ORANJES NEDERLAAG ONVERDIEND
HOFNAR
Nederland verloor na rust van
unfair spelende Schotten (1-2)
Invaller Van der Gijp scoorde op
fraaie wijze openingstreffer
PUBLIEK WILDE NATRAPPENDE
SCHOT AULD TE LIJF GAAN...
RIGOLETTO
DONDERDAG 28 MEI 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE O OU RA NI
1
■i
Onverbiddellijk wees de vinger van de voortreffelijk
fluitende Portugese scheidsrechter Campos naar de ca
tacomben van het Amsterdams Olympisch Stadion:
Auld moest uit het veld gestuurd daar de kleed
kamers opzoeken. De Schotse linksbuiten had zojuist de
op de grond liggende Jan Notermans tegen de arm ge
schopt en Auld moest door politie en suppoosten be
schermd worden tegen enkele heethoofden uit het pu
bliek, die het veld opstroomden om hun woede op hem
te koelen. Dit onaangename en ernstige, incident vorm
de de aanleiding to't een groot fluitconcert, waarmee
het grootste deel van de ruim 50.000 stadiontoeschou-
Zij ontnamen de Nederlanders daarmee de leans zich in deze tweede
wedstrijd tegen de Schotten te revancheren voor de 31 nederlaag in
1938. En die kans heeft Nederland gehad, zeker in de eerste helft, toen de
Oranjehemden met vaak snelle en verrassende aanvallen de Schotse de
fensie voor talrijke problemen stelde.De motor van die aanvallen was
de jarige en jubilerende (25e wedstrijd) Kees Rijvers, die niet alleen
zwoegde als een paard, maar die met intelligente passes ruimte voor zijn
medespelei's sehiep.
Het was daarom bijzonder jammer,
dat in deze vooral in de eerste helft
uitstekende Nederlandse aanval de
speerpunt ontbrak. Die speerpunt had
Leo Canjels moeten zijn, maar de
NAC-speler was deze wedstrijd ner
gens. Slechts bij hoge uitzondering
mengde hij zich in het spel; meestal
liep hij er verloren bij. Hij vermeed
kennelijk het duel met zijn directe
tegenstander. Hij rekende zelfs bij
na de gehele wedstrijd op missers en
met deze spelopvatting had hij van
zelfsprekend tegen de geroutineerde
stopper Evans geen enkele kans.
Het zou natuurlijk onbillijk zijn
om de oorzaak van de nederlaag
af te schuiven op het falen van de
NAC-middenvoor. Maar het was zo
jammer, dat hij niet actief deel
nam aan de met groot enthousias
me, maar tevens met goed spel
inzicht opgezette Nederlandse aan
vallen. De mannen van Elek
Schwartz kregen daarmee in de
eerste helft een overwicht, dat
stellig met meer dan één doelpunt
uitgedrukt had kunnen worden.
Het zou tevens verdiend geweest
zijn.
Bijzonder actief
Van het begin af „draaide" de Oran
je-aanval goed. Rijvers was er bij
zonder actief in en tezamen met
Coentje Moulijn heeft hij het de
Schotse achterhoede zeer lastig ge
maakt. Het was helemaal niet merk
baar, dat op het laatste moment re
serve Cor van der Gijp de plaats had
Ingenomen van de geblesseerde Ton-
ny van der Linden. De Feijenoorder
draaide uitstekend met zijn ploegma
ten mee en het Nederlandse doelpunt,
dat hij in de 18e minuut van de eer
ste helft maakte, was van uitstekend
gehalte.
En achter die aanval opereerde een
goed ingrijpende defensie, met de
kleine Jan Notermans als uitblin
ker. Zijn ingrijpen was resoluut en
hij speelde bijzonder oplettend.
Maar noe goed de aanval ook naar
het heiligdom van Farm combi
neerde, de stootkracht ontbrak.
Canjels was geen schaduw van de
middenvoor tegen de Bulgaren, maar
opmerkelijk was tevens, aat er bijna
geen schot door de vleugelspelers ge
lanceerd werd, noch door Moulijn, die
talloze malen weergaloos knap voor
bij rechtsback MacKay stoof, noch
door Pietje van der Kuil, die slechts
bij vlagen tot goed spel kwam.
Duidelijker
Die tekortkomingen in de afwerking
kwamen deg te duidelijker naar vo
ren in de tweede helft. Moulijn kreeg
niet zoveel kansen meer bij MacKay,
maar wanneer hij er wel in slaagde
door te breken, kwamen zijn voorzet
ten achter de voorhoede terecht. Me
de door dit ondoelmatige en indïvi-
dualistische spel en de passiviteit, j
waarin Canjels bleef volharden, het
geen met zich bracht, dat Van der
Gijp helemaal alleen kwam te staan,
raakten de Nederlandse aanvallen
hun vaart kwijt.
