GAS
Kruissteekspin borduurde in
een torenkamertje
VITELLA
Tekko Taks duikt in het verleden
-peest
Er zijn flessen en FLESSEN
HET GAS IN DE FLES
BRUSSELSE JAARBEURS MET
EXPO-HERINNERINGEN
de
20
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 2 MEI 1959
Advertentie
roen de prins nog een heel klein prinsje was en in
zijn wieg lag, kwam er op een dag een fee naar
het paleis van zijn vader, de koning. In haar hand
had ze een klein gouden doosje en terwijl ze haar goe
de wensen voor het prinsje uitsprak, keken de koning
en de koningin daar al naar, want wat deze fee bracht
was meestal iets heel bijzonders. Toen ze als bij tover
slag verdween, bleef het gouden doosje op de grond lig
gen. Nieuwsgierig maakte de koningin het open, maar
meteen trok ze haar hand weer terug en haar gezicht
werd bleek. ,Jüen spin", riep ze, „er zit een spin in!"
x Het hele hof week achter-
uit; vragend keken de mi-
nisters en hofdames elkaar
X aan. „Wat wilde de goede
fee met een spin? Was er
X geen mooier cadeau voor het
kleine prinsje te bedenken
geweest dan een dikke brui-
Si ne spin met een kruis op
X zijn rug?
Eén van de lakeien wilde al
X met een stoffer en blik ko-
X men om het diertje weg te
2 ruimen, maar de koning
X hield hem tegen.
„Nee", zei bij, „de fee
heeft er zeker een bedoe-
X ling mee gehad om het
prinsje juist dit cadeau te
geven. Maak een kamer
X voor de spin klaar".
„Een kamer?" Weer keken
X alle hofdames en lakeien
elkaar aan, maar ja, wat
de koning zei moest gébeu-
X ren. Ze zochten de verste
3* torenkamer voor de spin
5 uit; daar kwam toch nooit
X iemand en langs de acht
wanden die met witte zij-
de waren bekleed kon de
X spin wandelen zoveel hij
wilde.
Zo gebeurde het. De spin
werd in de torenkamer ge-
bracht door een generaal
die erg dapper was. Daarna
deed hij de deur op slot en
5 gooide de sleutel van de
toren af in de paleisgracht.
Ij! Iedereen zuchtte van op-
X luchting, want nooit zou
nu de spin iemand kwaad
X kunnen doen. Er werd niet
X meer over gesproken en
zelfs niet meer over ge-
dacht. Maar toen het prins-
'X je groter werd deed hij wat
alle jongens doen: hij ging
X op avontuur in zijn vaders
paleis. Hij bekeek alle por-
tretten van zijn voorvaders
X in de portretzaal en de
vreemde wapens in de wa-
penzaal, hij sloop door de
X kelders vol geheime schat-
ten en over de zolders vol
oude vergeelde konings-
X kleren.
Enzo kwam hij op een
X dag ook bij de torenkamer.
Hij legde zijn hand op de
koperen deurklink en duw-
X de die neer. Maar de deur
gaf niet mee. Rrroctsj
X het prinsje gieed alle trap-
X pon af naar de kamer van
de sleutelbewaarder en
Ijl vroeg hem om de sleutel
X van de torenkamer.
ij; „De torenkamerzei de
X stokoude sleutelbewaarder
langzaam, „nee, hoogheid,
X daar bestaat geen sleutel
X van".
^Natuurlijk wel", riep het
prinsje, want hij begon
X nieuwsgierig te worden,
„van iedere deur bestaat
een sleutel, dat kan niet an-
X ders.
Maar de sleutelbewaarder
was al zo oud dat hij zich
door de schok midden in do
kamer. Hij beek op en zo
gauw hij keek was al zijn
drift en boosheid verdwe
nen.
Voor zich zag hij een wit
zijden wand en daarop was
in hele kleine kruissteekjes
een prachtig schilderij ge
borduurd. Nee, niet één
schilderij, maar wél hon
derd op één wand. Eet
prinsje kwam langzaam
overeind; zijn ogen werden
ik niet eten wilde! En toen
ontdekte hij dat ieder schil
derij, zoals het daar hing,
een keer echt gebeurd was.
