PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
DE AUSTRALISCHE WEG BIEDT
MIDDELBURGER EEN BOTERHAM
EVEN NADENKEN
Waar zijn onze schepen?
2\oren, y&w cu....
KLM
Het moeilijke offer
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 10 AUGUSTUS 1959
ZEEUWEN ALS EMIGRANTEN
„Geef mij maar
de ruimte
(Van onze correspondent in
Australië, Leo 't Hart)
Tussen Darwin en Adelaide ligt
een afstand van ruwweg vier
duizend kilometer; dat is heen
en terug zo'n achtduizend kilo
meter. Hoeveel maal chauffeur
HL Rosmalen die afstand reeds
heeft gereden, kan hij zo dade
lijk niet zeggen, doch hij kent
elke verdwaalde boom in de
starre vlakte tussen Alice
Springs en Barrow Creek en
tussen Larimah en Pine Creek,
om maar enkele pleisterplaat
sen op zijn weg te noemen. Het
is allemaal heel wat anders, dan
toen de heer Rosmalen zijn
vrachtauto nog over de Zeeuw
se wegen voerde
De heer Rosmalen woonde aan de
Nieuwe Vlissingseweg in Middelburg;
„Waarom zouden wij óók niet gaan
emigreren", vroeg hij op zekere dag
aan z'n echtgenote. De twee kinderen
waren nog te klein om in deze be
langrijke waag een stem te hebben.
„Eerlijk gezegd, ik had er eerst hele
maal geen oren naar", erkent me
vrouw Rosmalen, doch uiteindelijk
blijken de oren er toch wel belang
stelling voor te hebben gekregen; de
familie' maakte de grote reis naar de
andere zijde van de wereldbol.
„Intussen heb ik die tocht wat af
standen betreft, al heel wat keertjes
in dit land gemaakt", merkt de heer
Rosmalen op, die blijkbaar alleen
maar in mijlen rekent.
Wanneer je zo ongeveer dag en nacht
met mijlen hebt te rekenen, is dat
niet kwalijk te nemen!
De ruimte
Wat doe je als chauffeur-emi
grant: zo dadelijk op de weg ko
men gaat niet. Niet alleen omdat
liet verkeer in dit land heel andere
regelingen heeft, doch vóóral, op
de weg heb je zo hier en daar een
belangrijk woordje te spreken.
Veronderstel dat je de weg kwijt
bent geraakt en niet in staat naar
het juiste pad te informeren! Dat
kan dan veel last veroorzaken.
Dat zag de heer Rosmalen ook alle
maal wel in. Hij „dook" derhalve
eerst een fabriek in. „Dat beviel me
eerst een fabriek in. „Dat viel me
niets mee", zo verklaarde hij.
„Toch hield ik het er twee jaar uit.
Ik zag geen kans er eerder uit te
gaan, anders had ik het wel gedaan",
voegt hij er aan toe. „Wat was ik blij
toen ik weer op de weg zat!"
Het waren eerst slechts korte ritjes;
op een autobus in Adelaide.
Doch de heer Rosmalen erlangde
naar de ruimte; de „lange baan".
Die in Australië lang genoeg kan
zijn
Hoewel de rit AdelaideDarwin wel
tot één der langste, en in elk geval,
tot de moeilijkste gerekend mag wor
den.
„Het dode hart
Het is gebied dat het „dode hart van
Australië" wordt genoemd; waar het
echt doods zijn kan over honderden
kilometers afstand. Waar, indien je
geen ruime voorzorgsmaatregelen
treft; de dood door dorst en hitte je
deel kan zijn. „Eindeloos lijkt het
soms", zegt de heer Rosmalen; „ein
deloos en toch mooi", luidt zijn waar
dering.
Het zijn de tochten naar, wat
men noemt „het achterland van
Australië" die hem een goed be
staan opleveren, want betaald
wordt dat wel. Van rust komt niet
veel in; zo hier en daar in een
pleisterplaats wanneer je die op
tijd bereikt. En anders zo in de
cabine.
