Doodstraf voor dader van moord
op de Kalmthoutse heide
Deense spionnen vervoerden strategisch
materiaal naar Sowjetblok
KLANKBORD
AMBTENARENBONDEN TEGEN
NIEUWE PENSIOENREGELING
ARBEIDSTIJDVERKORTING LEIDT
TOT VERHOGING BOUWKOSTEN
DONDERDAG 11 JUNI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
PUBLIEK IN ANTWERPS HOF APPLAUDISSEERDE
Snikkend zei hij spijt te hebben
van aanslag op verpleegster
Het Hof van Assisen van Antwerpen heeft de 37-jarige L. M. uit
Essen ter dood veroordeeld wegens moord op de 22-jarige ver
pleegster mej. Maria van Steensel uit Kalmthout. L. M. heeft op
10 jimi 1958 het meisje met messteken gedood in het nationaal
natuurreservaat van de Kalmthoutse Heide. Volgens de verkla
ring van de veroordeelde was hij van huis vertrokken met het
voornemen de eerste vrouw die hij tegenkwam te doden. Hij had
met voorbedachten rade een mes meegenomen dat hij van te
voren had geslepen.
Na 45 minuten beraadslaging ant
woordde de jury bevestigend op de
volgende twee vragen:
Is M. schuldig aan dood door
schuld, met het oogmerk om te do
den?
Is de moord gepleegd met voorbe
dachten rade?
Het openbaar ministerie, waargeno
men door de eerste substituut van de
procureur der konings, mr. Van Hon-
ste, eiste daarop de strengste straf.
Scherp requisitoir
Mr. Van Honste legde in een scherp
requisitoir vooral de nadruk op deze
twee punten: opzet om te doden en
voorbedachten rade.
Na te hebben gewezen op de voor
beeldige levenswandel van mej. Van
Steensel, voerde het O. M. aan dat M.
wel degelijk koelbloedig heeft gehan
deld en niet in een ogenblik van dwa
ze opwinding die hem alle zelfbe
heersing zou hebben doen verliezen.
Opzet om te doden is bewezen, al
dus het O. M.: hij heeft het mes
eerst scherp geslepen en hij heeft
er zich dadelijk van bediend, niet
om te dreigen, maar om te steken.
Hij bracht het meisje acht ernsti
ge messteken toe in de rug en
de borst, waarvan tenminste drie
dodelijk waren. Bovendien bracht
T eveell
(Slot van pag. 1)
Terwijl het alleen maar een kwestie
van prijs is!
In vergelijking met de massale ver
nietiging, die het gevolg is van on
economische prijsvaststelling zijn de
weggeworpen overschotten in restau
rants, kazernes (en slagerijen)
slechts onbeduidende hoeveelheden.
Ieder weet hoe het gaat met sla-
overschotten op de groenteveilingen,
om van andere produkten en andere
veilingen maar te zwijgen. Men heeft
nog altijd geen weg weten te vinden
om aan deze massale verspilling een
einde te maken.
Op dit ogenblik speelt de prijsre
gelingskwestie en dus ook die
van het „doordraaien" in de
haringwereld. Dat wil zeggen niet de
wereld van de geschubde Noordzee-
toeristen, maar in die van de haring-
handel, De- reders willen een hoge
minimumprijs voor de haring en als
die prijs niet wordt gehaald, dan
moet de haring maar doorgedraaid
worden. De haringverkopers willen
een beweeglijke prijs opdat bij grote
aanvoer de prijs daalt en de „klant"
weer haring kan kopen.
Daarnaast echter wil die handel voor
zichzelf een vrij „stijve" winstmarge
handhaven en dus het risico van de
prijsbeweging geheel afwentelen op
de reders.
Het kan haast niet anders of zowel
de houding van de reders als die van
de verkopers moet leiden tot prijs-
verstarring op een te hoog niveau en
dus... tot verwijzing van belangrijke
partijen haring naar destructie-in-
richtingen.
Dat is een heel vervelend verschijn
sel. Niet "zozeer om de onnodige ha
ringvernietiging als wel om de wijze
waarop met de belangen van de klant
wordt omgesprongen.
