Doodstraf voor dader van moord op de Kalmthoutse heide Deense spionnen vervoerden strategisch materiaal naar Sowjetblok KLANKBORD AMBTENARENBONDEN TEGEN NIEUWE PENSIOENREGELING ARBEIDSTIJDVERKORTING LEIDT TOT VERHOGING BOUWKOSTEN DONDERDAG 11 JUNI 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 PUBLIEK IN ANTWERPS HOF APPLAUDISSEERDE Snikkend zei hij spijt te hebben van aanslag op verpleegster Het Hof van Assisen van Antwerpen heeft de 37-jarige L. M. uit Essen ter dood veroordeeld wegens moord op de 22-jarige ver pleegster mej. Maria van Steensel uit Kalmthout. L. M. heeft op 10 jimi 1958 het meisje met messteken gedood in het nationaal natuurreservaat van de Kalmthoutse Heide. Volgens de verkla ring van de veroordeelde was hij van huis vertrokken met het voornemen de eerste vrouw die hij tegenkwam te doden. Hij had met voorbedachten rade een mes meegenomen dat hij van te voren had geslepen. Na 45 minuten beraadslaging ant woordde de jury bevestigend op de volgende twee vragen: Is M. schuldig aan dood door schuld, met het oogmerk om te do den? Is de moord gepleegd met voorbe dachten rade? Het openbaar ministerie, waargeno men door de eerste substituut van de procureur der konings, mr. Van Hon- ste, eiste daarop de strengste straf. Scherp requisitoir Mr. Van Honste legde in een scherp requisitoir vooral de nadruk op deze twee punten: opzet om te doden en voorbedachten rade. Na te hebben gewezen op de voor beeldige levenswandel van mej. Van Steensel, voerde het O. M. aan dat M. wel degelijk koelbloedig heeft gehan deld en niet in een ogenblik van dwa ze opwinding die hem alle zelfbe heersing zou hebben doen verliezen. Opzet om te doden is bewezen, al dus het O. M.: hij heeft het mes eerst scherp geslepen en hij heeft er zich dadelijk van bediend, niet om te dreigen, maar om te steken. Hij bracht het meisje acht ernsti ge messteken toe in de rug en de borst, waarvan tenminste drie dodelijk waren. Bovendien bracht T eveell (Slot van pag. 1) Terwijl het alleen maar een kwestie van prijs is! In vergelijking met de massale ver nietiging, die het gevolg is van on economische prijsvaststelling zijn de weggeworpen overschotten in restau rants, kazernes (en slagerijen) slechts onbeduidende hoeveelheden. Ieder weet hoe het gaat met sla- overschotten op de groenteveilingen, om van andere produkten en andere veilingen maar te zwijgen. Men heeft nog altijd geen weg weten te vinden om aan deze massale verspilling een einde te maken. Op dit ogenblik speelt de prijsre gelingskwestie en dus ook die van het „doordraaien" in de haringwereld. Dat wil zeggen niet de wereld van de geschubde Noordzee- toeristen, maar in die van de haring- handel, De- reders willen een hoge minimumprijs voor de haring en als die prijs niet wordt gehaald, dan moet de haring maar doorgedraaid worden. De haringverkopers willen een beweeglijke prijs opdat bij grote aanvoer de prijs daalt en de „klant" weer haring kan kopen. Daarnaast echter wil die handel voor zichzelf een vrij „stijve" winstmarge handhaven en dus het risico van de prijsbeweging geheel afwentelen op de reders. Het kan haast niet anders of zowel de houding van de reders als die van de verkopers moet leiden tot prijs- verstarring op een te hoog niveau en dus... tot verwijzing van belangrijke partijen haring naar destructie-in- richtingen. Dat is een heel vervelend verschijn sel. Niet "zozeer om de onnodige ha ringvernietiging als wel om de wijze waarop met de belangen van de klant wordt omgesprongen. Hij mag dan slechts een schijnkoning zijn met een papieren kroon en een waardeloze scepter, hij kent zijn be lang heel goed en hij zal nooit te be wegen zijn om grote hoeveelheden