Weinig schokkend nieuws op najaarsbeurs gebruiksgoederen SIR JACOB EPSTEIN C RUIMTEVAARTUIGEN MET GLOEIENDE" AANHANGWAGENS AUTOMATISCH „SLOT" VOOR VERZEKERING OP ZEESCHEPEN ZWERVEND LANGS DIJK EN DUIN NAAR CADZAND VRUDAG 4 SEPTEMBER 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 13 SPOETNIK-KLOK EN BABY-DRIVER Kasregisters wisselen geld en houden boekhouding bij (Van een speciale verslaggever) Winkeliers behoeven geen fouten meer te maken bij het terug betalen van wisselgeld. Uit Amerika bereikt ons namelijk het kasregister, dat niet alleen voor iedere klant het totale bedrag van zijn aankopen becijfert, maar ook berekent hoeveel wissel geld er van een tientje of van vijfentwintig gulden voor hem overblijft. Winkelier en klant kunnen de berekening nauwkeurig volgen, zowel op het kasregister als op de bon. Om alles nog een voudiger te maken, kan men er een geldwissel-apparaat aan kop pelen, dat het door het kasregister berekende wisselgeld auto matisch teruggeeft. De Amsterdamse importeur, die met het kasregister van 7 tot 12 september op de Najaarsbeurs komt, spreekt reeds van „volledige mechanisatie van de afreken-teeh- niek". Zeer binnenkort, zo kondigt hij aan, kan deze automati sche wisselgeld-teruggever ook voor Nederlandse centen, stui vers, dubbeltjes, kwartjes, guldens en rijksdaalders worden ge leverd. Wordt dit kasregister vooral voor zelfbedieningszaken aanbevolen, voor warenhuizen enz. heeft hij een al even vernuftige nieuwigheid: het kas register, dat met behulp van een tape-recorder alle boekingen meteen op een ponsband vastlegd. Dit pons bandje dient om de totale omzet, de verkoopsnelheid van een bepaald ar tikel, de omzet per verkoopster enzo voorts in ijltempo te berekenen. Men kan er de hele administratie mee me chaniseren. De verkoopster houdt met haar kasregister als het ware de halve boekhouding bij. Diepzee-horloge Maar niet alleen het boekhouden, ook het tandenpoetsen wordt de mens heid gemakkelijker gemaakt. Wie zich er aan ergert, dat hij elke mor gen weer zelf in zijn Jjube tandpasta moet knijpen, trekké naar de Na jaarsbeurs en aanschouwe daar de plastic tubehouder, bedoeld om aan een muur te bevestigen. „Door het draaien aan de knop", zo meldt de Rotterdamse importeur, „kan men naar behoefte telkens een hoeveelheid crème of tandpasta uitdrukken, zon der de tube te behoeven aan te ra ken". Een andere bron van ergernis in de ochtendstond, de wekker, is ook onderhanden genomen. Er komt een elektrische, zelfstartende wek ker, die U desgewenst twee of drie keer achtereen wakker maakt. Men moet er wel, na het eerste on heilssignaal, voor op een knopje drukken, maar dan kan men met een weer rustig inslapen, want vijf of tien minuten later al naar verkiezing belt het verwenste ding gegarandeerd opnieuw. Op het gebied van horloges heeft men evenmin stilgezeten. Behalve het elektrische horloge, dat een heel jaar op één miniatuur-batterijtje loopt, krijgen we eindelijk ook een diepzee-horloge. „De versterkte kast biedt zonder meer weerstand aan een waterdruk van 200 meter diepte". Voorts is er een kalenderhorloge. De datum is zichtbaar door een kleine opening in de wijzerplaat, wordt door een speciaal loepje vergroot en wis selt automatisch precies om midder nacht. Volautomatisch noemt men ook de tafelgasaansteker met een vloeibare butaangasvulling, die een branduur heeft van ongeveer drie jaar. Een welkom nieuwtje voor de huis vrouw is wellicht de met aluminium geprepareerde, warmte weerkaatsen de strijkplankdeken, waarmee men sneller moet kunnen strijken met minder stroom. Die deken kan bo vendien niet schroeien, Wie zijn relaties wil bedenken, kan dat voortaan ook doen met een „zeer origineel en smaakvol cadeau": de ordner, compleet met echte genever- glaasjes en kruik. Op het gebied van etalage-blikvangers is er als laatste snufje de „spoetnik-klok". Die klok is versierd met een namaak-atomium, een aardbol en een raket. Aan de ra ket hangt een kunstmaantje, dat in één seconde