VVD-orgaan neemt minister Visser
in bescherming tegen felle kritiek
Interessant „Wending"-nummer
over de verhouding Oost-West
KLANKBORD
CONGRES NATIONAAL OVERLEG
GEWESTELIJKE CULTUUR
KROESJTSJEWIN VIER JAAR
VOLLEDIG ONTWAPENEN
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
„Elsevier maakte slecht gebruik van persvrijheid"
Geen aanleiding voor vrees dat
Navo-principes worden prijsgegeven"
(Van onze Haagse redacteur)
„Vrijheid en Democratie" het officiële orgaan van de V.V.D. le-
vert in zijn gisteren verschenen nummer ernstige kritiek op een
opzienbarende aanval'welke Elseviers Weekblad vorige week
ondernam op de tot de V.V.D. behorende nieuwe minister van
defensie, ir. S. H. Visser.
Elseviers Weekblad, dat vrij algemeen wordt beschouwd als een
blad dat de V.V.D.-opvattingen een goed hart toedraagt, schreef
vorige week de nieuwe minister van defensie niet de juiste man
voor deze post te achten, omdat deze ten tijde van de Hongaarse
tragedie 111 het orgaan van het Verbond van Nederlandse Werk
gevers (waarvan hij secretaris was) heeft gepleit voor een prin
cipieel compromis met de Russen. Elseviers Weekblad schreef
bovendien de heer Visser te beschouwen als een „roze" figuur en
als een zonderlinge liberaal, maar het hoofdbezwaar tegen de
nieuwe minister is dat dit blad meent dat door deze benoeming-
de Nederlandse steun aan de Navo-politiek in gevaar komt als
de regering een principieel compromis met de Russen zou gaan
nastreven. „Vrijheid en Democratie" dat ïr. Visser tegen deze
aanval in bescherming neemt, verklaart nu, dat het doel van de
Navo ook het doel en het standpunt is van de nieuwe minister.
In zijn opzienbarende aanval op de
nieuwe minister schreef Elseviers
Weekblad in haar nu door „V. en D."
gewraakte artikel van vorige week
over de nieuwe bewindsman:
„Hij bezit noch de ervaring van
een leider van een groot bedrijf,
noch die van een politicus. Hij be
schikt niet over kennis van de
strijdkrachten. Zijn aanpassings
vermogen aan verschillende func
ties en omstandigheden, een be
langrijke indicatie voor de waaide
van een man, is nimmer getoetst.
Hij bekleedde twintig jaren de
zelfde functie, namelijk die van
secretaris. Wij vrezen dat zijn
gemis aan ervaring, zijn gebrek
aan kennis vrij baan zullen geven.,
aan alle krachten die zich tegen'
de zo nodige sanering van ons de
fensiesysteem richten".
Zijn gezindheid
Nog veel erger dan deze tekortkomin
gen achtte Elsevier echter zijn ge
zindheid, zijn „roze" gezindheid. Het
blad signaleerde, dat het woord „aan
passen" in bijna al zijn artikelen
voorkomt en dat hij een voorstander
is van het principiële compromis.
„Het kabinet-De Quay .is kennelijk
bezig zic-h met alle kracht van het
verwijt te ontdoen dat het rechts
zou zijn. Met de benoeming van de
heer Visser is het daarin geslaagd.
Hij is ongeschikt omdat hij, in een
van de meest kritieke periodes van de
westelijke beschaving, namelijk in de
dagen van Hongarije, de enige was
die stelling durfde nemen voor een
principieel compromis met de Rus
sen. Elsevier verweet de heer Visser
„de Derde weg" te kiezen. „Ook na
zijn Russische reis bleek dat de heer
Visser week is, een idealist zonder
kwade wil weliswaar, doch iemand
die meent dat men ook met dictato
riale machten moet proberen tot
overeenstemming te komen", aldus
het blad.
Het vroeg hoe zijn benoeming in
overeenstemming is te brengen met
Nederlands lidmaatschap van de
Navo' en de grote sommen, die het
voor defensie uitgeeft en het noem
de 't onbehoorlijk de man van het
principiële compromis dat door de
minister van buitenlandse zaken, mr.
Luns, altijd verworpen is aan on
ze Navo-bondgenoten voor te schote
len als bewijs van de vaste wil van
het Nederlandse volk de westelijke
vrijheid te handhaven.
Diep bezorgd was Elsevier tenslotte,
dat in dit tijdsgewricht de man van
het compromis minister is geworden.