Wie dat „dode hart" gezien heeft,
weet dat wat de natuur betreft het
er allerminst dood is; het befaamde
„Alice Springs", dat temidden van
die verlatenheid ligt, is omringd door
bergketens, die fantastische kleur
schakeringen te zien geven en ik heb
er meer genoten dan aan de prach
tigste stranden! Het is vaak maar
hoe je het bekijkt!
En ook de heer Rosmalen is enthou
siast over hetgeen hij ziet op zijn
tochten; of dat nu de kangoeroes, de
wilde honden of de konijnen zijn.
Wat mevrouw Rosmalen van dit al-
zegt?
„Het was de eerste tijd helemaal niet
leuk toen hij er soms voor weken op
uit trok; nu ben ik er aan gewend en
mijn man geniet van zijn werk en
dit land", zo verklaart ze.
De vier kinderen geven haar voldoen
de werk en in Adelaide heeft ze in
de loop der jaren heel wat vrienden
en kennissen opgedaan.
„Het is wel een helo verandering van
Middelburg naar Adelaide, maar op
de duur raak je overal wel thuis.
Maar wanneer ik alles tevoren had
geweten, neen, dan had ik voet bij
stuk gehouden en was niet naar dit
verre land gegaan", zegt ze kritisch.
„Geef mij maar dc ruimte", is het
wederwoord van haar echtgenoot.
Hij heeft zich daar niet over te be
klagen
Horizontaal 1. ,as van zeewier 4.
bep. kabeljauw 7. soort muts 9.
getijde IX. ben. zeil12. naar mijn
mening, afk.13. verf 15. dans
feest 16. op een bep. manier her
stellen 17. jongensnaam18. uit
roep 20. te 21. lofgedicht: 23. naar
ons inzicht, afk. 24. gemeen te wei
de 26. getraliede voederbak 27.
hoogte in laagland.
Verticaal 1. deel van een schip 2.
maanstand, afk. 3. versteld 4. gro
te Neder!rivier 5. daar 6. inval
8. toiletzalf 10. het vaarwater aan
gevend teken 12. tekort 14. om
roepvereniging 15. Britse luchtv.
mij., afk. 17. snareninstrument19.
komt 3 x voor „hoera" 21. wat
warm 22. tak van een andere
boom 24. naar mijn mening, afk.
25. in.
LEZERS SCHRIJVEN
Nieuw-€uinea (V)
Naar aanleiding van de ingezonden
stukken in uw blad over N.-Guinea,
zou ik gaarne hierover mijn mening
zeggen. Allereerst is de heer B. uit
Cadzand van mening dat geen geest
van verzet mag worden gekweekt.
Wanneer iemand z'n mening wil
uiten over een of ander gebeuren is
het een zeer groot voorrecht, dat hij
dit in volle vrijheid kan doen, hij
kan desnoods zijn volledige naam
erbij vermelden, wellicht wist B. dit
niet. Onze voormalige ministers van
o.a. financiën en landbouw hebben in
hun ambtsperiode bittere kritiek,
smaad en hoon moeten slikken, waar
de honden geen brood van lustten,
niettemin werd dit niet als een geest
van verzet gekenmerkt, al wisten zij
toen ook wel, om de woorden van B.
te gebruiken, „uit welke hoek de wind
waaide", evenals nu als het men over
onze jongens heeft. Weliswaar zijn
het zijn jongens helemaal niet, ik be
twijfel sterk of hij zoons heeft om
naar N.-Guinea te laten sturen. Er
moet wel op worden gewezen, dat ik
niet bij voorkeur N.-Guinea in de
grijpgrage handen van Soekamo zou
willen zien. Het is alleen te betreu
ren, dat bij de uitzending de basis
van vrijwilligheid is prijsgegeven.
Opmerkelijk is in dit verband de
verklaring van de minister van oor
log in de Eerste Kamer, dat hij zo
veel mogelijk vrijwilligers-eenheden
zal samenstellen, indien dat financi
eel mogelijk is. Hieruit volgt, dat
het een kwestie is van de voordelig
ste weg te bewandelen ten koste van
de uit te zenden dienstplichtigen en
hun gezinsleden. De oplossing zou in
deze zeer eenvoudig geweest zijn, n.l.
door middel van belastingverhoging
of vrijwillige bijdragen van de voor
standers van geweldpolitiek.
