„C. D. Howe" strijdt tegen het ijs om Eskimo's te verzorgen „Dit mag niet waar zijn" DE KERKENr om LAM DICHTST BEVOLKT GEBIED TER WERELD ZÓ DENKT MEN IN NET BUITENLAND ER OVER maatschappij 18 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DONDERDAG 14 MET 1959 Een Eskimo staat gereed een har' poen te werpen naar een vis. REGERINGSHULP VOOR NEGENDUIZEND MENSEN Tweeëntwintig politiestations (Van een speciale correspondent) \Xf e moeten ons haasten, zodat die rauw-vlees-eters, zoals Es- kimo's in het Indiaans heten, op tijd hun druivensuiker krijgen", bromt de officier van de wacht in het goedverwarmde stuurhuis van de ijsbreker „C. D. Howe", die met zijn 3.500 p.k. de strijd opneemt tegen de machtige ijsbarrière. Lukt het de twee schroeven alleen niet meer, dan een aanloopje en opnieuw probe ren. Want de „C. D. Howe" moet er komen. Deze ijsbreker wordt door het Canadese ministerie van transportwezen gebruikt om de eskimo's te verzorgen en om politieposten in te richten aan het einde van de wereld. Tweeentwintig politiestations houdt de Canadese regering reeds in etand in het woongebied van 9000 eskimo's. Bijna negentig da gen lang moet de „C.D. Howe" zich een weg door het ijs „vre ten": eerst de St. Laurens stroom afwaarts, dan langs de lange kust van New Fuondland, dwars door de Hudson-baai en van daar uit de Straat Davis in tot de Baffin- baai. Einddoel Ellesmere eiland. Het schip heeft thermische ba rakken aan boord, sleden, olie kachels, conserven, radio-appara ten en hospitaalinrichtingen voor een nieuwe post in Craig-Harbour. De politie van Canada kent de meeste van de negenduizend men sen, die wonen in een gebied, dat aanzienlijk groter is dan West- Europa. Vaste woonhutten zijn er nauwelijks, dorpsgemeenschap pen nog minder. Gevolg gevend aan een ondoorgrondelijke noma- dendrang zijn de eskimo-stammen vrijwel voortdurend onderweg ergens heen. Het zijn middelgrote, stevige mensen, wier bruingele gelaats huid örrizoond wordt door pik zwart haar. Bij feestelijke gele genheden smeren zij dit haar in met robbenvet, zodat het glanst en „geurt". Op de „Howe" zijn artsen, geo logen, politiemannen, technici en metereologen (tevens telegrafis ten) ingescheept. „Maakt U zich niet een te gemakkelijke voorstel ling van de medische verzorging van de eskimo's," vertelt dr. Ken nedy. „Met hun eeuwig zwerven moeten we al geluk hebben, ze terug te vinden waar we ons dat hadden voorgesteld. En toch moet iedere familie minstens eenmaal per jaar ingeënt worden. Als we geen helikopters hadden, dan zou het helemaal onmogelijk zijn. Als de jongens ons nodig hebben, ge ven ze een rooksignaal. We pik ken ze dan eenvoudig op". Caribou-v ellen „En wanneer jullie ze niet vin den, dan komen ze naar ons toe", mengt zich Cbarly Montbackon in het gesprek. „Mijn radiostation ligt nog vijfhonderd mijl verwij derd van Churchill. Midden in een dichte sneeuwstorm werd er eens tegen de wand gebonsd. Ik dacht al, dat we bezoek kregen A an ijsberen. Maar het was Perry, die zijn zoon bij ons wilde afle- veren. Voor deze gezinshoofden zijn wij de medicijnmannen. Hij begreep helemaal niet, waarom ik het bind maar niet meteen aan zijn „blinde darm opereerde", vertelt de telegrafist-meteoroloog. Het uitzicht uit de helikopter is Avijd. Hangt er een vette i-ook boven het land, dan weet de be stuurder, dat daaronder een eski- mo-igloo verborgen ligt, die men probeert met schijven traanspek warm te krijgen. Deze kleine ron de hutten, opgebouwd uit blok