Vakantievreugde in Vrouwenpolder
Jaarlijkse metamorphose tot een
centrum voor „vreemdelingen"
Vanwege de rust en
het natuurschoon...
Plannen
Overigens is hij zelf de eerste, die
toegeeft dat het op het ogenblik ver
leidelijk is om meer te doen dan mis
schien gewenst ie. Want voor alles
is burgemeester De Kam er toch een
vurig voorstander van, dat het ka
rakter van zijn gemeente niet wordt
aangetast, dat heel de ontwikkeling-
tot recreatie-oord zorgvuldig in de
hand wordt gehouden. „Wij willen
graag meedoen, maar er niet onder
bedolven worden", zo luidt in het
kort zijn standpunt en hij houdt zich
maar het liefst aan de feiten. Daar
om ook spreekt hij slechts onder
voorbehoud over de plannen, die eni
ge particulieren hebben voor de bouw
van een groot hotel in Vrouwenpol
der. „De gemeente zou het vanzelf
sprekend toejuichen, maar er staat
nog niets vast. Er zijn nog teveel
onzekere factoren in deze kwestie".
Maar omdat regeren vooruitzien is,
heeft men er in het uitbreidings
plan wél rekening mee gehouden.
Mocht de bouw doorgaan, dan zou
het hotel op een duin moeten ko
men, aan de kant van het Zeeuw
se Binnenmeer, dat na de afslui
ting van Veerse Gat en Zandkreek
zal ontstaan. En zo is er in het
uitbreidingsplan in principe ook
rekening gehouden met de even
tuele aanleg van een jachthaven-
tje. „Maar of dat nu een haventje
wordt met accommodatie voor zeil
boten, of dat er alleen maar een
paar steigers komen dat is al
lemaal nog onzeker", aldus de bur
gemeester.
Maar zéker is, dat Vrouwenpolder
op 't vinkentouw zit! Het wéét wat
vreemdelingenverkeer is het be
seft de mogelijkheden, die er straks
nog zullen komen en het is zich be
wust van zijn sociale verantwoorde
lijkheid ten opzichte van de mede
mens, de stedeling, die maar enkele
weken per jaar het asfalt en het
stadsrumoer kan verwisselen voor
het natuurschoon ven de rust in een
Van duizend tot vierduizend mensen
EEN PAAR SMALLE straten, een kerk, een raadhuis en wat winkels
en verder, in de wijde omgeving, ordentelijk uitgestrooid over het pol
derland, de boerderijen. Tot aan de voet van de golvende duinenrij gra
zen de koeien het sappige gras, Iootm en landerig, met traag malende
kaken en het logge lichaam vaak onverschillig neergeploft op enkele
vierkante meters weiland. Eén grote massa koe op een gering plekje
Vrouwenpolder, de agrarische gemeente met een kleine duizend inwo
ners, gelegen op het noordelijkste puntje van Walcheren. Daar, waar
nu in en rond het Veerse Gat de zandzuigers en baggermolens, de
draglines en de zolderschuiten een ogenschijnlijk ordeloos spel van de
arbeid spelen daar, waar van de Noordbevelandse kant al oen
heel stuk dijk het rusteloze water heèft bedwongen en waar straks
een weg zal liggen, een straatweg van Noord-Beveland naar Walche
ren, naar Vrouwenpolder, de gemeente met het duizendtal inwoners.
Een dorp als vele dorpen. Tenminste, zo op het eerste gezicht.
Want Vrouwenpoolder is anders. Elk jaar in de mooie maand van mei
begint voor Vrouwenpolder de metamorphose, die van het pastorale
dorp met de duizend mensen een vreugedvol ontmoetingsoord maakt
voor een drieduizend stervelingen méér; voor de mensen, die er hun
vakantie komen houden, voor de „vreemdelingen".
Vrouwenpolder kent sinds enkele
tientallen jaren een vreemdelingen
verkeer, dat zich vooral in de laat
ste jaren sterk ontwikkelde en dat
naar algemeen verwacht wordt
in de eerstkomende jaren nog
intensiever zal worden. Het Drie
Eilandenplan, nu al flink op mars,
is daar niet vreemd aan. De dijk
tussen Walcheren en Noord-Beve
land zal de toegang tot het vakan
tie-oord Vrouwenpolder immers
aanzienlijk vergemakkelijken en
waar nu nog slechts sprake is van
een simpel „eenrichtingsverkeer",
zal straks een kringloop mogelijk
zyn, die om een voorbeeld te
noemen de Zuidbevelanders via
Noord-Beveland en Vrouwenpolder
weer naar de haardsteden terug
zal voeren. Zónder onderbreking
van het wjjde water, maar met dat
water als alleen nog maar een
|HIIIIIIIIIIIIIII!lllllllllllllipillllllll!lllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllll^
H Bungalows, kampeerhutten, M
tenten en caravans: in hei f=
hoogseizoen, wanneer Vrou-
wenpolder zijn inwonertal met
zo'n slordige drieduizend zielen
§f vermeerderd ziet, zijn die ah
lemaal bewoondMaar zelfs de
koeien zijn die drukte al ge-
H woong eraaltt. Ze draaien er de n
kop nauwelijks meer voor om...
