ZELANDICA
Niemand kon het geloven; maar
de helikopter landde in Katern
ZO DENkT MEN IN NET BUITENLAND ER OVER
GEOLOGISCHE PLOEG OP WEG
HAAR ANTARES-GROEP
E
BEJAARDENTEHUIS GEEN REGEL
MAAR UITZONDERING
DONDERDAG 25 JUNI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
11
EXPEDITIE STERRENGEBERGTE
De expeditie naar het Sterrengebergte is weer op gang gekomen. Het
eerste bericht over de activiteiten van buiten kwam van het A. N.
P., dat meldde dat vliegers en mecano's gereed waren om uit Neder
land te vertrekken ter vervanging van de zieke bemanningen. Voorts
waren door Brongersma maatregelen getroffen om een dropping te
laten uitvoeren, dat wil zeggen, dat een vliegtuig voorraden zou ko
men uitwerpen op Sibil. Door het uitvallen van de vliegtuigen die ge
bruik konden maken van de zeshonderd meter lange vliegstrip op Si-
bil, moet men zijn toevlucht zoeken tot deze methode van bevoorra
ding.
Wachten
De dagen gingen eentonig voorbij.
In betrekkelijke isolatie kon ik
weinig anders doen dan afwachten
hoe de reacties van» buitenaf zou
den zijn. Dagelijks had ik twee
maal verbinding met Brongersma,
die ik een beetje moest beklagen,
omdat hij daar met zeker twintig
man zat die vol suggesties zaten
en van alles zouden willen doen,
terwijl wachten nu het parool
moest zijn.
Hoewel alle vliegtuigen en heli
kopters uitgeschakeld waren, was
de situatie in de gegeven omstan
digheden beslist gunstig. Er was
op alle bivaks en ook op de hoofd
basis aan de Sibil voldoende voe
ding om het ruim een maand uit
te zingen. En hoewel de weten
schappelijke staf te kampen had
met een gebrek aan uitrusting,
was er toch voldoende werk te ver
richten. Gelukkig was het op. een
dag te vernemen dat twee vliegers
en een van de mecano's uit het
ziekenhuis in Hollandia waren ont
slagen.
Uit Tanah Merah kwam de bood
schap dat de nieuwe vlieger, War
man, eveneens gearriveerd was, èn
reeds een vlucht naar Kloofkamp
had gemaakt. Hij zou wachten in
Tanah Merah totdat een van de
oude vliegers daar gearriveerd
den, een soort mannetjesputter bij
me had, die me er onder alle om
standigheden wel uit zou halen. Ik
ben nog nooit in Nieuw-Guinea ge
weest en ook nooit in een land met
zoveel bomen".
Ze waren omstreeks een uur of
drie geland.
Nauwelijks tien minuten later zei
Warman tegen De Wijn: Zullen
we nog even kijken of we in Sibil
kunnen binnenkomen? Het weer
lijkt me nogal aardig".
,,'t Is nogal laat in de middag.
Grote kans dat de toegang tot de
vallei in de wolken zit", waar
schuwde ik.
„Laten we het maar proberen", zei
hij.
Ik mocht deze doorzetter wel. Hij
leek me uitstekend geschikt voor
dit land.
Een half uur later keerden ze te
rug. „Inderdaad geen doorkomen
aan", was zijn commentaar. De
volgende dag begreep ik pas goed
hoe ik dat moest opvatten. Ik pak
te mijn "bagage en was maandag
morgen al vroeg klaar om mee
naar hoven te gaan. Tot verdriet
van De Wijn, die een vlucht naar
de Sibil wel bijzonder leuk gevon
den zou hebben.
Een kwartier later hingen we voor
een geheel door wolken gesloten
vallei-ingang. Met de drijvers
praktisch door de boomtoppen
zocht Warman naar een gaatje om
door te kruipen. In korte, scherpe
bochten cirkelde hij langs de berg
rand.
Potdicht
„Ik zie geen gat!" riep ik hem toe.
Hij haalde de schouders op.
„Is er nog een andere kant waar
we binnen zouden kunnen ko
men?" schreeuwde hij even hard
terug.
..Door de grote kloof naar het
noorden". Ik gebaarde met mijn
vingers op de kaart.
„Klim nog maar duizend meter
terwijl we daar doorvliegen. Als
het open is kunnen we dat net
over de bergrand zien".