haring te consumeren, wanneer de prijzen hoog gehouden worden, ter wijl de onverkochte vaten haring zich in de pakhuizen ophopen. Zowel re ders als handelaren zouden er goed aan doen met dat feit rekening te houden bij het voeren van hun prijs politiek! VERLEGEN. De 19-jarige Terry Smith, soldaat in de Coldstream Quards. is uit de dienst ontslagen. Hij zou, een maand terug, voor het eerst schildwachtdienst doen voor Bucking ham Palace. De verlegen jongen was daar zo bang voor dat hij gewoon wegliep, deserteerde, op de vooravond van zijn eerste ..showdienst". Hij werd ontslagen omdat hij verlegen was. Vermoedelijk is het de laatste ont slagbrief die wegens verlegenheid van een soldaat uitgeschreven werd. Fles. De echtgenote van de Ameri kaanse vice-president, Richard Nixon, heeft zeven maal vergeefs gepoogd een groot vervoersvliegtuig met straalmotoren te dopen door er een fles champagne op stuk te breken. Men had om de fles een houder van staaldraad aangebracht, om versplin tering van het glas te voorkomen. Dit bleek afdoende voor het beoogde doel, het belette bovendien het breken van de fles. hij haar twee vreselijke wonden toe aan de hals, opdat ze niet meer zou kunnen spreken, nadat hij eerst getracht had haar te wurgen. Er ontstaat enige opschudding in de volle zaal: een vrouw is in zwijm ge vallen en wordt moeizaam door rijks wachters naar buiten gebracht. M. zit intussen met diep gebogen hoofd te luisteren. Het O. M. wijst er nog op dat M. zijn plaats goed gekozen had: de uit gestrekte heide van Kalmthout en daarop een verlaten weg op een werkdag. De officier tracht ook het cynisme van beklaagde te bewijzen: zijn hard nekkig ontkennen, negen dagen lang, alhoewel de bewijzen zich tegen hem opstapelden, en vooral zijn houding na de moord. Toen zijn vrouw hem vertelde dat er een meisje op de hei de was vermoord, antwoordde M.: weldra zal men een vrouw niet meer alleen kunnen laten uitgaan. De offi cier vroeg de jury bevestigend te antwoorden op de beide vragen. De eerste verdediger, mr. Werner Lens, erkende dat de misdaad van zijn cliënt vreselijk was, maar stelde de vraag of zij wel in over eenstemming was met de persoon lijkheid van de dader, die volledi ge bekentenissen heeft afgelegd niets heeft willen verbergen en zelf gezegd heeft dat hij geschrok ken is van wat hij had gedaan. Toen hij het mes sleep dacht M. niet aan doden, maar aan het bevredigen van zijn opwellende drift. Hij han delde onder een ware sexuele obses sie. Het is dus niet mogelijk te zeg gen dat M. handelde met voorbedach ten rade, aldus de verdediger. De tweede verdediger, mr, Raymond Brems verzoecht de eerste vraag die de jury gesteld zou worden, in twee- en te splitsen: het eerste deel zou vragen of M. schuldig is aan slagen en verwondingen die de dood tot ge volg hadden (maar zonder opzet te doden) en de tweede of hij slagen en verwondingen toebracht met het oog merk te doden. Terwijl deze advocaat pleitte, zat M. te snikken. Hij vermande zich toen de president hem vroeg of hij nog iets te zeggen had en antwoordde alleen: „Ik betreur wat er gebeurd is". Na enkele minuten van beraadsla ging verwierp het hof het verzoek van mr. Brems om de eerste vraag te splitsen. De vragen werden voorgele zen aan de jury, waarna deze zich terugtrok. Toen haar antwoord bekend v eiste het O. M. de doodstraf. Terwijl M. opnieuw in tranen uitbarstte, pleitte mr. Lens voor niet-toepassing van de hoogste straf. Nadat de voorzatter hem voor de laatste maal het woord liad gegeven, snikte M.: „Ik heb veel spijt...." Drie kwartier later vernam M. het vonnis: de doodstraf op de dag af een jaar nadat hij de misdaad pleeg de. Hij weende in de beklaagdenbank, terwijl het publiek applaudisseerde. „GEEN MOGELIJKHEID VOOR OVERLEG" Waardevastheid niet geregeld In de vergadering van de centrale commissie voor georganiseerd over leg in ambtenarenzaken, die dinsdag is gehouden, is van regeringszijde medegedeeld, dat het plan bestaat een zgn. sanienloopregeiing over- heidspensioen met bodempensioen bij de Kamers in te dienen. Bij de invoe ring daarvan zal op de ambtenaren geen A.O.W.