pagima
Welk dier zoudt u willen zijn
,...en waarom?"
ZAAK VAN VOLKSGEZONDHEID"
VRIJDAG 10 APRIL 1959
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
17
De paraplu is een der
mode-accessoires dat
in de loop der jaren
een volkomen meta
morfose heeft onder
gaan en tot 'n steeds
modieuzer onderdeel
van de garderobe is
geworden. Van het
somber-gekleurde,
qua model niet bij
zonder fraaie en ei
genlijk alleen maar
nuttige „regen
scherm" werd de pa
raplu tot een sierlijk
voorwerpje, dat
meestal uit syntheti
sche lichtgewicht
materialen is ver
vaardigd, met een
elegant handvatje
wordt versierd en in
een grote verschei
denheid van moderne
tinten en dessins te
koop is.
De Duitse paraplu-in
dustrie heeft dezer
dagen in Düsseldorf
de nieuwste produk-
ten op het gebied der
paraplu-mode ge
toond. Op de foto
staan enkele van de
nieuwe modellen af
gebeeld: ze zijn klei
ner dan gewoonlijk
en bestaan uit banen
van verschillende
vrolijke kleuren.
V)
EXPERIMENT VAN AMERIKAANSE PSYCHOLOGEN
Wie heeft ze niet in zijn kennissenkring: de mensen die men al jaren en
jaren kent, maar van wier eigenlijke karakter men weinig of niets af
weet? Amerikaanse psychologen hebben zich in deze vraag verdiept en
een methode ontdekt, waarmee men in enkele minuten tijds een juiste
kijk krijgt op karakter en persoonlijkheid van zijn medemensen, die an
ders wellicht tot in lengte van dagen „een gesloten boek" zouden blijven...
Dit bemoedigende nieuws lezen wij in de vrouwenrubriek van het Zwitser
se blad „Die Weltwoche", dat een uitgebreid artikel wijdt aan deze metho
de die als basis slechts een tweetal eenvoudige en ogenschijnlijk onschul
dige vragen heeft. De eerste vraag is: „Als U in een dier zoudt moeten
veranderen, welk dier zoudt U dan kiezen?" De tweede vraag luidt:
„Waarom
Inderdaad: zo op het oog twee heel
onschuldige vragen. De eerste vraag
is trouwens maar het aanloopje; pas
bij de tweede vraag zal het „slacht
offer" wellicht voelen, dat er een ad
dertje onder het gras schuilt! Ter il
lustratie van de resultaten van deze
psychologische test citeert „Welt
woche" een paar antwoorden van en
kele der honderden mensen die bij
deze test als proefkonijn fungeerden.
Dit is het antwoord van een jong
meisje: „Als ik in een of andere dier
zou moeten veranderen zou ik, geloof
ik, het liefst een vlinder zijn". Als
motivering voor dit antwoord voerde
zij aan: „Ze hebben zo'n heerlijk zor
geloos leven zonder verantwoorde
lijkheden, ze hoeven alleen maar van
bloem tot bloem te vliegen
U voelt wel wat de conclusie is, die
de enquêteurs uit dit antwoord trok
ken: „Dit meisje staat afwijzend te
genover werken, 'Ij draagt niet
graag de verantwoordelijkheid voor
iets, ze neigt naar het wispelturige
en wil het gemakkelijk hebben, het
liefst in een aangename omgeving.
Advertentie)
grijze haartje
waarschuwt:
Tijd voor tintgevende haarwassing
(zónder verven) met
POLYCOLOR Kfeurshampoo
9t hóórt bij uw make-up!
Crème uit de tube, eenvoudiger
kan het niet. Gewoon thuis zélf
doen!
Bij alle drogisten en parfumerie
zaken.
Tube
(fflft LAHNEMANN - LarcnN.H. -Poitboi 18,
Zij is het type vrouw dat graag haar
ontbijt op bed gebracht krijgt, en het
liefst met een welgesteld man trouwt
die haai' comfort en luxe kan bie
den".