Ik had niet veel hoop. De bewol
king was nog te aaneengesloten en
bedekte zo te zien het hele ge
bergte.
De kloof liep als een geweldige
tunnel in onze vliegrichting. War
man begon te klimmen. De rivier,
diep beneden ons, maakte een vrij
scherpe bocht naar het noord
westen. Een loodrechte wand van
meer dan duizend meter zag ik
recht beneden me. Aan de linker
kant, waar we door moesten, al
leen maar wolken. Ik keek War
man aan en haalde mijn schouders
op, ten teken dat ik er geen gat in
zag.
,,Ga maar terug".
We draaiden ons weer naar het
zuiden toe. Drie kwartier later
stonden we weer in Katern. Nog
net op tijd voor een bord erwten
soep.
Veel tijd ora rustig te eten kreeg
ik niet. Nauwelijks had ik de laat
ste hap binnen, of de vlieger stond
op en zei laconiek dat 't nu waar
schijnlijk wel zou lukken. Hij vond
dat de bewolking al aardig opge
trokken was. Dit keer lukte het.
Historisch
Onze aankomst in de vallei had
iets weg van een historisch gebeu
ren. Handen werden geschud, vra
gen werden afgevuurd. „Blijf je
hier overnachten?" vroeg ik de
vlieger. ..Als U er geen bezwaar
tegen hebt, ga ik meteen weer te
rug", antwoordde hij. „Ik zou
graag nog wat benzine willen la
den".
Ik had nog1 juist de tijd om het
verlanglijstje van Oosterman af te
werken en in een paar dozen te
pakken toen hij zich al weer klaar
maakte om te starten.
Met een laatste rondje boven het
bivak nam hij afscheid en ver
dween enige ogenblikken later in
het niet. Die middag zat De Wijn
weer in Tanah Merah zijn maga
zijn te beheren.
En ternauwernood vierentwintig
uur later vertrok de geologische
ploeg naar het doel: de Antares en
zijn omgeving. Het volledige plan
voor de eerstvolgende maand was
gereed en de uitvoering was be
gonnen. De expeditie was weer op
gang.
En tussen alle bedrijven van
tegenslag en voorspoed door
gaat het wetenschappelijk
werk door. „Studiemateriaal"
voor de linguinsten is voldoende
ter plaatse beschikbaar. Dr.
Anceaux is met twee vertegen
woordigers van de Sibil-bevol-
king in een geanimeerd „ge
sprek" gewikkeld.
Illllllllllllllllllllllllllll
was om hem in het moeilijke ge
bied tussen Kloofkamp en Sibil de
weg te wijzen. De geheel tot stil
stand gekomen activiteit scheen
plotseling een injectie van energie
te hebben gekregen.
Nauwelijks was ait laatste bericht
tot mij doorgedrongen, of er kwa
men berichten binnen over succes
volle bevoorradingen met Dakota's.
En terwijl ik wachtte op de tele
grammen. die mij de nauwkeurige
gegevens zouden mededelen, klonk
vrij Iaat in de middag van zondag
7 juni de bekende kreet „Kopter....
kopter.... kopter!"-
Het was waar!
Er -kwam in het bivak op deze
kreet van de bevolking verrassend
weinig" reactie. Ieder bereidde zich
kennelijk voor op een teleurstel
ling. Een meevallertje was na alle
tegenslag van de laatste weken
nauwelijks te verwachten. In ge
dachten formuleerde ik al de scher
pe opmerking die ik straks de flau
we grappenmaker zou toevoegen
die op een rustige zondagmiddag
iets dergelijks in zijn hoofd haalde.
Toen drong het bekende geronk tot
hein door. Het was de lndikopter!
Zelden was een vlieger met meer
vreugde ontvangen dan thans het
geval was met Warman. Zelden
zag ik iemand met. een bredere
gnjns dan zijn passagier, de ser
geant der mariniers De Wijn, die
hem de weg had gewezen.
Mannetjesputter
„Ik wist niet dat jij deze route al
eerder gevlogen had", merkte ik
„Lat heeft hij ook niet", viel War
man in, ,,maar ik dacht zo bij me
zelf. dat het wel heel prettig zou
zijn' wanneer ik, ingeval ik op een
van de clearings zou moeten lan-
Opdrachten van
Man W eigenaar stichting
Het bestuur van de Johan-Wage-
naarstichting heeft de volgende op
drachten verleend: aan Herman
Strategier voor een opdracht voor
een suite voor 3 blokfluiten (2 so
pranen en 1 alt), aan Gerrit de
Marez Oyens een opdracht voor een
sonatine voor gitaar en blokfluit.
