Zieke man als gijzelaar ingesloten
WAAROM HET REGENT
LONDENSE BOBBY'S NEMEN
LIJFWACHT IN BESCHERMING
REISBUREAUHOUDER WAS
POLITIE TE VLUG AF
G
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1959
Op instigatie
van zijn vrouw
De 60-jarige voormalige zwaarge
wicht bokser en zanger J. H. L. uit
Amsterdam, een ietwat omstreden
figuur die na de oorlog als politiek
delinquent in een kamp werd opge
sloten en daartegen later een brochu
re „Ik deed mijn plicht als Neder
lander" schreef, is vrijdag met ver
lof van de president van de rechtbank
op instignatie van zijn vrouw door
een deurwaarder van huis gehaald en
als gijzelaar ingesloten ïn het huis
van bewaring aan de Wetering
schans.
Volgens de huisarts en een specialist
van het O.L.V. gasthuis is deze man,
die wegens zijn grote kennis van tro
pische vissen en planten een goede
bekende van de Artis-directie is, ern
stig ziek. Hij heeft een longaandoe
ning, die gepaard gaat met hevige
benauwdheden. Zijn advocaat, mr. G.
Petersen, zal dan ook vandaag bij de
minister van justitie een verzoek in
dienen de gijzeling in een ziekenhuis
ten uitvoer te leggen.
In 1946, toen de heer L. van een on
vaderlandslievende houding tijdens de
oorlog wérd beschuldigd, liep zijn
vrouw met een 2-jarig dochtertje bij
hem weg. In de afgelopen dertien
jaar vroeg zij vele malen scheiding
van tafel en bed, die echter nimmer
werd toegewezen. Intussen nam de
heer L. een pleegdochter aan, die sa
men met hem een im- en exporthan-
del van tropische vissen en planten
begon. Deze zaak heeft bij aquarium-
bezitters en bij vaklieden een grote
naam. Deze zaak staat echter reeds
jaren op naam van de pleegdochter,
die er de enige eigenaresse van is.
Zij is getrouwd en thans 36 jaar oud.
In september van het vorige jaar be
gon mevrouw L. opnieuw een echt
scheidingsprocedure. Zoals gebruike
lijk kende de president van de recht
bank haar een provisionele alimenta
tie toe en wel van 125 per maand,
die slechts van kracht is, zolang de
procedure voortduurt. In de echt
scheidingsprocedure moet dan nader
worden vastgesteld of de man bij een
definitief uitgesproken echtscheiding
alimentatie moet blijven betalen en
hoe hoog deze zal zijn. Een soortge
lijke gang van zaken had zich ook bij
de vorige procedures reeds afge
speeld. Nimmer betaalde de heer L.
de alimitatie en nimmer maakte de
vrouw daar werk van. Haar advocaat
mr. Abel Herzberger, heeft in deze
laatste procedure de vorige maand
een kort geding aanhangig gemaakt
tegen de heer L., waarin de president
verzocht werd de gedaagde tot beta
ling van de alimentatie te dwingen op
straffe van gijzeling. De vice-presi
dent van de rechtbank, mr. W. C.
Hassoldt, wees deze vordering toe.
In enkele dagbladen hadden berichten
gestaan over de heer D. in verband
met de handel van tropische vissen.
In deze publikatïes werd de indruk
gewekt dat hij de eigenaar van de
zaak was. Wel staat vast dat dit on
juist is, doch de president voerde in
zijn vonnis aan, dat de gedaagde in
staat moet worden geacht ïn deze
zaak een zodanig inkomen te verwer
ven, dat het hem mogelijk moet zijn
de alimentatie te betalen. Bovendien
had het volgens de president op ge
daagde'» weg gelegen in de afgelopen
elf maanden vermindering- van de ali
mentatie aan te vragen zo deze.hem
te hoog voorkwam.
Vlassers naar minister over
Russische importmethoden
Op 19 augustus zullen vertegenwoor
digers van de vlasindustrie een on
derhoud hebben met de minister van
landbouw en visserij om de mogelijk
heid te bespreken de Russische im
portmethoden te beteugelen. Het mi
nisterie pleegt ook overleg over deze
kwestie met de betrokken ministers
van andere Westeuropese landen.