ken vastgepakte sneeuw, zijn ideale winterverblijven. De bo vendien goed ingepakte eskimo's zullen hierin zelfs bij 40 graden vorst geen kou vatten. Dat is het grootste geheim van de caribou- vellen. Deze rendiersoort levert namelijk niet alleen smakelijk vlees, maar ook een Avlntervacht die er zijn mag. Hieruit maakt de eskimo zijn parka, een pak met pantalon en capuchon. De ha ren zijn naar binnen gekeerd. Daar overheen komt een parka met de haren naar buiten. Wie zo aangekleed is, voelt geen kou meer. Komt de zomer, dan trekt de eski mo een pak van robbenvel aan. Het is waterdicht, en hoort daar door goed bij de kleine bootjes, die nog wel eens willen omslaan. Als zomer-onderkomen wordt nog steeds de stabiele tent van rob benvel gebruikt als duizenden ja- geleden. Maar tegenwoordig be horen conservenblikken en lege olievaten tot de vaste inrichting. Maar net als duizend jaar geleden gaan de eskimo's ook nu nog op jacht: robben, walrussen en pool vossen worden nog met speren, slingerstenen en harpoenen ge dood. De eskimo's weten heel precies wanneer de zomer komt. Met het smelten van de sneeuw beginnen ook de haren van de caribou-vel- len uit te vallen. Zij waarschuwen hun dragers, dat het tijd is het robbenvel aan te trekken. Voor de vrouwen is dit altijd een paar ma ten te groot, zodat de moeders hun babies er mee in kunnen pak ken tot het derde jaar. De kin dertjes klemmen zich stevig aan de moeder vast en storen haar zo nauwelijks in haar bewegingen. En ze weten gelukkig nog niet, dat nu, in het midden van de twin tigste eeuw, een school ergens aan de Baffinbaai wacht met een onderwijzer, die een waar ta lengenie moet zijn om de veie dialecten te kunnen begrijpen. Wanneer in de zomer zo hier en daar de harde grond wat groenig boven het ijsdek uitkomt, gooien de piloten van de Canadese ver- zorgingsdienst daar hun proviand- voorraden af. Zij zijn er zekér van, dat jagers deze goederen zul len vinden. En zo kon een uitste kende verstandhouding ontstaan tussen eskimo's en Canadezen al verstaan ze elkaar maar heel zelden. Het goede beheer zorgt er voor, dat de eskimo's niet ten gronde gaan aan de westerse be schaving. "7 Taag tussen Lissabon en >rtugal wordt een drie ebouwd tig meter [te boven de waterspiegel komt Over Almada in Porti kilometer w w waarvan het wegdek op 1 hoogte boven de waters), _a tevens spoorbrug zal zijn. Men denkt de brug m 1967 gereed te krij gen. Verzameling: We denken er ernstig over, zo schrijft De Bazuin (r.-k.) 'n verzameling aan te leggen van allerlei dingen in onze wereld die „niet waar mo gen zijn". Zo'n \-erzameling is overigens geen vrijetijdsbeste ding, maar een hoogst ernstige zaak. Want wat zijn dat A-oor werkelijkheden, die „niet waar mogen zijn?" En A'an wie of wat mogen ze dat niet? De laatste A-raag is misschien nog wel de be langrijkste. Voor onze verzameling zouden we kasten tekort komen, wanneer we alleen maar eens aan Sowjet Rus land begonnen. Daar wemelt het toch wel van dingen, die allemaal niet waar mogen zijn. Het mag niet waar zijn, dat de „werkende klasse" in de „kapitalistische lan den" een behoorlijke levensstand aard heeft bereikt Het mag niet waar zijn dat er ontevredenheid heerst onder de Russische boeren. En zo tot in het oneindige. De ge noemde zaken zijn stuk voor stuk waar. Maar ze mogen het niet zijn. Van de officiële doctrine niet. Van de leiders niet. Van de angst niet. Overal waar hoe dan ook dictatoriaal wordt geregeerd, wemeldt het van dingen, die