Grepen uit de rijke
pockethoekenoogst
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Van en voor de boekenplank
WEERZIEN MET VESTDIJKS
ANTON WACHTER-ROMANS
IMMIGRANTEN UITTEN WENSEN
EN 00K KRITIEK
„BENZINE-RUITERS" ZIJN BANG
VOOR HAVER-PK'S
*MIAT0 GEjf
20
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 13 MAART 3959
Heimwee naar Haarlem
twee vrouwenkarakters
De uitgeverij Nijgh en Van Ditmar
te Den Haag is begonnen, een vol
ledige herdruk van de Anton Wach
ter-romans van Vestdijk uit te ge
ven. Het deel met de twee eerste
boeken van deze nog steeds voortge
zette romanreeks, „Sint-Sebastiaan",
De geschiedenis van een talent (der
de druk) en „Surrogaten voor Murk
Tuïnstra", De geschiedenis van een
vriendschap, (tweede druk) Is in één
band verschenen. Voor vele jongeren
die wél de latere boeken van Vest
dijk hebben, is dit een mooie gele
genheid deze roman-fleuve te com
pleteren. Ook de andere oudere
Anton Wachter-romans zullen in ge
lijke uitvoering verschijnen.
„Heimee naar Haarlem", nieuwe
roman van Josepha Mendels (Ar
beiderspers, Amsterdam) geeft een
boeiende uitbeelding van twee
vrouwenkarakters: Annette, geluk
kig gehuwd en zeer ruim van op
vattingen, en de van de ene man
naar de andere zwervende Rober
ta „die voor liefde is geboren" en
die ook aan de liefde sterft, maar
die nooit een man werkelijk be
grepen heeft, en altijd „heimwee
naar Haarlem" gehad heeft, de
stad waar Annette woont, die het
geluk symboliseert dat zij heeft
femist. Licht en speels is het boek,
och met een ernstige ondergrond.
Kort voor haar dood bekent Rober
ta: „Jij kent mijn leven, Annette,
je kunt het vertellen, misschien
zullen andere vrouwen dan begrij
pen hoe ze het niet moeten doen".
Van Conny Sluijsmans, wier eerste
ling „Nog kans op de hemel" niet
zozeer wegens de bescheiden literai
re verdienste bekendheid verwierf als
wel door het schandaaltje dat er
omheen ontstond, is er al een tweede
boek: „De laatste tranen"; het ver
haal over een liefde tussen een veer
tigjarige Duitser die elf jaar in mili
taire dienst is geweest en een onge
veer dertigjarige Limburgse vrouw
die na een hevige liefdesaffaire zich
op de Veluwe teruggetrokken heeft.
Evenals de voorganger loopt ook dit
verhaal triestig af (Leopold, Den
Haag).
Na het boek van Bruno Walschap
verscheen er thans ook een roman
van een dochter van Gerard Wal
schap, en wel „Hart om hart" van
Carla Walschap. Hoofdpersoon is
een 26-jarig meisje, dochter uit een
rijke en voorname Franse familie die
haar tehuis haat en in Sicilië onder
de vissers een ander leven begint,
dat haar leert het verleden te over
winnen (A. A. M. Stols, Den Haag).
Met de nogal onsamenhangende, fan
tastische en sympathieke roman „De
club der Acrobaten" treedt de Vlaam
se schrijver Eugène Bosschaert op
nieuw voor het voetlicht. Het korte
verhaal gaat Bosschaert mogelijk
beter af, en deze roman is eigenlijk
een op intelligente wijze aaneengere
gen verzameling verhalen, getuigend
van een gevarieerd talent. Bosschaert
bezit bovendien dat typisch Vlaamse
accent waar wij, Noordnederlanders
vaak een zwak voor hebben (even
eens A. A. M. Stols, Den Haag).
Van A. den Doolaard verscheen er bij
Querido, Amsterdam, een zeer om
vangrijke autobiografie „Het leven
van een landloper". Vanaf zijn acht
entwintigste (en hij is nu achtenvijf
tig) heeft Den Doolard (dit pseudo
niem is al veelzeggend) door de we
reld gezworven, en in dit boek ver
telt hij op onderhoudende wijze over
zijn talloze belevenissen en over wat
hij daaruit als mens leerde.
