PAGIMa „BLAUWKOUS?" - expositie over meisjes in collegebanken TWEEH0WERD JAAR GELEDER: EERSTE FEMINISTE GEBOREN VRUDAG_24 APRIL. 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Öwje sclxoeui^es wovdew nog eleganter Dat de leerprijzen hoger, en dus de schoenen duur der worden, was niet al leen het grootste, maar ook bijna het enige nieuws van de Interna tionale Schoenenbeurs, want een duidelijke nieuwe mode is er niet, noch in de modellen, noch ln kleuren. Men zou ook bijna zeggen, dat er niet veel nieuws meer bij kan komen, want de ver scheidenheid van de laat ste jaren is groter dan ooit tevoren. Dat geldt eigenlijk voor alle categorieën: de ge makkelijke damesschoen, het fijnere uitgaans- schoentje, de alledaagse en de chique heren schoen, de maatschoen en de pantoffel. Het zal wel vooral de Italiaanse invloed op de schoenenmarkt zijn, die ook de heren tegenwoor dig een meer ruime keus garandeert. Zij kunnen sen stevige, kloeke sport schoen kopen met een dikke profielzooi en een ronde neus, maar wil meneer met de mode meegaan, dan staan er ook dozenvol platte, spit se, vaak in twee kleuren uitgevoerde schoenen voor hem klaar. De iets grovere hak en wreef bij schoenen, die sterk doen denken aan die van Spaanse dansers schijnen het hier niet zo best te doen; men ziet ze nog maar sporadisch. De leersoorten zijn bij zonder mooi. Ook voor damesschoenen wordt steeds meer de lichtgekleurde rubber zool toegepast; niet al leen voor sportschoenen, maar ook voor het wat fijnere, smalle instapper- tje. Die schoentjes kun nen ook met zo'n tame lijk dikke zool nog ele gant zijn, vooral omdat er veel aandacht is be steed aan de vorm van de hak. De plompe, bre de hak, die de indruk wekt een paar millimeter „treeplank" rondom te hebben, is aan het ver dwijnen. Er schijnt geen kleur meer te bestaan, waarin geen schoenen worden gemaakt, en dat geldt voor de punt met naald hak zowel als voor het eenvoudige flatje. He laas, als men handschoe nen en een tasje bij de nieuwe schoenen wil ko pen, blijkt nog al te vaak, dat dezelfde kleur nét niet te vinden is. Ge lukkig houden steeds meer zakenmensen in deze branche zich spe ciaal met de problemen van de accessoires bezig. Uit Frankrijk komen schoenen met een hak, die helemaal van rubber is gemaakt, en het bij zondere is, dat dit ma teriaal nu ook voor hoge hakken wordt gebruikt. Bij de pantoffels blijkt het altijd verwonderend, hoeveel modellen er voor die huiselijke dracht be dacht worden. En hoe weinig ontwerpers wer kelijk origineel „uit hun slof schieten". Het is voor Nederland met zijn guur klimaat dan ook een moeilijk artikel. Het merendeel van onze pan toffels is zeer degelijk, maar niet mooi, of ele gant en dan niet erg de gelijk. De ené pantoffel is een degelijk, maar saai produkt met de al oude pompoen op de neus, zoals we die van onze grootmoeders nog kennen; de andere is een ongemakkelijke muil vol franje, zo zwierig, dat men er zich eigenlijk beter Zwarte Piet mee kan voorstellen dan een huisvrouw, die er elke dag vele kilometers op moet afleggen. Natuur lijk zijn er gunstige uit zonderingen; de Italia nen zijn erin geslaagd een eigen vorm voor dit artikel te vinden. Tegen het najaar zullen de hakken van onze schoenen zo mogelijk nóg dunner worden:' ook de lage hakken zijn slank geworden. Alles is er dus op gericht de schoen een elegante vorm te geven. De zeer hoge hakken zul len nagenoeg uit het modebeeld verdwijnen; de hoogste hakken zijn die van