pagima Welk dier zoudt u willen zijn ,...en waarom?" ZAAK VAN VOLKSGEZONDHEID" VRIJDAG 10 APRIL 1959 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 17 De paraplu is een der mode-accessoires dat in de loop der jaren een volkomen meta morfose heeft onder gaan en tot 'n steeds modieuzer onderdeel van de garderobe is geworden. Van het somber-gekleurde, qua model niet bij zonder fraaie en ei genlijk alleen maar nuttige „regen scherm" werd de pa raplu tot een sierlijk voorwerpje, dat meestal uit syntheti sche lichtgewicht materialen is ver vaardigd, met een elegant handvatje wordt versierd en in een grote verschei denheid van moderne tinten en dessins te koop is. De Duitse paraplu-in dustrie heeft dezer dagen in Düsseldorf de nieuwste produk- ten op het gebied der paraplu-mode ge toond. Op de foto staan enkele van de nieuwe modellen af gebeeld: ze zijn klei ner dan gewoonlijk en bestaan uit banen van verschillende vrolijke kleuren. V) EXPERIMENT VAN AMERIKAANSE PSYCHOLOGEN Wie heeft ze niet in zijn kennissenkring: de mensen die men al jaren en jaren kent, maar van wier eigenlijke karakter men weinig of niets af weet? Amerikaanse psychologen hebben zich in deze vraag verdiept en een methode ontdekt, waarmee men in enkele minuten tijds een juiste kijk krijgt op karakter en persoonlijkheid van zijn medemensen, die an ders wellicht tot in lengte van dagen „een gesloten boek" zouden blijven... Dit bemoedigende nieuws lezen wij in de vrouwenrubriek van het Zwitser se blad „Die Weltwoche", dat een uitgebreid artikel wijdt aan deze metho de die als basis slechts een tweetal eenvoudige en ogenschijnlijk onschul dige vragen heeft. De eerste vraag is: „Als U in een dier zoudt moeten veranderen, welk dier zoudt U dan kiezen?" De tweede vraag luidt: „Waarom Inderdaad: zo op het oog twee heel onschuldige vragen. De eerste vraag is trouwens maar het aanloopje; pas bij de tweede vraag zal het „slacht offer" wellicht voelen, dat er een ad dertje onder het gras schuilt! Ter il lustratie van de resultaten van deze psychologische test citeert „Welt woche" een paar antwoorden van en kele der honderden mensen die bij deze test als proefkonijn fungeerden. Dit is het antwoord van een jong meisje: „Als ik in een of andere dier zou moeten veranderen zou ik, geloof ik, het liefst een vlinder zijn". Als motivering voor dit antwoord voerde zij aan: „Ze hebben zo'n heerlijk zor geloos leven zonder verantwoorde lijkheden, ze hoeven alleen maar van bloem tot bloem te vliegen U voelt wel wat de conclusie is, die de enquêteurs uit dit antwoord trok ken: „Dit meisje staat afwijzend te genover werken, 'Ij draagt niet graag de verantwoordelijkheid voor iets, ze neigt naar het wispelturige en wil het gemakkelijk hebben, het liefst in een aangename omgeving. Advertentie) grijze haartje waarschuwt: Tijd voor tintgevende haarwassing (zónder verven) met POLYCOLOR Kfeurshampoo 9t hóórt bij uw make-up! Crème uit de tube, eenvoudiger kan het niet. Gewoon thuis zélf doen! Bij alle drogisten en parfumerie zaken. Tube (fflft LAHNEMANN - LarcnN.H. -Poitboi 18, Zij is het type vrouw dat graag haar ontbijt op bed gebracht krijgt, en het liefst met een welgesteld man trouwt die haai' comfort en luxe kan bie den". Het tweede voorbeeld is dat van de man die het liefst een hond zou willen zijn, omdat „honden meestal goed te eten krijgen, goed verzorgd worden en alles krijgen wat ze nodig hebben. Problemen kennen ze nauwelijks, en er is niets waarover ze zich kopzorg hoeven te maken". „Dit", zeggen de psychologen, „is het portret van een man zonder zelfvertrouwen, die graag op an deren steunt en zich voortdurend onzeker voelt. Vermoedelijk is hij als kind teveel vertroeteld en heeft nooit op eigen benen leren staan. Hij wil problemen omzei len, inplaats van ze aan te pak ken, hoopt dat anderen hem altijd iedere last van de schouders ne men en wanneer een rijke oom bij diens overlijden hem een jaar lijkse toelage zou nalaten, zou hem dat bijzonder welkom zijn". (Dit laatste karaktertrek je heeft hij vermoedelijk met méér men sen gemeen). Er