A.N.W.B. bepleit wetenschappelijk
verkeersonderzoek
KLANKBORD
OUDERE WEGENWACHTEN
KRIJGEN BINNENKORT AUTO'S
„AANBIDDING DER WIJZEN
GEKOCHT VOOR f3 MILJOEN
TACHTIG LOZE VISSERTJES AAN MIDDELBURGS WATERKANT
DONDERDAG 25 JUNI 1959
PROVINCIALE ZEEÜW8B COURANT
3
(Van onze verkeersredacteur)
De A.N.W.B. is van mening-, dat er in ons land wetenscliappelijk verkeers
onderzoek moet komen, dat er overleg' moet zijn op landelijk niveau over
alle verkeersveiligheidsvraagstukken en dat het ministerie van verkeer en
waterstaat moet worden uitgebreid met een verkeerstéchnisehe afdeling,
die niet, zoals thans het geval is primair Juridisch denkt. Dit ver
klaarde de directeur wegenverkeer van de bond A.N.W.B. de heer A. G. M.
Boost gisteren tijdens een persconferentie in Den Haag.
In Engeland en Amerika wordt ten j van verkeer en waterstaat een drin-
behoeve van de verkeersveiligheid op gende en onafwijsbare noodzakelïjk-
uitgebreide schaal wetenschappelijk I lieid is, aldus de heer Boost,
speurwerk naar levensgewoonten,
denkgewoonten en rijgewoonten als
ook naar rechts- en taakopvattingen
gedaan. Wij hebben in ons land op dit
gebied praktisch niets, aldus de heer
Boost. Het gevolg is, dat bij het ne
men van verkeersmaatregelen moet
worden afgegaan op meningen, sub
jectieve indrukken en buitenlandse
gegevens, welke laatste niet Moppen
kunnen met de Nederlandse volks
aard. We hebben feiten, geen opinies
nodig, zo meent de heer Boost. Het
verkeersprobleem is te groot en te
gecompliceerd voor „meningen". In
Nederland wordt het nog niet als een
probleem of een bezwaar gezien om
„zo maar een nieuwe, schematische
verkeersregel te maken met de .op
dracht aan een ieder zich daar voor
taan dan te houden".
Het gedragspatroon van de wegge
bruikers is de sleutel tot het hele pro
bleem, maar is nog nooit objectief en
systematisch onderzocht en toch is
wat 80 procent van de weggebruikers
doet en normaal vindt, voelt en ziet,
bepalend voor de gang van zaken in
het verkeer. De A.N.W.B. acht het
niet verantwoord nog langer te dra
len met wetenschappelijk onderzoek
en meent daarnaast, dat een afdeling
verkeerstechniek bij liet ministerie
Twaalf wagentjes
Ofschoon gebleken is, dat het rijden
op motoren bepaald niet ongezond is,
zelfs niet in de winter en dat in het
koude jaargetijde naar verhouding
meer leden van het kantoorpersoneel
van de A.N.W.B. wegens ziekte de
dienst verzuimen dan wegenwachten,
is de A.N.W3. er toch toe overge
gaan voor wegenwachten die langér
dan tien jaren in dienst zijn kleine
bestelauto's (die knal geel worden ge-
Lou Bandy
overleden
De cabaretier Don Bandy (eigenlijke
naam L. F. Dieben) is gistermiddag
op 69-jarige leeftijd in zijn woning-
te Zandvoorfc overleden.
kou Bandy werd op 19 amil 1890 in
Den Haag geboren. Na $e lagere
school doorlopen te hebben, was hij
achtereenvolgens o.m. werkzaam in
het hötelbedrijf, de zeevaart en als
orgelman-straatzanger in Londen. In
1915 trad hij voor de eerste maal of
ficieel als artiest op in een zang- en
dansnummer tezamen met zijn broer
Willy Derby. Na korte tijd ging Lou
Bandy zelfstandig werken, waarbij
bij veel successen oogstte. Eerst in
militaire kampen en kleine cabarets,
daarna in theaters als zanger en ko
miek.
