Duitsers willen de schildluizen op
biologische manier bestrijden
Tekko Taks en de Atoompantoffels
TWEE MANNEN DRONGEN
TOT DE NOORDPOOL DOOR
PERS WIJDT GROTE AANDACHT
AAN PRINSES BEATRIX REIS
IFeifhen
HET BLONDE GEVAAR
PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 14 SEPTEMBER 1959
EEN MILLIMETER GROOT MAAR VRESELIJK VRAATZUCHTIG
„Luizenfabriek" levert voedsel
voor sluipwespen in opleiding
(Van een correspondent)
Luizen zijn onsympathieke dieren, zelf» wanneer zo het niet op mensen
maar op appelbomen en bessenstruiken voorzien hebben, zoals de „San-
Josè-schildluis", die men sedert 1946 voor liet eerst ook in Duitsland heeft
ontdekt, namelijk in het Rijndal tussen Rasstatt en Mannheim. De leek
zou een kolonie van deze luizen kunnen houden voor een schimmel, die
zich op een boom bevindt, want deze parasieten zijn niet groter dan een
speldeknop. Voor de aangetaste boom echter betekent deze „schimmel"
een groot gevaar. De luizen onttrekken namelijk aan de boom niet alleen
het sap, maar zij scheiden daarbij ook een giftige stof af waaraan de
boom in sommige gevallen in enkele jaren te gronde gaat.
De leider van de plantezlektenkun-
dige dienst in Stuttgart, dr. JClett,
heeft zich tot taak gesteld dit scha
delijk gedierte nu eena niet met che
mische giften doch langs biologische
weg te lijf te gaan. Hij kwam op de
ze gedachte toen hij in 1950 terug
keerde van een reis naar Amerika.
In Amerika en in Italië treft men de
„San-Josè-schildluis" op veel grotere
schaal aan dan in het koelere kli
maat van bijvoorbeeld Wegt-Duits-
land. Maar zij richten daar veel min
der schade aan omdat hun natuur
lijke vijanden, heel kleine sluipwes
pen, do zogenaamde Prospaltella per-
nieiosi daar in voldoende mate als
biologische „politie" actief zijn. Deze
sluipwespen, die zelf slechts een hal
ve millimeter groot zijn, bracht dr.
Klett mee naar Stuttgart en sinds
dien bestaat er bij de planteziekten-
kundige dienst de enige en eerste
„luizenfabriek" van Duitsland.
In klimaatkamers
Wil men sluipwespen kweken, dan
heeft men daarvoor als voer grote
hoeveelheden schildluizen nodig. Bei
de diersoorten gedijen thans in de kli
maatkamers van het instituut te
Stuttgart schitterend en met miljoe
nen tegelijk. Eens per jaar komt er
uit Frankrijk een wagonlading me
loenen bij net instituut aan. Onge
veer 350 van deze dikke vruchten
worden tegelijkertijd uitgelegd op de
planken van de klimaatkamers. De
overige wachten in koelkamers op la
ter gebruik. Ongeveer een half mil
joen schildluizen kunnen een plaatsje
vinden op een oude meloen.
Is een vrucht ..voldoende met lui
zen bezet, dan wordt ze uit de
„luizenfabriek" overgebracht naar
de kamer waar men de wespen
kweekt en daar zijn het de wes
penwijfjes die zich met hun levend
voedsel gaan bezighouden. Ieder
vrouwtje legt ongeveer 40 tot 60
eieren. Elk ei in een andere
schildluis. De wesp doorboort
daarvoor het schild dat de luis
vormt, zodra ze zich definitief-op
de schil van de meloen heeft „be
vestigd". De wespenlarve eet de
luis langzaam maar zeker van
binnen uit op en zoekt daarna,
zelf tot wesp geworden, nieuwe
luizen uit om weer eitjes in te leg
gen.
