PAGIMA
CONSUMENT
zijn we
allemaal
Veilige gaskraan
Margot Fonteyn's
moeder twijfelde...
tij en Off,
Is nu aenntaa! beier
J
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
15
In geheel West-Europa
wordt op het ogenblik win-
terkleding gelanceerd via
modeshows en andere mo
dieuze manifestaties, maar
elders op de wereld, waar
men onze koude kille win
ters niet kent, worden te
zelfdertijd modeshows ge
houden die geheel aan fleu
rige luchtige zomerkleding
gewijd zijn. Dat is bijvoor
beeld het geval in de Kon
go, waar in Stanleyville
voor de eerste maal een
modeshow is gehouden,
georganiseerd door de Ver
eniging van Kongolese
huisvrouwen.
Inlandse meisjes fungeer
den er als mannequins en
toonden Europese zomer-
japonnen, waarvan op de
ze foto een luchtig exem
plaar met wijde rok (mét
pettycoat!) staat afge
beeld.
Weet U dat er een gasvleugelkraan
in de handel is, die extra beveiliging
lean bieden omdat er een sleutel aan
te pas komt? De kraan werkt pas
als de sleutel is omgedraaid, en de
sleutel kan pas uit het slotje geno
men worden nadat de kraan is dicht
gedraaid. Heeft moeder de sleutel in
de zak, dan kan het ondernemendste
kind nog geen kwaad met de kraan.
De gashoofdkraan van-hetzelfde type
is onder meer geschikt voor gas-
mfctertjes in flatgebouwen, die vaak
ook worden gebruikt voor flessen
melk en andere leveranties en waar
in kinderen dan ook vrij spel hebben
De sleutel van de gashoofdkraan is
er om te voorkomen, dat onbevoeg
den aan de kraan draaien.
.J
WAT WIJ OOK KOPEN
En de Consumentenbond wil graag
onze belangen behartigen
(Van een medewerker)'
U, die een tandenborstel koopt, zich een flesje zonnebrandolie
aanschaft, na goed zoeken een koelkast bestelt, zich een be
paald merk stofzuiger kiest, en op liet boodschappenlijstje een
bus schuurpoeder zet: u allen bent: DE CONSUMENT.
Al die duizenden huisvrouwen, die jaar in, jaar uit en elke dag weer kopen,
wat men voor zichzelf en het gezin nodig heeft, vormen eigenlijk wel een
machtige groep in de wereld, die men met het woord: „handel" aanduidt.
Want het is toch de huisvrouw, die over het algemeen het geld uitgeeft,
al zal bij de aankoop van zogenaamde grote stukken de man wel eens
helpen kiezen. Niet alleen de huisvrouw echter vormt de consument, al is
zij daar het belangrijkste onderdeel van. Iedereen, die naar een winkel
gaat om iets te kopen, valt onder dit begrip.
Dat iedereen liefst „waar voor
zijn geld" wil hebben, maar dat
zulks in heel wat gevallen niet
gebeurt, is een bekend feit. De
vraag daarbij is echter: wie be
schermt ons, consumenten, tegen
mis-kopen, tegen verleidelijke
aanbiedingen, tegen advertenties,
die soms halve waarheden en
soms zelfs helemaal geen waarhe
den bevatten? Wie helpt u, als
een bepaalde firma niet de ser
vice biedt, waar u als koper eigen
lijk een zeker recht op hebt? En
wie komt .er voor u op, als u in
een zaak een soms onheuse be
handeling krijgt?
Wie? Ui U, de consument, wij, die
kopen. Want gelukkig bestaat sinds
enkele jaren de mogelijkheid u als
consument te verenigen en zo uw
eigen belangen te behartigen.
De gedachte om eens de vinger te
leggen op een heleboel dingen, waar
mee de consument zo dagelijks te
maken krijgt, is in ons land zo rond
1950 geboren. In Amerika kende men
al geruime tijd een organisatie, die
zich op dit gebied bezig hield. Een
machtige bond, waarvan iedere Ame
rikaan het bestaan kent en die soms
tot schrik van heel wat fabrikanten
en importeurs, in menigmaal heel
kritische bewoordingen tal van „boek
jes heeft opengedaan". In Nederland
evenwel kenden wij wel de kreet:
„de klant is koning" doch de
goede winkels niet te na gesproken
met dat koningsschap was en is
het nog vaak maar zó-zó gesteld.
