PAGINA
Italiaanse wintermode: „ruimte
voor individuele expressie"
Het beste voor
algehele huidver
zorging - tegen
zonnebrand, bla
ren, insektenbeten
Dan ozcnni
C tot OZOMD
r
Amsterdammertjes stellen eigen kattekwaad
op schrift
ZATERDAG 25 JULI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE
COURANT
11
I
Mode uit Praag, waar dezer dagen
een grootscheepse modeshow is ge
houden: links een zomerkombinatie
voor heren, ontworpen door een Tsje-
choslowaaks herenmodehuis; rechts
een combinatie van rok en blouse
waarover een brede zwarte ceintuur
wordt gedragen, terwijl de zwarte
blouse met een grote witte kraag is
verlevendigd. Dit modelletje is een
voorbeeld van de huidige Bulgaarse
mode
Parijs: iets langere rokken?
(Van onze redactrice)
AI zwijgt het modecentrum Parijs nog tot aanstaande maandag
over de komende wintermode: de Italiaanse modewereld heeft
haar denkbeelden over die mode tijdens de afgelopen week reeds
bekend gemaakt. En zelden zal een wintermode gelanceerd zijn
bij een zo uiterst zomerse temperatuur als ditmaal 't geval was
Overigens is ook in Parijs, zoals te doen gebruikelijk, een en ander uit
gelekt over de plannen welke de beroemde Franse couturiers ditmaal
voor het silhouet van de Europese vrouw hebben beraamd. Die uitge
lekte bijzonderheden komen hierop neer: het silhouet zou langer worden,
en de rokken zouden dan ook enkele centimeters in lengte toenemen; de
taille zou op de normale plaats zitten en wel gemarkeerd, echter vooral
niet ingesnoerd mogen worden; de modekleuren voor komende herfst
zouden kastanjebruin en fuchsia zijn. Voorts fluistert men over mantels
met enorme kragen welke de hals vrijlatenover lichte hoedjes-voor-
overdag, en over een zéér overdadige avondkleding, dikwijls naar Oos
terse motieven ontworpen.
Langere rokken en een terugkeer naar „de klassieke proporties van het
vrouwelijk figuur" worden genoemd als de voornamste kenmerken van
de herfst- en wintercollecties der Italiaanse haute couture.
In Rome heeft het modehuis Luciani
deze kenmerken verwerkt in een col
lectie, waarin vooral de eenvoud van
goedgesneden kostuums en mantels
opviel. De mantels waren enigszins
wijd, hadden brede kragen, iets kor
tere mouwen dan vorig seizoen, en
allemaal een duidelijk aangegeven
taille. Luciani heeft voor de werken
de vrouw ensembles ontworpen wel
ke zowel voor kantoorwerkzaamhe
den als voor cocktailparties bruik
baar zijn. Korte nauwsluitende tu
nieken, gedragen over nauwe rokken,
wisselden de klassieke mantelpakken
in deze collectie af.
Ontwerpster Gattinoni heeft de rok-
zoom drastisch verlaagd: tot vier a
vijf inch onder de knie. Ook zij ac
centueerde de taille, bijvoorbeeld
door het aanbrengen van strakke le
deren ceintuurs op wollen kostuums,
in bleke tinten, waarvan de jasjes
over de heupen iets verwijd waren.
Fluweel, kant en enorme vossenkra-
gen voerden de boventoon in haar
collectie.
Peruviaanse klederdrachten hebben
ontwerper Antonio de Luca geïnspi
reerd bij het maken van de winter-
mode-1959. Poncho's en bizarre hoe
den geven zijn collectie dan oolc een
uitgesproken Indiaans aanzien; dooi
de contrasterende ceintuurs en pan
den om het middel kreeg bijna ieder
model het aanzien van deux-pièces.
Dit rok-en-blouse idee was ook bij de
avondjaponnen consequent doorge
voerd.
