Weinig schokkend nieuws op
najaarsbeurs gebruiksgoederen
SIR JACOB EPSTEIN
C
RUIMTEVAARTUIGEN MET
GLOEIENDE" AANHANGWAGENS
AUTOMATISCH „SLOT" VOOR
VERZEKERING OP ZEESCHEPEN
ZWERVEND LANGS DIJK EN
DUIN NAAR CADZAND
VRUDAG 4 SEPTEMBER 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
13
SPOETNIK-KLOK EN BABY-DRIVER
Kasregisters wisselen geld en
houden boekhouding bij
(Van een speciale verslaggever)
Winkeliers behoeven geen fouten meer te maken bij het terug
betalen van wisselgeld. Uit Amerika bereikt ons namelijk het
kasregister, dat niet alleen voor iedere klant het totale bedrag
van zijn aankopen becijfert, maar ook berekent hoeveel wissel
geld er van een tientje of van vijfentwintig gulden voor hem
overblijft. Winkelier en klant kunnen de berekening nauwkeurig
volgen, zowel op het kasregister als op de bon. Om alles nog een
voudiger te maken, kan men er een geldwissel-apparaat aan kop
pelen, dat het door het kasregister berekende wisselgeld auto
matisch teruggeeft. De Amsterdamse importeur, die met het
kasregister van 7 tot 12 september op de Najaarsbeurs komt,
spreekt reeds van „volledige mechanisatie van de afreken-teeh-
niek". Zeer binnenkort, zo kondigt hij aan, kan deze automati
sche wisselgeld-teruggever ook voor Nederlandse centen, stui
vers, dubbeltjes, kwartjes, guldens en rijksdaalders worden ge
leverd.
Wordt dit kasregister vooral voor
zelfbedieningszaken aanbevolen, voor
warenhuizen enz. heeft hij een al
even vernuftige nieuwigheid: het kas
register, dat met behulp van een
tape-recorder alle boekingen meteen
op een ponsband vastlegd. Dit pons
bandje dient om de totale omzet, de
verkoopsnelheid van een bepaald ar
tikel, de omzet per verkoopster enzo
voorts in ijltempo te berekenen. Men
kan er de hele administratie mee me
chaniseren. De verkoopster houdt
met haar kasregister als het ware de
halve boekhouding bij.
Diepzee-horloge
Maar niet alleen het boekhouden, ook
het tandenpoetsen wordt de mens
heid gemakkelijker gemaakt. Wie
zich er aan ergert, dat hij elke mor
gen weer zelf in zijn Jjube tandpasta
moet knijpen, trekké naar de Na
jaarsbeurs en aanschouwe daar de
plastic tubehouder, bedoeld om aan
een muur te bevestigen. „Door het
draaien aan de knop", zo meldt de
Rotterdamse importeur, „kan men
naar behoefte telkens een hoeveelheid
crème of tandpasta uitdrukken, zon
der de tube te behoeven aan te ra
ken".
Een andere bron van ergernis in
de ochtendstond, de wekker, is ook
onderhanden genomen. Er komt
een elektrische, zelfstartende wek
ker, die U desgewenst twee of drie
keer achtereen wakker maakt.
Men moet er wel, na het eerste on
heilssignaal, voor op een knopje
drukken, maar dan kan men met
een weer rustig inslapen, want vijf
of tien minuten later al naar
verkiezing belt het verwenste
ding gegarandeerd opnieuw.
Op het gebied van horloges heeft men
evenmin stilgezeten. Behalve het
elektrische horloge, dat een heel jaar
op één miniatuur-batterijtje loopt,
krijgen we eindelijk ook een
diepzee-horloge. „De versterkte kast
biedt zonder meer weerstand aan een
waterdruk van 200 meter diepte".
Voorts is er een kalenderhorloge. De
datum is zichtbaar door een kleine
opening in de wijzerplaat, wordt door
een speciaal loepje vergroot en wis
selt automatisch precies om midder
nacht. Volautomatisch noemt men
ook de tafelgasaansteker met een
vloeibare butaangasvulling, die een
branduur heeft van ongeveer drie
jaar.