Het waren, volkomen onafhankelijk
van elkaar, enige heren, die zich in
onze winkels niet al te prettig voel
den. Gebrek aan service, weinig goe
de voorlichting, soms een slechte
kwaliteit artikelen (die in adverten
ties reuze werden geprezen) en nog
verschillende andere factoren deden
hen zich afvragen: „Klopt er iets
in de zaken niet?" of „mankeert er
wat aan ons?"
Toch heeft het nog enige tijd ge
duurd, eer men met een organisatie
voor de dag kon komen. Want men
wilde niet over een nacht ijs gaan
en eerst de eigen indrukken zo goed
mogelijk verifiëren. Tevens wilde men
onderzoeken of er al niet iets der
gelijks bestond.
Ofschoon de Ned. Vereniging van
Huisvrouwen en met haar 't I.V.H.A.
reeds belangrijk werk op dit ge
bied hadden gedaan: er bleek ze
ker behoefte te bestaan aan een
eigen vereniging, die zuiver en alleen
werk deed voor de consument. En
zo ontstond in 1952 de Nederlandse
Consumentenbond, die thans het kan
toor heeft aan de Huygensstraat 2
in Den Haag.
In de eerste plaats wordt er veel
aandacht besteed aan het vergelij
kende waren-onderzoek, waarvan de
resultaten in de gids worden opgeno
men. Nu het bijvoorbeeld de tijd is,
waarin de kampeerder er op uit trekt,
zal men kunnen lezen welke kook-
toestellen voor de mensen met de
tent het beste zijn en waarom men
andere niet kan kopen. Over een
paar maanden, als het weer sinter
klaas is, kom men dezelfde wetens
waardigheden tegen, maar dan over
elektrische spoortreinen.
Van schuurpoeders en tandenborstels
tot meer duurzame gebruiksartikelen:
alle mogelijke gegevens treft u aan,
waarbij verschillende soms harde no
ten worden gekraakt. Men kan en
durft die noten kraken, omdat pas
na een goed technisch, of wetenschap
pelijk onderzoek in verschillendtPla-
boratoria, de resultaten bekend wor
den gemaakt. En dit geldt zowel
voor ball-points, goedkope camera's,
stofzuigers of een van de zovele an
dere artikelen.
Doch niet alleen dit warenonder
zoek is van belang. Wat zegt u bij
voorbeeld over de mening van
...en toch werd zij een
beroemde ballerina.
Volgende week brengt
Libelle haar boeiende
levensverhaal, vol avon
tuur, kleurig en span
nend als een roman.
Natuurlijk in Libelle,
want
ons, de consument, door middel
van deze bond over: de wet op
de afbetaling, de melksanering,
de landbouwpolitiek, de bezor
ging bij hoogbouw, het vetpercen
tage in melk, de parallellisatie...
het is een lange lijst, waarmee
velen van ons toch te maken heb
ben. Ook daar wordt een me
ning over gegeven en dat is ze
ker een niet te verwaarlozen aan-
Consumenten verenigen zich: hetzij
als individueel lid, hetzij als collec
tief lid, want ook tal van verenigin
gen en organisaties zijn bij dc bond
aangesloten.
„Eigenlijk is liet jammer, dat niet
veel meer mensen lid zijn en ons
door hun contributie steunen. Geld,
geld, geld... dat is ons probleem.
Want lioe meer geld wij zonden heb
ben, hoe meer onderzoekingen wij
zouden kunnen verrichten. Het is
toch bijna ondoenlijk om bijvoorbeeld
allerlei koelkasten te gaan onderzoe
ken, want wat wij onderzoeken, moe
ten wij ook aanschaffen. Twintig
tandenborstels zijn zo gekocht, maar
twintig koelkasten..."