Het einde van deze luizengeschiede
nis ls dat dr. Neuffer, de weten
schappelijke assistent van dr. Klett,
de uitgekomen sluipwespen met een
speciaal daarvoor ingerichte stofzui
ger van de vensters van de klimaat
kamer verwijdert en ze overbrengt
in een transportbus. 2 tot 3 maal per
week worden deze wespen dan over
gebracht n&a.r het door schildluizen
geteisterde gebied in de buurt van
Heidelberg. Op deze wijze worden
jaarlijks naar een grove schatting 4
tot 5 miljoen sluipwespen op de scha
delijke parasieten in het Rijnland
losgelaten.
De wetenschappelijke activiteit van
de Stuttgarter „Luizenfabriek" ls in
ternationaal georiënteerd. Dr. Neuf
fer staat voortdurend in contact met
soortgelijke instituten in andere lan
den. veel van dergelijke instituten
zijn er echter niet. Geregeld vindt er
een uitwisseling van wespenstammen
plaats. Zo betrekt men in Stuttgart
thans bijvoorbeeld uit Tsjecho-SIo-
wakije Russische en Chinese wespen-
soorten, die vermoedelijk beter be
stand zijn tegen liet klimaat van
YVest-Duitsland. Wat het resultaat is
van dit inzetten van de wespenpolitie
in do boomgaarden van Heidelberg,
kan op het ogenblik nog niet met ze
kerheid worden vastgesteld. Men
weet slechts dat do luizenplaag zich
niet heeft uitgebreid. Of dit alleen
moet worden toegeschreven aan de
wespenproduktie te Stuttgart, moet
nog wetenschappelijk vastgesteld
worden.
WIE WAS DE EERSTE COOK OF PEARY
Tijdens een stormachtige rechtszit
ting in Rome is beslistdat Ingrid
Bergmans ex-echtgenoot Roberto
Rosselini de hinderen uit hun huwe
lijk tot 8 oktober bij zich mag hou
den.
Na de zitting heeft Ingrid Bergman,
die inmiddels weer getrouwd is met
Lars Schmidthaar drie kinderen Ro-
bertinoIsabella en Isotta opgezocht
in de villa van Rosselini, vijftig kilo
meter van Rome.
Foto rechts: Een stralende moeder
tussen haar kinderen.
Foto links: Na het afscheid van haar
kinderen in Santa Marinella kon de
filmster haar tranen niet meer
houden.
„Er is daar roem genoeg
voor allemaal"
(Van een medewerker)
De grootste wetenschappelijke sensa
tie van het jaar 1909 viel in septem
ber. In het begin van die maand be
richtte de Newyorkse arts dr. Fre
derick Albert Cook in de „Herald"
over zijn ontdekking van de Noord
pool. Als mokerslagen troffen zijn
woorden een man, dio juist op het
punt stond, zijnerzijds do eerste op
mars naar de pool schriftelijk open
baar te maken. De ingenieur en vroe
gere luitenant van de Amerikaanse
marine Robert Edwin Pcary voelde
zich bedrogen in wat voor hein het
grootste succes vau zijn leven was.
Daaraan kon de publikatie van zijn
verhaal, slechts zes dagen na dat van
Cook op 6 september niets
veranderen. Twee mannen, die de
grootste ontberingen hadden geleden
in het eeuwige ijs, streden om de
prioriteit van een ontdekking. En on
middellijk verdeelde het publiek zich
in twee vijandelijke kampen, die hun
strijd eigenlijk tot nu toe niet be
slist hebben gezien.
„Eindelijk de pool De prijs van drie
eeuwen. Mijn droom en doel sedert
twintig jaar. Eindelijk bereiktIk
kan het nog niet begrijpen". Dat
schreef Peary op 6 april 1909 in ziin
dagboek. Hij stond op het gedachte-
punt, waar de meridianen samenko
men, op de plaats waar men alleen
maar het zuiden kent als windstreek.
Na vijf vergeefse pogingen had hij in
februari met 7 blanken, 17 eskimo's
en 133 honden voor zijn sleden de
strijd opgenomen met de witte
woestijn. Met twee eskimo's kwam
hij na een tocht van 768 kilometer
in begin april bij het zo lang Ver
langde doel en hees daar trots de
„stars and stripes".