Hij mag dan slechts een schijnkoning
zijn met een papieren kroon en een
waardeloze scepter, hij kent zijn be
lang heel goed en hij zal nooit te be
wegen zijn om grote hoeveelheden
haring te consumeren, wanneer de
prijzen hoog gehouden worden, ter
wijl de onverkochte vaten haring zich
in de pakhuizen ophopen. Zowel re
ders als handelaren zouden er goed
aan doen met dat feit rekening te
houden bij het voeren van hun prijs
politiek!
VERLEGEN. De 19-jarige Terry
Smith, soldaat in de Coldstream
Quards. is uit de dienst ontslagen. Hij
zou, een maand terug, voor het eerst
schildwachtdienst doen voor Bucking
ham Palace. De verlegen jongen was
daar zo bang voor dat hij gewoon
wegliep, deserteerde, op de vooravond
van zijn eerste ..showdienst". Hij
werd ontslagen omdat hij verlegen
was.
Vermoedelijk is het de laatste ont
slagbrief die wegens verlegenheid
van een soldaat uitgeschreven werd.
Fles. De echtgenote van de Ameri
kaanse vice-president, Richard Nixon,
heeft zeven maal vergeefs gepoogd
een groot vervoersvliegtuig met
straalmotoren te dopen door er een
fles champagne op stuk te breken.
Men had om de fles een houder van
staaldraad aangebracht, om versplin
tering van het glas te voorkomen. Dit
bleek afdoende voor het beoogde doel,
het belette bovendien het breken van
de fles.
hij haar twee vreselijke wonden
toe aan de hals, opdat ze niet
meer zou kunnen spreken, nadat
hij eerst getracht had haar te
wurgen.
Er ontstaat enige opschudding in de
volle zaal: een vrouw is in zwijm ge
vallen en wordt moeizaam door rijks
wachters naar buiten gebracht. M.
zit intussen met diep gebogen hoofd
te luisteren.
Het O. M. wijst er nog op dat M.
zijn plaats goed gekozen had: de uit
gestrekte heide van Kalmthout en
daarop een verlaten weg op een
werkdag.
De officier tracht ook het cynisme
van beklaagde te bewijzen: zijn hard
nekkig ontkennen, negen dagen lang,
alhoewel de bewijzen zich tegen hem
opstapelden, en vooral zijn houding
na de moord. Toen zijn vrouw hem
vertelde dat er een meisje op de hei
de was vermoord, antwoordde M.:
weldra zal men een vrouw niet meer
alleen kunnen laten uitgaan. De offi
cier vroeg de jury bevestigend te
antwoorden op de beide vragen.
De eerste verdediger, mr. Werner
Lens, erkende dat de misdaad van
zijn cliënt vreselijk was, maar
stelde de vraag of zij wel in over
eenstemming was met de persoon
lijkheid van de dader, die volledi
ge bekentenissen heeft afgelegd
niets heeft willen verbergen en
zelf gezegd heeft dat hij geschrok
ken is van wat hij had gedaan.
Toen hij het mes sleep dacht M. niet
aan doden, maar aan het bevredigen
van zijn opwellende drift. Hij han
delde onder een ware sexuele obses
sie. Het is dus niet mogelijk te zeg
gen dat M. handelde met voorbedach
ten rade, aldus de verdediger.
De tweede verdediger, mr, Raymond
Brems verzoecht de eerste vraag die
de jury gesteld zou worden, in twee-
en te splitsen: het eerste deel zou
vragen of M. schuldig is aan slagen
en verwondingen die de dood tot ge
volg hadden (maar zonder opzet te
doden) en de tweede of hij slagen en
verwondingen toebracht met het oog
merk te doden.
Terwijl deze advocaat pleitte, zat M.
te snikken. Hij vermande zich toen
de president hem vroeg of hij nog
iets te zeggen had en antwoordde
alleen: „Ik betreur wat er gebeurd
is".
Na enkele minuten van beraadsla
ging verwierp het hof het verzoek
van mr. Brems om de eerste vraag te
splitsen. De vragen werden voorgele
zen aan de jury, waarna deze zich
terugtrok.
Toen haar antwoord bekend v
eiste het O. M. de doodstraf. Terwijl
M. opnieuw in tranen uitbarstte,
pleitte mr. Lens voor niet-toepassing
van de hoogste straf.
Nadat de voorzatter hem voor de
laatste maal het woord liad gegeven,
snikte M.: „Ik heb veel spijt...."
