Vakantievreugde in Vrouwenpolder Jaarlijkse metamorphose tot een centrum voor „vreemdelingen" Vanwege de rust en het natuurschoon... Plannen Overigens is hij zelf de eerste, die toegeeft dat het op het ogenblik ver leidelijk is om meer te doen dan mis schien gewenst ie. Want voor alles is burgemeester De Kam er toch een vurig voorstander van, dat het ka rakter van zijn gemeente niet wordt aangetast, dat heel de ontwikkeling- tot recreatie-oord zorgvuldig in de hand wordt gehouden. „Wij willen graag meedoen, maar er niet onder bedolven worden", zo luidt in het kort zijn standpunt en hij houdt zich maar het liefst aan de feiten. Daar om ook spreekt hij slechts onder voorbehoud over de plannen, die eni ge particulieren hebben voor de bouw van een groot hotel in Vrouwenpol der. „De gemeente zou het vanzelf sprekend toejuichen, maar er staat nog niets vast. Er zijn nog teveel onzekere factoren in deze kwestie". Maar omdat regeren vooruitzien is, heeft men er in het uitbreidings plan wél rekening mee gehouden. Mocht de bouw doorgaan, dan zou het hotel op een duin moeten ko men, aan de kant van het Zeeuw se Binnenmeer, dat na de afslui ting van Veerse Gat en Zandkreek zal ontstaan. En zo is er in het uitbreidingsplan in principe ook rekening gehouden met de even tuele aanleg van een jachthaven- tje. „Maar of dat nu een haventje wordt met accommodatie voor zeil boten, of dat er alleen maar een paar steigers komen dat is al lemaal nog onzeker", aldus de bur gemeester. Maar zéker is, dat Vrouwenpolder op 't vinkentouw zit! Het wéét wat vreemdelingenverkeer is het be seft de mogelijkheden, die er straks nog zullen komen en het is zich be wust van zijn sociale verantwoorde lijkheid ten opzichte van de mede mens, de stedeling, die maar enkele weken per jaar het asfalt en het stadsrumoer kan verwisselen voor het natuurschoon ven de rust in een Van duizend tot vierduizend mensen EEN PAAR SMALLE straten, een kerk, een raadhuis en wat winkels en verder, in de wijde omgeving, ordentelijk uitgestrooid over het pol derland, de boerderijen. Tot aan de voet van de golvende duinenrij gra zen de koeien het sappige gras, Iootm en landerig, met traag malende kaken en het logge lichaam vaak onverschillig neergeploft op enkele vierkante meters weiland. Eén grote massa koe op een gering plekje Vrouwenpolder, de agrarische gemeente met een kleine duizend inwo ners, gelegen op het noordelijkste puntje van Walcheren. Daar, waar nu in en rond het Veerse Gat de zandzuigers en baggermolens, de draglines en de zolderschuiten een ogenschijnlijk ordeloos spel van de arbeid spelen daar, waar van de Noordbevelandse kant al oen heel stuk dijk het rusteloze water heèft bedwongen en waar straks een weg zal liggen, een straatweg van Noord-Beveland naar Walche ren, naar Vrouwenpolder, de gemeente met het duizendtal inwoners. Een dorp als vele dorpen. Tenminste, zo op het eerste gezicht. Want Vrouwenpoolder is anders. Elk jaar in de mooie maand van mei begint voor Vrouwenpolder de metamorphose, die van het pastorale dorp met de duizend mensen een vreugedvol ontmoetingsoord maakt voor een drieduizend stervelingen méér; voor de mensen, die er hun vakantie komen houden, voor de „vreemdelingen". Vrouwenpolder kent sinds enkele tientallen jaren een vreemdelingen verkeer, dat zich vooral in de laat ste jaren sterk ontwikkelde en dat naar algemeen verwacht wordt in de eerstkomende jaren nog intensiever zal worden. Het Drie Eilandenplan, nu al flink op mars, is daar niet vreemd aan. De dijk tussen Walcheren en Noord-Beve land zal de toegang tot het vakan tie-oord Vrouwenpolder immers aanzienlijk vergemakkelijken en waar nu nog slechts sprake is van een simpel „eenrichtingsverkeer", zal straks een kringloop mogelijk zyn, die om een voorbeeld te noemen de Zuidbevelanders via Noord-Beveland en Vrouwenpolder weer