De componisten Hugo van Dalen en
Jurriaan Andrïessen werden uitge
nodigd ieder een duo voor mandoline
en accordeon te schrijven. Cor de
Groot ontving een opdracht voor een
piano-concert voor de linkerhand.
De componisten hebben allen de hun
verstrekte opdracht aanvaard
Sigarettensmokkel van
Nederlands schip
De Argentijnse douane-politie heeft
dinsdagavond voor ongeveer 250.000
gulden aan sigaretten in beslag ge
nomen, die in de liaven van Buenos
Aires werden overgeladen uit een
Nederlands schip, de „Parkhaven."
De politie zag drie auto's met de
lichten uit naar het schip komen en
greep in, toen iemand aan boord
sigaretten naar de wal begon te
brengen. De wagens probeerden te
ontkomen, maar de politie, die ge-
■hruik maakte van haar vuurwapens
wist twee wagens met vier inzitten
den tot staan te brengen, de derde
wagen, met een inzittende ontkwam.
Kind gestikt in ijskast
Een vijfjarig zoontje van een in
Engeland gestationeerde Ameri
kaanse sergeant, Richard Cox, is
dinsdag in Bedford gestikt in een
draagbare ijskast. De jongen was
erin gekropen, toen de ijskast in
de tuin stond en toen viel het slot
dicht.
Mogelijk wordt doodstraf
geëist tegen blanke
aanrander
De politie heeft dinsdag in de Ame
rikaanse sta&t Noord-Carolina een
36-jarige blanke man gearresteerd'
op beschuldiging van verkrachting
van een elfjarig negérmeisje. Een
openbare aanklager zei later van
plan te zijn de doodstraf voor de
man te eisen.
Te Chicago is dinsdag een 24-jarige
neger tot levenslange gevangenis
straf veroordeeld wegens verkrach
ting van een 19-jarig blank meisje.
uïst weet op een prettige manier de aa/n-
f—j dacht opeich te vestigen. Steeds meer men'
sen komen een kijkje nemen naar dit voor-
beeld van vestingbouw, zoals er niet veel te vin
den sijn. Binnen de wallen valt er ook veel te
genieten en er is een sfeer, die vele mensen
doet besluiten hun bezoek te herhalen.
en voorbeeld van de wijze waarop het de aandacht wil trek
ken is het Hulst-nummer van Heemschut, Orgaan van de ge
lijknamige Bond (2e afl. 1959). Schatgraver Brand opent het
nummer met ons in vogelvlucht de geschiedenis van Hulst te ge
ven. Er is een document van 1108 waarin over de kapel te Hulst
wordt gesproken. De haven bracht een levendig handelsverkeer en
het is de graaf van Vlaanderen, Filips van de Elzas, die in 1180
de plaats stadsrechten verleent. De voltooiing van de ommuring,
het graven van grachten en het bouwen van vier zware poorten
na de toestemming hiertoe van graaf Jan zonder Vrees in 1413 doet
Hulst „onwinbaer" heten. Maar dit onoverwinbaar is zeer betrekke
lijk en eigenlijk is het verwonderlijk dat de stad steeds uit haar
as is verrezen. En na iedere verrijzenis komen facetten naar voren,
zoals de St. Willibrordbasiliek waarvan de toren in 1944 gedeeltelijk
werd vernield. Een moderne spits bekroont nu dit staal van gotiek.