niet waar mogen zijn. aar ook als we ons be perken tot dichter bij huis kan het een aardige ver zameling worden. Zelfs wanneer we onze verzamelwoede zouden beperken tot het terrein van „ge loof en zeden". In het Evangelie, dat ons niet enkel het verlossende handelen en spreken A'an Christus oplevert, maar ook de dwaashe den en tekortkomingen van men sen om Christus heen, vinden we een prachtige aamvinst voor onze collectie. Hetzelfde vinden wij mensen met een enghartig-apologetische in stelling. Het mag niet waar zijn dat een humanist en nog veel minder een atheïst als goede en gelukkige mensen kunnen leven. Want als dat wel zo zou zijn, stond ons heilig geloof op losse schroeven. Bij zo'n enghartig-apo logetische instelling hebben we jyooraf de kerk vervormd tot een v.ësïibg773ie Jvöoral geen zwakke plekken mag vertonen voor „de •vijand"; het is wel duidelijk hoe veel dingen dan allemaal niet waar mogen zijn. Een onuitputtelijke bron voor onze verzameling is echter gegeven in de godsdienstige ie zich op velerlei manie- M ren kan voordoen. De idylle kan bestaan dat een stad of een hele landstreek haar reputatie van „katholiek te zijn" tot iedere prijs moet behouden. Dan mag het niet waar zijn dat het aan tal niet-praktizerenden daar on rustbarend is gestegen. Komen zulke onwelkome feiten bij een strenge wetenschappelijk- verantwoord onderzoek aan het licht dan is dat weer eens zo'n ergelijk staaltje van modern-koud technisch denken waaraan het warme begrip voor de werkelijk heid (lees: idylle) ontbreekt. Wanneer jongeren bijvoorbeeld met betrekking tot de (r.-k.) ver plichte zondagsmis verklaren: Ze kunnen je toch nooit dwingen tot zo iets; Als je het zinloos Artndt, kan het toch nooit verplicht zijn; Je kunt er toch niets van ver staan en de preek is waardeloos, dan krijgen godsdienstige mensen meestal het gevoel van paniek. Het mag niet waar zijn en het moet worden weerlegd. roch zonden toe de tijd moeten nemen om eerst een andere vraag te stéllenWéét men in Nederland eigenlijk hoe het in werkelijkheid gestéld isf Weet de zielzorg dit? Weet men ook wat hierachter zit? Heeft men wel enig vermoeden van 't nieuwe dat in ae mensen aan het groeien is... Hoeveel kerkelijke dingen worden nooit eens helemaal open en eerlijk behandeld, op congres sen en in tijdschriften? Op het kritieke punt houdt iedereen zijn mond. Tot nu toe was dat ver klaarbaar om redenen van beleid. Het is niet goed onrust te zaaien waar rust is. Maar meer en meer wordt de zaak andersom. Er wordt teveel verzwegen. En jonge mensen gaan de indruk krijgen: „de kerk kan ér niet tegen als je aTles zegt". Dan maar niets zeggen. Ie gestalten), de verkeerd begre pen ethische normen. Al deze wer kelijkheid rustig op ons af te la ten komen zoals ze is, goed ol niet, welkom of niet. We staan integendeel onmiddellijk in een krampachtige houding, in een ver zetshouding, in een paniekstem ming; we leven in een belegerde vesting, er kan voortdurend van alles gebeuren, dat ons systeem in de war schopt; we voelen ons bedreigd door allerlei dingen, die toch vooral niet waar mogen zijn. Gebeuren ze toch, komen ze tjoch op ons af, dan is het vaderend in nood, en moet het bedreigde systeem met kunst- en vliegwerk worden beveiligd en gered. Daar na kan de rust weerkeren. Die rust speelt wel een belang rijke rol bij al deze dingen. Waar om is het verontrustend, wanneer de nuchtere werkelijkheid tegen onze „idealen" en „idyllen" .op botst? Waarom wensen wij niet in onze rust