Drie kwartier later vernam M. het
vonnis: de doodstraf op de dag af
een jaar nadat hij de misdaad pleeg
de. Hij weende in de beklaagdenbank,
terwijl het publiek applaudisseerde.
„GEEN MOGELIJKHEID VOOR OVERLEG"
Waardevastheid niet
geregeld
In de vergadering van de centrale
commissie voor georganiseerd over
leg in ambtenarenzaken, die dinsdag
is gehouden, is van regeringszijde
medegedeeld, dat het plan bestaat
een zgn. sanienloopregeiing over-
heidspensioen met bodempensioen bij
de Kamers in te dienen. Bij de invoe
ring daarvan zal op de ambtenaren
geen A.O.W.-premie en straks ook
geen premie ingevolge de algemene
weduwen- en wezenwet worden ver
haald.
De bedoeling der regering is, dat er
een premie van zeven procent zal
worden betaald (wat een verhoging
betekent) waaruit het algemeen bur
gerlijk pensioenfonds de premies voor
le A.O.W. en de A.W.W. voldoet. Het
bezwaar der ambtenaren, dat zij
tweemaal moeten betalen voor een
pensioen (zij moeten immers behalve
de gewone pensioenpremie ook nog
de A.O.W.-premie voldoen, terwijl
de A.O.W.-uitkering grotendeels op
hun pensioen wordt gekort) zou
daarmee vervallen.
De verhoging van de pensioenpremie
zou de regering willen compenseren
door een salariscorrertie, die er op
neerkomt, dat niemand minder geld
in handen zal krijgen dan thans. De
ambtenarenorganisaties hebben hier
tegen echter het bezwaar, dat de
ambtenaren die tot nu toe (door his
torisch gegroeide maar ongewenste
omstandigheden) naar verhouding
meer betalen dan hun collega's in
andere inkomensklassen, nu ook nog
de geringste compensatie krijgen.
Nog ernstiger is echter het be
zwaar, dat men heeft tegen het
ontbreken van de bereidheid om
bij de nieuwe wet tevens de waar
devastheid der pensioetnen te re
gelen, hoewel het principe daar
van reeds van regeringszijde is
erkend en door de staatscommis
sie Van Poelje eveneens wordt
aanbevolen.
De drie samenwerkende vakcentrales
hebben ook nog gevraagd het aftrek-
percentage van twee procent per
dienstjaar bij samenloop van een
ambtelijk pensioen met A.O.W. en
A.W.W. tot anderhalf procent terug:
tè brengen, om voor de weduwen een'
gunstiger regeling te verkrijgen. Te
gen een maximum van bijvoorbeeld
negentig procent van het totale pen
sioeninkomen heeft men echter geen
bezwaar. Verder wenst men een ver
betering van het pensioen voor de
weduwe van de wegens invaliditeit
vroegtijdig gepensioneerde ambte
naar.
Daar van regeringszijde geweigerd
werd in de voorstellen ook maar iets
te wijzigen, hebben tenslotte de vak
centrales zich teruggetrokken. Men
was wel bereid eventueel concessies
te doen, maar meende niet verder te
kunnen spreken met een regerings
delegatie, waaraan geen enkele on
derhandelingsbevoegdheid was gela
ten, zodat van een redelijk overleg
geen sprake kon zijn.
Invrijheidsstelling wegens
„onbegrijpelijkheid van
dagvaarding"
De rechtbank te Amsterdam heeft
gisteren de onmiddellijke invrijheid
stelling gelast van de 33-jarige Am
sterdammer K. M. en van diens 30-
jarige echtgenote. De officier van
justitie had veertien dagen geleden
twee jaar respectievelijk acht maan
den gevangenisstraf tegen deze beide
verdachten geëist wegens oplichting
van een Amsterdamse juweliersfirma
(f5460) en van een handelaar
(f9000,—).
De rechtbank kwam tot deze uit
spraak op grond van „onbegrijpelijk
heid van de dagvaarding". Voor de
raadsman van het echtpaar, mr. W.
K. S. van Haastert, was deze beslis
sing een verrassing.
Trein greep auto
dierenarts gedood
(Van een correspondent)
Op een onbewaakte overweg in een
landweg in de buurt van Amersfoort
is woensdagmiddag omstreeks kwart
over twee de auto van de Amerfoort-
se dierenarts G. H. Schutte door een
trein gegrepen en volkomen vernield.
De heer Schutte werd op slag gedood.