Foto P.Z.C.)
extra attractie en niet meer als
hinderpaal.
Of Vrouwenpolder dat allemaal aan
zal kunnen?
Bakens verzetten
„We moeten de bakens voor zo ver
nog nodig verzetten; niet alleen in
het belang van de bevolking, maar
ook uit een oogpunt van sociale ver
antwoordelijkheid" Het is burge
meester A. de Kam, die deze gedach
te, dit gezonde standpunt, zonder een
enkele aarzeling, vlot en spontaan
formuleert. Dat lijkt verbazingwek
kend, maar het is het niet meer,
wanneer hij verklaart: „Met de mo
gelijkheden tot recreatie ben ik als
hèt ware dag en nacht bezig de
materie interesseert me en daarom
kan ik op dit gebied zo snel van re
pliek dienen".
Hij betoogt dit niet met nadruk,
geenszins, maar op een bescheiden
manier, waarin opgesloten ligt dat
hij het zelf allemaal nogal vanzelf
sprekend vindt. Dat is het misschien
ook wel. Want het is met dat vreem
delingenverkeer in Vrouwenpolder al
lemaal heel geleidelijk gegaan se
dert in het jaar 1933 enige lieden, on
der wie de plaatselijke predikanten,
besloten tot oprichting van een V.V.V.
In die dertiger jaren (de crisisperio
de!) ontdekten de initiatiefnemers
als het ware het natuurschoon rond
Vrouwenpolder en zij ontdekten méér.
De mogelijkheid namelijk om voor de
bevolking een bijverdienste te schep
pen!
Zó begon het: met de komst van
protestantse dominees en onderwij
zers, die in Vrouwenpolder hun va
kanties kwamen doorbrengen en
zo rond 3940 was dat uitgegrof^d
tot een jaarlijks seizoenbezoek van
enkele honderden gasten. De eerste
zomerwoningen verrezen en toen
legde de oorlog de zaak stil.
Het bleef stil tot 1946, daarna
kwam er weer leven in de brouwe
rij en sinds 1948 ontwikkelde
Vrouwenpolder zich vrij snel tot
een bij duizenden geliefd vakantie
oord.
Bungalowpark
Dat leidde in 1951 tot de aanleg van
een bijzonder fraai bungalowpark, op
gTonden van de gemeente en mét
naar een ontwerp van de op Walche
ren bepaald niet onbekende architect
Broerse een „landschappelijke
aankleding" van de gemeente. Het
park werd een zo fraai geheel, dat
het meermalen „model" stond voor
soortgelijke gelegenheden elders in
den lande en het vond dan ook gretig
aftrek. In 1951 rekende men erop, dat
het, met accommodatie voor 70 bun
galows, in vijftien jaar volgebouwd
zou kunnen zijn. Vorig jaar, na een
periode van zeven jaar dus, was het
terrein al hoog en breed vol, bezet
met bungalows, gebouwd door en
thousiaste Vrouwenpolder-gangers
uit Venlo, Breda, Amsterdam, Roo
sendaal, Gorkum en ook wel door
aannemers uit de omgeving, die de
bungalows in exploitatie namen. En
op het ogenblik zijn er nog tal van
aanvragen
Overigens prijst het gemeentebe
stuur zich met dit bungalowpark erg
gelukkig. Men heeft ermee bereikt,
dat de zaken esthetisch verantwoord
werden aangepakt en uitgevoerd en
zo wil men het in de nabije toekomst
ook graag houden. Vandaar dat er
in het uitbreidingsplan aparte terrei
nen zijn geprojecteerd voor én kam-
peerliutten én voor tenten en kam-
peerwagens.
Naar model
Teneinde een rommelige aanblik te
vermijden wordt overwogen om voor
de kampeerhutten van gemeentewege
een tiental modellen als voorbeeld ter
beschikking te stellen. Uit die model-
len zullen de gegadigden dan kunnen
kiezen en. zo bereikt men toch een
zekere eenheid en voorkomt men ont
siering van het landschap door de
bouw van hutten, die ook teveel hut
ten zouden zijn.