Een welkom nieuwtje voor de huis
vrouw is wellicht de met aluminium
geprepareerde, warmte weerkaatsen
de strijkplankdeken, waarmee men
sneller moet kunnen strijken met
minder stroom. Die deken kan bo
vendien niet schroeien,
Wie zijn relaties wil bedenken, kan
dat voortaan ook doen met een „zeer
origineel en smaakvol cadeau": de
ordner, compleet met echte genever-
glaasjes en kruik. Op het gebied van
etalage-blikvangers is er als laatste
snufje de „spoetnik-klok". Die klok
is versierd met een namaak-atomium,
een aardbol en een raket. Aan de ra
ket hangt een kunstmaantje, dat in
één seconde om de aarde heendraait.
De jeugd, tenslotte, wordt geacht veel
plezier te gaan.beleven aan de kin-
grammofoonplaat met bewegend
ld die behalve op de Jaarbeurs ook
op de Firato te zien zal zijn. Op de eti
ketten van die grammofoonplaten
zijn kleurige afbeeldingen aange
bracht. Op de plaat wordt een gla
zen kegel gezet. Wie daar bij het
99
Kernreactor wordt in de
ruimte „aangehecht"
(Van een medewerker).
Technici van do Lockheed vliegtuï-
gènfabrieken hebben een revoluio-
nair voortstuwingssysteem voor
ruimtevaartuigen ontworpen waar
bij zowel van kernenergie als van
z.g. ionenvoortstuwing gebruik wordt
gemaakt. Het meest opvallende van
dit systeem is dat de kernreactor
niet in het ruimtevaartuig zelf wordt
aangebracht, maar dat deze aan een
anderhalve kilometer lange kabel
achter het vaartuig wordt meege
trokken.
Men is hiertoe gekomen, omdat men
de zware loden mantel wilde laten
vervallen, die anders nodig zou-zijn
om de inzittenden van het vaartuig
tegen de radio actieve straling te
beschermen. Bovendien wilde men tie
kernenergie direct omzetten in elek
trische energie dus zonder de tussen
komst van mechanische middelen.
Hitte
Dit heeft geleid tot het ontwerpen
van een kernreactor in de vorm van
een cylinder die 1,20 meter lang is
en een doorsnede van 75 centimeter
VERENIGING VAN TRANSPORT ASSURADEUREN
Nog voldoende risico's
voor molestverzekeraars
In navolging van de Engelse verzeke-
ringsmarkt, hebben de in Nederland
werkende transportverzekeraars una
niem besloten, aldus meldt de vereni
ging van transportassiiradeuren
geen molesverzekeringen op zee
schepen meer te accepteren zon
der een automatisohe-beëdigingsclau-
sule. Deze clausule bepaalt, dat on
middellijk bij het uitbreken van vij
andelijkheden tussen enerzijds een of
meer der Leden van de NAVO en an
derzijds één of meer der bij het War-
schaü.pact aangesloten landen en de
Chinese volksrepubliek, de door assu
radeuren verleende dekking automa
tisch eindigt.
Tot nu toe gold een clausule, dat bij
het uitbreken van zulke vijandelijk
hc< en rie dooi assuradeuren verleende
mo i-.itdekking eindigt 49 uui nu dii
ultbieken met dien veislande, dat als
een schip zich bij net uitbreken det
vijandelijkheden op zee bevond, het
risico voor de verzekeraar doorliep tot
24 uur na de aankomst in de eerstvol
gende haven.
NEDERLANDSE MAATREGELEN.
Vrijwel alle zeevarende mogendheden
zien het grote belang in van het zo
veel mogelijk onderhouden van hun
zeevaartverbindingen, zodat in vele
van deze landen de regeringen dan
ook reeds zodanige maatregelen heb
ben genomen, dat net risico van het
onderhouden van deze verbindingen
niet ten laste van de individuele re
ders blijft. Er is dan ook gerede aan
leiding, te verwachten, dat de Neder
landse regering ook tijdig tot het ne
men van soortgelijke maatregelen zal
overgaan, aldus de vereniging.
