„C. D. Howe" strijdt tegen het ijs
om Eskimo's te verzorgen
„Dit mag niet waar zijn"
DE KERKENr
om LAM DICHTST BEVOLKT
GEBIED TER WERELD
ZÓ DENKT MEN IN NET BUITENLAND ER OVER
maatschappij
18
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 14 MET 1959
Een Eskimo staat gereed een har'
poen te werpen naar een vis.
REGERINGSHULP VOOR NEGENDUIZEND MENSEN
Tweeëntwintig politiestations
(Van een speciale correspondent)
\Xf e moeten ons haasten, zodat die rauw-vlees-eters, zoals Es-
kimo's in het Indiaans heten, op tijd hun druivensuiker
krijgen", bromt de officier van de wacht in het goedverwarmde
stuurhuis van de ijsbreker „C. D. Howe", die met zijn 3.500 p.k. de
strijd opneemt tegen de machtige ijsbarrière. Lukt het de twee
schroeven alleen niet meer, dan een aanloopje en opnieuw probe
ren. Want de „C. D. Howe" moet er komen. Deze ijsbreker wordt
door het Canadese ministerie van transportwezen gebruikt om de
eskimo's te verzorgen en om politieposten in te richten aan het
einde van de wereld.
Tweeentwintig politiestations
houdt de Canadese regering reeds
in etand in het woongebied van
9000 eskimo's. Bijna negentig da
gen lang moet de „C.D. Howe"
zich een weg door het ijs „vre
ten": eerst de St. Laurens stroom
afwaarts, dan langs de lange kust
van New Fuondland, dwars door
de Hudson-baai en van daar uit
de Straat Davis in tot de Baffin-
baai. Einddoel Ellesmere eiland.
Het schip heeft thermische ba
rakken aan boord, sleden, olie
kachels, conserven, radio-appara
ten en hospitaalinrichtingen voor
een nieuwe post in Craig-Harbour.
De politie van Canada kent de
meeste van de negenduizend men
sen, die wonen in een gebied, dat
aanzienlijk groter is dan West-
Europa. Vaste woonhutten zijn
er nauwelijks, dorpsgemeenschap
pen nog minder. Gevolg gevend
aan een ondoorgrondelijke noma-
dendrang zijn de eskimo-stammen
vrijwel voortdurend onderweg
ergens heen.
Het zijn middelgrote, stevige
mensen, wier bruingele gelaats
huid örrizoond wordt door pik
zwart haar. Bij feestelijke gele
genheden smeren zij dit haar in
met robbenvet, zodat het glanst
en „geurt".
Op de „Howe" zijn artsen, geo
logen, politiemannen, technici en
metereologen (tevens telegrafis
ten) ingescheept. „Maakt U zich
niet een te gemakkelijke voorstel
ling van de medische verzorging
van de eskimo's," vertelt dr. Ken
nedy. „Met hun eeuwig zwerven
moeten we al geluk hebben, ze
terug te vinden waar we ons dat
hadden voorgesteld. En toch moet
iedere familie minstens eenmaal
per jaar ingeënt worden. Als we
geen helikopters hadden, dan zou
het helemaal onmogelijk zijn. Als
de jongens ons nodig hebben, ge
ven ze een rooksignaal. We pik
ken ze dan eenvoudig op".
Caribou-v ellen
„En wanneer jullie ze niet vin
den, dan komen ze naar ons toe",
mengt zich Cbarly Montbackon in
het gesprek. „Mijn radiostation
ligt nog vijfhonderd mijl verwij
derd van Churchill. Midden in
een dichte sneeuwstorm werd er
eens tegen de wand gebonsd. Ik
dacht al, dat we bezoek kregen
A an ijsberen. Maar het was Perry,
die zijn zoon bij ons wilde afle-
veren. Voor deze gezinshoofden
zijn wij de medicijnmannen. Hij
begreep helemaal niet, waarom ik
het bind maar niet meteen aan
zijn „blinde darm opereerde",
vertelt de telegrafist-meteoroloog.