De Schotten kregen er de gelegen
heid door om in dè aanval te komen,
overigens krachtig- gesteund door
wers twee minuten later de overige tien Schotten naar
de kleedkamer begeleidden. Die verontwaardiging van
het publiek was begrijpelijk, want dit werkelijk niet
imponerende Schotse elftal wilde na een in de le helft
verkregen 10 achterstand ten koste van alles gedu
rende de laatste 20 minuten van het duel de 21 voor
sprong behouden. Een voorsprong op een verrassend
goed spelend Nederlands elftal, die de Schotten in de
14e en 20e minuut na de hervatting verkregen na twee
snelle combinaties, waarmee zij de Oranje-defensie uit
positie speelden. Maar die zij daarna met allerlei onge-
oorloogde middelen gingen verdedigen.
hard werkende kanthalfs Hewie en
Smith. Door hun veelvuldig switchen
stelden zij de Nederlandse verdedi-
fers vaak voor moeilijke problemen,
ie vooral voor Hans Kraaij op de
linkerbackplaats vaak té moeilijk
waren. Hij trad onzeker op, waardoor
Jan Klaassens en Cor van der Hart
te vaak moesten bijspringen. De
V.V.V.-man zwoegde weer wat hij
kon en mag zeker met een voldoen
de beloond worden, hetgeen tevens
geldt voor de Fortuna-stopper, die de
beweeglijke middenvoor White vrij
goed in bedwang had. Dat was even
eens het geval met Roel Wiersma,
die Auld weinig kansen gaf.
Maar mede door enkele kostbare
foutjes van Notermans, die na de
hervatting minder oplettend speelde,
kregen de Schotten twee goede kan
sen, waarvan zij dankbaar gebruik
maakten. Eerst door hun rechtsbin
nen Collins, vervolgens door rechts
buiten Leggat. Twee doelpunten,
waaraan Frans de Munck geen en
kele schuld heeft. De DOS-keeper
heeft uitstekend voldaan en met na
me zijn getimede uitlopen vielen op.
Geen kans
Oranje probeerde de achterstand
weer op te halen, maar de Schotten
gaven daartoe geen kans. Vooral het
laatste kwartier waren hun overtre
dingen schering en inslag en op het
moment, dat het publiek reeds het
De politiemannen en suppoosten
moesten Auld beschermen tegen en
kele heethoofden uit het publiek, die
de Schotse linksbuiten de overtreding
tegen Notermans betaald wilden zet
ten. Scheidsrechter Campos heeft
zich net omgedraaid na Auld het veld
uitgestuurd te hebben. De wedstrijd
eindigde door dit incident in een oor
verdovend fluitconcert van de zijde
van. het publiek. {Foto, P.Z.C.)
terrein verliet en daardoor op enkele
plaatsen het bekende kussengevecht
ontstond, bleek, dat zij de overwin
ning duur wensten te „betalen": met
het vonnis voor Auld. Het was een
onaangenaam eind van een in de bes
te verstandhouding begonnen wed
strijd, die voor ons Nederlanders bo
vendien een eerste helft opleverde
met uitstekend spel over de gehele
linie. Alleen al door hun optreden in
deze periode hadden de Oranjehem
den zeker een gelijk spel verdiend,
zo niet een overwinning.
Gramschap en teleurstelling
in Nederlandse kleedkamer
Verslagenheid heerste
er in de Nederlandse
kleedkamer, waar in de
rust nog alle aanlei
ding was tot vreugde.
Een voorsprong had
den de jongens in die
tweede drie kwartier
verloren zien gaan en
er was zelfs een ne
derlaag uit de bus ge
komen. Een nederlaag
tegen een tegenstan
der, die spotte met de
regels van de sportivi
teit en de spelers, - die
de sporen van de strijd
onder de douche weg
spoelden, luchtten hier
over in allerlei toon
aarden hun hart. Over
de wedstrijd zelf daar
entegen waren zij wei
nig spraakzaam. Ook
bondscoach Elek
Schwartz, die er niet
temin op wees, dat de
Nederlandse ploeg
feen moment door de
chotten was over
klast.
„Duistere oorzaken",
zo probeerde Roel
Wiersma de nederlaag
te verklaren, „want
minder waren wij
geenszins dan de Schot
ten". Kees Rijvers was
teleurgesteld, dat deze
dag voor de ploeg- geen
feestdag was gewor
den. „Ik had zo ge
hoopt op een overwin
ning. 't Is jammer..."
Notermans was het
middelpunt van het ge
sprek over de onspor
tieve daad van Auld,
welke deze zo duur
was komen te staan.
En stil in de hoek za
ten de Feijenoorders
Van der Gijp („een
gooi - en smijtpartij")
en Moulijn, hun gram
schap verdrijvend met
een fris sinaasappeltje.
