PAGINA Italiaanse wintermode: „ruimte voor individuele expressie" Het beste voor algehele huidver zorging - tegen zonnebrand, bla ren, insektenbeten Dan ozcnni C tot OZOMD r Amsterdammertjes stellen eigen kattekwaad op schrift ZATERDAG 25 JULI 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 11 I Mode uit Praag, waar dezer dagen een grootscheepse modeshow is ge houden: links een zomerkombinatie voor heren, ontworpen door een Tsje- choslowaaks herenmodehuis; rechts een combinatie van rok en blouse waarover een brede zwarte ceintuur wordt gedragen, terwijl de zwarte blouse met een grote witte kraag is verlevendigd. Dit modelletje is een voorbeeld van de huidige Bulgaarse mode Parijs: iets langere rokken? (Van onze redactrice) AI zwijgt het modecentrum Parijs nog tot aanstaande maandag over de komende wintermode: de Italiaanse modewereld heeft haar denkbeelden over die mode tijdens de afgelopen week reeds bekend gemaakt. En zelden zal een wintermode gelanceerd zijn bij een zo uiterst zomerse temperatuur als ditmaal 't geval was Overigens is ook in Parijs, zoals te doen gebruikelijk, een en ander uit gelekt over de plannen welke de beroemde Franse couturiers ditmaal voor het silhouet van de Europese vrouw hebben beraamd. Die uitge lekte bijzonderheden komen hierop neer: het silhouet zou langer worden, en de rokken zouden dan ook enkele centimeters in lengte toenemen; de taille zou op de normale plaats zitten en wel gemarkeerd, echter vooral niet ingesnoerd mogen worden; de modekleuren voor komende herfst zouden kastanjebruin en fuchsia zijn. Voorts fluistert men over mantels met enorme kragen welke de hals vrijlatenover lichte hoedjes-voor- overdag, en over een zéér overdadige avondkleding, dikwijls naar Oos terse motieven ontworpen. Langere rokken en een terugkeer naar „de klassieke proporties van het vrouwelijk figuur" worden genoemd als de voornamste kenmerken van de herfst- en wintercollecties der Italiaanse haute couture. In Rome heeft het modehuis Luciani deze kenmerken verwerkt in een col lectie, waarin vooral de eenvoud van goedgesneden kostuums en mantels opviel. De mantels waren enigszins wijd, hadden brede kragen, iets kor tere mouwen dan vorig seizoen, en allemaal een duidelijk aangegeven taille. Luciani heeft voor de werken de vrouw ensembles ontworpen wel ke zowel voor kantoorwerkzaamhe den als voor cocktailparties bruik baar zijn. Korte nauwsluitende tu nieken, gedragen over nauwe rokken, wisselden de klassieke mantelpakken in deze collectie af. Ontwerpster Gattinoni heeft de rok- zoom drastisch verlaagd: tot vier a vijf inch onder de knie. Ook zij ac centueerde de taille, bijvoorbeeld door het aanbrengen van strakke le deren ceintuurs op wollen kostuums, in bleke tinten, waarvan de jasjes over de heupen iets verwijd waren. Fluweel, kant en enorme vossenkra- gen voerden de boventoon in haar collectie. Peruviaanse klederdrachten hebben ontwerper Antonio de Luca geïnspi reerd bij het maken van de winter- mode-1959. Poncho's en bizarre hoe den geven zijn collectie dan oolc een uitgesproken Indiaans aanzien; dooi de contrasterende ceintuurs en pan den om het middel kreeg bijna ieder model het aanzien van deux-pièces. Dit rok-en-blouse idee was ook bij de avondjaponnen consequent doorge voerd. Ook in de collectie van het Romeinse modehuis Barbara bleken de rokzo- men verlaagd te zijn: twee drie centimeter werd aan de lengte toege voegd. De hoeden in deze collectie be tekenden een verlenging van het vrouwelijk silhouet van 15 tot 20 centimeter; ze leken op koepels, kol bakken en vogelnestjes en waren ge maakt van vilt, veren en gedrapeer de tule. Zachtgetailleerde kostuums met gedrapeerde of opstaande kra gen werden voor overdag getoond, mantelpakjes waren vaak gecombi neerd met blouses van brokaat of fluweel. Uitgesproken Italiaans was wel de colectie „Tessatrice dell'Isola", die en vele warme tinten vertoonde. Bont ziet men in de meeste Romeinse win tercollecties; het ene modehuis brengt enorme bontkragen en bont- hoeden die in Siberië niet zouden misstaan (ze contrasteerden wel scherp met de harembroeken en exo tische tunieken