Er waren voorstellingen bij,
waar je om lachen moest,
andere waar je blij om
werd, omdat het prinsje
zelf ook zo blij keek op het
schilderij. En er waren er
ook waar het prinsje nu
nog een kleur van kreeg,
omdat hij 3tond afgebeeld
op het ogenblik, dat hij net
iets deed, wat helemaal niet
mocht. Maar hoe kon het?
Wie had al die schilderijen,
die duizenden kruissteekjes
geborduurd
Ziju ogen dwaalden naar
de volgende wand. En toen
schrok hij echt. Op een
nieuw stuk witte zij liep
een grote spin met een
blinkend wit kruis op haar
rug heen en weer en vlug-
tt leine zwarte korrels,
duizend of nog meer
schieten in de keuken 'x
j zig zag heen en weer.
Vlugger dan een potlood
op papier kan gaan
wriemelen die korrels x
x op de suiker aan.
x
Witte suikerkorrels
x zie je al niet meer,
zo veel zwarte korrels
strijken erop neer.
Elke zwarte korrel
pakt een witte beet,
waar hij hard mee wegloopt x
x en vast wat van eet.
X
Sic
Als de suiker op is
en dat duurt niet lang
x wriemelen die korrels
i£ verder naar de gang x
om er na te praten:
fijn is het geweest! X
Heerlijk was het, heerlijk!
Echt een mierenfeest! x
'x Mies Bouhuys
heen te slaan.
„Nee, nee, niet doen!" riep
het prinsje, want opeens be
dacht hij hoe verschrikke
lijk het zou zijn als dit le
lijke schilderij voor altijd
op de muur zou blijven
staan. Heel even hield de
groot van bewondering én
verbazing, want toen hij
dichterbij kwam zag hij
zichzelf op élk van die
schilderijen staan.
Eerst in zijn wiegje, later
spelend met een speelgoed
beertje, dan opeens weer
met een heel zuur gezichtje
boven een bordje met eten.
O, ja, schoot het hem te
binnen, dat was die keer dat
ger dan je haar met je
ogen volgen kon, borduur
de ze kleine kruisjes op de
zijde.
Het werd een nieuw schil
derij en met één blik had
het prinsje gezien wat het
werd. Als een klein woe
dend monstertje stond hij
zelf midden in de kamer
van de sleutelbewaarder
met de sleutels om zich
kruissteekspin met haar
werk op en schudde lang
zaam van nee cn het prinsje
begreep, wat ze bedoelde.
Wat ééns gebeurd was, zou
er voor altijd staan.
Hij zei niets, maar heel stil
liep hij de trappen af naar
beneden. En voortaan ging
hij die trappen ook iedere
dag weer een keer op en
dan keek hij naar wat de
op Flops kopje. „Hela, ik wil niet!"
riep Flop geschrokken. En even later:
„Ha, ha. zie je wel, dat het bij mij
niet gaat! ik hoef niet gewassen te
waren, mijn haren zijn niet vuil!"
Een half uurtje later, toen Flip klaar
was met wassen, ging Flop weg, want
hij verwachtte nog meer flauwe mop
jes van Flip. Toen hij buiten kwam
het flesje haarwasser en gooide wat begon het te regenen. Grote druppels
„Ha, die Flip", riep Flop op
dag, toen hij onverwachts Flips ka
mertje binnenkwam. „Wat zie je er
nu mooi uit... je lijkt wel een meisje
met een grote pruik op!" Flip stond
aan de wasbak en waste zijn haar.
„Was jij nooit je haar?" vroeg hij.
Flop schudde het hoofd. „Ik niet, dat
is bij mij niet nodig! Daar greep Flip
-• —at
kletterden op Flops kopje. En weten
jullie wat er toen gebeurde?
Welnu, de haarwasser begon lang
zaam aan te schuimen en net duurde
niet lang of Flop had een grote pruik
van schuim op. O, o, wat schaamde
Flop zich. Afle mensen keken hem
na... Flop begreep er niets van, jul
lie?
Esso Gas flessen bevatten gegarandeerd 13 kg veilig
butaangas. Heus... met Esse bent U beter uit.
kruissteekspin op de witte x
muur over hem vertelde:
lelijke dingen, mooie din-
gen, treurige dingen en x
vrolijke.