was ook nog een meisje dat wel in een hond zou willen veranderen. Namelijk omdat zij van mensen hield graag met mensen omging en hen gaarne een plezier deed. Conclusie van de enquêteurs: „Een vrouw die een gezellig karakter heeft, zich ge makkelijk aanpast, en een grote be hoefte heeft een genegenheid en ster ke leiding". Minder goed komen de mensen er af, die verklaard hebben dat zij wel graag een kostbaar renpaard zouden willen zijn, omdat een dergelijk dier niet alleen zo uitstekend verzorgt wordt, maar bovendien zo mooi is. Zij werden geqaalificeerd als ijdel, hoogst ingebeeld en volkomen in zichzelf verdiept „Ik zou wel een ree willen zijn", verklaarde een meisje. „Die die ren zijn zo mooi, ze hebben zulke sierlijke lange poten en bewegen zich zo gracieus. En het lijkt me ook wel leuk om een eekhoorntje te zijn; ze zijn zo grappig klein, en ik vind hun oortjes en snuit zo aardigProzaïscher was de uitspraak van een struise blondine die sprak: „Laat mij maar Mickey Mouse zijn. Dan zou ik veel geld verdienen en bovendien zou mijn naam in grote letters op de aan plakbiljetten verschijnen!" Het prócédé van de „dieren-vragen" werkt, volgens de geestelijke vaders van de methode dan altijd, feilloos bij praktisch iedereen. De onder vraagden zouden namelijk geen ogen blik trachten, zich van hun beste kant te laten, zien omdat ze zich niet realiseren dat ze hun eigen persoon lijkheid bloot geven, maar in de me ning verkeren dat ze „zo maar over een dier praten". De betreffende studiegroep heeft trouwens nog een derde „dier vraag" ontwikkeld, die nog meer ver borgen karakterkanten van de on dervraagde zou kunnen onthullen. Die vraag luidt: „Welk dier zoudt U beslist niét willen zijn, en waarom niet?" „Weltwoche" noemt de „Dieren- vraag-test" een van de opwindend ste en fascinerendste gezelschaps- Honderd maal hulp van Huishoudraad De Nederlandse Huishoudraad heeft in het afgelopen jaar rond honderd klachten behandeld, waarvoor cor respondentie nodig was met fabrikan ten en. in vele gevallen, met allerlei instanties. Gevallen, waarover tien tot twaalf brieven moesten worden geschreven, waren geen uitzondering, aldus de Maandelijkse Mededelingen van de Huishoudraad. In de meeste gevallen was terecht geklaagd. Er werden o.m. klachten behandeld over vloerbedekkingen en meubelstof feringen, die te snél slijtplekken ver toonden, over wasmachines, haarden, kapstokken, matrassen en textielgoe- deren. Veelal kon worden bereikt, dat de artikelen, waarover geklaagd werd, door nieuwe werden vervan gen of in geld vergoed. O.m. was er een vruchtdragend con tact met de Federatie van Meubile ringsbonden. Men overlegt nu de op richting van een vertrouwenscommis sie" met deze bonden. 't Is een hele zorg minder!" „Als ik nog denk aan vroeger! Die omslachtige methode! En hoe ellendig ik me voelde! Nu ken ik geen verloren dagen meer. Met o.b. -hygiëne kun je overal aan meedoen. Fietsen, dansen, sport, uitgaan allesMiljoenen vrouwen genieten méér van het leven, 'dank zij o.b.-tampons, hun Onmerkbare Bescherming, die zij kunnen meenemen in het kleinste tasje." oonl\eit(sveYjoriQ\i\iQ 99' e voorzitster van de Algemene Nederlandse Bond van Schoonheids- Tj instituten, mevrouw R. de Korte, heeft deze week tijdens een perscon- ferentie te Amsterdam gepleit voor „minder degelijkheid en meer los bandigheid van de Nederlandse vrouw ten aanzien van het gebruik van schoonheidsmiddelen". Mevrouw De Korte gaf als haar mening te kennen dat de Nederlandse vrouw zich over het algemeen geneert voor het feit, dat ze naar een schoonheidsspecialist stapt om baar uiterlijk eens wat te laten metamorfoseren. „Niet alleen van buiten, ook van binnen dient bij de Nederlandse vrouw veel te veranderen", aldus de voorzitster van de A.N.B.S. De Algemene Bond van Schoonheidsinstituten, waarbij aangesloten is de stichting Vakexamens Schoonheidsverzorging, strijdt tegen de beun hazerij op het gebied van schoonheïdsverzofging, en streeft naar be scherming van het publiek. Dit alles „in het belang van de volksgezond heid", zoals vermeld staat