De Nederlandse vlasoogst staat er
vooral kwalitatief goed voor. Van de
droogte heeft het produkt vrijwel
niets geleden. Daarbij gaat het ge
rucht, dat in Rusland, dat de laatste
jaren de markt heeft overstroomd
met goedkoop vlas, de oogst er niet
zo best voorstaat. Ook schijnt het
gebruik van linnen nog steeds toe te
nemen; allemaal redenen dat er weer
enige hoop onder de vlassers leeft,
dat de crisis in het vlas zich dit jaar
niet zo sterk zal openbaren als het
vorige jaar. De moeilijkheden, die de
Nederlandse vlasindustrie door de
Russische vlasproducenten onder
vindt zijn reeds op het ministerie
voorgebracht.
De dood op de weg
Donderdagavond omstreeks zes uur
is op de weg Zeilberg-Deurne de 80-
jarige K. Janssen uit Mierlo dodelijk
verongelukt. De heer Janssen, die per
rijwiel in de richting Deume reed,
stak achter een passerende auto plot
seling de weg over en werd gegrepen
door een uit de tegenovergestelde
richting komende wagen.
Drie Joegoslaven over
de grens geleid
Vrijdagochtend zijn de drie Joego-
Slaven, die enkele weken geleden on
der een spoorwegrijtuig clandestien
in Den Haag arriveerden, over de
grens geleid. De minister van justitie
heeft geen termen aanwezig gevon
den om hen verder in ons land te la
ten verblijven.
Amerikaans soldaat vraagt
asiel in Oost-Duitsland
Een Amerikaans soldaat die op 8 ju
ni zonder verlof naar Oost-Berlijn
was gegaan, heeft daar politiek asiel
gevraagd, zo is vrijdag bekendge
maakt.
De soldaat Ernie F. Fletcher, 19 jaar
oud. legde een desbetreffende verkla-
i-ing af tegenover officieren van het
Amerikaanse leger in het Russische
bureau voor buitenlandse zaken te
Oost-Berlijn. Bij het onderhoud wa
ren drie Russische officieren aanwe-
De Amerikaanse officieren deelden
later mede dat Fletcher vastbesloten
scheen bij zijn besluit te blijven. Hij
zei een goede betrekking te hebben
bij een Oostduitse houtfirma.
/VVWwW*VVWV*W*WWV\A
Enige dagen geleden heeft
men in het lozingskanaal ach
ter de Centrale Hem weg te
Amsterdam een zeehondje ge
vangen. Het diertje dat naar
Artis is gebracht is daar duch
tig schoongemaakt daar het
geheel onder de olie zat. Nu
heeft het asiel gekregen in een
vijver in de dierentuinwaar
oppasser Rozendaal het onder
zijn hoede heeft genomen.
Minister antwoordt op
vragen over paratyfus
De minister van sociale zaken en
volksgezondheid a.i., prof. De Quay,
heeft in zijn antwoord op schrifte
lijke vragen van het Tweede Kamer
lid de heer Polak, betreffende de
omvang van de paratyfus-epidemie
te Amsterdam, medegedeeld dat in
de maanden juni en juli 1959 te
Amsterdam een duidelijke stijging
werd gecons'tateerd van het aantal
aangegeven gevallen.
In de week van 3 mei tot 9 mei was
het aantal aangegeven gevallen 6 en
in de week van 19 juli tot 25 juli 68.
De minister zegt in zijn antwoord
voorts dat men in Nederland in de
zomermaanden als regel een toene
ming van het aantal gevallen con
stateert. Dit jaar is deze toeneming
door de bijzondere weersomstandig
heden hoger dan in de vorige jaren.
Naast de epidemie in Amsterdam is
ook in Haarlem een epidemiologische
verheffing waargenomen.
Het totaal aantal besmette perso
nen sinds de tweede helft van juni
bedraagt hier meer dan honderd.
Evenals in Amsterdam is ook in
Haarlem het klinisch verloop van
deze ziekte niet van ernstige aard.