En iedere dag opnieuw als
hij bijna iets naars of doms X
zou doen. hield het prinsje
plotseling op, want dan
dacht hij aan de kruissteek- X
spin in de torenkamer bo-
ven. x
Zo werd hij de wijste en X
verstandigste prins die je op
de wereld vinden kon en op
de dag dat hij tot koning
werd gekroond en samen l£
«iet een heel lieve prinses x
de trappen van zijn paleis
opliep, zagen de mensen dat Ijl
hij eendiertje op al zijn
vlaggen, wapens en koetsen
had laten borduren.
„Vreemd", zeiden de men-
sen, „een kruisspin, waar-
om zou de prins die nou 'x
juist gekozen hebben?" X
Maar de prinses, die op dat
ogenblik op de drempel van x
de torenkamer stond naast X
haaf prins, begreep het wel. Ijl
Want op een heel nieuwe x
muur was de kruissteekspin
een volgend schilderij be- l£
gonnen. Het was het mooi- x
ste van allemaal: een prins X
en een prinses, die hand in
hand door een land vol bloe- x
men en vogels liepen onder
een stralende zon. ijl
„Zo moet het altijd blijven", x
fluisterde de prinses en de
prins knikte. Het blééf zo.
De nieuwe koning en ko- x
ningin waren de wijste en
gelukkigste vorsten van de
wereld. De kruissteekspin x
had haast geen goud genoeg X
om al dat geluk te bordu-
ren. MIES BOUHUYS.
Vakkundige voorlichting en
volledige service
door ervaren depothouders.
BLOEMEN VOOR ADOLF MAX
Hostesses (36) tonen haar
„uitgelezen" glimlach
(Van onze Brusselse correspondent.)
Een oppervlakte van 19.500 vierkan
te meter en 1602 deelnemers vormen
maar een klein jaarbeursje. Maar dit
zijn dan ook cijfers uit 1920, het jaar
dat Brussel dit handelsevenement in
zijn trotse Waranda hot barokke
park tussen koninklijk paleis en se
naat ten doop liield. Op 27 mei
van het jaar daarvoor was zij onder
de benaming „handelsjaarbeurs van
Brnssel" in bet leven geroepen op
initiatief van de onvergetelijke bur
gemeester Adolf Max, de kleine held,
die door zijn moedig gedrag tijdens
de Eerste Wereldoorlog, voor de Bel
gen tot een nationale figuur uit
groeide.
En omdat die stichting van een jaar
lijks gebeuren nu juist veertig jaar
geleden geschiedde en omdat men in
1958 ter gelegenheid van de inmid
dels alweer tot een troosteloos slag
veld, met brokkelende muurresten
en gapende keldergaten, gereduceer
de „Expo", op de Heizelvlakte een
instant pudding
38 ct per pakje
X de kruisspin helemaal niet
T meer herinnerde en hij bleef x
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK
Bedankt voor Groningen (vacature
C. M. Luteyn): L. van Hartingsveld
te Maassluis; voor Scherpenzeel
(Gld.): A. L. v. d. Smit te Maarssen.
VER. VAN VRIJZ. HERV.
Benoemd tot voorganger te Boskoop:
A. Kalis, hulpprediker te Kimswerd
(Gr.).
GEREF. KERKEN
Bedankt voor Klundert (tweede pre
dikantsplaats) in combinatie met Ze
venbergen: A. J. Dondorp te Dom-
burg-Westkapelle.
meer herinnerde en hij
dus van nee schudden.
X Daarop werd het prinsje
driftig. Hij rukte de bossen
x sleutels 'van de muren, x
smeet ze op de grond en
had er bijna het oude sleu-
X telbewaardertje, dat ver- x
X schrikt in een hoek kroop, X
mee geraakt.
X Met zijn armen vol sleu- x
tels rende het prinsje de
trappen op en probeerde ze i£
X één voor één op de deur van x
dc torenkamer. En toen dat
niet lukte werd hij nog bo- Ij!
X zer en holde alle trappen x
weer af, nu naar de werk-
plaats van de timmerman, x
X waar hij een bijl greep.