Lou Bandy kwam op de planken
in revues van Bob Peters. René
Sleeswijk en mevrouw 'Bouw
meester. Hij verwierf zich be
kendheid onder meer door zijn
aandeel in de revue „Zoek de zon
op", „Dat zou je wel willen", en
,,Lach iedere dag". Ook trad hij
op in films („Het meisje met de
blauwe hoed" en ,,'t Leven is niet
zo kwaad") en in toneelstukken
(„Het cafeetje" en „De drie vrij
gezellen"). In 1947 maakte Ban
dy een tournee door Indonesië.
se^jlderd) aan te schaffen. Dit Is ge-
sehied op verzoek van het personeel.
Het betreft een proefneming, voorlo
pig met 12 wagentjes, waarvan de
eerste in september op de weg komen.
De A.N.W.B. heeft nooit uit financiële
overwegingen de voorkeur gegeven
voor motoren met zijspan doch
slechts uit praktische: de gele moto
ren vallen beter op dan een auto, zijn
beter wendbaar en de bestuurder is
meer „één met de weg". Ook bleek,
dat het vele in en uitstappen van de
warme wagen in de koude buiten
lucht en omgekeerd de mensen vat
baarder maakte dan het goed gekleed
voortdurend in de buitenlucht verblij
ven. Bovendien zijn de motoren uit
gerust met verWarmde handvatten en
windschermen. Toch gaat men dan
nu tot het aanschaffen van auto's
over en daarmee voldoet mén ook
aan een wens van het publiek, dat
het in de wintertijd vaak voor „die
arme, verkleumde wegenwachten" op
nam, die zichzelf overigens helemaal
niet zielig vonden.
Auto's thuisbrengen
De inspecteurs blijven hun materieel-
en voorraadswagens berijden. Voor
hen is in de toekomst nog een andere
taak weggelegd. Zij zullen automobi
listen, die een kredietbrief van de A.
N.W.B. hebben en in het buitenland
ziek worden, gaan assisteren met het
thuis brengen van de auto, indien de
ze zieke tenminste geen rij vaardige
reisgenoten heeft. Deze dienst wordt
gratis verleend, maar alleen indien
medisch wordt vastgesteld, dat de
zieke' niet binnen zeven dagen beter
kan zijn.
OP LONDENSE KUNSTVEILING
Schilderstuk zal in
Engeland blijven
Rubens' „Aanbidding der Wijzen" is
woensdagochtend bij Sotheby te
Londen voor 275.000 pond sterling
(bijna drie miljoen gulden) ver
kocht aan de Londense kunsthan
delaar Leonard Koetzer. Reeds een
half uur voor het begin van de vei
ling was er een publiek van vijf
honderd mensen in de zaal aanwe
zig. Nog een zes a zevenhonderd
anderen volgden in andere zalen
van het gebouw de veiling per
huistelevisie. Cameramensen van
allerlei televisie- en journaalonder
nemingen maakten filmopnamen.
Het stuk van Rubens eek van zijn
grote werken was ter veiling
gebracht voor het verkrijgen van
geld ter voldoening van successie
rechten voor de nalatenschap van
wijlen de hertog van Westminster.
Nog een aantal andere kunstwer
ken uit de verzameling van de her
tog was voor verkoop aangeboden.
De „Aanbidding der Wijzen", een
stuk van vier bij drie meter groot,
is door Rubens in 1634- geschilderd
in opdracht van een Belgisch kloos
ter. Het kwam in september 1788
in Brits bezit en werd in 1806 door
de familie van de Hertog van West
minster aangekocht. Men had aan
het gebouw van Sotheby moeten
breken om het schilderstuk binnen
te kunnen brengen in april.
