PAGIMA CONSUMENT zijn we allemaal Veilige gaskraan Margot Fonteyn's moeder twijfelde... tij en Off, Is nu aenntaa! beier J ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 15 In geheel West-Europa wordt op het ogenblik win- terkleding gelanceerd via modeshows en andere mo dieuze manifestaties, maar elders op de wereld, waar men onze koude kille win ters niet kent, worden te zelfdertijd modeshows ge houden die geheel aan fleu rige luchtige zomerkleding gewijd zijn. Dat is bijvoor beeld het geval in de Kon go, waar in Stanleyville voor de eerste maal een modeshow is gehouden, georganiseerd door de Ver eniging van Kongolese huisvrouwen. Inlandse meisjes fungeer den er als mannequins en toonden Europese zomer- japonnen, waarvan op de ze foto een luchtig exem plaar met wijde rok (mét pettycoat!) staat afge beeld. Weet U dat er een gasvleugelkraan in de handel is, die extra beveiliging lean bieden omdat er een sleutel aan te pas komt? De kraan werkt pas als de sleutel is omgedraaid, en de sleutel kan pas uit het slotje geno men worden nadat de kraan is dicht gedraaid. Heeft moeder de sleutel in de zak, dan kan het ondernemendste kind nog geen kwaad met de kraan. De gashoofdkraan van-hetzelfde type is onder meer geschikt voor gas- mfctertjes in flatgebouwen, die vaak ook worden gebruikt voor flessen melk en andere leveranties en waar in kinderen dan ook vrij spel hebben De sleutel van de gashoofdkraan is er om te voorkomen, dat onbevoeg den aan de kraan draaien. .J WAT WIJ OOK KOPEN En de Consumentenbond wil graag onze belangen behartigen (Van een medewerker)' U, die een tandenborstel koopt, zich een flesje zonnebrandolie aanschaft, na goed zoeken een koelkast bestelt, zich een be paald merk stofzuiger kiest, en op liet boodschappenlijstje een bus schuurpoeder zet: u allen bent: DE CONSUMENT. Al die duizenden huisvrouwen, die jaar in, jaar uit en elke dag weer kopen, wat men voor zichzelf en het gezin nodig heeft, vormen eigenlijk wel een machtige groep in de wereld, die men met het woord: „handel" aanduidt. Want het is toch de huisvrouw, die over het algemeen het geld uitgeeft, al zal bij de aankoop van zogenaamde grote stukken de man wel eens helpen kiezen. Niet alleen de huisvrouw echter vormt de consument, al is zij daar het belangrijkste onderdeel van. Iedereen, die naar een winkel gaat om iets te kopen, valt onder dit begrip. Dat iedereen liefst „waar voor zijn geld" wil hebben, maar dat zulks in heel wat gevallen niet gebeurt, is een bekend feit. De vraag daarbij is echter: wie be schermt ons, consumenten, tegen mis-kopen, tegen verleidelijke aanbiedingen, tegen advertenties, die soms halve waarheden en soms zelfs helemaal geen waarhe den bevatten? Wie helpt u, als een bepaalde firma niet de ser vice biedt, waar u als koper eigen lijk een zeker recht op hebt? En wie komt .er voor u op, als u in een zaak een soms onheuse be handeling krijgt? Wie? Ui U, de consument, wij, die kopen. Want gelukkig bestaat sinds enkele jaren de mogelijkheid u als consument te verenigen en zo uw eigen belangen te behartigen. De gedachte om eens de vinger te leggen op een heleboel dingen, waar mee de consument zo dagelijks te maken krijgt, is in ons land zo rond 1950 geboren. In Amerika kende men al geruime tijd een organisatie, die zich op dit gebied bezig hield. Een machtige bond, waarvan iedere Ame rikaan het bestaan kent en die soms tot schrik van heel wat fabrikanten en importeurs, in menigmaal heel kritische bewoordingen tal van „boek jes heeft opengedaan". In Nederland evenwel kenden wij wel de kreet: „de klant is koning" doch de goede winkels niet te na gesproken met dat koningsschap was en is het nog vaak maar zó-zó gesteld. Het waren, volkomen onafhankelijk van elkaar, enige heren, die zich in onze winkels niet al te prettig voel den. Gebrek aan service, weinig goe de voorlichting, soms een slechte kwaliteit artikelen (die in adverten ties reuze werden geprezen) en nog verschillende andere factoren deden hen zich afvragen: „Klopt er iets in de zaken niet?" of „mankeert er wat aan ons?" Toch heeft het nog enige tijd ge duurd, eer men met een organisatie voor de dag kon