om de aarde heendraait. De jeugd, tenslotte, wordt geacht veel plezier te gaan.beleven aan de kin- grammofoonplaat met bewegend ld die behalve op de Jaarbeurs ook op de Firato te zien zal zijn. Op de eti ketten van die grammofoonplaten zijn kleurige afbeeldingen aange bracht. Op de plaat wordt een gla zen kegel gezet. Wie daar bij het 99 Kernreactor wordt in de ruimte „aangehecht" (Van een medewerker). Technici van do Lockheed vliegtuï- gènfabrieken hebben een revoluio- nair voortstuwingssysteem voor ruimtevaartuigen ontworpen waar bij zowel van kernenergie als van z.g. ionenvoortstuwing gebruik wordt gemaakt. Het meest opvallende van dit systeem is dat de kernreactor niet in het ruimtevaartuig zelf wordt aangebracht, maar dat deze aan een anderhalve kilometer lange kabel achter het vaartuig wordt meege trokken. Men is hiertoe gekomen, omdat men de zware loden mantel wilde laten vervallen, die anders nodig zou-zijn om de inzittenden van het vaartuig tegen de radio actieve straling te beschermen. Bovendien wilde men tie kernenergie direct omzetten in elek trische energie dus zonder de tussen komst van mechanische middelen. Hitte Dit heeft geleid tot het ontwerpen van een kernreactor in de vorm van een cylinder die 1,20 meter lang is en een doorsnede van 75 centimeter VERENIGING VAN TRANSPORT ASSURADEUREN Nog voldoende risico's voor molestverzekeraars In navolging van de Engelse verzeke- ringsmarkt, hebben de in Nederland werkende transportverzekeraars una niem besloten, aldus meldt de vereni ging van transportassiiradeuren geen molesverzekeringen op zee schepen meer te accepteren zon der een automatisohe-beëdigingsclau- sule. Deze clausule bepaalt, dat on middellijk bij het uitbreken van vij andelijkheden tussen enerzijds een of meer der Leden van de NAVO en an derzijds één of meer der bij het War- schaü.pact aangesloten landen en de Chinese volksrepubliek, de door assu radeuren verleende dekking automa tisch eindigt. Tot nu toe gold een clausule, dat bij het uitbreken van zulke vijandelijk hc< en rie dooi assuradeuren verleende mo i-.itdekking eindigt 49 uui nu dii ultbieken met dien veislande, dat als een schip zich bij net uitbreken det vijandelijkheden op zee bevond, het risico voor de verzekeraar doorliep tot 24 uur na de aankomst in de eerstvol gende haven. NEDERLANDSE MAATREGELEN. Vrijwel alle zeevarende mogendheden zien het grote belang in van het zo veel mogelijk onderhouden van hun zeevaartverbindingen, zodat in vele van deze landen de regeringen dan ook reeds zodanige maatregelen heb ben genomen, dat net risico van het onderhouden van deze verbindingen niet ten laste van de individuele re ders blijft. Er is dan ook gerede aan leiding, te verwachten, dat de Neder landse regering ook tijdig tot het ne men van soortgelijke maatregelen zal overgaan, aldus de vereniging. De nieuwe automatische-beëindigings- clausule in een moiestverzekering Iaat, zo merkt de verenigiug op, nog verschillende zeer wezenlijke gevaren voor rekening van de molestverzeke- raar: men denke bijvoorbeeld aan het uithrpken van vijandelijkheden, waar bij niet van béide bovengenoemde blokken een lid is betrokken aan het lopen op oude mijnen of aan mate riële schade als gevolg van voorzorgs maatregelen of oorlogsvoorbereidin gen, zonder dat nog vijandelijkheden zijn uitgebroken. heeft. Deze cylinder heeft een dubbe le wand met slechts een speling van een duizendste centimeter tussen de beide wanden. Door de geweldige hitte die in de reactor wordt gepro duceerd, hoopt zich tussen de beide wanden elektrische energie op, die een waarde van 1000 kilowatt kan bereiken. De wanden van de reactor worden daarbij zo warm 2100 gra den celsius dat zij roodgloeiend worden. De aldus geproduceerde elektrische energie wordt via de kabel overge bracht naar het ruimtevaartuig. Daar gebruikt men deze energie voor de z.g. ionenvoortstuwing. Daar bij wordt voldoende stuwkracht ge- froduceerd om een flink ruimtevaar- uig met hoge snelheid door de