SER voor toelating hoger personeel
in bedrijfscommissie van chemie
Rouwactie hervormde kerk
is ook een geestelijk appèl
Werknemersorganisaties tegen
HUME GEEFT TOE DAT HIJ
OP TAXICHAUFFEUR SCHOOT
KLANKBORD
VRACHTAUTO GELADEN MET
MEEL VERDWEEN IN HUIS
ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VERLANGEN NAAR ERKENNING
(Van onze Haagse redactie)
De Sociaal-Economische Raad is er in meerderheid voor om aan de Neder
landse vereniging van hoger personeel en de katholieke vereniging van
hoger personeel de bevoegdheid te verlenen tot het benoemen van een of
meer leden van de bedrijfscommissie voor de zware chemische industrie,
ingesteld voor de uitvoering van de wet op de ondernemingsraden in die
bedrijfstak. Dat bleek uit de stemming over deze kwestie in de openbare
vergadering van de S.E.R., die vrijdagmorgen in Den Haag gehouden is
en die tot uitslag had dat 16 leden de werknemersvertegenwoordigers
benevens het kroonlid de heer Berger zich tegen het verlenen van de
bevoegdheid verklaarden en 24 leden de werkgeversvertegenwoordigers
en de kroonleden ervoor.
Er is lang over de zaak gepraat,
omdat op de achtergrond ervan de
principiële vraag stond, of de or
ganisaties van hoger personeel i
wel voldoende het werknemers-
belang behartigen en of zij vol
doende representatief zijn. De S.
E.R. voerde de discussies aan de
hand van een nota, die de com
missie ondernemingsraden had sa
mengesteld.
WERKNEMERS TEGEN
De werknemers waren tegen de toe
kenning van de bevoegdheid. Als ar
gument voerde de heer Middelhuis
van het K.A.B. onder andere aan. dat
het hoger personeel formeel juridisch
wel tot de werknemers behoort, maar
in feite meer als vertegenwoordiger
van de directies optreedt en dus meer
aan de kant van de werkgevers staat.
Men is er niet mee af, dit personeel
zonder meer aan de werknemerskant
te scharen in de zin van wat men in
het gewone spraakgebruik onder
werknemers verstaat. Het kleine
boertje met één knecht is een onder
nemer, maar een topfunctionaris in
een heel groot bedrijf met honderden
employe's onderzich is een werkne
mer
De heer Lelieveld, eveneens een
werknemersvertegenwoordiger, voeg
de daaraan toe, dat een chef perso
neelszaken de ene dag als vertegen
woordiger van de directie opereert
en de volgende dag tegenovergestel
de belangen moet verdedigen bijvoor
beeld als lid van de bedrijfscommis-
Hiermee lag het probleem van de
grens tussen werkgevers en werkne
mers in volle omvang midden in de
vergadering van de S.E.R. een oud
probleem, zoals mevrouw Verwey-
Jonker opmerkte.
Als het hoger personeel zich als
werknemers aaneensluit, dan heeft
de S.E.R. dat te accepteren, zo vond
zij. Dan blijft alleen de vraag te be
antwoorden of zijn organisatie vol
doende representatief is.
Het zou uiteraard veel gemakkelijker
zijn, als het hoger personeel zich bij
een vakcentrale aansloot, doch psy
chologisch is dat moeilijk te verwe
zenlijken. Het besef om zich te orga
niseren is bij deze mensen laat op
gekomen en bovendien vrezen zij in
een vakcentrale ten onder te gaan.
Toch zal een vorm van samenwer
king gevonden moeten worden, vond
mevrouw Verwey-Jonker, die verder
herinnerde aan de brief, die een aan
tal hoogleraren dezer dagen aan de
ministerraad heeft gezonden en waar
in zij er hun verontrusting over uit
spreken, dat de bij de vakcentrales
aangesloten vakorganisaties zich op
het terrein van het georganiseerd
overleg, de publiekrechtelijke be
drijfsorganisatie en de onderne
mingsraden vrijwel een monopolie
positie hebben toegeëigend. De be
slissing, die door de S.E.R. wordt ge-
Reclassering
Slot van pag. 1
dadigheid verminderde er niet door.