in de nota van toelichting, verschenen bij de afkondiging van het vestigingsbesluit schoonheidsverzorging van 23 de cember 1958. Overweging tot het afkondigen van dit besluit was onder meer, dat de behandeling door schoonheidsspecialisten steeds ingewikkelder wordt, waardoor bij onjuiste behandeling nadelige gevolgen voor het menselijk lichaam kunnen onstaan. Zeshonderd rechtmatige schoonheidsinstituten zijn er op dit ogenblik in Nederland. Advertentie MAAK BABY'S UITZET COMPLEET MET DE HANDIGE ZWITSAL BABYSET spelletjes, ooit uitgevonden, en raadt iedere vrouw aan, deze test eens in de praktijk te proberen, teneinde te ontdekken wat baar gasten eigenlijk precies voor mensen zijn. Wellicht een boeiend experiment, maar U dient er natuurlijk rekening mee te houden dat uw „gezellig avondje" wel eens héél anders zou kunnen ver lopen dan U gedacht had! Op de schortenafdeling van een groot warenhuis in Amsterdam kunt U uw autonummer opgeven (mits U een auto hebt!), en dan is veertien dagen later uw schortje klaar, met, op de grote zak, dat nummer. Wat daar de zin van is, weten we niet, maar de zak zelf vonden we erg praktisch hij loopt over het hele voor pand van het schortje. SYMBOLEN VAN TROUW EN VERBONDENHEID ÏOmf hl ftssiehe (qladde) frouwvmg Lei pie it? (Van een medewerkster) De meeste getrouwde mensen in Neder land dragen een trouwring. Er zijn er niet veel, die welbewust géén trouwring dragen, omdat ze vinden, dat die ring je .toch niet „méér getrouwd" maakt. Eén van die wei nigen is de heer Jo B. Ci troen in Amsterdam, gros sier en ontwerper van sie raden en ook van trouw ringen. Het doet een beet je ironisch aan, juist deze man te horen pleiten voor een zo groot mogelijke verscheidenheid in trouw ringen; in gladde niet al leen, maar ook in fantasie trouwringen. Zijn pleidooi, in het vak blad Edelmetaal" van de goud- en zilversmeden) was het antwoord op een ander pleidooi, eveneens in Edelmetaal" verschenen, maar gaande in tegen overgestelde richting. Een juwelier pleitte daarin voor een zekere „stand aardisering" van het arti kel fantasietrouwring, een beperking dus. De toeneming van het aantal modellen trouw ring, waar de trouwlusti gen hun voordeel mee kunnen doen, blijkt de vakmensen zorgen te ba ren waarvan de leek geen idee heeft. De juwelier C. J. A. Jan sen opent ons daarvoor de ogen. Hij schrijft dat er nu ongeveer lertig tot veertig modellen zijn. ,jZou men in ieder van deze mo dellen een sortering van gemiddeld twintig stuks nastreven, dan komt men tot een voorraad van 600 d 800 ringen. Dit vereist bij een inkoopsprijs van 80 tot J/0 gulden per stuk een investering van 18 tot 82 mille", zo schrijft hij. En hij voegt daaraan toe: „Het behoeft geen betoog, dat Nederland nauwelijks juwéliersbedrijven kent, die deze taak voor hun re kening zullen nemen..." De (niet ringende) heer Citroen echter gaat er van uit, dat er tegenwoordig belangstel ling bestaat voor het arti kel trouwring, ook voor het artikel moderne trouwring. Tegenover de klacht van de juwelier, dat er een voorraad van modellen wordt aangeboden, stelt de grossier, dat dat geldt voor alle artikelen, icaar belangstelling voor be staat. „We gaan toch ook niet de andere ringen standaardi seren" zegt hij enigszins verontwaardigd „en toch ook niet de broches, of de horlogebanden!" De heer Citroen meent dus, dat er van beperking geen sprake moet zijn. De juweliers en goudsmeden zullen eigen keus immers wél maken, ze zullen de- markt kunnen aftasten en dan wel merken wat het publiek wenst, en als ze geen grote voorraad wil len aanhouden, dan kun nen ze wel steunen op de voorraad van de grossier (hetgeen zeggen wil: na bestellen wat de klant heeft uitgezocht), zo meent hij. Men kan voor beide standpunten iets voe len, maar wat de strijd voor de leek pas in teressant maakt, is de mogelijkheid, dat de tromófing zichzélf zal standaardiseren. Wij be doelen de mogelijkheid, dat de belangstelling voor enigszins buitenissig be werkte trouwringen ge staag zal afnemen en dat meer en meer ringen-ko- pers zullen terugkeren tot het