Het uitzicht uit de helikopter is
Avijd. Hangt er een vette i-ook
boven het land, dan weet de be
stuurder, dat daaronder een eski-
mo-igloo verborgen ligt, die men
probeert met schijven traanspek
warm te krijgen. Deze kleine ron
de hutten, opgebouwd uit blok
ken vastgepakte sneeuw, zijn
ideale winterverblijven. De bo
vendien goed ingepakte eskimo's
zullen hierin zelfs bij 40 graden
vorst geen kou vatten. Dat is het
grootste geheim van de caribou-
vellen. Deze rendiersoort levert
namelijk niet alleen smakelijk
vlees, maar ook een Avlntervacht
die er zijn mag. Hieruit maakt
de eskimo zijn parka, een pak
met pantalon en capuchon. De ha
ren zijn naar binnen gekeerd.
Daar overheen komt een parka
met de haren naar buiten. Wie zo
aangekleed is, voelt geen kou
meer.
Komt de zomer, dan trekt de eski
mo een pak van robbenvel aan.
Het is waterdicht, en hoort daar
door goed bij de kleine bootjes,
die nog wel eens willen omslaan.
Als zomer-onderkomen wordt nog
steeds de stabiele tent van rob
benvel gebruikt als duizenden ja-
geleden. Maar tegenwoordig be
horen conservenblikken en lege
olievaten tot de vaste inrichting.
Maar net als duizend jaar geleden
gaan de eskimo's ook nu nog op
jacht: robben, walrussen en pool
vossen worden nog met speren,
slingerstenen en harpoenen ge
dood.
De eskimo's weten heel precies
wanneer de zomer komt. Met het
smelten van de sneeuw beginnen
ook de haren van de caribou-vel-
len uit te vallen. Zij waarschuwen
hun dragers, dat het tijd is het
robbenvel aan te trekken. Voor de
vrouwen is dit altijd een paar ma
ten te groot, zodat de moeders
hun babies er mee in kunnen pak
ken tot het derde jaar. De kin
dertjes klemmen zich stevig aan
de moeder vast en storen haar
zo nauwelijks in haar bewegingen.
En ze weten gelukkig nog niet,
dat nu, in het midden van de twin
tigste eeuw, een school ergens
aan de Baffinbaai wacht met
een onderwijzer, die een waar ta
lengenie moet zijn om de veie
dialecten te kunnen begrijpen.
Wanneer in de zomer zo hier en
daar de harde grond wat groenig
boven het ijsdek uitkomt, gooien
de piloten van de Canadese ver-
zorgingsdienst daar hun proviand-
voorraden af. Zij zijn er zekér
van, dat jagers deze goederen zul
len vinden. En zo kon een uitste
kende verstandhouding ontstaan
tussen eskimo's en Canadezen
al verstaan ze elkaar maar heel
zelden. Het goede beheer zorgt er
voor, dat de eskimo's niet ten
gronde gaan aan de westerse be
schaving. "7
Taag tussen Lissabon en
>rtugal wordt een drie
ebouwd
tig meter
[te boven de waterspiegel komt
Over
Almada in Porti
kilometer w w
waarvan het wegdek op 1
hoogte boven de waters), _a
tevens spoorbrug zal zijn. Men
denkt de brug m 1967 gereed te krij
gen.
Verzameling:
We denken er ernstig over,
zo schrijft De Bazuin
(r.-k.) 'n verzameling aan
te leggen van allerlei dingen in
onze wereld die „niet waar mo
gen zijn". Zo'n \-erzameling is
overigens geen vrijetijdsbeste
ding, maar een hoogst ernstige
zaak. Want wat zijn dat A-oor
werkelijkheden, die „niet waar
mogen zijn?" En A'an wie of wat
mogen ze dat niet? De laatste
A-raag is misschien nog wel de be
langrijkste.
Voor onze verzameling zouden we
kasten tekort komen, wanneer we
alleen maar eens aan Sowjet Rus
land begonnen. Daar wemelt het
toch wel van dingen, die allemaal
niet waar mogen zijn. Het mag
niet waar zijn, dat de „werkende
klasse" in de „kapitalistische lan
den" een behoorlijke levensstand
aard heeft bereikt Het mag niet
waar zijn dat er ontevredenheid
heerst onder de Russische boeren.
