Tanny Verhelst uit Axel: de
eerste Zeeuwse wielrenster....
wedstrijden
voor jongens mee te rijden,
En dat is ze dan: Tannf
Verhelst, de eerste Zeeuw
se wielrenster
De 16-jarige, vlas-blonde Tanny Verhelst uit Axel
is het eerste en tot nu toe enige Zeeuwse
meisje dat in het bezit is van een officiële nieuwe
lingen-licentie van de Koninklijke Nederlandse
Wielren Unie. Met andere woorden: zij is de enige
officiële wielrenster in deze provincie! Als zodanig
start zij zaterdag aanstaande te Goes met haar
landgenotes Jenny Jelles, Joke v. d. Steen, Chris-
tien Polak, Matty van Sabben en de Belgische gast-
renster Nicole Maes, in een ploegenachtervolgïng
voor dames, als voorwedstrijd van de „Ronde van
Midden-Zeeland" voor onafhankelijken en ama
teurs. Deze zes meiskes zullen het moeten opne
men tegen de al iets meer geroutineerde Belgische
wielrensters Rosa Leis, Vïctoire v. d. Nuffel, Yvon
ne Steins, Liliane Cleiren en twee meisjes met de
zelfde naam, Louisa Smits
Tanny Verhelst is een le
venslustig, jong meisje, dat
zeker niet droomt van we
reld- en andere kampioen
schappen, maar gewoonweg
op een coureursfiets rijdt
omdat ze dat nu eenmaal
erg leulc vindt. Al jaren
gaat ze met haar vader
(een broer van de destijds
veelbelovende Axelse wiel
renner Rien Verhelst) naar
de koersen in Zeeland, Bra
bant en België, eerst om de
prestaties van „Ome Rinus"
te zien, maar later ook met
de nieuwelinge.n uit Axel.
Tanny kon goed met die
jongens opschieten, toon
de veel belangstelling
voor hun sport en peddel
de met opvallend, groot
gemak met die knapen
mee, naar en van de
plaatsen waar de wed
strijden werden gehouden.
Haar sportfietsjc werd
successievelijk omge
bouwd, eerst kwam er 'n
echt racestuur op en later
een dito zadel, maar het
was toch allemaal nog
niet écht genoeg naar
haar zin.
Op zolder
Tegen „Oom Rinus" liet ze
zich ontvallen dat ze toch
eigenlijk wel graag een ech
te racefiets zou willen heb
ben. Deze oud-coureur klom
op een dag op zolder en zag
daar onder de wieleruitrus-
ting nog z'n eigen, eerste
nieuwelingen-karretje
staan, dat voor Tanny werd
ingespannen. Dat was aan
het begin van het huidige
wielerseizoen.
„En nou wil ik ook wel eens
een koers meerijden", zei de
levenslustige Tanny. Op de
derde pinksterdag reed ze
voor de aardigheid een paar
rondjes mee met de renners,
die aan de „ronde, van Axel"
bezig waren en dat beviel
haar best. Ze onderwierp
zich aan een medische
sportkeuring, werd goedge
keurd en vroeg toen gelijk
een licentie aan bij de K. N.
\V. U.
Inmiddels was de eerste Ne
derlandse wielerwedstrijd
voor dames uitgeschreven
in het Brabantse plaatsje
Ossendrecht. Tanny schreef
in voor deelname en juist
Wielren Unie verbood haar in
Navolgsters...^?,
Ze heeft al enkele uitno»
digingen gehad om ia
België te komen koersen,
maar aangezien ze dan
eerst op de fiets naar dia
plaatsen moet rijden
(soms 100 km), heeft «a
er voorlopig maar VOOS!
bedankt.
op de morgen voor de wed
strijd, ontving zij haar
nieuwelingenlicentie.