De lieden die een en ander tot Gods
Bommenwerpers te koop
De dienst materieel van de vliegbasis
Wright-Patterson in de V.S. heeft
een advertentie geplaatst, waarin
„tegen redelijke prijs" 96 bommen
werpers B-26 en 110 transportvlieg
tuigen C-46 te koop worden aangebo
den. De verkoping wordt op 19 augus
tus gehouden op de basds Davis Mon-
than in Arizona- De vrachtvliegtuigen
moeten 50 a 60.000 dollar opbrengen-
Een kwart van de prijs moet ineens
worden voldaan, de rest in maande
lijkse termijnen over een periode van
drie jaar. De bommenwerpers zullen
voor 1500 a 5000 dollar contant wor
den verkocht.
Bij Kangasvuoi'i in Finland, aan de
spoorlijn Jyvaeskylae—Sualahtl, wordt
een tunnel van ongeveer drie kilometer
lang aangelegd waartoe meer dan 143.000
kubieke meter opgeblazen rotsgesteente
moet worden afgevoerd.
zaak zouden willen maken, zouden
dan de kans krijgen om hun witte
meel, uit de lyrische ontboezeming
van de heer Cornet, naar hun pa-
poea's te brengen. Tenslotte, zal ik
nooit de man vergeten die in 1940 na
de capitulatie verbolgen opmerkte
dat de soldaten zich hadden moeten
doodvechten inplaats van zich over
te geven. Zelf was het een man op
leeftijd zonder kinderen.
Tijdens een korte beschieting die op
20 km afstand gehoord werd, zat hij
in een schuilkelder waar ze hem met
geen mogelijkheid uit konden krij
gen omdat hij zo bang was. De brief
schrijvers die zeggen, dat daar onze
jongens (niet de hunne) heen moeten
gaan met blijdschap nog wel, waar
ze soms moeten lijden en sterven,
moeten dat als mannen dragen. Deze
schrijvers zijn in mijn gedachten
heel erg verwant aan die man.
Kats. L. Welleman.
A88EDIJK 8 t
KABIMAT* to Singapore.
ARENDSOIJK 7 te Brcmor
DENKALIS 8 te Snndakan.
CALAMARES paaa. 7 Plymc
CAMITIA 8
OELFSHAVEN 7 te Londen
LCIORRKERK Sydney
■rlnbano.
LeTO 7 v. Som bay n. Col<
7 Cenui n. Ft.
t 7 V. aambay n
7 v. Aden n.
STAD ARNHEM pa». 1
STAD SCHIEOAIYI 7 v.
STRAAT MAQCLHACN 8 I
I. VEROLME 7 y
■angkok.
MIJDRECHT 7 v. Montevideo n. Curacao.
Amerlaybey. TOMORI 7 v. Td. Pric
MYLADY 7 to Eau. Muil.
NAES» TIQCn 7 te Su». VIVIPARA in Suezl
NIAS 7 v. Oeorgelown n. WIELDRECHT 7 v. Puoi
NtJKERK to Marseille. WILLEM RUYS 8 te Sol
e Sarcelona-
HOOG EN LAAG WATER
11 augustus
Vlissingen
Tcrneuzen
Hansweert
Zierikzee
Wemeldinge
nap
uur meter
6.24
6.53
7.26
7.31
S.00
2.03
2.20
2.34
1.55
1.75
-f nap
uur meter
18.43 1.81
19.12 1.99
19.38
19.47
20.16
nap
uur meter
0.3!
2.09
1.38
1.57
1.04
1.35
0.52
1.30
2.14
2.28
3.63
1.89
nap
uur meter
12.44 1.70
13.10. 1.86
13.42 2.00
13.18 1.24
13.46 1.48
RADIO- EN T.V..RÖBRIEK
scArijven
„Nieuwe Oogstwas rijk
aan imitaties
Het is logisch, dat niet iedereen, die
vindt, dat hij zijn schreden maar eens
moet zetten op liet gevaarlijke pad
van de lichte muze, een eigen stijl kan
ontwikkelen. Per slot van rekening
is een zanger een zanger en lijken
veel op elkaar. Maar dat behoeft niet
te betekenen, dat een aankomend ar
tiest maar klakkeloos moet nadoen,
wat anderen voor hem veel beter ge
daan hebben. Het wordt zo langza
merhand een angstig verschijnsel, dat
iedereen, die voor de televisie, voor de
radio of alleen maar in een zaal zijn
kunsten gaat vertonen, nauwlettend
aan het imiteren slaat, hetgeen zich
meestal zelfs uitstrekt tot het dragen
van gelijke hemden en voor de da
mes tot het zich precies gelijk te
laten kappen.
