TUSSEN DERTIEN EN TWINTIG
~öeot ón geen
Richt uw lens op
de werkende mens
JAZZ, geschiedenis en vorm (VII)
Veertiendaagse rubriek
voor, maar voornamelijk
dóór de Zeeuwse jeugd.
OjiéMwe school m Qocs,
oude wordt jeuqdqeijonw
Over ongeveer een jaar zal de
nieuwe technische school te
Goes, dié momenteel aan de
Bergweg verrijst, in gebruik
genomen kunnen worden. De
nieuwe school krijgt een tota
le vloeroppervlakte van 8800
vierkante meter. Het gebouw
zal naast verschillende andere
apartementen veertig lesloka
len bevatten. Wel een beivijs,
welk een vlucht het technisch
onderwijs heeft genomen! De
nieuwe school heeft een capa
citeit van circa 900 leerlingen.
Thans telt de technische school
té Goes vijfhonderd leerlingen
en daarboven nog eens 112
„part-timers", leerlingen, die
na het bezoeken van de dag
school nog een middag en en
kele avonden per. week de
school bezoeken. Intussen
heeft de Hervormde Kerk optie
gevraagd op het oude schoolge
bouw. Deze optie werd verkre
gen; het is de bedoeling van
het kerkbestuur de school als
jeugdgébouw een niéuwe be
stemming te geven.
roep voelt, dan moet je 't maar
doen. Een kantoor of zoiets der
gelijks, daar voelde ik werkelijk
niets voor. Trekkers hebben trou
wens een grote toekomst......"
Alle zeven wisten ze trouwens al
heel vroeg, wat ze wilden.
Adrie Flipse uit Goes (16) zijn
vader is timmerman. Excursies
naar het domein van zijn vader,
behoorden in zijn' lagere-school
tijd reeds tot zijn favoriete bezig
heden. „Ik wilde een beroep, waar
je je handen bij kunt gebruiken,
het is mooi om aan iets mee te
bouwen. En om nu later achter
een tafeltje je dagen te moeten
slijten
Op het ogenblik volgt Adrie de
cursus metselen aan de Goese
technische school. Hij wil welis-
\yaar timmerman worden
„Maar 't is zo gemakkelijk als je
't ook kunt."
Dezelfde richting heeft Roel Rie-
meris gekozen - al in de vijfde
klas van de lagere school was
het voor hem een klare zaak, dat
hij timmerman zou worden.
„Vroeger, dat was nog in Over-
ijsel, was ik altijd in een timmer
manswerkplaats te vinden, 'k
Vond het een mooi vak. Je bent
veel buiten en hout is mooi mate
riaal." Nooit gedacht aan kan
toor of zoiets? „Neen, dan zit
je altijd achter een bankje en
opgesloten."
Bij Kees van der Endt hetzelf
de verhaal. Vroeger, als jon
getje van de lagere school, n.
vieren de bakkerijen afstropen
de kunst een beetje afkijken e'
danthuis „pionieren".
Op de jongste bal- en concert
avond, van de Walcherse Jazz S'
ciéty in café-restaurant „Delta" i
Vlissingen speelden dé huisorkei
ten van de Dordtse Jazz Sociëtei
tamelijk het kwartet Henk va
Suul, het trio Henk van Buul e,
het trio Jack van Poll. Boven
\taande foto werd gemaakt tij
'ens het bal: een solo van Jac
an Poll, die aangenaam koel a
M-saooofoon blies. In zijn tri
•it Jack gëjiio'onlijk achter de pia-
io en r musiceert hij in Osca-i
Petérso..-stijl, want hij is een
groot bewonderaar van deze ne
ger-pianist. (Foto P.Z.C.)