Het zijn mejuffrouw mr. M. C. van
der Werff, die men op de afdeling in
lichtingen van het bureau kan vin
den en mevrouw dra. M. A. Veenho-
ven-Wilson, die ons deze noodkreet
lieten horen.
En als men weet, dat op een enkele
administratieve kracht na, dit voor
ons zo belangrijk werk, geheel be
langeloos wordt gedaan en dat het
dagelijks bestuur uren en nog eens
uren, soms dagen aan het wel en wee
van de consument en de bond be
steedt, dan krijgt men toch wel res
pect voor een bond als deze en de
genen, die er hun krachten aan ge
ven.
Voor het geval u door middel van
de Consumentengids graag op de
hoogte zondt willen zijn van alle mo
gelijke zaken, waarbij u via kopen
direct bent betrokken: het adres van
de bond is dus: Huygensstraat 2,
Den Haag. Een adres, waar men ook
u graag inlichtingen geeft over hon
derd en een zaken en waar men te
vens een belangstellend oor heeft
voor klachten der leden. Want de
bond is er tenslotte voor iederen,
die consument is en dat zij wij uit
eindelijk
Strijkplanken
zonder plank
Op de Najaarsbeurs waren twee nieu
we Tornado-strijktafels te zien, die
geen strijkplanken meer mogen he
ten, omdat er helemaal geen plank
aan te pas komt.
Het strijkvlak is geheel van „expan
ded metal" oftewel plat, opengewerkt
staal, dat niet kan komtrekken. Be
langrijk voordeel van dit voor strijk
tafels nieuwe materiaal is onder
meer, dat het staal maar 40% en de
openingen ertussen 60% van het to
tale strijkvlak innemen, zodat een
zeer goede ventilatie ontstaat voor
vocht en warmte. Eén van de nieuwe
strijktafels heeft een aangebouwd, en
mee-opvouwbaar, zitbankje.
De fabriek houdt een enquête onder
de consumenten, waarin onder meer
gevraagd wordt welk van de opge
somde voordelen van de nieuwe strijk
tafels men het belangrijkst vindt,
welke kleur -men prefereert en op
hoeveel men de prijs van het artikel
schat. Vermeld wordt, dat de prijs
(beïnvloed door de verwachtingen
van de consument? vragen we ons
af) geheim blijft tot in oktober of
november als dc strijktafels in de
handel komen.
Twee bekende Neder
landse ontwerpers heb
ben hun visie op de ko
mende wintermode ge
geven: Max Heymans
en Ferry Offerman.
Max Heymans die wel
eens Nederlands mode
ontwerper nummer één
wordt genoemd, brengt
ook ditmaal zijn (be
roemde) gewaagde
kleurencombinatie's. en
bij die gewaagde kleu
rencombinatie een sil
houet dat hij „klok-
lijn" noemt: afhangen
de schouders, wijde
mouwen tot halverwe
ge de onderarm, en een
rand onderaan de zoom.
Géén bredere schou
ders en langere rokken
dus zoals de collega's
van Heymans ons van
uit Parijs decreteren;
Heymans brengt japon
nen met een verlaagde
taille die als scheiding
fungeert tussen een
bloesend lijfje en een
slanke rok, hij brengt
tailleurs waarvan de
jasjes tot net over de
iieup vallen en waar
van de schouders wel
breed iijken door flin
ke bontkragen, maar
toch iets ronds en uit
gesproken vrouwelijks
behouden. De jasjes
hangen los en hebben
dikwijls van voren een
half ceintuurtje; de
rokken zijn kort (tot
net over de knie).
Heymans is indertijd
als hoedenontwerper
begonnen en heeft door
zijn hoedjes aanvanke
lijk bekendheid ge
kregen, en ook nu
zijn de hoofddekseltjes
die hij maakt, altijd
v/eer de moeite van het
bekijken waard. Ze
zijn door de jaren heen
steeds eenvoudiger (en
dus mooier) geworden;
zo eenvoudig dat ze bij
na tot de allersimpel
ste vorm van klassieke
hoofdbedekkingen zijn
teruggekeerd. Heymans
brengt de „jacobijnen-
muts", de cloche, de
pill-box en de kozak
ken muts, ook ditmaal
in vaak gewaagde kleu
rencombinaties.