naar de haardsteden terug zal voeren. Zónder onderbreking van het wjjde water, maar met dat water als alleen nog maar een |HIIIIIIIIIIIIIII!lllllllllllllipillllllll!lllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllll^ H Bungalows, kampeerhutten, M tenten en caravans: in hei f= hoogseizoen, wanneer Vrou- wenpolder zijn inwonertal met zo'n slordige drieduizend zielen §f vermeerderd ziet, zijn die ah lemaal bewoondMaar zelfs de koeien zijn die drukte al ge- H woong eraaltt. Ze draaien er de n kop nauwelijks meer voor om... Foto P.Z.C.) extra attractie en niet meer als hinderpaal. Of Vrouwenpolder dat allemaal aan zal kunnen? Bakens verzetten „We moeten de bakens voor zo ver nog nodig verzetten; niet alleen in het belang van de bevolking, maar ook uit een oogpunt van sociale ver antwoordelijkheid" Het is burge meester A. de Kam, die deze gedach te, dit gezonde standpunt, zonder een enkele aarzeling, vlot en spontaan formuleert. Dat lijkt verbazingwek kend, maar het is het niet meer, wanneer hij verklaart: „Met de mo gelijkheden tot recreatie ben ik als hèt ware dag en nacht bezig de materie interesseert me en daarom kan ik op dit gebied zo snel van re pliek dienen". Hij betoogt dit niet met nadruk, geenszins, maar op een bescheiden manier, waarin opgesloten ligt dat hij het zelf allemaal nogal vanzelf sprekend vindt. Dat is het misschien ook wel. Want het is met dat vreem delingenverkeer in Vrouwenpolder al lemaal heel geleidelijk gegaan se dert in het jaar 1933 enige lieden, on der wie de plaatselijke predikanten, besloten tot oprichting van een V.V.V. In die dertiger jaren (de crisisperio de!) ontdekten de initiatiefnemers als het ware het natuurschoon rond Vrouwenpolder en zij ontdekten méér. De mogelijkheid namelijk om voor de bevolking een bijverdienste te schep pen! Zó begon het: met de komst van protestantse dominees en onderwij zers, die in Vrouwenpolder hun va kanties kwamen doorbrengen en zo rond 3940 was dat uitgegrof^d tot een jaarlijks seizoenbezoek van enkele honderden gasten. De eerste zomerwoningen verrezen en toen legde de oorlog de zaak stil. Het bleef stil tot 1946, daarna kwam er weer leven in de brouwe rij en sinds 1948 ontwikkelde Vrouwenpolder zich vrij snel tot een bij duizenden geliefd vakantie oord. Bungalowpark Dat leidde in 1951 tot de aanleg van een bijzonder fraai bungalowpark, op gTonden van de gemeente en mét naar een ontwerp van de op Walche ren bepaald niet onbekende architect Broerse een „landschappelijke aankleding" van de gemeente. Het park werd een zo fraai geheel, dat het meermalen „model" stond voor soortgelijke gelegenheden elders in den lande en het vond dan ook gretig aftrek. In 1951 rekende men erop, dat het, met accommodatie voor 70 bun galows, in vijftien jaar volgebouwd zou kunnen zijn. Vorig jaar, na een periode van zeven jaar dus, was het terrein al hoog en breed vol, bezet met bungalows, gebouwd door en thousiaste Vrouwenpolder-gangers uit Venlo, Breda, Amsterdam, Roo sendaal, Gorkum en ook wel door aannemers uit de omgeving, die de bungalows in exploitatie namen. En op het ogenblik zijn er nog tal van aanvragen Overigens prijst het gemeentebe stuur zich met dit bungalowpark erg gelukkig. Men heeft ermee bereikt, dat de zaken esthetisch verantwoord werden aangepakt en uitgevoerd en zo wil men het in de nabije toekomst ook graag houden. Vandaar dat er in het uitbreidingsplan aparte terrei nen zijn geprojecteerd voor én kam- peerliutten én voor tenten en kam- peerwagens. Naar model Teneinde een rommelige aanblik te vermijden wordt overwogen om voor de kampeerhutten van gemeentewege een tiental modellen als voorbeeld ter beschikking te stellen. Uit die model- len zullen de gegadigden dan kunnen kiezen en. zo bereikt men toch een zekere eenheid en voorkomt men ont siering van het landschap door de bouw van