De nieuwe automatische-beëindigings-
clausule in een moiestverzekering
Iaat, zo merkt de verenigiug op, nog
verschillende zeer wezenlijke gevaren
voor rekening van de molestverzeke-
raar: men denke bijvoorbeeld aan het
uithrpken van vijandelijkheden, waar
bij niet van béide bovengenoemde
blokken een lid is betrokken aan het
lopen op oude mijnen of aan mate
riële schade als gevolg van voorzorgs
maatregelen of oorlogsvoorbereidin
gen, zonder dat nog vijandelijkheden
zijn uitgebroken.
heeft. Deze cylinder heeft een dubbe
le wand met slechts een speling van
een duizendste centimeter tussen de
beide wanden. Door de geweldige
hitte die in de reactor wordt gepro
duceerd, hoopt zich tussen de beide
wanden elektrische energie op, die
een waarde van 1000 kilowatt kan
bereiken. De wanden van de reactor
worden daarbij zo warm 2100 gra
den celsius dat zij roodgloeiend
worden.
De aldus geproduceerde elektrische
energie wordt via de kabel overge
bracht naar het ruimtevaartuig.
Daar gebruikt men deze energie
voor de z.g. ionenvoortstuwing. Daar
bij wordt voldoende stuwkracht ge-
froduceerd om een flink ruimtevaar-
uig met hoge snelheid door de lucht
ledige ruimte voort te stuwen.
De opzet is dat het ruimtevaartuig
en de 3,5 ton zware reactor afzon
derlijk met raketten de ruimte wor
den ingeschoten en dat daarna de
reactor wordt „aangehaakt" aan het
ruimtevaartuig.
Linkse dagblad Sin Po in
Indonesië verboden
De militaire autoriteiten in Djakarta
hebben dinsdag bet Unkse dagblad
Sin Po voor onbepaalde tijd en om
niet bekend gemaakte redenen ver
boden.
Sin Po, gewoonlijk links georiënteerd
en op de hand van de regering, heeft
nog al scherpe kritiek gehad op de
economische maatregelen der rege
ring.
Rotterdamse recherche
zocht woldiefstal uit
De Rotterdamse recherche zoekt een
diefstal van wol uit. Reeds zijn een
aantal chauffeurs, enige handlangers
en een heler aangehouden. De dief
stallen hebben zich, voor zover be
kend, over een periode van drie jaar
uitgestrekt.
Begin augustus kwam de recherche
op het spoor van diefstal van wol uit
vrachtauto's. Een expeditiebedrijf
was belast met het transport van
wol van de haven naar verschillende
wolf abrieken. Gebleken is nu, dat
chauffeurs onderweg uit de lading
stalen en de wol doorverkochten aan
de 28-jarige J. H. H. L. Inmiddels
zijn elf chauffeurs aangehouden en
voor de officier van justitie geleid.
Ook de opkoper werd aangehouden.
Het onderzoek wees verder uit, dat
ook wol verdwenen was uit loodsen
op haventerreinen ih Rotterdam.
draaien van de plaat doorheen kijkt
ziet de poppetjes en bootjes vrolijk
bewegen, precies op de maat van de
muziek.
Inmiddels is het assortiment ruimte
vaartspeelgoed nog uitgebreid met
een ruimte-jeep. En voor wie de baby
tijdig met auto's vertrouwt wil ma
ken, komt een stuurwiel op de markt
dat aan de spijlen van de babybox
kan worden bevestigd. Wanneer baby
eraan draait, schuiven er kralen en
belletjes langs de spaken en „klin
ken er heldere tonen". Het luistert
naar de naam van „baby-drïver".
ONDER ZEELANDS HOGE HEMEL
Interessante ontmoeting
op plantengebied
Stoffig zijn de wegen, die langs
de Zeeuwsvlaamse kust van
Breskens naar Cadzand voeren.
