PAGim Zeldzaam vrouwenberoep: bergen van neergestorte vliegtuigen De nieuwe hoedenmode: ic warm en frivool "Z)an ozotiH) ZATEUD-. .w^ooTÜS 1859 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Vakantiefeesf' nog tegoed? Als U bij de late vakantiegangers behoort, boft U, omdat U het feest nog tegoed hebt, Laat U de voorpret "et vergallen door beduchtzaam- heid voor regen, nu de zomer zo lang mooi geweest is. Dit geldt vooral als U kinderen hebt, want als U die een fijne vakantie wilt bezorgen, mag Italië, land van zon en kleur, land van chianti en scooters, blijkt toch nog wel andere aspecten te hebben dan alleen lucht hartige, zoals de nuchte re noorderling vaak ge neigd is te veronderstel len. Een van die andere aspecten komt naar vo ren bij het zien van en kele flitsen van de ko mende wintermode, zo als de Italiaanse ontwer per zich die indenkt. Wellicht ook gaven de scooters, waarop een ieder zich hier het liefst voortbeweegt, aanlei ding tot het ontwerpen van deze ook voor Ne derland uiterst draag bare, heerlijk warme truien en vesten. De modieuze toets is te vinden in de enorm gro te rolkraag op de trui en in de witte, los in de mouwen bevestigde, manchetten met knoop in de kleur van de trui. Het vest heeft eveneens een grote kraag, in bre de ribbel gebreid, welk motief in zakjes en mouwboord is herhaald. De mouwen vertonen do nieuwe zeer lage inzet. Zwitserse mevrouw Brunner (45 jaar) heeft er routine in gekregen (Van een correspondent) We vertrouwden eerst onze ogen niet, toen wij de vrouw met misschien wel hot voor vrouwen zeldzaamste beroep op hot dek van een bergings scheepje ontdokten, dat do haven van Meersburg aan het Bodenmeer binnenliep. Aan een vijf meter hoge bok hingen de wrakstukken van een vliegtuig. Onze nieuwsgierigheid gold echter niet de zojuist geborgen Franse jager, die in 1945 in het Bodenmeer was gestort en nu van tachtig meter diepte naar hoven was gehaald. Wij hadden vooral be langstelling voor do bemanning van hot herglngssohip met aan liet hoofd mevrouw Brunner. En we konden nauwelijks geloven, dat zij zelf alle bergingswerk en de daarbij behorende onderwateracties leidt. We maakteen een afspraak en de van allerhande soort uit het meer volgende morgen vertelde mevrouw hebt gehaald, is het haast routine Brunner, een 45-jarige Zwitserse uit geworden". Veel moeilijker vindt zij het kanton Aargau: „Met de bergiug het werk onder water, waarin van vliegtuigen hebben mijn beman ning en ik geen moeilijkheden. Als je al meer dan een dozijn machines Geen „vervoers-kreukels" meer in conf ectiekleding Als U wel eens gezien hebt, hoe uit een grote, maar smetteloos schone vrachtwagen hele rijen japonnetjes- aan-hangers een kledingmagazijn werden binnengedragen, hebt U ken nisgemaakt met het „hangend ver voer". Het is een niemv vervoerssysteem, waarmee in september van verleden jaar een bescheiden begin gemaakt werd door fabrikanten en detail-ver kopers van confectie. Het was uit gedacht door het Produktiviteitscen- trum van de Confectieïndustrie en in praktijk gebracht door een groot transportbedrijf. Volgens „Produkti- viteitsnieuws", het blad van de Con tactgroep Opvoering Produktiviteit, biedt het nieuwe systeem (dat zo goed voldoet, dat er nu al tien van die „hang"-wagcns rijden) grote voorde len aan fabrikant en detaillist. Bij het vervoer in dozen kwamen er vaak kreukels in de confectiekleding, waardoor de artikelen aar. kwaliteit verloren. Voor