in dezelfde collec tie!); het andere blijkt te hebben te ruggegrepen op de dertiger jaren, compleet met cloches, diepe bontkra- f en en een „sophisticated" silhouet, n weer een andere collectie zag men een combinatie van brede schouders, hoge kragen en iets verlaagde tail- les. Als een nog belangrijker mode centrum dan Rome geldt voor ve le buitenlandse inkopers de stad Florence, en ook daar zijn deze week de wintermodegeheimen 1959/1960 onthuld. In Florence, waar do Italiaanse haute coutures een kleine tien jaar geleden is ge boren, werken jonge begaafde mo de-ontwerpers van wie dikwijls is gezegd, dat zij hun beroemde Pa- rijse collegas naar de kroon ste ken, en dikwijls zelfs overvleuge len. In hun tot nu toe getoonde collecties heeft zich nog geen dui delijke lijn afgetekend: Italië's toonaangevendo ontwerpers wil len de Europese vrouw blijkbaar ruimschoots „gelegenheid voor in dividuele expressie" laten! Nu de zomer maar duurt en duurt, zal het wellicht nodig zijn om ook de garderobe van kleine en grote dochters met een extra zomerjurkje aan te vullen. Voor wie tot dit doel in de uitverkoop een voordelig couponnetje .eeft gekocht, hierboven enkele ideeën voor de verwerking van zo'n lapje. U ziet het: de tekenaar heeft aan alle leeftijden gedacht! Zo brengt Marucelli een O-lijn (af rondende lijnen), een I-lijn (recht silhouet) en een X-lijn (modellen met duidelijk aangegeven tailles); deze ontwerper laat de modieuze vrouw vrij in het kiezen van haar eigen sil houet. Antonelli brengt een „gazel le-lijn", gekenmerkt door interes sante halslijnen en lagere tailles, welke vaak met brede leren cein tuurs worden geaccentueerd, begin nend in de taille en reikend tot op de heup. Kleuren voor overdag zijn hier middelgrijs, donkergrijs en donker grijs gemêleerd met rood-paars. Bij Schuberth tot wiens cliëntèle onder andere prinses Soraya en Gina Lollobrigida behoren zijn de rok ken opvallend; ze hebben draperieën, panden, ruches, plooien en stroken. Het middeltje van de „Schuberth- vrouw" is heel slank 45 centime ter! en haar décolleté's zijn diep... Bij de mantels is hier de nauwslui tende koetsiersjas favoriet, vaak in zenvenachtste lengte. Grijze tinten voor overdag ziet men ook bij Carosa, die voorts veel met nauwsluitende lederen ceintuurs werkt, en grote mantels van zachte, uitstaande kragen voorziet. De accessoires bij deze Italiaanse herfstmode-1959: een schoentje waar van de hak in een seconde tijds kan worden afgenomen en dat bestemd is vrouwelijke automobilisten, die thans met „flats" kunnen eiiaufferen en met hooggehakte schoentjes uit haar wagen kunnen stappen; handtassen ter grootte van een handkoffer, spe ciaal ontworpen voor uitstapjes; gro te dunne enveloppe-tassen die voor de stedelinge bestemd zijn; handschoe nen in een vrijwel onbeperkt aantal variëteiten, ingezet met petitpoint, veren, gouden manchetjes, en van opengewerkt leer. Voor liefhebbers van sterke koffie.... Van een half ons koffie, een ons sui ker, een halve liter water en een mespuntje zout maakt U genoeg kof- fie-extract voor twintig koppen. In (goed met een kurk afgesloten) fles of flesjes meegenomen, stelt het ook tijdens een dagje-uit in staat, vele mensen gezellig bij U op de koffie te laten komen. Er zijn verschillende manieren om extract te maken. De volgende heb ben wij ontleend aan het Voorlich tingsbureau van de Voedingsraad. U moet dan volgens dit recept de sui ker in de koekepan donkerbruin bran den en er dan de helft, let wel de helft van de gemalen koffie mee ver mengen. Daarna gaat het water er bij. Dit mengsel verhit U totdat alle caramel is opgelost, maar zonder dat het hard gaat koken. De rest van de koffie doet U met het mespuntje zout in de koffiefilter en stampt het stevig aan. Nu giet U het mengsel uit de pan er langzaam en met kleine scheutjes op. Resul taat: bijzonder sterk extract, waar van U per kopje maar twee a. drie theelepeltjes nodig hebt. Zowel met koude als met warme melk is het lekker, zwarte-koffie-drinkers doen er alleen maar water bij. Koelkast met deur-naar-keuze In Londen heeft de hertog van Edin burgh weer aan een aantal