-premie en straks ook geen premie ingevolge de algemene weduwen- en wezenwet worden ver haald. De bedoeling der regering is, dat er een premie van zeven procent zal worden betaald (wat een verhoging betekent) waaruit het algemeen bur gerlijk pensioenfonds de premies voor le A.O.W. en de A.W.W. voldoet. Het bezwaar der ambtenaren, dat zij tweemaal moeten betalen voor een pensioen (zij moeten immers behalve de gewone pensioenpremie ook nog de A.O.W.-premie voldoen, terwijl de A.O.W.-uitkering grotendeels op hun pensioen wordt gekort) zou daarmee vervallen. De verhoging van de pensioenpremie zou de regering willen compenseren door een salariscorrertie, die er op neerkomt, dat niemand minder geld in handen zal krijgen dan thans. De ambtenarenorganisaties hebben hier tegen echter het bezwaar, dat de ambtenaren die tot nu toe (door his torisch gegroeide maar ongewenste omstandigheden) naar verhouding meer betalen dan hun collega's in andere inkomensklassen, nu ook nog de geringste compensatie krijgen. Nog ernstiger is echter het be zwaar, dat men heeft tegen het ontbreken van de bereidheid om bij de nieuwe wet tevens de waar devastheid der pensioetnen te re gelen, hoewel het principe daar van reeds van regeringszijde is erkend en door de staatscommis sie Van Poelje eveneens wordt aanbevolen. De drie samenwerkende vakcentrales hebben ook nog gevraagd het aftrek- percentage van twee procent per dienstjaar bij samenloop van een ambtelijk pensioen met A.O.W. en A.W.W. tot anderhalf procent terug: tè brengen, om voor de weduwen een' gunstiger regeling te verkrijgen. Te gen een maximum van bijvoorbeeld negentig procent van het totale pen sioeninkomen heeft men echter geen bezwaar. Verder wenst men een ver betering van het pensioen voor de weduwe van de wegens invaliditeit vroegtijdig gepensioneerde ambte naar. Daar van regeringszijde geweigerd werd in de voorstellen ook maar iets te wijzigen, hebben tenslotte de vak centrales zich teruggetrokken. Men was wel bereid eventueel concessies te doen, maar meende niet verder te kunnen spreken met een regerings delegatie, waaraan geen enkele on derhandelingsbevoegdheid was gela ten, zodat van een redelijk overleg geen sprake kon zijn. Invrijheidsstelling wegens „onbegrijpelijkheid van dagvaarding" De rechtbank te Amsterdam heeft gisteren de onmiddellijke invrijheid stelling gelast van de 33-jarige Am sterdammer K. M. en van diens 30- jarige echtgenote. De officier van justitie had veertien dagen geleden twee jaar respectievelijk acht maan den gevangenisstraf tegen deze beide verdachten geëist wegens oplichting van een Amsterdamse juweliersfirma (f5460) en van een handelaar (f9000,—). De rechtbank kwam tot deze uit spraak op grond van „onbegrijpelijk heid van de dagvaarding". Voor de raadsman van het echtpaar, mr. W. K. S. van Haastert, was deze beslis sing een verrassing. Trein greep auto dierenarts gedood (Van een correspondent) Op een onbewaakte overweg in een landweg in de buurt van Amersfoort is woensdagmiddag omstreeks kwart over twee de auto van de Amerfoort- se dierenarts G. H. Schutte door een trein gegrepen en volkomen vernield. De heer Schutte werd op slag gedood. Volgens ooggetuigen stopte de heer S., die op weg was naar een weiland voor het inenten