Al deze onschuldige beginners weten
echt niet, waar ze aan beginnen, want
voor hen ligt alleen maar een weg
van diepe teleurstellingen.
Het gros van wat we zaterdagavond
als „Nieuwe Oogst" gepresenteerd
kregen zal even snel weer kantoor
juffrouw of schrijver bij de gemeente
zijn, als ze nu artiest zijn geworden.
Wat overigens niet wegneemt, dat het
programma als geheel een beter ni
veau had dan de vorige keer. Er was
weer één werkelijke uitschieter bij,
namelijk de jarige Rosetta Groen, 18
en heel lief, die helemaal zichzelf was.
Die horen we wel meer. Wat de an
deren betreft, waren er veel zangers
en zangeresjes, van wie enkelen niet
minder en beter waren dan de regel
matige radiogasten. Het onderwij
zeresje Bettie Luske, Bruna Martine
en de erg Franse Katharina Houdijlc
behoeven zich niet al te veel zorgen
tc maken, mits ze hard werken en be
grijpen, dat ze nog heel wat moeten
leren.
1245. Piloot Storm stond
enige ogenblikken in twij
fel. Zou hij het afgods
beeldje en die knots eigen
lijk wel meenemen. Ten
slotte kon hij op deze tocht
geen ballast gebruiken
Ucayba scheen zijn gedach
ten te raden. „Wij moeten
voortmaken, capitano",
drong hij aan. „Anders be
reiken wij de bergen niet
voor zonsondergang. Gooit
U die gevaarlijke dingen
toch weg. Zij zullen U ze
ker ongeluk brengen". Doch
onze piloot hechtte weinig
waarde aan die voorspel
ling. „Och, laat ik ze maar
meenemen. Wie weet komen ze nog eens van
pas", meende hij. Tot Ucayba's grote opluch
ting stonden ze even later weer in het ver
trouwde blakerende zonlicht op het plein.
Maar toch haalde de brave Caripa niet eerder
ruim adem, dan nadat zij de ruïnes van de
tempelstad achter zich hadden gelaten. Hun
weg naar het vulkanisch gebergte werd echter
weldra geblokkeerd door een uitgestrekt moe
ra's, in het midden waarvan een geheimzinnig
bouwwerk stond. „Wat zullen we nu weer
hebben", mompelde Arend.
De 13-jarige Shirley Swerus zal heel
veel af moeten leren, wil ze een po
pulaire teenager worden, wat ge
loven we in de bedoeling ligt van
de heren, die „wat in haar zien".
Veel frisser was de na-aperij van de
15-jarige Wim Bitter.
Zo bewoog deze veredelde amateur
parade (waarom geen prijzen toege
kend?) zich rustig rond de grauwe
middelmatigheid met enkele ultschie-
tertjes. Het optreden van de drie zin
gende Franciskanen was zo'n gemoe
delijk intermezzo. De camera-presen
tatie was uitstekend, maar aan de
Letty Kosterman-stijl kunnen wij nog
maar steeds niet wennen. .Het is alle
maal zo gemaakt ongedwongen en
fantasieloos.
Spakenburg
De avond was geopend met een paar
telerecordings uit het archief op
nieuw voorbeeldig ingeleid door Wil
lem O. Duys en met een sublieme
documentaire van Leo Akkermans
over het dorp Spakenburg. Hij be
paalde zich niet tot het laten zien, hoe
men nu werkt op zo'n palinglogger,
maar sneed openhartig de problemen
aan, waarmee deze gemeenschap en
haar leden worstelen. Joop van Zijl
wist de Spakenburgers vlot aan het
praten te krijgen. Alle hulde trou
wens aan het adres van schipper Roel
Meester, diens maat Arie de Harder
en al die anderen, die aan het pro
gramma meewerkten en de kijkers
een eerlijk inzicht gaven in wat zich
in Spakenburg afspeelt. Het was een
reportage, die naar meer smaakte.