Volgens ooggetuigen stopte de heer
S., die op weg was naar een weiland
voor het inenten van pinken, voor
dat hij de spoorbaan passeerde.
Daarna zette hij zijn motor weer
aan, doch midden op de spoorlijn
stopte hij opnieuw. Met een vaart
van 100 km kwam de trein aanrazen.
Hij greep de auto m de flank en
spleet deze in tweeën. De heer S.
werd in het voorste deel van de wa
gen ongeveer 300 meter voortge
sleept. Met branders heeft men de
restanten van de auto onder de trein
moeten weghalen. Bijna anderhalf
uur was de lijn naar en van Apel
doorn gestremd.
Het ongeluk gebeurde op vrijwel de
zelfde plaats waar onlangs een Haag
se auto met jongelui, die een oriën-
teringsrit aan het uitzetten waren,
door een trein werd gegrepen. Daar
bij vielen toen drie slachtoffers te
betreuren.
Charly Chaplin brengt met gijn
vrouw Oona een vakantie van een
week door in Venetië, in welke stad
hij volgens de geruchten zijn nieuw
ste film zou gaan maken.
De foto toont het echtpaar, wande
lend tussen de beroemde duiven op
het al even beroemde San Marco-
plein.
Het Wereldgebeuren
Den Haag in rep en roer
door loos alarm
Avondlijk Den Haag stond gedeelte
lijk in rep en roer toen een half do
zijn brandweerwagens, ladder- en ta
kelwagens alsmede een groot aantal
politieauto's met huilende en loeiende
claxons met enorme snelheid naar
het K.L.M.-gebouw raasden. Nieuws
gierigen stroomden te hoop om te
kijken, wat er aan de hand was.
Politie en brandweer snelden te hulp
op een alarm, dat een volbeladen
personenauto in de Koninginnegracht
zou zijn gereden en onder water ver
dwenen was.
Niemand ter plaatse kon echter in
lichtingen geven, zodat de conclusie
„loos alarm" alras getrokken kon
worden. Woedend rukten de vijftig
zestig commandanten en manschap
pen weer in. Ook het publiek stak
zijn verontwaardiging over de daad
der onvindbare veroorzakers van de
ze opschudding en tijd- en materieel-
verknoeiing niet onder stoelen of
banken.
VOORZITTER AANNEMERSBOND:
Medewerking voor nieuwe
bouwmethoden verlangd
Verkorting van arbeidstijd en de
angstwekend slechte leeftijdsopbouw
van het bomwakarbeidersbestand zul
len onherroepelijk leiden tot verho
ging van de bouwkosten. Dit stelde de
voorzitter van de Nederlandse aanne-
*icrsbond en patroonsbond voor de
bouwbedrijven, de heer J. Dura Dzn.
in zijn inleidend woord tot de besloten
jaarvergadering dezer organisatie in
het Scheveningse Kurhaus.
De leeftijdsopbouw is vooral op het
gebied van de „klassieke vakken" in
de drie grote steden slecht. De situa
tie in de meer industriële bouwvakar-
beidersberoepen is iets minder ongun
stig. De jeugd heeft geen belangstel
ling. De aangekondigde arbeïdsver-
korting in afzonderlijke ondernemin
gen doet een begrijpelijke trek daar
heen ontstaan. Het voldoen aan de
eis van produktiviteitsverhoging als
compensatie voor de vrije zaterdag
heeft de heer Dura een volkomen Ir
reële zaak geacht.
In de arbeidsintensieve bouwbedrijven
zal een kortere arbefdstijd, mede door
het grote verlies aan uren in de win
ter, uiterst moeilijk zijn, waarbij men
zich geen illusies over de gevolgen
voor de bouwkosten behoeft te ma
ken.
Onze nieuwe regering, aldus de heer
Dura, gaf een in grote lijnen verlrou-
wenwekende verklaring, die op het
gebied van de bouwnijverheid nog
aanzienlijke uitwerking behoeft. Hij
hoopt, dat de regering het niet bij
vage toezeggingen van meer vrijheid
zal laten, maar dat er een bewust pro
gramma zal mogen komen tot ophef
fing van „het laatste artikel, dat nog
op de bon is".
Hij deed een ernstig beroep op de re
gering om meer medewerking bij het
toepassen van nieuwe bouwmethoden,
die kunnen leiden tot een verhoogde
bijdrage aan de ontwikkeling van ons
land.