Maar reeds op de terugreis bereikte
hem het verpletterende bericht, dat
zijn grote concurrent Cook een jaar
vroeger op de top van de wereld ge
staan had. Peary wilde en kon dit be
richt niet geloven hij had immers
op de pool geen enkel spoor van een
vroegere ontdekker gevonden.
Frederick Albert Cook schreef za
kelijk over zijn opmars naar het
centrum van het noordpoolgebied,
over die 21ste april 1908, waarop
liij zijn beide begeleiders voor een
met de Amerikaanse vlag versier
de igloo fotografeerde. Hij schil
derde de vreselijke terugreis met
zijn trouwe eskimo's, de strijd met
de poolberen en een bijna boven
menselijke overwintering in het
arctische ijs. Maar één medede
ling werd hem noodlottigzijn
dagboeken met de gegevens van
zijn metingen waren, naar hij zei,
in de ijswoestijn verloren gegaan.
En hieraan klampten zijn tegen
standers zich vast. Zij noemden
Cook, die ook reeds in het zuid-
Advertentie)
poolgebied zijn sporen verdiend
had, een zwendelaar en bedrieger.
Men heeft later aangenomen o.a.
de Duitse kenner van de geschiede
nis van de Noordpool, H. H. Houl
zegt dit in zijn boek „De roep van
het Noorden" dat beide mannen
zeer dicht bij de Noordpool geweest
moeten zijn. En zeker is ook, dat bei
den een belangrijke bijdrage hebben
geleverd tot het poolonderzoek.
Cook heeft overigens op de berich
ten over het succes van zijn concur
rent gereageerd met de woorden
„Wanneer Peary zegt, dat hij do
Noordpool bereikt heeft, dan geloof
ik hem. Ik ben blij over zijn succes,
want zijn mededelingen zullen de mij
ne bevestigen. Overigens is er daar
roem genoeg voor allen".
NA AANKOMST IN NEW-YORK
Alle New Yorkse kranten hebben
zaterdag op hun voorpagina een foto
van Prinses Beatrix en artikelen over
haar aankomst in de Verenigde Sta
ten gepubliceerd.
Zo schreef de Dally News: „Het is
prettig de erfgename van de Neder
landse troon te kunnen verwelkomen.
Wij hopen dat haar verblijf hier haar
zal bevallen. We wilden alleen maar
dat alle buitenlandse bezoekers (ja,
Kroesjtsjew) net zo vriendelijk wa
ren, net zo'n prettig gezicht hadden
en net zo onschuldig waren als prin
ses Beatrix". De New Yórk Herald
Tribune schreef dat de stad de prin
ses in zijn hart heeft gesloten, ter
wijl de New York Times stelde dat
4 Insignes niet verkiezingsleuzen als „I'll
back Mac" eu „I'm a Mao man" zijn in
Engeland to koop. Men ziet daarop de
Britse premier lachend tegen een „con
servatief blauwe" achtergrond.
15 september
Vllssingen
Terneuzen
Hansweert
Zierikzee
Wemeldlnge
HOOG EN LAAG WATER
..-f nap
uur meter
0.38 1.96
1.04
1.35
1.47
2.10
2.11
2.26
1.47
1.68
nap
uur meter
12.58 1.95
13.27
13.55
14.10
14.38
2.10
2.20
1.33
1.56
7.58
7.28
8.00
1.62
1.78
1.92
1.42
1.63
nap
uur meter
19.27
19.57
20.29
19.56
20.21
2.24
2.38
1.67
1.93
(Advertentie)
EA3Y
meest gevraagde
Prinses Beatrix aankomst „op de
mooie en gedurfd-ontworpen Rotter,
dam een bijzonder cachet draagt".
,Maar weinig volkeren hebben zo'n
moed vastbeslotenheid en zelfopoffe
ring getoond als de Nederlanders de
den ook na de verschrikkelijke tol
die zij aan de Tweede Wereldoorlog
betaalden).
De havens waren vernield, de velden
stonden onder water, er waren geen
vervoersmiddelen of grondstoffen.
In december 1949 kwam daarbij de
frote schok van het verlies van Ne-
Jerlands Oost-Indië, nu Indonesië.
