PAGim
Zeldzaam vrouwenberoep: bergen
van neergestorte vliegtuigen
De nieuwe hoedenmode:
ic warm en frivool
"Z)an ozotiH)
ZATEUD-.
.w^ooTÜS 1859
PROVINCIALE
ZEEUWSE COURANT
Vakantiefeesf'
nog tegoed?
Als U bij de late vakantiegangers
behoort, boft U, omdat U het feest
nog tegoed hebt, Laat U de voorpret
"et vergallen door beduchtzaam-
heid voor regen, nu de zomer zo lang
mooi geweest is. Dit geldt vooral
als U kinderen hebt, want als U die
een fijne vakantie wilt bezorgen, mag
Italië, land van zon en
kleur, land van chianti en
scooters, blijkt toch nog
wel andere aspecten te
hebben dan alleen lucht
hartige, zoals de nuchte
re noorderling vaak ge
neigd is te veronderstel
len. Een van die andere
aspecten komt naar vo
ren bij het zien van en
kele flitsen van de ko
mende wintermode, zo
als de Italiaanse ontwer
per zich die indenkt.
Wellicht ook gaven de
scooters, waarop een
ieder zich hier het liefst
voortbeweegt, aanlei
ding tot het ontwerpen
van deze ook voor Ne
derland uiterst draag
bare, heerlijk warme
truien en vesten.
De modieuze toets is te
vinden in de enorm gro
te rolkraag op de trui en
in de witte, los in de
mouwen bevestigde,
manchetten met knoop
in de kleur van de trui.
Het vest heeft eveneens
een grote kraag, in bre
de ribbel gebreid, welk
motief in zakjes en
mouwboord is herhaald.
De mouwen vertonen do
nieuwe zeer lage inzet.
Zwitserse mevrouw Brunner (45 jaar)
heeft er routine in gekregen
(Van een correspondent)
We vertrouwden eerst onze ogen niet, toen wij de vrouw met misschien
wel hot voor vrouwen zeldzaamste beroep op hot dek van een bergings
scheepje ontdokten, dat do haven van Meersburg aan het Bodenmeer
binnenliep. Aan een vijf meter hoge bok hingen de wrakstukken van een
vliegtuig. Onze nieuwsgierigheid gold echter niet de zojuist geborgen
Franse jager, die in 1945 in het Bodenmeer was gestort en nu van
tachtig meter diepte naar hoven was gehaald. Wij hadden vooral be
langstelling voor do bemanning van hot herglngssohip met aan liet hoofd
mevrouw Brunner. En we konden nauwelijks geloven, dat zij zelf alle
bergingswerk en de daarbij behorende onderwateracties leidt.
We maakteen een afspraak en de van allerhande soort uit het meer
volgende morgen vertelde mevrouw hebt gehaald, is het haast routine
Brunner, een 45-jarige Zwitserse uit geworden". Veel moeilijker vindt zij
het kanton Aargau: „Met de bergiug het werk onder water, waarin
van vliegtuigen hebben mijn beman
ning en ik geen moeilijkheden. Als
je al meer dan een dozijn machines
Geen „vervoers-kreukels"
meer in conf ectiekleding
Als U wel eens gezien hebt, hoe uit
een grote, maar smetteloos schone
vrachtwagen hele rijen japonnetjes-
aan-hangers een kledingmagazijn
werden binnengedragen, hebt U ken
nisgemaakt met het „hangend ver
voer".
Het is een niemv vervoerssysteem,
waarmee in september van verleden
jaar een bescheiden begin gemaakt
werd door fabrikanten en detail-ver
kopers van confectie. Het was uit
gedacht door het Produktiviteitscen-
trum van de Confectieïndustrie en in
praktijk gebracht door een groot
transportbedrijf. Volgens „Produkti-
viteitsnieuws", het blad van de Con
tactgroep Opvoering Produktiviteit,
biedt het nieuwe systeem (dat zo goed
voldoet, dat er nu al tien van die
„hang"-wagcns rijden) grote voorde
len aan fabrikant en detaillist.
Bij het vervoer in dozen kwamen er
vaak kreukels in de confectiekleding,
waardoor de artikelen aar. kwaliteit
verloren.