De prijs, een record voor Sotheby,
werd in negentig seconden van
druk bieden bereikt. Leonard Koet
zei', die het stuk van Rubens heeft
gekocht, verklaarde voor een Brit
se opdrachtgever te zijn opgetre
den en zei dat het stuk Engeland
niet zou verlaten. Het stuk zou
waarschijnlijk in een particulier
huis onderdak vinden.
De inzet voor de „Aanbidding der
Wijzen" was 20.000 pond sterling.
Meteen daarop kwam het bod van
100.000 pond. Koetzer kocht ook El
Greco's „De Apostel Jacobus" voor
72.000 pond sterling en het door
Frans Hals gemaakte portret van
de schilder Frans Post voor 48.000
pond. Onder de achttien stukken
uit het bezit van de Hertog van
Westminster die in veiling werden
gebracht en die tezamen 439.210
pond sterling opbrachten, waren
ook het „Gezicht van Dordrecht"
van Albert Cuyp (25.500 pond) en
een landschap van Jan van Goyen
(25.000 pond).
e Amerikaanse oliekonïng Paul
Getty, die de rijkste man ter we
reld wordt genoemd, was bij de
veiling aanwezig tezamen met le
den van de familie Churchill en de
familie van de Hertog van West
minster.
Kapitein ter zee De Jong
wordt staatssecretaris
Dezer dagen is de benoeming te ver
wachten van kapitein ter zee P. J.
S. de Jong tot staatssecretaris van
defensie, in het bijzonder belast met
het volgens de richtlijnen van de
minister van defensie te voeren be
leid van de Koninklijke Marine.
Petrus Josef Sietze de Jong is 3
april 1915 geboren te Apeldoorn en
kwam op 3 september 1931 bij het
Kon. Insituut voor de Marine in
dienst als adelborst le klasse. Na
drie jaar werd hij tot officier be
noemd. Thans is hij kapitein ter zee,
bevelhebber van de torpeclobootjager
„Gelderland".
Algerijnse bende bij
Bone verslagen
Franse militairen, gesteund dóór
vliegtuigen en artillerie, hebben
woensdag in een gevecht van acht
nor vlak bij de stad Bone, in Oost-
Algerije, een bende van circa'60 op
standelingen verslagen. Vierenveertig
rebellen werden gedood. De bende, die
vermoedelijk uit Tunesië afkomstig
was, werd gisterochtend vroeg ont
dekt in wijngaarden en tuinen tussen
Bone, en het vliegveld Les Salines ten
zuidoosten van de stad. Nadat de
groep door militairen was omsingeld
en op een klein gebied samengedre
ven, kwam de luchtmacht in actie.
Men kon vanuit de stad de toestellen
op de groep zien neerduiken.
De autoriteiten geloven dat de op
standelingen na het passeren van
de barrière aan de Algerijns-Tune-
sisehe grens verdwaald waren en
dat er geen sprake was van een
aanval op Bone, een stad van
100.000 inwoners.
In Algiers zijn woensdag voorts be
richten ontvangen over een gevecht
ten zuiden van Oran. in West-Algerije
waarbij 50 opstandelingen zijn gedood
en 13 gevangen genomen.
Weer 7 pet. dividend
Bank Ned. gemeenten
In de gisteren gehouden algemene
vergadering van aandeelhouders der
N.V. Bank van Nederlandse Gemeen
ten werd liet door de directie aange
boden verslag over 1958 behandeld.
De balans per 1 januari 1959 en de
winst- en verliesrekening 1958 wer
den overeenkomstig de voorstellen
van de raad van commissarissen
goedgekeurd, terwijl het dividend
werd bepaald op 7 procent, d.i. het
dividend, dat sedert 1954 werd uit
gekeerd.
De heren prof. Ch. Glasz en dr. J. de
Nooij, werden herbenoemd tot com
missaris. Voorts aanvaardde de ver
gadering het voorstel van de raad
van commissarissen tot wijziging
der statuten.