van pinken, voor dat hij de spoorbaan passeerde. Daarna zette hij zijn motor weer aan, doch midden op de spoorlijn stopte hij opnieuw. Met een vaart van 100 km kwam de trein aanrazen. Hij greep de auto m de flank en spleet deze in tweeën. De heer S. werd in het voorste deel van de wa gen ongeveer 300 meter voortge sleept. Met branders heeft men de restanten van de auto onder de trein moeten weghalen. Bijna anderhalf uur was de lijn naar en van Apel doorn gestremd. Het ongeluk gebeurde op vrijwel de zelfde plaats waar onlangs een Haag se auto met jongelui, die een oriën- teringsrit aan het uitzetten waren, door een trein werd gegrepen. Daar bij vielen toen drie slachtoffers te betreuren. Charly Chaplin brengt met gijn vrouw Oona een vakantie van een week door in Venetië, in welke stad hij volgens de geruchten zijn nieuw ste film zou gaan maken. De foto toont het echtpaar, wande lend tussen de beroemde duiven op het al even beroemde San Marco- plein. Het Wereldgebeuren Den Haag in rep en roer door loos alarm Avondlijk Den Haag stond gedeelte lijk in rep en roer toen een half do zijn brandweerwagens, ladder- en ta kelwagens alsmede een groot aantal politieauto's met huilende en loeiende claxons met enorme snelheid naar het K.L.M.-gebouw raasden. Nieuws gierigen stroomden te hoop om te kijken, wat er aan de hand was. Politie en brandweer snelden te hulp op een alarm, dat een volbeladen personenauto in de Koninginnegracht zou zijn gereden en onder water ver dwenen was. Niemand ter plaatse kon echter in lichtingen geven, zodat de conclusie „loos alarm" alras getrokken kon worden. Woedend rukten de vijftig zestig commandanten en manschap pen weer in. Ook het publiek stak zijn verontwaardiging over de daad der onvindbare veroorzakers van de ze opschudding en tijd- en materieel- verknoeiing niet onder stoelen of banken. VOORZITTER AANNEMERSBOND: Medewerking voor nieuwe bouwmethoden verlangd Verkorting van arbeidstijd en de angstwekend slechte leeftijdsopbouw van het bomwakarbeidersbestand zul len onherroepelijk leiden tot verho ging van de bouwkosten. Dit stelde de voorzitter van de Nederlandse aanne- *icrsbond en patroonsbond voor de bouwbedrijven, de heer J. Dura Dzn. in zijn inleidend woord tot de besloten jaarvergadering dezer organisatie in het Scheveningse Kurhaus. De leeftijdsopbouw is vooral op het gebied van de „klassieke vakken" in de drie grote steden slecht. De situa tie in de meer industriële bouwvakar- beidersberoepen is iets minder ongun stig. De jeugd heeft geen belangstel ling. De aangekondigde arbeïdsver- korting in afzonderlijke ondernemin gen doet een begrijpelijke trek daar heen ontstaan. Het voldoen aan de eis van produktiviteitsverhoging als compensatie voor de vrije zaterdag heeft de heer Dura een volkomen Ir reële zaak geacht. In de arbeidsintensieve bouwbedrijven zal een kortere arbefdstijd, mede door het grote verlies aan uren in de win ter, uiterst moeilijk zijn, waarbij men zich geen illusies over de gevolgen voor de bouwkosten behoeft te ma ken. Onze nieuwe regering, aldus de heer Dura, gaf een in grote lijnen verlrou- wenwekende verklaring, die op het gebied van de bouwnijverheid nog aanzienlijke uitwerking behoeft. Hij hoopt, dat de regering het niet bij vage toezeggingen van meer vrijheid zal laten, maar dat er een bewust pro gramma zal mogen komen tot ophef fing van „het laatste artikel, dat nog op de bon is". Hij deed een ernstig beroep op de re gering om meer medewerking bij het toepassen van nieuwe bouwmethoden, die kunnen leiden tot een verhoogde bijdrage aan de ontwikkeling van ons land. Genève danst niet Neen, de huidige conferentie van Genève heeft maar heel weinig gemeen