Het vervaardigen van meer uit
gebreide taarten, noemt hij
„mooi, gaaf werk." Jammer, dat
een taart zo vergankelijk is, In
het andere geval zou de instel
ling van een taartenkabinet aan
beveling verdienen. Met een sui
kerzoete juffrouw als conserva
trice. Om vooral de eerste, meer
curieuze exemplaren voor bederf
te behoeden
De plannen van Kees tot het vef-
1 vaardigen van taarten en la
ter kok te worden stammen
uit de vierde klas van de lagere
school. Zoals Kees van der Endt
al vroeg met de geur van deeg
doortrokken was, hanteerde Hans
van Megeren, overigens tot ont
steltenis van zijn al wat bedaag-
der omgeving, de verfkwast. Al
les kleur en fleur geven zag hij
als een deel van zijn prille levens
taak;, hij slaagde daarin welis
waar, doch het was een zo revo
lutionaire fleur, dat genoemde
omgeving het om tot waardering
te komen nodig vond, dat Hans
allereerst enige jaren van scho
ling doormaakte.
Hans was het daarmee eens
„Ik vond die kwast prachtig in
m'n handen." Liefhebberij: beetje
kunstschilderen.
Bertus. van den Dorpel (15) en
Hans van Tatenhove bekwamen
zich voor automonteur. Hans
voorlopig nog in de opleiding van
de machine-bankwerkers, van
waar hij overgaat naar de „kop-
klas" van de automonteurs. „Er
zit leven in" vinden ze „en
"vooral veel toekomst."
aarom ze het beroep ko
zen Het was er nu een
maal, ér zit dynamiek in,
iets van snelheid, iets van deze
tijd
De zeven jongens blijken allen
een richting- te hebben geko
zen, die zij zelf graag wensten.
En om zwaarwichtige betogen
over animo en arbeidsvreugde
te vermijden: het is hun zin,
ze vinden het prettig, ze doen
het met plezier en ze doen het
daarom goed.
En wat het „neerkijken"
van u.l.o.-scholieren en
h.b.s.-ers betreft: als hier
van werkelijk sprake is, het
zij algemeen, hetzij inciden
teel, dan is hier iets doms
aan de gang. Zoiets als de
reden, waarom men vroeger
het witte boordje prefereer
de boven de overall.
Neerzien op iets is een onge
zonde bezigheid, 't Veroor
zaakt pijnen in de hals-
streek en als meh 3ie kwijt'
wil raken, moet men toch
weer recht vooruit kijken. -
Zeven jongens voor de ingang van
„hun" technische school in Goes
van links naar rechts: Hans van
Megeren (schilder), Roel Riemens
(timmerman) Adrie Flipse (tim
merman-metselaar), Hans van
Tatenhove machine-bankwerker-
autonionteur), Bertus van. den
Dórpél(automonteur) Kees van
der Endt (brood- en banketbak
ker) en Wim Kieuwenhuize (trek
kermonteur). (Foto. P.Z.C:)
Fotowedstrijd met een
speciale jeugdgroep
Gaarne vestigen we nog even
de aandacht op de speciale
jeugdgroep in de landelijke
fotowedstrijd „Richt uw lens op
de werkende mens", die de Ver
eniging Nederlands Fabrikaat in
samenwerking met de Stichting
tot Bevordering van de Amateur
fotografie heeft georganiseerd en
waarvan de termijn van inzending
sluit op 15 juni a.s. Er is namelijk
een speciale groep voor jonge
amateurs van tien tot zeventien
jaar: voor de categorie is uiter
aard ook een afzonderlijke prij-
zenserie uitgeloofd.
Voor de beste jeugdige inzender
uit elke provincie, dus voor elf
provinciale winnaars, is er een
prijs in de vorm van een vijfdaag
se reis langs Nederlandse indus
trieën, Voorts is er landelijk
een eerste prijs van 100,een
tweede van 75,en een derde
van 50,in contanten. Daar
naast worden waardevolle prijzen
in natura uitgeloofd. Er is ook een
speciale schoolprijs. De schóól,
waarvan een leerling(e) de eerste
prijs van de jeugdgroep heeft ge
wonnen, wordt door de Vereniging
Nederlands Fabrikaat een film
middag met traktaties aangebo
den.
De P.Z.C. heeft in overleg met de
organiserende verenigingen aan
deze fotowedstrijd een „Zeeuwse
competitie" verbonden. Dit bete
kent, dat inzendingen voor deze
fotowedstrijd aan de P.Z.C. te
Vlissingen kunnen worden gericht.