Ferry Offerman heeft
In Amsterdam (en
daarbuiten) vooral
naam gemaakt als
„collectionneur van mo
de"; hij brengt model
len bijeen uit binnen-
en buitenlandse collec
ties. Dit najaar echter
heeft Offerman zich
ÖVMAtt
eens willen presenteren
als ontwerper en hij
doet dit met veertig
modellen die hij sfuk
voor stuk zelf heeft ge
maakt.
Parijse invloeden zijn
wel duidelijk merkbaar
in deze collectie: van
Cardin. Laroche en
Dior. Offerman brengt
veel grote kragen die
soms in twee of drie
lagen opstaan tot over
de oren, maar géén
brede schouders: hij
blijkt een tengere
schouderlijn te verkie
zen en die lijn blijkt
soms wonderwel te
passen bij de hoogop-
staande kragen. De
hoedjes van Offerman
zijn hoog: soms wel
dertig centimeter. Zijn
kleuren zijn groen,
paars en lila, en zijn
tailleurs zijn onberispe
lijk: jasjes tot iets over
de heup en niet-strak
getailleerd. De man
tels bij Offerman zijn
wijd en hebben vaak
bontkragen, en ook bij
hem ziet men jurken
met smalle rokken en
bloezende lijfjes op 'n
vrij lage taille.
Ook horloges zijn
aan mode onderhevig
In het Museum Rath te Genève is een
belangrijke tentoonstelling van horlo
ges en sieraden begonnen. De Zwit
serse horlogie-industrie zal op deze
tentoonstelling tot 27 september haar
laatste modellen tonen. Bekende
Europese mannequins zullen tijdens
de tentoonstelling drie keer per week
shows geven met kostbare horolges.
Bij wijze van onderzoek zullen in een
aparte uitstalling zeer gedurfde ont
werpen voor horloges, die volkomen
zullen afwijken van de vertrouwde
vormen, aan het oordeel van het pu
bliek worden onderworpen. De ten
toonstelling zal een waarde vertegen
woordigen van ongeveer acht miljoen
gulden.
Steeds meer is de laatste jaren het
element mode In de vormgeving van
horloges tot uiting gekomen.
In de eerste plaats moeten ze altijd in
overeenstemming zijn met het heer
sende smaakgevoel. Dan moeten de
horloges vooral die voor de vrouw
geschikt zijn om. bij de gangbare
mode van de kleding gedragen te wor
den. Zo hebben de Zwitserse horloge
makers eraan gedacht dameshorloges
te leveren met bandjes van verschil
lende modekleuren, die gemakkelijk
verwisseld kunnen worden. Het han
gende horloge wordt al naar gelang
het accent van de mode gedragen aan
de revers of aan de ceintuur. Voor een
deel kan daarnaast sprake zijn van
een eigen ontwikkeling van de vor
men. Wat dit laatste betreft ziet men
dus het uiteenlopende gebruik als
vakinstrument en als sieraad, alsmede
bijvoorbeeld het weer meer in zwang
komen van het zakhorloge bij heren.
Steeds meer jonge mensen tonen zich geïnteresseerd in het nieuwe
beroep van industrieel ontwerper", aldus het Maandbericht van het
Instituut voor Industriële Vormgeving.
Het Instituut (Heerengracht 2!ft, Amsterdam) kan gegadigden aan een
verhelderende brochure over dit vak en zijn mogelijkheden helpen. De
British Council óf Industrial Design heeft een soortgelijke brochure uitge
geven. Daarin wordt t» het algemeen gezegd, dat „de ontwerper het goed
moet kunnen vinden met dUe mogelijke bedrijfsmensen van wier kunde hij
altijd min of meer afhankelijk is, en in staat moet zijn hun argumenten
op te vangen en zuiver tegenover de zijne af te wegen. Dat kan niemand",
aldus de brochure, „die niet zelf zowel theoretisch als praktisch thuis is in
de branches waarvoor hij als ontwerper wil werken. Hij moet zich kunnen
inleven In de meest uiteenlopende situaties. Daarnaast moet hij ook in
staat zijn commercieel te denken en hij moet op directieniveau aan bespre
kingen kunnen deenemen".