Dat de gestrengheid faalde als af
weermiddel sluit echter niet uit, dat
men een redelijke mate van gestreng
heid nu maar achterwege moet laten.
Immers, laat men de gestrengheid
los, dan vervalt men automatisch
tot grotere zachtheid jegens overtre
ders en zo geleidelijk ook tot het
verklarend-vergoelijken van hun
wandaden.
Men heeft daarom aan psychologen,
psychiaters, advocaten en reclasse-
ringsambtenaren wel een verwijt ge
maakt. Vooral in de laatste jaren
kwam het vaak voor dat misdadigers
toch wel duidelijk dank zij hun rap
porten of pleidooien zeer milde straf
fen toegewezen kregen.
Afgezien echter van deze kritiek
die dus ook enigermate geldt
voor de reclassering moet ech
ter nadrukkelijk gesteld worden, dat
de reclasseringsmensen onmisbaar
werk doen en dat alle pogingen,
aangewend worden om van veroor
deelden bruikbare elementen in de
maatschappij te maken, de volle
steun verdienen van iedere welden
kende. Geen samenleving is gebaat
met het bestaan van een grote groep
mislukkelingen. Al zouden door de
reclasserings-arbeid tien of twintig
mensen per jaar in Nederland op de
goede weg geholpen worden, dan
reeds is die arbeid ten volle verant
woord, want er zijn mensen gered.
Ziet men dat element van onmisbaar
heid in de reclassering, dan zal het
niet zwaar vallen dit werk te steunen.
Ook als men toch eigenlijk strengere
bestraffing van de misdaad wenst
dan thans dikwijls in Nederland het
geval is
nomen kan gebruikt worden als een
wig door anderen en daarom vond
mevrouw Verwey-Jonker, dat de S.E.
R. voor een gewichtige beslissing
stond. Zij zelf was voor de toeken
ning van de door de organisaties van
hoger personeel gevraagde bevoegd
heid.
De heer Roemers (N.V.V.) vond het
een slecht adres. Hij v/as overigens
bereid om ten aanzien van het hoger
personeel de feiten te aanvaarden,
maar hij kon niet inzien, dat hun or
ganisatie anders behandeld diende te
worden dan andere categorie vereni
gingen.
De nieuwe voorzitter van het C.N.V.,
de heer Van Mastrigt vestigde er de
aandacht op, dat het hoger personeel
door zich niet bij een vakcentrale
aan te sluiten, zich bij voorbaat stelt
buiten de groep, waartoe het beweert
te behoren. Hij wilde dat het hoger
personeel eerst een sterke organisa
tie opbouwt en gaf in overweging tot
zo lang met een beslissing te wach
ten.
Er staan nu twee wegen open. De
vakcentrales kunnen een van hun
mensen terugtrekken en zijn plaats
afstaan aan de organisaties van ho
ger personeel, maar de bedrijfscom
missie kan ook worden uitgebreid
met een vertegenwoordiger van het
hoger personeel, met een werknemer
dus, doch dan moet er ook een repre
sentant van de werkgevers bij be
noemd worden. Daarvoor is echter
een wijziging van de desbetreffende
verordening door de S.E.R. nodig.
Die wijziging kan alleen met een
meerderheid van twee derden van het
aantal uitgebrachte stemmen tot
stand gebracht worden. Deze gekwa
lificeerde meerderheid werd vrijdag
in de S.E.R. niet gehaald, toen het op
beslissen aankwam. De commissie
ondernemingsraden zal nu de zaak
nog eens bekijken.