Het voornaamste punt van dit voor
stel heeft betrekking op het maat
schappelijk kapitaal. Het voorstel
strekt tot uitbreiding van dit kapi
taal van f 10 tot f 100 miljoen en wel
in dier voege, dat de thans uitstaan
de, volgestorte, aandelen, ten be-
lope van f 7 miljoen worden tot aan
delen A, terwijl gecreëerd worden
aandelen B tot een bedrag van f 93
miljoen met een bij plaatsing ver
plichte storting van 10 procent.
In de -partijdie de Australische mej.
Fay Muller op Wimbledon speelde te
gen dé Amerikaanse Sally Moore, in
de tweede ronde van het dames-en
kelspel, Icivam zij, zoals deze'foto
laat zien, in een bijzonder moeilijke
situatie. Terwijl de bal kwam aan
vliegen, verloor zij haar racket.
Standbeeld voor
dr. Wibaut in
de hoofdstad
Terstond nadat wethouder dr. F.
M. Wibaut in een uitvoerige re
de was herdacht besloot de Am
sterdamse gemeenteraad giste
ren unaniem tot het oprichten
van een standbeeld voor deze
te Vlissingen geboren magis
traat in het plantsoen aan de
naar hem genoemde straat, de
Wibautstraat, tussen de Plata-
nenweg en de spoorbaan naar
Utrecht. De raad voteerde hier
voor een bedrag van zestigdui
zend gulden. Een ontwerper
voor dit standbeeld zal nog na
der. worden aangewezen:
In •zijn rede gaf de wnd. voorzitter
wethouder mr. A. de Roos een uitvoe
rige schets over het werk en het le
ven van „een der grootste bestuurders
die Amsterdam ooit heeft gehad":
Florentinus Marinus Wibaut, die giste
ren honderd jaar geleden werd gebo
ren". Mr. De Roos noemde hem de
man, „wiens naam onuitwisbaar is
verbondèn met de geschiedenis van
de hoofdstad en wiens bestuurlijke
gaven, visionair inzicht en sociale be
wogenheid de hedendaagse stadsbe
stuurder niet alleen tot voorbeeld
strekken, maar hem vaak afgunstig
doen zijn op een figuur, wiens be
kwaamheid en gezag reeds, tijdens
zijn leven welhaast legendarisch zijn
geworden en dié door zijn bijzondere
geestesgaven zijn persoonlijke kwa
liteiten bijkans een kwart eeuw zijn
stempel kon drukken op het bestuur
van de hoofdstad.
Bijna 17 jaar lang resideerde. Wibaut
op het Prinsenhof en onderging het
gemeentebestuur de invloed van zijn
sterke persoonlijkheid, die hem dé ti
tel van „De machtige" heeft bezorgd.
Het Wereldgebeuren
Twee bazen
De bekende atoomgeleerde dr.
Klaus Fuchs, die om politieke
redenen jarenlang in Engeland
gevangen werd gehouden, is op
23 juni 1959 aangekomen in de
Duitse Democratische Republiek. Hij
is teruggekeerd naaf zijn 85-jarige
vader, de wereldberoemde Leipziger
professor in de theologie dr. Fuchs".
Zo sobertjes vermeldde de Oostduitse
(communistische) pers gisteren de
terugkeer van een atoomspion, die
de laatste jaren als bibliothecaris
heeft gefunctioneerd. Niet als boe
ker ijverzorger van een wetenschap
pelijk centrum op het gebied van de
kernfysica, maar in de gevangenis
van Wakefield (Groot-Brittannië),
waar hij bezig was een gevangenis
straf van veertien jaar uit te zitten
In 1950 was hij daartoe veroordeeld
nadat de dubbele rol die hij al jaren
lang had gespeeld, aan het licht was
gekomen. Hij had sinds 1942, toen hij
in Los Alamos (V.S.) tewerk werd
gesteld bij atoomonderzoekingen, al
le kerngeheimen waarmee hij te ma
ken had, doorgeseind aan de Sowjet-
Unie. Het werd aan de activiteit
van het spionagekomplot waarin on
der meer Fuchs en Harry Gold zo hun
best deden, toegeschr even dat de Rus
sen al in september 1946, vijf jaar
eerder dan zij zelf voor mogelijk had
den gehouden, hun eerste atoombom
konden laten ontploffen. Op het eind
van datzelfde jaar 1946 verhuisde
Fuchs naar Engeland, waar hij een
leidende functie kreeg bij het atoom-
onderzoekingscentrum Harwell. Ook
daar beperkte hij zich niet tot het
werken voor één baas. De tweede,
aan wie hij alles verklapte wat hij
bij de eerste aan de weet kwam, zat
ergens in Moskou.