Voor de fabrikant biedt nu het han
gend vervoer: behoud van kwaliteit
van zijn produkt, besparingen aan
vei-pakkingsmaterialen en aan op
slagruimte van deze materialen, be
sparingen van tijd en mensen in de
expeditieafdeling, vooral bij grote
hoeveelheden langere verzendkosten
en de mogelijkheid om op korte ter
mijn te leveren.
Ook de detaillist heeft voordeel bij
deze manier van verzenden: Bespa
ringen aan ruimte voor de opslag van
de ontvangen goederen, besparingen
aan tijd van het uitpakken: persen en
uithangen zijn vervallen, kledingstuk
ken kunnen onmiddellijk in de ver
koop worden gegeven, snellere voor
ziening waardoor vlottere bediening
van de klanten.
Wat de nieuwe vervoermethode be
treft: De initiatiefnemers hebben erop
gev/ezen, dat dit n'euwe systeem al
leen i et g. oc\st mogelijke rendement
kan geven, indien alle confectiebe
drijven voor hun gehele produktie
eraan deelnemen.
We hopen wel, dat de kopers van con
fectie ook iets zullen kunnen werken
van alle produkticbesparingen
door een ervaren duiker terzijde
wordt gestaan. „Maar dat alleen is
het ook niet. Ik voer ook de onder
handelingen met Duitse, Oostenrijkse
en Zwitserse autoriteiten, die aan on
ze firma alle bergingsrechten op het
Bodenmeer hebben overgedragen".
En die firma? Die behoort toe aan
de 36-jarlgo broer van mevrouw
Brunner, die haar echter de moei
lijkste taken heeft toevertrouwd.
Dat deed hij drie jaar geleden, toen
mevrouw Brunner met een grote
mate van deskundigheid, die zij in
verschillende metaalverwerkende
bedrijven had opgedaan, naar huis
terugkeerde, „Ik heb daar niet al
leen kennis van metalen gekregen,
maar ook geleerd, hoe ie met bran
ders en ander gereedschap moet
omgaan", vertelt ze.
Tot het zuivere handwerk van de
berging behoort niet alleen het han
dig omgaan met een dreg, waarmee
de plaats van de gezochte stukken
wordt vastgesteld. Mevrouw Brunner
verstaat ook de kunst, de gevonden
delen op elke bereikbare diepte zo
handig in 'n stalen strik te „vangen",
dat zij zonder moeite omhooggehaald
kunnen worden. Wanneer aan de ge
vonden stukken onder water nog
meer kabels bevestigd moeten wor
den, gaat mevrouw Brunner naar de
duikkamer, die behalve drie duiker
pakken en een drukkamer ook een
diesel-lichtaggregaat bevat, en kleedt
daar vakkundig de duiker aan. Tij
dens het duiken heeft zij volledig de
leiding. In een aangrenzende werk
plaats op het bergingsschip toont zij
ons een keur van hulpapparaten, die
steeds aan boord zijn.
Drie uur na het neerstorten van een
Zwitserse straaljager in het Boden
meer verscheen enkele maanden ge
leden de bergingsboot „Jumbo". De
Zwitserse militaire autoriteiten had
den mevrouw Brunner ontboden om
naar het wrak te zoeken. Vier dagen
later was de opdracht volbracht. „De
volgende week ga ik een DO 24 bij
Seemoos uit het meer halen (wat in
middels geschied is). En dan ga ik
naar de oostelijke oever"", vertelt zij,
zoals een andere vrouw zegt, dat zij
een jurk voor haar dochtertje gaat
maken. In werkelijkheid is het mis
schien wel een van de gevaarlijkste
en zwaarste beroepen, die men zich
voor een wouw kan voorstellen.
Breien in een wagentje».
Breien in een autowij hebben
het nog nooit gedaan, maar het is
een idee. Zo dacht ook de breivere-
niging in Helmstedt (Duitsland) er
over en als bijzonderheid willen wij
U er direct bij zeggen, dat deze brei»
vereniging uitmannen bestaat.