En zo tot in het oneindige. De ge
noemde zaken zijn stuk voor stuk
waar. Maar ze mogen het niet
zijn. Van de officiële doctrine
niet. Van de leiders niet. Van de
angst niet. Overal waar hoe dan
ook dictatoriaal wordt geregeerd,
wemeldt het van dingen, die niet
waar mogen zijn.
aar ook als we ons be
perken tot dichter bij huis
kan het een aardige ver
zameling worden. Zelfs wanneer
we onze verzamelwoede zouden
beperken tot het terrein van „ge
loof en zeden". In het Evangelie,
dat ons niet enkel het verlossende
handelen en spreken A'an Christus
oplevert, maar ook de dwaashe
den en tekortkomingen van men
sen om Christus heen, vinden we
een prachtige aamvinst voor onze
collectie.
Hetzelfde vinden wij mensen met
een enghartig-apologetische in
stelling. Het mag niet waar zijn
dat een humanist en nog veel
minder een atheïst als goede en
gelukkige mensen kunnen leven.
Want als dat wel zo zou zijn,
stond ons heilig geloof op losse
schroeven. Bij zo'n enghartig-apo
logetische instelling hebben we
jyooraf de kerk vervormd tot een
v.ësïibg773ie Jvöoral geen zwakke
plekken mag vertonen voor „de
•vijand"; het is wel duidelijk hoe
veel dingen dan allemaal niet
waar mogen zijn.
Een onuitputtelijke bron voor
onze verzameling is echter
gegeven in de godsdienstige
ie zich op velerlei manie-
M
ren kan voordoen. De idylle kan
bestaan dat een stad of een hele
landstreek haar reputatie van
„katholiek te zijn" tot iedere
prijs moet behouden. Dan mag
het niet waar zijn dat het aan
tal niet-praktizerenden daar on
rustbarend is gestegen.
Komen zulke onwelkome feiten
bij een strenge wetenschappelijk-
verantwoord onderzoek aan het
licht dan is dat weer eens zo'n
ergelijk staaltje van modern-koud
technisch denken waaraan het
warme begrip voor de werkelijk
heid (lees: idylle) ontbreekt.
Wanneer jongeren bijvoorbeeld
met betrekking tot de (r.-k.) ver
plichte zondagsmis verklaren: Ze
kunnen je toch nooit dwingen tot
zo iets; Als je het zinloos Artndt,
kan het toch nooit verplicht zijn;
Je kunt er toch niets van ver
staan en de preek is waardeloos,
dan krijgen godsdienstige mensen
meestal het gevoel van paniek.
Het mag niet waar zijn en het
moet worden weerlegd.
roch zonden toe de tijd moeten
nemen om eerst een andere
vraag te stéllenWéét men
in Nederland eigenlijk hoe het in
werkelijkheid gestéld isf Weet
de zielzorg dit? Weet men ook
wat hierachter zit? Heeft men
wel enig vermoeden van 't nieuwe
dat in ae mensen aan het groeien
is... Hoeveel kerkelijke dingen
worden nooit eens helemaal open
en eerlijk behandeld, op congres
sen en in tijdschriften? Op het
kritieke punt houdt iedereen zijn
mond. Tot nu toe was dat ver
klaarbaar om redenen van beleid.
Het is niet goed onrust te zaaien
waar rust is. Maar meer en meer
wordt de zaak andersom. Er
wordt teveel verzwegen. En jonge
mensen gaan de indruk krijgen:
„de kerk kan ér niet tegen als
je aTles zegt". Dan maar niets
zeggen.
Ie gestalten), de verkeerd begre
pen ethische normen. Al deze wer
kelijkheid rustig op ons af te la
ten komen zoals ze is, goed ol
niet, welkom of niet. We staan
integendeel onmiddellijk in een
krampachtige houding, in een ver
zetshouding, in een paniekstem
ming; we leven in een belegerde
vesting, er kan voortdurend van
alles gebeuren, dat ons systeem
in de war schopt; we voelen ons
bedreigd door allerlei dingen, die
toch vooral niet waar mogen zijn.
Gebeuren ze toch, komen ze tjoch
op ons af, dan is het vaderend
in nood, en moet het bedreigde
systeem met kunst- en vliegwerk
worden beveiligd en gered. Daar
na kan de rust weerkeren.
Die rust speelt wel een belang
rijke rol bij al deze dingen. Waar
om is het verontrustend, wanneer
de nuchtere werkelijkheid tegen
onze „idealen" en „idyllen" .op
botst? Waarom wensen wij niet
in onze rust te worden gestoord?