In andere steden of delen van het
land kan niet van een epidemie wor
den gesproken.
Besmet vlees moet op grond van de
voorlopige resultaten van het ondei'-
zoek waarschijnlijk als de voor
naamste bron beschouwd worden.
Maar de mogelijkheid is niet uitge
sloten, dat een van de oorzaken van
de epidemie gelegen is in geïmpor
teerde besmette bestanddelen van
veevoeder en in het bijzonder van
varkensvoeder.
Vrijdag heeft de Lon-
denso politie de bewa
king op zich genomen
van de vijf Britse regi
menten, die om de
beurt wacht lopen voor
de paleizen van de Brit
se koningin. De extra-
politiemannen bij Buc-
kinghampaleis staan er
niet omdat de souverei-
ne in gevaar zou zijn.
Zij zijn echter geroepen
om de befaamde gardis
ten te beschermen te
gen de toeristen, een
strijd die de gardisten
niet zelf kunnen voe
ren.
Donderdag patrouilleer
den dertig politieman
nen te voet en vier te
paard voor het paleis
om de gardisten de hel
pende hand te bieden.
Deze maatregel zal de
gehele verdere zomer,
zolang het toeristensei-
soen duurt, worden ge
handhaafd.
Dat dit hard nodig is
blijkt wel uit de ge
beurtenissen uit de af
gelopen dagen toen de
gardisten het wel heel
hard te verduren had
den. De mannen van de
Goldstream, Grenadier,
Scots, Irish en Welsh
Guards regimenten mo
gen namelijk nooit uit
de plooi komen, geen
woord zeggen, niet la
chen, niet reageren, wat
hun nieuwsgierige bela
gers ook zeggen of
doen.
Het enige wat zij mo
gen is van de ene post
naar de andere op het
trottoir voor het paleis
op en neer lopen. En
daar moeten zij zich la
ten welgevallen dat
kwajongens of kleine
meisjes hun paradepas
na-apen, anderen hen in
de weg lopen, fotogra
fen voor hen neerknie
len.
De gardisten kregen 't
wel erg te kwaad toen
de menigte een dezer
dagen door 't politiecor-
don brak en om de pa
leiswacht heen zwerm
de. Een gardist viel bij
na over een groep kna
pen die dichtbij hem
voor een foto poseerden.
Drie Duitse toeristen
werden door de politie
verwijderd, nadat zij
getracht hadden haar
tjes te trekken uit de
berenmutsen van de pa
leiswachten.
Een gardist heeft tien
dagen arrest gekregen
omdat een Amerikaan
se toeriste gezegd had,
dat hij haar geschopt
had.
De gedragingen van de
toeristen tegenover de
koninklijke lijfwachten
hebben aanleiding ge
geven tot een stroom
van ingezonden stuk
ken in de kranten.
„Geduwd, vertrapt, ver
nederd waarom moe
ten onze soldaten een
dergelijke behandeling
ondergaan?" vroeg de
Daily Sketch zich in 'n
hoofdartikel af, „de
gardisten zijn er niet
om de bezoekers to
amuseren.... Na wat ge
beurd is met de ene,
wiens laars in de weg
kwam van een Ameri
kaanse ma, moeten zij
letterlijk kijken waar
zij lopen. We moeten
aan deze beschamende
tonelen een einde ma
ken".
KWAM VERPLICHTINGEN NIET NA
Vakantiegangers wachtte
bittere teleurstelling
De 39-jarige reisbureauhouder J. van
D. uit Uithoorn, die met zijn „Chalet
dienst Austria" talloze Nederlandse
vakantiegangers heeft gedupeerd, is
tot nu toe niet opgespoord. De Oos
tenrijkse politie heeft woensdag op
verzoek van Intcrpul, die door de
politie te Uithoorn was ingeschakeld,
gepoogd Van D. te arresteren.