Er waren werkelijk bovenmenselijke
krachten nodig om deze moeilijkhe
den te boven te komen zoals de Ne
derlanders zo prachtig hebben ge
daan. Zij hebben opnieuw, bewezen
dat weinig volkeren zo goed tegen
crises opgewassen zijn als zij.
Er bestaan wel binnenlandse ge
schillen, in het bijzonder gods
dienstig soctarismo, .maar als zij
in nood verkeren vormen de Ne
derlanders een verenigd, hard
werkend en democratisch volk.
Dat is het wat de Rotterdam en
zijn koninklijke gast voor ons
symboliseren. Ons wolkom is een
klein huldelblijk voor een dapper
klein land en een groot volk", al
dus de New York Times.
1. Tekko Taks was druk
bezig in zijn tuin en floot
daarbij een vrolijk lied. De
ligusterhaag welke hij met
driftige beweginkjes knip
te, knapte zienderogen op
en dat was dan ook de re
den van zijn opgewekt hu
meur. „Die haag ziet er
weer uit om door een ringe
tje te halen!" klonk er op
eens een jolige stem en toen
Tekko opkeek, ontdekte hij
zijn vriend Terry Fox. „Ja
jong!" antwoordde onze
vriend over de heg heen.
„Als rentenier heb ik de
tijd voor zulke dingen. En
daarbij komt dat ik dol ben
op tuinieren, dat heb ik van mijn vader, weet
je! Die goeie man deed zelfs het grote gras
veld helemaal met de grasschaar, daar hoef je
tegenwoordig niet meer om te komen. Nu ha
len ze er gauw even de maaimachine overheen
ep klaar is Kees. Natuurlijk heb ik in principe
niets tegen al die nieuwigheden en heb ik me
zelf ook zo'n grasmaaier aangeschuft, maar
de sport ia eraf, begrijp je wel!" „Wees maar
blij!" grapte Terry. „Van die sport zou je an
ders nog een stijve rug krijgen. En voor het
knippen van de heg vinden ze misschien ook
nog wel eens iets uit!"
j Italianen volgden j
Spanjaarden op
üDe twee verkeersagenten uit|§
HBarcelona, die ter opluiste-^
ring van de veilig-verkeers-g
sweek in de lijnbaan te Rotter-
=dam enige dagen actief zijn=
H geweest, zijn gisteren vervan-=
=gen door twee collega's uit
m Milaan. Het zijn de 50-jarige||
1 Adolfo Melato en de 39-jari-=
Üge Franco Giustacchjni, res-=
=pectievelijk brigadier en agent=
=van de Vigilanza Urbana van
HMilaan. Zij hebben nog even
=kennis kunnen maken met de
=beide Spaanse collega's.
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Ameide en Tienhoven
S. Meijers te Hoogblokland; te Le-
melo (toezegging) Clir. Mataheru,
oud voorzitter Molukse kerk te Am-
bon, woornachtig te Haren (Gr.);
te Eede P. de Jong te Kootwijker
broek; te Wognum en Zwaag (toe
zegging) H. J. Bos te Makkin ga.
Aangenomen naar Hem en Venhui
zen (toezegging) H. W. de Kruyff,
kandidaat te Amsterdam.
GERE F. KERKEN.
Beroepen tc Wormer B. Mintjes,
kandidaat te Utrecht.
DETECTIVE-ROMAN DOOR BERKELEY GRAY
Als Conquest geen auto-ongeluk had
gekregen zou nij naar Coulsdon ge
gaan zijn om naar de bungalow van
Beecher te zoeken, een imaginai
re bungalow precies op het tijd
stip van de moord. Conquest is met
me mee geweest naar het lijkenhuis-
je en heeft daar Rust als Beecher ge
ïdentificeerd.
„Dat is toch onmogelijk, inspecteur".
„Het lijkt zeker onmogelijk", snauw
de Williams. „En toch is het zo. De
moordenaar heeft Rust omgekocht
om als „Beecher" naar Conquest te
gaan en hem dat verhaal te vertel
len.