UT DE ETHER
DINSDAG 11 AUGUSTUS.
HILVERSUM I 402 m 716 kc/s. 7.00 AVRO.
7.30 VPRO. 8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7-10 Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening AVRO: 8 00 Nws.
8.15 Pianospel. 8.30 Gram. 0.00 Gym. 9.10
De groenteman. 915 Gram. 9.35 Waterst.
9.40 Morgenwijding. 9.55 Een boek v. h.
geestelijk leven, caus. 10.00 Gram. 10.30
Voor de kleuters. 11-00 Voor de zieken.
12.00 Lichte muz. 12.20 Gram. 12.30 Land
en tuinbouwmeded. 12.33 Lichte muz. 13.00
Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.25 Metro-
pole ork. 13.55 Beursber 14,00 Amus. muz.
14.50 Kamermuz. 15.25 Voor de Jeugd.
15.30 Tussen mythe en werkelijkheid,
caus. 16.45 Bariton en piano. 17.15 De
dierenwereld en wij, caus. 17.25 Gram
18.00 Nws. 18.15 Pianospel. 18.30 R.V.U.:
Het ontstaan en de ontwikkeling van de
sterren, door dr. C. de Jager. Eerste le
zing. 19.00 Paris vous parle. 19.05 Gram.
19.45 Toneelbesc-h. 20.00 Nws. 20 05 Gram.
20.35 De staatssecretaris en zijn stok
paardje. hoorspel. 21.40 Lichte muz. 22.00
Joum. 22.15 Viool en plano. 23.00 navs.
23.15 Beursber. van New York. 23.17—
24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m 1007 kc/s. 7-00
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.45 Morgen
gebed en lit. kal 8.00 Nws. 8.15 Gram.
8.50 Voor de vrouw. 9.40 Voor de kinde
ren. 10.00 Voor dc kleuters. 10.20 Licht
baken, caus. 10.33 Gram. 11.00 Voor de
vrouw. 11.30 Gram. 1150 Als de ziele
luistert, caus. 12,00 Middagklok nood
klok. 12.03 Gram. 12 30 Land- cn tuin
bouwmeded. 12.33 Gram. 13 00 Nws. 13.15
Zonnewijzer. 13.20 Gram. 14.00 Voor de
jeugd. 14.30 Gram. 14.35 Voor de platte
landsvrouwen. 14.43 Gram. 15.00 Metro-
pole-ork. 15.30 Gram. of progr. voor de
jeugd. 16.00 Voor de zieken, 16.30 Zieken-
lof. 17.00 Voor de jeugd 17.40 Beursber.
17.45 Regeringsuitz.: rijksdelen overzee:
Jonge Surlnamers zlnger en spelen voor
U door Rudy Bedacht 18.00 Kamerkoor
en sol. 18 20 Regeringsuitz.: Vliegtuigen
beschermen de landbouw. Het werk van
het Europese Landbouwluchtvaart Cen
trum, door dr. W. J. Maan, directeur van
het Europese Landbouwluchtvaart Cen
trum- 18.30 Voor de Jeugd. 18.45 Gram.
19.00 Nws. 19.10 Act. 19.20 Sporbpraatje.
10.30 Gram. 20.30 Vakantlewetensw-aar-
digheden- 21.00 Gram. 22.00 Koor, 60l.,
orkest en orgel. 22.35 Wereldkamploensch.
wielrennen. 22.45 Avondgebed en Ut. kal.
23.00 NWS. 23.15—24.00 Gram. (Evtl. 23.45-
23.50 Rep. wereldkamp. wielrennen).
TELEVISIEPROGRAMMA.
NTS: 20.00 Journaal én wee rove rzicht.
AVRO: 20.20—22.25 Speelfilm.
VLAAMS-BELG. T.V.-PROGRAMMA.
19.30 Nws., act., weerbcr. cn joum. 20.00
Reportage. 20,25 Speelfilm. 22.10 Nws. en
Journaal.
feuilleton
DOÜB
DAVID HOWARTH
28
„Wel, wel de Graaf! Kom eens hier.