Toen men om 4 urn- 's middags bij het
pension aanbelde, vaar hij verblijf
hield, bleek dat hij een uur tevoren
was verdwenen. Van de pensiorrhou-
Good morning! Good after
noon!" Ik groet mijn buren
graag, als ik ze op straat
ontmoet. Het geeft me zo'n gevoel
dat ik in een dorp woon waar al
len elkaar kennen. Helemaal on-
Engels kan mijn gewoonte niet
zijn: ze heeft immers een naam,
in 't Engels. „Passing the time of
day", noemt men zo'n vluchtige
groet. Hij varieert immers naar
mate het ochtend, middag of
avond is. Je overhandigt dus, in
zekere zin, de tijd van de dag.
Mijn gedachte, bij dat soort groet,
is dan ook: „ik wens dat je och
tend, je middag, je avond, goed
mag zijn prettig dus, of nut
tig, wat weet ik, in ieder geval,
zoals je 't zelf wenst".
Nu is de reactie op mijn groet van
verscheiden aard. Ze hangt eigen
lijk af van de klasse van de men
sen die ik begroet. Zoveel hangt
nog van klasse af. Met een tikje
verwondering las ik onlangs in
een Nederlands blad, dat men in
Engeland bij 't eten zijn linker
hand onder de tafel, hangend of
op de knie rustend, hield. Hè,
dacht ik, dat heb ik nog nooit
door prof. G. J. Renier,
Londen.
He
meegemaakt. Vrijwel al het eten
gebeurt hier met twee handen. De
enkele operaties die eenhandig
geschieden, met de rechterhand
dus, gebeuren terwijl de linker
hand naast het bord, OP de tafel
rust. Tot ik opeens bedacht, dat
bij de kleine burgerij die gewoon
te van „onder de tafel" nog wei
eens te bespeuren valt. Ja, klasse
maakt nog een heel onderscheid.
Zo is er de kwestie van het ge
baar. De bourgeois is stijf, heeft
weinig gebaren. Maar in de arbei
dende stand wordt, ook al niet
overal, maar veel, toch gegesticu
leerd.
Zo hangt ook het antwoord op
mijn „goeje morgen" af van de
vraag wie ik gegroet heb. De
mensen uit de mooie huizen ant
woorden met een nuchtere her
haling van mijn groet. Zo 't idee:
nu ja, als ik zweeg was ik onbe
schaafd. Dus hier heb je 'm: good
morning. Of korter: „morning".
Ja. passing the time of day. Maar
de andere mensen doen heel wat
anders. „Ja hè, mooi IS-ïe" of
wel: „Nou zo mooi is-ie ook weer
niet". Kortom, we hebben langs
elkaar heen gepraat. Mijn groet
was, zoals ik zei, een wens. Hun
antwoord is een korte meditatie
over het weer.
Ik wil anders niet beweren dat
enkel de mensen in de kleine hui
zen aan het weer denken en er
over praten. In landen zoals de
onze. met hun wispelturig klimaat,
geeft het weer steeds aanleiding
tot bespiegeling en conversatie.
En wat bleef er over, als men 't-
weer niet in de conversatie toe
liet. Hier in Engeland gelden al
zoveel verboden op dat gebied.
Men spreekt niet over zichzelf.
•Wie zei ook weer: „le moi est
halssable" Nu. die regel geldt
hier zeker tenminste, in de
mooie huizen. Want dat is ook al
weer een klasseregel. Men spreekt
ook niet in zulke kringen over
persoonlijke aangelegenheden,
over geld; over politiek of gods
dienst. Wat blijft er over? Sport
en het weer. Ach ja, er zijn krin
gen waar over boeken, schrijvers,
kunst kan worden gepraat. Maar
eigenlijk vindt de gewone Engels
man dat toch maar geaffecteerd.
et weer blijft hoofdschotel, en
wat een banket van hoofd
schotels hebben we geduren
de de laatste maand mogen hou
den! We beleven een van die
ouderwetse zomers U ook,
meen ik die we langzamerhand
aan 't vergeten waren, zomérweer
dat echt zomers is, zonneschijn
waar je van kunt genieten, in deze
nieuwe tijden waarin dames de
zon niet meer als vijand beschou
wen, en hem eer in bikini's be
groeten dan onder een parasol aan
zijn stralen trachten te ontkomen.