Andere nieuwe
Nederlandse romans
Tot slot vermelden wij nog van Jan
Mens „Acht en achttien", wat de ver
zameltitel is voor de twee romans die
hij schreef over het leven van de
Amsterdamse jongen Koen Oortgij-
zen. Oorspronkelijk verschenen de
boeken onder de titel „Koen" en „Op
liefdes lichte voeten". Keurig uitge
geven in kunstlederen band door de
N.V. Uitgeversmij. „Kosmos" te Am-
sterdam-Antwerpen.
„De dood van Angèle Degroux" van
H. Marsman, vele malen herdrukt,
evenals „Mensen zonder geld" van
Jan Mens, „Het veilige hotel" van A.
H. Nijhoff (vroegere drukken droegen
de titel „Medereizigers"), „Het wilde
feest" van Adriaan van der Veen,
„Duizend eilanden" van Beb Vuijk,
en dan een viertal nieuwe uitgaven,
speciaal voor deze reeks samenge
steld, en waarover hier iets meer:
Eerst twee deeltjes uit een nog voort
te zetten serie „Proza en poëzie", en
wel een bloemlezing uit de Neder
landse Ietteren van 1200-1600, „Dat
was gezelschap", samengesteld door
J. van den Bosch, en „Proza en poëzie
van 1600-1700, Ziet de dag komt
aan", samengesteld door R. Nieuwen-
huijs. Het eerste boekje bevat dus
werk uit de Middeleeuwen en de 16de
eeuw, het tweede uit de Gouden
Eeuw. Beide richten zich tot de be
langstellende leek, en wellicht mede
daarom werd de spelling voor zover
mogelijk gemoderniseerd.
Hoe smaak en opvattingen zich
wijzigen in de loop der tijden blijkt
wel uit het feit dat thans Jacob
Cats het met één bladzij moet
doen, terwijl de vroeger veronacht
zaamde zeventiende-eeuwer W. G.
van Foequenbroch twintig bladzij
den kreeg!
In deze voortreffelijke boekjes zijn
de teksten verbonden door korte,
instructieve inleidinkjes en wetens
waardigheden. Persoonlijk blijven
wij het moderniseren van de spel
ling in oude teksten zeer betreu
ren en als een soort vervalsing
voelen, doch deze tegemoetkoming
aan de gemakzucht van de heden
daagse lezer is zo algemeen ge
worden dat er zelfs gemoderni
seerde teksten in schoolboeken
verschijnen.
Tenslotte nog tweo nieuwe „Geïllus
treerde Salamanders" en wel „In en
om de mijn" van de mijndeskundige
P. J. A. Frische (chef voorlichtings
dienst van de staatsmijnen te Heer
len), waarin alles wat met de steen
kool en het mijnwezen verband
houdt op bevattelijke wijze aan de
orde komt, en „Televisie" van H.
Schaafsma, waarin de snelle ont
wikkeling van de beeldradio op de
voet wordt gevolgd.
Deze beide laatste delen zijn zeer
rijk geïllustreerd met interessante
foto's, en elk van een lexicon voor
zien. Populair-wetenschappelijke
boeken in de beste zin van het woord.
Illlllllllllllllllllllillllllllllllllllllüilllil
Expeditie naar
verzonken stad
Deze zomer zal een expeditie
onder leiding van de Nederlan-
der Hans van Praag en de
Britse acteur John Pertwee 'n
onderzoek instellen naar de
verzonken stad Epidauros die p
ten zuiden van de Joego-Slavi-
sche stad Dubrovnik op tien
tot twintig meter onder water
ligt. 1
Deze stad, waarvan men de
Romeinse huizen duidelijk kan
zien liggen, verzonk in de der-
de eeuw. De heer Van Praag
woont op de Balearen.