Van der Hart kwalifi
ceerde de wedstrijd als
slecht en had slechts
weinig woorden nodig
voor een oordeel over
het spel van de Schot
ten: „Intens gemeen".
„Wij werden erdoor
uit ons spel gehaald
en daardoor liep het
na de rust lang niet zo
goed als daarvoor", zo
voegde hij er nog aan
toe.
En de Schotse kleedka
mer? Die bleef herme
tisch gesloten, bewaakt
door een in trainings
pak gestoken kaalhoof
dige coach als een Cer
berus...
Onhoudbaar voor de Schotse keeper
Farm heeft Cor van der Gijp (rechts
op de foto) op beheerste wijze in het
doel geschoten. Dat was in de lSe mi
nuut en het betekende voor Oranje
de openingstreffer. Op welk een te
leurstellende wijze zou Nederland in
de tweede helft deze verdiende voor
sprong verloren zien gaan.
(Foto P.Z.C.)
In tweede helft echter faalden
de Nederlandse schutters
Het Nederlands elftal heeft voor zo'u vijftigduizend toeschouwers in
het Olympisch stadion in de tweede helft tegen Schotland de overwin
ning moeten prijsgeven, die na drie kwartier voortreffe^k voetbal
zeker scheen, want het liep dadelijk gesmeerd. Na de eerste trap, die
werd verricht door de Schotse midvoor White, hetgeen impliceert, dat
Van der Hart de toss had gewonnen van zijn collega Evans, namen
onze landgenoten het initiatief in handen en menige aanval rolde
op het Schotse doel af. Veelal geleid over de linkervleugel, waar Mou
lijn er voortreffelijk „in" was. Niettemin vond hjj het zelf nog niet goed
genoeg, want na ruim een kwartier verwisselde hij van schoenen. De
doppen deugden niet
Er kwamen kansen, doch ze bleven voorlopig ongebruikt. Zelfs door
Rijvers, die na een kwartier uit een van die magnifiek opgebouwde
aanvallen in vrije positie een schietkans kreeg.Zo een om van te dro
men. Maar hoog over het doel trok de bal zyn lijn. De acties van de
Schotten waren te incidenteel om van gevaarlijk te kunnen spreken.
Het was daarom geenszins verwon
derlijk, dat Nederland In de 18e mi
nuut de leiding nam. Er ging aan dit
doelpunt een van de weinige, op
winst afgestelde aanvalsacties van
Schotland vooraf, waarbij De Munck
op bekwame wijze een mooi schot
van rechtsbinnen Colins keerde, nit
de uittrap kwam de bal bij Van der
«vuil, die zonder weifelen een lange
dieptepass gaf, in de vrije ruimte,
waarop Van der Gijp liep. De Feyen-
oorder kwam vrij met de bal aan de
voet en nog slechts de uit zijn doel
gekomen Farm voor zich. Hij richtte
scherp en kansloos versloeg hij de
Schotse doelman met een hoog schot:
t0. De vreugde kende geen gren
zen.... maar de honger naar doel
punten was hiermee nog niet gestild.
De Nederlanders bleven het spel be
heersen en de aanvalsgolven rolden
in een afwisselend tempo op het
Schotse doel aan. Succes zat er even
wel niet meer in en dit gaf de Schot
ten moed. Zij verhoogden hun tempo
en hun spel werd bovendien feller,
waarbij toen reeds enkele malen de
grens van sportiviteit werd over
schreden, vooral door rechtsbuiten
Leggat. Het werd zelfs benauwd voor
de Nederlanders, toen in een korte
spanne tijds Schotland vier hoek
schoppen kreeg te nemen. Onze de
fensie bleef de situatie echter beheer
sen en langzamerhand slaagden de
Nederlanders erin, het initiatief terug
te winnen. Ze werden zelfs opper
machtig. en zetten het Schotse doel
onder druk, doch ook dit offensief
wierp geen vruchten af, hoe heftig
onze landgenoten soms ook aan de
boom schudden... een boom zo vol
geladen.
De Portugese scheidsrechter Campos,
die een voortreffelijke wedstrijd floot,
moest niet alleen de Schotse links
buiten van het veld sturen, maar
ook een te „enthousiast" hondje. De
arbiter kweet zich echter van deze
taak met meer plezier dan op het
moment, dat hij de Schot naar de
kleedkamers moest verwijzen...
(Foto P.Z.C.)
En van dit falen der schutters zou
Nederland in de tweede helft de
wrange vruchten plukken. De eer
ste strubbelingen mochten zich
dan wel weer voor het Schotse
doel voordoen, waarbij onder meer
Van der Kuil een prachtige schiet
kans In rook deed opgaan, de ca
dans raakte er bij de Nederlan
ders meer en meer uit. Het wilde
niet meer zo vlotten als voor de
(Zie slot pag. 8 kol. S)
Advertentie-
nooit fijner gerookt!
SUPER BOLKNAK