Het tweede voorbeeld is dat van
de man die het liefst een hond
zou willen zijn, omdat „honden
meestal goed te eten krijgen, goed
verzorgd worden en alles krijgen
wat ze nodig hebben. Problemen
kennen ze nauwelijks, en er is
niets waarover ze zich kopzorg
hoeven te maken".
„Dit", zeggen de psychologen, „is
het portret van een man zonder
zelfvertrouwen, die graag op an
deren steunt en zich voortdurend
onzeker voelt. Vermoedelijk is hij
als kind teveel vertroeteld en
heeft nooit op eigen benen leren
staan. Hij wil problemen omzei
len, inplaats van ze aan te pak
ken, hoopt dat anderen hem altijd
iedere last van de schouders ne
men en wanneer een rijke oom
bij diens overlijden hem een jaar
lijkse toelage zou nalaten, zou
hem dat bijzonder welkom zijn".
(Dit laatste karaktertrek je heeft
hij vermoedelijk met méér men
sen gemeen).
Er was ook nog een meisje dat wel
in een hond zou willen veranderen.
Namelijk omdat zij van mensen hield
graag met mensen omging en hen
gaarne een plezier deed. Conclusie
van de enquêteurs: „Een vrouw die
een gezellig karakter heeft, zich ge
makkelijk aanpast, en een grote be
hoefte heeft een genegenheid en ster
ke leiding".
Minder goed komen de mensen er af,
die verklaard hebben dat zij wel
graag een kostbaar renpaard zouden
willen zijn, omdat een dergelijk dier
niet alleen zo uitstekend verzorgt
wordt, maar bovendien zo mooi is.
Zij werden geqaalificeerd als ijdel,
hoogst ingebeeld en volkomen in
zichzelf verdiept
„Ik zou wel een ree willen zijn",
verklaarde een meisje. „Die die
ren zijn zo mooi, ze hebben zulke
sierlijke lange poten en bewegen
zich zo gracieus. En het lijkt me
ook wel leuk om een eekhoorntje
te zijn; ze zijn zo grappig klein,
en ik vind hun oortjes en snuit zo
aardigProzaïscher was de
uitspraak van een struise blondine
die sprak: „Laat mij maar Mickey
Mouse zijn. Dan zou ik veel geld
verdienen en bovendien zou mijn
naam in grote letters op de aan
plakbiljetten verschijnen!"
Het prócédé van de „dieren-vragen"
werkt, volgens de geestelijke vaders
van de methode dan altijd, feilloos
bij praktisch iedereen. De onder
vraagden zouden namelijk geen ogen
blik trachten, zich van hun beste
kant te laten, zien omdat ze zich niet
realiseren dat ze hun eigen persoon
lijkheid bloot geven, maar in de me
ning verkeren dat ze „zo maar over
een dier praten".
De betreffende studiegroep heeft
trouwens nog een derde „dier
vraag" ontwikkeld, die nog meer ver
borgen karakterkanten van de on
dervraagde zou kunnen onthullen.
Die vraag luidt: „Welk dier zoudt U
beslist niét willen zijn, en waarom
niet?"
„Weltwoche" noemt de „Dieren-
vraag-test" een van de opwindend
ste en fascinerendste gezelschaps-
Honderd maal
hulp van Huishoudraad
De Nederlandse Huishoudraad heeft
in het afgelopen jaar rond honderd
klachten behandeld, waarvoor cor
respondentie nodig was met fabrikan
ten en. in vele gevallen, met allerlei
instanties. Gevallen, waarover tien
tot twaalf brieven moesten worden
geschreven, waren geen uitzondering,
aldus de Maandelijkse Mededelingen
van de Huishoudraad. In de meeste
gevallen was terecht geklaagd.
Er werden o.m. klachten behandeld
over vloerbedekkingen en meubelstof
feringen, die te snél slijtplekken ver
toonden, over wasmachines, haarden,
kapstokken, matrassen en textielgoe-
deren. Veelal kon worden bereikt, dat
de artikelen, waarover geklaagd
werd, door nieuwe werden vervan
gen of in geld vergoed.
O.m. was er een vruchtdragend con
tact met de Federatie van Meubile
ringsbonden. Men overlegt nu de op
richting van een vertrouwenscommis
sie" met deze bonden.