de fabrikant biedt nu het han gend vervoer: behoud van kwaliteit van zijn produkt, besparingen aan vei-pakkingsmaterialen en aan op slagruimte van deze materialen, be sparingen van tijd en mensen in de expeditieafdeling, vooral bij grote hoeveelheden langere verzendkosten en de mogelijkheid om op korte ter mijn te leveren. Ook de detaillist heeft voordeel bij deze manier van verzenden: Bespa ringen aan ruimte voor de opslag van de ontvangen goederen, besparingen aan tijd van het uitpakken: persen en uithangen zijn vervallen, kledingstuk ken kunnen onmiddellijk in de ver koop worden gegeven, snellere voor ziening waardoor vlottere bediening van de klanten. Wat de nieuwe vervoermethode be treft: De initiatiefnemers hebben erop gev/ezen, dat dit n'euwe systeem al leen i et g. oc\st mogelijke rendement kan geven, indien alle confectiebe drijven voor hun gehele produktie eraan deelnemen. We hopen wel, dat de kopers van con fectie ook iets zullen kunnen werken van alle produkticbesparingen door een ervaren duiker terzijde wordt gestaan. „Maar dat alleen is het ook niet. Ik voer ook de onder handelingen met Duitse, Oostenrijkse en Zwitserse autoriteiten, die aan on ze firma alle bergingsrechten op het Bodenmeer hebben overgedragen". En die firma? Die behoort toe aan de 36-jarlgo broer van mevrouw Brunner, die haar echter de moei lijkste taken heeft toevertrouwd. Dat deed hij drie jaar geleden, toen mevrouw Brunner met een grote mate van deskundigheid, die zij in verschillende metaalverwerkende bedrijven had opgedaan, naar huis terugkeerde, „Ik heb daar niet al leen kennis van metalen gekregen, maar ook geleerd, hoe ie met bran ders en ander gereedschap moet omgaan", vertelt ze. Tot het zuivere handwerk van de berging behoort niet alleen het han dig omgaan met een dreg, waarmee de plaats van de gezochte stukken wordt vastgesteld. Mevrouw Brunner verstaat ook de kunst, de gevonden delen op elke bereikbare diepte zo handig in 'n stalen strik te „vangen", dat zij zonder moeite omhooggehaald kunnen worden. Wanneer aan de ge vonden stukken onder water nog meer kabels bevestigd moeten wor den, gaat mevrouw Brunner naar de duikkamer, die behalve drie duiker pakken en een drukkamer ook een diesel-lichtaggregaat bevat, en kleedt daar vakkundig de duiker aan. Tij dens het duiken heeft zij volledig de leiding. In een aangrenzende werk plaats op het bergingsschip toont zij ons een keur van hulpapparaten, die steeds aan boord zijn. Drie uur na het neerstorten van een Zwitserse straaljager in het Boden meer verscheen enkele maanden ge leden de bergingsboot „Jumbo". De Zwitserse militaire autoriteiten had den mevrouw Brunner ontboden om naar het wrak te zoeken. Vier dagen later was de opdracht volbracht. „De volgende week ga ik een DO 24 bij Seemoos uit het meer halen (wat in middels geschied is). En dan ga ik naar de oostelijke oever"", vertelt zij, zoals een andere vrouw zegt, dat zij een jurk voor haar dochtertje gaat maken. In werkelijkheid is het mis schien wel een van de gevaarlijkste en zwaarste beroepen, die men zich voor een wouw kan voorstellen. Breien in een wagentje». Breien in een autowij hebben het nog nooit gedaan, maar het is een idee. Zo dacht ook de breivere- niging in Helmstedt (Duitsland) er over en als bijzonderheid willen wij U er direct bij zeggen, dat deze brei» vereniging uitmannen bestaat. Uitgaande van het motto „Je hebt er geen idee van hoe rustgevend breien wel