Nog wordt er over het weer ge
praat, nog klagen de mensen,
want helemaal tevree zijn ze
nooit.
Waar gepraat wordt worden
dwaasheden uitgekraamd. Dat we
ten we sedert we ontdekten dat
zwijgen goud is. Eén dwaasheid
was met het mooie weer de we
reld uit of dat verbeeldde ik me
tenminste. Een paar jaar lang
hebben we immers moeten luiste
ren naai- degenen die wisten te
verkondigen dat al dat slechte en
natte weer van de kern- en wa
terstofbommen kwam. Al die stra
ling: geen wonder van dat weer!
Ik houd ook niet van die bommen,
maar de theorie van de bommen-
nattigheid heb ik nooit kunnen
slikken. En, zie je wel. dacht ik,
nu is die dwaasheid tenminste uit.
Maar een paar dagen geleden las
ik een ingezonden stuk in de
krant. „Al die uitersten", vertelde
de briefschrijver, „nu weer te nat,
tegenwoordig dat teveel van
droogte en hitte, komt van de
bommen..." De mensen hebben
altijd een neiging gehad om te
menen dat het weer van vandaag
anders is dan het weer van de
goede oude tijd. En daar, moet
ik bekennen, spant onze taal,
en dus ons volk, die hem ge
maakt heeft, de kroon. Wij weten
zelfs het weer af te schaffen.
Want als we nu helemaal niet
van het weer van vandaag hou
den. dan zeggen we „Geen weer,
hè!" Daar hebben de Engelsen nog
niet aan gedacht.
r bestaat nog een ander soovt
praten over het weer, iets
dat niet tot de conversatie
behoort, of het moest zijn dat men
over de tekortkomingen van dat
soort weer-gepraat converseert.
„Het Air Ministry had het weer
mis met de weervoorspelling". Of
„De B.B.C. heeft weer een flater
begaan!" Want de officiële weer
berichten, die in de nieuwsbulle
tins worden opgenomen, worden
vaak op rekening gezet van de ra
dio, die eenvoudig een boodschap
doorgeeft. Het is wel merkwaar
dig hoe weinig mensen de weer
berichten in de zin en in de geest
waarin ze gegeven worden willen
aanvaarden.
E'
Weerberichten en voorspellingen
zijn een aspect van de meteorolo
gie. En dat is nog een betrekkelijk
jonge wetenschap. Een weten
schap die wij, moderne mensen,
onder onze ogen hebben zien op
komen en zich ontwikkelen. Wat
is een wetenschap, wat is weten
schap? Ondanks de naam en
laat ons toch nooit vergeten dat
•een naam taal is, en taal een heel
primitief werktuig betekent
wetenschap niet het weten, maar
het stelselmatig opbouwen van
voorlopige kennis door waarne
ming, met als toetssteen van die
kennis het experiment, of de voor
spelling. Experiment, wanneer
men de zaken in handen heeft,
wanneer men in het laboratorium
de bij de waarneming geldende
omstandigheden precies kan her
halen. Dat is met het weer, of met
de sterrenkunde, niet het geval.
Daar voorspelt men. Komt de
voorspelling uit, dant wordt de
kennis waaraan zij vorm heeft ge
geven minder voorlopig; loopt het
spaak, dan leert men er ook uit.
Een mislukte voorspelling geeft
aanleiding tot wijziging van tot
nog toe geldende „kennis". Waar
om liep het spaak? En kan men
die vraag beantwoorden, dan is de
wetenschap weer een stapje voor
uit.
Er zijn nog zoveel onvoldoend be
kende factoren in de meteorologie,
die om ons nog onvoldoend beken
de redenen door elkaar lopen. Ver
ticaal boven onze hoofden gebeu
ren er wellicht ongehoorde din
gen: orkanen, wervelwinden, en
nu en dan komen die, wie weet
hoe en waarom, naar beneden
buitelen. We hebben nog zoveel
te leren!
Waarom, zal men vragen, die nog
zo onbetrouwbare voorspellingen
dan gepubliceerd? Wacht tot U
het weet, o weervoorspeller!