Zijn wij dan zulke gepensionéer-
de bezitters van de waarheid ge
worden? En veel te weinig beze
ten van de waarheid? Kunnen wc
er daarom zo slecht tegen? Leg
gen we het leven vast in schema's
en categorieën en systemen, om
daarin rust te vinden, welke rust
we dan tot iedere prijs willen ver
dedigen tegen het onrustige leven
zelf? Proberen we daarom de on
rust en de kritiek en de onthut
sende cijfers (of wat ook) zo
gauw mogelijk het zwijgen op te
leggen? Laten we ons liever char
mant voor de gek houden lp de
stijl van de befaamde woorden:
„Tout va trés bien, Madamé la
Marquise"? Alles is in orde, Me
vrouw, zei de lakei, toen hij de
dieven met de buit had zien Weg
lopen.
M
aar ondanks die onvolledig
heid willen we over ae
grote lijnen in deze ver
zameling tot besluit nog iets zeg
gen. Wat allemaal niet waar mag
zijn, is veel minder belangrijk
dan degene van wie het niet waar
mag zijn. Wie zijöllïé~V5m€deXF~~tt<feTl,
Idylle,
de instanties die ons de werke
lijkheid geweld laten aandoen of
ons dwingen de werkelijkheid niet
onder ogen te zien?
Als zulke verbiedende Instanties
hebben we opgesomd: de dicta
tuur (met alles wat dat inhoudt),
het fanatisme, het enghartig-apo-
logetisme, de „idylle" (in haar ve-
Wanneer In naam van theo
rieën en constructiesen
dierbare idealen en idyl
len allerlei dingen niet waar wo
gen zijn, leven we op een vulkaan-
in-ruste, die ieder .ogenblik tot
uitbarsting kan komen. We schep
pen een atmosfeer, waarin de
werkelijkheid zich niet alleen j als
werkelijkheid aan ons_ zal vpor-
ioch7 öqkrpeL dewr^nj
bijsmaak- van: HebBeri ons
\'oor de gek gehouden", „Ze heb
ben ons wat wils gemaakt", „Ze
hebben ons als kleine kinderen be
handeld", Ze zijn te bang geweest
om de Averkclijkhoid onder de
ogen te zien." En de gevolgen
dadrvan zal niemand graag voor
zijn rekening willen nemen.
(Advertentie)
Robbenjurk
Vishaken en netten Avorden in
grote hoeA'eelheden ingevoerd,
omdat de zeer zakelijke „Hudson
Baai Company" alle goederen
franco igloo" aflevert. Er wordt
natuurlijk veel ruilhandel bedre
ven, vossenvellen staan hoog ge
noteerd. Vuurwapens AA'orden
slechts bij uitzondering verhan
deld. Zij zijn duur voor de eskimo
en passen ook niet in het geheel
van de stamtraditie.
Met 340 inwoners per vierkante kilo.
meter behoort Nederland nog
steeds tot de dichtst bevolkte ge
bieden ter wereld Wanneer men de
stad-staten - zoals Hongkong, Ber
lijn of'Vaticaanstad niet mee
rekent, is Nederland zelfs het
dichtst bevolkte land. België telt
295 inwoners per vierkante kilome
ter. Groot-Brittannië 212, West-
Duitsland 208, Italië 161, Luxem
burg 122 en Frankrijk 80. Nog
veel minder dicht bevolkt zijn. de
Verenigde Staten met 22 inwoners
per vierk. kilometer, terwijl Ca
nada slechts 2 inwoners per vier
kante kilometer telt.
Genève
De „Daily Mail" gaf het A olgende
commentaar op de verwikkelingen bij
het begin van de conferentie te Ge
nève: „Gelukkig is er een belangrijke
kwestie opgelost zonder dat er met
bommen gesmeten is. En wel de kwes
tie of de ministers aan een ronde of
\derkante tafel zullen zitten. Grote
geesten hebben, dit verschrikkelijk
ingewikkelde A'raagstuk opgelost.
Men zal een ronde tafel gebruiken.