't Is een hele
zorg minder!"
„Als ik nog denk aan vroeger!
Die omslachtige methode!
En hoe ellendig ik me voelde!
Nu ken ik geen verloren dagen
meer. Met o.b. -hygiëne kun je
overal aan meedoen. Fietsen,
dansen, sport, uitgaan
allesMiljoenen vrouwen
genieten méér van het leven,
'dank zij o.b.-tampons, hun
Onmerkbare Bescherming, die
zij kunnen meenemen in het
kleinste tasje."
oonl\eit(sveYjoriQ\i\iQ
99'
e voorzitster van de Algemene Nederlandse Bond van Schoonheids-
Tj instituten, mevrouw R. de Korte, heeft deze week tijdens een perscon-
ferentie te Amsterdam gepleit voor „minder degelijkheid en meer los
bandigheid van de Nederlandse vrouw ten aanzien van het gebruik van
schoonheidsmiddelen". Mevrouw De Korte gaf als haar mening te kennen
dat de Nederlandse vrouw zich over het algemeen geneert voor het feit,
dat ze naar een schoonheidsspecialist stapt om baar uiterlijk eens wat
te laten metamorfoseren. „Niet alleen van buiten, ook van binnen dient
bij de Nederlandse vrouw veel te veranderen", aldus de voorzitster van de
A.N.B.S.
De Algemene Bond van Schoonheidsinstituten, waarbij aangesloten is
de stichting Vakexamens Schoonheidsverzorging, strijdt tegen de beun
hazerij op het gebied van schoonheïdsverzofging, en streeft naar be
scherming van het publiek. Dit alles „in het belang van de volksgezond
heid", zoals vermeld staat in de nota van toelichting, verschenen bij de
afkondiging van het vestigingsbesluit schoonheidsverzorging van 23 de
cember 1958.
Overweging tot het afkondigen van dit besluit was onder meer, dat de
behandeling door schoonheidsspecialisten steeds ingewikkelder wordt,
waardoor bij onjuiste behandeling nadelige gevolgen voor het menselijk
lichaam kunnen onstaan. Zeshonderd rechtmatige schoonheidsinstituten
zijn er op dit ogenblik in Nederland.
Advertentie
MAAK BABY'S UITZET COMPLEET
MET DE HANDIGE ZWITSAL BABYSET
spelletjes, ooit uitgevonden, en raadt
iedere vrouw aan, deze test eens in
de praktijk te proberen, teneinde te
ontdekken wat baar gasten eigenlijk
precies voor mensen zijn. Wellicht
een boeiend experiment, maar U
dient er natuurlijk rekening mee te
houden dat uw „gezellig avondje"
wel eens héél anders zou kunnen ver
lopen dan U gedacht had!
Op de schortenafdeling van een groot
warenhuis in Amsterdam kunt U uw
autonummer opgeven (mits U een auto
hebt!), en dan is veertien dagen later uw
schortje klaar, met, op de grote zak, dat
nummer. Wat daar de zin van is, weten
we niet, maar de zak zelf vonden we erg
praktisch hij loopt over het hele voor
pand van het schortje.
SYMBOLEN VAN TROUW EN VERBONDENHEID
ÏOmf hl ftssiehe (qladde) frouwvmg Lei pie it?
(Van een medewerkster)
De meeste getrouwde
mensen in Neder
land dragen een
trouwring. Er zijn er niet
veel, die welbewust géén
trouwring dragen, omdat
ze vinden, dat die ring je
.toch niet „méér getrouwd"
maakt. Eén van die wei
nigen is de heer Jo B. Ci
troen in Amsterdam, gros
sier en ontwerper van sie
raden en ook van trouw
ringen. Het doet een beet
je ironisch aan, juist deze
man te horen pleiten voor
een zo groot mogelijke
verscheidenheid in trouw
ringen; in gladde niet al
leen, maar ook in fantasie
trouwringen.
Zijn pleidooi, in het vak
blad Edelmetaal" van de
goud- en zilversmeden)
was het antwoord op een
ander pleidooi, eveneens in
Edelmetaal" verschenen,
maar gaande in tegen
overgestelde richting. Een
juwelier pleitte daarin
voor een zekere „stand
aardisering" van het arti
kel fantasietrouwring, een
beperking dus.