lucht ledige ruimte voort te stuwen. De opzet is dat het ruimtevaartuig en de 3,5 ton zware reactor afzon derlijk met raketten de ruimte wor den ingeschoten en dat daarna de reactor wordt „aangehaakt" aan het ruimtevaartuig. Linkse dagblad Sin Po in Indonesië verboden De militaire autoriteiten in Djakarta hebben dinsdag bet Unkse dagblad Sin Po voor onbepaalde tijd en om niet bekend gemaakte redenen ver boden. Sin Po, gewoonlijk links georiënteerd en op de hand van de regering, heeft nog al scherpe kritiek gehad op de economische maatregelen der rege ring. Rotterdamse recherche zocht woldiefstal uit De Rotterdamse recherche zoekt een diefstal van wol uit. Reeds zijn een aantal chauffeurs, enige handlangers en een heler aangehouden. De dief stallen hebben zich, voor zover be kend, over een periode van drie jaar uitgestrekt. Begin augustus kwam de recherche op het spoor van diefstal van wol uit vrachtauto's. Een expeditiebedrijf was belast met het transport van wol van de haven naar verschillende wolf abrieken. Gebleken is nu, dat chauffeurs onderweg uit de lading stalen en de wol doorverkochten aan de 28-jarige J. H. H. L. Inmiddels zijn elf chauffeurs aangehouden en voor de officier van justitie geleid. Ook de opkoper werd aangehouden. Het onderzoek wees verder uit, dat ook wol verdwenen was uit loodsen op haventerreinen ih Rotterdam. draaien van de plaat doorheen kijkt ziet de poppetjes en bootjes vrolijk bewegen, precies op de maat van de muziek. Inmiddels is het assortiment ruimte vaartspeelgoed nog uitgebreid met een ruimte-jeep. En voor wie de baby tijdig met auto's vertrouwt wil ma ken, komt een stuurwiel op de markt dat aan de spijlen van de babybox kan worden bevestigd. Wanneer baby eraan draait, schuiven er kralen en belletjes langs de spaken en „klin ken er heldere tonen". Het luistert naar de naam van „baby-drïver". ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL Interessante ontmoeting op plantengebied Stoffig zijn de wegen, die langs de Zeeuwsvlaamse kust van Breskens naar Cadzand voeren. En niet slechts de wegen. De planten op de dijken en de bin nenkant der duinen dragen alle een stoflaagje op hun blaadjes en bloemen. Voor zover deze al niet min of meer onherkenbaar zijn geworden door de bijzonder actieve vakantiezon en de wat voortijdige vruchtzetting, zorgt dat stoflaagje er wel voor. Het ligt zelfs over het riet en de zee asters langs de zilte poeltjes aan de andere zijde van de weg, enkele plasjes liggen geheel droog. Op de pas verhoogde dij ken verkeert de grasmat in alarmerende staat. Waar op de oude hellingen de grassoorten dicht opgroeiden, ligt het in gladde glijbanen van halfdorre halmen en kan men zien, dat de jeugd daarvan heeft genoten. Het geplande botanische tochtje kon op deze wijze wel niet „in 't water vallen", maar een succes werd het toch niet. Ook het overschakelen op de insecten brengt teleurstelling. We zien bijzonder weinig vlinders, prae- tisch slechts hier en daar een kool witje en als we tenslotte nog een paar atalanta's zien, schijnen deze zich ook al niet veel van de bestofte bloemen aan te trekken. Ze zitten op de weg te zonnen, waar deze prach tige rood-zwarte nummervlinders met hun zuiver witte vlekken contrastrijk tegen afsteken. Het enige, dat er fris uitziet zijn de bessen. Zo tussen de bladeren tame lijk stofvrij leven de hellingen er van op; rood, felrood biedt de rozebottcl naast het fraai oranje van de duin- doombessen. De donkere vlierbessen komen extra uit doordat de bladeren verlept en verschrompeld hen niet kunnen verbergen. De grote drukte van de badgasten is at reeds voorbij. Achteraf beke ken moeten deze zich uitstekend gehouden hebben aan de radio adviezen vooral niet te roken in bos, duin en hei. Van Breskens tot Cadzand is slechts één enkele brandplek te vinden. Gezien de dui- badgasten, die hier van de DOUR A BAREND ZWERFMANS J Ik hoor door de radio dat de beroemde beeldhou wer Sir Jacob Epstein op 78-jarige leeftijd is over