En niet slechts de wegen. De
planten op de dijken en de bin
nenkant der duinen dragen alle
een stoflaagje op hun blaadjes
en bloemen. Voor zover deze al
niet min of meer onherkenbaar
zijn geworden door de bijzonder
actieve vakantiezon en de wat
voortijdige vruchtzetting, zorgt
dat stoflaagje er wel voor. Het
ligt zelfs over het riet en de zee
asters langs de zilte poeltjes
aan de andere zijde van de weg,
enkele plasjes liggen geheel
droog. Op de pas verhoogde dij
ken verkeert de grasmat in
alarmerende staat. Waar op de
oude hellingen de grassoorten
dicht opgroeiden, ligt het in
gladde glijbanen van halfdorre
halmen en kan men zien, dat de
jeugd daarvan heeft genoten.
Het geplande botanische tochtje kon
op deze wijze wel niet „in 't water
vallen", maar een succes werd het
toch niet. Ook het overschakelen op
de insecten brengt teleurstelling. We
zien bijzonder weinig vlinders, prae-
tisch slechts hier en daar een kool
witje en als we tenslotte nog een
paar atalanta's zien, schijnen deze
zich ook al niet veel van de bestofte
bloemen aan te trekken. Ze zitten op
de weg te zonnen, waar deze prach
tige rood-zwarte nummervlinders met
hun zuiver witte vlekken contrastrijk
tegen afsteken.
Het enige, dat er fris uitziet zijn de
bessen. Zo tussen de bladeren tame
lijk stofvrij leven de hellingen er van
op; rood, felrood biedt de rozebottcl
naast het fraai oranje van de duin-
doombessen. De donkere vlierbessen
komen extra uit doordat de bladeren
verlept en verschrompeld hen niet
kunnen verbergen.
De grote drukte van de badgasten
is at reeds voorbij. Achteraf beke
ken moeten deze zich uitstekend
gehouden hebben aan de radio
adviezen vooral niet te roken in
bos, duin en hei. Van Breskens tot
Cadzand is slechts één enkele
brandplek te vinden. Gezien de dui-
badgasten, die hier van de
DOUR A
BAREND ZWERFMANS J
Ik hoor door de radio dat
de beroemde beeldhou
wer Sir Jacob Epstein
op 78-jarige leeftijd is over
leden. Over zijn werk en
zijn betekenis als kunste
naar wil ik U niet schrijven.
U zult ongetwijfeld van be
voegde zijde oordeelvellin
gen over hem lezen, gunsti
ge en minder gunstige. Wel
wil ik als leek even dit zeg
gen. Tegen moderne kunst
heb ik geen vooroordeel, en
Epstein mag er wat mij be
treft wel zijn. Sommige van
zijn zeer modernistische
werken hebben me koud ge
laten, maar dat heb ik eer
onbegrip mijnerzijds
dan aan een tekortkoming
van zijn kant toegeschre
ven. Van hem heb ik ge
voeld wat ik ook over het
werk van Picasso voel.
Picasso kan tekenen, kan
schilderen, zo, dat ik het
begrijp. Als hij ultramodern
en voor mij onbegrijpelijk
gaat werken dan is het niet
omdat hij het niet anders
kan. En zo heb ik van Ep
stein koppen gezien die zo
sprekend op het mij beken
de model leken, en kinder
kopjes ,zo naïef realistisch
en „gewoon", dat ik ook
van hem weet dat zijn mo
dernisme uit overtuiging,
niet uit zwakheid voort
komt. Ik heb Epstein ge
kend. Jaren geleden.
Vijf en dertig jaar geleden
had ik geen dienstbode,
maar een werkvrouw.
Dat heet in 't Engels „a
charwoman". Char, of chore,
betekent een onaangename
taak. Dus een vrouw die
naar je huis komt om on
aangename taken te ver
richten.
Laat niemand denken dat ik
Mrs. Mitchell in haar aan
wezigheid „charwoman"
had durven noemen. Geen
sprake van. „Charlady",
werkdame, is de naam van
zo iemand. En Mrs. Mitchell
behoorde tot het type van
Londense „werkdame" dat
nu vrijwel verdwenen is. Ze
dioeg altijd een pet, en
kwam met een grote para
plu en een zwarte handtas
ranze tten Dat was haar
uniform Als ze wegging
vvas haar nandtas veel ron
der en zwaarder dan als zij
aankwam. Het vet van de
niertjes de kleine helft van
de kool, en al wat in de
scheurmand ging en geen
papier was .verdween in die
zwarte tas. Dat kwam haar
toe, dat hoorde erbij, even
als, de afgedankte schoenen,
de afleggertjes, en wat weet
ik al meer.