Ook in de collectie van het Romeinse
modehuis Barbara bleken de rokzo-
men verlaagd te zijn: twee drie
centimeter werd aan de lengte toege
voegd. De hoeden in deze collectie be
tekenden een verlenging van het
vrouwelijk silhouet van 15 tot 20
centimeter; ze leken op koepels, kol
bakken en vogelnestjes en waren ge
maakt van vilt, veren en gedrapeer
de tule. Zachtgetailleerde kostuums
met gedrapeerde of opstaande kra
gen werden voor overdag getoond,
mantelpakjes waren vaak gecombi
neerd met blouses van brokaat of
fluweel.
Uitgesproken Italiaans was wel de
colectie „Tessatrice dell'Isola", die
en vele warme tinten vertoonde. Bont
ziet men in de meeste Romeinse win
tercollecties; het ene modehuis
brengt enorme bontkragen en bont-
hoeden die in Siberië niet zouden
misstaan (ze contrasteerden wel
scherp met de harembroeken en exo
tische tunieken in dezelfde collec
tie!); het andere blijkt te hebben te
ruggegrepen op de dertiger jaren,
compleet met cloches, diepe bontkra-
f en en een „sophisticated" silhouet,
n weer een andere collectie zag men
een combinatie van brede schouders,
hoge kragen en iets verlaagde tail-
les.
Als een nog belangrijker mode
centrum dan Rome geldt voor ve
le buitenlandse inkopers de stad
Florence, en ook daar zijn deze
week de wintermodegeheimen
1959/1960 onthuld. In Florence,
waar do Italiaanse haute coutures
een kleine tien jaar geleden is ge
boren, werken jonge begaafde mo
de-ontwerpers van wie dikwijls is
gezegd, dat zij hun beroemde Pa-
rijse collegas naar de kroon ste
ken, en dikwijls zelfs overvleuge
len. In hun tot nu toe getoonde
collecties heeft zich nog geen dui
delijke lijn afgetekend: Italië's
toonaangevendo ontwerpers wil
len de Europese vrouw blijkbaar
ruimschoots „gelegenheid voor in
dividuele expressie" laten!
Nu de zomer maar duurt en duurt, zal het wellicht nodig zijn
om ook de garderobe van kleine en grote dochters met een
extra zomerjurkje aan te vullen. Voor wie tot dit doel in de
uitverkoop een voordelig couponnetje .eeft gekocht, hierboven
enkele ideeën voor de verwerking van zo'n lapje. U ziet het:
de tekenaar heeft aan alle leeftijden gedacht!
Zo brengt Marucelli een O-lijn (af
rondende lijnen), een I-lijn (recht
silhouet) en een X-lijn (modellen met
duidelijk aangegeven tailles); deze
ontwerper laat de modieuze vrouw
vrij in het kiezen van haar eigen sil
houet. Antonelli brengt een „gazel
le-lijn", gekenmerkt door interes
sante halslijnen en lagere tailles,
welke vaak met brede leren cein
tuurs worden geaccentueerd, begin
nend in de taille en reikend tot op de
heup. Kleuren voor overdag zijn hier
middelgrijs, donkergrijs en donker
grijs gemêleerd met rood-paars.
Bij Schuberth tot wiens cliëntèle
onder andere prinses Soraya en Gina
Lollobrigida behoren zijn de rok
ken opvallend; ze hebben draperieën,
panden, ruches, plooien en stroken.
Het middeltje van de „Schuberth-
vrouw" is heel slank 45 centime
ter! en haar décolleté's zijn diep...
Bij de mantels is hier de nauwslui
tende koetsiersjas favoriet, vaak in
zenvenachtste lengte.
Grijze tinten voor overdag ziet men
ook bij Carosa, die voorts veel met
nauwsluitende lederen ceintuurs
werkt, en grote mantels van zachte,
uitstaande kragen voorziet.
De accessoires bij deze Italiaanse
herfstmode-1959: een schoentje waar
van de hak in een seconde tijds kan
worden afgenomen en dat bestemd is
vrouwelijke automobilisten, die thans
met „flats" kunnen eiiaufferen en
met hooggehakte schoentjes uit haar
wagen kunnen stappen; handtassen
ter grootte van een handkoffer, spe
ciaal ontworpen voor uitstapjes; gro
te dunne enveloppe-tassen die voor de
stedelinge bestemd zijn; handschoe
nen in een vrijwel onbeperkt aantal
variëteiten, ingezet met petitpoint,
veren, gouden manchetjes, en van
opengewerkt leer.