Weer boven begon hij als
een dolle in de mooie ei- x
X kenhouten deur te hakken. X
Hij moest en zou nu we-
X ten wat er achter die deur x
X was. Na een uur beuken en X
hakken brak de deur kra- Ij;
X kend open. Het prinsje viel x
X
82. Het weerzien van Tekko
met de bondgenoten was al
lerhartelijkst en al gauw
zat onze vriend dan ook
heerlijk te smullen van de
meegebrachte etenswaren.
„Ik had je werkelijk al op
gegeven!" zei Foxius, nadat
Tekko het verhaal van zijn
ontsnapping verteld had.
„Je speelde gewoon met je
leven. Patricius zag wit
gloeiend van woede. En dat
zag hij nog. Want zijne
Keizerlijke Majesteit was
op dit moment juist bezig
om de officieren van de lijf
wacht en garde op ongezou
ten wijze de mantel uit te
vegen, omdat zij hem kwa
men vertellen, dat Taksius
niettegenstaande al hun po
gingen toch weer had weten
te ontsnappen. „Laat de he
le garde en driekwart van
de lijfwacht uitrukken 'en
ales doorzoeken.
En wee jullie gebeente als die Taksius niet
voor mij gebracht wordt". „Dan - Bons! -
„Stuur ik" - Bons - „jullie allemaal!" bons -
„naar de galeien" bons!" Dat had uitwerking.
In 'n oogwenk stroomden nu van alle kanten
grote drommen soldaten het paleis uit en
iedere burger zocht gauw een goed heenkomen
fraai standbeeld van de kleine grote
burgemeester tegen het groen zette,
kreeg men plotseling de ingeving de
even broze als heldhaftige geeste
lijke vader van dit jaarlijks trek
pleister op intieme wijze hulde en
dank te brengen.
En dies begaf zich Brussels huidige
burgervader, Lucien Coor'emans, met
klein gevolg tot aan de voet van het
monument van zijn illustere voor
ganger en liet want burgemeesters
van wereldsteden laten zulke dingen
doen door twee stevige jaarbeurs
suppoosten een mansgrote krans van
lelieblanke aronskelken en rode an
jers tegen het witte graniet vlijen.
Wanneer de brave Adolf Max nog
had geleefd, zou hij achter deze spon
tane bloemenhulde zijn schuilgegaan.
Nu troonde hij er op zijn witstenen
sokkel met Shakespeariaanse ma
jesteit bovenuit en het leek of zijn
goedige vrijgezellenogen, via de wel
verzorgde grijzende haren van bur
gemeester Cooremans, met welgeval
len over de twee rijen bevallige fair-
hostesses gleden, die daar, ook al te
zijner ere, in devote aandacht ston
den opgesteld.
Charme en cijfers
Want dat is het grote wonder van
deze 32ste Brusselse jaarbeurs die
zojuist haar poorten heeft geopend
allerwegen treden U de liefelijke, ex-
fairhostesscs van wijlen „Expo '58"
tegemoet, met brede charme en met
een stralende glimlach, want wie niet
lachen kon, lag er bij de eerste
schifting al uit en na nog ettelijke
schiftingen, bleef er tenslotte van
het massale hostesses-Ieger van 1958
een 36-tal over. Die kwamen in
dienst van de gemeente Brussel, om
de vreemdelingen in het hoofd te
prenten, dat dit werkelijk de hoofd
stad van Europa is en iloor Brussel
werden zij nu weer tot 11 mei aan de
jaarbeurs uitgeleend.
Daar vertellen zij degelijk op
hun taak voorbereid de bezoe
kers al wat deze weten willen:
dat de totale oppervlakte van de
Brusselse jaarbeurs thans 120.000
vierkante meter is dat er 4304
deelnemers zijn dat deze dertig
verschillende landen vertegen
woordigen dat de Nederlandse
deelneming sedert de vorige beurs
met 20 procent is gestegen dat
liefhebbende ouders-bezoekers
hun kinderen in bewaring kunnen
gevendat bezoekers uit het bui
tenland gratis alle slagbomen
kunnen passeren dat het ijzing
wekkende Atomfum dagelijks ge
opend is dat baron Moens de
Fernig graaf is geworden en nog
vele wetenswaardigheden meer.