leden. Over zijn werk en zijn betekenis als kunste naar wil ik U niet schrijven. U zult ongetwijfeld van be voegde zijde oordeelvellin gen over hem lezen, gunsti ge en minder gunstige. Wel wil ik als leek even dit zeg gen. Tegen moderne kunst heb ik geen vooroordeel, en Epstein mag er wat mij be treft wel zijn. Sommige van zijn zeer modernistische werken hebben me koud ge laten, maar dat heb ik eer onbegrip mijnerzijds dan aan een tekortkoming van zijn kant toegeschre ven. Van hem heb ik ge voeld wat ik ook over het werk van Picasso voel. Picasso kan tekenen, kan schilderen, zo, dat ik het begrijp. Als hij ultramodern en voor mij onbegrijpelijk gaat werken dan is het niet omdat hij het niet anders kan. En zo heb ik van Ep stein koppen gezien die zo sprekend op het mij beken de model leken, en kinder kopjes ,zo naïef realistisch en „gewoon", dat ik ook van hem weet dat zijn mo dernisme uit overtuiging, niet uit zwakheid voort komt. Ik heb Epstein ge kend. Jaren geleden. Vijf en dertig jaar geleden had ik geen dienstbode, maar een werkvrouw. Dat heet in 't Engels „a charwoman". Char, of chore, betekent een onaangename taak. Dus een vrouw die naar je huis komt om on aangename taken te ver richten. Laat niemand denken dat ik Mrs. Mitchell in haar aan wezigheid „charwoman" had durven noemen. Geen sprake van. „Charlady", werkdame, is de naam van zo iemand. En Mrs. Mitchell behoorde tot het type van Londense „werkdame" dat nu vrijwel verdwenen is. Ze dioeg altijd een pet, en kwam met een grote para plu en een zwarte handtas ranze tten Dat was haar uniform Als ze wegging vvas haar nandtas veel ron der en zwaarder dan als zij aankwam. Het vet van de niertjes de kleine helft van de kool, en al wat in de scheurmand ging en geen papier was .verdween in die zwarte tas. Dat kwam haar toe, dat hoorde erbij, even als, de afgedankte schoenen, de afleggertjes, en wat weet ik al meer. Zodra ze aankwam zette ze thee, sterke, zwarte thee, en als de pot leeg was zette ze weer thee. Als om half elf de pub, de kroeg tegen over ons, open ging, ging ze doodgemoedelijk naar benee, en kwam twintig minuten later, spraakzaam en goed gehumeurd, terug, om met een weer een pot thee te zetten. Mijn stofzuiger heeft ze bij haar eerste bezoek bijna door 't raam gegooid. „Ik ga liever op mijn knie- en zitten met een goeje bor stel", zei ze. En aan 't eind van de ochtend was mijn flat schoon en stond mijn middageten in de oven. Duur was Mrs. Mitchell overigens niet. Ze kwam trouwens, dat hoorde ik vaak genoeg ,om me te hel pen: „to oblige you". En ze was diep overtuigd dat de band tussen ons niet econo misch was, maar persoon lijk. Ze kwam om me uit mijn moeilijkheden te hel pen. Zo'n kerel met een schrijfmachine kan immers niet schoonmaken en niet koken! ,-,Obliging" behoorde tot haar vaktaal, net als haar naam van „charlady". Mrs. Mitchell „obligeerde", als tk dat woord kan ge- bruikon, nog een ander stel mensen. Dat deed ze 's mid dags. En die mensen ze stonden niet vroeg genoeg op om 's ochtends „gehol pen" te worden heetten Epstein. En zo kreeg ik iedere weekdag het laatste nieuws over de familie Ep stein. Ik kan U onmogelijk vertellen wat Mrs. Mitchell wist te verhalen. Het past eenvoudig niet in de krant, [k kan U enkel verzekeren lat het mteresFant was, en in grot» lijnen waar, ook En dat weet tk nu omdat lk toevallig Epstein kende. Ontmoet heb ik hem voor 't eerst in 1920. Hij was toen al een controversiële figuur, en zeer bekend. Onze grote dichter P. N. van Eyck, met wie ik zeer bevriend was, vond Epstein interessant. Van Eyck was toen corres pondent van de Nieuwe Rot terdamse Courant. Hij oefende zijn journalistiek werk thuis uit en ging nor maal maar eens in de week naar de stad. Maar voor Epstein had hij een extra reis naar de stad wel over: hij schreef hem en vroeg, niet om een interview, maar om een persoonlijk gesprek. De twee hebben elkaar toen ontmoet. Van Eyck kwam erg onder de indruk van Epstein, vond hem een oor spronkelijk