.
Waarom wij dit boek in één adem
noemen met Molls levensbeschrij
ving Omdat In deze bijzonder boei
ende autobiografie (of moet men in
dit geval soms spreken van een
„aero-btograf ie" eveneens aan
dacht wordt besteed aan de tragische
Ibis-vlucht, zij het in een geheel an
der opzicht dan in Colvins boek. Ge
zagvoerder Moll kon namelijk niet al
te best opschieten met Quirinus Te
pas: „Wij ontliepen elkaar zoveel
mogelijk" zegt Moil „we hadden res
pect voor eikaars prestatie, maar
dat was dan ook alles".
Eind mei 1943 evenwel slaagde Par-
mentier er in de beide mannen bij
elkaar te brengen en kort voordat
de „Ibis" vertrok drukten de twee
K.LJVI.-mensen elkaar de hand. De
volgende avond belde Parmentier
Moll op om hem van het neerschie
ten van de „Ibis" op de hoogte te
brengen. Deze "beschrijving vormt
een zeer bewogen episode uit dit
voortreffelijk boek.
Men leest overigens deze levens
beschrijving in één ruk uit. „Ver
wacht geen hoog literair peil"
waarschuwt Moll in zijn voor
woord en hij herinnert aan Ples-
mans uitspraak: „Vogels vliegen
goed, maar praten slecht". Met
dat praten of liever met het
schrijven valt het nogal mee.
Molls boek is bekwaam in elkaar
gezet: als hij dat zelf heeft ge
daan, dan is het jammer, dat hij
nooit meer heeft geschreven,
heeft hij het niet zelf gedaan, dan
heeft hij in elk geval over be
kwame adviseurs beschikt.
Bijna 30.000 vlieguren heeft deze K.
L.M.-commodore in zijn logboek
staan. Vlieguren in het oude indië,
tussen de werelddelen, boven Schip
hol en het oude Vlïssingse vliegveld,
boven Haamstede en Amerikaanse
vliegvelden. En van dat alles vertelt
hij onopgesmukt en metveel gevoel
voor humor: van de Ui vervlucht en
van zijn vlucht met de „Mees", die
door de Duitsers werd beschoten,
van zijn jaren bij de B.O.A.C., zijn
vluchten naar Moskou op de Atlan
tische route
Voor Zeeuwse lozers heeft dit boek
nog enkele interessante bladzijden:
Molls verhaal over zijn vlucht naar
Engeland in 1940 via Vlissingen sa
men met ir. J. P. Berdenis van Ber-
lekom, de huidige directeur van de
Vitrite N.V. in Middelburg.
Deze kundig geschreven biografie
werd uitgegeven door N.V Uitgeve
rij W. van Hoeven in Den Haag en
werd verlucht met vele foto's.
Jan Moll: „Langs de hoge weg", W.
van Hoeve, 's-Gravenhage; Ian Col
vin „Vlucht 777", vertaling Erica
Viruly. Ad. M. C. Stok, Forumboe
kerij, 's-Gravenhage.