Zodra ze aankwam zette ze
thee, sterke, zwarte thee,
en als de pot leeg was zette
ze weer thee. Als om half
elf de pub, de kroeg tegen
over ons, open ging, ging ze
doodgemoedelijk naar benee,
en kwam twintig minuten
later, spraakzaam en goed
gehumeurd, terug, om met
een weer een pot thee te
zetten. Mijn stofzuiger heeft
ze bij haar eerste bezoek
bijna door 't raam gegooid.
„Ik ga liever op mijn knie-
en zitten met een goeje bor
stel", zei ze. En aan 't eind
van de ochtend was mijn
flat schoon en stond mijn
middageten in de oven.
Duur was Mrs. Mitchell
overigens niet. Ze kwam
trouwens, dat hoorde ik
vaak genoeg ,om me te hel
pen: „to oblige you". En ze
was diep overtuigd dat de
band tussen ons niet econo
misch was, maar persoon
lijk. Ze kwam om me uit
mijn moeilijkheden te hel
pen. Zo'n kerel met een
schrijfmachine kan immers
niet schoonmaken en niet
koken! ,-,Obliging" behoorde
tot haar vaktaal, net als
haar naam van „charlady".
Mrs. Mitchell „obligeerde",
als tk dat woord kan ge-
bruikon, nog een ander stel
mensen. Dat deed ze 's mid
dags. En die mensen ze
stonden niet vroeg genoeg
op om 's ochtends „gehol
pen" te worden heetten
Epstein. En zo kreeg ik
iedere weekdag het laatste
nieuws over de familie Ep
stein. Ik kan U onmogelijk
vertellen wat Mrs. Mitchell
wist te verhalen. Het past
eenvoudig niet in de krant,
[k kan U enkel verzekeren
lat het mteresFant was, en
in grot» lijnen waar, ook
En dat weet tk nu omdat lk
toevallig Epstein kende.
Ontmoet heb ik hem voor 't
eerst in 1920. Hij was toen
al een controversiële figuur,
en zeer bekend. Onze grote
dichter P. N. van Eyck, met
wie ik zeer bevriend was,
vond Epstein interessant.
Van Eyck was toen corres
pondent van de Nieuwe Rot
terdamse Courant. Hij
oefende zijn journalistiek
werk thuis uit en ging nor
maal maar eens in de week
naar de stad. Maar voor
Epstein had hij een extra
reis naar de stad wel over:
hij schreef hem en vroeg,
niet om een interview, maar
om een persoonlijk gesprek.
De twee hebben elkaar toen
ontmoet. Van Eyck kwam
erg onder de indruk van
Epstein, vond hem een oor
spronkelijk denker, zeer op
de hoogte van moderne filo
sofie, met ongewone opvat
tingen over kunst, een vlot
prater, echt een persoonlijk
heid. Ze zijn toen uren in
Epsteins studio samenge-
weest. Ik geloof niet dat
Van Eyck over hem ge
schreven heeft.
Maar op een keer hebben we
toevallig Epstein in zijn al
coholvrije stamkroeg ont
moet, Van Eyck heeft me
aan hem voorgesteld, en ja
ren lang heeft Epstein me
gegroet als we elkaar op
straat tegenkwamen. Ik
vond dat een hele eer, en
dat zou ik nu nog vinden.
pstein ging toen iedere
avond naar het café
Royal, het bekende ren
dezvous van schrijvers en
kunstenaars in Regent
Street. Daar had hij zijn
kringetje van vrienden en
bewonderaars. Om tien uur
eindigde daar het serveren
van alcoholica, en dan vond
Epstein het grote café maar
saai. Zo trok hij op een keer
met zijn vrienden naar een
tent, het Armenisch café, in
Archer Street. Toevallig
ging ik daar in die dagen
wel eens een kopje Turkse
koffie drinken, en kijken
naar de Armeniërs die er
aan hun bubbelende ooster
se pijpen zaten te zuigen.