Smithy, jii kent hem immers; is hij
't werkelijk? Een vreemd geval hier,
majoor."
„Dat geef ik toe", antwoordde Ju
lian, „maar stel eerst mijn identi
teit vast, dan zal ik U alles uitleg
gen."
„Ik geloof dat ik U al meer heb ge
zien, majoor", zei de andere soldaat.
„Was U geen scheidsrechter bij de
voetbalwedstrijd tussen de B-com-
pagnie en dc militaire politie
„Stop even", kwam dc korporaal tus
senbeide. „Klopt dat majoor?"
„Ja. dat klopt." „Waar werd die
wedstrijd gespeeld?" vroeg de Kor
poraal.
„Op 't sportterrein van het garni
zoen. De militaire politie won met
3—2. 't Had gelijkspel moeten zijn.
maar die stomme Edwards liet een
bal door zonder er een hand naar uit
„Juist, majoor. Ik dacht ook al. dat
Ik U vroeger had ontmoet, maar
herkende XX niet toen U die vaten
duwde."
„Was U de man, die me „ouwe jon
gen" noemde?"
„Neen. majoor, dat was Smith."
..Ja het is werkelijk de Graaf", zei
nu de eerste soldaat, zich bij de kor
poraal meldend. „En die twee ande
ren zijn de oude man met zijn knap
pe dochter uit het huis op de heu
vel."
„De majoor zegt, dat je hem „ouwe
jongen" hebt genoemd, Smithy."
„Neem me niet kwalijk, majoor, ik
zag U voor een Oostenrijker aan."
,,'t Doet er niet toe", verzekerde Ju
lian. „Jullie hebt zeker geen dienst
op 't ogenblik, wel?"
„Neen, majoor. We gingen naar de
kerk toen we U zagen."
„Dat dacht ik al. Nu, ik heb ook
geen dienst. Hoe zijn jullie orders
wanneer je iemand ziet doen wat wij
doen?"
„Ik weet niet wat U doet, majoor."
„Ons gedragen op verdachte ma
nier. Vaten stelen."
„Och, 't hangt er vanaf, majoor.
Meestal rapporteren bij de sergeant."
„In orde. Ik zal jullie niet beletten,
je orders uit te voeren. Maar als je
de sergeant rapport uitbrengt, doe
je beter, hem 't hele verhaal mee te
delen. Dat komt in 't kort hierop
neer. Deze mensen zijn mijn vrien
den en ik was gekomen om het
kerstfeest met hen te vieren. Het
meisje is verloofd met een jonge
boer aan de overkant en we hoor
den vanavond, dat de Russen hem
als spion willen arresteren. Hij is
geen spion, maar dat komt er min
der op aan. Ze zijn deze avond al
bij zijn boerderij geweest, maar hij
had zich uit de voeten gemaakt en
is op dit. ogenblik bezig, zijn heb
ben en houden naar de rivier te
brengen, in de hoop, het erover te
.krijgen. Wij waren op het idee ge
komen, er een vlot voor te maken
en daar moeten de vaten toe dienen,
met en benevens deze bomen. Het
ding is bijna klaar en hij moet binnen
een uur of twee aan de andere kant
klaarstaan."
„Nu, dat is wel een beetje veel
pech", merkte een der soldaten op,
terwijl Anton cn Liesel, die niet be
grepen wat er voorviel, angstig toe
keken. De Graaf luisterde oplettend
en knikte af cn toe instemmend.
„Waarom is U niet naar ons toe
gekomen om het ons ronduit te ver
tellen, majoor?" vroeg de korporaal.
„U stelt de zaak te scherp, korpo
raal", verklaarde Julian. „Ik had
daarvoor twee redenen, een officiële.
Als jullie ooit de niet-officiële ver
raadt, breek ik jullie de nek. De
eerste is, dat als dc Russen ons le
ger van medeplichtigheid aan de
ontvluchtig verdenken, er reusachtig
veel opschudding te Wenen zal ont
staan. En de tweede, dat mijn kolo
nel van mijn bezoeken hier niets af
weet en hij, als hij er achter kwam
er misschien een stokje voor zou
steken. Want de kolonel heeft zo zijn
eigen opvattingen over grensbeveiii-
STi ng"
„Lieve help", dacht Julian achteraf,
„dat laatste had ik zelfs niet-offici-
eel, beter niet kunnen zeggen."