klassieke, of bijna- klassieke modél. Er zijn duidelijke tekenen in die richting, want de ringen met allerlei figuurtjes, lichtweerkaatsende afge platte banen en andere bijzondereversieringen, die een paar jaar geleden ineens veel aftrek von den, schijnen nu weer uit de belangstelling te raken. Het grote publiek", waarvan men nooit weet in hoeverre het zelfstan dig kiest en in hoeverre het wordt beïnvloed door de mode, door reclame, keert terug tot strikt-een- voudige modellen. Dat is tenminste de ervaring van de heer Citroen, de man die pleit tégen de stand aardisering. li élke trouwring kun- YY nen we nu eigenlijk klassiek noemen? De gladde, zeggen we nu. Maar duizenden jaren ge leden moet er al een jood se trouivring zijn geweest, versierd met een toren met-dak. Ook de zegel ring is wel gébruikt als trouwring. De Grieken en de Romei nen moeten eveneens rin gen hebben gebruikt als symbool van trouw en eeuwige verbondenheid. Die ringen waren glad. Het is waarschijnlijk, dat de christenen omstreeks het jaar 800 de trouivring zijn gaan dragen, maar er zijn maar weinig ringen uit die tijd bewaard geble ven. Oude trouwringen xcerden om hun waarde in gesmolten, niet als kunst werken verzameld en dat maakt het heel waar schijnlijk, dat die ringen eveneens strikt eenvoudig, dus glad waren. Pas in hei begin van onze negentien de eeuw schijnt men weer op het idee te zijn geko men, de ring te gaan be werken of uitwerken. Die vroege trouiorin- gen werden gemaakt uit een platte strook goud, die rondgebogen en gevoegd werd. De eerste moeten wél zes of zeven niïllimeter breed zijn ge weestmeer dus dan een halve centimeter! De trouivring is daarna steeds smaller geworden, hij werd aan de kanten afgerond en steeds méér afgerond, totdat we nu ringen kennen die niet breder zijn dan drie milli meter en die hoog en bol van vorm zijn. Het grote verschil tussen nu en vroeger is, dat de ringen thans niet meer uit een platte strook goud worden gemaakt, die ge voegd moet worden, maar uit een klompje goud, dat van binnen uit wordt uit gehold en dan aan de bui tenkant afgewerkt. Voe gen zijn er dus niet meer. i At ist U trouwensdat yy er in uw trouwring behalve misschien de naam van uw echtge noot, allerlei minieme te kentjes staan, die, door de loep bekeken, voor de ken ner duidelijk aanwijzin gen inhouden? Hij leest er bv. in wie de ring ge maakt heeft en hoe groot het goudgehalte is. Meest al staat er het getal 585 in, 585/1000 goud betekent dat, oftewel 14 karaats. Maar dat is allemaal de binnenkant van onze trouwring. Wat moet er van de buitenkant wor den? Moeten er steeds meer „fantasieringen" ko men, of zal de smaak zich zo ontwikkelen, dat de al lernieuwste, allerfijnste fantasiering *6 simpel van vorm wordt, dat hij niet of nauwelijks is te onder scheiden van het klassie ke modél? Wij voor ons hebben er geen bezwaar tegen. En voor de detail list, die handelt in onze symbolen van huwelijks trouw, zou het een aan merkelijke verlichting kunnen betekenen. ~Dan ozontv Q tOt OZCHIV Waarom", zo vroeg mij onlangs een belangstellend man in aue ernst: „Waarom reageren vrouwen toch altijd zo subjectief in een vraag- en antwoordspel? Kunnen zij dan werkelijk de dingen niet een beetje objectief bekijken? Zodra iemand in het algemeen een stelling poneert of op een verschijnsel kri tiek uitoefent, staan zij onmiddellijk klaar om zich dat persoonlijk aan te trekken. Is dat nu een schuldgevoel of een gebrek aan sportiviteit?" Laten we om te beginnen eerlijk vaststellen dat de opmerking boven genoemd volkomen juist is. Met deze eerlijkheid zijn we al een aardig eind op de goede weg. Natuurlijk kunnen we meteen gaan tegenwerpen dat de man nu ook niet direct een toonbeeld van objectieve gezindheid is zodra er een kritische opmerking over zijn soortgenoten gemaakt wordt. Maar het moet tot zijn eer gezegd zijn dat hij meestal dit laatste onderstre pen handiger is in het verbergen van zijn geprikkeldheid. Zijn tactiek is werkelijk het be studeren en overnemen waard. De al of niet vermeende trap op zijn tenen moet al bijzonder