BRIT VOOR ZWITSERSE RECHTER
IN DE ALCOHOL. Een Urker slager
is donderdag door de Zwolse politie
rechter wegens het rijden onder in
vloed veroordeeld tot vier weken voor
waardelijke gevangenisstraf en een
jaar waarvan 7 maanden voorwaar
delijk ontzegging van de rijbevoegd
heid. Dit ondanks het feit, dat hij bij
zijn verdediging blijk had gegeven
weinig vertrouwen te hebben in de
bloedproef. „Zo'n bloedproef zegt toch
niets. De injectienaald van de dokter
staat toch immers de hele dag in al
cohol".
„HONDERD" UIT. In de Duivenlaan
te Apeldoorn heeft Apeldoorns oudste
ingezetene, de weduwe H. G. van der
Gronden-Hogewen haar 102e verjaar
dag gevierd. Het heeft haar daarbij
niet aan belangstelling ontbroken.
Maar de grootste verrassing werd
haar bereid toen zij bezoek kreeg van
de op een na oudste ingezetene van
de gemeente, de 101-jarige Geertje
Hoekert uit Uddel. De oudjes, die bei
den nog beschikken over een heldere
geest praatten „honderd" uit**,..*
Tijdens verhoor geen
teken van berouw
In Zwitserland is het proces begon
nen tegen de Britse piloot Donald
Hume. Hij wordt ervan beschuldigd
op 30 januari een bankoverval in
Züricli te hebben gepleegd en daarbij
een taxichauffeur te hebben gedood.
Het is niet de eerste maal, dat Hume
voor zijn rechters staat. In 1950
werd hij ervan beschuldigd, dat hij
een man had vermoord. Er waren
echter geen overtuigende bewijzen en
men moest Hume vrijlaten.
Later heeft Hume meermalen erop
gepocht de man wél te hebben ver
moord en gisteren heeft hij voor het
Hof van Winterthur bekend, dat hij
de man in zee had gegooid omdat hij
jaloers was. Het kind van zijn ge
scheiden vrouw was van hem, zo zei
hij. Donald Hume heeft echter nog
meer misdrijven gepleegd. Zo heeft
hij bankovervallen gepleegd in Lon
den. De manager van een bank werd
daarbij ernstig gewond.
Op die bewuste dag in Zürich was
Hume naar loket drie gegaan, met
zijn jas over zijn arm en de doos met
de revolver erin onder de jas. Hij
plaatste de doos op de balie en zei
tot de kassier Walter Schenkel: han
den omhoog. Schenkel ging achteruit
en wilde met iets gooien en daai-om
schoot ik", aldus Hume. (Schenkel
verklaarde echter tegenover de poli
tie dat Hume zonder een woord te
zeggen op hem toetrad en hem koel
bloedig in de buik schoot.) Hume leg
de vervolgens uit, hoe hij zich over
de balie had gewerkt en op de safe
was toegerend, maar gevlucht was
toen de andere bankemployé, Edwin
Hug, hem een papiermand naar de
benen had geworpen. Hume zei dat
hij Hug een klap met de revolver op
het hoofd had gegeven na met hem
gevochten te hebben. Hij vluchtte,
achtervolgd door de 16-jarige Ulrieh
Fitze, die de bank wilde binnengaan
toen Hume naar buiten rende. Deze
jongen, Fitze, verdiende de beloning
(voor aanwijzingen die tot de arres
tatie van Hume zouden leiden was
6000 pond in uitzicht gesteld) als
iemand betaald wordt. „Maar dat
doen ze niet. Die van de Midland
bank zijn schrapers. Ik heb gehoord
dat Pitze maar vijftig frank heeft ge
kregen."
Toen Home naar de binnenstad
'luchtte ontmoette hij de 49-jarige
chauffeur Arthur Maag. „Maag ren
de op U toe. Wat gebeurde er toen",
vroeg de president. „Ik schoot op
hem". „Vau welke afstand?" „Onge
veer op een afstand van 35 meter".
De chauffeur overleed enkele uren
daarna,
Op de tweede dag van het proces te
gen Hume besloot de rechtbank de
vroegere verloofde van Hume, Trudi
Sommer, niet als getuige op te .roe
pen.