Uitgaande van het motto „Je hebt
er geen idee van hoe rustgevend
breien wel is", gaf deze vereniging
onlangs Berlijnse automobilisten, die
de zonegrens bij Helmstedt passeer
den, een passend geschenk. Ieder
een, die in een auto zat, kreeg na
melijkeen knot mooie wol en
twee blinkende breipennen.
Met dit cadeautje wilden de breien
de mannen, naast een zekere propa
ganda voor de kalmerende invloed
van tikkelende naalden, nog jets an
ders bewijzen. Zij wensten door dit
pakte de verbondenheid aan te to
nen, die de bèwoners van de zone-
Srensstad hebben met die van Ber-
jn. Een sympathieke gedachte,
welke ook als zodanig werd ge
waardeerd, want al spoedig stond er
een file van wagens ongeduldig te
ronken om aan wol en pennen te
worden geholpen. Er moesten zelfs
„hulpkrachten" uit Helmstedt worden
geroepen om aan de grote vraag te
kunnen voldoen. Ieder knotje woog
vijftig gram en was juist genoeg
om in de rijtijd naar Berlijn twee
uur te worden opgebreid. Of er
ook nog een patroontje bij was, ver
meldt deze ware historie niet
f Advertentie)
Aan alle leeuwen en maagden
Let op!
Als uw eerste voornaam Olga is
en als u bovendien geboren bent
onder het teken van de leeuw
of de maagd, doch in ieder geval
In de maand augustus
schrijf dan nog heden aan
de N.V. LEIDSE
MATRfiSSENFABRIEKEN
Afd. 10 Postbus 16 Leiden
en u krijgt een charmante ver-
jaardagssurprisel Opgeven per
briefkaart: naam, voornamen,
geboortedatum, adres.
matrassen Y.g.g.V.
Eenvoudig, niet te duur, goed draag
baar is deze tuin-combinatieU ge
toond door de Franse actrice Nicole
Maurey. Het jakje is van lichtblauwe
chintz, bedrukt met donkerblauwe
bloemmotieven. De rok is eenvoudig
gehouden en gemaakt van grijze lin
nen. De sandalen en de „koelie"-hoed
zijn van stro.
U nooit vergeten dat zij regen als
een pretje beschouwen.
Of U nu thuis blijft, ergens in pen
sion gaat of gaat kamperen, zorg
dat de kinderen goede rubberlaarzen
hebben en waterdichte capes. Een
warme trui en een voorraadje wol
len sokjes horen daar natuurlijk bij.
Laat de kindere nooit langer met die
regenspullen lopen dan strikt nood
zakelijk is, maar hang en zet de kle
ding wel vlak bij de voordeur of bij
do tentuitgang (liefst onder een lui
fel, dan blijft de tent zelf droog
van binnen) zodat ze erin kunnen
schieten zodra ze maar even naar
buiten gaan.
Gaat U met vakantie naar het plat
teland, probeer dan een boer te vin
den, die het goed vindt dat uw kin
deren zijn bedrijf eens bekijken. Is
de afwisseling voor uw gezin juist
in het stadsleven gelegen, bezie dan
eens de mogelijkheid met uw kinde
ren een „aansprekend" bedrijf te
gaan bezichtigen.
Woont U in een ouderwets huis, dan
zullen ze geïnteresseerd zijn in mo
derne grote woonblokken, die voor
kinderen ook hun charmes kunnen
hebben. Woont U juist in zo'n recht-
toe-recht-aan-flatje, probeer dan
eens een oud grachtenhuis of een
kasteel met hen binnen te komen.
Lukt dat niet met bewoonde wonin
gen, dan zijn er altijd nog instellin
gen als het Openluchtmuseum en als
museum ingerichte kastelen.
Het gaat er maar om, dat ze eens
een heel andere kant van het leven,
ongedachte mogelijkheden, andere
gewoonten leren kennen. Dat maakt
de vakantie tot een belevenis, waar
op ze lang kunnen teren en waarop
ze later, al naar hun aanleg, mis
schien nog kunnen voortborduren.