te worden gestoord? Zijn wij dan zulke gepensionéer- de bezitters van de waarheid ge worden? En veel te weinig beze ten van de waarheid? Kunnen wc er daarom zo slecht tegen? Leg gen we het leven vast in schema's en categorieën en systemen, om daarin rust te vinden, welke rust we dan tot iedere prijs willen ver dedigen tegen het onrustige leven zelf? Proberen we daarom de on rust en de kritiek en de onthut sende cijfers (of wat ook) zo gauw mogelijk het zwijgen op te leggen? Laten we ons liever char mant voor de gek houden lp de stijl van de befaamde woorden: „Tout va trés bien, Madamé la Marquise"? Alles is in orde, Me vrouw, zei de lakei, toen hij de dieven met de buit had zien Weg lopen. M aar ondanks die onvolledig heid willen we over ae grote lijnen in deze ver zameling tot besluit nog iets zeg gen. Wat allemaal niet waar mag zijn, is veel minder belangrijk dan degene van wie het niet waar mag zijn. Wie zijöllïé~V5m€deXF~~tt<feTl, Idylle, de instanties die ons de werke lijkheid geweld laten aandoen of ons dwingen de werkelijkheid niet onder ogen te zien? Als zulke verbiedende Instanties hebben we opgesomd: de dicta tuur (met alles wat dat inhoudt), het fanatisme, het enghartig-apo- logetisme, de „idylle" (in haar ve- Wanneer In naam van theo rieën en constructiesen dierbare idealen en idyl len allerlei dingen niet waar wo gen zijn, leven we op een vulkaan- in-ruste, die ieder .ogenblik tot uitbarsting kan komen. We schep pen een atmosfeer, waarin de werkelijkheid zich niet alleen j als werkelijkheid aan ons_ zal vpor- ioch7 öqkrpeL dewr^nj bijsmaak- van: HebBeri ons \'oor de gek gehouden", „Ze heb ben ons wat wils gemaakt", „Ze hebben ons als kleine kinderen be handeld", Ze zijn te bang geweest om de Averkclijkhoid onder de ogen te zien." En de gevolgen dadrvan zal niemand graag voor zijn rekening willen nemen. (Advertentie) Robbenjurk Vishaken en netten Avorden in grote hoeA'eelheden ingevoerd, omdat de zeer zakelijke „Hudson Baai Company" alle goederen franco igloo" aflevert. Er wordt natuurlijk veel ruilhandel bedre ven, vossenvellen staan hoog ge noteerd. Vuurwapens AA'orden slechts bij uitzondering verhan deld. Zij zijn duur voor de eskimo en passen ook niet in het geheel van de stamtraditie. Met 340 inwoners per vierkante kilo. meter behoort Nederland nog steeds tot de dichtst bevolkte ge bieden ter wereld Wanneer men de stad-staten - zoals Hongkong, Ber lijn of'Vaticaanstad niet mee rekent, is Nederland zelfs het dichtst bevolkte land. België telt 295 inwoners per vierkante kilome ter. Groot-Brittannië 212, West- Duitsland 208, Italië 161, Luxem burg 122 en Frankrijk 80. Nog veel minder dicht bevolkt zijn. de Verenigde Staten met 22 inwoners per vierk. kilometer, terwijl Ca nada slechts 2 inwoners per vier kante kilometer telt. Genève De „Daily Mail" gaf het A olgende commentaar op de verwikkelingen bij het begin van de conferentie te Ge nève: „Gelukkig is er een belangrijke kwestie opgelost zonder dat er met bommen gesmeten is. En wel de kwes tie of de ministers aan een ronde of \derkante tafel zullen zitten. Grote geesten hebben, dit verschrikkelijk ingewikkelde A'raagstuk opgelost. Men zal een ronde tafel gebruiken. Wij kunnen weer ruimer ademhalen maar ons nageslacht zal zich wel verwonderd afvragen hoe de staats lieden zich zo hebben kunnen opwin den over dergelijke onbenulligheden, terwijl het lot van de mensheid op het spel stond. De Britse bladen zijn overigens niet erg optimistisch over de uitslag