Het boekje geeft dan voor een aantal branches informaties. Daarbij
wordt erop gewezen, dat de verpakking, onderdeel van de produkt-
presentatie", steeds meer gaat grenzen aan de reclame. ,(Er is be
hoefte aan originele talenten en er is goed in te verdienen", aldus de En
gelse brochure, „maar het blijft voor een gewetensvol industrieel ontwer
per een gevaarlijk gebied". In Engeland evenzeer als hier heeft de oplei
ding tot industrieel ontwerper nog geen eigen vorm. Kunstnijverheids
scholen leveren de meeste toekomstige industriële ontwerpers af. Voor hen
is het van groot belang te weten, wat ar in dit vak van hen zal worden
geëist. Het tekort aan bekwame ontwerpers is volgens het IJ.V. nog altijd
groot.
Vruchten in de Sahara
Tomaten, kool, radijs, sla en mais
kunnen in woestijnzand worden ver
bouwd zonder speciale voorzorgen en
met slechts weinig water, zo meldt de
„Unesco Courier" naar aanleiding
van rapporten van het Franse Cen
trum voor Wetenschappelijk Onder
zoek. Dit Centrum neemt proeven in
de Sahara met het verbouwen van
velerlei gewassen op onvruchtbare
bodem.
De genoemde groenten en vruchten
werden verbouwd in een diepe geul,
met daarin een laag grind met aarde
en voedingsstoffen. Deze grond werd
geregeld kunstmatig vochtig gehou
den én „gevoed" via plastic buizen.
~ümuiOMo
C tót OZCMV
Nu september weer in het land is,
de kinderen rustig zijn opge
borgen in school en U het huis
weer ruim hebt, komt er misschien
weer eens tijd om uitvoerig en wat
diepgaand over zaken van algemeen
belang van gedachten te wisselen.
En aangezien deze kolom altijd weer
voor verrassingen zorgt, werd 't on
derwerp mij prompt thuis gestuurd
in een paar uitvoerige brieven, die
zich wat bitter als deskundige met
het probleem „huishoudelijke hulp"
bezig hielden.
Ik had mij, naar aanleiding van een
dagbladbericht: dat een bekende ac
trice bij gebrek aan goede hulp ge
dwongen was in het ziekenhuis te blij
ven verwonderd afgevraagd: waar
zijn ze toch? Waar zitten de vrou
wen die best zo'n klusje van een
kleine huishouding erbij zouden kun
nen nemen, vooral in een grote stad
als Amsterdam Kunnen ze niet hel
pen, of willen ze niet? En als ze
niet willen: waaróm dan toch?
Hier is de eerste reactie van een
deskundige in het vak, al woont
ze dan niet in Amsterdam: „U
vraagt waarom er niet één vrouw te
vinden iS voor Caro van Eijk, en
waarom men het huishoudelijk werk
minacht? Ten eerste, omdat men in
een paar uren het geheel huis zou
moeten schoonmaken bij de meeste
dames. Ze vergen het onmogelijke.
Ten tweede: Het materiaal laat
meestal veel te wensen over. Zemen
en sponsen wensen de meeste huis
vrouwen niet te geven, laat staan
zeep of borstel of dweil of behoorlij
ke doeken om te soppen. Boenwas én
dergelijke: het is meestal altijd te
veel wat men gebruikt.
Ten derde: de dames gaan weken
met vakantie; zelf krijg je geen cent
bij de meesten als ze uitstedig zijn.
Ten vierde, en het allerergste: dat
een werkvrouw of naaister die iede
re dag bij een ander werkt nergens
recht op heeft. Als je ziek bent: nie
mand betaalt je uit .evenmin met de
r
-Vt 3'JM
Hief 1H
.J
TM. 36
Een héél eenvoudig jurkje van Dior,
recht gesneden, niet een brede cein
tuur in de taille en met als enige
garnering een breed kralensnoer. Het
japonnetje is nit- twee kleuren stof
vervaardigd en het is een van de
weinige Dior-modellen die een ama
teur-naaister zonder al te veel moei
te kan namaken.
feestdagen. Een bond bestaat in heel
Nederland niet, waar je je recht kunt
zoeken. Dus geen ziekengeld, geen
vakantiegeld; er wordt ook niets
voor je ziekenfonds betaald, al ben
je ergens twaalf jaar lang iedere
week twee of drie dagen of één dag.