U kent het plakplastlc wel, dat, In
mooie effen kleuren en ln allerlei speelse
ontwerpen, wanden en tafelbladen zo
kan opvrolijken. Het is gemakkelijk in
het gebruik ook, want als U het „achter
kantje" eraf trekt, plakt het zonder
meer. Om U geen enkel nieuwtje te ont
houden, vertellen we U, dat dit prakti
sche materiaal nu ook wordt bedrukt
met een dessin van bakstenen, in relief
nog wel, dus net echt. U kunt er hele
wanden of schoorsteenmantels mee be
kleden. Maar we zouden toch zeggen:
neem dan echte baksteen, of neem heel
Iets anders. Neem geen plastic dat niet
op plastic, maar op baksteen lijkt.
(Van. een medewerkster)
Parijse moderinenseu zijn zegt
men nogal jaloers op hun
Londense collega's, die de twee
beste mannequins ter wereld hebben:
koningin Elisabeth en haar zuster
Margaret Rose. Wat zij dragen is
toonaangevend voor heel Engeland.
De toiletjes, waarin zij verschijnen,
of dat nu in de schouwburg is of op
de paardenrennen worden altijd
naarstig bestudeerd.
Frankrijk heeft geen vorstenhuis. Eu
dus troost Parijs zich met de herto
gin van Windsor. Als zij wat nieuws
draagtkomt het in de krant, en dat
is dan een goede reclame voor de
ontwerper die in haar gunst viel. De
ze keer was het de jonge Ramon de
Morquez die handig zijn carriere
maakte. Hij begon met- alle buiten
landers die Parijs bezoeken zijn
hoedjes te tonen en met speciale
showtjes voor de dames van de am
bassades, die opgetogen waren over
zijn gedurfde creaties. Ramon de
Morquez rekent deze keer op een
koude winter, zijn collectie begon
met kozakkenmutsen en variaties op
de. hoeden van Czaar Peter, Cathan-
na de Grote en Iwan de Verschrik
kelijke. Eén van zijn dopjes heette
„Njet" en een klein simpel gedra
peerd bontmutsje ,JK".
De Morquez is een van de jongste
ontwerpers, een van de oud
sten té Jeanette Colombier, een
charmante eenvoudige vrouw, die
best weten icil dat se als modistetje
bij anderen begonnen is. Zo'n echte
Parijse midinette, met wat ambitie:
een 'eigen winkeltje. Dat heeft ze ttu
een heel chic winkeltje. Ze is nu
ruim vijftig nog ongetrouwd, doch
ze Jieeft haar 'hoedjes en.... haar
hondjes. Twee allerliefste hondjes,
dwergsnxousjes, die ze telkens kwijt
is en die se dan doorgaans weer te
rugvindt als ze het laatje van haar
schrijfbureautje opentrekt. Elk sei
zoen als wij Jeanette Colombier op
zoeken, komt ze naast ons zitten met
die twee smousjes zij eeti op
schoot en wij één. En elk seizoen zit
ten we dan rustig te kijken naar een
collectie die steeds wat meer verfijnd
is. Ze houdt van bloemen, juist als
het winter is. Natuurlijk kan men
's winters geen bloemen hoedjes bui
ten dragen doch al haar cocktail-
jurkjes hebben een boeketje. Op een
grijs fluwelen hoedje bijvoorbeeld
een bosje paarse viooltjes. Of op een
zwart hoedje een bloedrode roos van
zijde met van glas wat dauwdrup-
peltjas erop. Het merkwaardige is
dat juist die bloemenlwedjes de wat
oudere vrouw en zelfs de ronduit
oude vrguw zo chic staan: we hebben
het viOOfijeshoedje gezien op het
grijze kapsel van een vrouw van zes
tig.
Speels en ook gevaarlijk zijn de
grote hoeden, vooral op de tram,
met de grote spelden. Dat zijn
de hoeden die niet berekend zijn op
ons stormachtig klimaat, en die ons
daarom minder interesseren. De
meeste andere uit de Franse collec
ties n dat welze sluiten lekker
wai om het hoofd en soms hebben
ze zelfs heel gewoonoorklepjes
voor als liet vriest. De stof is dan
merendeels vilt, prachtig langharig
vilt in zachte tintenvelours en zach
te nieuwe wollen en zijden jerseys.