De toeneming van het
aantal modellen trouw
ring, waar de trouwlusti
gen hun voordeel mee
kunnen doen, blijkt de
vakmensen zorgen te ba
ren waarvan de leek geen
idee heeft.
De juwelier C. J. A. Jan
sen opent ons daarvoor de
ogen. Hij schrijft dat er
nu ongeveer lertig tot
veertig modellen zijn. ,jZou
men in ieder van deze mo
dellen een sortering van
gemiddeld twintig stuks
nastreven, dan komt men
tot een voorraad van 600
d 800 ringen. Dit vereist
bij een inkoopsprijs van
80 tot J/0 gulden per stuk
een investering van 18 tot
82 mille", zo schrijft hij.
En hij voegt daaraan toe:
„Het behoeft geen betoog,
dat Nederland nauwelijks
juwéliersbedrijven kent,
die deze taak voor hun re
kening zullen nemen..."
De (niet ringende) heer
Citroen echter gaat
er van uit, dat er
tegenwoordig belangstel
ling bestaat voor het arti
kel trouwring, ook voor
het artikel moderne
trouwring.
Tegenover de klacht van
de juwelier, dat er een
voorraad van modellen
wordt aangeboden, stelt
de grossier, dat dat geldt
voor alle artikelen, icaar
belangstelling voor be
staat.
„We gaan toch ook niet de
andere ringen standaardi
seren" zegt hij enigszins
verontwaardigd „en toch
ook niet de broches, of de
horlogebanden!"
De heer Citroen meent
dus, dat er van beperking
geen sprake moet zijn. De
juweliers en goudsmeden
zullen eigen keus immers
wél maken, ze zullen de-
markt kunnen aftasten en
dan wel merken wat het
publiek wenst, en als ze
geen grote voorraad wil
len aanhouden, dan kun
nen ze wel steunen op de
voorraad van de grossier
(hetgeen zeggen wil: na
bestellen wat de klant
heeft uitgezocht), zo
meent hij.
Men kan voor beide
standpunten iets voe
len, maar wat de
strijd voor de leek pas in
teressant maakt, is de
mogelijkheid, dat de
tromófing zichzélf zal
standaardiseren. Wij be
doelen de mogelijkheid,
dat de belangstelling voor
enigszins buitenissig be
werkte trouwringen ge
staag zal afnemen en dat
meer en meer ringen-ko-
pers zullen terugkeren tot
het klassieke, of bijna-
klassieke modél. Er zijn
duidelijke tekenen in die
richting, want de ringen
met allerlei figuurtjes,
lichtweerkaatsende afge
platte banen en andere
bijzondereversieringen,
die een paar jaar geleden
ineens veel aftrek von
den, schijnen nu weer uit
de belangstelling te raken.
Het grote publiek",
waarvan men nooit weet
in hoeverre het zelfstan
dig kiest en in hoeverre
het wordt beïnvloed door
de mode, door reclame,
keert terug tot strikt-een-
voudige modellen. Dat is
tenminste de ervaring van
de heer Citroen, de man
die pleit tégen de stand
aardisering.
li élke trouwring kun-
YY nen we nu eigenlijk
klassiek noemen?
De gladde, zeggen we nu.
Maar duizenden jaren ge
leden moet er al een jood
se trouivring zijn geweest,
versierd met een toren
met-dak. Ook de zegel
ring is wel gébruikt als
trouwring.
De Grieken en de Romei
nen moeten eveneens rin
gen hebben gebruikt als
symbool van trouw en
eeuwige verbondenheid.
Die ringen waren glad.
Het is waarschijnlijk, dat
de christenen omstreeks
het jaar 800 de trouivring
zijn gaan dragen, maar er
zijn maar weinig ringen
uit die tijd bewaard geble
ven. Oude trouwringen
xcerden om hun waarde in
gesmolten, niet als kunst
werken verzameld en dat
maakt het heel waar
schijnlijk, dat die ringen
eveneens strikt eenvoudig,
dus glad waren. Pas in hei
begin van onze negentien
de eeuw schijnt men weer
op het idee te zijn geko
men, de ring te gaan be
werken of uitwerken.