Wij kunnen weer ruimer ademhalen
maar ons nageslacht zal zich wel
verwonderd afvragen hoe de staats
lieden zich zo hebben kunnen opwin
den over dergelijke onbenulligheden,
terwijl het lot van de mensheid op het
spel stond.
De Britse bladen zijn overigens niet
erg optimistisch over de uitslag van
de conferentie te Genève en schijnen
over het algemeen meer te verwach.
ten van een eventuele topconferen
tie. Zo schrijft de „Manchester Guar
dian": „De bijeenkomst van de mi
nister van buitenlandse zaken kan.
hoewel ze van groot belang is. alleen
maar beslissend zijn in negatieve zin".
Als er positieve resultaten geboekt
mochten worden bij het overleg tus
sen het westen en oosten, dan is het
niet erg waarschijnlijk dat deze be
reikt zullen worden vóór een topcon
ferentie, aldus dit blad.
De linkse „Daily Mirror" schreef:
Als de ministers enig succes mochten
hebben dan mogen wij daar blij om
zijn. Mochten zij geen resultaten boe-
Iken dan zullen onderhandelingen op
topniveau des te meer noodzakelijk
zijn. Wat er ook in Genève mag ge
beuren, alleen een topconferentie kan
een einde maken aan de koude oorlog.
De „Daily Express" zegt, dat de men
sen hun hoop gesteld hebben op een
topconferentie en niet op de minis
tersbijeenkomst.
De conservatieve „Daily Mail" noemt
de conferentie te Genève geen vredes-
conferentie maar een deel van de
koude oorlog.
De Franse bladen wezen op de span
ning. die er heerst in Geneve en het
vooruitzicht op langdurige onderhan
delingen.
De conservatieve „Figaro" meent dat
de ministers te Genève niet zozeer ge
spitst moeten zijn op het tot stand
komen van een topconferentie als wel
op het oplossen van het vraagstuk-
Berlijn.
,,L' Aurore" een rechts georiën
teerd blad schreef dat deze confe
rentie in hoofdzaak ten doel heeft
voorbereidingen te treffen voor een
topconferentie; tenzij er zich een
„ernstige wending" voordoet, zal Ge.
nève waarschijnlijk leiden tot een
topconferentie, aldus dit blad.
Niet optimistisch
De Westduitse kranten bleken over
het algemeen weinig optimistisch
over vervulling van Westduitse wen
sen op de Geneefse conferentie.
Wij zijn ons er wel bewust van, al
dus de „Frankfurter AUgemelne Zei-
tung". dat de belangen van de weste-
lijke partners niet steeds op alle pun
ten overeenstemmen, maar de sow-
jet-Unie moet zich goed realiseren
dat een mislukken van de vergade
ring aan zich::elf te wijten zou zijn
als zij de boog te strak spant.
De Amerikaanse bladen zien over het
algemeen In de moeilijkheden te Ge
nève over de plaats van Oost-Duits
land op de conferentie een uitvloeisel
van Russische „bedriegerij".
De „New York Times" vroeg het
westen op zijn ho»de te zijn en geen
duimbreed te wijken. De „New York
Tribune" voorspelde „moeilijke tij
den". Alleen de „Washington Post"
ziet de zaken niet zo somber. Het blad
meende, dat de procedurekwestie zo
als die door de Russen is gesteld „een
goed noch kwaad voorteken is".
De „New York Herald Tribune"
merkte op dat de conferentie te
Genève geen vastberaden en ernstige
poging schijnt te AA'orden om een ba
sis te A-inden voor een eventuele top
conferentie, maar een propaganda-
festival met de bedoeling aan te to
nen dat Oost-Doitsland in de confe
rentiezaal is om er te blijven. Op de
tweede dag van de conferentie beeft
Gromyko een pleidooi gehouden voor
de toelating als volledig lid van Po
len en Tsiceho-Slowakije. De zwak
heid van de zaak, die hij verdedigde
bleek al direct.
Hij kon nog minder argumenten
hiervoor vinden dan voor zijn stelling
dat Oost-Duitsland aan de conferen
tie moet deelnemen. Het lijkt niet
waarschijnlijk dat Gromyko een gun-
fitiger reactie van het westen op dit
aaiste voorstel verwacht dan op zijn
els om Oost-Duitsland toe te laten.