van de conferentie te Genève en schijnen over het algemeen meer te verwach. ten van een eventuele topconferen tie. Zo schrijft de „Manchester Guar dian": „De bijeenkomst van de mi nister van buitenlandse zaken kan. hoewel ze van groot belang is. alleen maar beslissend zijn in negatieve zin". Als er positieve resultaten geboekt mochten worden bij het overleg tus sen het westen en oosten, dan is het niet erg waarschijnlijk dat deze be reikt zullen worden vóór een topcon ferentie, aldus dit blad. De linkse „Daily Mirror" schreef: Als de ministers enig succes mochten hebben dan mogen wij daar blij om zijn. Mochten zij geen resultaten boe- Iken dan zullen onderhandelingen op topniveau des te meer noodzakelijk zijn. Wat er ook in Genève mag ge beuren, alleen een topconferentie kan een einde maken aan de koude oorlog. De „Daily Express" zegt, dat de men sen hun hoop gesteld hebben op een topconferentie en niet op de minis tersbijeenkomst. De conservatieve „Daily Mail" noemt de conferentie te Genève geen vredes- conferentie maar een deel van de koude oorlog. De Franse bladen wezen op de span ning. die er heerst in Geneve en het vooruitzicht op langdurige onderhan delingen. De conservatieve „Figaro" meent dat de ministers te Genève niet zozeer ge spitst moeten zijn op het tot stand komen van een topconferentie als wel op het oplossen van het vraagstuk- Berlijn. ,,L' Aurore" een rechts georiën teerd blad schreef dat deze confe rentie in hoofdzaak ten doel heeft voorbereidingen te treffen voor een topconferentie; tenzij er zich een „ernstige wending" voordoet, zal Ge. nève waarschijnlijk leiden tot een topconferentie, aldus dit blad. Niet optimistisch De Westduitse kranten bleken over het algemeen weinig optimistisch over vervulling van Westduitse wen sen op de Geneefse conferentie. Wij zijn ons er wel bewust van, al dus de „Frankfurter AUgemelne Zei- tung". dat de belangen van de weste- lijke partners niet steeds op alle pun ten overeenstemmen, maar de sow- jet-Unie moet zich goed realiseren dat een mislukken van de vergade ring aan zich::elf te wijten zou zijn als zij de boog te strak spant. De Amerikaanse bladen zien over het algemeen In de moeilijkheden te Ge nève over de plaats van Oost-Duits land op de conferentie een uitvloeisel van Russische „bedriegerij". De „New York Times" vroeg het westen op zijn ho»de te zijn en geen duimbreed te wijken. De „New York Tribune" voorspelde „moeilijke tij den". Alleen de „Washington Post" ziet de zaken niet zo somber. Het blad meende, dat de procedurekwestie zo als die door de Russen is gesteld „een goed noch kwaad voorteken is". De „New York Herald Tribune" merkte op dat de conferentie te Genève geen vastberaden en ernstige poging schijnt te AA'orden om een ba sis te A-inden voor een eventuele top conferentie, maar een propaganda- festival met de bedoeling aan te to nen dat Oost-Doitsland in de confe rentiezaal is om er te blijven. Op de tweede dag van de conferentie beeft Gromyko een pleidooi gehouden voor de toelating als volledig lid van Po len en Tsiceho-Slowakije. De zwak heid van de zaak, die hij verdedigde bleek al direct. Hij kon nog minder argumenten hiervoor vinden dan voor zijn stelling dat Oost-Duitsland aan de conferen tie moet deelnemen. Het lijkt niet waarschijnlijk dat Gromyko een gun- fitiger reactie van het westen op dit aaiste voorstel verwacht dan op zijn els om Oost-Duitsland toe te laten. Maar de propagandistische waarde van zijn jongste voorstel is iets dat de