denker, zeer op de hoogte van moderne filo sofie, met ongewone opvat tingen over kunst, een vlot prater, echt een persoonlijk heid. Ze zijn toen uren in Epsteins studio samenge- weest. Ik geloof niet dat Van Eyck over hem ge schreven heeft. Maar op een keer hebben we toevallig Epstein in zijn al coholvrije stamkroeg ont moet, Van Eyck heeft me aan hem voorgesteld, en ja ren lang heeft Epstein me gegroet als we elkaar op straat tegenkwamen. Ik vond dat een hele eer, en dat zou ik nu nog vinden. pstein ging toen iedere avond naar het café Royal, het bekende ren dezvous van schrijvers en kunstenaars in Regent Street. Daar had hij zijn kringetje van vrienden en bewonderaars. Om tien uur eindigde daar het serveren van alcoholica, en dan vond Epstein het grote café maar saai. Zo trok hij op een keer met zijn vrienden naar een tent, het Armenisch café, in Archer Street. Toevallig ging ik daar in die dagen wel eens een kopje Turkse koffie drinken, en kijken naar de Armeniërs die er aan hun bubbelende ooster se pijpen zaten te zuigen. Het cafétje had geen ver gunning, er was een stam tafel waar de baas en zijn vrouw en enige landgenoten 's avonds zaten te eten Rond het zaaltje stonden tafeltjes mei banken aan de ene kant en stoelen aan de andere. Zelden waren er meer dan tien mensen, lk was daar toen Epstein zijn eerste bezoek bracht. De vrienden gingen om hem Ep heen zitten, hij oreerde, hij hield er een soort hofhou ding op na. Binnen een week wisten de lui dat na 't Café Royal Ep stein naar 't Armenisch ca fé trok. Avond na avond was het daar stampvol. Eén tafeltje werd voor de grote man en zijn entourage gere serveerd. Het tamme konijn dat stukjes kwam bedelen hupte nog steeds door 't zaaltje rond, maar vond nauwelijks plaats tussen al de benen. Daar heb ik toen Van Eyck eens meegeno men, Epstein vroeg hem da delijk aan zijn tafeltje, en ik mocht mee. Nee maar! Weken lang keken de nieu we habitués met eerbied naar me op, a) dacht ik er niet aan om als ik alleen was bij de grote man te gaan zitten. Maar iedere avond kreeg ik hetzelfde vriendelijke knikje- Ik kon in die dagen in 't Armenisch tot tien tellen, koffie of Russische thee be stellen, en met Madame praatte ik Frans, dat ze heel goed kende. Zo goed gingen nu de zaken in 't ca feetje dat de baas het belen dend perceel kocht, er een tweede zaal in bouwde, de tussenmuur liet afbreken, en alles moderniseerde. Voor die grote verandering was de zaak maar een week ge sloten. Weer verscheen Epstein met zijn vrienden. Weer za ten al de mensen te luiste ren of ze een kruimel van rle geestelijke dis die hij distribueerde konden oppik ken. En wat ze toen hoor den was dit: „Daar hou lk nu helemaal niet van. Ik ga d'r vandoor" Epstein stond op. en is nooit teruggeko men. Minder dan een week verliep tot iedereen het vol gende adres wist: Janni, de Cyprioot, in Beak Street. En daar liep het nu vol. Op het Armenisch Cafeetje za-, ten weer een vijftal mensen, en de heftig gesticulerende oosterlingen aan de stamta fel. Het konijn huppelde weer onbevreesd door de nu lubbele en dubbel lege ka mer En zes maanden late» was de baas failliet Het is toch niet de eerste de beste die in minder dan een week een koffiezaal mo dieus kan maken, en hem op even korte termijn weer leeg kan krijgen. natuur genoten en de zeer dorre toestand van de vegetatie mogen we constateren, dat de houding van de uitgaande mens tegenover de natuur de laatste jaren is vooruit gegaan. Hetzelfde menen we te moeten' vaststellen voor het ge bruik van de officiële duinovergan gen. Waar het waterschap hiervoor goed heeft gezorgd, wordt deze hulp dankbaar aanvaard. Fossielen Om van de nood een deugd te maken begeven we ons naar het hotel „Noordzee", waarvan de cigennaar een kleine particuliere tentoonstelling houdt van de door hem bij Cadzand verzamelde schelpen en haaietanden. Het is inderdaad een goede reclame voor Cadzand geworden.