Gisteravond belde Rust Conquest op,
en vroeg hem zo dringend om hulp,
dat Conquest op weg naar hem toe
ging. Maai zoals ik al zei, een auto
ongeluk verhinderde hem door te rij
den naar Coulsdon. Nadat Rust de te
lefoon weer opgehangen had ging hij
terug naar huis, wetend dat hij zijn
aandeel in de zaak gedaan had. Ze
ker is het dat hij geen achterdocht
tegen zijn moordenaar koesterde
pfschoon deze hem blijkbaar nog op
belde, nadat Rust thuis gekomen
was, en vroeg of hij even bij hem
aan mocht komen. Hij kwam en
Rust liet hem. zonder enige verden
king binnen. Het was toen gemak
kelijk genoeg om hem neer te slaan".
„En hebt U geen idee wie de moor
denaar- zou kunnen zijn, inspecteur?"
vroeg Martin, die de zaak nog niet
helder zag. „En Conquest ook niet?
Hij moet toch, als de persoon waar
alles om draait, enig idee hebben..."
„Ik kan het niet zolcer zeggen
maar ik geloof het niet", zei Wil
liams voorzichtig. „Hij is handig ge
noeg, niemand die dat beter weet dan
ik. Maar dit keer speelt hij, geloof
ik, open kaart".
„Die woorden zal ik niet gauw ver
geten", zei Norman, terwijl hij zich
bij hen voegde. „Hot is prettig om te
horen dat je dat gelooft.
Het is eens een verrassing". Hij
lachte tegen Martin. „Weet U al
wat meer over onze vriend Rust? U
hebt de tijd gehad U in zijn verle
den tc verdiepen. Rust is degene die
'mij het meest interesseert en als er
iets over hem te vertellen is, zeg het
me dan".
Inspecteur Martin keek Conquest
daarbij scherp aan en scheen toen
gerustgesteld. Het was dan ook on
mogelijk om niet direct aan te voe
len dat deze jonge avonturier een
man met karakter was. Inspecteur
Martin gaf zijn vooroordeel dan ook
maar prijs.
„Ik geloof niet dat ik het recht
daartoe he.b", zei hij beleefd, en was
zelf verbaasd over zijn eigen be-
jfffdigf Imam 'elf
■■ü-alleen vooi
tiö bestemd zijn".
leefdheid. „Ik mag geen. feiten bc-
.ïïeen voor 4e poU-
kend maken die
„Houd op met die onzin!", grinnikte
Conquest, „U doet al even gewich
tig als Bill hier. Ik hoef toch zeker
alleen maar do mensen die hier wo
nen te ondervragen om alle feiten
te weten te komen. Vergeet niet dat
ik het recht heb om alles te weten
want doze hele zaak draait eigenlijk
alleen om mij. De moordenaar wilde
mij aan de galg hebben!"
De inspecteur keek vragend naai'
Williams.
„Je kunt hem alles net zo goed ver
tellen, Martin." zei. deze onverschil
lig, „Zoals hij zelf zegt, hij kan hot
toch allemaal te weten komen. En
hij heeft inderdaad hot recht in de
zaak betrokken to worden".
„Rust was acteur tenminste vroe
ger", zei Martin. „Jaren geleden
speelde hij kleine rollen In goedkope
Engelse films. U zult U die films
misschien beter herinneren dan ik,
inspecteur. Het waren sncrtfilmpjcs.
Ook reisde hij wel rond met derde
rangs toneelgezelschappen. Ook ja
ren geleden, zoals de films".
„Dat kunnen nu wel snértfilmpjes
en derde rangs toneelgezelschappen
geweest zijn", zei Conquest, „maar
Rust was een verduveld goed acteur.
Hij speolcYï'zijn rol zo erfectvol dat
Pixle en ik hem alle twee toch maar
geloofden. Zijn acteurschap maakt
hot begrijpelijker natuurlijk. Dus
toneelspeler! Wat verder?"
„De Digby's wisten niet veel van
hem af", zei de inspecteur. ..Hij leef
de rustig gaf nooit reden tot
klachten betaalde zijn huur re
gelmatig, behalve een paar jaar ge
leden, tóen had hijhet financieel
moeilijk. Hij was geen.geheelonthou
der, er liggen een paar lege whis-
kyflesson op do vuilnishoop achter
de garage, cn er staan nog een half
lege en volle fles ln de kast.