„Indien het principieel compromis
van de heer Visser echter een com
promis van de regering-De Quay is,
dan kunnen wij die regering slechts
de raad geven welke Cromwell aan
het laatste parlement van Karei toe-
slingerde: „In 's hemelsnaam, ga".
Wij althans wensen met dit kabinet
dan niets meer te doen te hebben en
zullen het met al de kracht die tot
onze beschikking staat principieel
bestrijden".
Het weekblad van de V.V.D. „Vrijheid
en Democratie" gaat thans op deze
zeer ernstige beschuldigingen ernstig
in. Het officiële V.V.D.-blad zegt zich
nog dagelijks te verheugen over de
volkomen persvrijheid in Nederland
en erkent volmondig het recht van
elk orgaan ook een minister van de
Kroon scherp te kritiseren. Van dit
recht heeft Elsevier naar het oordeel
van „Vrijheid en Democratie" een
slecht gebruik gemaakt.
„Door het ministerschap van defensie
te aanvaarden heeft de heer Visser
de verantwoordelijkheid op zich geno
men voor een defensiebegroting van
globaal gezegd ruim anderhalf mil
jard gulden, zomede, voor de verplich
tingen, welke het lidmaatschap van
de Navo ons oplegt. Zo iemand te
schetsen als een „Derde Weg"-figuur
kan het spijt ons voor het blad,
welks artikelen wij zo dikwijls met
instemming hebben gelezen door
geen onbevooroordeelde lezer serieus
worden genomen".
Niet ondermijnen
Het liberale blad verzekert dat het
doel van de Navo en van de Ver
enigde Staten, die de kern van de
Navo vormen, van mannen als
Eisenhower en Norstad ook het
doel en het standpunt is van de
nieuwe minister van defensie. Dat
doel is de westerse wereld een zo
sterk mogelijke machtspositie te
verschaffen, die een derde wereld
oorlog kan voorkomen en uit die
sterke machtspositie de uiterste
pogingen in het werk te stellen
om met die dictatoriale machten
tenslotte tot een redelijk akkoord
te komen.
Had de heer Visser deze opvatting
niet gehuldigd, dan zou hij zeker
de beide „militaire" staatssecreta
rissen niet bereid hebben gevon
den onder zijn leiding hun functies
voort te zetten, aldus „Vrijheid en
Democratie". Het blad schrijft
verder: Wanneer Elseviers Week
blad bezorgd is voor de Navo en
evenals wij dit bondgenootschap
ook voor ons land een levensvoor
waarde acht, dient het zich ervan
te onthouden het gezag van de
Nederlandse minister van defensie
in dat gezelschap te ondermijnen
vóórdat deze in zijn niéuwe func
tie één daad heeft gesteld of één
■woord heeft gesproken. Het blad
besluit met de opmerking, dat kri
tiek moet steunen op een mini-
munt aan redelijkheid en goede
trouw. Het wil en kan niet oorde
len over de goede trouw, maar de
redelijkheid acht het bij Elsevier
ver te zoeken.
T.V. ONTWIKKELT ZICH IN INTERNATIONALE RICHTING
Dr. Prakke scketste invloed
STAFCHEF ALS FILMER. De Turk
se stafchef, generaal Erdelhun, heeft
bij een bezoek aan de Britse mavi.
niers te Portsmouth opschudding
veroorzaakt.
Nadat hij de eenheden, die te zijner
ere waren aangetreden, uitvoerig had
geïnspecteerd, zei hij tot de hem be
geleidende officieren: „Laten we het
nog eens helemaal overdoen". De be
doeling hiervan werd duidelijk, toen
de adjudant van de generaal met een
filmcamera verscheen. De gastheren
konden niet anders doen dan het
Turkse verzoek inwilligen en zo wer
den de mariniers voor de tweede
maal geïnspecteerd terwijl de bewe
gingen van de stafchef op de film
strook werden vastgelegd. Vervol
gens'nam generaal Erdelhun de ca
mera zelf ter hand, nadat hij de mi
litairen had verzocht „wat rond te
marcheren"^ Toen de film vol was,
verzocht dé gast een marinier, een
nieuwo te gaan halen.
van regionale pers
„De Nederlandse televisie ontwikkelt
zich sneller in internationale dan in
interregionale richting. „Eurovisie"
is een levend, steeds sterker wor
dend orgaan, dat in toenemende mate
programma-uitwisseling tussen de
landen mogelijk maakt. Binnen be
trekkelijk korte tijd zullen alle lan
den van West-Enropa op bet net
aangesloten zijn. Mogelijkheden tot
verbinding met landen en wereldde
len buiten Europa groeien snel. Het
is niet onmogelijk, dat de regionale
belangen daardoor in de schaduw ge
raken en men dient zich dus tijdig
er op te bezinnen wat in de toe
komst wel en niet ten behoeve van de
gewestelijke cultuur gerealiseerd kan
worden."