De expeditie hoopt een onder-
H waterfilm van de ruïnes te
maken en voorwerpen op te
vissen, die een beeld kunnen
geven van het dagelijks leven
»n Epidduros zeventien eeuwen
H geleden.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
OOIEVAARS (Bert Bakker/Daamen
N.V., 's-Gravenhage). „Persoon
lijke voorkeur" van J. C. Bloem,
gedichten uit de letterkunde van
vier landen, te weten Nederland,
Engeland, Duitsland en Frank
rijk, met kort commentaar over
iedere dichter of geplaatst ge
dicht. Een boekje, zoals men dat
graag van elke dichter van be
tekenis zou willen zien. In de
eerste plaats op zichzelf natuur
lijk een mooie, interessante bloem
lezing, maar bovenal is het ver
helderend voor wie zich in Bloem-
zelf verdiept. Een bloemlezing
zegt ons onder alle omstandig
heden altijd reeds veel over de
samensteller ervan, maar een
bloemlezing waarbij men geen
enkel gedicht behoeft op te nemen
om andere dan eigen voorkeurs
redenen, doet dat in nog sterker
mate. Het is een boekje als een
schatkamer, flonkerend van be
kende en minder bekende juwelen.
No. 89 „Dagboek van de veer
tienjarige Selma Lagerlöf" ver
taald en ingeleid door N. M. War-
tena. Selma Lagerlöf werd 20 no
vember 1858 geboren en we kun
nen deze publikatie dus als een
kleine herdenkingsuitgave be
schouwen, die zeer interessant is
omdat dit dagboek ons een kijkje
geeft in het kinderleven en kin
aergemoed van de bekende schrijf
ster. Het loopt van 20 januari
1873 tot 13 mei 1873.
No. 90 „Triangel" van Lucebert;
een verzamelbundel gedichten,
waarin volledig herdrukt „Trian
gel in de jungle", „De Amster
damse school" en „Van de afgrond
en de luchtmens", drie van de be
langrijkste bundels dus van deze
experimentele dichter.
ABC-BOEKEN. Arbeiderspers, Am
sterdam).
No. 100, dat helemaal in het te
ken van honderd staat is „1 pk",
honderd gedichten van honderd
levende dichters. Hans van Stra
ten stelde deze bloemlezing sa
men. Hij kreeg de opdracht, hon
derd dichters te zoeken, en het
bleek hem dat er... duizend le
vende dichters in Nederland zijn,;
zodat hij nog 1 op 10 moest kie
zen. Zelfs de poëzie van de toe
komst is er al in te beluisteren,
ontdekten we. Het werd een aar
dige verzameling, wat ook geldt
voor
No. 102„Boeboeboek", een col
lectie griezel- en gruwelverhalen,
alle van eigen bodem, bijeenge
zocht door Ab Visser. „Niet in
het donker lezen" staat er waar
schuwend op het omslag; zo héél
erg maken onze Nederlandse
schrijvers het in dit opzicht meest
al niet. Maar wie wel houdt van
een kleine huivering af en toe,
kan hier zijn hart ophalen en de
griezel over de grazzel laten lo
pen. Mogelijk toch het liefst in
het donker of op een lichtloze
dag. Want in een strandstoel
pakt deze lectuur beslist minder
goed
PBISMABOEKEN (Het Spectrum,
Utrecht).
No. 368 is hier eveneens een
bloemlezingC. J. Kelk en Bert
Voeten maakten een keuze uit de
„Nederlandse Poëzie van de 20ste
eeuw", van Holst tot heden. Ook
de Vlamingen zijn hier ruim ver
tegenwoordigd. De bloemlezers
hebben, naar zij vermelden, voor
keur getoond voor verzen die
„een zekere aandacht voor de
mens in zijn huidige situatie aan
de dag leggen". Bloemlezingen
kritiseren is uiteraard vrijwel on
begonnen werk, zeker als zo'n
boekje vijf kwartjes kost en dan
een massa moois brengt. Het
boekje zal zijn weg dus weer wel
vinden.
No. 369 „Het Spiegeltje" van
Ina Boudier-Bakker (12e druk),
familieroman, spelend in de ge
goede kringen voor 1914. De
hoofdfiguur uit dit boek, een be
roemde zangeres, heeft naar be
weerd wordt, vele trekken met
de schrijfster gemeen.
HET WERELDVENSTER. Twee zeer
warm aanbevolen pocketboeken
gaf Het Wereldvenster, Baarn,
uit. Het eerste in samenwerking
met Boucher, Den Haag, is „De
Kus" van Tsjechof, vertaald door
Aleida Schot (3e herziene druk).
Het bevat een aantal meesterver-
tellingen van deze grote Rus die
wel geen nadere aanbeveling meer
behoeft. Het andere boek is „De
ontvoerde Sultane en andere ver
halen", sprookjes (3e druk) uit
Azië, Afrika en Europa, bewerkt
door Antoon Coolen. Deze verha
len verschenen eerder onder de
titel„Sprookjes voor grote men
sen" en zij werden meestal uit
etnologische uitgaven opgediept
en bewerkt. Inderdaad voor kin
deren beslist ongeschikt.