Die vroege trouiorin-
gen werden gemaakt
uit een platte strook
goud, die rondgebogen en
gevoegd werd. De eerste
moeten wél zes of zeven
niïllimeter breed zijn ge
weestmeer dus dan een
halve centimeter!
De trouivring is daarna
steeds smaller geworden,
hij werd aan de kanten
afgerond en steeds méér
afgerond, totdat we nu
ringen kennen die niet
breder zijn dan drie milli
meter en die hoog en bol
van vorm zijn.
Het grote verschil tussen
nu en vroeger is, dat de
ringen thans niet meer uit
een platte strook goud
worden gemaakt, die ge
voegd moet worden, maar
uit een klompje goud, dat
van binnen uit wordt uit
gehold en dan aan de bui
tenkant afgewerkt. Voe
gen zijn er dus niet meer.
i At ist U trouwensdat
yy er in uw trouwring
behalve misschien
de naam van uw echtge
noot, allerlei minieme te
kentjes staan, die, door de
loep bekeken, voor de ken
ner duidelijk aanwijzin
gen inhouden? Hij leest
er bv. in wie de ring ge
maakt heeft en hoe groot
het goudgehalte is. Meest
al staat er het getal 585
in, 585/1000 goud betekent
dat, oftewel 14 karaats.
Maar dat is allemaal de
binnenkant van onze
trouwring. Wat moet er
van de buitenkant wor
den? Moeten er steeds
meer „fantasieringen" ko
men, of zal de smaak zich
zo ontwikkelen, dat de al
lernieuwste, allerfijnste
fantasiering *6 simpel van
vorm wordt, dat hij niet
of nauwelijks is te onder
scheiden van het klassie
ke modél? Wij voor ons
hebben er geen bezwaar
tegen. En voor de detail
list, die handelt in onze
symbolen van huwelijks
trouw, zou het een aan
merkelijke verlichting
kunnen betekenen.
~Dan ozontv
Q tOt OZCHIV
Waarom", zo vroeg mij onlangs
een belangstellend man in aue
ernst: „Waarom reageren
vrouwen toch altijd zo subjectief in
een vraag- en antwoordspel? Kunnen
zij dan werkelijk de dingen niet een
beetje objectief bekijken? Zodra
iemand in het algemeen een stelling
poneert of op een verschijnsel kri
tiek uitoefent, staan zij onmiddellijk
klaar om zich dat persoonlijk aan te
trekken. Is dat nu een schuldgevoel
of een gebrek aan sportiviteit?"
Laten we om te beginnen eerlijk
vaststellen dat de opmerking boven
genoemd volkomen juist is. Met deze
eerlijkheid zijn we al een aardig eind
op de goede weg. Natuurlijk kunnen
we meteen gaan tegenwerpen dat de
man nu ook niet direct een toonbeeld
van objectieve gezindheid is zodra
er een kritische opmerking over zijn
soortgenoten gemaakt wordt. Maar
het moet tot zijn eer gezegd zijn dat
hij meestal dit laatste onderstre
pen handiger is in het verbergen
van zijn geprikkeldheid.
Zijn tactiek is werkelijk het be
studeren en overnemen waard.
De al of niet vermeende trap op
zijn tenen moet al bijzonder pijnlijk
aangekomen zijn wil hij zich zover
laten meeslepen dat hij de pen op
papier zet maar dan kent zijn on
redelijkheid ook evenmin grenzen als
die van de in haar zwak getaste
vrouw.
Daarom bewaar ik altijd nog zuinig
drie zegge drie van dergelijke
epistels, die mij in de loop van al
deze rubriekjaren hebben bereikt.
Beantwoorden van zoiets heeft geen
zin, omdat het nu eenmaal nooit ver
standig is een doordravend persoon
au sérieux te nemen: doodgewoon
zonde van het kostelijke papier.