Neen, Fuchs heeft bepaald geen
blijk gegeven van „goed gedrag"
in de periode dat hij het hoge
voorhoofd fronste over de problemen
van het atoom en bij al zijn studies
een blauwtje maakte voor achter het
IJzeren Goi'dijn. Zijn optreden werd
des te afkeurenswaardig, omdat hij in
de westelijke wereld gastvrijheid had
gevonden als vluchteling voor het
nazibewind. Berooid was deze Leip
ziger in. 1933 in Engeland aangeko
men, met knieën die nog knikten van
de angsten die hij als communistisch
tegenstander van de nazi's had on
dervonden. Bij. het uitbreken van de
Tweede Wereldoorlog werd hij des
niettemin als onderdaan van een vij
andige mogendheid geïnterneerd,
maar later kreeg hij de gelegenheid
in de Nieuwe Wereld een nieuw be
staan op te bouwen. Bij die „op
bouw" heeft hij zijn communistische
overtuiging niet vergeten, en hij ver
richtte zijn spionagewerkzaamheden
dan ook in de mening, zo mee te
werken aan „de opbouw van een
nieuwe maatschappij". Het was een
grote blunder van de autoriteiten zo
wel in Verenigde Staten als in Groot-
Brit tannic,- dat zij van hun kant de
communistische gezindheid van deze
schuwe en weke, wat achterbakse
man wél over het hoofd zagen en
hem tewerk stelden op plaatsen waar
geheime projecten weiden uitgewerkt.
Als gevangenisbibliothecaris heeft
Fuchs nu klaarblijkelijk geen
reden tot klachten gegeven, want
„goed gedrag" was de reden voor
zijn vrijlating na negen jaar brom-»
men. Zelf was hij een van zijn beste
klanten, want hij beweerde dinsdag
in het Poolse vliegtuig dat hem van
Londen naar Oost-Berlijn bracht, dat
hij alle boeken van de gevangenis te
Wakefield heeft uitgelezen. In dat
vliegtuig heeft hij geen nieuwe
atoomgeheimen naar achter het IJze
ren Gordijn geëxporteerd; het schijnt
dat hij de atoomfysica alleen heeft
bijgehouden voor zover de kranten
daarover berichtten. Merkwaardiger
wijze reisde hij onder de schuilnaam
„Herr Strauss".... En het spreekt
vanzelf dat men bij die naam even
moest denken aan Lewis Strauss, ex-
voorzitter van de Amerikaanse com
missie voor atoomenergie, die zo
zijn best deed om Fuchs en de zij
nen te ontmaskeren. Maar het zal
nog niet zover zijn, dat Fuchs zich
met ontmaskeraars identificeert.
Wat hij wél zal doen, is nog niet
precies bekend. Men veronderstelt,
dat hij een functie bij het hoger tech
nisch onderwijs zal krijgen en dat
hij, terwijl hij zijn kennis op het
gebied van de kernenergie bijspij
kert, zal werken voor de atoom-
reactor van Rossendorf in het door
de communisten beheerste Oost-Duits-
land. In een gesprek met een jour
nalist van Reuter vertelde Fuchs in
Oost-Berlijn, „geen wrok jegens En
geland te koesteren".
Hij is dan ook genadig behandeld.
Verontwaardiging zou eerder ver
wacht kunnen worden aan En
gelse kant, waar men zich echter ten
opzichte van Fuchs voor de zoveel
ste maal grootmoedig heeft getoond.