In de laatste jaren heeft hij wel eens
een baantje bij een of andore film
gehad, en ook kleine rollen op de te
levisie gespeeld. Een jaar geleden
scheen het hem ineens beter te gaan,
hij ging geregeld naar de kroeg hier
in de buurt cn gaf daar nogal veel
gold uit. Dat is wol vreemd, want
juist doze laatste maanden heeft hij
helemaal niet gewerkt. Niemand
weet waar hij zijn geld vandaan
kroeg".
Conquest klakte met zijn vingers.
„Ik heb helriep hij uit. „Chan
tage
„Dat heb ik ook gedacht, mijnheer,
maar er is geen enkel bewijs..."
„Het kan niet anders", onderbrak
Norman hem. „Het moét chantage
geweest zijn. En de man op wie hij
chantage pleegde is de moordenaar.
Heb ik het je niet gezegd, Bill Twee
vliegen in één klap. De Onbekende
gebruikte Rust om mij te pakken te
krijgen. Ik heb de hele tijd al ge
dacht dat Rust niet alleen vermoord
werd omdat hij bij bij op visite was
geweest. Er was nóg een reden".
Williams keek hem nadenkend aan.
„En je hebt nog steeds geen idee wie
er zoveel belang bij zou hebben als
jij uit de weg geruimd zou zijn?"
vroeg hij.
„Geef me even de tijd, Bill", ant
woordde Norman Conquest., terwijl
hij naar de deur liep. „Hartelijk
dank voor je medewerking. En nu
ga ik eerst een een heel tijdje rustig
nadenken".
Thuis gekomen nam Norman oen
borrel cn liet zich toon in een ge
makkelijke stoel zakken. Joy bestu
deerde hem intussen opmerkzaam.
Zij kende zijn humeur beter dan wie
dan ook en zij voorzag de opwinden-
ste gebeurtenissen voor de naaste
toekomst. Naast een zeker ongeduld
schoen hij toch ook diep ln gedach
ten verzonken te zijn.
„Wat heeft het meesterbrein in
East Croydon uitgedacht?", vroeg ze.
Conquest nam een fikse slok, zette
zijn glas neer en begon door de ka
mer te ijsberen terwijl hij een siga
ret opstak.
„Het zal degene, die geprobeerd
heeft mij op het schavot te krijgen,
vast en zeker berouwen", zei hij,
met een felle uitdrukking in zijn
ogen. „Ik weet nog niet hoe ik hem
te pakken zal krijgen, maar als het
zover is, dan zal hij er van lusten-"
„Zo iomand zal tot alles in staat
zijn", vond Joy. „Juist omdat hij
weet dat hem ook niets zou helpen
als jij hem op zijn hielen zit!"
„De moord op Beecher was niette
min een bijkomstigheid", zei Norman,
„ook al waren zijn clagen eveneens
geteld, maar in werkelijkheid ging
het om mij..." Hij hield op en keek
Joy die hem haast verslagen aan
staarde.
„Wat is er opeens liefjg?"
„Beeeher óók?" vroeg ze verschrikt.
Hij lachte.
„Dat vergat ik Ie te vertellen. Dc
vermoorde man. Matthew Oliver Rust
is onze oude vriend Beecher".
Hij deelde haar alle bijzonderheden
mede; vertelde haar precies wat hij
in het lijkenhuisje en in de garage
gezien en gehoord had.
„Hij was een acteur weet je, en daar
door kon hij zo goed komedie spe
len toen hij bij ons vier dagen gele
den op visite was", vervolgde Nor
man. „Ik geloof dat hij ook chanta
ge pleegde, en zijn slachtoffer vond
het beter hem uit te weg te ruimen.
Al sympathiseer ik nu niet bepaald
met iemand die chantage pleegt, toch
sta ik aan zijn zijde als de moorde
naar mij van de moord beschuldigt.
Nu gaat het dus nog hier om: wie wil
mij zo graag kwijt zijn?"
Wordt vervolgd).