hutten, die ook teveel hut ten zouden zijn. Voor de exploitatie van een dergelijk terrein, die in particuliere handen zou moeten blijven, vormt de sani taire voorziening altijd een moeilijk punt. Bij onvoldoende waarborgen voor een goede gang van zaken in deze overweegt men een gemeente lijke exploitatie. Naast een terrein voor kampeerhut ten, zullen er gronden moeten komen voor de kampeertenten en kampeer wagens. Op het ogenblik is de ge meente met particulieren over de aankoop van die gronden in onder handeling en ook deze objecten zijn geprojecteerd in het uitbreidingsplan, dat. vermoedelijk nog dit jaar defini tief gereed zal zijn. In afwachting daarvan worden dit jaar voorlopig geen nieuwe vergunningen uitgege ven voor de bouw van houten kam peerhutten. De aankoop van gronden gaat niet. altijd van een leien dakje; er zijp wel eens eigenaren, die er een soort Amerikaanse „gold-rush" in zien en die dan prijzen vragen, wel ke buiten de proporties liggen. „Er worden echter behoorlijke prij zen betaald en men zou toch ook moete inzien, dat met het schep pen van recreatiemogelijkheden het algemeen belang gediend wordt", aldus burgemeester De Kam en daarmee zijn dan de financiële problemen ter tafel gekomen! Want die kent Vrouwenpolder ook Een vroege kampeerster, me juffrouw Druk uit Amsterdam. „We komen hier vast nog wel eens terug. Het is hier heerlijk rustig!" (Foto P.Z.C.) gerepte) duinen. Op een nieuw j| aan te leggen terrein. Men zou deze vroege kampeerder kunnen beschouwen als een kwar- tiermaker voor het leger van va- kantiegangers, dat sti'aks weer in Vrouwenpolder zal arriveren; hij is in ieder geval een van de M eersten, die zijn „kwartier" in orde brengt om er straks met vrouw en kroost zijn intrek te ne- men. Al voor het derde jaar. Van- wege de rust en het natuurschoon, n VOOR HET EERST in Zeeland waren drie Amsterdamse dames, die met de pinksterdagen Ietter- M lijk hun tenten in Vrouwenpolder n hadden opgeslagen. Geroutineerde kampeerders „anders blijf je zo vroeg in het jaar wel thuis", ff meende mejuffrouw J. Druk. Véél m in het buitenland gekampeerd en ook wel in Kennemerland, maar het was in Vrouwenpolder zo goed M bevallen, dat deze Amsterdamse ff joffers verklaren konden er on- getwijfeld weer eens terug te zul- len komen. Vanwege de rust en ff het natuurschoon. ff UIT MIDDELBURG waren er ook al debutanten, een midden- stander met vrouw en kinderen, ff genoodzaakt om vroeg in het jaar ff vakantie te nemen en nu voor het eerst in Vrouwenpolder. In een kampeerhuisje. „Je moet er wel H aan wennen: voor water naar de pomp en op butagas koken. En in m Middelburg moeten de kinderen n wanneer ze om één uur uit schooi komen tot tien over vier op de ff bus wachten", aldus de vrouw des ff huizes, maar: „Het is hier wel heerlijk en je komt hier echt op adem". Vanwege de rust en het p natuurschoon. „DE WEG OVER DE DIJK komt 1 hier vlak bij", vertelt de heer Du- fj- vekot, eigenaar van het sinds fj veertien dagen heropende, nieuw- gebouwde café-restaurant aan de voet van de duinen. „Dan zal het jf nog wel drukker worden er zullen wel veel Goesenaren ko- men, die „rond rijden". Overigens heeft hij in het seizoen over ge- |l brek aan drukte bepaald niet te ff klagen. Niet alleen,van de „vaste vakantiegangers", maar ook dank zij de bussen met dagjesmensen, die dan bij tientallen naar Vrou- ff wenpolder komen. g Vanwege de rust en het natuur- M schoon. Want dat is in Vrouwen- ff polder nog in ongekende mate te vinden. Zelfs in het seizoen, wan- neer de bevolking tijdelijk van s een kleine duizend tot rond vier- duizend zielen uitgroeit, loopt men elkaar nog niet voor de voeten. Vrouwenpolder ziet de (Delta) ff toekomst met een gerust hart te- gemoet plaatsje als deze „normaal" dui zend zielen tellende Waleherse ge meente. Want in het seizoen is Vrouwenpol der