Maar de propagandistische waarde
van zijn jongste voorstel is iets dat
de Russen zeer op prijs zullen stel
len, aldus dit blad-
De „New York Dally News" wil dat
het westen op de Russische eis tot
toelating van Polen en Tsjecho-Slo-
waklje reageert met een tegenaanval.
„Waarom slingeren wij Gromyko niet
in zijn somber gezicht dat het wes
ten de door Rusland onderworpen
volkeren niet vergeten heeft en dat
het deze knechting niet erkent om
dat zij in striid is met het recht",
zo waagt dit blad zich af.
„Agitatie voor de bevrijding van deze
landen is een van de machtigste pro-
pagandawapens in handen van het
westen", aldus de „New York Daily
News."
Ongerust
Verscheidene Britse dagbladen heb
ben uiting gegeven aan hun ernstige
bezorgdheid over het dood slaan van
elf Mau.Mau-gevangenen.
De onafhankelijke „Times" verklaar
de, dat het de plicht der autoriteiten
is de namen van hen to noemen, die
hiervoor verantwoordelijk moeten
den geacht.
De liberale „Manchester Guardian"
schreef dat het „tijd is, dat het
Brits.e bestuur in Kenia deskundige
raad inwint omtrent 'n herziening van
het gehele gevangenisstelsel in zijn
gebied". En de eveneens liberale
„News Chronicle" eist dat een ..volle'
dig, openbaar en gerechtelijk onder
zoek" zal worden ingesteld.
Dit laatste blad schrijft onder meer-
„Het moet niet voorkomen dat man
nen, ook al zouden zij afschuweliikr
misdaden hebben begaan, worden
doodgeslagen.
Indien er geen openbaar en gerechte
lijk onderzoek wordt ingesteld, zal
er in Kenia niet meer worden ver
trouwd op de Britse gerechtigheid.
Canada is daarmee even „dicht" be.
volkt als Suriname of NcdcrlandB
Nieuw-Guinea. De Nederlandse
Antillen daarentegen tellen niet
minder dan 196 inwoners per vier
kante kilometer.
Het statistisch jaarboek 1958 van
de Verenigde Naties, waarin deze
gegevens vermeld staan, geeft voor
de gehele wereld een bevolkings
dichtheid van slechts 21 personen
per vierkante kilometer, zodat
voor de wereld als geheel nog be
paald geen sprake kan zijn van een
overbevolking.
Het dichtst bevolkte werelddeel Is nog
altijd Europa met 84 inwoners per
Aierkante kilometer,' doch Europa
wordt steeds meer ingelópen door
Azië,-dat reeds 57 inwoners per
vierkante kilometer telt. Ver daar
achter blijvën Centraal-Amerika
met 22, Noord-Amerika met 9.
Zuid-Amerika en Afrika met 7 en
Oceanlë met slechts 2 Inwoners per
vierkante kilometer.
De dichtst bevolkte landen ln Azië
zijn Formosa met 264, Japan met
246 en Zuid-Korea met 230 inwo
ners per vierkante kilometer.
Grote delen Aran Azië zijn, echter on
bewoonbaar zodat de bevolkings
dichtheid in feite in vele streken
veel groter is. De stad-staten in de
wereld heben uiteraard ecu veel
grotere bevolkingsdichtheid dan de
grotere landen Aan de solts gaat
Monaco, waar liefst 13.758 Inwo
ners per vierkante kilometer zijn
samengedrongen, gevolgd door
West-Berlijn met 4.621, Gibraltar
met 4.351. Oost-Bcrlijn met 2 771,
Hongkong met 2.550, Singnnoro
met 2.517 en Vaticaanstad met
2.273 inwoners per vierkante kilo
meter.
Cubaanse bankbiljetten
buiten Cuba waardeloos
De ambassade van Cuba te Den Raag
heeft meegedeeld dat do Cubaanse re
gering alle zich in het buitenland be
vindende Cubaanse bankbiljetten
waardeloos heeft verklaard. Dit hleek
uit een door deze ambassade ontvan
gen telegrafische mededoling Nadere
bijzonderheden waren hij de ambassa
de niet bekend.
Na vele jaren van studie Is beslo
ten in het kinderdorp Pestalozzi in
Zwitserland een genouw te zetten
voor de internationale middelbare
school.