Britse fabrikanten onderscheidingen over handigd voor de vormkwaliteit van hun produkten. Aan één van de uit verkoren „ontwerpen van het jaar" werd bovendien nog een „Prix d'Elégance" toegekend. Het was een koelkast van staal en plastic plaat, recht-toe, recht-aan, geschikt voor sa menvoeging met andere keukenele menten. Belangrijk voor de gebruik- ster was bovendien, dat de koelkast geleverd kon worden met een deur- naar-keuze. d.w.z. met een naar links en met een naar rechts openen de deur. De jury, die de in aanmerking ko mende ontwerpen beoordeelde was gevormd uit leden van de Britse „Coucil of Industrial Design", zoiets als ons Instituut voor Industriële Vormgeving dus. Het was niet moei lijk, produkten te selecteren, want in Londen is een permanent „Ontwerp- centrum", waar nieuwe produkten worden tentoongesteld. Daaruit, en uit het feit dat de hertog van Edin burgh de prijzen uitreikte, blijkt wel hoeveel belang men in Engeland reeds toekent aan een goede vormge ving. (Advertentie) in potten of tubes 2.75 en 1.95 Uw nieuwe „make-up" De mannequins van de grote Parijse modehuizen zullen bij het tonen van de nieuwe collecties de volgende make-up gebruiken: voor het gezicht een effen beigekleurige maar trans parante make-up. Een belangrijk punt zijn de ogen. De ooglijn wordt (op Oosterse wijze) naar de slapen verlengd door twee streepjes. De ogen lijken groter doot twee schaduwvlekken, een op het ooglid bij de neus, het andere bij het uiteinde van het oog. De lippen: glanzend en vol. De lip penstift wordt niet dik opgebracht, waarbij de natuurlijke lijn van de mond wordt gevolgd. Nieuwe tinten: roodrose, scharlakenrood en oranje rood. Kapsels: natuurlijke lijn, meer platte krullen. De luchtige kapsels worden opgewerkt naar omhoog of opzij, maar zijn in de hals plat. Het haal wordt weer korter met op het voor hoofd onregelmatige lokken van acht centimeter, en achter op het hoofd twee centimeter. flIlllllllllllllllllllilllillllllllllllllllllM j Ook voor de jeugd: natuurlijk silhouet M De Italiaanse „jeugd-couture" decreteert, dat spijkerbroeken p en T-shirts op het ogenblik ta- H boe zijn voor de jeugd. Kleine jongens moeten marineblauwe H kostuums dragen met broekjes die vijf centimeter boven de knie komen; helgekleurde M vestjes geven een vrolijke noot aan de jonge>iskleding. Het i klassieke matrozenpak is er M weer, echter nu met een blauio- witte pullover inplaats van met een gewone witte kraag. Zowel jongens- als meisjeswin- terjasjes hebben bontkragen, voor kleine meisjes zijn er j mooie stoffen in fraaie tinten: Borgio-rood, Medici-blauw en zachte groene kleuren. Ook het silhouet van het kleine meisje is natuurlijkmet een cein- tuur om het middel, zachtge- plooide rokjes en eenvoudige halslijnen. Pofmouwtjes zijn Hl alléén nog toegestaan voor kleuters beneden de vier jaar. j liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïH En nu heb ik helemaal niets om aan te trekkenIk hóór het u zeggen en u mag het mij horen zeggen staande op de drempel van de vakantie met de kruk van de kleerkastdeur in de hand. Helemaal niets wat zijn wij er al vaak om uitgelachen. Grappen zonder eind zijn er op ge maakt, en nog altijd doet de slagzin naar behoren opgeld. Geef een vrouw een kast vol jurken en hoeden en tassen en schoenen geef haar des noods een speldegeld waarmee zij een weeshuis in de kleren kan steken zodra zij de afgestofte koffer op haar bed heeft gezet vervalt zij tot volstrekte radeloosheid. Zij wéét het niet meer, alles lijkt volslagen ongeschikt en onflatteus en onpraktisch. Dat zij één ogenblik, eenzaam voor een passpiegel, heeft kunnen geloven wat een winkeljuffrouw haar be roepshalve heeft toegelispeld: Staat u héél goed. mevrouw. Een erg af- kledend model. Afkledend alweer zo'n onzinnig woord om een minderwaardig heidscomplex van over te hou den. Afkledend: dat is het genade loos vonnis over te brede heupen, te veel bovenwijdte, te gevorderde leef tijd. O, wij zijn niet kinderachtig, wij willen heus wel ouder worden, wij weten echt wel dat de tijd niet blijft stilstaan ergens halverwege de veertig. Wij laten ons maar al te