Vast verzetje
„Voor de start was ik wel
een tikkeltje nerveus", al
dus Tanny, „want behalve
de duizenden belangstellen
den, die naar deze Neder
landse primeur kwamen kij
ken, kwamen op de deel-
neemsterslijst de namen
voor van wielrensters die al
jaren deze sport beoefenen,
onder wie de bekende
Luxemburgse en wereld
kampioene. Else Jacobs.
„Natuurlijk was er geen
kijk op dat ik daar bij de
eerste zou eindigen", zegt ze
nu, „omdat er deelneemsters
bij waren van rond de 25
jaar en die zijn natuurlijk
veel sterker, terwijl ze bo
vendien meer rontine heb
ben. Bovendien had ik een
vast verzetje gemonteerd
omdat ik dacht dat dat ver
plicht was. maar de andere
meisjes gebruikten allemaal
versnellingen." Menige prof
renner zou aan die dames
een kwade tegenstandster
hebben, meende ze!
Toch wist Tanny in clit
gezelschap van 25 deel
neemsters, de 17e plaats
te bereiken, hetgeen
voor een beginneling ze
ker geen onaardige pres
tatie is. Verder lieeft ze
in Heikant, buiten me
dedinging een koers
meegereden met jon
gens, maar dat is liaar
nu verder verboden
door de K.N.W.U. „Ei
genlijk flauw want
waar moet ik anders
rijden", vond ze.
Naar Den Haag
Maar als haai' dagelijkse
bezigheden het enigszins
toelaten (ze helpt moeder
met het huishouden en het
bedienen van de klanten in
hun café „Benelux"), pakt
ze haar racekarretje en gaat
trainen. Haar normale trai-
ningsrit gaat via Koe-
wacht-Hulst-Kloosterzan-
de-Terneuzen-Sas van Gent
(65 km) en weer naar huis
en daar tussendoor rijdt ze
afstanden van 35 a 40 knfci
„Normaal met een verzei
van 50 x 18, maar als ik mei
jongens ga trainen, durf K
er ook wel eens 50 x 14 or
te zetten
„Dat is wel wat zwaarder^
maar ik laat me niet zo»
maar „los" rijden", aldus da
enthousiaste, jonge coureur»»
ster.
Verleden week Is ze mei
vakantie naar Den Haag
geweest. Op de fiets natuur»
lijk en binnen de zes uuifc
hetgeen nog altijd een go»
middelde van boven de tS.
km/u betekent. Vrijdag»
avond kwam ze weer op d'r
gemakje terug rijden. Ee*
aardige trainingsrit!
Het liefst rijdt Tanny (<B*
kortgeleden lid geworden fa
van de Zeeuwse wielerclub
„Theo Middelkamp") flinke
lange ritten, omdat ze even
als vele van haar mannellj»
ke collegae, een tijd nodig
heeft om zich „in te rijden."'
Het damt,^ wielrennen ma ff
in Zeeland dan nog een no
viteit zijn, In de rest %>an
Nederland en vooral in het
buitenland is het dat al
lang niet meer.„... Vorig
jaar waren er zei/s reeds'
wereldkampioenschappen
wielrennen voor dames.'
Een landgenote van Char-
ly Gaul, de Luxemburgse
Elsy Jacobs greep toen in
Reims de wereldtitel. Op
dezé foto Is .een Juichende
Elsy Jacobs te zien. Links
een Russische wielrenster.
Ook een uitnodiging voor Ti
baankoers in het „Kempei*
se" Geel, heeft ze om <B«
reden niet aanvaard.
Moet een sportieve aardig
heid blijven en geen al te
grote inspanningen vergen"*
vindt ze en daar kunnen wa
haar geen ongelijk in geven,
„Hoe haar vriendinnen en
kennissen over dit koersen
denken", wilden we nog we
ten. „Sommigen vinden bet
iets verschrikkelijks en ver
klaren me gewoon voo*
gek", zegt Tanny, „maar
anderen vinden het wei
lcnk". „Navolgsters heb Ek
echter nog niet kunnen via»
den ih de buurt."