Voor de exploitatie van een dergelijk
terrein, die in particuliere handen
zou moeten blijven, vormt de sani
taire voorziening altijd een moeilijk
punt. Bij onvoldoende waarborgen
voor een goede gang van zaken in
deze overweegt men een gemeente
lijke exploitatie.
Naast een terrein voor kampeerhut
ten, zullen er gronden moeten komen
voor de kampeertenten en kampeer
wagens. Op het ogenblik is de ge
meente met particulieren over de
aankoop van die gronden in onder
handeling en ook deze objecten zijn
geprojecteerd in het uitbreidingsplan,
dat. vermoedelijk nog dit jaar defini
tief gereed zal zijn. In afwachting
daarvan worden dit jaar voorlopig
geen nieuwe vergunningen uitgege
ven voor de bouw van houten kam
peerhutten.
De aankoop van gronden gaat niet.
altijd van een leien dakje; er zijp
wel eens eigenaren, die er een
soort Amerikaanse „gold-rush" in
zien en die dan prijzen vragen, wel
ke buiten de proporties liggen.
„Er worden echter behoorlijke prij
zen betaald en men zou toch ook
moete inzien, dat met het schep
pen van recreatiemogelijkheden het
algemeen belang gediend wordt",
aldus burgemeester De Kam en
daarmee zijn dan de financiële
problemen ter tafel gekomen!
Want die kent Vrouwenpolder
ook
Een vroege kampeerster, me
juffrouw Druk uit Amsterdam.
„We komen hier vast nog wel
eens terug. Het is hier heerlijk
rustig!"
(Foto P.Z.C.)
gerepte) duinen. Op een nieuw j|
aan te leggen terrein.
Men zou deze vroege kampeerder
kunnen beschouwen als een kwar-
tiermaker voor het leger van va-
kantiegangers, dat sti'aks weer
in Vrouwenpolder zal arriveren;
hij is in ieder geval een van de M
eersten, die zijn „kwartier" in
orde brengt om er straks met
vrouw en kroost zijn intrek te ne-
men. Al voor het derde jaar. Van-
wege de rust en het natuurschoon, n
VOOR HET EERST in Zeeland
waren drie Amsterdamse dames,
die met de pinksterdagen Ietter- M
lijk hun tenten in Vrouwenpolder n
hadden opgeslagen. Geroutineerde
kampeerders „anders blijf je zo
vroeg in het jaar wel thuis", ff
meende mejuffrouw J. Druk. Véél m
in het buitenland gekampeerd en
ook wel in Kennemerland, maar
het was in Vrouwenpolder zo goed M
bevallen, dat deze Amsterdamse ff
joffers verklaren konden er on-
getwijfeld weer eens terug te zul-
len komen. Vanwege de rust en ff
het natuurschoon. ff
UIT MIDDELBURG waren er
ook al debutanten, een midden-
stander met vrouw en kinderen, ff
genoodzaakt om vroeg in het jaar ff
vakantie te nemen en nu voor het
eerst in Vrouwenpolder. In een
kampeerhuisje. „Je moet er wel H
aan wennen: voor water naar de
pomp en op butagas koken. En in m
Middelburg moeten de kinderen n
wanneer ze om één uur uit schooi
komen tot tien over vier op de ff
bus wachten", aldus de vrouw des ff
huizes, maar: „Het is hier wel
heerlijk en je komt hier echt op
adem". Vanwege de rust en het p
natuurschoon.
„DE WEG OVER DE DIJK komt 1
hier vlak bij", vertelt de heer Du- fj-
vekot, eigenaar van het sinds fj
veertien dagen heropende, nieuw-
gebouwde café-restaurant aan de
voet van de duinen. „Dan zal het jf
nog wel drukker worden er
zullen wel veel Goesenaren ko-
men, die „rond rijden". Overigens
heeft hij in het seizoen over ge- |l
brek aan drukte bepaald niet te ff
klagen. Niet alleen,van de „vaste
vakantiegangers", maar ook dank
zij de bussen met dagjesmensen,
die dan bij tientallen naar Vrou- ff
wenpolder komen. g
Vanwege de rust en het natuur- M
schoon. Want dat is in Vrouwen- ff
polder nog in ongekende mate te
vinden. Zelfs in het seizoen, wan-
neer de bevolking tijdelijk van s
een kleine duizend tot rond vier-
duizend zielen uitgroeit, loopt men
elkaar nog niet voor de voeten.
Vrouwenpolder ziet de (Delta) ff
toekomst met een gerust hart te-
gemoet
plaatsje als deze „normaal" dui
zend zielen tellende Waleherse ge
meente.