METJLENHOFF-PO CKETS, (J. M.
Meulenhoff, Amsterdam).
Van G. van de Walcheren, wiens
„Scherven langs de hemel" een
boek was dat opviel door een ge
heel eigen toon en stijl, ver
scheen in de Meulenhoff-pockets
„De oorlog met de grote mensen"
minder geslaagd naar ons lijkt
dan de eersteling, maar toch al
leszins de moeite waard (No. 13).
No. 17 Bertrand Russell Ver
over uw geluk, een levensfiloso
fie voor iedereen van deze be
langrijke en originele Britse wijs
geer. Zijn in een lang leven ver
worven geluksrecepten geeft hij
in eenvoudige taal weer. Zelf be
sluit hij zijn inleiding: „In het ge
loof dat velen, die zich ongeluk
kig voelen, het geluk kunnen
verweven door juist gerichte ei
gen inspanning heb ik dit boek
geschreven". Het is de 9e druk.
W. A. Fick-Lugten zorgde voor
een goede vertaling (The conquest
of happiness). Het is een boek
waar letterlijk iedereen wel wat
aan heeft en door opgekikkerd
wordt. „Wat kan ik doen om ge
lukkiger te zijn?" is de vraag die
immers zo vaak opklinkt. Rus
sell geeft op die vraag weloverwo
gen richtlijnen en antwoorden.
No. 18 is „De wereld een dans
feest" van Arthur van Schendel,
één der luchtigste en levendigste
hoeken van deze auteur (8e druk)
en no. 19 een historische roman
biografie van zéér hoog gehalte:
„Johanna de Waanzinnige" door
dr. J. Brouwer (5e druk). Dit
meesterlijk opgezette werk over
het intens-tragische, fascinerende
leven van de 16e-eeuwse Spaanse
koningin is lectuur die men niet
gemakkelijk uit de hand legt als
men er in begonnen is. Door en
door verantwoord. Het raadsel
dat de ongelukkige vorstin om
gaf en omgeeft is nimmer opge
helderd, maar toch licht dr. Brou
wer een tipje van de sluier op.
H. W.
De Franse spoorwegen hebben de be
schikking gekregen over een bijzon
der fraaie rail-busdie de 44 eerste
en 22 tweedeklasse passagiers behal
ve 'n uiterst comfortabele reis ook 'n
uniek uitzicht geeft. De wagen weegt
55 ton, heeft een vermogen van 800
pk en een topsnelheid van 130 km/u.
Heropening museum
van marechaussee
Op donderdag 19 maart zal het mu
seum der koninklijke marechaussee,
dat sedert de Tweede Wereldoorlog
niet meer als korpsmuseum bestond,
worden heropend. In 1936 was een
grote colleetie documenten, boekwer
ken, platen, uniformstukken en wa
pens bijeengebracht in een museum
ruimte bij net depot der koninklijke
marechaussee te Apeldoorn.
Na 1945 was geen geschikte ruimte
beschikbaar, totdat de collectie
aanzienlijk uitgebreid thans kon
worden ondergebracht in het gebouw
van het district Rotterdam der ko
ninklijke marechaussee.
De collectie geeft een gedetailleerd
overzicht van de geschiedenis der
marechaussee, teruggrijpend tot in
het ontstaan der gendarmerie nog
vóór de Bataafse republiek. Zij bevat
onder andere het besluit van 26 okto
ber 1814, nr. 498, waarbij koning
Willem I de oprichting goedkeurt van
het huidige korps en waarin hij te
vens eigenhandig het woord „gendar.
merie" verving door „marechaussee".
De collectie i.s het eigendom van de
Stichting Museum Koninklijke Mare
chaussee, die is opgericht in 1937.
TWEE CONFERENTIES IN CANBERRA
(Van onze correspondent Leo 't Hart)
Elk jaar komen de afgevaardigden
van de over de heel Australië ver
spreide organisatie tot hulp en steun
aan imigranten: „The Good Neigh-
hour" in Canberra bijeen. Op deze
bijeenkomst worden allerlei proble
men, die verband houden met immi
gratie en immigranten besproken. Er
wordt niet alleen kritiek geuit, maar
ook waardering. Ook op de onlangs
- --- - - hard<
gehouden conferentie werden
waarheden gezegd.