Alleen is dat aantal drie werkelijk
tekenend, en bewijst de stelling van
het begin, dat een vrouw veel eerder
„hapt" en dan in persoonlijk ver
weer losbrandt wanneer haar sekse
in het algemeen wordt bekritiseerd.
U kunt de voorbeelden daarvan bij
bosjes wekelijks in elk damesblad
aantreffen.
De schrijfsters maken het echter nog
bonter dan de geïrriteerde mannen;
zij menen zelfs haar argumentatie
kracht te moeten bijzetten door in
persoonlijke hatelijkheden te verval
len.
Argumenteren Is in deze onbegon
nen werk. Iemand die persoon
lijk en hatelijk wordt tegen een
volslagen onbekende bewijst immers
zonneklaar dat zij niet met deugde
lijke gevoelens werkt, en nog niet in
staat is om een zakelijk debat te
voeren.
En dat is iets wat bij een gedachten-
wisseling voorop moet staan. Blijk
baar en daar zijn we alweer op
ons uitgangspunt terug valt dat
een grote categorie vrouwen nog erg
moeilijk.
Dat is niet alleen mijn ervaring,
maar U kunt het overal om U heen ra
alle mogelijke variaties opmerken.
Een buitenlandse bezoekster heeft in
een interview zich laten ontvallen dat
de Nederlandse vrouw weliswaar
foede en voedzame maaltijden op ta-
el zet, maar zo weinig fantasie in
haar kokerij weet te brengen.
Wat doet nu een volwassen en rede
lijk vrouwspersoon die dit leest? De
vinger langs de neus leggen en mom
pelen: Is dit zo? Laten we eens kij
ken... En na enig eerlijk zelfonder
zoek moet zij toegeven:
Er zit iets in. Maandag bloemkool -
aardapels - jus - vanillevla. Dinsdag
apelmoes - aardappels - jus - choco
ladevla. Woensdag witlof - aardap
pels - jus - yoghurt... ga zo maar
door. Je kunt er elke week de klok
op gelijk zetten. We moeten zien of
we daar niet eens wat anders tussen
kunnen schuiven die sleur is voor
jezelf óók vervelend.
En het is zo slecht voor de smaak
van je huisgenoten: zij weten lang
zamerhand niet beter of bij elke
maaltijd moeten er aardappels op
tafel staan, behalve in de de schoon
maak. Die Amerikaanse juffrouw
heeft niet slecht uit haar ogen ge
keken
Maar wat doet het kleine meisje
op middelbare leeftijd, dat deze
milde kritiek-in-het-aJgemeen
leest? Onbesuisd naar de pen grij-
§en en een brief op poten aan de re
actie schrijven in de trant van: „O
ja? Kook ik niet afwisselend ge
noeg? Nou, dan moet U dat maar
eens aan mijn man vragen, die eet
nooit zo lekker als thuis, zegt hii al
tijd.
Ik zou hem al die moderne fratsen
van slaatjes en sausjes niet eens
moeten voorzetten, want die moét hij
niet, daar kan hij trouwens het leven
niet op houden bij zijn zware werk.
Is dat uw dank voor alle gastvrij
heid die U hier genoten hebt: aan
tafel bijschuiven voor nul komma
niks en later op het eten afgeven?
Als U zodanig kritiseren moet, be
gint U dan maar eens in dat Ameri
ka van U. waar jullie de mannen
niets dan blikjesspul voorzetten uit
gemakzucht.
Zolang de negerkindertjes daar nog
niet eens met blanke moedertjes in
een klas mogen zitten moet U maar
niet zo'n grote mond hebben over de
Nederlandse huisvrouw
En zo voort en zo voort, vier kantjes
vol, van redactiewege bekort. Resul
taat: maandag, bloemkool, dinsdag
apelmoes. woensdag witlof tot het
bittere eind.
De oorzaak? Zij is veel te lang klein
en onmondig gehouden, heeft altijd
maar noodgedwongen moeten rond
draaien in dat kleine kringetje van
kinderen - kleren - keuken: is het
wonder dat zij zich daarin tenminste
een expert wil gevoelen, want zij
hééft niets anders?
Voor objectiviteit is afstand nodig
en hoever ligt haar keuken helemaal
van de voordeur?
SASKIAi