Neen, zo gaat het niet in het le
ven. Waar haalden de degelijke,
ernstige wetenschapsmensen die
het weer bestuderen en er steeds
meer van afweten het geld voor
hun experimenten, voor hun waar
nemingen, als ze de samenleving
niet doen inzien dat ze nuttig en
zelfs onontbeerlijk zijn? De we
tenschap dient de waarheid. Ze
ker. Maai- als dat haar enige ob
ject was, had ze maar een schraal
bestaan. Wetenschap is ook dienst
van de samenleving, en enkel
daarom neemt de samenleving er
notitie van. Weerberichten, dus
maar, om de zeevaart en de lucht
vaart en de landbouw te dienen.
En de hotelindustrie ook al. Maar
toch blijft het wetenschap, d.w.z.
steeds minder slecht raden.
Wie onbevooroordeeld het werk
van de meteorologen gadeslaat
zal toch moeten toegeven dat ze
steeds in mindere mate de bal
misslaan. Ja, het is'mooi om zo'n
wetenschap in wording te obser
veren. Al kost het ons dan wel
eens een nat pak omdat we te
lichtgelovig zijn geweest. Vrien
den, leve de wetenschap!
Maar toch leeft in ons nog steeds
de oude Adam: de onwetenschap
pelijke, voorwetenschappelijke,
kinderlijk bijgelovige mens. Wilt
U een bewijs? Het mooie weer is
voorbij: we hebben nu regen en
der had hij geld geleend met de me
dedeling dat hij dit nodig had voor
zijn terugreis naar Nederland. Afge
wacht dient te worden of hij inder
daad naar Uithoorn terugkeert.
Intussen is uit een recente brief, waar
mee hij tien gulden aan zijn vrouw
stuurde, gebleken dat hij weet wat
hem boven het hoofd hangt. Zijn
vrouw verblijft op het ogenblik in
Haarlem. De twee kinderen zijn in
Uithoorn.
Vooruit betalen
Van D. plaatste in de afgelopen lente
advertenties in diverse bladen waarin
hij kamers, landhuisjes en chalets in
Oostenrijk te huur aanbood. Hij
kreeg talloze gegadigden, die hij allen
vooruit de huursom liet betalen. In
derdaad had hij in Oostenrijk een aan
tal woningen voor dit doel gehuurd,
maar al spoedig bleek dat hij in tien
tallen gevallen één chalet gelijktijdig
aan ettelijke families verhuurd had,
zodat vele Nederlandse gezinnen in
Oostenrijk een bittere teleurstelling
wachtte.
Sommigen keerden meteen terug, an
deren die over meer geld beschikten,
zochten een eigen onderdak. Van D.
had in Wenen -een zogenaamd hoofd
kantoor, dat was gevestigd in een
winkel van een Nederlander, die met
een Oostenrijkse getrouwd is. Deze
zat met de handen in het haaT en riep
de eerste maal Van D. te hulp. In
middels was de Weense politie er al
in gemengd, doch deze liet hem gaan,
toen hij verklaard had dat alles op
een administratieve vergissing be
rustte en hij de gedupeerde familie
söhadeloosteümg beloofde.
Intussen heeft Van D. nu diverse
personen en firma's voor bedragen
gedupeerd, die in de tienduizenden
guldens lopen. Hij was het vorig
jaar met zijn chaletdienst begon
nen, maar exploiteerde intussen een
autorijschool in Uithoorn, waarvoor
hij op afbetaling vier nieuwe wa
gens en twee scooters had gekocht.
Een fïnancieringsbedrijf in Utrecht
verstrekte hem daartoe circa f 35.000
waarvan hij volgens de rijkspolitie
te Uithoorn maandelijks circa f 1500
moest afbetalen.
Verkocht
Dat hij in een plaatsje van 9500 inwo
ners daartoe niet voldoende rijlessen
wist te geven, mag geen verwondering
baren.