met die van Wenen (18 september 1814 tot 9 juni 1815 Toentertijd waren er geen televisie- en radioverslaggevers bij; die be stonden nog niet. En ook de dagblad journalisten die het zich konden ver oorloven om verre reizen te maken naar het conferentie-oord, waren ta melijk zeldzaam; nu zijn er niet min der dan duizend present. Dames, een zeldzaam verschijnsel in de conferen tiekringen van nu, waren er des te meer. Op de conferentie die een evenwicht in Europa tot stand moest brengen na de ineenstorting van het Napoleontische keizerrijk kon men de onderlinge tegenstellingen die zelfs de officiële opening eerst in de weg stonden met medewerking van die dames „verbloemen" door grote feesten te organiseren: „het congres danst". Maar nadat Napoleon van Elba was teruggekeerd, met alle ge varen van dien, bereikte het Weense congres toch een historisch resultaat de mogendheden troffen er regelin gen voor een evenwicht, dat wel 44 jaar heeft voortgeduurd. Anders is dat nu in Genéve: geen dames, geen dansfestijnen en niemand weet waar hij zou gauw een gemeenschappelijk gevaar voor alle bij de conferentie betrokken landen vandaan zou moe ten halen. Voor zover bekend, hebben de Russen, behalve voor de Verenig de Staten alleen maar groot respect voor de miljoenenbevolking van com munistisch China. Maar de conferen tie van Genève zou wel heel lang moeten duren, indien men wilde wachten op een eventuele invasie van communistische Chinezen in het dooi de Russen zo druk gekoloniseerde Si berië Er zit nu iemand aan de conferen tietafel die de anderen wil laten dansen, en wel naar eigen pijpen. Dat is de Rus Gromyko, die zijn voor delige positie probeert uit te buiten en die gisteren een nieuw soortement ultimatum ter „oplossing" van de kwestie-Berlijn uit zijn diplomaten- tas haalde. Hij deed op de Westerse landen een beroep hun troepen in West-Berlijn binnen een jaar terug te trekken. In dat jaar zou een ge mengde commissie van West- en Oost-Düitsland op basis van gelijkheid de opdracht moeten uitvoeren aan de hereniging te werken, te proberen tot overeenstemming te komen over de beginselen van een vredesverdrag en het contact tussen beide Duitslanden te vergemakkelijken. Als het Westen niet op zijn voorstel inging, zou Rus land er niet mee instemmen dat het huidige bewind in West-Berlijn blijft bestaan. Andrew H. Erding, die van 1953 tot 1957 een topfunctie vervulde bij de Amerikaanse voorlichtings dienst en die sindsdien te boek staat als assistent voor publiciteitsaangele- genheden van de minister van buiten landse zaken, had van Christian Her ter begrijpelijkerwijs vergunning ge kregen om niet alleen ruchtbaarheid te geven aan deze nieuwe Sowjet- manoeuvre, maar om ook onmiddel lijk te laten weten dat het Westen dit een onaanvaardbare suggestie acht. Terugtrekking van de westelij ke troepen en de afkondiging van zulke vage en door de Russen ruim te interpreteren maatregelen als „stilzetting van de westelijke propa ganda uit West-Berlijn" zou ertoe leiden dat de drie miljoen Westberlij- ners praktisch werden uitgeleverd aan een vroegere of latere overgang naar Oostduitse soevereiniteit met al le kwade gevolgen daarvan voor hen zelf en voor de Oostduitse niet-com- munisten, die in dit westelijke „ei land" even adem kunnen halen om er bij terugkeer in Ulbrichts rijk minder het gevaar te lopen „er onderdoor" te gaan. En behalve die reden is er voor het Westen de belangrijkee politieke factor, dat Berlijn nog herinnert aan de oude afspraak van Potsdam, Duitsland als een eenheid te bestu ren. Het Westen ziet dan ook de oplossing van de kwestie-Berlijn niet in een terugtrekking van de westerse troepen, maar in een streven naar