Voor liefhebbers van
sterke koffie....
Van een half ons koffie, een ons sui
ker, een halve liter water en een
mespuntje zout maakt U genoeg kof-
fie-extract voor twintig koppen. In
(goed met een kurk afgesloten) fles
of flesjes meegenomen, stelt het ook
tijdens een dagje-uit in staat, vele
mensen gezellig bij U op de koffie te
laten komen.
Er zijn verschillende manieren om
extract te maken. De volgende heb
ben wij ontleend aan het Voorlich
tingsbureau van de Voedingsraad. U
moet dan volgens dit recept de sui
ker in de koekepan donkerbruin bran
den en er dan de helft, let wel de
helft van de gemalen koffie mee ver
mengen. Daarna gaat het water er
bij. Dit mengsel verhit U totdat alle
caramel is opgelost, maar zonder dat
het hard gaat koken.
De rest van de koffie doet U met
het mespuntje zout in de koffiefilter
en stampt het stevig aan. Nu giet U
het mengsel uit de pan er langzaam
en met kleine scheutjes op. Resul
taat: bijzonder sterk extract, waar
van U per kopje maar twee a. drie
theelepeltjes nodig hebt. Zowel met
koude als met warme melk is het
lekker, zwarte-koffie-drinkers doen
er alleen maar water bij.
Koelkast met
deur-naar-keuze
In Londen heeft de hertog van Edin
burgh weer aan een aantal Britse
fabrikanten onderscheidingen over
handigd voor de vormkwaliteit van
hun produkten. Aan één van de uit
verkoren „ontwerpen van het jaar"
werd bovendien nog een „Prix
d'Elégance" toegekend. Het was een
koelkast van staal en plastic plaat,
recht-toe, recht-aan, geschikt voor sa
menvoeging met andere keukenele
menten. Belangrijk voor de gebruik-
ster was bovendien, dat de koelkast
geleverd kon worden met een deur-
naar-keuze. d.w.z. met een naar
links en met een naar rechts openen
de deur.
De jury, die de in aanmerking ko
mende ontwerpen beoordeelde was
gevormd uit leden van de Britse
„Coucil of Industrial Design", zoiets
als ons Instituut voor Industriële
Vormgeving dus. Het was niet moei
lijk, produkten te selecteren, want in
Londen is een permanent „Ontwerp-
centrum", waar nieuwe produkten
worden tentoongesteld. Daaruit, en
uit het feit dat de hertog van Edin
burgh de prijzen uitreikte, blijkt wel
hoeveel belang men in Engeland
reeds toekent aan een goede vormge
ving.
(Advertentie)
in potten of tubes 2.75 en 1.95
Uw nieuwe „make-up"
De mannequins van de grote Parijse
modehuizen zullen bij het tonen van
de nieuwe collecties de volgende
make-up gebruiken: voor het gezicht
een effen beigekleurige maar trans
parante make-up.
Een belangrijk punt zijn de ogen. De
ooglijn wordt (op Oosterse wijze)
naar de slapen verlengd door twee
streepjes. De ogen lijken groter doot
twee schaduwvlekken, een op het
ooglid bij de neus, het andere bij het
uiteinde van het oog.
De lippen: glanzend en vol. De lip
penstift wordt niet dik opgebracht,
waarbij de natuurlijke lijn van de
mond wordt gevolgd. Nieuwe tinten:
roodrose, scharlakenrood en oranje
rood.
Kapsels: natuurlijke lijn, meer platte
krullen. De luchtige kapsels worden
opgewerkt naar omhoog of opzij,
maar zijn in de hals plat. Het haal
wordt weer korter met op het voor
hoofd onregelmatige lokken van
acht centimeter, en achter op het
hoofd twee centimeter.
flIlllllllllllllllllllilllillllllllllllllllllM
j Ook voor de jeugd:
natuurlijk silhouet
M De Italiaanse „jeugd-couture"
decreteert, dat spijkerbroeken
p en T-shirts op het ogenblik ta-
H boe zijn voor de jeugd. Kleine
jongens moeten marineblauwe
H kostuums dragen met broekjes
die vijf centimeter boven de
knie komen; helgekleurde
M vestjes geven een vrolijke noot
aan de jonge>iskleding. Het i
klassieke matrozenpak is er
M weer, echter nu met een blauio-
witte pullover inplaats van
met een gewone witte kraag.