circa 7 cm. De grootste verkoop ver wacht men echter in de hakken van 3 tot 5 '/2 cm. De modellen in deze groep voldoen aan alle eisen van elegance die men voorheen aan de hoge hakken stelde. Historie der studerende vrouw in Utrechts Universiteitsmuseum (Van een medewerkster) „Van elke tien studerende meisjes studeren er vier om een man te vinden, zichzelf te amuseren of hun vader een genoegen te doen; twee van de tien zakken -voor elk examen, twee zijn bin nen twee jaar getrouwd, één neemt een baantje aan, waarvoor ze helemaal niet had hoeven studeren. Een is er bij elke tien, die haar studie tot een goed einde brengt en er dan nog een goed gebruik van maakt ook". U dacht misschien, dat het al lang de gewoonste zaak van de wereld was, dat meisjes gaan studeren. Maar nee. Niet alleen in de zeventiende, de achttiende en de negentiende eeuw waren er protesterende mannen. Het vernietigend oordeel, dat U hierboven las, werd in juli 1958 gepubliceerd in de „Times", en die had het ontleend aan een discussie over de uitbrei ding van de universiteit van Oxford! Door de eeuwen heen zijn er mensen geweest, die het maar onzin vonden dat een meisje zich wilde bekwamen in een andere wetenschap dan die van de huishouding. Dat talloze jon ge vrouwen tegen de verdrukking in hun wil hebben doorgezet, blijkt tri omfantelijk uit de tentoonstelling „Blauwkous?", die U tot en met 16 mei in het Universiteitsmuseum te Utrecht kunt bekijken. De tentoon stelling is ingericht ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van de U.V.S.V., de Utrechtse Vrouwelijke Studentenvereniging. U kunt er in duidelijke maquettes zien, dat er in 1875 nog maar enkele meisjes-stu denten waren in ons land. Die wei- "Wij vrouwen zijn nu veel beter af ..Kind, wat een toestand was clat vroeger! Die omslachtige methode! Die ellendige dagen! Vergelijk dat eens met onze moderne o.b.-hygiëne, de Onmerkbare Bescherming. Miljoenen vrouwen doen nu, fit en vrolijk, aan alles mee: dansen, fietsen, uitgaan, sport. Zij zijn „safe", altijd en overal, want een pakje o.b.-tampons gaat in het kleins.e tasje." per pakje van 10 tampons,voldoende voor maandelijks gebruik: Normaal f 1,-. Speciaal f 1.25 nigen studeerden allemaal medicij nen. In 1885 komen daar voor de meisjes bij de wis- en natuurkunde en letteren en wijsbegeerte. De be langstelling ondergaat een duidelijke verschuiving: dertig procent van alle studerende jonge vrouwen heeft de medische faculteit gekozen. Rechten en theologie volgen in 1905, econo mie en technische wetenschappen in 1915. In 1925 zijn er al bijna in alle studierichtingen vrouwelijke studen ten te vinden, want ook de sociologie de diergeneeskunde en de landbouw trekken nu de belangstelling. De me dicijnen krijgen nu nog 20 pet. van het totaal. In 1955 heeft de faculteit der let teren en wijsbegeerte het grootste percentage: 30 pet. van het totaal van ongeveer 4500 meisjes. Dat to taal aantal bedraagt nu al rond 5000; ze zijn verdeeld over de uni versiteitenvan Groningen, Utrecht, Amsterdam, Nijmegen, Wagenin- gen, Rotterdam en Delft. Ja, ook Rotterdam (economie) en Delft de (T.H.) zijn er nu bij. Hij heeft dus gelijk gekregen, de vooruit strevende prof. dr. I. M. J. Vale ton, die in 1903 zei, dat „onder de soor ten van geestesarbeid en inspan ning, waar in onze beschaafde maatschappij van tegenwoordig vraag naar is, geen enkele uit haar aard voor de vrouw in het alge meen onuitvoerbaar behoeft te he ten". Hetgeen, zo omstreeks