Nadat in de jeugdgroep drie
Zeeuwse prijswinnaars zijn aan
gewezen voor deze groep is er
een prijs van 20,en twee van
10,worden alle foto's door
gezonden naar de Vereniging Ne
derlands Fabrikaat.
Inzending aan de P.Z.C. houdt
dus in, dat men normaal aan de
landelijke wedstrijd deelneemt,
maar bovendien een kans maakt
op een door de P.Z.C. uitgeloof
de prijs.
De vermelding „Fotowedstrijd" op
{de aan de P.Z.C. te Vlissingen te
zenden enveloppe is voldoende. De
wedstrijdvoorwaarden werden ge
publiceerd in de P.Z.C. van 24
april j.l. en zijn voorts bij alle fo
tohandelaren te verkrijgen.
NA NEW ORLEANS, Chicago en New York moet
als jazzcentrum zeker Kansas City genoemd
worden. En al wordt deze stad als men een
geografische indeling in de jazz zou willen aanhou
den wel eens vergeten, zij is toch wel zeer belang
rijk. Want toen kort na 1930 de jazzmuziek een
beetje op een dood spoor geraakt was de stilte
voor de storm, die de swingmuziek zou veroorzaken
kreeg de jazz daar nieuwe impulsen. De man, die
als geen ander daar verantwoordelijk voor teas, is
geweest de nu 52-jarige negerpiahist en bandleider
William „Count" Baste, die met zijn orkest, gefor
meerd met de kern van de band van Bennie Moten.,
in hel midden van de dertiger jaren gewéldige op
gang maakte. Maar voorlopig was hij alleen nog
maar in en i ondom Kansas City populair; de critici
moesten er in het algemeen toeinig van hébben. Eerst
toen de jazzcriticus John Hammond er in slaagde
de Basie-band naar New York te halen, was de
lount weldra beroemd.
De Basie-organisatic sici speelden, die late
was, afgezien van Duke ook grote bekendheid
Ellington, eigenlijk de kregen, zoals Lester
eerste band, waarin mu- Young, die de moderne
speelwijze vóór teno --
saxofoon introduceerde,
de trompettisten Buck
Clayton en Harry Edison,
de trombonisten Dicky
en Harry Welsh en niet
te vergeten hét ritme
kwartet ..Walter Page.
(bas), Jo Jones (drums),
Freddie Greéne (gitaar)
en Basie (piano), dat
veelal beschouwd wordt
als de beste ritmesectie,
die ooit bestaan heeft.
Daainaast viel Count Ba
sie zelf op door zijn
merkwaardig pianospel,
waarbij hij de begelei
ding met de linkerhand
zeer sober houdt en vrij
wel overlaat aan de an-
dere ritme-instrumenten
En het is dit orkest, da'
ondanks aanvankelijke
kritiek en het feit, dat
het lange tijd door hel
publiek genegeerd was,
tot op de huidige dag
steeds een der topplaat-
sen heeft weten te bezet
ten.
Kansas City is echter
niet alleen voor de jazz-
historie belangrijk ge
worden door Count Basie,
die in Red Bank (New
Jersey) geboren is en
daarom soms „the kid
from Red Bank" ge
noemd wordt. De stad
was al even eerder wak-
leer geschud en dat ge
schiedde dooi* Andy Kirk
en zijn Twelve Clouds of
Joy, een orkest waarover
niét zo heel veel bekend
is. In dit orkest echter
zat een negermeisje, dat
Mary Lou Williams
heette en niet alleen uit
stekend piano speelde,
maar bovendien voor die
ijd zeer moderne arran
gementen schreef. Zij
maakt ook aanspraak op
de in de jazz „gevaar
lijke" titel van compo
niste.