Hume vertelde dat zijn geld op was
geraakt In Zürich, nadat hij twee
maal een overval op een Londense
bank had gepleegd en dat hij toen het
plan had opgevat naar Canada te
emigreren met mevrouw Sommer of
zelfmoord te plegen. Het Canadese
plan ging niet door omdat hij het
geld dat hij van een zekere Alcock
tegoed had en waarmee hij de reis
wilde betalen, niet ontving.
De president wilde van Hume weten
of het waar was dat hij aan mevrouw
Sommer had verteld dat hij een
i slecht mens was en zelfmoord wilde
plegen. Hume beaamde dat hij dit
zegd had, maar hij had frau Sommer
niets verteld over de bankovervallen.
Hij had een ander verhaal opgedist,
iets over spionage.
Hume zei dat hij zijn memoires
heeft geschreven tot en met de
Britse bankovervallen en dat hij dit
levensverhaal wil verkopen. De op
brengst zou dienen om de toekomst
van frau Sommer te waarborgen.
„Ik vertelde frau Sommer dat het
voor haar beter was niet met me
te trouwen. Zij wilde absoluut
trouwen. Toen ik" in Canada was
(twee maanden voor de overval in
Züiich) probeerde ik haar te ver
geten en twee weken lang heb ik
Trudi niet geschreven of opge
beld. Zij werd erg ongerust en tele
grafeerde mij. Toen moest ik wel
terugkomen", vertelde Hume met
zachte stem.
Hij gaf toe de nacht tevoren in de
Engelse kerk in Zürich te hebben
doorgebracht „mogelijk onder de in
vloed van Trudi Sommer".
Hij had van het avondmaalbrood ge
geten en van de wijn gedronken en
nam uit de kerk een kartonnen doos
mee waarin hij later zijn pistool ver
borgen had gehouden.
Na het verhoor van Hume, die geen
teken van berouw toonde en arrogant
optrad, werd tot het horen van de
etuigen overgegaan.
Frans vliegtuig
stort neer:
53 doden
Een vliegtuig van het type DC-7
van de Franse maatschappij
„Transport Aerïens Interconti-
nentaux" (T.A.L) is donderdag
avond kort voor middernacht
ongeveer vier km van het vlieg
veld van Bordeaux, waar het
was opgestegen, in een bos van
pijnbomen neergestort. Van de
65 inzittenden overleefden 12
onder wie drie kleine kinde
ren het ongeluk. Er zijn zes
zwaar gewonden.
De minister van gezondheid van
Frans Kameroen, Sekoe Sissoko, be
hoorde tot de lichtgewonden. De
overlevenden zijn naar het schijnt uit
het toestel geslingerd op het ogen
blik dat dit de grond raakte. De an
dere inzittenden zaten opgesloten in
het vliegtuig dat in brand vloog. Er
waren negen bemanningsleden. De
T.A.I. deelde mee dat drie omgeko-
In de gemeentelijke zwembaden van
Swindon in het Engelse graafschap
Wiltshire hebben leden van het ver
pleegsterskorps ^Princess Mary" van
de R.A.F. geoefend in het redden van
op zee verongelukte vliegers. De da
mes volgen op dit gebied een drie
daagse cursus.
De foto laat zien hoe een „slachtof
fer" in een overdekte rubberboot
wordt gehesen.
Het Wereldgebeuren
Aanslag
men Britten naar men geloofde de
enige niet-Fransen zijn.
De DC-7 was van Parijs via Bor
deaux op weg naar de Ivoorkust en
de Soedanese republiek.
Kort na het opstijgen weerklonk er
een luide ontploffing en er kwamen
geweldige lichtflitsen uit het toestel.
Wrakstukken lagen over een groot
•ebied verspreid. Het toestel had zich
een weg van honderd meter door het
bos gebaand. De reddingsploegen
werden in hun pogingen belemmerd
door het-duister en het ontbreken van
begaanbare wegen in het bos.