dezelfde tijd, een éndere professor niet belette, zijn vrouwelijke toehoorders consequent te negeren. Deze laatste professor sprak zijn gemengd gezelschap aan met „Mijne heren". Toen er op zettelijk op een ochtend alleen maar meisjesstudenten in de college banken zaten, sprak hij de beruchte woorden: „Ik zie dat er niemand aan wezig is, dus ga ik maar weer", en voegde de daad bij het woord! Er is een wedstrijd gehouden in het maken van affiches voor deze ten toonstelling; er kwamen bijzonder mooie inzendingen binnen en die zijn tentoongesteld. De afgebeelde meis jes hebben blauwe kousjes aan. En achter het woord „Blauwkous" staat, groot en duidelijk, een vraagteken. Is een vrouw, die zich een levensdoel stelt in een tak van wetenschap, een blauwkous Men dacht het in de zeventiende eeuw, toen Anna Marie van Schurman als eerste vrouw col leges volgde aan de Utrechtse Uni versiteit. Zij mocht komen, maar moest tevreden zijn met een plaatsje achter een gordijn. Men denkt het nu niet meer. Maar, U ziet het aan het bericht in de „Ti mes", vrouwelijke studenten worden nog altij d als buitenbeentjes be schouwd. Een hele kamer is in het Universiteitsmuseum besteed aan Anna van Schurman. Een blauw kous? Zij studeerde theologie, zij schilderde, boetseerde, maakte fraaie knipsels, borduurde. Dat zij haar aanleg volgde en haar vele begaafd heden gebruikte, plaatste haar ver- weg van het beeld, dat men zich van de vrouw gevormd had. Maar ook in haar geval moet er een vraagteken achter dat „blauwkous" staan, al was het maar, omdat het woord blauwkous voor velen zo'n onsympa thieke klank heeft. Gelukkig hoeft een vrouwelijke stu dent zich nu niet meer letterlijk af zijdig te houden, zoals Anna van Schurman achter haar gordijn. Ge lukkig zijn er geen patiënten meer, die hun vrouwelijke dokter verwij ten, dat haar rekeningen net zo hoog zijn als die van een man, zoals dr. Aletta Jacobs nog beleefde. Er zijn thans vrouwelijke geleerden in bijna alle takken van de weten schap, de farmaceutische chemie, ve zeltechniek en vliegtuigbouw ..in be grepen. En toch blijkt de vrouwelijke stu dent nog een verschijnsel, waard om er een tentoonstelling aan te beste den. Daar hebben we steeds aan moe ten denken in het Utrechtse Univer siteitsmuseum. Historisch is dat het blijkt uit de tentoonstelling zeer verklaarbaar en zeer interes sant. Maar een onverdeeld genoegen is het niet voor de vrouw van 1959, vinden wij, zich zo om haar begaafd heden te horen loven en prijzen. Het zijn tenslotte heel gewone, menselij- ke Eén van de facetten van het mode jaar 1959 is de overhemdjapondie trouwens enkele seizoenen geleden al populair is geweest in het toenmali ge modebeeld. Er is echter betrekke lijk weinig variatie te bespeuren op het thema hemdjapon; meestal wordt het overhemdmodél gekenmerkt door V-hals en wijde rok, met een smalle of brede ceintuur. Het Parijse mo dehuis Lanvin Castillo heeft hierin verandering willen brengen en reali seerde de hemdjapon in een vorm, zoals hiernaast afgebeeld: van zware bedrukte katoen met een ronde, te gen de hals opstaande kraag en met een nagenoeg gladde rok. Het blou se-gedeelte bolt uit over de opval- lend-brede ceintuur. Het tweede model is een ietwat be drieglijke creatie; het lijkt in alle opzichten op een tweedelig kostuum, maar het is een ééndelige japon. Het materiaal is grofgeweven shantung, een ideale zomerstof die tegenwoor dig in vele kleuren te koop is; het modél is van het Franse modehuis Dior. kunt U even gemakkelijk, maar veel beter een tintgevende haar- wassing toepassen met POLYCOLOR Kleurshampoo 't hóórt bij utv make-up Uw haar wordt bijgetlr.t (zonder verven) in uw natuurlijke kleUr of een modieuze nuance. (Keus uit 20 tinten!) Bij alle drogisten en parfumerie zaken. Imp. LAHNEMANN - Laren N.H.