Er zijn mensen die speciaal naar Hulst komen voor deze spits en
er zijn maar twee meningen mogelijk, of men vindt haar foeilelijk,
of men vindt het een gedurfde en geslaagde aanpassing, een tus
senweg is er niet.
e bij uitstek deskundige kolonel Schukking beschrijft de ves-
Dting, die van rond 1620 dateert, toen men besloten had de oude
vesting te slopen en eén geheel nieuw vestingstelsel op te bou
wen. In 1702 staan hier twee beroemde vestingbouwers tegenover
elkaar. In Hulst bevond zich de beroemde Menno van Coehoorn,
militair gouverneur van Staats-Vlaanderen van 1701 tot zijn dood
in 1704, die in het stadje zijn residentie had. Een vijandelijke aanval
geleid door de niet minder beroemde Franse vestingbouwkundige,
Vauban, werd afgeslagen. Een dieptepunt in de geschiedenis van
Hulst is het jaar 1747 toen de vesting lafhartig aan de Fransen
werd overgegeven. De heer Brand zou geen Brand heten als in
dit nummer niet gesproken werd over de ontgraving van de oude
„Dobbele Poort". Een foto geeft een goede indruk van het grote
gewelf boven de voormalige waterdoorgang. Deskundigen van Mo
numentenzorg, de heren Stapper en Canneman, beschrijven resp.
„Hulst in zijn omwalling" en „De restauratie van het Raadhuis"
(waarom geen stadhuis?). In het midden van de vorige eeuw werd
het stadhuis zo drastisch verbouwd, dat van de oorspronkelijke
opzet van Laureis Keldermans en Willem van Sassen weinig is
overgebleven. Van een restauratie van de gevels in de oorspron
kelijke vorm moest bij gebrek aan voldoende gegevens worden af
gezien. Architect Canneman heeft daarom de klassieke houten
kroonlijst geheel gehandhaafd, evenals de in 1844 gewijzigde kap
met flauwe dakhelling. De sombere houten vensters werden vervan
gen door ramen van een wat meer elegante vorm. Van de toren
bleef het bakstenen achtkant uit 1844 eveneens gehand
haafd, maar het houten dak werd vervangen door een andere be
kroning. De aangebrachte kleine wijziging bedoelden het sombere
karakter van de uiterst verminkte gevel weg te nemen. Met de ver
andering van het uiterlijk ging een gehele verbouwing van het
interieur gepaard om er een uitêrst bruikbaar en representatief
stadhuis van te maken. Architecten G. J. Sturm en ir. H. de Lussa-
net de Sabliopère hebben dit omvangrijke werk tot stand gebracht.
De heer Peeters besluit het nummer met een bijdrage over de Wil-
lebrordsbasiliek. De bouwgeschiedenis weerspiegelt min of meer de
ups en downs van de stad.
VVVVVVVVWWAV*\\\**V\%VW*AVWW**'VVVV*VVW*/*
DR. KLOMPË IN UTRECHT:
In ons land één
miljoen 65-jarigen
Mejuffrouw dr. M. A. M. Klompé,
minister van maatschappelijk werk,
heeft gisteren tijdens de jaarverga
dering van de Vereniging-Katholieke
Bejaardentehuizen, die in Utrecht is
gehouden, gezegd dat het aantal Ne
derlanders, dat de 65-jarige leeftijd
heeft bereikt, dit jaar het miljoen
heeft overschreden. Tezamen vor
men deze 65-jarigen en ouderen ne
gen procent van de bevolking. De
minister merkte op, dat het is alsof
iedereen voelt, dat onze samenleving
voor een nieuwe uitdaging gesteld is
en bereid is het hare er toe bij te
dragen, deze te beantwoorden.
De minister vestigde er de aandacht
op, dat de grote meerderheid der be
jaarden niet meer persoonlijke pro
blemen heeft dan jongere mensen.
Men wil dit nog wel eens over het
hoofd zien en is dan teleurgesteld
Sfeer
Het Britse blad „The Times" is van
oordeel, dat de sfeer op de Geneefse
conferentie beter is geweest dan bij
de meeste andere ontmoetingen tus
sen oost en west. Het westen moet
blijven voorgaan in soepelheid en ge
duld. Als de conferentie enkel moet
worden beschouwd als een inleiding
tot een onvermijdelijke topconferen
tie, behoeft de huidige impasse niet
al te tragisch te worden genomen, al
dus het blad, dat evenwel rekening
houdt met de mogelijkheid dat
Kroesjtsjews geestdrift voor een top-
gesprek-ouder-alle-omstandigheden
wordt overschat.
Hij kan tot de slotsom zijn gekomen
dat Adenauers terugkeer tot de ac
tieve politiek overeenstemming met of
over Duitsland vrijwel onmogelijk
maakt. Het westen kan gedurende het
reces niet beter doen dan er blijk van
geven dat het bereid is het mogelijke
te blijven doen, aldus de Times.