Genève danst niet
Neen, de huidige conferentie van
Genève heeft maar heel weinig
gemeen met die van Wenen (18
september 1814 tot 9 juni 1815
Toentertijd waren er geen televisie-
en radioverslaggevers bij; die be
stonden nog niet. En ook de dagblad
journalisten die het zich konden ver
oorloven om verre reizen te maken
naar het conferentie-oord, waren ta
melijk zeldzaam; nu zijn er niet min
der dan duizend present. Dames, een
zeldzaam verschijnsel in de conferen
tiekringen van nu, waren er des te
meer. Op de conferentie die een
evenwicht in Europa tot stand moest
brengen na de ineenstorting van het
Napoleontische keizerrijk kon men
de onderlinge tegenstellingen die
zelfs de officiële opening eerst in de
weg stonden met medewerking van
die dames „verbloemen" door grote
feesten te organiseren: „het congres
danst". Maar nadat Napoleon van
Elba was teruggekeerd, met alle ge
varen van dien, bereikte het Weense
congres toch een historisch resultaat
de mogendheden troffen er regelin
gen voor een evenwicht, dat wel 44
jaar heeft voortgeduurd. Anders is
dat nu in Genéve: geen dames, geen
dansfestijnen en niemand weet waar
hij zou gauw een gemeenschappelijk
gevaar voor alle bij de conferentie
betrokken landen vandaan zou moe
ten halen. Voor zover bekend, hebben
de Russen, behalve voor de Verenig
de Staten alleen maar groot respect
voor de miljoenenbevolking van com
munistisch China. Maar de conferen
tie van Genève zou wel heel lang
moeten duren, indien men wilde
wachten op een eventuele invasie van
communistische Chinezen in het dooi
de Russen zo druk gekoloniseerde Si
berië
Er zit nu iemand aan de conferen
tietafel die de anderen wil laten
dansen, en wel naar eigen pijpen.
Dat is de Rus Gromyko, die zijn voor
delige positie probeert uit te buiten
en die gisteren een nieuw soortement
ultimatum ter „oplossing" van de
kwestie-Berlijn uit zijn diplomaten-
tas haalde. Hij deed op de Westerse
landen een beroep hun troepen in
West-Berlijn binnen een jaar terug
te trekken. In dat jaar zou een ge
mengde commissie van West- en
Oost-Düitsland op basis van gelijkheid
de opdracht moeten uitvoeren aan de
hereniging te werken, te proberen tot
overeenstemming te komen over de
beginselen van een vredesverdrag en
het contact tussen beide Duitslanden
te vergemakkelijken. Als het Westen
niet op zijn voorstel inging, zou Rus
land er niet mee instemmen dat het
huidige bewind in West-Berlijn blijft
bestaan.
Andrew H. Erding, die van 1953
tot 1957 een topfunctie vervulde
bij de Amerikaanse voorlichtings
dienst en die sindsdien te boek staat
als assistent voor publiciteitsaangele-
genheden van de minister van buiten
landse zaken, had van Christian Her
ter begrijpelijkerwijs vergunning ge
kregen om niet alleen ruchtbaarheid
te geven aan deze nieuwe Sowjet-
manoeuvre, maar om ook onmiddel
lijk te laten weten dat het Westen
dit een onaanvaardbare suggestie
acht. Terugtrekking van de westelij
ke troepen en de afkondiging van
zulke vage en door de Russen ruim
te interpreteren maatregelen als
„stilzetting van de westelijke propa
ganda uit West-Berlijn" zou ertoe
leiden dat de drie miljoen Westberlij-
ners praktisch werden uitgeleverd
aan een vroegere of latere overgang
naar Oostduitse soevereiniteit met al
le kwade gevolgen daarvan voor hen
zelf en voor de Oostduitse niet-com-
munisten, die in dit westelijke „ei
land" even adem kunnen halen om er
bij terugkeer in Ulbrichts rijk minder
het gevaar te lopen „er onderdoor" te
gaan. En behalve die reden is er voor
het Westen de belangrijkee politieke
factor, dat Berlijn nog herinnert aan
de oude afspraak van Potsdam,
Duitsland als een eenheid te bestu
ren. Het Westen ziet dan ook de
oplossing van de kwestie-Berlijn niet
in een terugtrekking van de westerse
troepen, maar in een streven naar
hereniging van Duitsland, waarbij de
uiteindelijke beslissing over de toe
komstige grondwet bij het volk moet
berusten. Zo botsen de meningen
en het Westen zit met de moeilijkheid
dat de Russen het zwaard van Da
mocles boven West-Berlijn kunnen
hangen telkens wanneer zij daar zin
in hebben. Het Westen weet inmid
dels dat met een politiek van toege
ven de vrede niet is gediend.