- Poscbus 18. Bescherm zó uw wasketel Fabrikanten van zinken wasketels en fabrikanten van synthetische wasmid delen hebben zich verdiept in de pro blemen, die te voorschijn kwamen bij gecombineerd gebruik van hun pro- dukten. Bij gebruik van synthetische wasmiddelen blijkt de zinklaag van de ketel sneller te kunnen gaan slijten. In het Mededelingenblad van de Ne derlandse Huishoudraad, waaruit we een bericht over dit onaangename ver schijnsel putten, wordt overigens meegedeeld, dat een aantal klachten a! achterhaald zijn dooi- de resultaten van onderzoekingen. Bij die onderzoe kingen bleek, dat de zinklaag inder daad door wasmiddelen op zeepbasis minder wordt aangetast dan door synthetische wasmiddelen, omdat bij gebruik van zeep op de ketelwand 'n beschermend laagje van kalkzeep wordt afgezet. Men heeft nu uitge vonden, dat door toevoeging van be paalde chemische stoffen aan synthe tische wasmiddelen eveneens een be schermende laag op het zink gevormd wordt. Dat laagje kan de gebruikster van de ketel intact houden door het sop niet langer dan nodig in de ke tel te laten staan, de ketel na gebruik niet uit te schuren of schoon te boe nen, maar te spoelen en dan onderste boven weg te zetten. Engelse pionierster streed op grond van eigen ervaringen Bijna honderd jaar voordat de Engelse suffragettes, onder aanvoering van Emmeline Pankhurst, haar strijd begonnen voor gelijke maatschap pelijke en politieke rechten voor de vrouw, heeft Engeland al een vrouw gekend, die zich naam verwierf door haar pleidooi voor gelijke mogelijk heden. Het was Mary Wollstonecraft, die geboren werd op 27 april 1759, nu tweehonderd jaar geleden. Voor haar ideeën waren in de achttiende eeuw weinig of geen aanhangers te vinden. Mary Wollstonecraft streed los van enige maatschappelijke beweging, op grond van haar eigen ervaringen. Haar vader was alcoho list; aan haar opvoeding en onderricht werd weinig aandacht besteed. Mary moest al jong in haar eigen onderhoud voorzien, samen met een oudere zuster. Zij werd onderwijzeres, maar de praktijk van dat vak bevredigde haar niet en ze legde zich vooral toe op het bestuderen van de theoretische, principiële kanten van haar beroep. In 1792 publiceerde zij haar levens werk, het boek „A vindication of the rights of women", de verdediging van de rechten van de vrouw. Zij eiste grotere ontwikkelingsmogelijkheden en onafhankelijkheid voor de vrouw, en een gelijkwaardige plaats in ge zin en maatschappij. Voor die tijd waren dat ongehoorde wensen. Mary Wollstonecraft was een prin cipieel tegenstandster van het of ficiële Engelse huwelijk. Een bur gerlijk huwelijk bestond in haar tijd niet in Engeland: het werd pas in 1836 ingevoerd. Ieder, die trou wen wilde, moest zich in de echt laten verbinden door een Angli caans geestelijke, of men nu wel of niet tot de Anglicaanse kerk be hoorde. Hiertegen tekende Mary Wollstonecraft principieel protest aan. Zij ging naar Parijs om de Franse revolutie, waarvan zij veel verwacht te voor de vrouwenemancipatie, van nabij mee te maken. Zij was er de natuurlijke onwettige levens gezellin van een Amerikaan, die zij echter verliet nadat hun