Het conservatieve Britse blad „Daily
Telegraph" schreef: Het is welhaast
onvermijdelijk, dat Eisenhower en
zijn drie westelijke collega's elkaar
ontmoeten, maar dat moet bij voor
keur in Washington zijn. Een'bezoek
van Eisenhower aan Europa kan be
ter worden bewaard tot de werkelijke
crisis, dis Kroesjtsjew ongetwijfeld
voor het einde van het jaar zal ver
wekken. „De kwestie van een staking
der kernproeven is volgens dit blad
het enige punt waarop tussen oost en
west vorderingen mogelijk zijn ge
bleken en dat een korte topconferen
tie wettigt.
Het onafhankelijke rechtse blad
„Daily Express" zei: de zes weken
van vruchteloos praten in Genève
hebben éénding bewezen namelijk dat
alleen wanneer de staatshoofden het
overnemen, er vorderingen zullen
worden gemaakt.
Niets bereikt
De New York Herald Tribune
vroeg zich in een hoofdartikel af,
wat Kroesjtsjew nog van een top
conferentie verwacht, nu er in Ge
nève niets is bereikt.. Of de Sowjet-
Unio moet er enig blijk van geven
dat zij bereid is in goede trouw
over Berlijn te onderhandelen, of
het gehele complex van onderhan
delingen moet worden verlaten,
meende het blad.
De New York Times schreef dat het
besluit van de ministers tot een reces
een wijs besluit is onder de gegeven
omstandigheden. Dat de Sowjets er
mee hebben ingestemd, kan volgens
dit blad betekenen dat zij terugdein
zen voor een botsing die de ernstig
ste gevolgen voor hen en voor de rest
van de wereld zou kunnen hebben.
Wel is het blad van mening dat als
Kroesjtsjew in zijn overwinnaarshou-
ding volhardt, het westen zich ernstig
moet afvragen of het zichh kan ver
oorloven de onderhandelingen voort te
zetten.
Onder de kop „Nieuwe Hoop", wijdde
het Westduitse christen-democrati
sche blad „Kölnische Rundschau" een
hoofdartikel aan de verdaging van de
conferentie te Genève. Volgens het
blad zou instemming met de jongste
Russische voorstellen, die slechts er°
kenning van het Oostduitsa bewind
beogen, neerkomen op zelfmoord.
De Russen schijnen dit gelukkig te
begrijpen en blijken er helemaal niet
op te rekenen dat wij zonder meer in
het aas bijten. Het feit, dat niemand
ondanks het ontbreken van re
sultaat bereid is om de verant
woordelijkheid van een eventueel mis
lukken van de conferentie op zich te
nemen, wettigt nieuwe hoop.
„Der Mittag'een blad dat dikwijls
de mening van de industriëlen uit het
Roergebied weergeeft, schreef dat het
uitstel van de conferentie beschouwd
kan worden als een nieuwe concessie
van het westen.
Conflict
Verscheidene Westduit-se bladen dron
gen er op aan dat er een einde wordt
Semaakt aan het conflict tussen
denauer en Erhard. Zoal bekend
heeft dit conflict vrijdag weer acute
vormen aangenomen toen Erhard met
kracht protesteerde tegen de beklad,
ding van zijn persoon door de bonds-
kansellër.
De Kölniscbe Rundschau schreef in
dit verband dat Adenauers kritiek op
minister Erhard in een vraaggesprek
met een vertegenwoordiger van een
buitenlands blad de New York
Times niet ten goede zal komen
aan het prestige van de federale rege
ring en de politiek van de bondsrepu
bliek.
De „Frankfurter Aligemeine" meent
dat aan de publieke twist tussen
Adenauer en Erhard een einde moet
komen, omdat de buitenlandse en de
binnenlandse politiek van de bonds
regering anders ernstig gevaar zullen
lopen. Het geschil tussen beide man
nen zal waarschijnlijk wel niet spoe
dig bijgelegd worden. Men kan hen
met dwingen zich te verzoenen, maar
het publiek kan wel eisen dat zij de
handen weer aan de ploeg slaan, aldus
Kritiek
Het Amerikaanse tijdschrift „Look"
schreef dat koningin Elizabeth op
haar reis door Canada met onverholen
nieuwsgierigheid maar met beperkt
enthousiasme zal worden begroet.