Het cafétje had geen ver
gunning, er was een stam
tafel waar de baas en zijn
vrouw en enige landgenoten
's avonds zaten te eten
Rond het zaaltje stonden
tafeltjes mei banken aan de
ene kant en stoelen aan de
andere. Zelden waren er
meer dan tien mensen, lk
was daar toen Epstein zijn
eerste bezoek bracht. De
vrienden gingen om hem
Ep
heen zitten, hij oreerde, hij
hield er een soort hofhou
ding op na.
Binnen een week wisten de
lui dat na 't Café Royal Ep
stein naar 't Armenisch ca
fé trok. Avond na avond
was het daar stampvol. Eén
tafeltje werd voor de grote
man en zijn entourage gere
serveerd. Het tamme konijn
dat stukjes kwam bedelen
hupte nog steeds door 't
zaaltje rond, maar vond
nauwelijks plaats tussen al
de benen. Daar heb ik toen
Van Eyck eens meegeno
men, Epstein vroeg hem da
delijk aan zijn tafeltje, en
ik mocht mee. Nee maar!
Weken lang keken de nieu
we habitués met eerbied
naar me op, a) dacht ik er
niet aan om als ik alleen
was bij de grote man te
gaan zitten. Maar iedere
avond kreeg ik hetzelfde
vriendelijke knikje-
Ik kon in die dagen in 't
Armenisch tot tien tellen,
koffie of Russische thee be
stellen, en met Madame
praatte ik Frans, dat ze
heel goed kende. Zo goed
gingen nu de zaken in 't ca
feetje dat de baas het belen
dend perceel kocht, er een
tweede zaal in bouwde, de
tussenmuur liet afbreken,
en alles moderniseerde. Voor
die grote verandering was
de zaak maar een week ge
sloten.
Weer verscheen Epstein
met zijn vrienden. Weer za
ten al de mensen te luiste
ren of ze een kruimel van
rle geestelijke dis die hij
distribueerde konden oppik
ken. En wat ze toen hoor
den was dit: „Daar hou lk
nu helemaal niet van. Ik ga
d'r vandoor" Epstein stond
op. en is nooit teruggeko
men. Minder dan een week
verliep tot iedereen het vol
gende adres wist: Janni, de
Cyprioot, in Beak Street.
En daar liep het nu vol. Op
het Armenisch Cafeetje za-,
ten weer een vijftal mensen,
en de heftig gesticulerende
oosterlingen aan de stamta
fel. Het konijn huppelde
weer onbevreesd door de nu
lubbele en dubbel lege ka
mer En zes maanden late»
was de baas failliet
Het is toch niet de eerste de
beste die in minder dan een
week een koffiezaal mo
dieus kan maken, en hem
op even korte termijn weer
leeg kan krijgen.
natuur genoten en de zeer dorre
toestand van de vegetatie mogen
we constateren, dat de houding van
de uitgaande mens tegenover de
natuur de laatste jaren is vooruit
gegaan. Hetzelfde menen we te
moeten' vaststellen voor het ge
bruik van de officiële duinovergan
gen. Waar het waterschap hiervoor
goed heeft gezorgd, wordt deze
hulp dankbaar aanvaard.
Fossielen
Om van de nood een deugd te maken
begeven we ons naar het hotel
„Noordzee", waarvan de cigennaar
een kleine particuliere tentoonstelling
houdt van de door hem bij Cadzand
verzamelde schelpen en haaietanden.
Het is inderdaad een goede reclame
voor Cadzand geworden.- Vooral aan
kamschelpen (de Pectens) en haaie
tanden kan de hotelier een aardige
collectie laten zien. De grootste bij
zonderheid vinden we de twee dubbel-
kleppige fossiele oestertjes (Ostrea
plicata) blijkbaar een specialiteit
voor Cadzand. Indertijd vonden we
zelf ook zo'n volledig exemplaar
(thans in Leiden), maar de voorwer
pen in hotel „Noordzee" zijn zeker
nog fraaier geconserveerd gebleven.