is", gaf deze vereniging onlangs Berlijnse automobilisten, die de zonegrens bij Helmstedt passeer den, een passend geschenk. Ieder een, die in een auto zat, kreeg na melijkeen knot mooie wol en twee blinkende breipennen. Met dit cadeautje wilden de breien de mannen, naast een zekere propa ganda voor de kalmerende invloed van tikkelende naalden, nog jets an ders bewijzen. Zij wensten door dit pakte de verbondenheid aan te to nen, die de bèwoners van de zone- Srensstad hebben met die van Ber- jn. Een sympathieke gedachte, welke ook als zodanig werd ge waardeerd, want al spoedig stond er een file van wagens ongeduldig te ronken om aan wol en pennen te worden geholpen. Er moesten zelfs „hulpkrachten" uit Helmstedt worden geroepen om aan de grote vraag te kunnen voldoen. Ieder knotje woog vijftig gram en was juist genoeg om in de rijtijd naar Berlijn twee uur te worden opgebreid. Of er ook nog een patroontje bij was, ver meldt deze ware historie niet f Advertentie) Aan alle leeuwen en maagden Let op! Als uw eerste voornaam Olga is en als u bovendien geboren bent onder het teken van de leeuw of de maagd, doch in ieder geval In de maand augustus schrijf dan nog heden aan de N.V. LEIDSE MATRfiSSENFABRIEKEN Afd. 10 Postbus 16 Leiden en u krijgt een charmante ver- jaardagssurprisel Opgeven per briefkaart: naam, voornamen, geboortedatum, adres. matrassen Y.g.g.V. Eenvoudig, niet te duur, goed draag baar is deze tuin-combinatieU ge toond door de Franse actrice Nicole Maurey. Het jakje is van lichtblauwe chintz, bedrukt met donkerblauwe bloemmotieven. De rok is eenvoudig gehouden en gemaakt van grijze lin nen. De sandalen en de „koelie"-hoed zijn van stro. U nooit vergeten dat zij regen als een pretje beschouwen. Of U nu thuis blijft, ergens in pen sion gaat of gaat kamperen, zorg dat de kinderen goede rubberlaarzen hebben en waterdichte capes. Een warme trui en een voorraadje wol len sokjes horen daar natuurlijk bij. Laat de kindere nooit langer met die regenspullen lopen dan strikt nood zakelijk is, maar hang en zet de kle ding wel vlak bij de voordeur of bij do tentuitgang (liefst onder een lui fel, dan blijft de tent zelf droog van binnen) zodat ze erin kunnen schieten zodra ze maar even naar buiten gaan. Gaat U met vakantie naar het plat teland, probeer dan een boer te vin den, die het goed vindt dat uw kin deren zijn bedrijf eens bekijken. Is de afwisseling voor uw gezin juist in het stadsleven gelegen, bezie dan eens de mogelijkheid met uw kinde ren een „aansprekend" bedrijf te gaan bezichtigen. Woont U in een ouderwets huis, dan zullen ze geïnteresseerd zijn in mo derne grote woonblokken, die voor kinderen ook hun charmes kunnen hebben. Woont U juist in zo'n recht- toe-recht-aan-flatje, probeer dan eens een oud grachtenhuis of een kasteel met hen binnen te komen. Lukt dat niet met bewoonde wonin gen, dan zijn er altijd nog instellin gen als het Openluchtmuseum en als museum ingerichte kastelen. Het gaat er maar om, dat ze eens een heel andere kant van het leven, ongedachte mogelijkheden, andere gewoonten leren kennen. Dat maakt de vakantie tot een belevenis, waar op ze lang kunnen teren en waarop ze later, al naar hun aanleg, mis schien nog kunnen voortborduren. U kent het plakplastlc wel, dat, In mooie effen kleuren en ln allerlei speelse ontwerpen, wanden en tafelbladen zo kan opvrolijken. Het is gemakkelijk in het gebruik ook, want als U het „achter kantje" eraf trekt, plakt