Met deze slotconclusie gaf ds. J. A.
Nieuwenhuyzen, predikant-directeur
van de V.P.R.O.-televisie gisteren
in zijn preadvies „televisie cn de ge
westen", ongeveer het kernpunt aan
van de vragen waarmee het congres
„Nationaal overleg gewestelijke cul
tuur" zich in de aula Muurhuizen
van de Amersfoortse gemeenschap de
zer dagen bezighoudt. Weliswaar
zijn daarop „de communicatiemidde
len" aan'de orde gesteld en werden
„de communicatie in onze samenle
ving" in algemene zin (door prof. dr.
W. Banning, hoogleraar te Amster
dam) „de betekenis van de regionale
pers" (door dr. H. J. Prakke, pri
vaatdocent in de publicistiek aan de
rijksuniversiteit te Groningen) en
„Radio Hilversum en de regionale
omroepen" (door mr, Stan Smeets,
lid adviesraad regionale omroep zuid)
belicht, de vraag die de overheersen
de positie der massacommunicatie
middelen opwerpt, werd hier wel zeer
duidelijk geformulerd.
Daarnaast en daartegenover brach
ten alle inleidingen, ook die van ds.
Nieuwenhuyzèn, naar voren welk een
gunstige werking alle aandacht in
pers, radio en televisie, geschonken
aan regionale en gewestelijke cul
tuur, kan hebben op lezer, luisteraar
en kijker. Zij conserveert aldus for
muleerde dr. H. J. Prakke, het een
maal aanvaarde, vernieuwt impulsen
geboren uit oude waarden die door
buiten het nationale bestuurs- en cul
tuurcentrum levende groepen zijn be
waard, en oefent een differentiërende
en dus anti-nivellerende tendens uit.
Dr. Prakke schetste de betekenis
van de regionale pers, waarbij hij
een grotere onderlinge troiïw tus
sen krant en lezer vaststelde
dan doorgaans bij de nationale
bladen het Igeval is. De regionale
pers wekt op tot actief deelgenoot
schap binnen de levensgemeen
schap en levert op die wijze een
bijdrage tot cultuurspreiding.
Zij beïnvloedt het normbesef, houdt
als moderne schandpaal een element
van sociale controle in, cn helpt als
commentator in het spanningsveld
tussen regionale strevingen en de we
reld daarbuiten het eigen program
te vinden. Ook als gewetensvol ont-
In België zijn in 1958 984 personen bij
verkeersongelukken om het leven geko
men en 12.123 ernstig gewond.
In Italië zijn in de eerste zeven maan
den van 1959 3955 personen bij verkeers
ongelukken gedood, terwijl er 92.934 wer
den gewond.
Kristin Norstad, dochter van N.A.V'.
O.-opperbevelhebber Lauris Norstad,
is in het Franse plaatsje Marne-la-
Coquete ia het huwelijk getreden met
Amerikaan Nicholas Wesson
Craw. Deze foto werd gemaakt tij'
dens de voltrekking van het burger
lijk huwelijkhet kerkelijk huwelijk
vond in.Parijs plaats.
(Slot van pag. 1)
slachtoffers vallen, ook onder de bur
gerbevolking. De wereld heeft een
stadium bereikt, waarin „een belache
lijk ongeluk" een oorlóg kan ontke
tenen.
Vrede nodig
Dè wéréld geeftjaarlijks onge
veer honderd miljard dollar aan
bewapening uit. Dé Sowjet-Unie is
in staat, een snelle ontwikkeling-
van haar economie te verzekeren
ondanks de bewapeningslast, maar
er kan beter aan de behoefte van
het volk worden voldaan als die
last verdwenen is. Om haar grote
doelen te verwezenlijken heeft het
Russische volk vrede nodig, zo
verklaarde Kroesjtsjew en hij
voegde eraan toe dat zijn land
bereid is om samen met andere
staten economische hulp aan on
derontwikkelde landen te verlenen
door gebruik van een deel van de
middelen die vrijkomen na sluiting
van een internationaal akkoord
over ontwapening en door de ver
mindering van de militaire begro
tingen.