graag sus sen met de verzekering, dat er geen leeftijdgrens is voor een aantrekke lijke verschijning. Dat een grijs en Paedagogische les van Kinderpolitie: (Van een medewerkster) „Ik moest op het hoofd bureau komen omdat ik een vuurtje gestookt had. Dat ik op het hoofdbureau moest komen voor dit ge val, vind ik zeer juist, want mijn vader en mijn moeder en ik zelf willen niet, dat ik later een po- litieklantje zal worden." Deze enigszins braaf aan doende mededelingen zijn het begin van een opstel, dat een veertienjarige Amsterdamse jongen heeft zitten schrijven, toen hij tegen wil en dank te gast was bij de Kinderpolitie. Hij was één van de zeer vele, op allerlei vergrijpen betrap te, kinderen, wier „zaak" door de politie nog wordt afgedaan met wat men noemt een pedagogische les. Onderdeel van die les is het maken van een op stel, al dan niet met teke ningen, over 3e oorzaak van de „arrestatie". In de grote hal van een bioscoop aan het Amster damse Damrak kan men wel een uurtje zoet zijn met het lezen van deze opstellen. Ze zijn er in groten getale tentoonge steld. Voor de kinderpoli tie zijn ze zonder twijfel zeer informatief op het punt van jeugdbaldadig- heid en jeugdcriminaliteit. De kinderen reageren dui delijk verschillend op het feit dat ze gesnapt zijn. Sommige hebben, in deze omstandigheden, kenne lijk niet veel zin om een fraai stukje proza te scheppen, zoals de jongen, die in een droevig, neer gaand handschrift alleen maar constateert: „Ik ken mijn niet goed gedragen. Want wat ik gedaan heb is niet goed. In de hoek van een poort heb ik een vuurtje gestookt, toen is er een gat in de deur ge brand. „Wel tekende hij er een enorme poort bij, als van een kasteel, en een héél klein vuurtje. Wat de tekst van zijn brief betreft, geeft dat jongetje dus wel blijk van enige onvrede met zich zelf. Uit andere opstellen blijkt, dat sommige jon gens het contact met de politie voornamelijk heb ben beschouwd als een on aangenaam oponthoud. Zo schrijft een tienjarige met duidelijke spijt, niet over zijn poging tot diefstal, maar over de ongunstige afloop: „Het was zaterdagmiddag. Ik ging met mijn vriend jes zwemmen. Toen we gezwommen hadden kwa men we op het idee naar de tuintjes te gaan. We gingen er dus naar toe. We waren net van plan naar de pereboom te lo pen, toen we door twee vrouwen werden gepakt en naar het bestuur ge bracht. En de politie werd opgebeld. Eindelijk gin gen we naar huis". Een verzuchting, die voor enig schuldbesef weinig ruim te schijnt te laten. Een elf-jarig jongetje, ge snapt bij een poging om hout van een schip weg te halen, besluit het verslag van zijn wederwaardighe den met de laconieke me dedeling, dat hij „zonder hout naar huis ging". „En toen moesten we eten." De onbevangenheid en openhartigheid, waarmee in de meeste ten toon ge stelde opstellen de toe dracht van de zaak uit de doeken wordt gedaan, zijn ontwapenend en maken het er juist daardoor niet gemakkelijker op om enig inzicht te krijgen in de geestesgesteldheid van de kleine „ontspoorden". Evenmin lijkt het ons voor de functionarissen van de kinderpolitie een voudig (om van de ouders nog maar te zwijgen), om de gevoelens te peilen van de veertienjarige h.b.s.-er, die, zeals u al weet, het zelf „zeer juist" vond, dat hij op het politiebureau moest komen: hij wilde later geen „politieklantje" worden. Voor de „meneer op het hoofdbureau" lijkt het ons nauwelijks een genoegen, laat staan een bevredi gend resultaat van zijn les, zo volgzaam geciteerd te worden. Dat de jongen deze uiting van braafheid die niet zou misstaan in „Voor het Jonge Volkje" van 1900, spontaan uit het hart geweld is, kunnen we ons niet voorstellen „Voor het Jonge Volkje" van 1900. Ja, daar had dit soort brieven ook in kun nen staan, want ook toen was er een jeugdbaldadig- heid, waarvan liet de vol wassenen koud om het hart werd. Al in 1880 maakten burgemeester en wethouders van Amster dam bekend, dat er voort aan strenger tegen zou worden opgetreden. De hoofdonderwijzers moes ten de bekendmaking goed zichtbaar in hun scholen hangen. Een deel van de jeugd (niet DE jeugd, niet de tegenwoordige