En zo komt het, dat de Geneefse .con
ferentie niet danst ook niet naai
de pijpen van Gromyko.
Het 100 tons motorschip „Runa", dat
door een communistische spionnen-
bende gebruikt werd voor spionage-
activiteit, die tegen de N.A.V.O.-
defensie van de Deense zeestraten
was gericht, is ook gebruikt voor het
smokkelen van strategisch materiaal
voor het Sowjet-blok, waarop een
embargo lag.
De politie en de militaire inlichtin
gendienst waren schaars in hun me
dedelingen over dé belangrijke spio-
nage-affaire, waarbij zes personen
werden gearresteerd, terwijl er bin
nenkort. nog maar arrestaties te
wachten staan.
Uit wel-ingelichte kringen wordt ver
nomen, dat de „Runa verscheidene
ladingen van goederen onder embar
go vervoerd heeft, waaronder nikkel
naar Oostduitse en Poolse havens. In
de vrachtdocumenten stonden die
verschepingen aangegeven als be
stemd voor westerse havens.
Intussen deelt het avondblad „Ek-
strabladet" mee, dat de arbeider uit
de rubberfabriek, Fritz Nielsen, een
van de leiders, zo neemt men aan,
van de spionagebenda, een goede
vriend is van dA leider van de Oost
duitse communistische partij, plaats
vervangend premier Walter Üibricht.
Het blad geeft de bron niet van die
inlichting. Maar het schrijft wel, dat
Nielsen vele bezoeken heeft gebracht
aan havens in Oost-Duitsland, door
middel van de „Runa" en dat hij al
tijd door communistische autoriteiten
ontvangen werd, die met hem wegre
den in dienstauto's.
De schipper en de eigenaar van de
„Runa'.', Carl Emmanuel Petersen
en vroeger verkiezingekandidaat
voor dé communisten en de voor
zitter van de stokershond, Georg
Hegner, zijn beiden gearresteerd.
Volgens de inlichtingen, die tot nog
toe beschikbaar zijn, is de spio-
nagebende haar activiteit drie ja
ren geleden begonnen,
e activiteit was al aan de gang,
oen Amerikaanse, Engeise, Deense,
lederlandse, Noorse en Westduitse
tand-, zee- en luchtstrijdkrachten in
de herfst van 1957 een grootse ma
noeuvre hielden, „Brown Jug" gehe
ten, die als centrum had het belang
rijke Fort Stevns een van de
hoofddoelen van d© spionage van de
bende.
De spionnen schijnen in het bijzon- i
der belang te hebben gesteld in de
Koege-baai, die zich ten zuiden van
Kopenhagen tot aan Stevnsfort uit
strekt. Die baai wordt door militaire
experts beschouwd als het meest
waarschijnlijke doel van Sowjet-
invasiestrijdkraehten, die over zee
zouden opereren ingeval van oorlog.
Uit Deense militaire kringen werd
verleden jaar gemeld, dat het Sowjet-
leger toen invasie-manoeuvres op het
eilaud Oesel in de Oostzee had gehou
den, waarbij de condities van de
Koege-baai nauwkeurig waren ge-
imiteer d.
De politie en de contraspionage
zeggen redenen te hebben, aan te
nemen, dat de activiteit van de
bende ook gericht was tegen stra
tegische N.A.V.O .-installaties in
Jutland. Zij zeggen, dat alle be
schikbare mannen gemobiliseerd
zijn om in het hele land naspeu
ringen te doen naar de werkzaam
heden van de bende.
ANDREI GROMYKO
...geen dans naar zijn pijpen...
Op een bijeenkomst van de „Anti-
Trujillo-Unie", die gedurende twee da
gen te Caracas wordt gehouden, is be
sloten, een revolutionaire Dominicaanse
regering ln ballingschap te stichten De
leider en de leden van deze regering
zullen nader worden aangewezen.