Hij hield voorts een pleidooi voor toe
lating van communistisch Cliina tot
de Verenigde Naties. „Het is ondenk-
Dit krijgt men te zien vanaf de bo-
spanning brengende huisvriend kan venhouw van het- modernste Britse
zij een belangrijke rol spelen en niet vlieqtuigmoederschïp, Hr. Ms. „Victo-
minder als gespreksleider bij het in-rioüs" tijdens het starten van de ja-
troduceren van niéuwe gedachten. die zich aan boord bevinden.
Vooral bij dit laatste wordt van do I Links wordt juist een Sea Venom"
„regionale journalist" kwaliteitswerk I jager door de catapult weggeschoten,
gevraagd. terwijl rechts een ander toestel reeds
paraat staat.
baar dat iemand ernstig kan menen
<lat er grote problemen kunnen wor
den opgelost zonder China". Hij
noemde liet bemoedigend, dat er be
langrijke stappen waren gedaan tot
ontwikkeling van de Russisch-Ameri-
kaanse betrekkingen. „Het ijs is be
gonnen te breken en wij zijn daar
oprecht blij om".
Van Russische zijde .was vóór Kroesj-
tsjews rede gezegd, dat hij „een bom
groterdan "een waterstofbom zou la
ten vallen" wanneer hij hét wóórd
richtte tot de Algemene Vergadering.
Maar westelijke afgevaardigden en
de waarnemers zeiden na afloop dat
het een vochtige voetzoeker leek.
Van de verschillende redevoeringen
die Kroesjtsjew sedert zijn aankomst
in de Verenigde Staten had uitgespro
ken was dit volgens hen de verve
lendste.
Koningin opende nieuw
A.M.V.J.-gebouw
te Rotterdam
Koningin Juliana heeft gisteravond
de opening van het nieuwe A.M.V-J.-
gebouw te Rotterdam bijgewoond.
De vorstin werd voor de ingang ont
vangen door de commissaris der ko
ningin in de provincie Zuid-Holland,
mr. J. Klaasesz, door burgemeester
van Walsum van Rotterdam en door
de voorzitter van de stichting A.3VL
V.J.-werk mr, A. Ruys. Na toespra
ken van mr. Ruys en de directeur
mr. C. B. Posthumus Meyjes, begaf
koningin Juliana zich tot aller grote
verrassing naar het podium en sprak
daar, zich tot de voorzitter richtend,
de volgende woorden:
Alvorens aan uw verzoek te voldoen
wat ik zeer graag zal doen om
dit gebouw voor geopend te verkla
ren, wil ik toch eerst een wens uit
spreken,
En die wens is, dat dit gebouw mag
zijn een oase in de eenzaamheid van
de grote stad, de grote stad die Inspi
reert door zijn leven en zijn energie,
maar die inspireert ook doordat zij,
zoals hier, de behoefte aan gemeen
schap weet op te vangen en daarmee
zichzelf completeert.
Moge dit huis zijn een middelpunt,
een brandpunt, een punt waar radio
activiteit, van uitgaat, waar men het
geluk van de gemeenschap kan er
varen, waarin de wereldse levens
kunst bloeit naast de geestelijke le
venskunst.
Moge er aldus gloed en warmte uit
gaan van dit brandpunt. Moge het
velen verwarmen, verlichten en acti
veren.
En met deze wens verklaarde H.M.
de Koningin het. gebouw voor geo
pend.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Instructieve artikelen over het
vraagstuk der verantwoordelijkheid
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft de bevolking van ons
land, bewust of onbewust, een complete omschakeling in zijn gedachten
moeten doormaken. Telkens weer blijkt lioe diep de veranderingen die in
en na deze oorlog hun beslag hebben gekregen, wel zijn geweest. Da*:
West-Europa niet meer het middelpunt van deze aarde ïs, van waaruit zij
werd geregeerd, is nu meer clan duidelijk. De grote mogendheden zetelen
elders in de wereld. Voor ons volk zijn heel wat vanzelfsprekendheden
weggevallen. Zo is ook weggevallen de gedachte waarin we waren op
gegroeid, dat Nederland een koloniale mogendheid was. Over „de gordel
van smaragd, die zich rond de evenaar slingert', hebben wij niet veel
meer te zeggen. We zijn in een ander tijdperk gekomen cn niet alleen
wij, maar de andere koloniale mogendheden van weleer, staan er evenzo
voor.