een dochter was geboren. De teleurstellingen in haar persoonlijk leven had een zo hevig deprimerende invloed op haar, dat zij, terug in Engeland, een poging tot zelfmoord deed. Zij werd echter gered en door vrienden geholpen. In een kring van vooruitstrevende in tellectuelen leerde zij tenslotte de filosoof William Godwin kennen. Zij trouwden officieel om hun kind de naam van de vader te kunnen geven. Het kind, een dochtertje, werd in maart 1797 geboren. Mary Godwin- Wollstonecraft stierf tijdens de be valling. Zij heeft door haar geschriften grote invloed gehad op latere strijdsters voor gelijke rechten voor de vrouw. Mary Wollstone craft was een mooie, charmante en intelligente vrouw. Maar haar pro testen tegen een maatschappij, waarin de vrouw „veroordeeld" was. „van haar charmes te leven", waren er niet minder heftig om. Zij eiste gezamenlijke opvoeding van jongens en meisjes en toelating van de vrouw tot alle beroepen, en ver oordeelde het meten met twee ma ten als het ging om maatschappe lijke rechten en om de moraal. Zij was de man niet vijandig gezind, zoals sommige latere suffragettes. Tegenover grotere rechten voor de vrouw stelde zij ook meer plichten en meer verantwoordelijkheid. Gelijke politieke rechten eiste Mary Woll stonecraft nog niet; zij wist dat daar voor de tijd nog lang niet rijp was. Wel duidde zij in haar boek ook die gelijkwaardigheid van man en wouw aan als uiterste consequentie van haar ideeën. Dior-mode in Madrid In Madrid hebben man nequins van het Parijsr modehuis Dior een mo deshow gegeven voor een liefdadig doel. Twee van de modéllen die er getoond werden: links een creatie, geïnspireerd op een beroemd schilde rij van Goya. De naam van de japon is (heel eenvoudig) „Spanje". Rechts een japon die wel heel duidelijk een Spaanse inslag heeft, en uit zwarte kant werd vervaardigd. Ook dit toilet draagt een naam die voor zichzélf spreekt „Andalusie". Kostbaar servies te koop Bij een kunsthandel in Bern zal op 8 mei een miljoen francs worden in gezet voor het 41 delen tellende „Ver mei! servies", dat Napoleon aan zijn vrouw geschonken heeft. Het servies bestaat uit koffie- en theegerei en toiletbenodigdheden verguld of doublé, dan wel met goud ingelegd. De basis voor de collectie werd ge legd in 1796, toen Napoleon aan Jo sephine Tascher de la Pagerie, de weduwe van graaf Alexander de Beauharnais, als huwelijksgeschenk enkele serviesdelen gaf. Toen Napoleon in 1809 van Josephine de Beauharnais scheidde liet hij haar het servies behouden en toen zij vijf jaar later stierf kwam het aan haar zoon, Eugène de Beauharnais, hertog van Leuchtenberg en prins van Eich- stadt. Diens zoon bracht het naar Petersburg, waar het, door zijn hu welijk met een lid van de Romanows, in de keizerlijke familie terechtkwam. Na de Russische revolutie heeft iemand het servies in Zwitserland gedeponeerd als borg voor een lening. De lening is niet terugbetaald en daarom zal het servies nu in veiling komen Kenners schatten de waarde I van het Vermeil- servies op minstens een miljoen Zwitserse francs. (Advertentie) 0 Weet U, dat er kleine, opblaasbare knaapjes oftewel kleerhangertjes in de handel zijn van plastic' Handig om mee te nemen als U met vakantie gaat, ze nemen weinig plaats in Een voordeel ls bovendien, dat het materiaal niet af geeft op het no-iron overhemd van uw man, dat U even hebt uitgespoeld en dat nu kleddernat, hangend, moet drogen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 5