Vermoedelijk komen ze oorspronke
lijk uit en meer steenachtige Dodem-
laag, dan die van Domburg, waar
steeds lossekleppen worden gevon
den. Een na de bezichtiging opgezet
strandtochtje levert ditmaal ook al
niet veel op. Slechts één diepe onder-
klep van een Pecten tigerina is het
meenemen waard. Toch is er de
vondst van de dag uit voortgekomen,
we vinden n.l. een sterk versteend en
dus fossiel bot, dat we ondanks de
zwaarte toch maar meenemen. Onze
Zeeuwse kust levert namelijk nog al
eens aangespoelde beenderen van die
ren uit voor-historische perioden. Het
zal ons benieuwen of het bot kan
worden gedetermineerd, zo ja dan ko
men we er wel eens op terug.
Dat we niet veel schelpen vinden is
overigens begrijpelijk, het aantal
schelpenzoekende badgasten lijkt ons
beslist toe te nemen. Vooral veel da
mes nemen er aan deel, terwijl voor
al de haaietanden favoriet zijn we-
f ens de mogelijkheid er colliers van
e laten maken.
Op de terugtocht rijden we even aan
bij een geïnteresseerde krantenlezer,
die trots is op zijn Trompetbloemen-
struik. Deze Virginischo struikachtige
klimplant (Campsis radlcans) bloeit
juist in deze tijd met een weelde van
grote trossen dieprode kelken. Dit is
inderdaad een prachtexemplaar, dat
zijn bloemen tot in de top van een
flinke pruimeboom heeft weten te
brengen.
Springkomkommer
De landbouwer heeft nog een tweede
bijzonderheid op plantengebied, de
eigenaardige Springkomkommer (Ec-
bailium Elaterium). We zien die hier
voor het eerst met rijpe vruchten en
de demonstratie van de schietkunst
van deze plant, uitgevoerd door de
vrouw van de landbouwer wordt een
eclatant succes.
Ze raakt een der vruchten voorzichtig
even aan met de vingertop en dan
krijg ik de volle laag van de met
vruchtsap uitgespoten zaden over me
heen. Ze schrikt zelf een beetje van
haar succes. Overigens blijkt al
gauw, dat als men een beetje ondeu
gend is aangelegd, men het krachtige
schot gemakkelijk kan richten. Men
behoeft maar op de stand van de
vrucht te letten. De mechaniek is bij
zonder vreemd. De augurk-achtige
vrucht van deze plant hangt aan een
steeltje. Bij aanraking valt de vrucht
van het steeltje, waarop een soort
ontploffing volgt door het gat, dat op
de breukplaats ontstaat. De zaden
vliegen dan met kracht uit de as van
de vrucht naar buiten nog voor de
vrucht de bodem heeft bereikt, en
vergezeld van een slijmerig sap.
waarin de zaden gebed lagen. Kiest
men dus de vrucht uit naar de rich
ting, waarin deze hangt, dan kan
men het salvo effectief maken. Hangt
de vrucht ongunstig, dan kan men de
persoon verzoeken op een bepaalde
plaats te gaan staan om het schieten
goed te kunnen zien.
Op enkele draden tussen woonhuis en
schuur zitten een aantal jonge zwa
luwen. Meest huiszwaluwen, maar
daartussen ook een aantal roodge-
keelde boerenzwaluwen. Ze zijn al
weer bezig met voorbereidingen voor
de trek. De vrouw van de landbouwer
had enkele dagen te voren er onge
veer 400 geteld. Deze voorbereiding
tot afscheid geeft goede gelegenheid
zelf ook afscneid te nemen. Daarbij
kunnen we weer opmerken, dat een
tochtje toch bijna nooit totaal mis
lukt en juist soms tegen het einde
pas goed gaat slagen.
9 Een kerkelijke rechtbank te Home
heeft ln eerste Instantto hot verzoek van
Qulllana Flastrl de vrouw van de film
producent Carlo Pons tot nietigverkla
ring van haat nuweidk afgewezen ZIJ
kan in beroep gaan oo de rechtbank van
de Rota Zoals belten.- is Pont: die van
zijn vrouw van tafel en bed is geschei
den echtscheiding is In Italië met
mogelijk na een echtscheidingsproce
dure ln Mexico met de filmster Sophia
Loren in het huwelijk getreden.