komen. Want men wilde niet over een nacht ijs gaan en eerst de eigen indrukken zo goed mogelijk verifiëren. Tevens wilde men onderzoeken of er al niet iets der gelijks bestond. Ofschoon de Ned. Vereniging van Huisvrouwen en met haar 't I.V.H.A. reeds belangrijk werk op dit ge bied hadden gedaan: er bleek ze ker behoefte te bestaan aan een eigen vereniging, die zuiver en alleen werk deed voor de consument. En zo ontstond in 1952 de Nederlandse Consumentenbond, die thans het kan toor heeft aan de Huygensstraat 2 in Den Haag. In de eerste plaats wordt er veel aandacht besteed aan het vergelij kende waren-onderzoek, waarvan de resultaten in de gids worden opgeno men. Nu het bijvoorbeeld de tijd is, waarin de kampeerder er op uit trekt, zal men kunnen lezen welke kook- toestellen voor de mensen met de tent het beste zijn en waarom men andere niet kan kopen. Over een paar maanden, als het weer sinter klaas is, kom men dezelfde wetens waardigheden tegen, maar dan over elektrische spoortreinen. Van schuurpoeders en tandenborstels tot meer duurzame gebruiksartikelen: alle mogelijke gegevens treft u aan, waarbij verschillende soms harde no ten worden gekraakt. Men kan en durft die noten kraken, omdat pas na een goed technisch, of wetenschap pelijk onderzoek in verschillendtPla- boratoria, de resultaten bekend wor den gemaakt. En dit geldt zowel voor ball-points, goedkope camera's, stofzuigers of een van de zovele an dere artikelen. Doch niet alleen dit warenonder zoek is van belang. Wat zegt u bij voorbeeld over de mening van ...en toch werd zij een beroemde ballerina. Volgende week brengt Libelle haar boeiende levensverhaal, vol avon tuur, kleurig en span nend als een roman. Natuurlijk in Libelle, want ons, de consument, door middel van deze bond over: de wet op de afbetaling, de melksanering, de landbouwpolitiek, de bezor ging bij hoogbouw, het vetpercen tage in melk, de parallellisatie... het is een lange lijst, waarmee velen van ons toch te maken heb ben. Ook daar wordt een me ning over gegeven en dat is ze ker een niet te verwaarlozen aan- Consumenten verenigen zich: hetzij als individueel lid, hetzij als collec tief lid, want ook tal van verenigin gen en organisaties zijn bij dc bond aangesloten. „Eigenlijk is liet jammer, dat niet veel meer mensen lid zijn en ons door hun contributie steunen. Geld, geld, geld... dat is ons probleem. Want lioe meer geld wij zonden heb ben, hoe meer onderzoekingen wij zouden kunnen verrichten. Het is toch bijna ondoenlijk om bijvoorbeeld allerlei koelkasten te gaan onderzoe ken, want wat wij onderzoeken, moe ten wij ook aanschaffen. Twintig tandenborstels zijn zo gekocht, maar twintig koelkasten..." Het zijn mejuffrouw mr. M. C. van der Werff, die men op de afdeling in lichtingen van het bureau kan vin den en mevrouw dra. M. A. Veenho- ven-Wilson, die ons deze noodkreet lieten horen. En als men weet, dat op een enkele administratieve kracht na, dit voor ons zo belangrijk werk, geheel be langeloos wordt gedaan en dat het dagelijks bestuur uren en nog eens uren, soms dagen aan het wel en wee van de consument en de bond be steedt, dan krijgt men toch wel res pect voor een bond als deze en de genen, die er hun krachten aan ge ven. Voor het geval u door middel van de Consumentengids graag op de hoogte zondt willen zijn van alle mo gelijke zaken, waarbij u via kopen direct bent betrokken: het adres van de bond is dus: Huygensstraat 2, Den Haag. Een adres, waar men ook u graag inlichtingen geeft over hon derd en een zaken en waar men te vens een belangstellend oor heeft voor klachten der leden. Want de bond is er tenslotte voor iederen, die consument is en dat zij wij uit eindelijk Strijkplanken zonder plank Op de Najaarsbeurs waren twee nieu we Tornado-strijktafels te zien, die geen strijkplanken meer mogen he ten, omdat er helemaal geen plank aan te pas komt. Het strijkvlak is geheel van „expan ded metal" oftewel plat, opengewerkt staal, dat niet kan komtrekken. Be langrijk voordeel van dit voor strijk tafels nieuwe materiaal is onder meer, dat het staal maar 40% en de openingen ertussen 60% van het to tale strijkvlak innemen, zodat een