het zonder meer. Om U geen enkel nieuwtje te ont houden, vertellen we U, dat dit prakti sche materiaal nu ook wordt bedrukt met een dessin van bakstenen, in relief nog wel, dus net echt. U kunt er hele wanden of schoorsteenmantels mee be kleden. Maar we zouden toch zeggen: neem dan echte baksteen, of neem heel Iets anders. Neem geen plastic dat niet op plastic, maar op baksteen lijkt. (Van. een medewerkster) Parijse moderinenseu zijn zegt men nogal jaloers op hun Londense collega's, die de twee beste mannequins ter wereld hebben: koningin Elisabeth en haar zuster Margaret Rose. Wat zij dragen is toonaangevend voor heel Engeland. De toiletjes, waarin zij verschijnen, of dat nu in de schouwburg is of op de paardenrennen worden altijd naarstig bestudeerd. Frankrijk heeft geen vorstenhuis. Eu dus troost Parijs zich met de herto gin van Windsor. Als zij wat nieuws draagtkomt het in de krant, en dat is dan een goede reclame voor de ontwerper die in haar gunst viel. De ze keer was het de jonge Ramon de Morquez die handig zijn carriere maakte. Hij begon met- alle buiten landers die Parijs bezoeken zijn hoedjes te tonen en met speciale showtjes voor de dames van de am bassades, die opgetogen waren over zijn gedurfde creaties. Ramon de Morquez rekent deze keer op een koude winter, zijn collectie begon met kozakkenmutsen en variaties op de. hoeden van Czaar Peter, Cathan- na de Grote en Iwan de Verschrik kelijke. Eén van zijn dopjes heette „Njet" en een klein simpel gedra peerd bontmutsje ,JK". De Morquez is een van de jongste ontwerpers, een van de oud sten té Jeanette Colombier, een charmante eenvoudige vrouw, die best weten icil dat se als modistetje bij anderen begonnen is. Zo'n echte Parijse midinette, met wat ambitie: een 'eigen winkeltje. Dat heeft ze ttu een heel chic winkeltje. Ze is nu ruim vijftig nog ongetrouwd, doch ze Jieeft haar 'hoedjes en.... haar hondjes. Twee allerliefste hondjes, dwergsnxousjes, die ze telkens kwijt is en die se dan doorgaans weer te rugvindt als ze het laatje van haar schrijfbureautje opentrekt. Elk sei zoen als wij Jeanette Colombier op zoeken, komt ze naast ons zitten met die twee smousjes zij eeti op schoot en wij één. En elk seizoen zit ten we dan rustig te kijken naar een collectie die steeds wat meer verfijnd is. Ze houdt van bloemen, juist als het winter is. Natuurlijk kan men 's winters geen bloemen hoedjes bui ten dragen doch al haar cocktail- jurkjes hebben een boeketje. Op een grijs fluwelen hoedje bijvoorbeeld een bosje paarse viooltjes. Of op een zwart hoedje een bloedrode roos van zijde met van glas wat dauwdrup- peltjas erop. Het merkwaardige is dat juist die bloemenlwedjes de wat oudere vrouw en zelfs de ronduit oude vrguw zo chic staan: we hebben het viOOfijeshoedje gezien op het grijze kapsel van een vrouw van zes tig. Speels en ook gevaarlijk zijn de grote hoeden, vooral op de tram, met de grote spelden. Dat zijn de hoeden die niet berekend zijn op ons stormachtig klimaat, en die ons daarom minder interesseren. De meeste andere uit de Franse collec ties n dat welze sluiten lekker wai om het hoofd en soms hebben ze zelfs heel gewoonoorklepjes voor als liet vriest. De stof is dan merendeels vilt, prachtig langharig vilt in zachte tintenvelours en zach te nieuwe wollen en zijden jerseys. Ze laten merendeels het voorhoofd vrij doch langs de slapen zakt de lijn der hoedjes. Bijzonder populair zijn déze keer de turbans, de cloches