Want in het seizoen is Vrouwenpol
der anders. De metamorphose tot
een vreugdevol ontmoetingsoord
voor rust zoekende vakantiegan
gers is al weer begonnen nog
even en het inwonertal zal weer
rond de vierduizend liggen. Vrou
wenpolder is het zo gewoon ge
raakt. Zelfs de koeien beschouwen
die invasie als de gewoonste zaak
van de wereld
pillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHII
H Kamjieerlmisjesmet op de
achtergrond de barakken van
g de instanties, die aan het Drie- ff
g Eilandenplan werken. De dut- g
H nen moesten plaatsmaken voor
kunstwerken, want hier komt
g de weg, die straks aansluiting M
zal geven op de dijk door het
Veerse Gat. De kampeerhutten
g zullen moeten verdwijnen er
staan er op deze plaats onge-
ff veer twintig maar de eige-
g naren zullen de gelegenheid s
g krijgen elders in Vrouwenpol- g
der hun tenten op te slaan.
g Weer aan de voet van (onge- ff
repte) duinen
(Foto P.Z.C.) m
Dit fraaie bungalowpark met
een oppervlakte van 7 '/2 ha fj
werd in 1951 aangelegd en men
rekende erop, dat het in vijf- g
tien jaar volgebouwd, zou zijn.
Reeds in 1958, na zeven jaar,
ging de laatste bungaloio op dit g
terrein „onder de kap": Een
uitbreiding tot 20 ha zou ff
gezien de vele aanvragen fff
geen overbodige weelde zijn en g
in het uitbreidingsplan van
Vrouwenpolder is met die mo- II
f gelijkheid dan ook rekening g
gehouden.
(Foto P.Z.C.) g
„HUIZENBEZITTER zijn
g leek me altijd wel aardig en
nou ben ik het", aldus een in-
woner van Rijswijk en met
een wijds armgebaar omvat
M hij zijn bezit: een kampeer-
1 woning op een terrein aan de
g voet van het duin in Vrou-
J wenpolder. Maar onmiddel-
1 lijk daarna spreekt liij zijn
1 bezorgdheid uit over de toe-
g komst van zijn „huizenbezït"
M „We moeten hier weg hier ko-
g men de dijk en de nieuwe weg',
g weet hij te vertellen en hij heeft
=j gelijk. Van het duin is al niet veel
ïj meer overgebleven; het moest
g plaats maken voor de kunstwer-
g ken nodig voor de verwezenlij-
g king van het Drié Eilandenplan.
„We wisten niet wat we zagen",
fj merkt de Rijswijker nog op....
I Tot zijn geruststelling moge ove-
.fj ïigens dienen, dat voor de twin-
g tig kampeerhutten, die hier ge-
g plaatst zijn, elders plaats gezocht
zal worden. Oók in Vrouwenpol-
der en weer aan de voet van (on-
Zorgen
„In de zomer is het dorp verzorgings
centrum voor een drieduizend men
sen extra en dat geeft natuurlijk
zorgen. Voorbeeld van een „brandend
probleem" is onder meer parkeer
ruimte dari heeft de gemeente de
zorg voor behoorlijke wandelpaden,
de aanleg van tennisbaantjes en dat
zijn allemaal zaken, die de krachten
van een dorp met duizend inwoners
in feite te boven gaan. Maar voor
het rijk telt Vrouwenpolder duizend
inwoners en er wordt geen rekening
mee gehouden, dat de verzorgende
functie van de gemeente vér boven de
lokale belangen uitgaat".
Naar de mening van de heer De Kam
zou er voor dergelijke gevallen een
aparte regeling moeten zijn en in dit
verband hoopt men nog altijd op re
sultaten van de (rijks-recreatiecom
missie-Veldkamp, die de mogelijkhe
den op dit gebied onderzoekt. Daar
naast ijvert een commissie uit de
Vereniging van Burgemeesters in
Noordzee-badplaatsen voor een gun
stiger financiële regeling, maar voor
lopig is afwachten het parool.
Dat betekent overigens niet, zoals uit
de hier intussen opgesomde activitei
ten wel gebleken is, dat Vrouwenpol
der bij de pakken neerzit. Het tegen
deel is het geval. De ontwikkeling van
deze badplaats gaat verder en men
realiseert zich dat terdege. Ook de
bevolking doet dat. Zo is er nog on
langs een vereniging van midden
standers opgericht, die de ontwikke
ling van Vrouwenpolder zorgvuldig
in het oog houdt. „De middenstand
past zich al aan", aldus de heer De
Kam, „maar dat zou nog wel in gro
tere mate kunnen gebeuren; men zal
iets moeten durven investeren".