„En wat wilt U nu van ons, ma
joor?"
„Dat iullie je orders opvolgen."
„Jawel, maar ik bedoel op dit ogen
blik."
„Vraag het me niet, korporaal. Ik
wil jullie niet op het verkeerde pad
brengen! Vroeger of later zul je
toch hierover moeten rapporteren."
„Dat zal wel, majoor."
„Hebben jullie nachtpermissie?"
„Ja, majoor, tot acht uur 't morgens.
Staat U voor deze mensen in?"
„O, ja, ik ken ze al heel lang".
„Wat zeggen jullie ervan, jongens?"
vroeg de korporaal met een blik op
Liesel.
„Als U 't mij vraagt, vind ik het
schande".
„Zei U niet, dat ze met die jonge
vent verloofd is, majoor?"
„Ja".
„En is hij helemaal geen spion, ma
joor?"
„Evenmin een spion als U er een is".
„Nu, dat is dan wel pech, moet ik
zeggen. Ik wil er maar niet verder
over denken".
„Vooruit dan, Les. Wat zullen we
doen? Dc vaten halen? Kalm aan
hoor. Vooral geen lawaai. Kom,
Smithy, neem je duim uit je mond en
pak deze boom op. In de wagen schui
ven, majoor?"
„Dat was het plan", antwoordde
Julian.
„O.K. majoor. Pak aan, Smithy. Laat
het maar aan ons over, majoor. Kan
opa zijn wagen wat achterover zet
ten terwijl wij de boom optillen?
Kop op, juffrouw", wendde hij zich
Lot Liesel; „geen zorgen meer, hoor.
We redden het wel. Hoe zeg je dat
in het Duits majoor? We rekenen op
een uitnodiging voor de bruiloft".
„Hij zegt dat ze op de bruiloft wil
len komen", vertaalde Julian, waar
op Liesel en Anton, die totnutoe een
beetje angstig erbij hadden gestaan,
van louter opluchting in een lach
schoten en vrolijk begonnen te pra
ten.
VEERTIENDE HOOFDSTUK.
Jilian voelde zich of meer liet slacht
offer .van de in het leger veelal ge
huldigde opvatting, dat een officier
voor handenarbeid niet deugt, ook al
wil hij nog zo graag eraan meedoen.
Zodra hij met de zware stammen een
handje wilde helpen, namen de kor
poraal en soldaat „Smithy" hem 't
werk uit de vingers met de woor
den: „Laat maar, majoor, ik doe het
wel even". Tussen de bedrijven door
stelde de korporaal Julian allerlei
vragen.
„Wat is de bedoeling majoor? Moet
dit allemaal naar de rivier?"
„Juist. Het vlot ligt onderaan de
laan. Deze bomen en de vaten moe
ten het alleen maar extra verster
ken".
„Mooi idee. zo'n vlot, majoor. Wat
moet er allemaal mee worden over
gebracht, denkt U?"
„Alles van de boerderij, behalve en
kele dingen, die de boer moet achter
laten. Ik weet het zelf niet precies,
maar hij komt o.a. met een tractor.
En verder met beesten, wagens, ploe
gen en ander gereedschap",
„Gelooft U dat het goea zal gaan,
majoor?"
„Ik ben een boon als ik het weet,
maar het is de enige kans. Als hij 't
allemaal moet achterlaten, zou hij
geruïneerd zijn, dus we kunnen het
licht proberen. Dat vind ik ten
minste".
„Natuurlijk Knap meisje, niet
waar?"
„Ja. Hoor eens, korporaal, ik vind
het prachtig dat jullie een handje
helpt; dat kunnen we hest gebrui
ken. Maar ik ben er toch wat onge
rust over. Dit is een strikt particu
liere onderneming, begrijpt U. Jullie
zult cr rapport over moeten uitbren
gen en 3:unt in moeilijkheden raken
omdat ja het niet dadelijk hebt ge
daan. Terwijl ik misschien bitter
weinig kunnen doen om jullie
eruit te halen".
IWordt vervolgd)