zeer goede ventilatie ontstaat voor vocht en warmte. Eén van de nieuwe strijktafels heeft een aangebouwd, en mee-opvouwbaar, zitbankje. De fabriek houdt een enquête onder de consumenten, waarin onder meer gevraagd wordt welk van de opge somde voordelen van de nieuwe strijk tafels men het belangrijkst vindt, welke kleur -men prefereert en op hoeveel men de prijs van het artikel schat. Vermeld wordt, dat de prijs (beïnvloed door de verwachtingen van de consument? vragen we ons af) geheim blijft tot in oktober of november als dc strijktafels in de handel komen. Twee bekende Neder landse ontwerpers heb ben hun visie op de ko mende wintermode ge geven: Max Heymans en Ferry Offerman. Max Heymans die wel eens Nederlands mode ontwerper nummer één wordt genoemd, brengt ook ditmaal zijn (be roemde) gewaagde kleurencombinatie's. en bij die gewaagde kleu rencombinatie een sil houet dat hij „klok- lijn" noemt: afhangen de schouders, wijde mouwen tot halverwe ge de onderarm, en een rand onderaan de zoom. Géén bredere schou ders en langere rokken dus zoals de collega's van Heymans ons van uit Parijs decreteren; Heymans brengt japon nen met een verlaagde taille die als scheiding fungeert tussen een bloesend lijfje en een slanke rok, hij brengt tailleurs waarvan de jasjes tot net over de iieup vallen en waar van de schouders wel breed iijken door flin ke bontkragen, maar toch iets ronds en uit gesproken vrouwelijks behouden. De jasjes hangen los en hebben dikwijls van voren een half ceintuurtje; de rokken zijn kort (tot net over de knie). Heymans is indertijd als hoedenontwerper begonnen en heeft door zijn hoedjes aanvanke lijk bekendheid ge kregen, en ook nu zijn de hoofddekseltjes die hij maakt, altijd v/eer de moeite van het bekijken waard. Ze zijn door de jaren heen steeds eenvoudiger (en dus mooier) geworden; zo eenvoudig dat ze bij na tot de allersimpel ste vorm van klassieke hoofdbedekkingen zijn teruggekeerd. Heymans brengt de „jacobijnen- muts", de cloche, de pill-box en de kozak ken muts, ook ditmaal in vaak gewaagde kleu rencombinaties. Ferry Offerman heeft In Amsterdam (en daarbuiten) vooral naam gemaakt als „collectionneur van mo de"; hij brengt model len bijeen uit binnen- en buitenlandse collec ties. Dit najaar echter heeft Offerman zich ÖVMAtt eens willen presenteren als ontwerper en hij doet dit met veertig modellen die hij sfuk voor stuk zelf heeft ge maakt. Parijse invloeden zijn wel duidelijk merkbaar in deze collectie: van Cardin. Laroche en Dior. Offerman brengt veel grote kragen die soms in twee of drie lagen opstaan tot over de oren, maar géén brede schouders: hij blijkt een tengere schouderlijn te verkie zen en die lijn blijkt soms wonderwel te passen bij de hoogop- staande kragen. De hoedjes van Offerman zijn hoog: soms wel dertig centimeter. Zijn kleuren zijn groen, paars en lila, en zijn tailleurs zijn onberispe lijk: jasjes tot iets over de heup en niet-strak getailleerd. De man tels bij Offerman zijn wijd en hebben vaak bontkragen, en ook bij hem ziet men jurken met smalle rokken en bloezende lijfjes op 'n vrij lage taille. Ook horloges zijn aan mode onderhevig In het Museum Rath te Genève is een belangrijke tentoonstelling van horlo ges en sieraden begonnen. De Zwit serse horlogie-industrie zal op deze tentoonstelling tot 27 september haar laatste modellen tonen. Bekende Europese mannequins zullen tijdens de tentoonstelling drie keer per week shows geven met kostbare horolges. Bij wijze van onderzoek zullen in een aparte uitstalling zeer gedurfde ont werpen voor horloges, die volkomen zullen afwijken van de vertrouwde vormen, aan het oordeel van het pu bliek worden onderworpen. De ten toonstelling zal een waarde vertegen woordigen van ongeveer acht miljoen gulden. Steeds meer is de laatste jaren het element mode In de vormgeving van horloges tot uiting gekomen. In de eerste plaats moeten ze altijd in overeenstemming zijn met het heer sende smaakgevoel. Dan moeten de horloges vooral die voor de vrouw geschikt zijn om. bij de gangbare mode van de kleding gedragen te wor den. Zo hebben de Zwitserse horloge makers eraan gedacht dameshorloges te leveren