0 Bij Koninklijk Besluit is met ingang
van 15 oktober benoemd tot commissa
ris van gemeente-politie te Vlaardingen
in de rang van hoofdambtenaar derde
klasse dr. C. N. Peyster te Den Haag.
De heer Peyster is thans hoofdinspecteur
bij de Haagse gemeentepolitie.
Een grote vrachtauto met aanhan
ger, geladen met balen meel is gis
teren te Amersfoort van de weg af
geraakt en een huis binnengereden.
Er werd een enorme ravage aange
richt.
De chauffeur van de vrachtauto
kwam uit de richting Utrecht en reed
in Amersfoort over de Utreehtseweg.
De bestuurder wilde op een gegeven
moment rechtsaf de Bergstraat in
draaien, doch verloor, waarschijnlijk
doordat de remmen weigerden, de
macht over het stuur. De vrachtauto
reed met luid geraas letterlijk een
pand aan de linkerzijde in de Berg
straat binnen en verdween daarin to
taal.
In dit pand woont de vrouwelijke
tandarts mej. De Bree, met haar
moeder. Beide dames, die juist in de
serre aan de maaltijd zaten, wisten
zich op het nippertje te redden.
Enorme stofwolken stegen op en ont
trokken enige ogenblikken het gebeu
ren aan het gezicht van tientallen
mensen, die toesnelden. De lading, be
staande uit balen veevoeder en meel,
kwam meters verder terecht. Ook de
naastgelegen panden werden bescha
digd. Ruiten sneuvelden en deuren
werden uit de sponningen gerukt. De
bejaarde mevrouw De Bree, moeder
van tandarts De Bree, kreeg een kast
over zich heen, maar bleek na onder
zoek toch niet ernstig gewond te zijn.
Onmiddellijk waren politie en ge
meentelijke geneeskundige dienst,
alsmede de brandweer ter plaatse.
De chauffeur van de aanhangwagen,
G. O. uit Zuidlaren, was zo onder de
indruk van het gebeurde dat hij
moest worden weggebracht om op
verhaal te komen. Het bleek, dat de
wagen zonder dat de chauffeur kon
remmen de berg was afgekomen met
een snelheid van 30 tot 40 km p. uur.
STEMMEN UIT DE KERKEN
oiomon West Ridgeway Dias
Bandaranaike had in 1956 zijn
verkiezing tot premier van Cey
lon vooral te danken aan zijn popu
lariteit bij de „minderbedeelden" op
het eiland. Hij had hen ervan weten
te overtuigen, dat het geluk, hem bij
zijn geboorte toegevallen in dc vorm
van een rijk familiebezit aan land
goederen enz., ook aan zijn zijde zou
blijven als hij aan het hoofd van een
Ceylonese regering zou staan.
Maar aan ongelukkige wendingen
heeft het in de drie jaren die sinds
dien verliepen niet ontbroken. In mei
1958 kondigde hij de noodtoestand af
om krachtdadig te kunnen optreden
tegen taai-onlusten. Tamil- en Slnga-
lees-sprekenden waren toen in scher
mutselingen verwikkeld als gevolg
.van een voorstel om de taal van de
uit India afkomstige Tamils gelijk te
stellen met het officiële Singalees
van de inheemsen. Die noodtoestand
duurde tot maart j.l.
Veel geharrewar verwekte Phi hp
Gunawardene, minister van landbouw
in zijn eerste kabinet, dat in juni van
dit jaar werd ontbonden. Gunawar
dene is een Trotzkist, hetgeen wil
zeggen: een marxist die van Moskou
niets moet hebben. Als zijn vaak
vérgaande politieke aspiraties, zoals
landcollectivisaties enz. in het kabi^
net kritiek ontmoetten, ontzag hij
zich niet om in het openbaar zijn me
de ministers aan te vallen.
Minister Gunawardene speelde ach
ter de schermen een rol bij stakin
gen, inclusief geweldplegingen en sa
botage in de haven van Colombo, bij
particuliere bedrijven en overheids
dienstenIn het huidige tweede
kabinet-Bandaranaike werd hij niet
opgenomen; het bestond alleen uit
leden van de gematigd-linkse partij.