Iedereen krijgt pensioen, maar a!
ben je veertig jaar werkvrouw bij
de dag, dan krijg je geen cent. Je
kunt, als je vijfenzestig wordt, het
met je AOW doen en krijgt verder
niets. Ik vind het heel erg. Eindelijk
is een landarbeider gelijkgesteld met
andere mensen wat betreft vakan
tie enz. Maar voor de ongelukkige
vrouwen die alleen staan en moeten
zien met uit werken gaan door het
leven te sappelen, is en bestaat er
niets waar ze zich opberoepen kun
nen. Je hangt aan een draad en een
ieder trekt eraan naar welbehagen.
Dat is de keerzijde van het werk-
stersprobleem."
Zo, daar hebt U het nu zonder
doekjes erom. Het nuchtere re
laas van een vrouw die al jaren
in het vak zit en weet wat daarin
te koop is. Die elke dag vooral niet
jonger wordt en zich afvraagt waar
zij op de duur nog eens zal belanden.
—O—.
Wij horen maar zelden zo'n ver
zuchting uit de praktijk, en
deze brief is, dacht mij zo.
wel een stukje levenservaring om
eens even waarderend te overdenken.
Werksters praten soms behoorlijk
maar gaan zich niet veel aan schrij
ven te buiten, en uit haar kringen
stond tot nog toe geen militante fi
guur op die met verheffing van stem
haar lotgenoten aanspoorde de dweil
erbij neer te leggen, tot dat er be
hoorlijke sociale voorzieningen voor
haar vakgroep waren getroffen.
Let wel, vóór U mij verontwaardig-
de epistels gaat pennen omtrent ze
gels die geplakt kunnen worden maar
zoals een werkgeefster mij on
langs schreef Waarvan de meeste
vrouwen een dusdanige afkeer hebben
dat zij zich bij voorkeur niet verhu
ren bij een mevrouw die op dat plak
ken staat het betreft hier werk
sters die elke dag bij iemand anders
haar dweil uitwringen, en die vallen
inderdaad buiten de sociale wetge-
ving.
Dat zij desondanks aan het soppen
en boenen blijven is de pure brood-
vraag stond er een ander beroep
voor haar open dan hingen zij het
schort voorgoed aan de keukendeur.
En dat misschien nog niet eens zo
gauw, wanneer zij wat meer ge
waardeerd werden.
Dezelfde toon is te beluisteren uit
de brief van een vader met twee
dochters in huishoudelijke be
roepen. Hoe goed deze jongedames
haar werk ook doen, zij worden ge
ringschattend bekeken door haar
vroegere klasgenoten, die na de la
gere school verder leerden en zich
nu van een betere mensensoort wa
nen. al halen zij maar een diploma
steno en typen. Huishoudelijk werk*
dat is goed voor de dommen.
Een krankzinnig standpunt, als U er
goed over nadenkt, want er is geen
sterveling geboren die bij handenar
beid zijn hoofd kan thuis laten
En ik vraag me af wie er intelligen
ter moet zijn: iemand die zelfstandig
allerhande huiselijk werk opknapt, of
meiske dat de hele lieve dag ge
lijkvormige kwitanties of brieven zit
Wie van ona zeIf haar
huishouden verzorgt weet maar al te
goed hoe gevaarlijk het is om tijdens
ï?Jv S?.s?Ujïs^yedr'iï het hoofd er
met bij te hebben.
Ook al kunnen wij de handgrepen
slapend verrichten, dan nog staat
voortdurend het attentiesein gehesen.
Nee, de afkeer voor huishoudelijk
werk wortelt veel dieper ,en het is
de moeite waard daar nog eens een
kolom aan te besteden. Met, dat
spreekt, uw gewaardeerde assistentie,
Saskia,