Niet alle Canadezen en mogelijk
niet eens de meerderheid zijn erg
blij met deze koninklijke reis. Er
worden meer protesten gehoord dan
ooit te voren. Deze protesten betref
fen niet de persoon van de koningin,
wier poging te doen wat zij kan, alom
eerbied en zelfs genegenheid heeft ge
wekt. De kritische geluiden vloeien
voort uit een mengeling van onver
schilligheid jegens, ergernis over en
wrok tegen een monarchie die de
banden symboliseert waarvan de
Canadezen zich sedert lang hebben
bevrijd.
Verder vloeien deze protesten voort
uit een nieuw nationalisme dat ook
verantwoordelijk is voor de toene
mende verwijdering tussen de Ver
enigde Staten en Canada-
Van deze gevoelens van de Canade
zen verschijnt nauwelijks iets in de
bladen die altijd met eerbied en ge
negenheid over de koninklijke fa
milie schrijven. Nooit hebben ver
ontwaardigde verslaggevers bij
voorbeeld geschreven dat prins Phi-
zich op zijn reis alleen in 1954 arro
gant heeft gedragen, aldus „Look".
over het resultaat van bepaalde ac
tiviteiten.
Als eenmaal is vastgesteld, zo ver
volgde de bewindsvrouwe, dat de
grote meerderheid van de hoven 65-
jarigen niet met bijzondere proble
men worstelt, moet ook de gevolg
trekking gemaakt worden, dat er een
minderheid is waarbij dit wel het ge
val is. Deze minderheid, aldus is vast
gesteld, beweegt zich rond de 25 pet.
Relatief is dit niet zoveel, éen op de
vier, maar in absolute cijfers is het
toch een indrukwekkend getal,
250.000.
De minister zeide verder, dat de ban
den tusen ouders en kinderen over
het algemeen veel hechter zijn dan
men geneigd is aan te nemen, het
wederzijds hulpbetoon tussen ouders
en kinderen behoedt velen er voor
een beroep op de gemeenschap te
moeten doen. Indien dit hulpbetoon
om wat voor reden dan ook ont
breekt, moeten voorzieningen wor
den getroffen om te voorkomen, dat
een bejaarde in moeilijkheden ge
raakt. Er schijnen heden ten dage
nog mensen te zijn, zo zeide mejuf
frouw Klompé, die dan maar één vol
maakte oplossing weten, namelijk
het bejaardentehuis.
De minister betoogde tegenover deze
zienswijze, dat in zulk een tehuis
slechts behoren diegenen voor wie
opname werkelijk de enige oplossing
is. Zij stelde namelijk, dat een der
uitgangspunten van het maatschap
pelijk werk is, dat niet de cliënten
zich hebben te richten naar de aan
wezige hulpdiensten, maar andersom.
Zij merkte voorts op, dat juist het
belang van de bejaarden er mee ge
diend is, indien een ingrijpende
maatregel als de opname in een te
huis nu eenmaal is, kan worden
voorkomen. Dit omdat de meest vol
maakte inrichting het natuurlijke
leefmilieu van de mens nooit kan
vervangen.
Minister Klompé kwam tot de con
clusie, dat het bejaardentehuis geen
regel maar een uitzondering zal moe
ten zijn. Dr. Klompé besprak vervol
gens de waag of alle bejaarden die
dit nodig hebben inderdaad wel een
plaats in een bejaardentehuis kunnen
krijgen. Ze zeide daarbij vooral te
denken aan diegenen, die, ook al heb
ben zij voldoende voorzieningen voor
hun oude dag getroffen, toch de ex
tra kosten welke het verblijf in een
tehuis nu eenmaal meebrengt, niet
kunnen dragen. Zij noemde het feit
dat deze zich in dat geval tot de in
stanties, aangewezen door de armen
wet, kunnen wenden, een psycholo
gisch zwaar te verteren zaak.
Spreekster merkte op, dat in ver
gelijking met de uitkeringen inge
volgde de A.O.W. die dicht tot 't
miljard gulden per jaar zijn gena
derd de extra lasten die het in
bejaardentehuizen plaatsen van die
beiaarden die het zelf niet kunnen
bekostigen, onbeduidend zijn. Zij
zeide dat er op dat gebied zeker
heid dient te komen en dat haar
beleid daar op gericht zou zijn,