hereniging van Duitsland, waarbij de uiteindelijke beslissing over de toe komstige grondwet bij het volk moet berusten. Zo botsen de meningen en het Westen zit met de moeilijkheid dat de Russen het zwaard van Da mocles boven West-Berlijn kunnen hangen telkens wanneer zij daar zin in hebben. Het Westen weet inmid dels dat met een politiek van toege ven de vrede niet is gediend. En zo komt het, dat de Geneefse .con ferentie niet danst ook niet naai de pijpen van Gromyko. Het 100 tons motorschip „Runa", dat door een communistische spionnen- bende gebruikt werd voor spionage- activiteit, die tegen de N.A.V.O.- defensie van de Deense zeestraten was gericht, is ook gebruikt voor het smokkelen van strategisch materiaal voor het Sowjet-blok, waarop een embargo lag. De politie en de militaire inlichtin gendienst waren schaars in hun me dedelingen over dé belangrijke spio- nage-affaire, waarbij zes personen werden gearresteerd, terwijl er bin nenkort. nog maar arrestaties te wachten staan. Uit wel-ingelichte kringen wordt ver nomen, dat de „Runa verscheidene ladingen van goederen onder embar go vervoerd heeft, waaronder nikkel naar Oostduitse en Poolse havens. In de vrachtdocumenten stonden die verschepingen aangegeven als be stemd voor westerse havens. Intussen deelt het avondblad „Ek- strabladet" mee, dat de arbeider uit de rubberfabriek, Fritz Nielsen, een van de leiders, zo neemt men aan, van de spionagebenda, een goede vriend is van dA leider van de Oost duitse communistische partij, plaats vervangend premier Walter Üibricht. Het blad geeft de bron niet van die inlichting. Maar het schrijft wel, dat Nielsen vele bezoeken heeft gebracht aan havens in Oost-Duitsland, door middel van de „Runa" en dat hij al tijd door communistische autoriteiten ontvangen werd, die met hem wegre den in dienstauto's. De schipper en de eigenaar van de „Runa'.', Carl Emmanuel Petersen en vroeger verkiezingekandidaat voor dé communisten en de voor zitter van de stokershond, Georg Hegner, zijn beiden gearresteerd. Volgens de inlichtingen, die tot nog toe beschikbaar zijn, is de spio- nagebende haar activiteit drie ja ren geleden begonnen, e activiteit was al aan de gang, oen Amerikaanse, Engeise, Deense, lederlandse, Noorse en Westduitse tand-, zee- en luchtstrijdkrachten in de herfst van 1957 een grootse ma noeuvre hielden, „Brown Jug" gehe ten, die als centrum had het belang rijke Fort Stevns een van de hoofddoelen van d© spionage van de bende. De spionnen schijnen in het bijzon- i der belang te hebben gesteld in de Koege-baai, die zich ten zuiden van Kopenhagen tot aan Stevnsfort uit strekt. Die baai wordt door militaire experts beschouwd als het meest waarschijnlijke doel van Sowjet- invasiestrijdkraehten, die over zee zouden opereren ingeval van oorlog. Uit Deense militaire kringen werd verleden jaar gemeld, dat het Sowjet- leger toen invasie-manoeuvres op het eilaud Oesel in de Oostzee had gehou den, waarbij de condities van de Koege-baai nauwkeurig waren ge- imiteer d. De politie en de contraspionage zeggen redenen te hebben, aan te nemen, dat de activiteit van de bende ook gericht was tegen stra tegische N.A.V.O .-installaties in Jutland. Zij zeggen, dat alle be schikbare mannen gemobiliseerd zijn om in het hele land naspeu ringen te doen naar de werkzaam heden van de bende. ANDREI GROMYKO ...geen dans naar zijn pijpen... Op een bijeenkomst van de „Anti- Trujillo-Unie", die gedurende twee da gen te Caracas wordt gehouden, is be sloten, een revolutionaire Dominicaanse regering ln ballingschap te stichten De leider en de leden van deze regering zullen nader worden aangewezen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 3