Wil dit nu zeggen dat die landen
en volken, die vroeger alles met
elkaar te maken hadden, nu in
eens niets meer met elkaar te
maken hebben Al zijn de verhou
dingen moeilijker geworden, blijft
cr niet een verantwoordelijkheid
En ook, wanneer het contact tus
sen de regeringen en tussen de
zakenlieden niet meer gaat, houdt
dit dan ook in dat kerkelijke ban
den worden verbroken? Blijft er
toch niet een verantwoordelijkheid
waarvan we ons zo maar niet
kunnen afmaken?
Dit zijn vragen, die gesteld worden
in het laatste nummer van „Wen-
diDg"n hét maandblad voor Evange
lie en cultuur, zoals de ondertitel
iuiöt. Ieder nummer van dit goed
geredigeerde maandblad bevat wel
iets dat de lezer diep aan het den
ken zet, Het is dan ook te verstaan
dat rondom dit maandblad klingen
ontstaan zijn, die zich bezig houden
met de vraagstukken, die in dit tijd
schrift worden aangeroerd. Zo nu cn
dan komt dit maandblad met een bij
zonder nummer, dat soms de om
vang heeft van een compleet boek,
waarin in een reek3 artikelen een be
paald onderwerp wordt behandeld.
We denken bijv. aan de nummers
over kerk en kunst, man en vrouw,
het rooms-katholicisme, de jeugd,
enz. Het septembernummer van dit
jaar, dat niet minder dan 195 bladzij
den telt, is gewijd aan het vraagstuk
Oost-West. Daarmee is niet bedoeld
de verhouding tussen de communisti
sche en niet-communistische wereld,
zoals wij tegenwoordig steeds meer
de namen van deze twee windstreken
gebruiken. Bij deze titels is gedacht
aan de oude betekenis, vooral aan het
Verre Oosten, aan die landen, welke
gedurende enige eeuwen door een
Europees land zijn overheerst. Dit
Oosten heeft diepgaande veranderin
gen doorgemaakt, maimer wy
Het Wereldgebeuren
Schoonzoon
Aleksei I. Adzjoebei (3ö) is met
schoonvader en schoonmoeder op
reis en hij wekt de indruk, dat
hij in zijn nopjes is. Het staat wel
vast, dat hij zich daarbij aan over
drijving in rooskleurigheid schuldig
maakt. Zijn krant, het Russische
vegeringsblad „Izvestia", doet name
lijk niet onder voor de andere Sow-
jet-bladen die het voorstellen alsof
Aleksei's schoonvader Nikita S.
Kroesjtsjew door the man in the
American street met grote uitbun
digheid wordt toegejuicht. Aleksei
Adzjoebei zelf moet beter weten: hij
heeft gezien dat de Amerikanen zo
wel in Washington als in Ncw-York
weliswaar in drommen naar de route
van de intocht trokken, maar dat
hun houding niet anders kon wor
den gekarakteriseerd dan als „koel",
maar correct". Moeilijk kon men een
andere ontvangst verwachten, want
Kroesjtsjew heeft nu niet bepaald
een staat van dienst die een Ameri
kaan reden tot juichen kan geven cn
de manier waarop hij zich via een
crisis om Bei-lijn' naar zijn huidige
bezoek aan Eisenhower toegewors-
teld heeft, bood geen gelegenheid om
rustig op vermindering van impopu
lariteit aan te sturen. Wel waren de
Amerikanen nieuwsgierig. En met
belangstelling vroegen en vragen zij
zich af of Eisenhower in zijn per
soonlijke gesprekken met de Russi
sche leider inderdaad een bereidheid
zou kunnen ontdekken, metterdaad
te werken aan het beëindigen van de
koude oorlog. Op zijn persconferen
tie van donderdag heeft de Ameri
kaanse president, laten doorscheme
ren dat er in dit opzicht hoop is:
Kroesjtsjews houding was er een
„van iemand die op de een of andere
wijze tot overeenstemming wil ko
men". Maar hij kon verder, niets
zeggen want in de afzondering van
Camp David zullen van 25 tot 27
september de eigenlijke besprekin
gen worden gevoerd.
In Washington vragen sommige au
toriteiten zich af, of de manier
waarop de Russische pers en radio
het nieuws over Kroesjtsjews be
zoek met wat rozekleur mengen, niet
een doortrapte bedoeling heeft.