Toch begon hij af te lossen, maar toen
er nog f 25.000 open stond bleef hij
in gebreke. Verhaal bleek niet meer
mogelijk, want de auto's en de scoo
ters had hij inmiddels verkocht. De
politie beschouwt hem als iemand die
graag grote zaken doet en waarschijn
lijk gaarne zonder fraude zijn reis
bureau voor Oostenrijk in stand had
willen houden, maar die daartoe geen
kans ?,aig, omdat hij de contanten
miste die' nodig zijn voor de betaling
van de eerste kosten.
Behalve zijn schuld aan de finau-
Meer werkloosheid door
toevloed scholieren
In de werkloosheid in Nederland
deed zich in de maand juli enige stij
ging voor. Het aantal werkloze man
nen steeg van 41.836 tot 44.737. De
bezetting van de aanvullende wer
ken verminderde in verband met do
seizoemverkzaamheden in de land
bouw van 11.114 tot 9.803. De gere
gistreerde arbeidsreserve nam dien
tengevolge toe van 52.950 tot 54.540,
aldus een communiqué van het mini
sterie van sociale zaken en volksge
zondheid.
De stijging werd veroorzaakt door
dat een groot aantal jongelui zich
na beëindiging van de schooloplei
ding als werkzoekende bij een ar
beidsbureau heeft laten inschrijven.
Het aantal ingeschrevenen in deze
categorie jeugdigen steeg hier
door van 1164 tot 5303. Het aantal
oudere ingeschreven werkzoekenden
daalde met ruim 2500.
Deze daling is behalve aan de bijzon
dere gunstige seizoenomstandighe
den toe te schrijven aan een verdere
verbetering van de algemene werk
gelegenheidssituatie. Het voor het
normale seizoen gecorrigeerde cijfer
van de geregistreerde arbeidsreserve
daalde dan ook van 71.000 tot 68.000.
Uit 16 meter hoge kraan
gevallen en gedood
Vrijdag is te Rotterdam de 33-jarige
timmerman D. van Dijk, wonende He
rensingel te Haarlem, door een on
geval om het leven gekomen. Hij ver
richtte aan de Waalhaven werkzaam
heden op een zestien meter hoge
kraan. Opeens viel hij naar beneden
en werd zo ernstig gewond, dat hij
enige tijd later overleed.
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
Filmster verhuist uit
dienstbodennood
De bekende filmster Zsa Zsa
Gabor gaat Hollywood „voor =e
?oed" verlaten, om zich in New f|
'ork te vestigen. Zij wil haar
huis in Hollywood verkopen en
een flat in New York betrek-
ken. n
De reden van haar besluit is de
lienstbodennood in Hollywood.
„De dienstboden in New York
zullen wel slecht zijn, maar in
een flat heb je er maar een
paar nodig", aldus luidde haar
niet optimistische commentaar.
Zsa Zsa Gabor is uit Napels,
waar zij een filmrol heeft ver-
vuld, in de Verenigde Staten te-
ruggekeerd.
cieringsmaatschappij te Utrecht en de
oplichting van vele Nederlandse va- j
kantiegangers zijn er tenslotte nog de
vorderingen van enkele dagbladen,
waarin hij zijn advertenties heeft ge
plaatst. Ook deze lopen in de duizen
den guldens.
on.weer, lagere temperaturen, en
buien,
de meert roert heuren steert
april doet wat hij wil
vertefde ons Vader Cats. En 't is
hier eind juli echt een Catsige
„meert" geworden. Maar weet U
waarom? Spreek niet van depres
sies en anticyclonen. Neen! Ik heb
een kraan van de waterleiding in
mijn tuin laten plaatsen, en ik
heb een lange, mooie, plastieken
waterslang aangeschaft om de
tuin te besproeien. „Ja, jij hebt
erom gevraagd", zeggen mijn bu
ren die net met vakantie gaan. En
al schrijf ik nog zo braaf over
meteorologie en wetenschap, toch
moet ik eerlijk bekennen dat ik
het met ze eens ben.
Er zijn zwembaden en zwembaden:
deze kleine Japannertjes ontvluch
ten de hitte in een straatgoot welke
door een handige vader afgesloten
en met water gevuld was. Het bad
moge U misschien niet aanlokken
de kereltjes genoten buitensporig!