VOOR ONS GEEN wit boordje! Onder dit motto zijn de
zeven jongens, die hier met de attributen van hun toe
komstige ambacht op één foto zijn samengebracht, de
Goese technische school binnengestapt. Een wel erg rigou
reus motto, dat op deze plaats ook slechts symbolisch is
bedoeld! In werkelijkheid dragen de zeven en al die andere
technische scholieren in de toekomst op gepaste tijden
uiteraard wel een wit boordje. Er wordt slechts mee aange
duid, dat deze jongens bewust een beroep hebben gekozen,
dat buiten de „kantoorsfeer" ligt.
„De witte boord" is eigenlijk als tegenstelling tot de
categorie van overall-dragers eèn verouderd begrip, ver
ouderd vooral in die zin, dat vele ouders vroeger de witte
boord voor hun dierbare zonen als een hoog en begeerlijk
goed zagenMen zag daarin de verheffing tot „meneer",
scherper gezegd: het witte boordje werd gepromoveerd tot
kastetekenEen schone illusie! „Meneer", althans
„heer" wordt men niet door buiten de overall-sfeer werk te
zoeken. Een timmermansknecht kan in een besmeurde over
all een héér zijn, achter het masker van de '„gesoigneerde
verschijning" kan zich iemand verschuilen, die het beslist
niet is. In wezen schuilt hierin een van de onvermoede,
aantrekkelijke kanten van het leven: voor de aandachtige
beschouwer is ieder mens een wandelende surprise
Maar genoeg! De vermeende
verschillen tussen hoofd- en
handarbeiders zijn in de
loop der jaren meer en meer
weggevaagd en tegenwoordig
zijn er volop technische vakken,
waarin voor de toekomst grote
perspectieven zitten en die der
halve te prefereren zijn boven
een witteboord-baan. Geldel ijlt e
beloning: vaak gunstiger....
Desondanks meende het me
rendeel van deze zeven techni
sche scholieren, dat er van
deze witte boord-overall con
troverse nog altijd iets is blij
ven hangen.
„Ze zien op je neercommen
tarieerden zij, toen de verstand
houding met uJ.o.-scholleren en
h.b.s.-ers ter sprake kwam. En
er worden blijkbaar ook nog wel
eens woorden bij gewisseld want
Roel Riemens uit Wolphaartsdijk,
14 jaar en toekomstige timmer
man, vertelde: „Ik geef er niet
om, ik laat ze maar kletsen
waaraan hij, blijk gevend van
een op filosofische leest geschoeid
incasseringsvermogen, toevoegde
„Ze zijn wel goed, maar ze we
ten niet beter
Wijzen deze opmerkingen in de
richting van vroeg-maatschappe-
lijke wrijvingen, een technisch
scholier heeft een nuchtere kijk
op die dingen. Ze praten er niet
zo uitvoerig over.
„H.B.S.-ers?" stelde Kees van der
Endt, een 14-jarige leerling uit
Kapelle van de afdeling brood
banketbakken, „Ik heb er weinig
contact mee, 'k weet alleen, dat
het ook doodgewone jongens
zijn..,..."
Hans van Tatenhove uit Borssele,
14 jaar en leerling-monteur on
derkende dit ook. Maar toch ken
de hij eén lyceïst, die „zich nog
al eens behoorlijk kon aanstel
len." En droogjes er achteraan:
„Natuurlijk is-ie-net-als-een-an-
der."
„Ze zijn net als ons" onderstreep
te de Goese leerling-schilder Hans
van Megeren (16) deze gelijk
heids-theorie, „maar ze doen net
of ze meer zijn. Dat steekt me
niets. Maar toch ls het wei eens
niet leuk."
Wim Hiemyenhuize .uit. Biezelin-
ge (16), die voor trekkermontéur
studeert, had kritiek van veel
exactere aard. „Leerlingen van
h.b.s. en u.l.o. weten soms in de
vierde klas nog niet, wat ze wil
len worden."
Zelf had hij daar weinig moeite
meh gehad, vertelde hij. Op
het spuitbedrijf van zijn va
der was hij al heel jong tussen
de tractoren te vinden, en zo
kwam al vroeg voor hem vast te
staan, dat dit het was.
„Iedereen moet een beroep kie
zen, dat hem past" is zijn leuze,
..en als je werkelijk voor een be-