anders. De metamorphose tot een vreugdevol ontmoetingsoord voor rust zoekende vakantiegan gers is al weer begonnen nog even en het inwonertal zal weer rond de vierduizend liggen. Vrou wenpolder is het zo gewoon ge raakt. Zelfs de koeien beschouwen die invasie als de gewoonste zaak van de wereld pillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHII H Kamjieerlmisjesmet op de achtergrond de barakken van g de instanties, die aan het Drie- ff g Eilandenplan werken. De dut- g H nen moesten plaatsmaken voor kunstwerken, want hier komt g de weg, die straks aansluiting M zal geven op de dijk door het Veerse Gat. De kampeerhutten g zullen moeten verdwijnen er staan er op deze plaats onge- ff veer twintig maar de eige- g naren zullen de gelegenheid s g krijgen elders in Vrouwenpol- g der hun tenten op te slaan. g Weer aan de voet van (onge- ff repte) duinen (Foto P.Z.C.) m Dit fraaie bungalowpark met een oppervlakte van 7 '/2 ha fj werd in 1951 aangelegd en men rekende erop, dat het in vijf- g tien jaar volgebouwd, zou zijn. Reeds in 1958, na zeven jaar, ging de laatste bungaloio op dit g terrein „onder de kap": Een uitbreiding tot 20 ha zou ff gezien de vele aanvragen fff geen overbodige weelde zijn en g in het uitbreidingsplan van Vrouwenpolder is met die mo- II f gelijkheid dan ook rekening g gehouden. (Foto P.Z.C.) g „HUIZENBEZITTER zijn g leek me altijd wel aardig en nou ben ik het", aldus een in- woner van Rijswijk en met een wijds armgebaar omvat M hij zijn bezit: een kampeer- 1 woning op een terrein aan de g voet van het duin in Vrou- J wenpolder. Maar onmiddel- 1 lijk daarna spreekt liij zijn 1 bezorgdheid uit over de toe- g komst van zijn „huizenbezït" M „We moeten hier weg hier ko- g men de dijk en de nieuwe weg', g weet hij te vertellen en hij heeft =j gelijk. Van het duin is al niet veel ïj meer overgebleven; het moest g plaats maken voor de kunstwer- g ken nodig voor de verwezenlij- g king van het Drié Eilandenplan. „We wisten niet wat we zagen", fj merkt de Rijswijker nog op.... I Tot zijn geruststelling moge ove- .fj ïigens dienen, dat voor de twin- g tig kampeerhutten, die hier ge- g plaatst zijn, elders plaats gezocht zal worden. Oók in Vrouwenpol- der en weer aan de voet van (on- Zorgen „In de zomer is het dorp verzorgings centrum voor een drieduizend men sen extra en dat geeft natuurlijk zorgen. Voorbeeld van een „brandend probleem" is onder meer parkeer ruimte dari heeft de gemeente de zorg voor behoorlijke wandelpaden, de aanleg van tennisbaantjes en dat zijn allemaal zaken, die de krachten van een dorp met duizend inwoners in feite te boven gaan. Maar voor het rijk telt Vrouwenpolder duizend inwoners en er wordt geen rekening mee gehouden, dat de verzorgende functie van de gemeente vér boven de lokale belangen uitgaat". Naar de mening van de heer De Kam zou er voor dergelijke gevallen een aparte regeling moeten zijn en in dit verband hoopt men nog altijd op re sultaten van de (rijks-recreatiecom missie-Veldkamp, die de mogelijkhe den op dit gebied onderzoekt. Daar naast ijvert een commissie uit de Vereniging van Burgemeesters in Noordzee-badplaatsen voor een gun stiger financiële regeling, maar voor lopig is afwachten het parool. Dat betekent overigens niet, zoals uit de hier intussen opgesomde activitei ten wel gebleken is, dat Vrouwenpol der bij de pakken neerzit. Het tegen deel is het geval. De ontwikkeling van deze badplaats gaat verder en men realiseert zich dat terdege. Ook de bevolking doet dat. Zo is er nog on langs een vereniging van midden standers opgericht, die de ontwikke ling van Vrouwenpolder zorgvuldig in het oog houdt. „De middenstand past zich al aan", aldus de heer De Kam, „maar dat zou nog wel in gro tere mate kunnen gebeuren; men zal iets moeten durven investeren".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 7