met bandjes van verschil lende modekleuren, die gemakkelijk verwisseld kunnen worden. Het han gende horloge wordt al naar gelang het accent van de mode gedragen aan de revers of aan de ceintuur. Voor een deel kan daarnaast sprake zijn van een eigen ontwikkeling van de vor men. Wat dit laatste betreft ziet men dus het uiteenlopende gebruik als vakinstrument en als sieraad, alsmede bijvoorbeeld het weer meer in zwang komen van het zakhorloge bij heren. Steeds meer jonge mensen tonen zich geïnteresseerd in het nieuwe beroep van industrieel ontwerper", aldus het Maandbericht van het Instituut voor Industriële Vormgeving. Het Instituut (Heerengracht 2!ft, Amsterdam) kan gegadigden aan een verhelderende brochure over dit vak en zijn mogelijkheden helpen. De British Council óf Industrial Design heeft een soortgelijke brochure uitge geven. Daarin wordt t» het algemeen gezegd, dat „de ontwerper het goed moet kunnen vinden met dUe mogelijke bedrijfsmensen van wier kunde hij altijd min of meer afhankelijk is, en in staat moet zijn hun argumenten op te vangen en zuiver tegenover de zijne af te wegen. Dat kan niemand", aldus de brochure, „die niet zelf zowel theoretisch als praktisch thuis is in de branches waarvoor hij als ontwerper wil werken. Hij moet zich kunnen inleven In de meest uiteenlopende situaties. Daarnaast moet hij ook in staat zijn commercieel te denken en hij moet op directieniveau aan bespre kingen kunnen deenemen". Het boekje geeft dan voor een aantal branches informaties. Daarbij wordt erop gewezen, dat de verpakking, onderdeel van de produkt- presentatie", steeds meer gaat grenzen aan de reclame. ,(Er is be hoefte aan originele talenten en er is goed in te verdienen", aldus de En gelse brochure, „maar het blijft voor een gewetensvol industrieel ontwer per een gevaarlijk gebied". In Engeland evenzeer als hier heeft de oplei ding tot industrieel ontwerper nog geen eigen vorm. Kunstnijverheids scholen leveren de meeste toekomstige industriële ontwerpers af. Voor hen is het van groot belang te weten, wat ar in dit vak van hen zal worden geëist. Het tekort aan bekwame ontwerpers is volgens het IJ.V. nog altijd groot. Vruchten in de Sahara Tomaten, kool, radijs, sla en mais kunnen in woestijnzand worden ver bouwd zonder speciale voorzorgen en met slechts weinig water, zo meldt de „Unesco Courier" naar aanleiding van rapporten van het Franse Cen trum voor Wetenschappelijk Onder zoek. Dit Centrum neemt proeven in de Sahara met het verbouwen van velerlei gewassen op onvruchtbare bodem. De genoemde groenten en vruchten werden verbouwd in een diepe geul, met daarin een laag grind met aarde en voedingsstoffen. Deze grond werd geregeld kunstmatig vochtig gehou den én „gevoed" via plastic buizen. ~ümuiOMo C tót OZCMV Nu september weer in het land is, de kinderen rustig zijn opge borgen in school en U het huis weer ruim hebt, komt er misschien weer eens tijd om uitvoerig en wat diepgaand over zaken van algemeen belang van gedachten te wisselen. En aangezien deze kolom altijd weer voor verrassingen zorgt, werd 't on derwerp mij prompt thuis gestuurd in een paar uitvoerige brieven, die zich wat bitter als deskundige met het probleem „huishoudelijke hulp" bezig hielden. Ik had mij, naar aanleiding van een dagbladbericht: dat een bekende ac trice bij gebrek aan goede hulp ge dwongen was in het ziekenhuis te blij ven verwonderd afgevraagd: waar zijn ze toch? Waar zitten de vrou wen die best zo'n klusje van een kleine huishouding erbij zouden kun nen nemen, vooral in een grote stad als Amsterdam Kunnen ze niet hel pen, of willen ze niet? En als ze niet willen: waaróm dan toch? Hier is de eerste reactie van een deskundige in het vak, al woont ze dan niet in Amsterdam: „U vraagt waarom er niet één vrouw te vinden iS voor Caro van Eijk, en waarom men het huishoudelijk werk minacht? Ten eerste, omdat men in een paar uren het geheel huis zou moeten schoonmaken bij de meeste dames. Ze vergen het onmogelijke. Ten tweede: Het materiaal laat meestal veel te wensen over. Zemen en sponsen wensen de meeste huis vrouwen niet te geven, laat staan zeep of borstel of dweil of behoorlij ke