Vele omstanders gingen gisteren
de als Boeddhistische monniken
vermomde mannen te lijf. die
een moordaanslag op Bandaranaike
pleegden bij zijn landhuis. De woede
van die „gewone mannen" over de
laffe aanslag, waarbij de premier
zwaar werd gewond, demonstreerde
opnieuw, dat Bandaranaike bij hen
in .hoog aanzien staat. Maar deze
aanslag aan de vooravond van een
reis, die de eerste minister zou on
dernemen naar New York (waar hij
de Verenigde Naties zou toespreken),
naar Londen en naar Bonn, bewijst
tegelijk opnieuw dat in deze nieuwe
staat felle tegenstellingen bestaan.
Men heeft weieens verondersteld, dat
Ceylon elf jaar geleden té gemakke
lijk zijn onafhankelijkheid verwierf.
Er is weinig besef van nationale een
heid gegroeid. Ook een gemeenschap
pelijk te bestrijden armoede vorm
de geen bindende kracht: vergeleken
met ander Aziatische landen is Cey
lon tamelijk welvarend te noemen.
Op de vraag, wie er achter de
aanslag op Bandaranaike ston
den, is gisteren nog geen ant
woord gegeven. Maar het tijdstip van
deze politieke misdaad doet vermoe
den, dat het plan is beraamd door
lieden wie het een doorn in het oog
was dat Bandaranaike, die indertijd
in de verkiezingscampagne zeer an
ti-Westerse geluiden liet hoven, zich
als regeerder voornamelijk ertoe
heeft beperkt, om in het voetspoor
van India's premier Nehroe een neu-
tralitische koers te varen, en na de
Russische onderdruking van de Hon
gaarse opstand meer en meer in een
„klimaat" terecht kwam, dat het
Westen meer welgevallig moest zijn.
Het Chinese optreden tegenover Ti
bet en India moet die „klimaatsver
andering" van de Ceylonese politiek
nog heben versneld. Voor degenen
die deze wijziging met lede ogen
aanzagen, is Bandaranaikes plan voor
een reis naar Westelijke hoofdsteden
misschien een steelpan geweest die
de emmer deed overlopen.
en heeft Eandaranaike weieens
te grote wispelturigheid ver
weten, ook in religieus opzicht
omdat hij, na een christelijke opvoe
ding in Engeland, in Ceylon weer
het Boeddhisme omarmde. Een poli
tieke vijand (ditmaal van de rechter
vleugel) heeft hem eens bestempeld
als „de man wiens toekomst achter
hem ligt". Maar in brede kring kan
men het erover eens zijn, dat Banda
ranaike, ondanks zijn wispelturig
heid, met zijn als puntje bij paaltje
kwam toch altijd gematigde politiek.
Ceylon langzamerhand uit het onge
luk omhoog werkte en moeizaam
maar welgemeend streefde in de
richting van het indertijd door hem
gesuggereerde toekomstige geluk.
M
„Behoren wij er bij of niet
Gedurende de Eerste Wereldoorlog stond het er niet best voor met de
financiën van de Ned. Herv. Kerk. Al woedde de oorlog dan ook niet bin
nen onze grenzen, de gevolgen dat wij als op een eiland zaten midden in
een wereld, die toen haar grootste beroeringen beleefde, bleven niet
uit. Een van de gevolgen was, dat het leven toen aanmerkelijk duur
der werd. De kerk was daarop niet voorbereid. Zij heeft ook in die Eerste
Wereldoorlog weinig geprofiteerd van de bijzondere inkomsten, die er
toen werden verdiend.