en de toques en de baretten, Baretten zijn soms als baretten van studenten, soms als de muts van zwarte Piet met van achteren veel ruimte voor het haar. Een erg mooie turban heb ben we gezien bij .Jane Blanchot, ge maakt van rode zijde en gegarneerd met. een klein glinsterend "byoux. Nog meer turbans zagen we bij Jean Patou als cocktailhoedjes. Voor ge woon overdag bracht hij hoge cloches met smalle randjes en als grapje 4e homburg gegarneerd met een breed zwart lint. p^ose Valois kwam met baretten, Ir recht op het hoofd gedragen, in de meest felle tinten. Zij in haar vrije tijd schilderes houdt er van groen met paars te combineren, of violet met blauw of geel. Bij Jean Barthet hébben we een suikerbrood bewonderd, doch niet begeerd. Gil bert Orcel bracht drie soorten hoe den, hoge hoeden, rond en recht, kleine hoeden voor vrouwen die geen hoge hoeden kunnen dragen en va riaties van klein, laag, rond, bol en groot, in nieuwe jerseys, en bontjes en veertjes voor die vrouwen die wat anders dan anders willen. Leuk was zijn hoedje dat hij de gawaan" noem de, van wit dons met zwarte fluweel tjes als garnering. Voor Pierre Balmain had madame Germaine Legroux deze keer een col lectie hoedjes ontworpen van duur, erg luxueus bont en prachtig velours, geïnspireerd op hoofddeksels van de Dalai Lama en op pagodes uit hei Verre Oosten; ze stonden bovenop het hoofd met een afhangend voile- tje. Voiletjes hebben we eigenlijk ■niet veel gezien, ze zijn te lastig 's winters als het regent. En dat we het van nu aan droog houden ge loven ze ook in Parijs niet. Op rijse hoedenmode 1959/60baret in zioart-wittc tweed, afgezet met ko raalrood jersey en zwart, lint, ont worpen bij een creatie van Pierre Balmain in deselfde tweed. C iet OZOMO ZIJ kwam even uit België een dagje voor plezier naar Am sterdam maar 's avonds kwam de bus met één plaats onbe zet in haar dorp terug. En het ont stelde gezelschap heeft de harde boodBchap moeten overbrengen: op slag dood, en niemand treft enige schuld. Behalve haarzelf. Zij liep op de pont voor de autobus langs, toen die in botsing kwam met een vrachtwagen daarvóór, door de schok van de me rende pont Een ingedrukte borstkas op slag dood het was afschu welijk. Is dat iets om nog eens op te halen gedane zaken nemen immers geen keer? Dat niet, helaas al hebben die gedane zaken vaak wel een lange, trieste nasleep van verdriet, zelfver wijt, schade en geschokte zenuwen. Maar is het zo overbodig om met dit droevig ongeluk voor ogen, nog maar weer eens met kracht en klem te waarschuwen, vooral in een speciale vrouwenkolom Want het schijnt dat vooral vrouwen met een aan misdadigheid grenzende roekeloosheid door het levensgevaar- Dzlenïelijk maat iïzitigendj lijk pandemonium van onze huidige samenleving zwerven, met een blind doek voor en proppen in de oren. Zij zien of horen geen gevaar, zij schij nen er, nog onnozeler dan kinderen, van overtuigd dat haar in elk geval niets overkomen kan. Dat elk vehi kel, hoe razend snel ook op gang, wel even gedienstig binnen de meter zal stoppen als zij belieft onverhoeds over te 6teken. Wie dagelijks om zich heen kijkt, wie geregeld de kranten leest en eens praat met deze en gene die veel langs de weg is, komt tot de verbazingwekkende conclusie: er is een angstig groot contingent vrou wen die niet alleen de permanente schrik zijn van ieder die op wielen, rijdt, maar die ook op onbegrijpe lijke, onnadenkende manier met haar