Zowel jongens- als meisjeswin-
terjasjes hebben bontkragen,
voor kleine meisjes zijn er j
mooie stoffen in fraaie tinten:
Borgio-rood, Medici-blauw en
zachte groene kleuren. Ook het
silhouet van het kleine meisje
is natuurlijkmet een cein-
tuur om het middel, zachtge-
plooide rokjes en eenvoudige
halslijnen. Pofmouwtjes zijn
Hl alléén nog toegestaan voor
kleuters beneden de vier jaar. j
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïH
En nu heb ik helemaal niets om
aan te trekkenIk hóór het
u zeggen en u mag het mij
horen zeggen staande op de
drempel van de vakantie met de
kruk van de kleerkastdeur in de
hand. Helemaal niets wat zijn wij
er al vaak om uitgelachen.
Grappen zonder eind zijn er op ge
maakt, en nog altijd doet de slagzin
naar behoren opgeld. Geef een vrouw
een kast vol jurken en hoeden en
tassen en schoenen geef haar des
noods een speldegeld waarmee zij
een weeshuis in de kleren kan steken
zodra zij de afgestofte koffer op
haar bed heeft gezet vervalt zij tot
volstrekte radeloosheid.
Zij wéét het niet meer, alles lijkt
volslagen ongeschikt en onflatteus
en onpraktisch.
Dat zij één ogenblik, eenzaam voor
een passpiegel, heeft kunnen geloven
wat een winkeljuffrouw haar be
roepshalve heeft toegelispeld: Staat
u héél goed. mevrouw. Een erg af-
kledend model.
Afkledend alweer zo'n onzinnig
woord om een minderwaardig
heidscomplex van over te hou
den. Afkledend: dat is het genade
loos vonnis over te brede heupen, te
veel bovenwijdte, te gevorderde leef
tijd. O, wij zijn niet kinderachtig,
wij willen heus wel ouder worden,
wij weten echt wel dat de tijd niet
blijft stilstaan ergens halverwege de
veertig.
Wij laten ons maar al te graag sus
sen met de verzekering, dat er geen
leeftijdgrens is voor een aantrekke
lijke verschijning. Dat een grijs en
Paedagogische les van Kinderpolitie:
(Van een medewerkster)
„Ik moest op het hoofd
bureau komen omdat ik
een vuurtje gestookt had.
Dat ik op het hoofdbureau
moest komen voor dit ge
val, vind ik zeer juist,
want mijn vader en mijn
moeder en ik zelf willen
niet, dat ik later een po-
litieklantje zal worden."
Deze enigszins braaf aan
doende mededelingen zijn
het begin van een opstel,
dat een veertienjarige
Amsterdamse jongen
heeft zitten schrijven,
toen hij tegen wil en
dank te gast was bij
de Kinderpolitie. Hij was
één van de zeer vele, op
allerlei vergrijpen betrap
te, kinderen, wier „zaak"
door de politie nog wordt
afgedaan met wat men
noemt een pedagogische
les. Onderdeel van die les
is het maken van een op
stel, al dan niet met teke
ningen, over 3e oorzaak
van de „arrestatie".
In de grote hal van een
bioscoop aan het Amster
damse Damrak kan men
wel een uurtje zoet zijn
met het lezen van deze
opstellen. Ze zijn er in
groten getale tentoonge
steld. Voor de kinderpoli
tie zijn ze zonder twijfel
zeer informatief op het
punt van jeugdbaldadig-
heid en jeugdcriminaliteit.
De kinderen reageren dui
delijk verschillend op het
feit dat ze gesnapt zijn.
Sommige hebben, in deze
omstandigheden, kenne
lijk niet veel zin om een
fraai stukje proza te
scheppen, zoals de jongen,
die in een droevig, neer
gaand handschrift alleen
maar constateert: „Ik ken
mijn niet goed gedragen.