jeugd) geeft nog steeds proble men. Een deel van de vol wassen generatie trou wens ook. Dat blijkt o.m. uit dit begin van het op stel van een elfjarige, eveneens bij de Kinderpo litie geschreven met grote vrijmoedigheid: ..Ik loop langs de Sloterweg en zie de slopers met tassen vol bloemkolen. Ik denk: dat kan ik ook wel doen" enzovoort. Zo worden het dan „politieklantjes", soms voordat ze goed en wel beseffen, wat ze ver keerd hebben gedaan. y/\iiets cm aan te Izekken j vooral een wit kapsel heel charmant is, dat wij tot ons tachtigste voorlo pig onder de pannen zijn met be schaafde pasteltinten en beschaafde sieraden. Maar dat afkleden zit ons lelijk dwars. Wees er gerust op: het zit hem niet in het model. En niet in de jaren, de paar pond en de paar centimeter extra, het uitdagend slank contrast achter ons in de spie gel, en de eeuwige twijfel of wij eigenlijk wel smaak hebben. Wij hébben inderdaad niets om aan te trekken omdat wij nooit de jurk kopen die wij van nature mooi vin den. Ik weet niet of het een troost voor u is maar ik wil u deze proefonder vindelijk bewezen stelling toch niet onthouden. Ik vond haar in het meei - besproken boekje dat een goudmijn van informatie over ons verborgen wezen bevat. „The hidden persuaders" zijn daar ook al weer achter gekomen. Wat een wonder R de confeetie-ïndustrie is een bedrijf waarin overal ter we reld miljoenen omgaan. Allicht dat de gewiekste knapen van de reclame campagnes ook in dat viswater hun hengel hebben uitgeslagen en wat zij "ophaalden zal" u stellig verbluft doen protesteren. Nu moet ik erbij zeggen dat het hier ging om het kopen van een avond jurk. U zult mij direct tegenwerpen dat dit de kwestie voor u meteen van de baan schuift, want avondjurken zijn sprookjesgewaden waarmee het grootste percentage van vaderlandse huismoeders al bitter weinig te ma ken heeft. Toch is het kleine avondjurkdrama, dat ik in het hoofdstuk: „Het verkopen van symbolen aan om- hoogstrevers" aantrof, niet volkomen vreemd aan de paniektoestand waar in de meesten van ons een nieuwe jurk gaan kopen al of niet van het geklede soort. Er kan een gradueel verschil in prijs zijn de motieven blijven dezelfde. Het rapport van een expert op het gebied van kleurenonderzoek, dat sa mengesteld werd naar ervaringen, opgedaan in een chic Amerikaans modemagazijn, kunnen wij gerust voor ons huiselijke nette jurkje ge bruiken. Het bleek namelijk dat de kleur een overwegend belangrijke factor was. Dat de dames, die het arendsoog van de onderzoeker onbewust passeerden, een lange bedenktijd nodig hadden, nemen we dadelijk en van harte aan. Anderhalf uur is wat érg lang, maar een avondjapon is een kostbare aan schaf. Het model, een nieuwe creatie van Dior, werd zonder meer geaccep teerd: de snit was daarmee vanzelf sprekend afgedaan. Maar de kleur die moest uiteindelijk de doorslag geven en kies die nu maar eens onfeilbaar uit het palet dat de aak had aan te bieden. De eerste voorkeur ging, dat spreekt uit naar de jurk, die de koopster zo maar gewoon loved". Vertaalt u dat maar zoals u wilt „snoezig vond" is misschien nog het veiligste Neder landse equivalent. Dat bleek in de meeste gevallen een exemplaar in turkooize te zijn. Maar dat werd. ook na anderhalf uur wikken, geen kopen wat denkt u wel? Achter die turquoise snoezig heid rees de angstige vraag: Wat voor effect zal die kleur op mijn teint hebben Turkooize maakt bleek; dan is fuchsia veel flatteuzer. Jawel: maar had Vogue" niet juist laten weten dat de kleur van het seizoen, de prestige-kleur, gedra gen door de best geklede society- vrouwen, champagne was? O zo: zoek het nu maar even uit. In ander half uur drie machtige drijfveren die tenslotte maar tot één aankoop kunnen leiden U raadt het misschien al. Op elke vijf vrouwen nam er een de jurk, die zij persoonlijk het liefste had, twee besloten tot de fuchsia en twee tot de champagne. Is het niet duidelijk dat er dus vier naar huis gingen met het vage idee, dat zij zichzelf be kocht hadden, en eigenlijk voortaan een jurk tegen heug en meug aan trokken? SASKTA'

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 7