Ze laten merendeels het voorhoofd
vrij doch langs de slapen zakt de lijn
der hoedjes. Bijzonder populair zijn
déze keer de turbans, de cloches en
de toques en de baretten, Baretten
zijn soms als baretten van studenten,
soms als de muts van zwarte Piet
met van achteren veel ruimte voor
het haar. Een erg mooie turban heb
ben we gezien bij .Jane Blanchot, ge
maakt van rode zijde en gegarneerd
met. een klein glinsterend "byoux.
Nog meer turbans zagen we bij Jean
Patou als cocktailhoedjes. Voor ge
woon overdag bracht hij hoge cloches
met smalle randjes en als grapje 4e
homburg gegarneerd met een breed
zwart lint.
p^ose Valois kwam met baretten,
Ir recht op het hoofd gedragen, in
de meest felle tinten. Zij in
haar vrije tijd schilderes houdt er
van groen met paars te combineren,
of violet met blauw of geel. Bij Jean
Barthet hébben we een suikerbrood
bewonderd, doch niet begeerd. Gil
bert Orcel bracht drie soorten hoe
den, hoge hoeden, rond en recht,
kleine hoeden voor vrouwen die geen
hoge hoeden kunnen dragen en va
riaties van klein, laag, rond, bol en
groot, in nieuwe jerseys, en bontjes
en veertjes voor die vrouwen die wat
anders dan anders willen. Leuk was
zijn hoedje dat hij de gawaan" noem
de, van wit dons met zwarte fluweel
tjes als garnering.
Voor Pierre Balmain had madame
Germaine Legroux deze keer een col
lectie hoedjes ontworpen van duur,
erg luxueus bont en prachtig velours,
geïnspireerd op hoofddeksels van de
Dalai Lama en op pagodes uit hei
Verre Oosten; ze stonden bovenop
het hoofd met een afhangend voile-
tje. Voiletjes hebben we eigenlijk
■niet veel gezien, ze zijn te lastig
's winters als het regent. En dat
we het van nu aan droog houden ge
loven ze ook in Parijs niet.
Op
rijse hoedenmode 1959/60baret in
zioart-wittc tweed, afgezet met ko
raalrood jersey en zwart, lint, ont
worpen bij een creatie van Pierre
Balmain in deselfde tweed.
C iet OZOMO
ZIJ kwam even uit België een
dagje voor plezier naar Am
sterdam maar 's avonds
kwam de bus met één plaats onbe
zet in haar dorp terug. En het ont
stelde gezelschap heeft de harde
boodBchap moeten overbrengen: op
slag dood, en niemand treft enige
schuld.
Behalve haarzelf. Zij liep op de pont
voor de autobus langs, toen die in
botsing kwam met een vrachtwagen
daarvóór, door de schok van de me
rende pont Een ingedrukte borstkas
op slag dood het was afschu
welijk.
Is dat iets om nog eens op te halen
gedane zaken nemen immers geen
keer? Dat niet, helaas al hebben
die gedane zaken vaak wel een lange,
trieste nasleep van verdriet, zelfver
wijt, schade en geschokte zenuwen.
Maar is het zo overbodig om met dit
droevig ongeluk voor ogen, nog maar
weer eens met kracht en klem te
waarschuwen, vooral in een speciale
vrouwenkolom
Want het schijnt dat vooral vrouwen
met een aan misdadigheid grenzende
roekeloosheid door het levensgevaar-
Dzlenïelijk maat iïzitigendj
lijk pandemonium van onze huidige
samenleving zwerven, met een blind
doek voor en proppen in de oren. Zij
zien of horen geen gevaar, zij schij
nen er, nog onnozeler dan kinderen,
van overtuigd dat haar in elk geval
niets overkomen kan. Dat elk vehi
kel, hoe razend snel ook op gang,
wel even gedienstig binnen de meter
zal stoppen als zij belieft onverhoeds
over te 6teken.
Wie dagelijks om zich heen kijkt,
wie geregeld de kranten leest
en eens praat met deze en gene
die veel langs de weg is, komt tot de
verbazingwekkende conclusie: er is
een angstig groot contingent vrou
wen die niet alleen de permanente
schrik zijn van ieder die op wielen,
rijdt, maar die ook op onbegrijpe
lijke, onnadenkende manier met haar
leven spelen. Niet overwegende
blijkbaar, dat zij van dit laatste
maar één exemplaar te verliezen
hebben.