Een groot deel van de predikanten had toen een traetement dat lag tussen
800 en 1000. Toen is er in het brein van een paar mannen, waarvan
er één in onze provincie woonde, een gedachte gevallen dat er een actie
moest komen om 1 miljoen gulden bijeen te brengen, om van de rente
van dit bedrag, de allerlaagste tractementen wat op te trekken. Dat idee
kwam niet voort uit de toen nog Algemene Synode. Wel heeft deze na
tuurlijk goedkeurend geknikt en aanbevelingen gegeven en ze was heel
content met de toezegging dat, wanneer het miljoen er was, dit bedrag
officieel zou worde aangeboden, maar van de synode zelf ging deze actie
niet uit.
Wanneer we nu denken aan dat mil
joen, glimlachen we, nu het jaarlijks
om zo vele miljoenen gaat voor een
kerk als dé Ned. hervormde, wan
neer zij haar eredienst in stand wil
houden. Het bleek trouwens ook toen
spoedig dat er nog andere maatrege
len nodig waren, omdat het leven nog
een heel stuk duurder werd dan op
het ogenblik toen de actie „aanpak
ken" begon. Het predikantstrakte
ment moest worden opgetrokken tot
een hoogte, als waarvan men midden
in de Eerste Wereldoorlog nog niet
droomde, In die tijd werd ook nog
niet gedacht aan verhogingen en kin
dergelden en de pensioenen waren
ook uiterst laag. Dat alles is nadien
gekomen.
Na de Tweede Wereldoorlog kwamen
dezelfde moeilijkheden als na de
eerste. Het leven was wéér zoveel
duurder geworden. Voor instandhou
ding van de eredienst in een gemeen
te was wéér zoveel meer nodig. En
daarbij kwam dan nog de last van al
die verwoeste kerken, die weer moes
ten worden hersteld en opgebouwd.
En als of dit nog niet genoeg was,
'—id die steeds
kwam er: over ons land
toenemende industrialisatie, die
maakte dat steden aangroeiden in een
mate als vroeger niet voor mogelijk
was gehouden, dat kleine dorpen wer
den tot grote steden en heerlijkheden,
waar alleen maar enkele huizen ston
den bij de plaats waar vroeger een
kasteel of iets dergelijks had ge-
gestaan, tot een woonplaats voor en.
kele tienduizenden. Waar moeten al
die kerken vandaan komen, die daar
nodig zijn? De kerkbouw was toch
reeds een eind achterop. En zo is dan
nu de actie gaande om 16 miljoen
bijeen te brengen, welke actie van
daag officiëel start met een bidstond
in de Domkerk te Utrecht en een
massa-bijeenkomst in een van de
enorme jaarbeurshallen.
Basisbedrag
Die 16 miljoen zijn niet meer dan een
basis-bedrag om daarmee 160 kerken
te bouwen, zoals ieder heeft kunnen
lezen op de aanplakbiljetten en in de
advertenties van kranten. Er is voor
die kerken nog veel meer nodig. Dat
moet worden geleend. Tegenwoordig
weet men dat een kerk, waar de ge
meente des zondags te samen komt,
niet voldoende is. De bijgebouwen
zijn even belangrijk. In de krant voor
deze actie, die huis aan huis is be
zorgd staat ook een artikeltje van
een architect, die schrijft: „Zo'n
modem kerkgebouw richt zich naar
de hemel én naar de wereld". De cen
trale ruimte is bestemd voor de pre-
(Zie slot pag8 kol. 5)
S. W. R. BANDARANAIKE
....slachtoffer van aanslag
Zware regenval
in Z.W. Frankrijk
Al 24 uur lang wordt het Baskenland
in het uiterste zuidwesten van Frank
rijk geteisterd door een zware regen.
Vrijdagmorgen bleek de toestand in
sommige streken kritiek. De steden
Saint-Jean- de Luz en Cibourze staan
voor driekwart blank. De spoorlijn
tussen Biarritz en Hendayc kan niet
meer gebruikt worden. Talrijke we
gen zijn onbegaanbaar. Verscheide
ne huizen zijn ingestort. Het water,
dat in de overstroomde gebieden nog
steeds stijgt, sleurt bomen en gewas
sen mee.