KLAUS FUCHS
^vertrekkend uit Londen
diep onder de grond vertoefden.
Toch was het bepaald goed hengelweer. Er
stond een zacht briesje en in de verte dreigde
een onweersbui, die de vissers altijd gebruiken
kunnen. Liefst vissen ze er na, maar er voor
kan ook wel. Veel palingen lieten zich echter
niet vèrschalken. Maar voor de hengelaars, en
met hen voor de talrijke hoofdstedelingen, die
deze avond „langs het lijntje" een kijkje kwa
men nemen, was het beter vertoeven aan de
vestkant dan in de warme huiskamers. En dat
is ook al wat waard.
Niettemin was er nog een groep palingen, die
op onderzoek naar wormen uitging. En zo
doende sloegen de 80 hengelaars nog een
„zootje" van bijna 2 kg, aan de haak* in totaal
49 boven- en ondermaatse paüpgen.
Denuitslag luidt: senioren: 1. J. Hendrikse 320
punten; 2. A. Kramer 235; 3. A. Neufeglise
230; 4. A. v. d. Horst 220; 5. J. Rijksen 210;
6. J. den Hollander 200; 7. J. v. d. Heijden
150; 8. S. Feijn 140; 9. Sakkers 135; 10. J.
Kunst 125 en 11. H. Huijbregtse en J. Kot
kamp 120.
Jeugd: 1. C. Dooms 210; 2. T. Hoogenböom
120; 3. L. de Vries 115; 4. J. Verburg jr. 110
en 5. J, Jansen. De prijzen werden uitgereikt
in de garage van de heer Kunst aan de Seis-
singel door de heer A. J. W. Mathijssen, de
voorzitter van de hengelsportverenigïng.
iFoto P.ZAL
„MEN GAAT TEVEEL AF OP SUBJECTIEVE INDRUKKEN"
GEEN WAARDERING. Tandarts
Jack Gordon te Romford vertrekt
naar Kenya om daar in Nairobi een
nieuwe praktijk op te zetten. Niet
dat het hem in Romford niet goed
ging, hij had het er best. Maar de
Engelse humor verveelt hem. Zeven
maal is een begrafnisondernemer bij
hem aan de deur geweest, enkele ma
len zijn er kransen gebracht, vracht
wagens vol steenslag, enkele tv-toe-
stellen en vele andere zaken zijn al
bij hem thuisbezorgd, tengevolge
vau bestellingen die onbekende grap
penmakers hadden gedaan. Daar
heel't de tandarts nu genoeg van.
(HOOGTE) VREES. De 37-jarige
Jack Downing, die zelfs in zijn
slaapkamer niet op oen stoel zal
gaan staan, heeft het dak van een
kerk in Lowestoft beklommen om
een kat, die op de nok zat te miau
wen, te redden. Het dier zat 49 me
ier boven de begane grond. „Ieder
een praatte maar niem'and deed
iets", zei Jack nogal schaapachtig
toen men hem, op aarde terugge
keerd, aan zijn in Lowestoft goed
bekende hoogtevrees herinnerde*
Tachtig hengelaars hadden woensdagavond
als deelnemers aan de onderlinge viswedstrijd
van de heugelsportvereniging Middelburg hun
aasjes uitgegooid in de Seisvest. Ruim 2>/2
uur van 7 tot half 10 hebben zij ver
wachtingsvol naar hun dobbertjes gekeken,
maar de Seisvestpalingen hadden kennelijk
een dagje vakantie genomen. Want bepaald
opgetogen waren 'de hoofdstedelijke henge
laars niet over de vangst.
Terwijl velen van hen de avond tevoren alles
in het werk gesteld hadden om zoveel moge
lijk dikke wormen te bemachtigen! Emmers
water hadden zij in hun tuintjes gekieperd
om dan bij duisternis te proberen een paar
stevige wormen ta vangen* die voordien nog