Kroesjtsjew zou de Amerikanen ge
tekend willen zien als een volk dat
het streven van de Sowjet-Unie me
de nastreeft. Als de werkelijke tegen
standers van de Sowjet-Unie zouden
dan „de miljonairs en militaristen"
aangewezen kunnen worden. Zo zou
het voor het Kremlin gemakkelijker
worden zijn offensief van dreigemen
ten en kleine crises voort te zetten.
Maar daartegenover staan de opti
misten die wijzen op de aannemelijk
heid van Kroesjtsjews streven, de
bewapeningslast van zijn land tc ver
minderen om meer krachten te kun
nen concentreren op de verdere eco
nomische ontwikkeling van zijn land
en zo sneller op te schieten op de
weg naar het doel dat naar hij tel
kens betoogt zeker zal worden be
reikt: de Verenigde Staten in wel
vaartspeil in te halen. Uitbreiding
van de invoer (vooral van machines
enz.) uit de Verenigde Staten, zou
hem daarbij van pas komen.
Zijn aanvallen op het verbod voor
Amerikanen, strategische goederen
naar Rusland uit te voeren, past in
dit streven. Maar ook aan die han
delsuitbreiding valt niet te denken
zolang Amerika en Rusland met elk
aar op voet van (koude) oorlog ver-
-keren. Het zal er dus op aan komen,
in Camp David de koeien die namen
hebben als „Berlijn". „Duitsland".
„Laos", „Ontwapening" en „Kernwa
penproeven" bij de horens te vatten
en „tot rust te brengen". Als Kroesj
tsjew intussen op zijn rondreis tot
de erkenning zou zijn gekomen, dat
het moderne „kapitalisme" er anders
uit ziet dan het oude dat in Marx*
„Das Kapital" wordt beschreven,
zou dat een overeenstemming kunnen
bevorderen.
Ook schoonzoon Aleksei Adzjoebei
zou belangrijk tot verandering
van de verhoudingen kunnen bij
dragen: door namelijk definitief er
van af te stappen, de westelijke we
reld door die vorige-eeuwse „Kapi
talistische bril te laten zien, maar
de werkelijkheid te beschrijven.
Evenals voor schoonpapa zou voor
hem een historische rol weggelegd
kunnen zijn. Maar beiden zullen bij
dit alles worden geremd door de
overweging, dat het dictatoriale sy
steem in hun land wel eens in gevaar
kon komen indien „de bedreiging van
buitenaf" als samenbundelende fac
tor ontbrak en als men „een beter
leven" zou nastreven. Het is intus
sen duidelijk dat Adzjoebei evenmin
als Kroesjtsjew van nieuwigheden af
kerig is: de Izvestia is sinds mei,
toen hij de baas werd, een stuk inte
ressanter en levendiger geworden en
men vindt er b.v. ingezonden stuk
ken in, ook van mensen die niet tot
de koek-en-ei-zeggers gerekend kun
nen worden. Hij is al eerder, en wel
in 1955, in Amerika geweest.
Een van zijn conclusies was. dat de
meisjes in Amerikaanse nachtclubs
onvoldoende gekleed zijn. Maar het
positieve element ontbrak niet: „De
meeste Amerikaanse meisjes zijn
heel knap".
den ingelicht door prof. dr. G. W.
Locher, dr. A. Th. van Leeuwen en
prof. dr. H. Kraemer, welke laatsie
schrijft over „Grootheid, en ellende
van net Vasco da Gama-tijdperk",
waarmee hij bedoelt de tijd, nadat
in 1498 deze Portugese zeevaarder
de weg om Kaap de Goede Hoop
naar het tegenwoordige India had
gevonden en waarna de Portugezen
in het Oosten hun grote rijk sticht
ten, tot na de Tweede Wereldoorlog,
toen deze landen hun zelfstandigheid
herkregen.
Het zijn zeer instructieve artikelen.'
Daarna volgen een paar bijdragen
over het communisme in Azië, „zijn
werfkracht en zijn gevaren". Ook
Afrika wordt in deze artikelenreeks
betrokken. De landen, die zelfstandig
geworden zijn, staan voor deze snelle
aanpassing van hun land en volk
aan de eisen van de twintigste eeuw.
De invloed van het Westen, die ge
durende de laatste eeuwen in deze
lar-den gegroeid is, raken ze niet
weer kwijt. Juist liier zal een beslis-
(Zie slot pag, 11. kol. 5)