leven spelen. Niet overwegende blijkbaar, dat zij van dit laatste maar één exemplaar te verliezen hebben. Het is evenwel niet uitsluitend een febrek aan verkeersmentaliteit. Was et maar waar, zou ik haast zeggen. Misschien dat er dan, desnoods met de harde hand der wet, nog wel enige beterschap was bij te brengen. En dat daargelaten: er blijft nog al tijd de troost dat het ras op den duur zal uitsterven: de jonge vrouwelijke generatie is van de autoped af wel zo met het moderne verkeer ver trouwd, heeft er op school zo gron dig onderwijs in gehad, met examen en al, en voelt zich zo kiplekker ach ter een stuur of op een scooter dat wij die met een gerust hart, wat dat betreft overal kunnen loslaten. Maar de rest, de generatie die de eerste automobiel nog stomverbaasd beeft zien voorbijtuffen, die moeten wij niet alleen telkens weer heelhuids zien thuis te krijgen, maar ook heel huids de onstuimig voortstormende techniek binnenshuis doen overleven. Want zij lopen maar, en zij fietsen maar, en zij doen maar, tussen gie rende remmen en snorrende appara ten door om blijvend kippevel van over te houden. Mocht U zich soms van enige aanleg in die richting bewust zijn, en er vaag berouwvol van overtuigd zijn, dat het in de dagelijk se praktijk wel een tikje voorzichti ger kon: laat U, wat ik U bidden mag, dan voor de zoveelste keer nog eens waarschuwen. Gedachtig aan het afschuwelijk einde van die onbe raden plezierreizigster op die Am sterdamse pont. Alles wat op wielen stéét, heeft de neiging te gaan rijden. Vertrouw dus geen enkel voertuig dat stilstaat, ook al behoort het met een rem te zijn vastgezet. Vertrouw die rem nóóit: U hebt het ding niet in persoon gecon troleerd. Neem het zekere voor het onzekere en loop nóóit voor een stil staand motorrijtuig langs. Stap ach ter uit de bus en loop achterom als U de rijweg moet oversteken. Ook al staat er een queue van tien meter lang om kaartjes te nemen bij een en dezelfde chauffeur: dan r.cg is die weg achterom het verstandigst. Maak er eenvoudig een automatische gewoonte van, de voorkant van zo'n gevaarte-met-motor als levensgevaar- ijk en hoogst onbetrouwbaar te be- chouwen: het ding hééft in elk ge val, door zijn gewicht alleen al, een snelheid die de uwe ver overtreft. En neem helemaal geen risico's in een file van stilstaande voertuigen. Slip niet op het nippertje tussen twee achter elkaar wachtende auto's door: het stoplicht kan plotseling versprin gen op groen terwijl U het niet zien kunt: of de voorste wagen kan door allerlei oorzaak een paar decimeter achteruit moeten. Hij zal dan zijn achterbuurman nog niet raken, maar U wel. Hang geen volle boodschappentas of een omvangrijk pak aan bet stuur van uw fiets. Het kan honderd keer goed gaan, maar de honderste keer moet U plotseling uitwijken, het stuur scherp om gooien en voor U het weet heeft het vermaledijde stuk ballast de zaak geblokkeerd en tuimelt U dwars over de rijweg. Geef, en dat alstublieft duidelijk zichtbaar, bijtijds aan dat U op die zelfde fiets van richting wilt veran deren. Ook als T.T volkomen rustig de eerstvolgende rechterzijstraat wilt in slaan. Loop. vooral bij avond, als U dan be slist langs een rijweg zonder voetpad moet kuieren, altijd aan de linker kant, U hebt dan geen last van het achterop komend verkeer, en wat U nadert ziet U hopelijk tijdig genoeg aankomen om in de berm te" stappen. SASKIA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 9