Het is niet de bedoeling van dit ar
tikel, een verslag te geven. Trouwens
de buitenlandse persvertegenwoordi
gers worden nimmer tot deze confe
rentie uitgenodigd. Maar uit hetgeen
bekend is geworden valt op te maken,
dat er altijd nog vele tegenstrijdige
opvattingen over emigranten en im
migratie bestaat.
Een fel omstreden punt was ditmaal
de opmerking gemaakt door sir Mac-
farlene, directeur van het instituut
voor medisch onderzoek in Melbour
ne, dat niet alleen meer Aziaten in
Australië moeten worden toegelaten,
maar dat ook het „inter-rashuwelijk"
dient te worden bevorderd.
Het betoog heeft in Australië veel
stof doen opwaaien. De bekende
schrijver Nevil Shute bleek een groot
CHAUFFEURS GAAN ER SNEL VANDOOR
Parkeermeter-controleurs
zitten hoog te paard
(Van een correspondent)
Op duizenden Amerikaanse wegen en
straten wordt men iedere keer weer
getroffen door hetzelfde grotesk
aandoende schouwspel: in een zee
van splinternieuwe of overjarige,
gestroomlijnde of hoekige automo
bielen die dag en nacht over fle
„highways" en door de straten en
avenues rollen duiken plotseling
een of twee politieruiters op. Hun
paarden zijn maandenlang gedres
seerd zodat zij zich van al dat
chroom en staal, van al die dnizen-
den p.k.'s niets aantrekken.
De politiemannen rijden langs de par-
keermeters en schrijven de al te
spaarzame parkeerders op. Met een
volmaakte handigheid schrijven ze
in het zadel hun bonnetje en daar-
Advertentie)
VOORJAARSMOE? LUSTELOOS? PRIKKELBAAR?
SNEL HERSTEL
en veel meer weerstandsvermogen
Ook zo goed voor Uw kinderen!
na bukken zij zich afstappen
doen ze nooit om in de lagere
regionen van het benzine-ros een
rood, wit of groen papiertje aan de
voorruit te hechten het beruch
te parkeer-„ticket". En dan rijden
ze verder, naar de volgende zon
daar.
Deze politiemannen zijn in prima con
ditie en bovendien zeer lenig, alleen
al omdat zij zo veel moeten buk
ken. Behalve voor de parkeermeter-
controle worden de bereden man
schappen ook in de parken en tij
dens grote bijeenkomsten ingescha
keld. „Ik heb nog nooit iets gezien,
dat op een grote mensenmenigte
meer indruk maakt dan een paard",
zei een politie-officier. „Eén ruiter
vervangt tien manschappen. Som
mige belastingbetalers denken, dat
wij enorme sommen uitgeven voor
de paarden. Dat is niet waar. Kort
geleden kochten wij zes paarden.
Samen kostten zij zegge en schrij
ve 276 dollar. Als U bedenkt, dat
zij tot him 24e jaar dienst kunnen
doen, dan zult U met me eens zijn,
dat het een goede investering is".
Wie in een „drug-store" snel een
pakje sigaretten wil halen zonder
een muntje in de parkeermeter te
werpen, vergeet die sigaretten al
gauw, wanneer hij in de verte een
politieruiter ziet. Ik zag in een win
kel een man, die zijn inkopen al be
taald had maar zijn wisselgeld en
al zijn pakjes in de steek liet en,
als ging het om zijn leven, naar
zijn auto rende en er ijlings van
door ging. Hij had een bereden po
litieman gezien... Het is duidelijk,
dat 250 paardekrachten uit Detroit
het hier afleggen tegen één oude
haver-p.k.
voorstander te zijn van een sterke
Britse, en ook van een Amerikaanse
immigratie. Er zal een speciale actie
worden gevoerd om meer Amerika
nen (en Amerikaans kapitaal) in
Australië te krijgen.
De minister van immigratie, mr.
Downer, uitte zijn grote teleurstel
ling over het feit dat er onder de im
migranten een geringe animo bestaat
om zich te laten naturaliseren.