Russen zeer op prijs zullen stel len, aldus dit blad- De „New York Dally News" wil dat het westen op de Russische eis tot toelating van Polen en Tsjecho-Slo- waklje reageert met een tegenaanval. „Waarom slingeren wij Gromyko niet in zijn somber gezicht dat het wes ten de door Rusland onderworpen volkeren niet vergeten heeft en dat het deze knechting niet erkent om dat zij in striid is met het recht", zo waagt dit blad zich af. „Agitatie voor de bevrijding van deze landen is een van de machtigste pro- pagandawapens in handen van het westen", aldus de „New York Daily News." Ongerust Verscheidene Britse dagbladen heb ben uiting gegeven aan hun ernstige bezorgdheid over het dood slaan van elf Mau.Mau-gevangenen. De onafhankelijke „Times" verklaar de, dat het de plicht der autoriteiten is de namen van hen to noemen, die hiervoor verantwoordelijk moeten den geacht. De liberale „Manchester Guardian" schreef dat het „tijd is, dat het Brits.e bestuur in Kenia deskundige raad inwint omtrent 'n herziening van het gehele gevangenisstelsel in zijn gebied". En de eveneens liberale „News Chronicle" eist dat een ..volle' dig, openbaar en gerechtelijk onder zoek" zal worden ingesteld. Dit laatste blad schrijft onder meer- „Het moet niet voorkomen dat man nen, ook al zouden zij afschuweliikr misdaden hebben begaan, worden doodgeslagen. Indien er geen openbaar en gerechte lijk onderzoek wordt ingesteld, zal er in Kenia niet meer worden ver trouwd op de Britse gerechtigheid. Canada is daarmee even „dicht" be. volkt als Suriname of NcdcrlandB Nieuw-Guinea. De Nederlandse Antillen daarentegen tellen niet minder dan 196 inwoners per vier kante kilometer. Het statistisch jaarboek 1958 van de Verenigde Naties, waarin deze gegevens vermeld staan, geeft voor de gehele wereld een bevolkings dichtheid van slechts 21 personen per vierkante kilometer, zodat voor de wereld als geheel nog be paald geen sprake kan zijn van een overbevolking. Het dichtst bevolkte werelddeel Is nog altijd Europa met 84 inwoners per Aierkante kilometer,' doch Europa wordt steeds meer ingelópen door Azië,-dat reeds 57 inwoners per vierkante kilometer telt. Ver daar achter blijvën Centraal-Amerika met 22, Noord-Amerika met 9. Zuid-Amerika en Afrika met 7 en Oceanlë met slechts 2 Inwoners per vierkante kilometer. De dichtst bevolkte landen ln Azië zijn Formosa met 264, Japan met 246 en Zuid-Korea met 230 inwo ners per vierkante kilometer. Grote delen Aran Azië zijn, echter on bewoonbaar zodat de bevolkings dichtheid in feite in vele streken veel groter is. De stad-staten in de wereld heben uiteraard ecu veel grotere bevolkingsdichtheid dan de grotere landen Aan de solts gaat Monaco, waar liefst 13.758 Inwo ners per vierkante kilometer zijn samengedrongen, gevolgd door West-Berlijn met 4.621, Gibraltar met 4.351. Oost-Bcrlijn met 2 771, Hongkong met 2.550, Singnnoro met 2.517 en Vaticaanstad met 2.273 inwoners per vierkante kilo meter. Cubaanse bankbiljetten buiten Cuba waardeloos De ambassade van Cuba te Den Raag heeft meegedeeld dat do Cubaanse re gering alle zich in het buitenland be vindende Cubaanse bankbiljetten waardeloos heeft verklaard. Dit hleek uit een door deze ambassade ontvan gen telegrafische mededoling Nadere bijzonderheden waren hij de ambassa de niet bekend. Na vele jaren van studie Is beslo ten in het kinderdorp Pestalozzi in Zwitserland een genouw te zetten voor de internationale middelbare school.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 10