doeken om te soppen. Boenwas én dergelijke: het is meestal altijd te veel wat men gebruikt. Ten derde: de dames gaan weken met vakantie; zelf krijg je geen cent bij de meesten als ze uitstedig zijn. Ten vierde, en het allerergste: dat een werkvrouw of naaister die iede re dag bij een ander werkt nergens recht op heeft. Als je ziek bent: nie mand betaalt je uit .evenmin met de r -Vt 3'JM Hief 1H .J TM. 36 Een héél eenvoudig jurkje van Dior, recht gesneden, niet een brede cein tuur in de taille en met als enige garnering een breed kralensnoer. Het japonnetje is nit- twee kleuren stof vervaardigd en het is een van de weinige Dior-modellen die een ama teur-naaister zonder al te veel moei te kan namaken. feestdagen. Een bond bestaat in heel Nederland niet, waar je je recht kunt zoeken. Dus geen ziekengeld, geen vakantiegeld; er wordt ook niets voor je ziekenfonds betaald, al ben je ergens twaalf jaar lang iedere week twee of drie dagen of één dag. Iedereen krijgt pensioen, maar a! ben je veertig jaar werkvrouw bij de dag, dan krijg je geen cent. Je kunt, als je vijfenzestig wordt, het met je AOW doen en krijgt verder niets. Ik vind het heel erg. Eindelijk is een landarbeider gelijkgesteld met andere mensen wat betreft vakan tie enz. Maar voor de ongelukkige vrouwen die alleen staan en moeten zien met uit werken gaan door het leven te sappelen, is en bestaat er niets waar ze zich opberoepen kun nen. Je hangt aan een draad en een ieder trekt eraan naar welbehagen. Dat is de keerzijde van het werk- stersprobleem." Zo, daar hebt U het nu zonder doekjes erom. Het nuchtere re laas van een vrouw die al jaren in het vak zit en weet wat daarin te koop is. Die elke dag vooral niet jonger wordt en zich afvraagt waar zij op de duur nog eens zal belanden. —O—. Wij horen maar zelden zo'n ver zuchting uit de praktijk, en deze brief is, dacht mij zo. wel een stukje levenservaring om eens even waarderend te overdenken. Werksters praten soms behoorlijk maar gaan zich niet veel aan schrij ven te buiten, en uit haar kringen stond tot nog toe geen militante fi guur op die met verheffing van stem haar lotgenoten aanspoorde de dweil erbij neer te leggen, tot dat er be hoorlijke sociale voorzieningen voor haar vakgroep waren getroffen. Let wel, vóór U mij verontwaardig- de epistels gaat pennen omtrent ze gels die geplakt kunnen worden maar zoals een werkgeefster mij on langs schreef Waarvan de meeste vrouwen een dusdanige afkeer hebben dat zij zich bij voorkeur niet verhu ren bij een mevrouw die op dat plak ken staat het betreft hier werk sters die elke dag bij iemand anders haar dweil uitwringen, en die vallen inderdaad buiten de sociale wetge- ving. Dat zij desondanks aan het soppen en boenen blijven is de pure brood- vraag stond er een ander beroep voor haar open dan hingen zij het schort voorgoed aan de keukendeur. En dat misschien nog niet eens zo gauw, wanneer zij wat meer ge waardeerd werden. Dezelfde toon is te beluisteren uit de brief van een vader met twee dochters in huishoudelijke be roepen. Hoe goed deze jongedames haar werk ook doen, zij worden ge ringschattend bekeken door haar vroegere klasgenoten, die na de la gere school verder leerden en zich nu van een betere mensensoort wa nen. al halen zij maar een diploma steno en typen. Huishoudelijk werk* dat is goed voor de dommen. Een krankzinnig standpunt, als U er goed over nadenkt, want er is geen sterveling geboren die bij handenar beid zijn hoofd kan thuis laten En ik vraag me af wie er intelligen ter moet zijn: iemand die zelfstandig allerhande huiselijk werk opknapt, of meiske dat de hele lieve dag ge lijkvormige kwitanties of brieven zit Wie van ona zeIf haar huishouden verzorgt weet maar al te goed hoe gevaarlijk het is om tijdens ï?Jv S?.s?Ujïs^yedr'iï het hoofd er met bij te hebben. Ook al kunnen wij de handgrepen slapend verrichten, dan nog staat voortdurend het attentiesein gehesen. Nee, de afkeer voor huishoudelijk werk wortelt veel dieper ,en het is de moeite waard daar nog eens een kolom aan te besteden. Met, dat spreekt, uw gewaardeerde assistentie, Saskia,

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 17