Want wat ik gedaan heb
is niet goed. In de hoek
van een poort heb ik een
vuurtje gestookt, toen is
er een gat in de deur ge
brand. „Wel tekende hij
er een enorme poort bij,
als van een kasteel, en een
héél klein vuurtje.
Wat de tekst van zijn
brief betreft, geeft dat
jongetje dus wel blijk van
enige onvrede met zich
zelf. Uit andere opstellen
blijkt, dat sommige jon
gens het contact met de
politie voornamelijk heb
ben beschouwd als een on
aangenaam oponthoud. Zo
schrijft een tienjarige met
duidelijke spijt, niet over
zijn poging tot diefstal,
maar over de ongunstige
afloop:
„Het was zaterdagmiddag.
Ik ging met mijn vriend
jes zwemmen. Toen we
gezwommen hadden kwa
men we op het idee naar
de tuintjes te gaan. We
gingen er dus naar toe.
We waren net van plan
naar de pereboom te lo
pen, toen we door twee
vrouwen werden gepakt
en naar het bestuur ge
bracht. En de politie werd
opgebeld. Eindelijk gin
gen we naar huis". Een
verzuchting, die voor enig
schuldbesef weinig ruim
te schijnt te laten.
Een elf-jarig jongetje, ge
snapt bij een poging om
hout van een schip weg te
halen, besluit het verslag
van zijn wederwaardighe
den met de laconieke me
dedeling, dat hij „zonder
hout naar huis ging". „En
toen moesten we eten."
De onbevangenheid en
openhartigheid, waarmee
in de meeste ten toon ge
stelde opstellen de toe
dracht van de zaak uit de
doeken wordt gedaan, zijn
ontwapenend en maken
het er juist daardoor niet
gemakkelijker op om enig
inzicht te krijgen in de
geestesgesteldheid van de
kleine „ontspoorden".
Evenmin lijkt het ons
voor de functionarissen
van de kinderpolitie een
voudig (om van de ouders
nog maar te zwijgen), om
de gevoelens te peilen van
de veertienjarige h.b.s.-er,
die, zeals u al weet, het
zelf „zeer juist" vond, dat
hij op het politiebureau
moest komen: hij wilde
later geen „politieklantje"
worden.
Voor de „meneer op het
hoofdbureau" lijkt het ons
nauwelijks een genoegen,
laat staan een bevredi
gend resultaat van zijn
les, zo volgzaam geciteerd
te worden. Dat de jongen
deze uiting van braafheid
die niet zou misstaan in
„Voor het Jonge Volkje"
van 1900, spontaan uit het
hart geweld is, kunnen we
ons niet voorstellen
„Voor het Jonge Volkje"
van 1900. Ja, daar had dit
soort brieven ook in kun
nen staan, want ook toen
was er een jeugdbaldadig-
heid, waarvan liet de vol
wassenen koud om het
hart werd. Al in 1880
maakten burgemeester en
wethouders van Amster
dam bekend, dat er voort
aan strenger tegen zou
worden opgetreden. De
hoofdonderwijzers moes
ten de bekendmaking
goed zichtbaar in hun
scholen hangen.
Een deel van de jeugd
(niet DE jeugd, niet de
tegenwoordige jeugd)
geeft nog steeds proble
men. Een deel van de vol
wassen generatie trou
wens ook. Dat blijkt o.m.
uit dit begin van het op
stel van een elfjarige,
eveneens bij de Kinderpo
litie geschreven met grote
vrijmoedigheid: ..Ik loop
langs de Sloterweg en zie
de slopers met tassen vol
bloemkolen. Ik denk: dat
kan ik ook wel doen"
enzovoort. Zo worden het
dan „politieklantjes",
soms voordat ze goed en
wel beseffen, wat ze ver
keerd hebben gedaan.
y/\iiets cm aan te Izekken j
vooral een wit kapsel heel charmant
is, dat wij tot ons tachtigste voorlo
pig onder de pannen zijn met be
schaafde pasteltinten en beschaafde
sieraden. Maar dat afkleden zit
ons lelijk dwars.