Gezien het feit dat zich thans meer
dan een miljoen immigranten in Au
stralië bevinden, zijn de cijfers voor
naturalisatie zeer onbevredigend en
de minister stelde zich de vraag wat
hiervoor de reden kan zijn. Zijn op
merking deed later enkele Nederland
se immigranten in de pen klimmen
om middels een ingezonden stuk in de
bladen te betogen dat, nu enige tijd
geleden Australië enkele bezwaren
uit de wet had weggenomen, er thans
wel meer animo tot naturaliseren zou
komen.
Er is echter alle reden om dit te be
twijfelen. De bedoelde bezwaren had
den op zichzelf geringe betekenis en
Waren trouwens aan vrijwel alle im
migranten tevoren onbekend. Zij be
troffen o.a. de bepaling dat iemand
die zich aan ernstige misdrijven had
schuldig gemaakt, hetstaatsburger
schap weer kon worden ontnomen.
Het is niet erg waarschijnlijk dat die
bedreiging tegen misdadige immi
granten van veel invloed op de beslis
sing omtrent het al of niet naturali
seren zal zijn geweest! Het zou er
anders met de mentaliteit van de emi
granten slecht uitzien!
Natuurlijk stelt men zich allereerst
de vraag: „Wat schiet ik er mee op
indien ik mij laat naturaliseren
Alle mogelijke ethische- en principiële
betogen, zoals: dat het billijk is ten
opzichte van 't immigratieland, ma
ken weinig of geen indruk op de im
migranten die naar hun persoonlijke
voordelen zien. En deze zijn zeer ge
ring.
Iedere immigrant komt praktisch
voor dezelfde sociale voorzieningen
als genaturaliseerden en Australiërs
in aanmerking; slechts voor het ver
krijgen van rijks- of gemeentebetrek-
kingen gelden bepaalde eisen, even
als bij toekennen van studiebeurzen.
Alle klachten, wensen en kritiek ter
voornoemde immigrantenconferentie
hier verder voorbijgaande, zou ik
over willen gaan naar een geheel an
dere. Gelijktijdig werd te Sydney een
andere conferentie gehouden.
Dit betreft de jaarlijkse conferentie
der organisatie van invaliden en ou
den van dagen in Australië.
In deze bijeenkomst heeft de Lord
Mayor van Sydney, Aid. Jense, een
scherpe aanval gedaan op de sociale
verzorging zoals die in Australië be
staat. Hij constateerde dat Australië
de zeventiende plaats bezet.
„Dertigduizend ouden van dagen
leven in Sydney onder gelijke con
dities als de paupers in de landen
van Europa", zo rieD de Lord
Mayor uit. Nu weet ik wel dat on
der dit gras van Aid. Jense (die
een Labor-man is en (dus) de li
berale regering bekritiseerde) een
politiek addertje schuilt, doch een
bekend feit is het, dat op algemeen
sociaal terrein, bijzonder ook voor
de ouden van dagen, het in Austra
lië hier en daar moeilijk ligt.
Er is reden om, speciaal voor onze
oudere adspirant-emigranten, het
licht ook op déze conferentie te la
ten vallen.
1120. „Goeie grutten, Mare",
zuchtte piloot Storm, toen
hij zijn warrig denkvermo
gen weer wat onder contro
le had, „ik dacht werkelijk,
dat mijn laatste uur gesla
gen had! M'n hersens wa
ren veranderd in smeer
kaas! Wat een smelthitte!
En die verdraaide helm. De
kan niet eens bij m'n ge
zicht om het angstzweet
weg te wissen. Bovendien
versmacht ik van de dorst.
PffHij hoofde Mare
grinniken: „Ja je moet er
wat voor over hebben, als je
jezelf 'n geroutineerd ruim
tereiziger wil noemen!"
„Weet je", vervolgde Arend
„ik moest opeens denken
de proeven die ze hier
op aarde, even voor mijn
uitstapje naar Valeron, ge
nomen hebben met een paar
aapjes als „bemanning" van het eerste baby-i
ruimtestation. Toen na verloop van enige we
ken rondcirkelen de brandstof op was, zakte
de raket terug in de atmosfeer, waarbij het
hele geval door de enorme wrijving verbrand
de. Voor die tijd waren de arme diertjes al
automatisch door gas gedood, Huu! Ik zag
mezelf al als een karbonade!"