pijnlijk aangekomen zijn wil hij zich zover laten meeslepen dat hij de pen op papier zet maar dan kent zijn on redelijkheid ook evenmin grenzen als die van de in haar zwak getaste vrouw. Daarom bewaar ik altijd nog zuinig drie zegge drie van dergelijke epistels, die mij in de loop van al deze rubriekjaren hebben bereikt. Beantwoorden van zoiets heeft geen zin, omdat het nu eenmaal nooit ver standig is een doordravend persoon au sérieux te nemen: doodgewoon zonde van het kostelijke papier. Alleen is dat aantal drie werkelijk tekenend, en bewijst de stelling van het begin, dat een vrouw veel eerder „hapt" en dan in persoonlijk ver weer losbrandt wanneer haar sekse in het algemeen wordt bekritiseerd. U kunt de voorbeelden daarvan bij bosjes wekelijks in elk damesblad aantreffen. De schrijfsters maken het echter nog bonter dan de geïrriteerde mannen; zij menen zelfs haar argumentatie kracht te moeten bijzetten door in persoonlijke hatelijkheden te verval len. Argumenteren Is in deze onbegon nen werk. Iemand die persoon lijk en hatelijk wordt tegen een volslagen onbekende bewijst immers zonneklaar dat zij niet met deugde lijke gevoelens werkt, en nog niet in staat is om een zakelijk debat te voeren. En dat is iets wat bij een gedachten- wisseling voorop moet staan. Blijk baar en daar zijn we alweer op ons uitgangspunt terug valt dat een grote categorie vrouwen nog erg moeilijk. Dat is niet alleen mijn ervaring, maar U kunt het overal om U heen ra alle mogelijke variaties opmerken. Een buitenlandse bezoekster heeft in een interview zich laten ontvallen dat de Nederlandse vrouw weliswaar foede en voedzame maaltijden op ta- el zet, maar zo weinig fantasie in haar kokerij weet te brengen. Wat doet nu een volwassen en rede lijk vrouwspersoon die dit leest? De vinger langs de neus leggen en mom pelen: Is dit zo? Laten we eens kij ken... En na enig eerlijk zelfonder zoek moet zij toegeven: Er zit iets in. Maandag bloemkool - aardapels - jus - vanillevla. Dinsdag apelmoes - aardappels - jus - choco ladevla. Woensdag witlof - aardap pels - jus - yoghurt... ga zo maar door. Je kunt er elke week de klok op gelijk zetten. We moeten zien of we daar niet eens wat anders tussen kunnen schuiven die sleur is voor jezelf óók vervelend. En het is zo slecht voor de smaak van je huisgenoten: zij weten lang zamerhand niet beter of bij elke maaltijd moeten er aardappels op tafel staan, behalve in de de schoon maak. Die Amerikaanse juffrouw heeft niet slecht uit haar ogen ge keken Maar wat doet het kleine meisje op middelbare leeftijd, dat deze milde kritiek-in-het-aJgemeen leest? Onbesuisd naar de pen grij- §en en een brief op poten aan de re actie schrijven in de trant van: „O ja? Kook ik niet afwisselend ge noeg? Nou, dan moet U dat maar eens aan mijn man vragen, die eet nooit zo lekker als thuis, zegt hii al tijd. Ik zou hem al die moderne fratsen van slaatjes en sausjes niet eens moeten voorzetten, want die moét hij niet, daar kan hij trouwens het leven niet op houden bij zijn zware werk. Is dat uw dank voor alle gastvrij heid die U hier genoten hebt: aan tafel bijschuiven voor nul komma niks en later op het eten afgeven? Als U zodanig kritiseren moet, be gint U dan maar eens in dat Ameri ka van U. waar jullie de mannen niets dan blikjesspul voorzetten uit gemakzucht. Zolang de negerkindertjes daar nog niet eens met blanke moedertjes in een klas mogen zitten moet U maar niet zo'n grote mond hebben over de Nederlandse huisvrouw En zo voort en zo voort, vier kantjes vol, van redactiewege bekort. Resul taat: maandag, bloemkool, dinsdag apelmoes. woensdag witlof tot het bittere eind. De oorzaak? Zij is veel te lang klein en onmondig gehouden, heeft altijd maar noodgedwongen moeten rond draaien in dat kleine kringetje van kinderen - kleren - keuken: is het wonder dat zij zich daarin tenminste een expert wil gevoelen, want zij hééft niets anders? Voor objectiviteit is afstand nodig en hoever ligt haar keuken helemaal van de voordeur? SASKIAi

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1959 | | pagina 9