Het is evenwel niet uitsluitend een
febrek aan verkeersmentaliteit. Was
et maar waar, zou ik haast zeggen.
Misschien dat er dan, desnoods met
de harde hand der wet, nog wel enige
beterschap was bij te brengen.
En dat daargelaten: er blijft nog al
tijd de troost dat het ras op den duur
zal uitsterven: de jonge vrouwelijke
generatie is van de autoped af wel
zo met het moderne verkeer ver
trouwd, heeft er op school zo gron
dig onderwijs in gehad, met examen
en al, en voelt zich zo kiplekker ach
ter een stuur of op een scooter dat
wij die met een gerust hart, wat dat
betreft overal kunnen loslaten.
Maar de rest, de generatie die de
eerste automobiel nog stomverbaasd
beeft zien voorbijtuffen, die moeten
wij niet alleen telkens weer heelhuids
zien thuis te krijgen, maar ook heel
huids de onstuimig voortstormende
techniek binnenshuis doen overleven.
Want zij lopen maar, en zij fietsen
maar, en zij doen maar, tussen gie
rende remmen en snorrende appara
ten door om blijvend kippevel van
over te houden.
Mocht U zich soms van enige
aanleg in die richting bewust
zijn, en er vaag berouwvol van
overtuigd zijn, dat het in de dagelijk
se praktijk wel een tikje voorzichti
ger kon: laat U, wat ik U bidden
mag, dan voor de zoveelste keer nog
eens waarschuwen. Gedachtig aan
het afschuwelijk einde van die onbe
raden plezierreizigster op die Am
sterdamse pont.
Alles wat op wielen stéét, heeft de
neiging te gaan rijden. Vertrouw dus
geen enkel voertuig dat stilstaat, ook
al behoort het met een rem te zijn
vastgezet. Vertrouw die rem nóóit: U
hebt het ding niet in persoon gecon
troleerd. Neem het zekere voor het
onzekere en loop nóóit voor een stil
staand motorrijtuig langs. Stap ach
ter uit de bus en loop achterom als
U de rijweg moet oversteken.
Ook al staat er een queue van tien
meter lang om kaartjes te nemen bij
een en dezelfde chauffeur: dan r.cg
is die weg achterom het verstandigst.
Maak er eenvoudig een automatische
gewoonte van, de voorkant van zo'n
gevaarte-met-motor als levensgevaar-
ijk en hoogst onbetrouwbaar te be-
chouwen: het ding hééft in elk ge
val, door zijn gewicht alleen al, een
snelheid die de uwe ver overtreft.
En neem helemaal geen risico's in
een file van stilstaande voertuigen.
Slip niet op het nippertje tussen twee
achter elkaar wachtende auto's door:
het stoplicht kan plotseling versprin
gen op groen terwijl U het niet zien
kunt: of de voorste wagen kan door
allerlei oorzaak een paar decimeter
achteruit moeten. Hij zal dan zijn
achterbuurman nog niet raken, maar
U wel.
Hang geen volle boodschappentas
of een omvangrijk pak aan bet
stuur van uw fiets. Het kan
honderd keer goed gaan, maar de
honderste keer moet U plotseling
uitwijken, het stuur scherp om
gooien en voor U het weet heeft
het vermaledijde stuk ballast de zaak
geblokkeerd en tuimelt U dwars over
de rijweg.
Geef, en dat alstublieft duidelijk
zichtbaar, bijtijds aan dat U op die
zelfde fiets van richting wilt veran
deren. Ook als T.T volkomen rustig de
eerstvolgende rechterzijstraat wilt in
slaan.
Loop. vooral bij avond, als U dan be
slist langs een rijweg zonder voetpad
moet kuieren, altijd aan de linker
kant, U hebt dan geen last van het
achterop komend verkeer, en wat U
nadert ziet U hopelijk tijdig genoeg
aankomen om in de berm te" stappen.
SASKIA.