- Vooral aan kamschelpen (de Pectens) en haaie tanden kan de hotelier een aardige collectie laten zien. De grootste bij zonderheid vinden we de twee dubbel- kleppige fossiele oestertjes (Ostrea plicata) blijkbaar een specialiteit voor Cadzand. Indertijd vonden we zelf ook zo'n volledig exemplaar (thans in Leiden), maar de voorwer pen in hotel „Noordzee" zijn zeker nog fraaier geconserveerd gebleven. Vermoedelijk komen ze oorspronke lijk uit en meer steenachtige Dodem- laag, dan die van Domburg, waar steeds lossekleppen worden gevon den. Een na de bezichtiging opgezet strandtochtje levert ditmaal ook al niet veel op. Slechts één diepe onder- klep van een Pecten tigerina is het meenemen waard. Toch is er de vondst van de dag uit voortgekomen, we vinden n.l. een sterk versteend en dus fossiel bot, dat we ondanks de zwaarte toch maar meenemen. Onze Zeeuwse kust levert namelijk nog al eens aangespoelde beenderen van die ren uit voor-historische perioden. Het zal ons benieuwen of het bot kan worden gedetermineerd, zo ja dan ko men we er wel eens op terug. Dat we niet veel schelpen vinden is overigens begrijpelijk, het aantal schelpenzoekende badgasten lijkt ons beslist toe te nemen. Vooral veel da mes nemen er aan deel, terwijl voor al de haaietanden favoriet zijn we- f ens de mogelijkheid er colliers van e laten maken. Op de terugtocht rijden we even aan bij een geïnteresseerde krantenlezer, die trots is op zijn Trompetbloemen- struik. Deze Virginischo struikachtige klimplant (Campsis radlcans) bloeit juist in deze tijd met een weelde van grote trossen dieprode kelken. Dit is inderdaad een prachtexemplaar, dat zijn bloemen tot in de top van een flinke pruimeboom heeft weten te brengen. Springkomkommer De landbouwer heeft nog een tweede bijzonderheid op plantengebied, de eigenaardige Springkomkommer (Ec- bailium Elaterium). We zien die hier voor het eerst met rijpe vruchten en de demonstratie van de schietkunst van deze plant, uitgevoerd door de vrouw van de landbouwer wordt een eclatant succes. Ze raakt een der vruchten voorzichtig even aan met de vingertop en dan krijg ik de volle laag van de met vruchtsap uitgespoten zaden over me heen. Ze schrikt zelf een beetje van haar succes. Overigens blijkt al gauw, dat als men een beetje ondeu gend is aangelegd, men het krachtige schot gemakkelijk kan richten. Men behoeft maar op de stand van de vrucht te letten. De mechaniek is bij zonder vreemd. De augurk-achtige vrucht van deze plant hangt aan een steeltje. Bij aanraking valt de vrucht van het steeltje, waarop een soort ontploffing volgt door het gat, dat op de breukplaats ontstaat. De zaden vliegen dan met kracht uit de as van de vrucht naar buiten nog voor de vrucht de bodem heeft bereikt, en vergezeld van een slijmerig sap. waarin de zaden gebed lagen. Kiest men dus de vrucht uit naar de rich ting, waarin deze hangt, dan kan men het salvo effectief maken. Hangt de vrucht ongunstig, dan kan men de persoon verzoeken op een bepaalde plaats te gaan staan om het schieten goed te kunnen zien. Op enkele draden tussen woonhuis en schuur zitten een aantal jonge zwa luwen. Meest huiszwaluwen, maar daartussen ook een aantal roodge- keelde boerenzwaluwen. Ze zijn al weer bezig met voorbereidingen voor de trek. De vrouw van de landbouwer had enkele dagen te voren er onge veer 400 geteld. Deze voorbereiding tot afscheid geeft goede gelegenheid zelf ook afscneid te nemen. Daarbij kunnen we weer opmerken, dat een tochtje toch bijna nooit totaal mis lukt en juist soms tegen het einde pas goed gaat slagen. 9 Een kerkelijke rechtbank te Home heeft ln eerste Instantto hot verzoek van Qulllana Flastrl de vrouw van de film producent Carlo Pons tot nietigverkla ring van haat nuweidk afgewezen ZIJ kan in beroep gaan oo de rechtbank van de Rota Zoals belten.- is Pont: die van zijn vrouw van tafel en bed is geschei den echtscheiding is In Italië met mogelijk na een echtscheidingsproce dure ln Mexico met de filmster Sophia Loren in het huwelijk getreden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 9