Wees er gerust op: het zit hem
niet in het model. En niet in
de jaren, de paar pond en de
paar centimeter extra, het uitdagend
slank contrast achter ons in de spie
gel, en de eeuwige twijfel of wij
eigenlijk wel smaak hebben. Wij
hébben inderdaad niets om aan te
trekken omdat wij nooit de jurk
kopen die wij van nature mooi vin
den.
Ik weet niet of het een troost voor u
is maar ik wil u deze proefonder
vindelijk bewezen stelling toch niet
onthouden. Ik vond haar in het meei -
besproken boekje dat een goudmijn
van informatie over ons verborgen
wezen bevat.
„The hidden persuaders" zijn daar
ook al weer achter gekomen. Wat
een wonder R de confeetie-ïndustrie
is een bedrijf waarin overal ter we
reld miljoenen omgaan. Allicht dat
de gewiekste knapen van de reclame
campagnes ook in dat viswater hun
hengel hebben uitgeslagen en wat
zij "ophaalden zal" u stellig verbluft
doen protesteren.
Nu moet ik erbij zeggen dat het hier
ging om het kopen van een avond
jurk. U zult mij direct tegenwerpen
dat dit de kwestie voor u meteen van
de baan schuift, want avondjurken
zijn sprookjesgewaden waarmee het
grootste percentage van vaderlandse
huismoeders al bitter weinig te ma
ken heeft.
Toch is het kleine avondjurkdrama,
dat ik in het hoofdstuk: „Het
verkopen van symbolen aan om-
hoogstrevers" aantrof, niet volkomen
vreemd aan de paniektoestand waar
in de meesten van ons een nieuwe
jurk gaan kopen al of niet van
het geklede soort.
Er kan een gradueel verschil in prijs
zijn de motieven blijven dezelfde.
Het rapport van een expert op het
gebied van kleurenonderzoek, dat sa
mengesteld werd naar ervaringen,
opgedaan in een chic Amerikaans
modemagazijn, kunnen wij gerust
voor ons huiselijke nette jurkje ge
bruiken. Het bleek namelijk dat de
kleur een overwegend belangrijke
factor was.
Dat de dames, die het arendsoog van
de onderzoeker onbewust passeerden,
een lange bedenktijd nodig hadden,
nemen we dadelijk en van harte aan.
Anderhalf uur is wat érg lang, maar
een avondjapon is een kostbare aan
schaf. Het model, een nieuwe creatie
van Dior, werd zonder meer geaccep
teerd: de snit was daarmee vanzelf
sprekend afgedaan. Maar de kleur
die moest uiteindelijk de doorslag
geven en kies die nu maar eens
onfeilbaar uit het palet dat de aak
had aan te bieden.
De eerste voorkeur ging, dat spreekt
uit naar de jurk, die de koopster zo
maar gewoon loved". Vertaalt u dat
maar zoals u wilt „snoezig vond"
is misschien nog het veiligste Neder
landse equivalent. Dat bleek in de
meeste gevallen een exemplaar in
turkooize te zijn.
Maar dat werd. ook na anderhalf uur
wikken, geen kopen wat denkt u
wel? Achter die turquoise snoezig
heid rees de angstige vraag: Wat
voor effect zal die kleur op mijn
teint hebben Turkooize maakt
bleek; dan is fuchsia veel flatteuzer.
Jawel: maar had Vogue" niet juist
laten weten dat de kleur van het
seizoen, de prestige-kleur, gedra
gen door de best geklede society-
vrouwen, champagne was? O zo:
zoek het nu maar even uit. In ander
half uur drie machtige drijfveren
die tenslotte maar tot één aankoop
kunnen leiden
U raadt het misschien al. Op elke
vijf vrouwen nam er een de jurk, die
zij persoonlijk het liefste had, twee
besloten tot de fuchsia en twee tot de
champagne. Is het niet duidelijk
dat er dus vier naar huis gingen met
het vage idee, dat zij zichzelf be
kocht hadden, en eigenlijk voortaan
een jurk tegen heug en meug aan
trokken?
SASKTA'